Скрыть
12:6
12:8
12:12
12:14
12:22
Глава 13 
13:1
13:4
13:6
13:8
13:9
13:10
13:15
13:16
13:17
13:18
13:19
13:20
13:22
13:24
13:25
Глава 14 
14:1
14:3
14:5
14:10
14:27
Церковнославянский (рус)
Въ лѣ́то седмо́е ииу́а воцари́ся Иоа́съ, и четы́редесять лѣ́тъ ца́р­ст­вова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тере его́ Саві́а от­ вирсаве́и.
И сотвори́ Иоа́съ пра́вое предъ Го́сподемъ во вся́ дни́, въ ня́же просвѣти́ его́ Иода́й иере́й:
оба́че высо́кихъ не преста́виша, и та́мо еще́ лю́дiе жря́ху и кадя́ху на высо́кихъ.
И рече́ Иоа́съ къ жерце́мъ: все́ сребро́ святы́хъ вноси́мое въ до́мъ Госпо́день, сребро́ оцѣне́нiя, му́жъ сребро́ взя́вый оцѣне́нiя, все́ сребро́, е́же а́ще взы́детъ на се́рдце му́жа внести́ въ до́мъ Госпо́день,
да во́змутъ себѣ́ жерцы́, му́жъ от­ прода́нiя сво­его́, и ті́и да укрѣпя́тъ веде́къ до́му во всѣ́хъ, идѣ́же а́ще обря́щет­ся веде́къ.
И бы́сть въ два́десять тре́тiе лѣ́то царя́ Иоа́са, не укрѣпи́ша жерцы́ веде́ка хра́ма:
и при­­зва́ ца́рь Иоа́съ Иода́я жерца́ и жерцы́, и рече́ къ ни́мъ: что́ я́ко не укрѣпи́сте веде́ка хра́ма? и ны́нѣ не прiима́йте сребра́ от­ прода́жей ва́шихъ, я́ко на веде́къ хра́ма да́сте е́.
И совѣща́шася жерцы́ не прiима́ти сребра́ от­ люді́й и не укрѣпля́ти веде́ка хра́ма.
И взя́ Иода́й жре́цъ киво́тъ еди́нъ, и сотвори́ въ не́мъ сква́жню, и положи́ его́ при­­ олтари́ одесну́ю входя́щихъ муже́й въ до́мъ Госпо́день: и влага́ху та́мо жерцы́ храня́щiи две́рь все́ сребро́ при­­носи́мое въ до́мъ Госпо́день.
И бы́сть егда́ уви́дѣша, я́ко мно́го сребра́ въ ковче́зѣ, и взы́де пи́счiй царе́въ, и жре́цъ вели́кiй, и сребросе́чцы и от­кры́ша, и сочто́ша сребро́ обрѣ́тшееся въ дому́ Госпо́дни:
и да́ша сребро́ угото́ван­ное въ ру́цѣ творя́щихъ дѣла́ на сосу́ды до́му Госпо́дня: и разда́ша древодѣ́лемъ и дѣ́лателемъ зи́ждущымъ въ дому́ Госпо́дни,
и стѣнодѣ́лателемъ, и худо́жникомъ, и сѣку́щымъ ка́менiя на купле́нiе древе́съ, и ка́менiя те́санаго на стро­е́нiе веде́ка до́му Госпо́дня, на вся́ ели́ка иждиве́на бы́ша на утвержде́нiе хра́ма.
Оба́че не твори́шася хра́му Госпо́дню две́ри сре́бряны, гво́здiе, фiа́лы и трубы́, ни вси́ сосу́ды зла́ты, и сосу́ды сре́бряны от­ сребра́ при­­несе́н­наго въ до́мъ Госпо́день:
поне́же творя́щымъ дѣла́ даде́ся сiе́, и утверди́ша тѣ́мъ до́мъ Госпо́день.
И не сочита́ху муже́й, и́мже дая́ху сребро́ въ ру́ки, дая́ти творя́щымъ дѣла́, зане́ вѣ́рно творя́ху.
Сребро́ за грѣхи́ и сребро́ за преступле́нiе, ели́ко внесе́но бы́сть въ до́мъ Госпо́день, жерце́мъ бы́сть.
Тогда́ взы́де азаи́лъ ца́рь Си́рскiй и во­ева́ на ге́ѳъ, и взя́ его́ азаи́лъ и разби́ его́: и обрати́ азаи́лъ лице́ свое́ взы́ти на Иерусали́мъ.
И взя́ Иоа́съ ца́рь Иу́динъ вся́ свята́я, ели́ка освяти́ Иосафа́тъ и Иора́мъ и Охозі́а, отцы́ его́ и ца́рiе Иу́дины, и свята́я его́, и все́ зла́то обрѣ́тшееся въ сокро́вищихъ до́му Госпо́дня и до́му царе́ва, и посла́ азаи́лу царю́ Си́рску, и отъи́де от­ Иерусали́ма.
И про́чая слове́съ Иоа́совыхъ, и вся́ ели́ка сотвори́, не се́ ли, сiя́ пи́сана въ кни́зѣ слове́съ дні́й царе́й Иу́диныхъ?
И воста́ша о́троцы его́, и совѣща́ша вся́къ совѣ́тъ, и уби́ша Иоа́са въ до́мѣ малло́ни, и́же въ саа́лѣ.
И Иезеха́ръ сы́нъ Иемуа́ѳовъ, и Иезеву́ѳъ сы́нъ соми́ровъ, раби́ его́ уби́ша его́, и у́мре, и погребо́ша его́ со отцы́ его́ во гра́дѣ дави́довѣ. И воцари́ся Амессі́а сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.
Въ лѣ́то два́десять тре́тiе Иоа́са сы́на Охозі́ина царя́ Иу́дина ца́р­ст­вова Иоаха́зъ сы́нъ ииу́евъ надъ Изра́илемъ въ самарі́и седмь­на́­де­сять лѣ́тъ,
и сотвори́ лука́вое предъ очи́ма Госпо́днима, и и́де вслѣ́дъ грѣхо́въ иеровоа́ма сы́на нава́това, и́же въ грѣ́хъ введе́ Изра́иля и не оста́ся зло́бы тоя́.
И разгнѣ́вася Госпо́дь гнѣ́вомъ на Изра́иля, и вдаде́ и́хъ въ ру́цѣ азаи́лу царю́ Си́рску и въ ру́цѣ сы́на Аде́ра, сы́на азаи́лева, во вся́ дни́.
И помоли́ся Иоаха́зъ лицу́ Госпо́дню, и услы́ша его́ Госпо́дь, я́ко ви́дѣ ско́рбь Изра́илеву, поне́же оскорби́ и́хъ ца́рь Си́рскiй.
И даде́ Госпо́дь спасе́нiе Изра́илю, и избы́ша от­ руку́ Си́рску: и всели́шася сы́нове Изра́илевы въ селе́нiя своя́ я́коже и вчера́ и тре́тiяго дне́:
оба́че не от­ступи́ша от­ грѣхо́въ до́му иеровоа́ма сы́на нава́това, и́же въ грѣ́хъ введе́ Изра́иля, въ не́мъ ходя́ху: и дубра́ва стоя́ше въ самарі́и.
я́ко не оста́шася Иоаха́зу лю́дiе, но то́кмо пятьдеся́тъ ко́н­никъ, и де́сять колесни́цъ, и де́сять ты́сящъ пѣшце́въ, я́ко изгуби́лъ и́хъ ца́рь Си́рскiй, и положи́ я́ я́ко пра́хъ на попра́нiе.
И про́чая слове́съ Иоаха́зовыхъ, и вся́ ели́ка сотвори́, и си́лы его́, не сiя́ ли пи́сана въ кни́зѣ слове́съ дні́й царе́й Изра́илевыхъ?
И у́спе Иоаха́зъ со отцы́ сво­и́ми, и погребо́ша его́ въ самарі́и: и воцари́ся Иоа́съ сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.
Въ лѣ́то три́десять седмо́е Иоа́са царя́ Иу́дина ца́р­ст­вова Иоа́съ сы́нъ Иоаха́зовъ надъ Изра́илемъ въ самарі́и шесть­на́­де­сять лѣ́тъ,
и сотвори́ лука́вое предъ очи́ма Госпо́днима: не от­ступи́ от­ всѣ́хъ грѣхо́въ иеровоа́ма сы́на нава́това, и́же въ грѣ́хъ введе́ Изра́иля, въ то́мъ хожда́­ше.
И про́чая слове́съ Иоа́совыхъ и вся́ ели́ка сотвори́, и си́лы его́, я́же сотвори́ со Амессі́емъ царе́мъ Иу́динымъ, не сiя́ ли пи́сана въ кни́зѣ слове́съ дні́й царе́й Изра́илевыхъ?
И у́спе Иоа́съ со отцы́ сво­и́ми, иеровоа́мъ же сѣ́де на престо́лѣ его́: и погребе́нъ бы́сть Иоа́съ въ самарі́и съ царми́ Изра́илевыми.
И Елиссе́й разболѣ́ся болѣ́знiю сво­е́ю, от­ нея́же у́мре. И прiи́де къ нему́ Иоа́съ ца́рь Изра́илевъ, и пла́кася надъ лице́мъ его́, и рече́: о́тче, о́тче, колесни́ца Изра́илева и ко́ни его́.
И рече́ ему́ Елиссе́й воз­ми́ лу́къ и стрѣ́лы. И взя́ къ себѣ́ лу́къ и стрѣ́лы.
И рече́ царю́: воз­ложи́ ру́ку свою́ на лу́къ. И воз­ложи́ Иоа́съ ру́ку свою́ на лу́къ, и Елиссе́й воз­ложи́ ру́ки своя́ на ру́ки царе́вы,
и рече́: от­ве́рзи окно́ е́же на восто́къ. И от­ве́рзе. И рече́ Елиссе́й: стрѣли́. И стрѣли́ [ца́рь]. И рече́ Елиссе́й: стрѣла́ спасе́нiя Госпо́дня и стрѣла́ спасе́нiя на сирі́ю, и побѣди́ши сирі́ю во Афе́кѣ да́же до сконча́нiя.
И рече́ ему́ Елиссе́й: воз­ми́ лу́къ. И взя́. И рече́ царю́ Изра́илеву: уда́ри на зе́млю. И уда́ри ца́рь три́жды, и ста́.
И оскорбѣ́ человѣ́къ Бо́жiй о не́мъ и рече́: а́ще бы уда́рилъ еси́ пяти́щи или́ шести́щи, тогда́ бы еси́ порази́лъ сирі́ю до сконча́нiя, ны́нѣ же побѣди́ши сирі́ю три́жды.
И у́мре Елиссе́й, и погребо́ша его́. Во́ини же Моа́вли прiидо́ша въ зе́млю настава́ющу лѣ́ту тому́.
И бы́сть и́мъ погреба́ющимъ му́жа, и се́, ви́дѣша во́иновъ, и поверго́ша му́жа во гро́бѣ Елиссе́овѣ: [и впаде́ тѣ́ло человѣ́ка ме́ртва,] и при­­косну́ся косте́мъ Елиссе́овымъ, и оживе́ и воста́ на но́ги своя́.
Азаи́лъ же оскорбля́ше Изра́иля во вся́ дни́ Иоаха́зовы.
И поми́лова я́ Госпо́дь, и уще́дри я́, и при­­зрѣ́ на ня́ завѣ́та ра́ди сво­его́, и́же со Авраа́момъ и Исаа́комъ и Иа́ковомъ, и не восхотѣ́ Госпо́дь потреби́ти и́хъ, ниже́ от­ве́рже и́хъ от­ лица́ сво­его́.
И у́мре азаи́лъ ца́рь Си́рскiй, и воцари́ся Аде́ръ сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.
И воз­врати́ся Иоа́съ сы́нъ Иоаха́зовъ, и взя́ гра́ды от­ руки́ Аде́ра сы́на азаи́лева, и́хже взя́ от­ руку́ Иоаха́за отца́ его́ въ бра́ни: три́жды побѣди́ его́ Иоа́съ, и воз­врати́ гра́ды Изра́илевы.
Въ лѣ́то второ́е Иоа́са сы́на Иоаха́за царя́ Изра́илева, и воцари́ся Амессі́а сы́нъ Иоа́совъ, ца́рь Иу́динъ:
сы́нъ два́десяти пяти́ лѣ́тъ бѣ́, внегда́ ца́р­ст­вовати ему́ и два́десять пя́ть лѣ́тъ ца́р­ст­вова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тере его́ Иоади́на от­ Иерусали́ма.
И сотвори́ пра́вое предъ очи́ма Госпо́днима, оба́че не я́коже дави́дъ оте́цъ его́: по всѣ́мъ, ели́ка сотвори́ оте́цъ его́ Иоа́съ, сотвори́,
то́кмо высо́кихъ не разруши́: еще́ лю́дiе жря́ху и кадя́ху на высо́кихъ.
И бы́сть егда́ утверди́ся ца́р­ст­во въ руку его́, и изби́ рабы́ своя́ уби́в­шыя отца́ его́:
сыно́въ же убі́йцъ тѣ́хъ не изби́, я́коже пи́сано въ кни́зѣ зако́на Моисе́ова, я́коже заповѣ́да Госпо́дь, глаго́ля: да не умира́ютъ отцы́ за сы́ны, и сы́нове да не умира́ютъ за отцы́, но то́кмо кі́йждо за своя́ грѣхи́ да у́мретъ.
Се́й порази́ Едо́ма въ геме́лѣ де́сять ты́сящъ и взя́ ка́мень на бра́ни, и нарече́ и́мя ему́ Иеѳо­и́лъ до дне́шняго дне́.
Тогда́ посла́ Амессі́а послы́ ко Иоа́су сы́ну Иоаха́за сы́на ииу́а царя́ Изра́илева, глаго́ля: прiиди́, да ви́димся въ лице́.
И посла́ Иоа́съ ца́рь Изра́илевъ ко Амессі́и царю Иу́дину, глаго́ля: те́рнъ, и́же въ Лива́нѣ, посла́ къ ке́дрови су́щему въ Лива́нѣ, глаго́ля: да́ждь дще́рь твою́ сы́ну мо­ему́ въ жену́: и прiидо́ша звѣ́рiе лу́жнiи, и́же въ Лива́нѣ, и попра́ша те́рнiе:
побива́я порази́лъ еси́ Идуме́ю, и воз­несе́ тя́ се́рдце твое́, просла́вися сѣдя́ въ дому́ тво­е́мъ, и почто́ любо­при́шися въ зло́бѣ тво­е́й? и паде́ши ты́, и Иу́да съ тобо́ю.
И не послу́ша Амессі́а. И взы́де Иоа́съ ца́рь Изра́илевъ, и ви́дѣстася лице́мъ то́й и Амессі́а ца́рь Иу́динъ въ веѳсами́сѣ Иу́динѣ.
И паде́ Иу́да предъ лице́мъ Изра́илевымъ, и побѣже́ кі́йждо въ до́мы своя́.
И Амессі́ю сы́на Иоа́сова, сы́на Охозі́и, царя́ Иу́дина, я́тъ Иоа́съ сы́нъ Иоаха́зовъ ца́рь Изра́илевъ въ веѳсами́сѣ: и прiи́де во Иерусали́мъ, и разби́ стѣ́ну Иерусали́му от­ вра́тъ Ефре́млихъ до вра́тъ уго́лныхъ, на четы́реста лако́тъ:
и взя́ сребро́ и зла́то, и вся́ сосу́ды обрѣ́теныя въ дому́ Госпо́дни и въ сокро́вищахъ до́му царе́ва, и сы́ны смѣси́в­шихся, и воз­врати́ся въ самарі́ю.
И про́чая слове́съ Иоа́совыхъ, ели́ка сотвори́ въ си́лѣ сво­е́й, я́коже бра́ся со Амессі́ею царе́мъ Иу́динымъ, не сiя́ ли пи́сана въ кни́зѣ слове́съ дні́й царе́й Изра́илевыхъ?
И у́спе Иоа́съ со отцы́ сво­и́ми и погребе́нъ бы́сть въ самарі́и съ цари́ Изра́илевыми. И воцари́ся иеровоа́мъ сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.
И поживе́ Амессі́а сы́нъ Иоа́совъ, ца́рь Иу́динъ, по уме́ртвiи Иоа́са сы́на Иоаха́за царя́ Изра́илева пять­на́­де­сять лѣ́тъ.
И про́чая слове́съ Амессі́евыхъ, и вся́ ели́ка сотвори́, не сiя́ ли пи́сана въ кни́зѣ слове́съ дні́й царе́й Иу́диныхъ?
И воста́ша на него́ полки́ во Иерусали́мѣ: и убѣже́ въ лахи́сы, и посла́ша вслѣ́дъ его́ въ лахи́сы, и уби́ша его́ ту́:
и взя́ша его́ на ко́ни, и погребе́нъ бы́сть со отцы́ сво­и́ми во Иерусали́мѣ во гра́дѣ дави́довѣ.
И поя́ша вси́ лю́дiе Иу́дины азарі́ю, и то́й сы́нъ шести́надесяти лѣ́тъ, и поста́виша его́ царе́мъ вмѣ́сто отца́ его́ Амессі́и:
то́й созда́ Ело́ѳъ, и воз­врати́ его́ Иу́дѣ по уме́ртвiи царя́ со отцы́ его́.
Въ лѣ́то пято­е­на́­де­сять Амессі́и сы́на Иоа́са царя́ Иу́дина, ца́р­ст­вова иеровоа́мъ сы́нъ Иоа́совъ надъ Изра́илемъ въ самарі́и четы́редесять и еди́но лѣ́то,
и сотвори́ лука́вое предъ Го́сподемъ: не от­ступи́ от­ всѣ́хъ грѣхо́въ иеровоа́ма сы́на нава́това, и́же въ грѣ́хъ введе́ Изра́иля:
то́й при­­врати́ предѣ́лъ Изра́илевъ от­ вхо́да Ема́ѳова да́же и до мо́ря Арави́тскаго, по глаго́лу Го́спода Бо́га Изра́илева, его́же глаго́ла руко́ю раба́ сво­его́ Ио́ны, сы́на Амаѳі́ина, проро́ка, и́же от­ геѳахове́ра,
я́ко ви́дѣ Госпо́дь смире́нiе Изра́илево го́рько зѣло́, и ма́ло содержи́мыхъ, и ума́лен­ныхъ, и оста́вленыхъ, и не бѣ́ помога́ющаго и́мъ.
И не глаго́ла Госпо́дь искорени́ти сѣ́мене Изра́илева подъ небесе́мъ: и спасе́ я́ руко́ю иеровоа́ма сы́на Иоа́сова.
И про́чая слове́съ иеровоа́мовыхъ, и вся́ ели́ка сотвори́, и си́лы его́, ели́ка пово­ева́, и ка́ко воз­врати́ Дама́скъ и Ема́ѳъ Иу́дѣ во Изра́или, не сiя́ ли пи́сана въ кни́зѣ слове́съ дні́й царе́й Изра́илевыхъ?
И у́спе иеровоа́мъ со отцы́ сво­и́ми, со цари́ Изра́илевыми: и воцари́ся Заха́рiа сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.
Синодальный
1 Народ приносит серебро для исправления повреждений в храме; 17 Иоас отдал сокровища Азаилу, царю Сирийскому, чтобы тот отступил от Иерусалима; 19 заговор и убийство Иоаса.
В седьмой год Ииуя воцарился Иоас и сорок лет царствовал в Иерусалиме. Имя матери его Цивья, из Вирсавии.
И делал Иоас угодное в очах Господних во все дни свои, доколе наставлял его священник Иодай;
только высоты не были отменены; народ еще приносил жертвы и курения на высотах.
И сказал Иоас священникам: все серебро посвящаемое, которое приносят в дом Господень, серебро от приходящих, серебро, вносимое за каждую душу по оценке, все серебро, сколько кому приходит на сердце принести в дом Господень,
пусть берут священники себе, каждый от своего знакомого, и пусть исправляют они поврежденное в храме, везде, где найдется повреждение.
Но как до двадцать третьего года царя Иоаса священники не исправляли повреждений в храме,
то царь Иоас позвал священника Иодая и священников и сказал им: почему вы не исправляете повреждений в храме? Не берите же отныне серебра у знакомых своих, а на починку повреждений в храме отдайте его.
И согласились священники не брать серебра у народа на исправление повреждений в храме.
И взял священник Иодай один ящик, и сделал отверстие сверху его, и поставил его подле жертвенника на правой стороне, где входили в дом Господень. И полагали туда священники, стоящие на страже у порога, все серебро, приносимое в дом Господень.
И когда видели, что много серебра в ящике, приходили писец царский и первосвященник, и завязывали в мешки, и пересчитывали серебро, найденное в доме Господнем;
и отдавали сосчитанное серебро в руки производителям работ, приставленным к дому Господню, а сии издерживали его на плотников и строителей, работавших в доме Господнем,
и на делателей стен и на каменотесов, также на покупку дерев и тесаных камней, для починки повреждений в доме Господнем, и на все, что расходовалось для поддержания храма.
Но не сделано было для дома Господня серебряных блюд, ножей, чаш для окропления, труб, всяких сосудов золотых и сосудов серебряных из серебра, приносимого в дом Господень,
а производителям работ отдавали его, и починивали им дом Господень.
И не требовали отчета от тех людей, которым поручали серебро для раздачи производителям работ, ибо они действовали честно.
Серебро за жертву о преступлении и серебро за жертву о грехе не вносилось в дом Господень: священникам оно принадлежало.
Тогда выступил в поход Азаил, царь Сирийский, и пошел войною на Геф, и взял его; и вознамерился Азаил идти на Иерусалим.
Но Иоас, царь Иудейский, взял все пожертвованное, что пожертвовали храму Иосафат, и Иорам и Охозия, отцы его, цари Иудейские, и что он сам пожертвовал, и все золото, найденное в сокровищницах дома Господня и дома царского, и послал Азаилу, царю Сирийскому; и он отступил от Иерусалима.
Прочее об Иоасе и обо всем, что он сделал, написано в летописи царей Иудейских.
И восстали слуги его, и составили заговор, и убили Иоаса в доме Милло, на дороге к Силле.
Его убили слуги его: Иозакар, сын Шимеаты, и Иегозавад, сын Шомеры; и он умер, и похоронили его с отцами его в городе Давидовом. И воцарился Амасия, сын его, вместо него.
1 Нечестивое царствование Иоахаза над Израилем; Азаил унизил Израиля; 10 царствование Иоахаза над Израилем; 14 умирающий Елисей предсказывает с помощью стрел царя, что Израиль поразит Сирию три раза; 20 Иоас поражает Сириян по слову Елисея.
В двадцать третий год Иоаса, сына Охозиина, царя Иудейского, воцарился Иоахаз, сын Ииуя, над Израилем в Самарии, и царствовал семнадцать лет,
и делал неугодное в очах Господних, и ходил в грехах Иеровоама, сына Наватова, который ввел Израиля в грех, и не отставал от них.
И возгорелся гнев Господа на Израиля, и Он предавал их в руку Азаила, царя Сирийского, и в руку Венадада, сына Азаилова, во все дни.
И помолился Иоахаз лицу Господню, и услышал его Господь, потому что видел стеснение Израильтян, как теснил их царь Сирийский.
И дал Господь Израильтянам избавителя, и вышли они из-под руки Сириян, и жили сыны Израилевы в шатрах своих, как вчера и третьего дня.
Однако ж не отступали от грехов дома Иеровоама, который ввел Израиля в грех; ходили в них, и дубрава стояла в Самарии.
У Иоахаза оставалось войска только пятьдесят всадников, десять колесниц и десять тысяч пеших, оттого, что истребил их царь Сирийский и обратил их в прах на попрание.
Прочее об Иоахазе и обо всем, что он сделал, и о мужественных подвигах его, написано в летописи царей Израильских.
И почил Иоахаз с отцами своими, и похоронили его в Самарии. И воцарился Иоас, сын его, вместо него.
В тридцать седьмой год Иоаса, царя Иудейского, воцарился Иоас, сын Иоахазов, над Израилем в Самарии, и царствовал шестнадцать лет,
и делал неугодное в очах Господних; не отставал от всех грехов Иеровоама, сына Наватова, который ввел Израиля в грех, но ходил в них.
Прочее об Иоасе и обо всем, что он сделал, и о мужественных подвигах его, как он воевал с Амасиею, царем Иудейским, написано в летописи царей Израильских.
И почил Иоас с отцами своими, а Иеровоам сел на престоле его. И погребен Иоас в Самарии с царями Израильскими.
Елисей заболел болезнью, от которой потом и умер. И пришел к нему Иоас, царь Израильский, и плакал над ним, и говорил: отец мой! отец мой! колесница Израиля и конница его!
И сказал ему Елисей: возьми лук и стрелы. И взял он лук и стрелы.
И сказал царю Израильскому: положи руку твою на лук. И положил он руку свою. И наложил Елисей руки свои на руки царя,
и сказал: отвори окно на восток. И он отворил. И сказал Елисей: выстрели. И он выстрелил. И сказал: эта стрела избавления от Господа и стрела избавления против Сирии, и ты поразишь Сириян в Афеке вконец.
И сказал [Елисей]: возьми стрелы. И он взял. И сказал царю Израильскому: бей по земле. И ударил он три раза, и остановился.
И разгневался на него человек Божий, и сказал: надобно было бы бить пять или шесть раз, тогда ты побил бы Сириян совершенно, а теперь только три раза поразишь Сириян.
И умер Елисей, и похоронили его. И полчища Моавитян пришли в землю в следующем году.
И было, что, когда погребали одного человека, то, увидев это полчище, погребавшие бросили того человека в гроб Елисеев; и он при падении своем коснулся костей Елисея, и ожил, и встал на ноги свои.
Азаил, царь Сирийский, теснил Израильтян во все дни Иоахаза.
Но Господь умилосердился над ними, и помиловал их, и обратился к ним ради завета Своего с Авраамом, Исааком и Иаковом, и не хотел истребить их, и не отверг их от лица Своего доныне.
И умер Азаил, царь Сирийский, и воцарился Венадад, сын его, вместо него.
И взял назад Иоас, сын Иоахаза, из руки Венадада, сына Азаила, города, которые он взял войною из руки отца его Иоахаза. Три раза разбил его Иоас и возвратил города Израилевы.
1 Амасия царствует в Иудее и поражает Едом; 8 идет войною против Иоаса, царя Израильского, но терпит поражение; 15 кончина Иоаса; 17 Амасия умерщвлен заговорщиками, и Азария (Озия) воцарен вместо него; 23 продолжительное и успешное царствование Иеровоама над Израилем.
Во второй год Иоаса, сына Иоахазова, царя Израильского, воцарился Амасия, сын Иоаса, царь Иудейский:
двадцати пяти лет был он, когда воцарился, и двадцать девять лет царствовал в Иерусалиме. Имя матери его Иегоаддань, из Иерусалима.
И делал он угодное в очах Господних, впрочем не так, как отец его Давид: он во всем поступал так, как отец его Иоас.
Только высоты не были отменены: народ совершал еще жертвы и курения на высотах.
Когда утвердилось царство в руках его, тогда он умертвил слуг своих, убивших царя, отца его.
Но детей убийц не умертвил, так как написано в книге закона Моисеева, в которой заповедал Господь, говоря: «не должны быть наказываемы смертью отцы за детей, и дети не должны быть наказываемы смертью за отцов, но каждый за свое преступление должен быть наказываем смертью».
Он поразил десять тысяч Идумеян на долине Соляной, и взял Селу войною, и дал ей имя Иокфеил, которое остается и до сего дня.
Тогда послал Амасия послов к Иоасу, царю Израильскому, сыну Иоахаза, сына Ииуева, сказать: выйди, повидаемся лично.
И послал Иоас, царь Израильский, к Амасии, царю Иудейскому, сказать: терн, который на Ливане, послал к кедру, который на Ливане же, сказать: «отдай дочь свою в жену сыну моему». Но прошли дикие звери, что на Ливане, и истоптали этот терн.
Ты поразил Идумеян, и возгордилось сердце твое. Величайся и сиди у себя дома. К чему тебе затевать ссору на свою беду? Падешь ты и Иуда с тобою.
Но не послушался Амасия. И выступил Иоас, царь Израильский, и увиделись лично он и Амасия, царь Иудейский, в Вефсамисе, что в Иудее.
И разбиты были Иудеи Израильтянами, и разбежались по шатрам своим.
И Амасию, царя Иудейского, сына Иоаса, сына Охозиина, захватил Иоас, царь Израильский, в Вефсамисе, и пошел в Иерусалим и разрушил стену Иерусалимскую от ворот Ефремовых до ворот угольных на четыреста локтей.
И взял все золото и серебро, и все сосуды, какие нашлись в доме Господнем и в сокровищницах царского дома, и заложников, и возвратился в Самарию.
Прочее об Иоасе, что он сделал, и о мужественных подвигах его, и как он воевал с Амасиею, царем Иудейским, написано в летописи царей Израильских.
И почил Иоас с отцами своими, и погребен в Самарии с царями Израильскими. И воцарился Иеровоам, сын его, вместо него.
И жил Амасия, сын Иоасов, царь Иудейский, по смерти Иоаса, сына Иоахазова, царя Израильского, пятнадцать лет.
Прочие дела Амасии записаны в летописи царей Иудейских.
И составили против него заговор в Иерусалиме, и убежал он в Лахис. И послали за ним в Лахис, и умертвили его там.
И привезли его на конях, и погребен он был в Иерусалиме с отцами своими в городе Давидовом.
И взял весь народ Иудейский Азарию, которому было шестнадцать лет, и воцарили его вместо отца его Амасии.
Он обстроил Елаф, и возвратил его Иуде, после того как царь почил с отцами своими.
В пятнадцатый год Амасии, сына Иоасова, царя Иудейского, воцарился Иеровоам, сын Иоасов, царь Израильский, в Самарии, и царствовал сорок один год,
и делал он неугодное в очах Господних: не отступал от всех грехов Иеровоама, сына Наватова, который ввел Израиля в грех.
Он восстановил пределы Израиля, от входа в Емаф до моря пустыни, по слову Господа Бога Израилева, которое Он изрек чрез раба Своего Иону, сына Амафиина, пророка из Гафхефера,
ибо Господь видел бедствие Израиля, весьма горькое, так что не оставалось ни заключенного, ни оставшегося, и не было помощника у Израиля.
И не восхотел Господь искоренить имя Израильтян из поднебесной, и спас их рукою Иеровоама, сына Иоасова.
Прочее об Иеровоаме и обо всем, что он сделал, и о мужественных подвигах его, как он воевал и как возвратил Израилю Дамаск и Емаф, принадлежавший Иуде, написано в летописи царей Израильских.
И почил Иеровоам с отцами своими, с царями Израильскими. И воцарился Захария, сын его, вместо него.
Quando divenne re, Ioas aveva sette anni.
Divenne re nell'anno settimo di Ieu e regnò quarant'anni a Gerusalemme. Sua madre, di Betsabea, si chiamava Sibìa.
Ioas fece ciò che è retto agli occhi del Signore per tutta la sua vita, perché lo aveva istruito il sacerdote Ioiadà.
Ma non scomparvero le alture, dal momento che il popolo sacrificava e offriva ancora incenso sulle alture.
Ioas disse ai sacerdoti: "Tutto il denaro delle cose sacre, che viene portato nel tempio del Signore, il denaro corrente versato da ognuno come riscatto della persona e tutto il denaro delle libere offerte di ciascuno al tempio del Signore,
lo ritirino per sé i sacerdoti, ognuno dai propri addetti; ed essi riparino le parti danneggiate del tempio, ovunque vi trovino danni".
Ora nell'anno ventitreesimo del re Ioas i sacerdoti non avevano ancora riparato le parti danneggiate del tempio.
Il re Ioas convocò il sacerdote Ioiadà con i sacerdoti e disse loro: "Perché non avete riparato le parti danneggiate del tempio? D'ora innanzi non dovrete più ritirare il denaro dai vostri addetti, ma lo consegnerete direttamente per le parti danneggiate del tempio".
I sacerdoti acconsentirono a non ricevere più il denaro dal popolo e a non curare il restauro del tempio.
Il sacerdote Ioiadà prese una cassa, vi fece un buco nel coperchio e la pose a lato dell'altare, a destra di chi entra nel tempio del Signore. I sacerdoti custodi della soglia depositavano ivi tutto il denaro portato al tempio del Signore.
Quando vedevano che nella cassa c'era molto denaro, saliva lo scriba del re, insieme con il sommo sacerdote, ed essi raccoglievano e contavano il denaro trovato nel tempio del Signore.
Consegnavano il denaro controllato nelle mani degli esecutori dei lavori, sovrintendenti al tempio del Signore. Costoro lo distribuivano ai falegnami e ai costruttori che lavoravano nel tempio del Signore,
ai muratori, agli scalpellini, per l'acquisto di legname e pietre da taglio, per riparare le parti danneggiate del tempio del Signore e per tutto quanto era necessario per riparare il tempio.
Ma con il denaro portato al tempio del Signore non si dovevano fare nel tempio del Signore né coppe d'argento, né coltelli, né vasi per l'aspersione, né trombe, nessun oggetto d'oro o d'argento.
Esso infatti era consegnato solo agli esecutori dei lavori, perché riparassero il tempio del Signore.
Non si controllavano coloro nelle cui mani veniva consegnato il denaro da dare agli esecutori dei lavori, perché lavoravano con onestà.
Il denaro del sacrificio di riparazione e del sacrificio per il peccato non era portato nel tempio del Signore, ma era per i sacerdoti.
In quel tempo Cazaèl, re di Aram, salì per combattere contro Gat e la conquistò. Poi Cazaèl si accinse a salire a Gerusalemme.
Ioas, re di Giuda, prese tutti gli oggetti consacrati da Giòsafat, da Ioram e da Acazia, suoi padri, re di Giuda, e quelli consacrati da lui stesso, insieme con tutto l'oro trovato nei tesori del tempio del Signore e della reggia; egli mandò tutto ciò a Cazaèl, re di Aram, che si allontanò da Gerusalemme.
Le altre gesta di Ioas e tutte le sue azioni non sono forse descritte nel libro delle Cronache dei re di Giuda?
I suoi ufficiali si sollevarono organizzando una congiura; colpirono Ioas a Bet-Millo, nella discesa verso Silla.
Iozabàd, figlio di Simeàt, e Iozabàd, figlio di Somer, suoi ufficiali, lo colpirono ed egli morì. Lo seppellirono con i suoi padri nella Città di Davide e al suo posto divenne re suo figlio Amasia.
Nell'anno ventitreesimo di Ioas, figlio di Acazia, re di Giuda, Ioacàz, figlio di Ieu, divenne re su Israele a Samaria. Egli regnò diciassette anni.
Fece ciò che è male agli occhi del Signore; imitò il peccato di Geroboamo, figlio di Nebat, che aveva fatto peccare Israele, né mai se ne allontanò.
L'ira del Signore si accese contro Israele e li consegnò in mano a Cazaèl, re di Aram, e in mano a Ben-Adàd, figlio di Cazaèl, per tutto quel tempo.
Ma Ioacàz placò il volto del Signore e il Signore lo ascoltò, perché aveva visto l'oppressione d'Israele: infatti il re di Aram lo opprimeva.
Il Signore concesse un salvatore a Israele, che così riuscì a sfuggire al potere di Aram; gli Israeliti poterono abitare nelle loro tende come prima.
Ma essi non si allontanarono dai peccati che la casa di Geroboamo aveva fatto commettere a Israele, ma li imitarono e anche il palo sacro rimase in piedi a Samaria.
Pertanto non furono lasciati soldati a Ioacàz, se non cinquanta cavalli, dieci carri e diecimila fanti, perché li aveva distrutti il re di Aram, riducendoli come la polvere che si calpesta.
Le altre gesta di Ioacàz, tutte le sue azioni e la sua potenza, non sono forse descritte nel libro delle Cronache dei re d'Israele?
Ioacàz si addormentò con i suoi padri, fu sepolto a Samaria e al suo posto divenne re suo figlio Ioas.
Nell'anno trentasettesimo di Ioas, re di Giuda, Ioas, figlio di Ioacàz, divenne re su Israele a Samaria. Egli regnò sedici anni.
Fece ciò che è male agli occhi del Signore; non si allontanò da tutti i peccati che Geroboamo figlio di Nebat aveva fatto commettere a Israele, ma li imitò.
Le altre gesta di Ioas, tutte le sue azioni e la potenza con cui combatté con Amasia, re di Giuda, non sono forse descritte nel libro delle Cronache dei re d'Israele?
Ioas si addormentò con i suoi padri e sul suo trono si sedette Geroboamo. Ioas fu sepolto a Samaria con i re d'Israele.
Quando Eliseo si ammalò della malattia di cui morì, Ioas, re d'Israele, scese da lui, scoppiò in pianto in sua presenza, dicendo: "Padre mio, padre mio, carro d'Israele e suoi destrieri!".
Eliseo gli disse: "Va' a prendere arco e frecce", ed egli prese arco e frecce per lui.
Disse ancora Eliseo al re d'Israele: "Metti la tua mano sull'arco". Dopo che egli ebbe messa la mano, Eliseo mise le sue mani sopra le mani del re,
quindi disse: "Apri la finestra verso oriente". Dopo che egli ebbe aperta la finestra, Eliseo disse: "Tira!". Ioas tirò. Eliseo disse: "Freccia vittoriosa del Signore, freccia vittoriosa contro Aram. Tu colpirai Aram ad Afek, sino a finirlo".
Eliseo disse: "Prendi le frecce". E quando quegli le ebbe prese, disse al re d'Israele: "Colpisci la terra", ed egli la percosse tre volte, poi si fermò.
L'uomo di Dio s'indignò contro di lui e disse: "Colpendo cinque o sei volte, avresti colpito Aram sino a finirlo; ora, invece, sconfiggerai Aram solo tre volte".
Eliseo morì e lo seppellirono. Nell'anno successivo alcune bande di Moab penetrarono nella terra.
Mentre seppellivano un uomo, alcuni, visto un gruppo di razziatori, gettarono quell'uomo sul sepolcro di Eliseo e se ne andarono. L'uomo, venuto a contatto con le ossa di Eliseo, riacquistò la vita e si alzò sui suoi piedi.
Cazaèl, re di Aram, oppresse gli Israeliti per tutti i giorni di Ioacàz.
Ma il Signore ebbe pietà di loro, ne ebbe compassione e tornò a favorirli a causa della sua alleanza con Abramo, Isacco e Giacobbe; non volle distruggerli e non li ha rigettati dal suo volto fino ad ora.
Cazaèl, re di Aram, morì e al suo posto divenne re suo figlio Ben-Adàd.
Allora Ioas, figlio di Ioacàz, tornò a prendere a Ben-Adàd, figlio di Cazaèl, le città che Cazaèl aveva tolte con la guerra a suo padre Ioacàz. Ioas lo sconfisse tre volte; così recuperò le città d'Israele.
Nell'anno secondo di Ioas, figlio di Ioacàz, re d'Israele, Amasia, figlio di Ioas, divenne re di Giuda.
Quando divenne re aveva venticinque anni; regnò ventinove anni a Gerusalemme. Sua madre era di Gerusalemme e si chiamava Ioaddàn.
Egli fece ciò che è retto agli occhi del Signore, ma non come Davide, suo padre: fece come suo padre Ioas.
Solo non scomparvero le alture; il popolo ancora sacrificava e offriva incenso sulle alture.
Quando il regno fu saldo nelle sue mani, uccise i suoi ufficiali che avevano ucciso il re, suo padre.
Ma non fece morire i figli degli uccisori, secondo quanto è scritto nel libro della legge di Mosè, ove il Signore prescrive: "Non si metteranno a morte i padri per una colpa dei figli, né si metteranno a morte i figli per una colpa dei padri. Ognuno sarà messo a morte per il proprio peccato".
Egli sconfisse gli Edomiti nella valle del Sale, in tutto diecimila. In quella guerra occupò Sela e la chiamò Iokteèl, come è chiamata ancora oggi.
Allora Amasia mandò messaggeri a Ioas, figlio di Ioacàz, figlio di Ieu, re d'Israele, per dirgli: "Vieni, affrontiamoci".
Ioas, re d'Israele, fece rispondere ad Amasia, re di Giuda: "Il cardo del Libano mandò a dire al cedro del Libano: "Da' in moglie tua figlia a mio figlio". Ma passò una bestia selvatica del Libano e calpestò il cardo.
Hai ben colpito Edom, e il tuo cuore ti ha esaltato. Sii glorioso, ma resta nella tua casa. Perché ti precipiti in una disfatta? Potresti soccombere tu e Giuda con te".
Ma Amasia non lo ascoltò.
Allora Ioas, re d'Israele, si mosse; si affrontarono, lui e Amasia, re di Giuda, presso Bet-Semes, che appartiene a Giuda.
Giuda fu sconfitto di fronte a Israele e ognuno fuggì nella propria tenda.
Ioas, re d'Israele, fece prigioniero Amasia, re di Giuda, figlio di Ioas, figlio di Acazia, a Bet-Semes. Quindi, andato a Gerusalemme, aprì una breccia nelle mura di Gerusalemme dalla porta di Èfraim fino alla porta dell'Angolo, per quattrocento cubiti.
Prese tutto l'oro e l'argento e tutti gli oggetti trovati nel tempio del Signore e nei tesori della reggia, e gli ostaggi, e tornò a Samaria.
Le altre gesta che compì Ioas, la sua potenza e la guerra che combatté contro Amasia, re di Giuda, non sono forse descritte nel libro delle Cronache dei re d'Israele?
Ioas si addormentò con i suoi padri, fu sepolto a Samaria con i re d'Israele e al suo posto divenne re suo figlio Geroboamo.
Amasia, figlio di Ioas, re di Giuda, visse quindici anni dopo la morte di Ioas, figlio di Ioacàz, re d'Israele.
Le altre gesta di Amasia non sono forse descritte nel libro delle Cronache dei re di Giuda?
Si ordì contro di lui una congiura a Gerusalemme. Egli fuggì a Lachis, ma lo fecero inseguire fino a Lachis, dove l'uccisero.
Lo caricarono su cavalli e fu sepolto a Gerusalemme con i suoi padri nella Città di Davide.
Tutto il popolo di Giuda prese Azaria, che aveva sedici anni, e lo fece re al posto di suo padre Amasia.
Egli ricostruì Elat, riannettendola a Giuda, dopo che il re si era addormentato con i suoi padri.
Nell'anno quindicesimo di Amasia, figlio di Ioas, re di Giuda, Geroboamo, figlio di Ioas, re d'Israele, divenne re a Samaria. Egli regnò quarantun anni.
Egli fece ciò che è male agli occhi del Signore; non si allontanò da nessuno dei peccati che Geroboamo, figlio di Nebat, aveva fatto commettere a Israele.
Egli recuperò a Israele il territorio dall'ingresso di Camat fino al mare dell'Araba, secondo la parola del Signore, Dio d'Israele, pronunciata per mezzo del suo servo, il profeta Giona, figlio di Amittài, di Gat-Chefer.
Infatti il Signore aveva visto la miseria molto amara d'Israele: non c'era più né schiavo né libero e Israele non aveva chi l'aiutasse.
Il Signore che aveva deciso di non cancellare il nome d'Israele sotto il cielo, li liberò per mezzo di Geroboamo, figlio di Ioas.
Le altre gesta di Geroboamo, tutte le sue azioni e la potenza con cui combatté e con la quale recuperò a Israele Damasco e Camat, non sono forse descritte nel libro delle Cronache dei re d'Israele?
Geroboamo si addormentò con i suoi padri, con i re d'Israele, e al suo posto divenne re suo figlio Zaccaria.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible