сы́нъ шести́надесяти лѣ́тъ бѣ́, егда́ нача́ ца́рствовати, и пятьдеся́тъ два́ лѣ́та ца́рствова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тере его́ Иехелі́а от Иерусали́ма.

И сотвори́ пра́вое предъ очи́ма Госпо́днима по всему́, ели́ка сотвори́ оте́цъ его́ Амессі́а,

оба́че высо́кихъ не разори́: еще́ лю́дiе жря́ху и кадя́ху на высо́кихъ.

И косну́ся Госпо́дь царя́, и бы́сть прокаже́нъ до дне́ сме́рти своея́: и ца́рствова въ дому́ апфусо́ѳъ. И Иоаѳа́мъ сы́нъ царе́въ бѣ́ надъ до́момъ судя́ лю́демъ земли́ тоя́.

И про́чая слове́съ азарі́и, и вся́ ели́ка сотвори́, не́ сiя́ ли напи́сана въ кни́зѣ слове́съ дні́й царе́й Иу́диныхъ?

И у́спе Азарі́а со отцы́ свои́ми, и погребо́ша его́ со отцы́ его́ во гра́дѣ дави́довѣ. И воцари́ся Иоаѳа́мъ сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

Въ лѣ́то три́десять осмо́е азарі́и царя́ Иу́дина ца́рствова Заха́рiа сы́нъ иеровоа́мль надъ Изра́илемъ въ самарі́и ше́сть ме́сяцъ.

и сотвори́ лука́вое предъ очи́ма Госпо́днима, я́коже сотвори́ша отцы́ его́, не отступи́ от всѣ́хъ грѣхо́въ иеровоа́ма сы́на нава́това, и́же въ грѣ́хъ введе́ Изра́иля.

И воста́ста на́нь Селлу́мъ сы́нъ Иави́совъ и кевлаа́мъ, и порази́ста его́, и умертви́ста его́: и воцари́ся Селлу́мъ вмѣ́сто его́.

И про́чая слове́съ Заха́рiевыхъ, се́, су́ть напи́сана въ кни́зѣ слове́съ дні́й царе́й Изра́илевыхъ.

сiе́ сло́во Госпо́дне, е́же глаго́ла ко ииу́ю, рекі́й: сы́нове четве́ртiи ся́дутъ тебѣ́ на престо́лѣ Изра́илевѣ. И бы́сть та́ко.

И Селлу́мъ сы́нъ Иави́совъ воцари́ся во Изра́или: и въ лѣ́то три́десять девя́тое азарі́и царя́ Иу́дина, ца́рствова Селлу́мъ ме́сяцъ дні́й въ самарі́и.

И взы́де Манаи́мъ сы́нъ гадді́инъ от Ѳерси́лы, и прiи́де въ самарі́ю, и уби́ Селлу́ма сы́на Иави́сова въ самарі́и, и умертви́ его́, и воцари́ся вмѣ́сто его́.

И про́чая слове́съ Селлу́мовыхъ, и совѣща́нiе его́, и́мже совѣща́ся, се́, су́ть пи́сана въ кни́зѣ слове́съ дні́й царе́й Изра́илевыхъ.

Тогда́ порази́ Манаи́мъ и Ѳе́рсу, и вся́, я́же въ не́й, и предѣ́лы ея́ от Ѳе́рсы, поне́же не отверзо́ша ему́, и разби́ ю́ и всѣ́хъ, и́же въ не́й, и иму́щихъ во чре́вѣ разсѣче́.

Въ лѣ́то три́десять девя́тое азарі́и царя́ Иу́дина, ца́рствова Манаи́мъ сы́нъ гадді́инъ надъ Изра́илемъ де́сять лѣ́тъ въ самарі́и,

и сотвори́ лука́вое предъ очи́ма Госпо́днима, [во вся́ дни́ своя́] не отступи́ от всѣ́хъ грѣхо́въ иеровоа́ма сы́на нава́това, и́же въ грѣ́хъ введе́ Изра́иля.

Во дни́ его́ взы́де Фу́ла ца́рь Ассирі́йскiй на зе́млю [Изра́илеву], и Манаи́мъ даде́ Фу́лѣ ты́сящу тала́нтъ сребра́, да бу́детъ рука́ его́ съ ни́мъ, [е́же укрѣпи́ти ца́рство въ руку́ его́].

И возложи́ Манаи́мъ да́нь на Изра́иля, на всѣ́хъ си́льныхъ, да́ти царю́ Ассирі́йску пятьдеся́тъ Си́кль сребра́ му́жу коему́ждо: и возврати́ся ца́рь Ассирі́йскъ, и не ста́ та́мо въ земли́.

И про́чая слове́съ Манаи́мовыхъ, и вся́ ели́ка сотвори́, не се́ ли, сiя́ напи́сана въ кни́зѣ слове́съ дні́й царе́й Изра́илевыхъ?

И у́спе Манаи́мъ со отцы́ свои́ми, и воцари́ся факі́а сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

Въ лѣ́то пятьдеся́тое азарі́и царя́ Иу́дина, ца́рствова факі́а сы́нъ Манаи́мль надъ Изра́илемъ въ самарі́и лѣ́та два́,

и сотвори́ лука́вое предъ очи́ма Госпо́днима, не отступи́ от грѣхо́въ иеровоа́ма сы́на нава́това, и́же въ грѣ́хъ введе́ Изра́иля.

И воста́ на него́ факе́й сы́нъ ромелі́инъ, триста́тъ его́, и уби́ его́ въ самарі́и бли́зъ до́му царе́ва, со Арго́вомъ и со Арі́емъ, и съ ни́мъ [бя́ху] пятьдеся́тъ муже́й от Галаади́товъ, и умертви́ его́, и воцари́ся вмѣ́сто его́.

И про́чая слове́съ факі́евыхъ, и вся́ ели́ка сотвори́ се́, су́ть, пи́сана въ кни́зѣ слове́съ дні́й царе́й Изра́илевыхъ.

Въ лѣ́то пятьдеся́тъ второ́е азарі́и царя́ Иу́дина, ца́рствова факе́й сы́нъ ромелі́инъ надъ Изра́илемъ въ самарі́и два́десять лѣ́тъ,

и сотвори́ лука́вое предъ очи́ма Госпо́днима, не отступи́ от всѣ́хъ грѣхо́въ иеровоа́ма сы́на нава́това, и́же въ грѣ́хъ введе́ Изра́иля.

Во дни́ факе́а царя́ Изра́илева прiи́де Ѳелгаѳфелласа́ръ ца́рь Ассирі́йскiй, и взя́ Аи́нъ и Авелвеѳмааха́, и Ао́ха и Кене́зу, и Асо́ра и Галаа́дъ и Галиле́ю, всю́ зе́млю Нефѳали́млю, и приведе́ я́ ко Ассирі́аномъ.

И воста́ осі́а сы́нъ илы́ на факе́а сы́на ромелі́ина, и порази́ его́, и умертви́ его́, и воцари́ся вмѣ́сто его́ въ два́десятое лѣ́то Иоаѳа́ма сы́на азарі́ина.

И про́чая слове́съ факе́евыхъ, и вся́ ели́ка сотвори́, се́, сiя́ напи́сана въ кни́зѣ слове́съ дні́й царе́й Изра́илевыхъ.

Въ лѣ́то второ́е факе́а сы́на ромелі́ина царя́ Изра́илева воцари́ся Иоаѳа́мъ, сы́нъ азарі́и царя́ Иу́дина:

сы́нъ два́десяти пяти́ лѣ́тъ бѣ́, егда́ нача́ ца́рствовати, и шестьна́десять лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тере его́ иеруса́ дщи́ садо́кова.

И сотвори́ пра́вое предъ очи́ма Госпо́днима, по всему́ ели́ка сотвори́ оте́цъ его́ Азарі́а,

оба́че высо́кихъ не разори́: еще́ лю́дiе жря́ху и кадя́ху на высо́кихъ. То́й созда́ две́ри хра́му Госпо́дню вы́шнiя.

И про́чая слове́съ Иоаѳа́мовыхъ, и вся́ ели́ка сотвори́, не сiя́ ли напи́сана въ кни́зѣ слове́съ дні́й царе́й Иу́диныхъ?

Во дни́ о́ны нача́тъ Госпо́дь посыла́ти на Иу́ду раассо́на царя́ Си́рска и факе́а сы́на ромелі́ина.

И у́спе Иоаѳа́мъ со отцы́ свои́ми, и погребе́нъ бы́сть со отцы́ свои́ми во гра́дѣ дави́да отца́ своего́. И воцари́ся Аха́зъ сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

Таджикский

Языки

Дар соли бисту ҳафтуми Ёробъом, подшоҳи Исроил, Азарё писари Амасё, подшоҳи Яҳудо, подшоҳ шуд.

Дар вақти подшоҳ шуданаш ӯ шонздаҳсола буд, ва панҷоҳу ду сол дар Уршалим подшоҳӣ кард; ва номи модараш Еколёҳу, аз Уршалим, буд.

Ва он чи дар назари Парвардигор писанд буд, ба амал овард, мисли ҳар он чи падараш Амасё ба амал оварда буд.

Аммо баландиҳо барҳам дода нашуданд: қавм ҳанӯз бар баландиҳо қурбонӣ мекарданд ва бухур месӯзониданд.

Ва Парвардигор подшоҳро ба бало гирифтор кард, ва ӯ то рӯзи вафоташ махавӣ буд, ва дар махавхона сокин буд; ва Ютом, писари подшоҳ, бар хонаи ӯ буда, қавми мамлакатро доварӣ менамуд.

Ва бақияи корҳои Азарё, ва ҳар чи ӯ кард, дар китоби солномаи подшоҳони Яҳудо навишта шудааст.

Ва Азарё бо падаронаш хобид, ва ӯро бо падаронаш дар шаҳри Довуд дафн карданд; ва писараш Ютом ба ҷои ӯ подшоҳ шуд..

Дар соли сию ҳаштуми Азарё, подшоҳи Яҳудо, Закарё писари Ёробъом бар Исроил дар Сомария подшоҳ шуд, ва шаш моҳ подшоҳӣ кард.

Ва он чи дар назари Парвардигор бад буд, ба амал овард, мисли ои ки падаронаш ба амал оварда буданд: аз гуноҳҳои Ёробъом писари Набот, ки Исроилро гирифтори гуноҳ гардонида буд, дур нашуд.

Ва Шаллум писари Ёбиш бар ӯ суиқасд карда, ӯро дар пеши назари қавм кушт, ва ба ҷои ӯ подшоҳ шуд.

Ва бақияи корҳои Закарё дар китоби солномаи подшоҳони Исроил навишта шудааст.

Чунин буд сухани Парвардигор, ки ба Еҳу ба забон ронда, гуфта буд: «Писаронат то насли чорум бар тахти Исроил хоҳанд нишаст». Ва ҳамин ба амал омад.

Шаллум писари Ёбиш дар соли сию нӯҳуми Узиё, подшоҳи Яҳудо, подшоҳ шуд, ва як моҳ дар Сомария подшоҳӣ кард.

Ва Менаҳем писари Ҷодӣ аз Тирсо баромада, ба Сомария дохил шуд, ва Шаллум писари Ёбишро дар Сомария зарба зад, ва ӯро кушта, ба ҷои ӯ подшоҳ шуд.

Ва бақияи корҳои Шаллум, ва суиқасде ки ӯ кард, дар китоби солномаи подшоҳони Исроил навишта шудааст.

Он гоҳ Менаҳем Тирсоро бо ҳар чи дар он буд, зарба зад, ва ҳудуди онро, аз Тифсаҳ сар карда, барои он ки ба ӯ дарвоза накушода буд, зарба зада, ҳомиладоронашро шикамчок кард.

Дар соли сию нӯҳуми Азарё, подшоҳи Яҳудо, Менаҳем писари Ҷодӣ бар Исроил подшоҳ шуда, даҳ сол дар Сомария подшоҳӣ кард.

Ва он чи дар назарӣ Парвардигор бад буд, ба амал овард: аз гуноҳҳои Ёробъом писари Набот, ки Исроилро гирифтори гуноҳ гардонида буд, тамоми айёми худ дур нашуд.

Фул, подшоҳи Ашшур, бар мамлакат тохт овард. Ва Менаҳем ба Фул ҳазор киккар нуқра дод, то ки дасти вай бо ӯ бошад, ва ӯ подшоҳиро дар дасти худ мустаҳкам кунад.

Ва Менаҳем ин нуқраро бар Исроил, бар ҳамаи сарватмандон амлокдорон гузошт, то ки ҳар яке аз онҳо панҷоҳ сиқл нуқра барои подшоҳи Ашшур бидиҳад. Ва подшоҳи Ашшур баргашт, ва дар он ҷо дар мамлакат наистод.

Ва бақияи корҳои Менаҳем, ва ҳар чи ӯ кард, дар китоби солномаи подшоҳони Исроил навишта шудааст.

Ва Менаҳем бо падарони худ хобид, ва писараш Фақаҳё ба ҷои ӯ подшоҳ шуд.

Дар соли панҷоҳуми Азарё, подшоҳи Яҳудо, Фақаҳё писари Менаҳем бар Исроил дар Сомария подшоҳ шуд, ва ду сол подшоҳӣ кард.

Ва он чи дар назари Парвардигор бад буд, ба амал овард; аз гуноҳҳои Ёробъом писари Набот, ки Исроилро гирифтори гуноҳ гардонида буд, дур нашуд.

Ва саркардаи ӯ, Фақаҳ писари Рамалёҳу, бар ӯ суиқасд намуда, бо ҳамроҳии Арҷуб ва Арё дар Сомария дар толори хонаи подшоҳ ӯро зарба зад, дар сурате ки бо вай панҷоҳ нафар аз банӣ Ҷилъод буданд; ва ӯро кушта, ба ҷои ӯ подшоҳ шуд.

Ва бақияи корҳои Фақаҳё, ва ҳар чи ӯ кард, дар китоби солномаи подшоҳони Исроил навишта шудааст.

Дар соли панҷоҳу дуюми Азарё, подшоҳи Яҳудо, Фақаҳ писари Рамалёҳу бар Исроил дар Сомария подшоҳ шуд, ва бист сол подшоҳӣ кард.

Ва он чи дар назари Парвардигор бад буд, ба амал овард: аз гуноҳҳои Ёробъом писари Набот, ки Исроилро гирифтори гуноҳ гардонида буд, дур нашуд.

Дар айёми Фақаҳ, подшоҳи Исроил, Тиҷлат Филосар, подшоҳи Ашшур, омада, Ийюн ва Обил-Байт-Маако ва Ёнӯҳ ва Қодеш ва Ҳосӯр ва Ҷилъод ва Ҷалилро, – тамоми замини Нафтолиро, – гирифт, ва онҳоро ба Ашшур ба асирӣ бурд.

Ва Ҳушаъ писари Эло бар Фақаҳ писари Рамалёҳу суиқасд намуд, ва ӯро зарба зада, кушт, ва дар соли бистуми Ютом писари Узиё ба ҷои ӯ подшоҳ шуд.

Ва бақияи корҳои Фақаҳ, ва ҳар чи ӯ кард, дар китоби солномаи подшоҳони Исроил навишта шудааст.

Дар соли дуюми Фақаҳ писари Рамалёҳу, подшоҳи Исроил, Ютом писари Узиё, подшоҳи Яҳудо, подшоҳ шуд.

Дар вақти подшоҳ шуданаш ӯ бисту панҷсола буд, ва шонздаҳ сол дар Уршалим подшоҳӣ кард; ва номи модараш Ерушо духтари Содӯқ буд.

Ва он чи дар назари Парвардигор писанд буд, ба амал овард; мисли ҳар он чи падараш Узиё карда буд, ӯ ба амал овард.

Аммо баландиҳо барҳам дода нашуданд: қавм ҳанӯз бар баландиҳо курбонӣ мекарданд ва бухур месӯзониданд; ӯ дарвозаи болои хонаи Парвардигорро бино кард.

Ва бақияи корҳои Ютом, ва ҳар чи ӯ кард, дар китоби солномаи подшоҳони Яҳудо навишта шудааст.

Дар он айём Парвардигор Расин, подшоҳи Арам, ва Фақаҳ писари Рамалёҳуро ба Яҳудо фиристодан гирифт.

Ва Ютом бо падарони худ хобид, ва бо падарони худ дар шаҳри падараш Довуд дафн карда шуд; ва писараш Оҳоз ба ҷои ӯ подшоҳ шуд.