И обрѣ́те ца́рь Ассирі́йскъ во осі́и непра́вду, зане́же посла́ послы́ къ Сиго́ру царю́ Еги́петску и не принесе́ да́ни царю́ Ассирі́йску лѣ́та того́. И осади́ его́ ца́рь Ассирі́йскiй и связа́ его́ въ хра́минѣ темни́чнѣй.

И прiи́де ца́рь Ассирі́йскъ во всю́ зе́млю [его́], и взы́де въ самарі́ю, и воева́ ю́ три́ лѣ́та.

Въ лѣ́то девя́тое осі́и взя́ ца́рь Ассирі́йскiй самарі́ю, и заведе́ Изра́илтянъ во Ассирі́ю, и посели́ и́хъ на ала́и и на Аво́рѣ, рѣка́хъ гоза́нскихъ, и въ предѣ́лѣхъ ми́дскихъ.

И [сiе́] бы́сть, я́ко согрѣши́ша сы́нове Изра́илевы Го́споду Бо́гу своему́ изве́дшему и́хъ изъ земли́ Еги́петскiя, изъ подъ руки́ фарао́на царя́ Еги́петска, и убоя́шася бого́въ инѣ́хъ,

и ходи́ша по преда́ниемъ язы́ковъ, и́хже истреби́ Госпо́дь от лица́ сыно́въ Изра́илевыхъ, и ца́рiе Изра́илевы ели́цы сотвори́ша,

и ели́цы сокры́ша сы́нове Изра́илевы словеса́, не та́ко на Го́спода Бо́га своего́: и созда́ша себѣ́ высо́кая во всѣ́хъ градѣ́хъ свои́хъ, от столпа́ стрегу́щихъ да́же до гра́да тве́рда,

и поста́виша себѣ́ кумíры и дубра́вы на вся́цѣмъ холмѣ́ высо́цѣ и подъ вся́кимъ дре́вомъ ча́щнымъ,

и кадя́ху та́мо на всѣ́хъ высо́кихъ, я́коже язы́цы, я́же удали́ Госпо́дь от лица́ и́хъ, и сотвори́ша о́бщники, и нача́ша я́вѣ прогнѣвля́ти Го́спода,

и послужи́ша и́доломъ, о ни́хже рече́ и́мъ Госпо́дь: не сотвори́те глаго́ла сего́ Го́сподеви.

И засвидѣ́телствова Госпо́дь во Изра́или и во Иу́дѣ, и рука́ми всѣ́хъ проро́къ свои́хъ вся́каго прозорли́ваго, глаго́ля: обрати́теся от путі́й ва́шихъ лука́выхъ, и сохрани́те за́повѣди моя́ и оправда́нiя моя́, и ве́сь зако́нъ, его́же заповѣ́дахъ отце́мъ ва́шымъ, ели́ка посла́хъ и́мъ рука́ми ра́бъ мои́хъ проро́ковъ.

И не послу́шаша, и ожесточи́ша вы́ю свою́ па́че вы́и оте́цъ свои́хъ, и́же не вѣ́роваша Го́споду Бо́гу своему́:

и отверго́ша завѣ́тъ его́ и оправда́нiя, я́же завѣща́ отце́мъ и́хъ и свидѣ́нiй его́, ели́ка засвидѣ́телствова и́мъ, не сохрани́ша, и идо́ша вслѣ́дъ су́етныхъ и осуети́шася, и вслѣ́дъ язы́ковъ су́щихъ о́крестъ и́хъ, о ни́хже заповѣ́да Госпо́дь и́хъ, е́же не сотвори́ти по сему́:

и оста́виша за́повѣди Го́спода Бо́га своего́ и сотвори́ша себѣ́ двѣ́ ю́ницы сли́ты, и сотвори́ша дубра́вы, и поклони́шася все́й си́лѣ небе́снѣй и послужи́ша Ваа́лу:

и превожда́ху сы́ны своя́ и дще́ри своя́ чрезъ о́гнь, и волхвова́ху волхвова́нiемъ и вража́ху: и прода́шася, е́же твори́ти лука́вое предъ очи́ма Госпо́днима, е́же прогнѣ́вати его́.

И разгнѣ́вася Госпо́дь на Изра́иля зѣло́ и отри́ну и́хъ от лица́ своего́, и не оста́ся, то́кмо еди́но колѣ́но Иу́дино.

И Иу́да та́кожде не сохрани́ за́повѣдiй Го́спода Бо́га своего́: и хожда́ху по оправда́ниемъ Изра́илевымъ, я́же сотвори́ша, и отверго́шася Го́спода.

И разгнѣ́вася Госпо́дь на все́ сѣ́мя Изра́илево и поколеба́ я́, и даде́ я́ въ ру́ки расхища́ющымъ я́ до́ндеже отве́рже я́ от лица́ своего́.

Я́ко отто́ржеся Изра́иль от до́му дави́дова, и поста́виша себѣ́ царя́ иеровоа́ма сы́на нава́това: и отри́ну иеровоа́мъ Изра́иля от Го́спода и введе́ и́хъ во грѣ́хъ вели́кiй.

И хожда́ху сы́нове Изра́илевы по всему́ грѣху́ иеровоа́млю, его́же сотвори́: не отступи́ша от него́,

до́ндеже отве́рже Госпо́дь Изра́иля от лица́ своего́, я́коже глаго́ла Госпо́дь руко́ю всѣ́хъ ра́бъ свои́хъ проро́ковъ. И преселе́нъ бы́сть Изра́иль от земли́ своея́ во Ассирі́аны, да́же до дне́ сего́.

И приведе́ ца́рь Ассирі́йскiй изъ Вавило́на и́же от ху́ѳы и от Аі́а, и от Ема́ѳа и Сепфаруи́ма, и вселе́ни бы́ша во градѣ́хъ самарі́йскихъ вмѣ́сто сыно́въ Изра́илевыхъ, и наслѣ́диша самарі́ю и всели́шася во градѣ́хъ ея́.

И бы́сть въ нача́лѣ сѣдѣ́нiя и́хъ, не убоя́шася Го́спода, и пусти́ на ня́ Госпо́дь львы́, и бя́ху убива́юще я́.

И рѣ́ша царю́ Ассирі́йску, глаго́люще: язы́ки, и́хже преве́лъ и пресади́лъ еси́ во градѣ́хъ самарі́йскихъ, не разумѣ́ша суда́ Бо́га земли́, и посла́ Госпо́дь на ни́хъ львы́, и се́, су́ть убива́юще и́хъ, я́ко не разумѣ́ша суда́ Бо́га земли́.

И заповѣ́да ца́рь Ассирі́йскiй глаго́ля: отведи́те та́мо еди́наго жерца́ от плѣне́ныхъ, да и́дутъ и да вселя́тся та́мо, и да просвѣти́тъ и́хъ судо́мъ Бо́га земли́.

И отведо́ша еди́наго от жерце́въ и́хже взя́ша от самарі́и, и сѣ́де въ Веѳи́ли, и бѣ́ просвѣща́я жре́цъ и́хъ, я́ко да убоя́тся Го́спода.

И бѣ́ша творя́ще кі́йждо язы́къ бо́ги своя́: и поста́виша я́ во хра́мѣхъ на высо́кихъ, и́хже сотвори́ша самаря́не, кі́йждо язы́къ во градѣ́хъ свои́хъ, въ ни́хже живя́ху.

И му́жiе Вавило́нстiи сотвори́ша сокхо́ѳъ Вени́ѳъ, и му́жiе ху́ѳовы сотвори́ша гиге́ль, и му́жiе Ема́ѳовы сотвори́ша Асима́ѳъ,

и Еве́е сотвори́ша Авлазе́ръ и Ѳарѳа́къ и Сепфаруи́мъ, егда́ сожига́ху сы́ны своя́ огне́мъ Андрамеле́ху и Анемеле́ху, бого́мъ Сепфаруи́мскимъ.

И бя́ху боя́щеся Го́спода: и всели́ша ме́рзости своя́ во хра́мѣхъ на высо́кихъ, и́хже сотвори́ша въ самарі́и, кі́йждо язы́къ во гра́дѣ, въ не́мже живя́ху.

И бѣ́ша боя́щеся Го́спода и сотвори́ша себѣ́ жерцы́ въ высо́кихъ, и сотвори́ша себѣ́ въ хра́минѣ высо́кихъ и Го́спода боя́хуся, и и́доломъ свои́мъ служа́ху по обы́чаю язы́ковъ отону́дуже пресели́ша и́хъ.

Да́же до дне́ сего́ ті́и творя́ху по обы́чаю и́хъ: не боя́хуся Го́спода, и не творя́ху по оправда́ниемъ и́хъ, и по суду́ и́хъ, и по зако́ну, и по за́повѣди, ю́же заповѣ́да Госпо́дь сыно́мъ Иа́ковлимъ, идѣ́же и нарече́ и́мя ему́ Изра́иль.

И положи́ Госпо́дь съ ни́ми завѣ́тъ и заповѣ́да и́мъ, глаго́ля: не убо́йтеся бого́въ ины́хъ и не поклони́теся и́мъ, и не послужи́те и́мъ и не пожри́те и́мъ:

но то́кмо Го́сподеви, и́же изведе́ вы́ изъ земли́ Еги́пта крѣ́постiю вели́кою и мы́шцею высо́кою: того́ убо́йтеся, и тому́ покло́нитеся, и тому́ пожри́те:

И оправда́нiя его́, и суды́ его́, и зако́нъ его́, и за́повѣди, я́же написа́ ва́мъ твори́ти, храни́те во вся́ дни́, и не убо́йтеся бого́въ ины́хъ:

и завѣ́та, его́же завѣща́ съ ва́ми, не забыва́йте: и не убо́йтеся бого́въ ины́хъ,

но то́кмо Го́спода ва́шего убо́йтеся, и то́й и́зметъ вы́ от всѣ́хъ вра́гъ ва́шихъ.

И не послу́шаша сего́, но по обы́чаемъ свои́мъ пре́жднимъ твори́ша.

И бя́ху язы́цы сі́и боя́щеся Го́спода, и изва́яннымъ свои́мъ служа́ще: та́кожде и сы́нове и́хъ и сы́нове сыно́въ и́хъ, я́коже сотвори́ша отцы́ и́хъ, та́ко творя́тъ и до сего́ дне́.

Таджикский

Языки

Дар соли дувоздаҳуми Оҳоз, подшоҳи Яҳудо, Ҳушаъ писари Эло дар Сомария бар Исроил подшоҳ шуд, ва нӯҳ сол подшоҳӣ кард.

Ва он чи дар назари Парвардигор бад буд, ба амал овард, аммо на ҳамчун подшоҳони Исроил, ки пеш аз ӯ буданд.

Шалманосар, подшоҳи Ашшур, бар ӯ лашкар кашид, ва Ҳушаъ бандаи вай гардида, ба вай хироҷ медод.

Ва подшоҳи Ашшур дар Ҳушаъ хиёнат ёфт, чунки ӯ қосидонро назди Сӯ, подшоҳи Миср, фиристода буд, ва хироҷи ҳарсоларо барои подшоҳи Ашшур адо накард; ва подшоҳи Ашшур ӯро дастгир карда, дар зиндон андохт.

Ва подшоҳи Ашшур тамоми кишварро ишғол намуда, ба Сомария наздик омад, ва онро се сол иҳота кард.

Подшоҳи Ашшур дар соли нӯҳуми Ҳушаъ Сомарияро забт намуд, ва исроилиёнро ба Ашшур ба асирӣ бурд, ва онҳоро дар Ҳалаҳ ва дар атрофи Ҳобӯр, ки дарёи Ҷӯзон аст, ва дар шаҳрҳои Мод ҷойгир кард.

Ва ин аз он сабаб рӯй дод, ки банӣ Исроил пеши Парвардигор Худои худ, ки онҳоро аз замини Миср, аз зери дасти фиръавн, подшоҳи Миср, берун оварда буд, гуноҳ карданд, ва аз худоёни дигар тарсиданд;

Ва мувофиқи фароизи халқҳое ки Парвардигор аз пеши банӣ Исроил бадар ронда буд, ва мувофиқи одате ки подшоҳони Исроил ҷорӣ намуда буданд, рафтор карданд;

Ва банӣ Исроил суханони нодурусте дар ҳаққи Парвардигор Худои худ бофта бароварданд, ва дар ҳамаи шаҳрҳои худ, аз бурҷи дидбонӣ то шаҳри ҳисордор, баландиҳо барои худ бино карданд;

Ва бар ҳар тали баланд ва зери ҳар дарахти сабз сутунҳо ва Ашераҳо барои худ гузоштанд;

Ва дар он ҷо, бар ҳамаи баландиҳо, мисли халқҳое ки Парвардигор аз пеши онҳо бадар ронда буд, бухур сӯзониданд, ва корҳои баде карда, Парвардигорро ба хашм оварданд;

Ва бутҳоро парастиш карданд, ки дар бораи онҳо Парвардигор гуфта буд: «Ин корро накунед»;

Ва Парвардигор ба воситаи ҳар пайғамбар ва ҳар пешбин Исроил ва Яҳудоро таъкид карда, гуфт: «Аз роҳҳои бади худ баргардед ва аҳкому фароизи Маро мувофиқи тамоми шариате ки ба падарони шумо фармудаам, ва ба воситаи бандагонам пайғамбарон ба шумо фиристодаам, риоя намоед».

Вале онҳо гӯш надоданд, ва гардани худро мисли гардани падаронашон, ки ба Парвардигор Худои худ бовар накарда буданд, сахт карданд;

Ва аз фароизи Ӯ, ва аз паймоне ки Ӯ бо падаронашон баста буд, ва аз шаҳодоте ки Ӯ ба онҳо дода буд, нафрат карданд, ва аз пайи чизҳои ҳеҷу пуч рафта, худашон ҳеҷу пуч шуданд, ва низ аз пайи халқҳое ки дар гирду пешашон буданд, ва Парвардигор ба онҳо фармуда буд, ки мисли онҳо амал накунанд;

Ва тамоми аҳкоми Парвардигор Худои худро онҳо тарк карда, ду гӯсолаи рехта барои худ сохтанд, ва Ашера сохтанд, ва ба тамоми лашкари осмон саҷда бурданд, ва Баалро парастиш карданд.

Ва писарону духтарони худро аз оташ гузарониданд, ва ҷоду карданд ва фол кушоданд, ва ба он дода шуданд, ки он чи дар назари Парвардигор бад аст, ба амал оварда, Ӯро хашмгин кунанд;

Ва Парвардигор бағоят бар Исроил ғазаб намуда, онҳоро аз ҳузури Худ дур кард; ҷуз ғайр аз як сибти Яҳудо касе боқӣ намонд.

Лекин аҳли Яҳудо низ аҳкоми Парвардигор Худои худро ба ҷо наоварданд, балки мувофиқи фароизе ки Исроилиён муқаррар намуда буданд, рафтор карданд.

Ва Парвардигор аз тамоми насли Исроил нафрат карда, онҳоро мазлум ситамкаш гардонид, ва онҳоро ба дасти тороҷгарон супурд, то ба дараҷае ки онҳоро аз ҳузури Худ дур андохт.

Зеро ки Исроилиён худро аз хонадони Довуд бурида ҷудо карданд, ва Ёробъом писари Наботро подшоҳ сохтанд; ва Ёробъом исроилиёнро аз пайравии Парвардигор дур кард, ва онҳоро гирифтори гуноҳи азим гардонид.

Ва банӣ Исроил дар ҳамаи гуноҳҳое ки Ёробъом ба амал оварда буд, рафтор карда, аз онҳо дур нашуданд,

То даме ки Парвардигор Исроилро аз ҳузури худ дур андохт, чунон ки ба воситаи ҳамаи бандагони Худ пайғамбарон гуфта буд; ва исроилиён аз замини худ ба Ашшур кӯчонда шуданд, ки то имрӯз чунин аст.

Ва подшоҳи Ашшур аз Бобил ва Куто ва Авво ва Ҳамот ва Сафарвоим одам оварда, онҳоро дар шаҳрҳои Сомария ба ҷои банӣ Исроил ҷойгир гардонид, ва онҳо Сомарияро соҳибӣ намуда, дар шаҳрҳояш сокин шуданд.

Ва чунин воқеъ шуд, ки онҳо дар аввали дар он ҷо сокин шуданашон аз Парвардигор натарсиданд, ва Парвардигор шеронро бар онҳо фиристод, ва баъзе аз онҳо кушта шуданд.

Ва ба подшоҳи Ашшур хабар расонида, гуфтанд: «Халқҳое ки ту кӯчонида, дар шаҳрҳои Сомария ҷойгир кардӣ, қонуни Худои он заминро намедонанд, ва Ӯ шеронро бар онҳо фиристодааст, ва инак, онҳоро мекушанд, чунки онҳо қонуни он заминро намедонанд».

Ва подшоҳи Ашшур фармуда, гуфт: «Яке аз коҳинонро, ки шумо аз он ҷо кӯчонидаед, ба он ҷо равона кунед, то ки рафта дар он ҷо сокин шавад, ва қонуни Худои он заминро ба онҳо таълим диҳад».

Ва яке аз коҳиноне ки вайро аз Сомария кӯчонида буданд, омада, дар Байт-Ил сокин шуд; ва ӯ онҳоро таълим медод, ки чӣ гуна аз Парвардигор тарсанд.

Ва ҳар халқ худоёни худро сохтанд, ва дар парастишхонаҳое ки сомариён бар баландиҳо барпо карда буданд, гузоштанд, – ҳар халқ дар шаҳрҳои худ, ки дар он ҷо сокин буданд,

Яъне мардуми Бобил Саккут-Банӯтро сохтанд, ва мардуми Кут Нирҷалро сохтанд, ва мардуми Ҳамот Ашиморо сохтанд,

Ва аввиён Нибҳоз ва Тартоқро сохтанд, ва сафарвиён писарони худро барои Адрамалик ва Анамалик, ки худоёни сафарвиён буданд, дар оташ месӯзониданд.

Ва аз Парвардигор низ метарсиданд, ва аз миёни худ коҳинони баландиҳоро таъин менамуданд, ки онҳо дар парастишхонаи баландиҳо қурбонӣ мекарданд.

Онҳо аз Парвардигор метарсиданд, ва дар айни ҳол худоёни худро, мувофиқи одати халқҳое ки аз миёнашон кӯчонида шуда буданд, парастиш мекарданд.

То имрӯз онҳо мувофиқи одатҳои пештараи худ рафтор мекунанд: аз Парвардигор наметарсанд, ва мувофиқи фароиз ва дастурҳои Ӯ рафтор намекунанд, яъне мувофиқи шариат ва аҳкоме ки Парвардигор ба банӣ Яъқуб, ки ӯро Исроил ном ниҳода буд, фармудааст,

Ва Парвардигор бо онҳо паймон бастааст, ва ба онҳо фармуда, гуфтааст: «Аз худоёни дигар натарсед, ва ба онҳо саҷда набаред, ва онҳоро парастиш нанамоед, ва барои онҳо қурбонӣ накунед,

Балки фақат аз Парвардигор, ки шуморо аз замини Миср бо қувваи бузург ва бозуи тӯлонӣ берун овард, битарсед, ва барои Ӯ қурбонӣ кунед,

Ва фароиз ва дастурҳо ва шариат ва аҳкомеро, ки Ӯ барои шумо навиштааст, риоя намуда, тамоми айём ба амал оваред, ва аз худоёни дигар натарсед,

Ва паймонеро, ки Ман бо шумо бастаам, фаромӯш накунед, ва аз худоёни дигар натарсед,

Балки фақат аз Парвардигор Худои худ битарсед, ва Ӯ шуморо аз дасти душманонатон раҳо хоҳад кард».

Валекин онҳо гӯш надоданд, балки мувофиқи одати пештараи худ рафтор карданд.

Ва ин халқҳо аз Парвардигор метарсиданд, вале бутҳои худро парастиш мекарданд, ва ҳамчунин писарони онҳо ва писарони писарони онҳо ҳамон тавр, ки падаронашон рафтор мекарданд, то имрӯз рафтор мекунанд.