Скрыть
4:3
4:4
4:5
4:6
4:7
4:8
4:9
4:10
4:11
4:12
4:13
4:14
4:15
4:17
4:19
4:20
4:21
4:22
4:23
4:24
4:26
4:28
4:30
4:31
4:32
4:33
4:34
4:38
4:39
4:40
4:41
Церковнославянский (рус)
И жена́ еди́на от­ сыно́въ проро́чихъ возопи́ ко Елиссе́ю, глаго́лющи: ра́бъ тво́й му́жъ мо́й у́мре, ты́ же вѣ́си, я́ко ра́бъ тво́й бѣ́ боя́ся Го́спода: и заимода́вецъ прiи́де взя́ти два́ сы́на моя́ себѣ́ въ рабы́.
И рече́ Елиссе́й: что́ сотворю́ ти? повѣ́ждь ми́, что́ и́маши ны́нѣ въ дому́? Она́ же рече́: нѣ́сть у рабы́ тво­ея́ ничто́же въ дому́, то́кмо ма́ло еле́а, и́мже пома́жуся.
И рече́ къ не́й: иди́, испроси́ себѣ́ сосу́ды от­внѣ́ от­ всѣ́хъ сосѣ́дъ тво­и́хъ, сосу́ды пра́здны, не ума́ли:
и вни́ди, и затвори́ две́рь за собо́ю и за сыно́ма тво­и́ма, и влiе́ши [от­ еле́а тво­его́] во вся́ сосу́ды сiя́, и напо́лнен­ное во́змеши.
И отъи́де от­ него́ и сотвори́ та́ко, и затвори́ две́рь за собо́ю и за сыно́ма сво­и́ма: та́ при­­ноша́ста къ не́й, она́ же влива́­ше:
и бы́сть егда́ напо́лнишася вси́ сосу́ды, и рече́ сыно́ма сво­и́ма: при­­бли́жита ми́ еще́ сосу́дъ. И рѣ́ста е́й: нѣ́сть еще́ сосу́да. И ста́ еле́й.
И прiи́де и воз­вѣсти́ человѣ́ку Бо́жiю. И рече́ Елиссе́й: иди́ и прода́ждь се́й еле́й, и заплати́ ли́хву твою́, и ты́ и сы́на твоя́ жи́ти бу́дете от­ оста́в­шаго еле́а.
И бы́сть во еди́нъ де́нь, и пре́йде Елиссе́й въ сома́нъ, и ту́ жена́ ве́лiя и удержа́ его́ снѣ́сти хлѣ́ба: и бы́сть ему́ входи́ти и исходи́ти мно́жицею, и уклоня́шеся та́мо я́сти хлѣ́ба.
И рече́ жена́ къ му́жу сво­ему́: се́, ны́нѣ разумѣ́хъ, я́ко человѣ́къ Бо́жiй свя́тъ се́й ми́мо хо́дитъ на́съ при́сно:
сотвори́мъ у́бо ему́ го́рницу, мѣ́сто ма́ло, и поста́вимъ ему́ та́мо о́дръ и трапе́зу, и престо́лъ и свѣ́щникъ: и бу́детъ внегда́ входи́ти ему́ къ на́мъ, и уклоня́ет­ся та́мо.
И бы́сть во еди́нъ де́нь, и вни́де та́мо, и уклони́ся въ го́рницу, и спа́ та́мо.
И рече́ ко гiезі́ю о́трочищу сво­ему́: при­­зови́ ми сомани́тяныню сiю́. И при­­зва́ ю́, и ста́ предъ ни́мъ.
И рече́ ему́: рцы́ у́бо е́й: се́, удиви́ла еси́ на́съ всѣ́мъ попече́нiемъ си́мъ: что́ подоба́етъ сотвори́ти тебѣ́? а́ще е́сть тебѣ́ сло́во къ царю́ или́ ко кня́зю си́лы? Она́ же рече́: [нѣ́сть,] посредѣ́ люді́й мо­и́хъ а́зъ е́смь живу́щи.
И рече́ ко гiезі́ю: что́ подоба́етъ сотвори́ти е́й? И рече́ гiезі́й о́трочищь его́: во­и́стин­ну сы́на нѣ́сть у нея́ и му́жъ ея́ ста́ръ.
И рече́ при­­зови́ ю́. И при­­зва́ ю́, и ста́ при­­ две́рехъ.
И рече́ Елиссе́й къ не́й: во вре́мя сiе́, я́коже ча́съ се́й живу́щи, ты́ зачне́ши сы́на. Она́ же рече́: ни́, господи́не, не солжи́ рабѣ́ тво­е́й.
И зача́тъ во чре́вѣ жена́, и роди́ сы́на во вре́мя сiе́, я́коже ча́съ се́й живу́щи, я́коже глаго́ла къ не́й Елиссе́й.
И воз­мужа́ о́трочищь. И бы́сть, егда́ изы́де ко отцу́ сво­ему́, къ жну́щымъ,
и рече́ ко отцу́ сво­ему́: глава́ моя́, глава́ моя́ [боли́тъ]. И рече́ ко о́троку: неси́ его́ къ ма́тери его́.
И несе́ его́ къ ма́тери его́, и лежа́­ше на колѣ́ну ея́ до полу́дне, и у́мре.
И воз­несе́ его́, и положи́ его́ на одрѣ́ человѣ́ка Бо́жiя: и затвори́ его́, и изы́де, и при­­зва́ му́жа сво­его́, и рече́ ему́:
посли́ ми у́бо еди́наго от­ о́трокъ, и еди́но от­ осля́тъ, и теку́ до человѣ́ка Бо́жiя, и воз­вращу́ся.
И рече́: что́ я́ко ты́ и́деши къ нему́ дне́сь? не но́въ ме́сяцъ, ниже́ суббо́та. Она́ же рече́: ми́ръ.
И осѣдла́ осля́, и рече́ ко о́трочищу сво­ему́: веди́, и иди́, да не удержи́ши мене́, е́же всѣ́сти, я́коже реку́ тебѣ́: гряди́, и иди́, и прiиди́ къ человѣ́ку Бо́жiю на го́ру карми́лскую.
И и́де, и прiи́де до человѣ́ка Бо́жiя въ го́ру карми́лскую. И бы́сть я́ко ви́дѣ ю́ Елиссе́й гряду́щую, и рече́ ко гiезі́ю о́трочищу сво­ему́: се́, у́бо сомани́тяныня о́ная:
ны́нѣ тецы́ во срѣ́тенiе ея́ и рече́ши е́й: ми́ръ ли тебѣ́? И тече́ во срѣ́тенiе е́й и рече́ е́й: ми́ръ ли тебѣ́? ми́ръ ли му́жу тво­ему́, ми́ръ ли о́трочищу тво­ему́? Она́ же рече́: ми́ръ.
И прiи́де ко Елиссе́ю на го́ру, и я́т­ся за но́зѣ его́. И при­­бли́жися гiезі́й от­ри́нути ю́. И рече́ Елиссе́й: оста́ви ю́, я́ко душа́ ея́ болѣ́знен­на въ не́й, и Госпо́дь укры́ от­ мене́ и не воз­вѣсти́ мнѣ́.
Она́ же рече́: еда́ проси́хъ сы́на у господи́на мо­его́, я́ко реко́хъ: не прельсти́ мене́?
И рече́ Елиссе́й ко гiезі́ю: препоя́ши чре́сла твоя́ и воз­ми́ же́злъ мо́й въ ру́цѣ тво­и́, и иди́, я́ко а́ще обря́щеши му́жа, да не благослови́ши его́, и а́ще благослови́тъ тя́ му́жъ, не от­вѣща́й ему́: и воз­ложи́ же́злъ мо́й на лице́ о́трочища.
И рече́ ма́ти о́трочища: жи́въ Госпо́дь и жива́ душа́ твоя́, а́ще оста́влю тебе́. И воста́ Елиссе́й и и́де вслѣ́дъ ея́.
И гiезі́й и́де предъ не́ю, и воз­ложи́ же́злъ на лице́ о́трочища, и не бѣ́ гла́са, и не бѣ́ слы́шанiя. И воз­врати́ся во срѣ́тенiе его́ и повѣ́да ему́ глаго́ля: не воста́ о́трочищь.
И вни́де Елиссе́й въ хра́мину, и се́, о́трочищь уме́рый положе́нъ на одрѣ́ его́.
И вни́де Елиссе́й въ до́мъ и затвори́ две́рь за двою́ собо́ю, и помоли́ся Го́споду.
И взы́де, и ля́же на о́трочищи, и положи́ уста́ своя́ на устѣ́хъ его́, и о́чи сво­и́ на о́чи его́, и ру́цѣ сво­и́ на ру́цѣ его́, и плеснѣ́ сво­и́ на плесну́ его́: и сляче́ся надъ ни́мъ, и ду́ну на него́, и согрѣ́ся пло́ть о́трочища.
И обрати́ся, и походи́ въ хра́минѣ сю́ду и сю́ду: и взы́де, и сляче́ся надъ о́трочищемъ седми́жды, и от­ве́рзе о́трочищь о́чи сво­и́.
И возопи́ Елиссе́й ко гiезі́ю и рече́: при­­зови́ ми сомани́тяныню сiю. И при­­зва́ ю́, и вни́де къ нему́. И рече́ Елиссе́й: прiими́ сы́на тво­его́.
И вни́де жена́, и паде́ на ногу́ его́, и поклони́ся ему́ до земли́: и прiя́тъ сы́на сво­его́, и изы́де.
И Елиссе́й воз­врати́ся въ Галга́лы. И бѣ́ гла́дъ въ земли́ то́й, и сы́нове проро́чи сѣдя́ху предъ ни́мъ. И рече́ Елиссе́й о́трочищу сво­ему́: наста́ви коно́бъ ве́лiй и свари́ варе́нiе сыно́мъ проро́чимъ.
И изы́де еди́нъ на село́ собра́ти зе́лiя ди́вiя: и обрѣ́тъ виногра́дъ на селѣ́, и набра́ въ не́мъ я́блока ди́вiяго по́лну ри́зу свою́, и всы́па въ коте́лъ на сваре́нiе, я́ко не разумѣ́ша,
и при­­несе́ муже́мъ я́сти. И бы́сть яду́щымъ и́мъ от­ варе́нiя, и се́, возопи́ша и рѣ́ша: сме́рть въ коно́бѣ, человѣ́че Бо́жiй. И не мого́ша я́сти.
И рече́: воз­ми́те муки́ и всы́плите въ коно́бъ. И рече́ Елиссе́й ко гiезі́ю о́трочищу сво­ему́: изнеси́ лю́демъ, да ядя́тъ. И не бы́сть ктому́ зла́го глаго́ла въ коно́бѣ.
И му́жъ прiи́де от­ веѳари́са и при­­несе́ къ человѣ́ку Бо́жiю перворо́дныхъ два́десять хлѣ́бовъ ячме́н­ныхъ и смо́квы. И рече́: дади́те лю́демъ, да ядя́тъ.
И рече́ о́трокъ его́: что́ да́мъ сiе́ сту́ муже́мъ? И рече́: да́ждь лю́демъ я́, да ядя́тъ, я́ко си́це глаго́летъ Госпо́дь: бу́дутъ я́сти, и оста́нетъ.
И ядо́ша, и оста́ по глаго́лу Госпо́дню.
Mulier autem quaedam de uxoribus filiorum prophetarum clamabat ad Eliseum dicens: «Servus tuus vir meus mortuus est, et tu nosti quia servus tuus fuit timens Dominum; et ecce creditor venit, ut tollat duos filios meos ad serviendum sibi».
Cui dixit Eliseus: «Quid vis, ut faciam tibi? Dic mihi: Quid habes in domo tua?». At illa respondit: «Non habeo ancilla tua quidquam in domo mea, nisi vasculum olei».
Cui ait: «Vade, pete mutuo ab omnibus vicinis tuis vasa vacua non pauca;
et ingredere et claude ostium, cum intrinsecus fueris tu et filii tui, et mitte inde in omnia vasa haec et, cum plena fuerint, tolles».
Ivit itaque mulier et clausit ostium super se et super filios suos; illi offerebant vasa, et illa infundebat.
Cumque plena fuissent vasa, dixit ad filium suum: «Affer mihi adhuc vas». Et ille respondit: «Non habeo». Stetitque oleum.
Venit autem illa et indicavit homini Dei. Et ille: «Vade, inquit, vende oleum et redde creditori tuo; tu autem et filii tui vivite de reliquo».
Facta est autem quaedam dies, et transibat Eliseus per Sunam. Erat autem ibi mulier magna, quae tenuit eum, ut comederet panem. Quotiescumque inde transibat, divertebat ad eam, ut comederet panem.
Quae dixit ad virum suum: «Animadverto quod vir Dei sanctus est iste, qui transit per nos frequenter.
Faciamus ergo cenaculum muratum parvum et ponamus ei in eo lectulum et mensam et sellam et candelabrum, ut, cum venerit ad nos, maneat ibi».
Facta est ergo dies quaedam, et veniens divertit in cenaculum et requievit ibi.
Dixitque ad Giezi puerum suum: «Voca Sunamitin istam». Qui cum vocasset eam, et illa stetisset coram eo,
dixit ad puerum: «Loquere ad eam: Ecce sedule in omnibus ministrasti nobis; quid vis, ut faciam tibi? Numquid habes negotium et vis, ut loquar regi sive principi militiae?». Quae respondit: «In medio populi mei habito».
Et ait: «Quid ergo vult, ut faciam ei?». Dixitque Giezi: "Ne quaeras; filium enim non habet, et vir eius senex est».
Praecepit itaque, ut vocaret eam; quae cum vocata fuisset et stetisset ad ostium,
dixit ad eam: «In tempore isto, in anno altero, amplexaberis filium». At illa respondit: «Noli, quaeso, domine mi, vir Dei, noli mentiri ancillae tuae».
Et concepit mulier et peperit filium in tempore isto anni alterius, quo dixerat Eliseus.
Crevit autem puer et, cum esset quaedam dies, et egressus isset ad patrem suum, ad messores,
ait patri suo: «Caput meum, caput meum!». At ille dixit servo: «Tolle et duc eum ad matrem suam».
Qui cum tulisset et adduxisset eum ad matrem suam, posuit eum illa super genua sua usque ad meridiem, et mortuus est.
Ascendit autem et collocavit eum super lectulum hominis Dei et clausit ostium; et egressa
vocavit virum suum et ait: "Mitte mecum, obsecro, unum de pueris et asinam, ut excurram usque ad hominem Dei et revertar».
Qui ait illi: «Quam ob causam vadis ad eum hodie? Non sunt calendae neque sabbatum». Quae respondit: «Vale».
Stravitque asinam et praecepit puero: «Mina et propera, ne mihi moram facias in eundo, nisi praecepero tibi».
Profecta est igitur et venit ad virum Dei in montem Carmeli. Cumque vidisset eam vir Dei de contra, ait ad Giezi puerum suum: «Ecce Sunamitis illa.
Vade cito in occursum eius et dic ei: Rectene agitur circa te et circa virum tuum et circa filium tuum?». Quae respondit: «Recte».
Cumque venisset ad virum Dei in monte, apprehendit pedes eius; et accessit Giezi, ut amoveret eam, et ait homo Dei: «Dimitte illam; anima enim eius in amaritudine est, et Dominus celavit me et non indicavit mihi».
Quae dixit illi: «Numquid petivi filium a domino meo? Numquid non dixi tibi: Ne illudas me?».
Et ille ait ad Giezi: «Accinge lumbos tuos et tolle baculum meum in manu tua et vade. Si occurrerit tibi homo, non salutes eum et, si salutaverit te quispiam, non respondeas illi. Et pones baculum meum super faciem pueri».
Porro mater pueri ait: «Vivit Dominus, et vivit anima tua, non dimittam te». Surrexit ergo et secutus est eam.
Giezi autem praecesserat eos et posuerat baculum super faciem pueri, et non erat vox neque sensus reversusque est in occursum eius et nuntiavit ei dicens: «Non evigilavit puer».
Ingressus est ergo Eliseus domum, et ecce puer mortuus iacebat in lectulo eius;
ingressusque clausit ostium super se et puerum et oravit ad Dominum.
Et ascendit et incubuit super puerum posuitque os suum super os eius et oculos suos super oculos eius et manus suas super manus eius et incurvavit se super eum, et calefacta est caro pueri.
At ille reversus deambulavit in domo semel huc et illuc et ascendit et incubuit super eum, et sternutavit puer septies aperuitque oculos.
Et ille vocavit Giezi et dixit ei: «Voca Sunamitin hanc». Quae vocata ingressa est ad eum. Qui ait: «Tolle filium tuum».
Venit illa et corruit ad pedes eius et adoravit super terram; tulitque filium suum et egressa est.
Et Eliseus reversus est in Galgala. Erat autem fames in terra, et filii prophetarum habitabant coram eo. Dixitque puero suo: «Pone ollam grandem et coque pulmentum filiis prophetarum».
Et egressus est unus in agrum, ut colligeret herbas agrestes; invenitque quasi vitem silvestrem et collegit ex ea colocynthidas agri. Et implevit pallium suum et reversus concidit in ollam pulmenti; nesciebat enim quid esset.
Infuderunt ergo sociis, ut comederent. Cumque gustassent de coctione, exclamaverunt dicentes: «Mors in olla, vir Dei!». Et non potuerunt comedere.
At ille: «Afferte, inquit, farinam». Cumque tulissent, misit in ollam et ait: «Infunde turbae, et comedat». Et non fuit amplius quidquam amaritudinis in olla.
Vir autem quidam venit de Baalsalisa deferens viro Dei panes primitiarum, viginti panes hordeaceos et frumentum novum in pera sua. At ille dixit: «Da populo, ut comedat».
Responditque ei minister eius: «Quantum est hoc, ut apponam coram centum viris?». Rursum ille dixit: «Da populo, ut comedat. Haec enim dicit Dominus: "Comedent, et supererit"».
Posuit itaque coram eis, qui comederunt, et superfuit iuxta verbum Domini.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible