Скрыть
6:2
6:3
6:4
6:5
6:6
6:7
6:8
6:9
6:10
6:11
6:12
6:14
6:15
6:19
6:20
6:21
6:23
6:24
6:26
6:27
6:31
6:32
6:33
Церковнославянский (рус)
И рѣ́ша сы́нове проро́чи ко Елиссе́ю: се́, у́бо мѣ́сто, идѣ́же мы́ живе́мъ проти́ву тебе́, тѣ́сно на́мъ:
да и́демъ ны́нѣ до Иорда́на, и да во́змемъ от­ту́ду кі́йждо му́жъ по бревну́ еди́ному и сотвори́мъ себѣ́ ту́ обита́лища пребыва́ти та́мо. И рече́: иди́те.
И рече́ еди́нъ кро́тцѣ: гряди́ и са́мъ съ рабы́ тво­и́ми. И рече́: а́зъ пойду́.
И и́де съ ни́ми: и прiидо́ша ко Иорда́ну, и сѣко́ша древа́:
и егда́ еди́нъ от­сѣка́­ше бревно́, и се́, желѣ́зо спаде́ съ топори́ща и впаде́ въ во́ду. И возопи́: о, господи́не, и сiе́ зае́мное.
И рече́ человѣ́къ Бо́жiй: гдѣ́ паде́? И показа́ ему́ мѣ́сто. И от­сѣче́ дре́во и вве́рже и та́мо: и всплыве́ желѣ́зо.
И рече́: воз­ми́ себѣ́. И простре́ ру́ку свою́ и взя́тъ е́.
И ца́рь Си́рскiй бѣ́ вою́я на Изра́иля, и совѣща́ со о́троки сво­и́ми, глаго́ля: на мѣ́стѣ нѣ́ко­емъ сокрове́н­нѣмъ ополчу́ся.
И посла́ Елиссе́й ко царю́ Изра́илеву, глаго́ля: блюди́ся не преити́ на мѣ́сто сiе́, я́ко ту́ Си́ряне заляго́ша.
И посла́ ца́рь Изра́илевъ на мѣ́сто, о не́мже рече́ ему́ Елиссе́й, и соблюде́ся от­ту́ду не еди́ною, ниже́ два́жды.
И смути́ся душа́ царя́ Си́рска о словеси́ се́мъ: и при­­зва́ о́троки своя́ и рече́ къ ни́мъ: не воз­вѣсти́те ли мнѣ́, кто́ предае́тъ мя́ царю́ Изра́илеву?
И рече́ еди́нъ от­ о́трокъ его́: ни́, господи́не мо́й царю́: я́ко проро́къ Елиссе́й, и́же во Изра́или, воз­вѣща́етъ царю́ Изра́илеву вся́ словеса́, я́же а́ще глаго́леши въ сокро́вищи ло́жницы тво­ея́.
И рече́: иди́те, ви́дите, гдѣ́ се́й, и посла́въ воз­му́ его́. И воз­вѣсти́ша ему́, глаго́люще: се́, е́сть въ Доѳаи́мѣ.
И посла́ та́мо ко́ни и колесни́цы и си́лу тя́жку: и прiидо́ша но́щiю и окружи́ша гра́дъ.
И ура́ни ра́бъ елиссе́евъ воста́ти, и изы́де: и се́, си́ла обступи́ гра́дъ, и ко́ни и колесни́цы. И рече́ о́трокъ его́ къ нему́: о, господи́не, что́ сотвори́мъ?
И рече́ Елиссе́й: не бо́йся, я́ко мно́жае и́же съ на́ми, не́жели съ ни́ми.
И помоли́ся Елиссе́й и рече́: Го́споди, от­ве́рзи ны́нѣ о́чи о́трока, да у́зритъ. И от­ве́рзе Госпо́дь о́чи его́, и ви́дѣ: и се́, гора́ испо́лнь ко́ней, и колесни́ца о́гнен­на о́крестъ Елиссе́а.
И снидо́ша къ нему́: и помоли́ся Елиссе́й ко Го́споду и рече́: порази́ у́бо язы́къ се́й невидѣ́нiемъ. И порази́ и́хъ невидѣ́нiемъ по глаго́лу Елиссе́еву.
И рече́ къ ни́мъ Елиссе́й: не се́й пу́ть и не се́й гра́дъ: гряди́те по мнѣ́, и от­веду́ вы́ къ му́жу, его́же и́щете. И от­веде́ и́хъ въ самарі́ю.
И бы́сть егда́ внидо́ша въ самарі́ю, и рече́ Елиссе́й: от­ве́рзи у́бо, Го́споди, о́чи и́хъ, и да ви́дятъ. И от­ве́рзе Госпо́дь о́чи и́хъ, и ви́дѣша: и се́, бя́ху посредѣ́ самарі́и.
И рече́ ца́рь Изра́илевъ ко Елиссе́ю, егда́ уви́дѣ я́: а́ще поражу́ я́ пораже́нiемъ, о́тче?
И рече́ Елиссе́и: да не порази́ши: еда́ ли плѣни́лъ еси́ и́хъ мече́мъ тво­и́мъ и лу́комъ тво­и́мъ, да избiе́ши? и предложи́ и́мъ хлѣ́бы и во́ду, да ядя́тъ и да пiю́тъ и да от­и́дутъ ко господи́ну сво­ему́.
И предложи́ и́мъ предложе́нiе ве́лiе, и ядо́ша и пи́ша, и от­пусти́ я́, и идо́ша ко господи́ну сво­ему́: и не при­­ложи́ша ктому́ во́ини при­­ходи́ти изъ сирі́и въ зе́млю Изра́илеву.
И бы́сть по си́хъ, и собра́ сы́нъ Аде́ровъ ца́рь сирі́йскiй все́ ополче́нiе свое́, и взы́де и обсѣ́де самарі́ю.
И бы́сть гла́дъ вели́къ въ самарі́и: и се́, обсѣдо́ша ю́, до́ндеже бы́сть глава́ осло́ва за пятьдеся́тъ Си́кль сребра́, и четве́ртая ча́сть мѣ́ры гно́я голуби́наго за пя́ть Си́кль сребра́.
И бы́сть ца́рь Изра́илевъ обходя́й по стѣна́мъ: и жена́ [нѣ́кая] возопи́ къ нему́, глаго́лющи: спаси́ мя, господи́не мо́й царю́.
И рече́ е́й: а́ще тебе́ не спаса́етъ Госпо́дь, ка́ко а́зъ спасу́ тя? еда́ от­ гумна́ или́ от­ точи́ла?
И рече́ е́й ца́рь: что́ ти е́сть? И рече́: сiя́ жена́ ко мнѣ́ рече́: да́ждь сы́на тво­его́, да съяди́мъ его́ дне́сь, а у́тро мо­его́ сы́на съяди́мъ:
и испеко́хомъ сы́на мо­его́ и снѣдо́хомъ его́: и рѣ́хъ къ не́й въ де́нь вторы́й: да́ждь сы́на тво­его́, и съяди́мъ его́: и скры́ сы́на сво­его́.
И бы́сть егда́ услы́ша ца́рь Изра́илевъ словеса́ жены́, раздра́ ри́зы своя́ и са́мъ хожда́­ше по стѣнѣ́, и ви́дѣша лю́дiе вре́тище на пло́ти его́ вну́трь.
И рече́ ца́рь: сiя́ да сотвори́тъ ми́ Бо́гъ и сiя́ да при­­ложи́тъ ми́, а́ще бу́детъ глава́ Елиссе́ева на не́мъ дне́сь.
Елиссе́й же сѣдя́ше въ дому́ сво­е́мъ, и ста́рцы сѣдя́ху съ ни́мъ. И посла́ ца́рь му́жа предъ лице́мъ сво­и́мъ. И пре́жде да́же прiити́ по́слан­ному къ нему́, и то́й рече́ ко ста́рцемъ: не вѣ́сте ли, я́ко посла́ сы́нъ убі́йцы се́й, да от­сѣче́тъ главу́ мою́? ви́дите, егда́ прiи́детъ вѣ́ст­никъ, заключи́те две́ри и сти́сните его́ во две́рехъ: не то́потъ ли но́гъ господи́на его́ вслѣ́дъ его́?
И еще́ ему́ глаго́лющу съ ни́ми, и се́, вѣ́ст­никъ сни́де къ нему́ и рече́: се́, сiе́ зло́ от­ Го́спода: что́ потерплю́ Го́сподеви ксему́?
Латинский (Nova Vulgata)
Dixerunt autem filii prophetarum ad Eliseum: «Ecce locus, in quo habitamus coram te, angustus est nobis.
Eamus usque ad Iordanem, et tollant singuli de silva materias singulas, ut aedificemus nobis ibi locum ad habitandum». Qui dixit: «Ite».
Et ait unus ex illis: «Veni ergo et tu cum servis tuis». Respondit: «Ego veniam».
Et abiit cum eis. Cumque venissent ad Iordanem, caedebant ligna.
Accidit autem, ut, cum unus materiam succidisset, caderet ferrum securis in aquam; exclamavitque ille et ait: «Heu, domine mi! Et hoc ipsum mutuo acceperam!».
Dixit autem homo Dei: «Ubi cecidit?». At ille monstravit ei locum. Praecidit ergo lignum et misit illuc, natavitque ferrum.
Et ait: «Tolle!". Qui extendit manum et tulit illud.
Rex autem Syriae pugnabat contra Israel; consiliumque iniit cum servis suis dicens: «In loco illo et illo ponamus insidias».
Misit itaque vir Dei ad regem Israel dicens: «Cave, ne transeas in loco illo, quia ibi Syri in insidiis sunt».
Misit rex Israel ad locum, quem dixerat ei vir Dei et de quo praemonuerat eum, et observavit se ibi non semel neque bis.
Conturbatumque est cor regis Syriae pro hac re et, convocatis servis suis, ait: «Quare non indicatis mihi quis proditor mei sit apud regem Israel?».
Dixitque unus servorum eius: «Nequaquam, domine mi rex. Sed Eliseus propheta, qui est in Israel, indicat regi Israel omnia verba, quaecumque locutus fueris in conclavi tuo».
Dixit eis: «Ite et videte ubi sit, ut mittam et capiam eum». Annuntiaveruntque ei dicentes: «Ecce in Dothain».
Misit ergo illuc equos et currus et robur exercitus; qui cum venissent nocte, circumdederunt civitatem.
Consurgens autem diluculo minister viri Dei egressus est viditque exercitum in circuitu civitatis et equos et currus nuntiavitque ei dicens: «Heu, domine mi, quid faciemus?».
At ille respondit: "Noli timere; plures enim nobiscum sunt quam cum illis".
Oravitque Eliseus dicens: «Domine, aperi oculos huius, ut videat». Et aperuit Dominus oculos pueri, et vidit, et ecce mons plenus equorum et curruum igneorum in circuitu Elisei.
Hostes vero descenderunt ad eum. Porro Eliseus oravit Dominum dicens: «Percute, obsecro, gentem hanc caecitate!». Percussitque eos Dominus, ne viderent iuxta verbum Elisei.
Dixit autem ad eos Eliseus: «Non est haec via, nec ista est civitas; sequimini me, et ostendam vobis virum, quem quaeritis». Duxit ergo eos in Samariam.
Cumque ingressi fuissent in Samaria, dixit Eliseus: «Domine, aperi oculos istorum, ut videant». Aperuitque Dominus oculos eorum, et viderunt esse se in medio Samariae.
Dixitque rex Israel ad Eliseum, cum vidisset eos: «Numquid percutiam eos, pater mi?».
At ille ait: «Non percuties; neque enim, quos cepisti gladio et arcu tuo, percutis. Pone panem et aquam coram eis, ut comedant et bibant et vadant ad dominum suum».
Appositaque est eis ciborum magna praeparatio, et comederunt et biberunt, et dimisit eos; abieruntque ad dominum suum, et ultra non venerunt turmae Syriae in terram Israel.
Factum est autem post haec, congregavit Benadad rex Syriae universum exercitum suum et ascendit et obsidebat Samariam.
Factaque est fames magna in Samaria et tamdiu obsessa est, donec venumdaretur caput asini octoginta argenteis et quarta pars cabi stercoris columbarum quinque argenteis.
Cumque rex Israel transiret per murum, mulier exclamavit ad eum dicens: «Salva me, domine mi rex!».
Qui ait: «Non, salvet te te Dominus. Unde salvare te possum? De area an de torculari?». Dixitque ad eam rex: «Quid tibi vis?». Quae respondit:
«Mulier ista dixit mihi: "Da filium tuum, ut comedamus eum hodie, et filium meum comedemus cras".
Coximus ergo filium meum et comedimus. Dixique ei die altera: Da filium tuum, ut comedamus eum; quae abscondit filium suum».
Quod cum audisset rex, scidit vestimenta sua. Et transibat super murum, viditque omnis populus cilicium, quo vestitus erat ad carnem intrinsecus.
Et ait: «Haec mihi faciat Deus et haec addat, si steterit caput Elisei filii Saphat super eum hodie».
Eliseus autem sedebat in domo sua, et senes sedebant cum eo. Praemisit itaque rex virum. Sed antequam veniret nuntius, Eliseus dixit ad senes: «Numquid scitis quod miserit filius homicidae hic, ut praecidatur caput meum? Videte ergo, cum venerit nuntius, claudite ostium et non sinatis eum introire; ecce enim sonitus pedum domini eius post eum est».
Et adhuc illo loquente eis, apparuit rex, qui veniebat ad eum, et ait: «Ecce, tantum malum a Domino est; quid amplius exspectabo a Domino?».
Синодальный
1 Елисей спас топор из воды; 8 тревога царя Сирийского, так как Елисей открывал царю Израильскому тайны Сирийцев; 14 Елисей в Дофаиме окружен большим войском царя Сирийского, но Господь поражает их слепотою; пророк отводит их в Самарию; 20 там они спасены повелением Елисея от избиения, накормлены и отправлены к государю своему; 24 большой голод в Самарии во время осады её Венададом; царь обвиняет Елисея и намеревается убить его.
И сказали сыны пророков Елисею: вот, место, где мы живем при тебе, тесно для нас;
пойдем к Иордану и возьмем оттуда каждый по одному бревну и сделаем себе там место для жительства. Он сказал: пойдите.
И сказал один: сделай милость, пойди и ты с рабами твоими. И сказал он: пойду.
И пошел с ними, и пришли к Иордану и стали рубить деревья.
И когда один валил бревно, топор его упал в воду. И закричал он и сказал: ах, господин мой! а он взят был на подержание!
И сказал человек Божий: где он упал? Он указал ему место. И отрубил он кусок дерева и бросил туда, и всплыл топор.
И сказал он: возьми себе. Он протянул руку свою и взял его.
Царь Сирийский пошел войною на Израильтян, и советовался со слугами своими, говоря: в таком-то и в таком-то месте я расположу свой стан.
И посылал человек Божий к царю Израильскому сказать: берегись проходить сим местом, ибо там Сирияне залегли.
И посылал царь Израильский на то место, о котором говорил ему человек Божий и предостерегал его; и сберег себя там не раз и не два.
И встревожилось сердце царя Сирийского по сему случаю, и призвал он рабов своих и сказал им: скажите мне, кто из наших в сношении с царем Израильским?
И сказал один из слуг его: никто, господин мой царь; а Елисей пророк, который у Израиля, пересказывает царю Израильскому и те слова, которые ты говоришь в спальной комнате твоей.
И сказал он: пойдите, узнайте, где он; я пошлю и возьму его. И донесли ему и сказали: вот, он в Дофаиме.
И послал туда коней и колесницы и много войска. И пришли ночью и окружили город.
Поутру служитель человека Божия встал и вышел; и вот, войско вокруг города, и кони и колесницы. И сказал ему слуга его: увы! господин мой, что нам делать?
И сказал он: не бойся, потому что тех, которые с нами, больше, нежели тех, которые с ними.
И молился Елисей, и говорил: Господи! открой ему глаза, чтоб он увидел. И открыл Господь глаза слуге, и он увидел, и вот, вся гора наполнена конями и колесницами огненными кругом Елисея.
Когда пошли к нему Сирияне, Елисей помолился Господу и сказал: порази их слепотою. И Он поразил их слепотою по слову Елисея.
И сказал им Елисей: это не та дорога и не тот город; идите за мною, и я провожу вас к тому человеку, которого вы ищете. И привел их в Самарию.
Когда они пришли в Самарию, Елисей сказал: Господи! открой глаза им, чтобы они видели. И открыл Господь глаза их, и увидели, что они в средине Самарии.
И сказал царь Израильский Елисею, увидев их: не избить ли их, отец мой?
И сказал он: не убивай. Разве мечом твоим и луком твоим ты пленил их, чтобы убивать их? Предложи им хлеба и воды; пусть едят и пьют, и пойдут к государю своему.
И приготовил им большой обед, и они ели и пили. И отпустил их, и пошли к государю своему. И не ходили более те полчища Сирийские в землю Израилеву.
После того собрал Венадад, царь Сирийский, все войско свое и выступил, и осадил Самарию.
И был большой голод в Самарии, когда они осадили ее, так что ослиная голова продавалась по восьмидесяти сиклей серебра, и четвертая часть каба голубиного помета – по пяти сиклей серебра.
Однажды царь Израильский проходил по стене, и женщина с воплем говорила ему: помоги, господин мой царь.
И сказал он: если не поможет тебе Господь, из чего я помогу тебе? с гумна ли, с точила ли?
И сказал ей царь: что тебе? И сказала она: эта женщина говорила мне: «отдай своего сына, съедим его сегодня, а сына моего съедим завтра».
И сварили мы моего сына, и съели его. И я сказала ей на другой день: «отдай же твоего сына, и съедим его». Но она спрятала своего сына.
Царь, выслушав слова женщины, разодрал одежды свои; и проходил он по стене, и народ видел, что вретище на самом теле его.
И сказал: пусть то и то сделает мне Бог, и еще более сделает, если останется голова Елисея, сына Сафатова, на нем сегодня.
Елисей же сидел в своем доме, и старцы сидели у него. И послал [царь] человека от себя. Прежде нежели пришел посланный к нему, он сказал старцам: видите ли, что этот сын убийцы послал снять с меня голову? Смотрите, когда придет посланный, затворите дверь и прижмите его дверью. А вот и топот ног господина его за ним!
Еще говорил он с ними, и вот посланный приходит к нему, и сказал: вот какое бедствие от Господа! чего мне впредь ждать от Господа?
And the sons of the prophets said to Elisha, «See now, the place where we dwell with you is too small for us.
Please, let us go to the Jordan, and let every man take a beam from there, and let us make there a place where we may dwell.» So he answered, «Go.»
Then one said, «Please consent to go with your servants.» And he answered, «I will go.»
So he went with them. And when they came to the Jordan, they cut down trees.
But as one was cutting down a tree, the iron ax head fell into the water; and he cried out and said, «Alas, master! For it was borrowed.»
So the man of God said, «Where did it fall?» And he showed him the place. So he cut off a stick, and threw it in there; and he made the iron float.
Therefore he said, «Pick it up for yourself.» So he reached out his hand and took it.
Now the king of Syria was making war against Israel; and he consulted with his servants, saying, «My camp will be in such and such a place.»
And the man of God sent to the king of Israel, saying, «Beware that you do not pass this place, for the Syrians are coming down there.»
Then the king of Israel sent someone to the place of which the man of God had told him. Thus he warned him, and he was watchful there, not just once or twice.
Therefore the heart of the king of Syria was greatly troubled by this thing; and he called his servants and said to them, «Will you not show me which of us is for the king of Israel?»
And one of his servants said, «None, my lord, O king; but Elisha, the prophet who is in Israel, tells the king of Israel the words that you speak in your bedroom.»
So he said, «Go and see where he is, that I may send and get him.» And it was told him, saying, «Surely he is in Dothan.»
Therefore he sent horses and chariots and a great army there, and they came by night and surrounded the city.
And when the servant of the man of God arose early and went out, there was an army, surrounding the city with horses and chariots. And his servant said to him, «Alas, my master! What shall we do?»
So he answered, «Do not fear, for those who are with us are more than those who are with them.»
And Elisha prayed, and said, «LORD, I pray, open his eyes that he may see.» Then the LORD opened the eyes of the young man, and he saw. And behold, the mountain was full of horses and chariots of fire all around Elisha.
So when the Syrians came down to him, Elisha prayed to the LORD, and said, «Strike this people, I pray, with blindness.» And He struck them with blindness according to the word of Elisha.
Now Elisha said to them, «This is not the way, nor is this the city. Follow me, and I will bring you to the man whom you seek.» But he led them to Samaria.
So it was, when they had come to Samaria, that Elisha said, «LORD, open the eyes of these men, that they may see.» And the LORD opened their eyes, and they saw; and there they were, inside Samaria!
Now when the king of Israel saw them, he said to Elisha, «My father, shall I kill them? Shall I kill them?»
But he answered, «You shall not kill them. Would you kill those whom you have taken captive with your sword and your bow? Set food and water before them, that they may eat and drink and go to their master.»
Then he prepared a great feast for them; and after they ate and drank, he sent them away and they went to their master. So the bands of Syrian raiders came no more into the land of Israel.
And it happened after this that Ben-Hadad king of Syria gathered all his army, and went up and besieged Samaria.
And there was a great famine in Samaria; and indeed they besieged it until a donkeýs head was sold for eighty shekels of silver, and one-fourth of a kab of dove droppings for five shekels of silver.
Then, as the king of Israel was passing by on the wall, a woman cried out to him, saying, «Help, my lord, O king!»
And he said, «If the LORD does not help you, where can I find help for you? From the threshing floor or from the winepress?»
Then the king said to her, «What is troubling you?» And she answered, «This woman said to me, «Give your son, that we may eat him today, and we will eat my son tomorrow.́
So we boiled my son, and ate him. And I said to her on the next day, «Give your son, that we may eat hiḿ; but she has hidden her son.»
Now it happened, when the king heard the words of the woman, that he tore his clothes; and as he passed by on the wall, the people looked, and there underneath he had sackcloth on his body.
Then he said, «God do so to me and more also, if the head of Elisha the son of Shaphat remains on him today!»
But Elisha was sitting in his house, and the elders were sitting with him. And the king sent a man ahead of him, but before the messenger came to him, he said to the elders, «Do you see how this son of a murderer has sent someone to take away my head? Look, when the messenger comes, shut the door, and hold him fast at the door. Is not the sound of his masteŕs feet behind him?»
And while he was still talking with them, there was the messenger, coming down to him; and then the king said, «Surely this calamity is from the LORD; why should I wait for the LORD any longer?»
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible