Скрыть

Ца́рствъ 2-я, Глава 11

Толкования
Толкования главы
    11:5
    11:6
    11:7
    11:9
    11:10
    11:11
    11:12
    11:13
    11:14
    11:16
    11:17
    11:18
    11:19
    11:20
    11:22
    11:23
    11:25
    Церковнославянский (рус)
    И бы́сть по воз­враще́нiи лѣ́та, во вре́мя исхожде́нiя царе́й [на бра́нь], и посла́ дави́дъ Иоа́ва и о́троки своя́ съ ни́мъ, и всего́ Изра́иля: и расточи́ша сы́ны Аммо́ни и обсѣдо́ша о́крестъ равва́ѳа, и дави́дъ сѣ́де во Иерусали́мѣ.
    И бы́сть при­­ ве́черѣ, и воста́ дави́дъ от­ ло́жа сво­его́, и хожда́­ше на кро́вѣ до́му ца́рскаго, и уви́дѣ жену́ съ кро́ва мы́ющуюся: жена́ же взо́ромъ добра́ велми́:
    и посла́ дави́дъ, и взыска́ жену́, и рече́: не сiя́ ли вирсаві́а дще́рь Елiа́вля, жена́ урі́и Хетте́анина?
    И посла́ дави́дъ слуги́, и взя́ ю́, и вни́де къ не́й, и преспа́ съ не́ю: и та́ бѣ́ очи́стилася от­ нечистоты́ сво­ея́, и воз­врати́ся въ до́мъ сво́й.
    И зача́тъ жена́ во чре́вѣ: и посла́в­ши воз­вѣсти́ дави́ду и рече́: се́, а́зъ е́смь во чре́вѣ иму́щая.
    И посла́ дави́дъ ко Иоа́ву, глаго́ля: посли́ ко мнѣ́ урі́ю Хетте́анина. И посла́ Иоа́въ урі́ю къ дави́ду.
    И прiи́де урі́а и вни́де къ нему́, и вопроси́ его́ дави́дъ о ми́рѣ Иоа́ва и о ми́рѣ люді́й и о ми́рѣ бра́ни.
    И рече́ дави́дъ ко урі́и: иди́ въ до́мъ тво́й, и умы́й но́зѣ тво­и́. И изы́де урі́а изъ до́му царе́ва, и и́де вслѣ́дъ его́ снѣ́дь царе́ва.
    И спа́ урі́а предъ враты́ до́му царе́ва съ рабы́ господи́на сво­его́, а не и́де въ до́мъ сво́й.
    И воз­вѣсти́ша дави́ду, глаго́люще: я́ко не ходи́ урі́а въ до́мъ сво́й. И рече́ дави́дъ ко урі́и: не съ пути́ ли при­­ше́лъ еси́? почто́ не в­ше́лъ еси́ въ до́мъ тво́й?
    И рече́ урі́а къ дави́ду: киво́тъ Бо́жiй и Изра́иль и Иу́да пребыва́ютъ въ ку́щахъ, и господи́нъ мо́й Иоа́въ и раби́ господи́на мо­его́ на лицы́ се́лъ пребыва́ютъ, а́зъ же вни́ду ли въ до́мъ мо́й я́сти и пи́ти и спа́ти съ жено́ю мо­е́ю? ка́ко? жива́ душа́ твоя́, а́ще сотворю́ глаго́лъ се́й.
    И рече́ дави́дъ ко урі́и: посѣди́ здѣ́ и дне́сь, и зау́тра от­пущу́ тя. И пребы́сть урі́а во Иерусали́мѣ въ то́й де́нь и во у́трешнiй.
    И при­­зва́ его́ дави́дъ, и яде́ предъ ни́мъ и пiя́ше, и упо­и́ его́, и отъи́де въ ве́черъ спа́ти на ло́же свое́ съ рабы́ господи́на сво­его́, въ до́мъ же сво́й не и́де.
    И бы́сть у́тро, и написа́ дави́дъ писа́нiе ко Иоа́ву, и посла́ руко́ю урі́иною.
    И написа́ въ писа́нiи, глаго́ля: введи́ урі́ю проти́ву бра́ни крѣ́пкiя и воз­врати́теся вспя́ть от­ него́, да я́звенъ бу́детъ и у́мретъ.
    И бы́сть егда́ стрежа́­ше Иоа́въ у гра́да, и поста́ви урі́ю на мѣ́стѣ, идѣ́же вѣ́дяше, я́ко му́жiе си́льни та́мо.
    И изыдо́ша му́жiе изъ гра́да и бiя́хуся со Иоа́вомъ: и падо́ша от­ люді́й от­ рабо́въ дави́довыхъ, у́мре же и урі́а Хетте́анинъ.
    И посла́ Иоа́въ, и воз­вѣсти́ дави́ду вся́ словеса́, я́же о бра́ни, глаго́лати къ царю́.
    И заповѣ́да [Иоа́въ] послу́, глаго́ля: егда́ сконча́еши вся́ рѣ́чи, я́же от­ бра́ни, къ царю́ глаго́лати,
    и бу́детъ а́ще разгнѣ́вает­ся ца́рь и рече́тъ ти́: почто́ при­­бли́жистеся ко гра́ду на бра́нь? не вѣ́дасте ли, я́ко стрѣля́ти бу́дутъ съ стѣны́?
    кто́ уби́ Авимеле́ха сы́на иероваа́ля сы́на ни́рова? не жена́ ли ве́рже на́нь уло́мкомъ же́рнова съ стѣны́, [и урази́ его́,] и у́мре въ Ѳама́сѣ? почто́ при­­ступа́сте къ стѣнѣ́? и рече́ши: и ра́бъ тво́й урі́а Хетте́анинъ [убiе́нъ бы́сть, и] у́мре.
    И и́де посо́лъ Иоа́вль къ царю́ во Иерусали́мъ, и прiи́де, и воз­вѣсти́ дави́ду вся́, ели́ка глаго́ла ему́ Иоа́въ, вся́ глаго́лы бра́ни. И разгнѣ́вася дави́дъ на Иоа́ва и рече́ къ послу́: почто́ при­­бли́жистеся ко гра́ду би́тися? не вѣ́дасте ли, я́ко я́звени бу́дете со стѣны́? кто́ уби́ Авимеле́ха сы́на иероваа́ля? не жена́ ли ве́рже на́нь уло́мокъ же́рнова со стѣны́, и у́мре въ Ѳама́сѣ? почто́ при­­бли́жистеся къ стѣнѣ́?
    И рече́ посо́лъ къ дави́ду: я́ко укрѣпи́шася на ны́ му́жiе и изыдо́ша на ны́ на село́, и гони́хомъ я́ до вра́тъ гра́да:
    и стрѣля́ша стрѣлцы́ со стѣны́ на рабы́ твоя́, и умро́ша от­ о́трокъ ца́рскихъ, и ра́бъ тво́й урі́а Хетте́анинъ у́мре.
    И рече́ дави́дъ къ послу́: си́це да рече́ши ко Иоа́ву: да не бу́детъ зло́ предъ очи́ма тво­и́ма сло́во сiе́, я́ко овогда́ у́бо си́це, овогда́ же ина́ко пояда́етъ ме́чь: укрѣпи́ бра́нь твою́ на гра́дъ, и раскопа́й и́: и укрѣпи́ его́.
    И услы́ша жена́ урі́ина, я́ко у́мре урі́а му́жъ ея́, и рыда́­ше по му́жи сво­е́мъ.
    И пре́йде пла́чь, и посла́ дави́дъ, и введе́ ю́ въ до́мъ сво́й, и бы́сть ему́ жена́, и роди́ ему́ сы́на. И зо́лъ яви́ся глаго́лъ, его́же сотвори́ дави́дъ, предъ очи́ма Госпо́днима.
    Еврейский
    וַיְהִי לִתְשׁוּבַת הַשָּׁנָה לְעֵת צֵאת הַמַּלְאכִים, וַיִּשְׁלַח דָּוִד אֶת־יוֹאָב וְאֶת־עֲבָדָיו עִמּוֹ וְאֶת־כָּל־יִשְׂרָאֵל, וַיַּשְׁחִתוּ אֶת־בְּנֵי עַמּוֹן, וַיָּצֻרוּ עַל־רַבָּה; וְדָוִד יוֹשֵׁב בִּירוּשָׁלִָם׃ ס
    וַיְהִי לְעֵת הָעֶרֶב, וַיָּקָם דָּוִד מֵעַל מִשְׁכָּבוֹ וַיִּתְהַלֵּךְ עַל־גַּג בֵּית־הַמֶּלֶךְ, וַיַּרְא אִשָּׁה רֹחֶצֶת מֵעַל הַגָּג; וְהָאִשָּׁה, טוֹבַת מַרְאֶה מְאֹד׃
    וַיִּשְׁלַח דָּוִד, וַיִּדְרֹשׁ לָאִשָּׁה; וַיֹּאמֶר, הֲלוֹא־זֹאת בַּת־שֶׁבַע בַּת־אֱלִיעָם, אֵשֶׁת אוּרִיָּה הַחִתִּי׃
    וַיִּשְׁלַח דָּוִד מַלְאָכִים וַיִּקָּחֶהָ, וַתָּבוֹא אֵלָיו וַיִּשְׁכַּב עִמָּהּ, וְהִיא מִתְקַדֶּשֶׁת מִטֻּמְאָתָהּ; וַתָּשָׁב אֶל־בֵּיתָהּ׃
    וַתַּהַר הָאִשָּׁה; וַתִּשְׁלַח וַתַּגֵּד לְדָוִד, וַתֹּאמֶר הָרָה אָנֹכִי׃
    וַיִּשְׁלַח דָּוִד אֶל־יוֹאָב, שְׁלַח אֵלַי, אֶת־אוּרִיָּה הַחִתִּי; וַיִּשְׁלַח יוֹאָב אֶת־אוּרִיָּה אֶל־דָּוִד׃
    וַיָּבֹא אוּרִיָּה אֵלָיו; וַיִּשְׁאַל דָּוִד, לִשְׁלוֹם יוֹאָב וְלִשְׁלוֹם הָעָם, וְלִשְׁלוֹם הַמִּלְחָמָה׃
    וַיֹּאמֶר דָּוִד לְאוּרִיָּה, רֵד לְבֵיתְךָ וּרְחַץ רַגְלֶיךָ; וַיֵּצֵא אוּרִיָּה מִבֵּית הַמֶּלֶךְ, וַתֵּצֵא אַחֲרָיו מַשְׂאַת הַמֶּלֶךְ׃
    וַיִּשְׁכַּב אוּרִיָּה, פֶּתַח בֵּית הַמֶּלֶךְ, אֵת כָּל־עַבְדֵי אֲדֹנָיו; וְלֹא יָרַד אֶל־בֵּיתוֹ׃
    וַיַּגִּדוּ לְדָוִד לֵאמֹר, לֹא־יָרַד אוּרִיָּה אֶל־בֵּיתוֹ; וַיֹּאמֶר דָּוִד אֶל־אוּרִיָּה, הֲלוֹא מִדֶּרֶךְ אַתָּה בָא, מַדּוּעַ לֹא־יָרַדְתָּ אֶל־בֵּיתֶךָ׃
    וַיֹּאמֶר אוּרִיָּה אֶל־דָּוִד, הָאָרוֹן וְיִשְׂרָאֵל וִיהוּדָה יֹשְׁבִים בַּסֻּכּוֹת, וַאדֹנִי יוֹאָב וְעַבְדֵי אֲדֹנִי עַל־פְּנֵי הַשָּׂדֶה חֹנִים, וַאֲנִי אָבוֹא אֶל־בֵּיתִי לֶאֱכֹל וְלִשְׁתּוֹת וְלִשְׁכַּב עִם־אִשְׁתִּי; חַיֶּךָ וְחֵי נַפְשֶׁךָ, אִם־אֶעֱשֶׂה אֶת־הַדָּבָר הַזֶּה׃
    וַיֹּאמֶר דָּוִד אֶל־אוּרִיָּה, שֵׁב בָּזֶה גַּם־הַיּוֹם וּמָחָר אֲשַׁלְּחֶךָּ; וַיֵּשֶׁב אוּרִיָּה בִירוּשָׁלִַם בַּיּוֹם הַהוּא וּמִמָּחֳרָת׃
    וַיִּקְרָא־לוֹ דָוִד, וַיֹּאכַל לְפָנָיו וַיֵּשְׁתְּ וַיְשַׁכְּרֵהוּ; וַיֵּצֵא בָעֶרֶב, לִשְׁכַּב בְּמִשְׁכָּבוֹ עִם־עַבְדֵי אֲדֹנָיו, וְאֶל־בֵּיתוֹ לֹא יָרָד׃
    וַיְהִי בַבֹּקֶר, וַיִּכְתֹּב דָּוִד סֵפֶר אֶל־יוֹאָב; וַיִּשְׁלַח בְּיַד אוּרִיָּה׃
    וַיִּכְתֹּב בַּסֵּפֶר לֵאמֹר; הָבוּ אֶת־אוּרִיָּה, אֶל־מוּל פְּנֵי הַמִּלְחָמָה הַחֲזָקָה, וְשַׁבְתֶּם מֵאַחֲרָיו וְנִכָּה וָמֵת׃ ס
    וַיְהִי בִּשְׁמוֹר יוֹאָב אֶל־הָעִיר; וַיִּתֵּן אֶת־אוּרִיָּה, אֶל־הַמָּקוֹם אֲשֶׁר יָדַע, כִּי אַנְשֵׁי־חַיִל שָׁם׃
    וַיֵּצְאוּ אַנְשֵׁי הָעִיר וַיִּלָּחֲמוּ אֶת־יוֹאָב, וַיִּפֹּל מִן־הָעָם מֵעַבְדֵי דָוִד; וַיָּמָת גַּם אוּרִיָּה הַחִתִּי׃
    וַיִּשְׁלַח יוֹאָב; וַיַּגֵּד לְדָוִד, אֶת־כָּל־דִּבְרֵי הַמִּלְחָמָה׃
    וַיְצַו אֶת־הַמַּלְאָךְ לֵאמֹר; כְּכַלּוֹתְךָ, אֵת כָּל־דִּבְרֵי הַמִּלְחָמָה לְדַבֵּר אֶל־הַמֶּלֶךְ׃
    וְהָיָה, אִם־תַּעֲלֶה חֲמַת הַמֶּלֶךְ, וְאָמַר לְךָ, מַדּוּעַ נִגַּשְׁתֶּם אֶל־הָעִיר לְהִלָּחֵם; הֲלוֹא יְדַעְתֶּם, אֵת אֲשֶׁר־יֹרוּ מֵעַל הַחוֹמָה׃
    מִי־הִכָּה אֶת־אֲבִימֶלֶךְ בֶּן־יְרֻבֶּשֶׁת, הֲלוֹא־אִשָּׁה הִשְׁלִיכָה עָלָיו פֶּלַח רֶכֶב מֵעַל הַחוֹמָה וַיָּמָת בְּתֵבֵץ, לָמָּה נִגַּשְׁתֶּם אֶל־הַחוֹמָה; וְאָמַרְתָּ, גַּם, עַבְדְּךָ אוּרִיָּה הַחִתִּי מֵת׃
    וַיֵּלֶךְ הַמַּלְאָךְ; וַיָּבֹא וַיַּגֵּד לְדָוִד, אֵת כָּל־אֲשֶׁר שְׁלָחוֹ יוֹאָב׃
    וַיֹּאמֶר הַמַּלְאָךְ אֶל־דָּוִד, כִּי־גָבְרוּ עָלֵינוּ הָאֲנָשִׁים, וַיֵּצְאוּ אֵלֵינוּ הַשָּׂדֶה; וַנִּהְיֶה עֲלֵיהֶם עַד־פֶּתַח הַשָּׁעַר׃
    וַיֹּרְאוּ (וַיֹּרוּ) הַמּוֹרְאִים (הַמּוֹרִים) אֶל־עֲבָדֶךָ מֵעַל הַחוֹמָה, וַיָּמוּתוּ מֵעַבְדֵי הַמֶּלֶךְ; וְגַם, עַבְדְּךָ אוּרִיָּה הַחִתִּי מֵת׃ ס
    וַיֹּאמֶר דָּוִד אֶל־הַמַּלְאָךְ, כֹּה־תֹאמַר אֶל־יוֹאָב אַל־יֵרַע בְּעֵינֶיךָ אֶת־הַדָּבָר הַזֶּה, כִּי־כָזֹה וְכָזֶה תֹּאכַל הֶחָרֶב; הַחֲזֵק מִלְחַמְתְּךָ אֶל־הָעִיר וְהָרְסָהּ וְחַזְּקֵהוּ׃
    וַתִּשְׁמַע אֵשֶׁת אוּרִיָּה, כִּי־מֵת אוּרִיָּה אִישָׁהּ; וַתִּסְפֹּד עַל־בַּעְלָהּ׃
    וַיַּעֲבֹר הָאֵבֶל, וַיִּשְׁלַח דָּוִד וַיַּאַסְפָהּ אֶל־בֵּיתוֹ וַתְּהִי־לוֹ לְאִשָּׁה, וַתֵּלֶד לוֹ בֵּן; וַיֵּרַע הַדָּבָר אֲשֶׁר־עָשָׂה דָוִד בְּעֵינֵי יְהוָה׃ פ
    Арабский (Arabic Van Dyke)
    وكان عند تمام السنة في وقت خروج الملوك ان داود ارسل يوآب وعبيده معه وجميع اسرائيل فاخربوا بني عمون وحاصروا ربّة واما داود فاقام في اورشليم
    وكان في وقت المساء ان داود قام عن سريره وتمشى على سطح بيت الملك فرأى من على السطح امرأة تستحمّ وكانت المرأة جميلة المنظر جدا
    فارسل داود وسأل عن المرأة فقال واحد أليست هذه بثشبع بنت اليعام امرأة اوريا الحثّي
    فارسل داود رسلا واخذها فدخلت اليه فاضطجع معها وهي مطهّرة من طمثها ثم رجعت الى بيتها
    وحبلت المرأة فارسلت واخبرت داود وقالت اني حبلى
    فارسل داود الى يوآب يقول ارسل اليّ اوريا الحثي فارسل يوآب اوريا الى داود
    فأتى اوريا اليه فسأل داود عن سلامة يوآب وسلامة الشعب ونجاح الحرب
    وقال داود لاوريا انزل الى بيتك واغسل رجليك فخرج اوريا من بيت الملك وخرجت وراءه حصة من عند الملك
    ونام اوريا على باب بيت الملك مع جميع عبيد سيده ولم ينزل الى بيته
    فاخبروا داود قائلين لم ينزل اوريا الى بيته فقال داود لاوريا اما جئت من السفر فلماذا لم تنزل الى بيتك
    فقال اوريا لداود ان التابوت واسرائيل ويهوذا ساكنون في الخيام وسيدي يوآب وعبيد سيدي نازلون على وجه الصحراء وانا آتي الى بيتي لآكل واشرب واضطجع مع امرأتي وحياتك وحياة نفسك لا افعل هذا الامر
    فقال داود لاوريا اقم هنا اليوم ايضا وغدا اطلقك فاقام اوريا في اورشليم ذلك اليوم وغده
    ودعاه داود فاكل امامه وشرب واسكره وخرج عند المساء ليضطجع في مضجعه مع عبيد سيده والى بيته لم ينزل
    وفي الصباح كتب داود مكتوبا الى يوآب وارسله بيد اوريا
    وكتب في المكتوب يقول اجعلوا اوريا في وجه الحرب الشديدة وارجعوا من ورائه فيضرب ويموت
    وكان في محاصرة يوآب المدينة انه جعل اوريا في الموضع الذي علم ان رجال البأس فيه
    فخرج رجال المدينة وحاربوا يوآب فسقط بعض الشعب من عبيد داود ومات اوريا الحثّي ايضا
    فارسل يوآب واخبر داود بجميع امور الحرب
    واوصى الرسول قائلا عندما تفرغ من الكلام مع الملك عن جميع امور الحرب
    فان اشتعل غضب الملك وقال لك لماذا دنوتم من المدينة للقتال اما علمتم انهم يرمون من على السور
    من قتل ابيمالك بن يربوشث ألم ترمه امرأة بقطعة رحى من على السور فمات في تاباص لماذا دنوتم من السور فقل قد مات عبدك اوريا الحثي ايضا
    فذهب الرسول ودخل واخبر داود بكل ما ارسله فيه يوآب
    وقال الرسول لداود قد تجبر علينا القوم وخرجوا الينا الى الحقل فكنا عليهم الى مدخل الباب
    فرمى الرماة عبيدك من على السور فمات البعض من عبيد الملك ومات عبدك اوريا الحثي ايضا
    فقال داود للرسول هكذا تقول ليوآب لا يسوء في عينيك هذا الامر لان السيف ياكل هذا وذاك شدد قتالك على المدينة واخربها وشدّده
    فلما سمعت امرأة اوريا انه قد مات اوريا رجلها ندبت بعلها
    ولما مضت المناحة ارسل داود وضمها الى بيته وصارت له امرأة وولدت له ابنا واما الامر الذي فعله داود فقبح في عيني الرب
    1 Когда Иоав воюет против Аммонитян, Давид берет к себе Вирсавию, жену Урия Хеттеянина, которая зачинает от Давида; 6 Урий призван из стана, но он отказывается спать в своем доме; 14 по повелению Давида Иоав ставит Урию в опасном месте, где он поражен; 26 Давид берет Вирсавию в жены, и она рожает ему сына.
    Через год, в то время, когда выходят цари в походы, Давид послал Иоава и слуг своих с ним и всех Израильтян; и они поразили Аммонитян и осадили Равву; Давид же оставался в Иерусалиме.
    Однажды под вечер Давид, встав с постели, прогуливался на кровле царского дома и увидел с кровли купающуюся женщину; а та женщина была очень красива.
    И послал Давид разведать, кто эта женщина? И сказали ему: это Вирсавия, дочь Елиама, жена Урии Хеттеянина.
    Давид послал слуг взять ее; и она пришла к нему, и он спал с нею. Когда же она очистилась от нечистоты своей, возвратилась в дом свой.
    Женщина эта сделалась беременною и послала известить Давида, говоря: я беременна.
    И послал Давид сказать Иоаву: пришли ко мне Урию Хеттеянина. И послал Иоав Урию к Давиду.
    И пришел к нему Урия, и расспросил его Давид о положении Иоава и о положении народа, и о ходе войны.
    И сказал Давид Урии: иди домой и омой ноги свои. И вышел Урия из дома царского, а вслед за ним понесли и царское кушанье.
    Но Урия спал у ворот царского дома со всеми слугами своего господина, и не пошел в свой дом.
    И донесли Давиду, говоря: не пошел Урия в дом свой. И сказал Давид Урии: вот, ты пришел с дороги; отчего же не пошел ты в дом свой?
    И сказал Урия Давиду: ковчег [Божий] и Израиль и Иуда находятся в шатрах, и господин мой Иоав и рабы господина моего пребывают в поле, а я вошел бы в дом свой и есть и пить и спать со своею женою! Клянусь твоею жизнью и жизнью души твоей, этого я не сделаю.
    И сказал Давид Урии: останься здесь и на этот день, а завтра я отпущу тебя. И остался Урия в Иерусалиме на этот день до завтра.
    И пригласил его Давид, и ел Урия пред ним и пил, и напоил его Давид. Но вечером Урия пошел спать на постель свою с рабами господина своего, а в свой дом не пошел.
    Поутру Давид написал письмо к Иоаву и послал его с Уриею.
    В письме он написал так: поставьте Урию там, где будет самое сильное сражение, и отступите от него, чтоб он был поражен и умер.
    Посему, когда Иоав осаждал город, то поставил он Урию на таком месте, о котором знал, что там храбрые люди.
    И вышли люди из города и сразились с Иоавом, и пало несколько из народа, из слуг Давидовых; был убит также и Урия Хеттеянин.
    И послал Иоав донести Давиду о всем ходе сражения.
    И приказал посланному, говоря: когда ты расскажешь царю о всем ходе сражения
    и увидишь, что царь разгневается, и скажет тебе: «зачем вы так близко подходили к городу сражаться? разве вы не знали, что со стены будут бросать на вас?
    кто убил Авимелеха, сына Иероваалова? не женщина ли бросила на него со стены обломок жернова [и поразила его], и он умер в Тевеце? Зачем же вы близко подходили к стене?» тогда ты скажи: и раб твой Урия Хеттеянин также [поражен и] умер.
    И пошел [посланный от Иоава к царю в Иерусалим], и пришел, и рассказал Давиду обо всем, для чего послал его Иоав, обо всем ходе сражения. [И разгневался Давид на Иоава и сказал посланному: зачем вы близко подходили к городу сражаться? разве вы не знали, что вас поражать будут со стены? кто убил Авимелеха, сына Иероваалова? не женщина ли бросила на него со стены обломок жернова, и он умер в Тевеце? Зачем вы близко подходили к стене?]
    Тогда посланный сказал Давиду: одолевали нас те люди и вышли к нам в поле, и мы преследовали их до входа в ворота;
    тогда стреляли стрелки со стены на рабов твоих, и умерли некоторые из рабов царя; умер также и раб твой Урия Хеттеянин.
    Тогда сказал Давид посланному: так скажи Иоаву: «пусть не смущает тебя это дело, ибо меч поядает иногда того, иногда сего; усиль войну твою против города и разрушь его». Так ободри его.
    И услышала жена Урии, что умер Урия, муж ее, и плакала по муже своем.
    Когда кончилось время плача, Давид послал, и взял ее в дом свой, и она сделалась его женою и родила ему сына. И было это дело, которое сделал Давид, зло в очах Господа.
    Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
    Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
    Цитата из Библии каждое утро
    TG: t.me/azbible
    Viber: vb.me/azbible