Скрыть

Царств 2-я, Глава 11

Толкования
Толкования главы
    11:5
    11:6
    11:7
    11:9
    11:10
    11:11
    11:12
    11:13
    11:14
    11:16
    11:17
    11:18
    11:19
    11:20
    11:22
    11:23
    11:25
    Синодальный
    1 Когда Иоав воюет против Аммонитян, Давид берет к себе Вирсавию, жену Урия Хеттеянина, которая зачинает от Давида; 6 Урий призван из стана, но он отказывается спать в своем доме; 14 по повелению Давида Иоав ставит Урию в опасном месте, где он поражен; 26 Давид берет Вирсавию в жены, и она рожает ему сына.
    Через год, в то время, когда выходят цари в походы, Давид послал Иоава и слуг своих с ним и всех Израильтян; и они поразили Аммонитян и осадили Равву; Давид же оставался в Иерусалиме.
    Однажды под вечер Давид, встав с постели, прогуливался на кровле царского дома и увидел с кровли купающуюся женщину; а та женщина была очень красива.
    И послал Давид разведать, кто эта женщина? И сказали ему: это Вирсавия, дочь Елиама, жена Урии Хеттеянина.
    Давид послал слуг взять ее; и она пришла к нему, и он спал с нею. Когда же она очистилась от нечистоты своей, возвратилась в дом свой.
    Женщина эта сделалась беременною и послала известить Давида, говоря: я беременна.
    И послал Давид сказать Иоаву: пришли ко мне Урию Хеттеянина. И послал Иоав Урию к Давиду.
    И пришел к нему Урия, и расспросил его Давид о положении Иоава и о положении народа, и о ходе войны.
    И сказал Давид Урии: иди домой и омой ноги свои. И вышел Урия из дома царского, а вслед за ним понесли и царское кушанье.
    Но Урия спал у ворот царского дома со всеми слугами своего господина, и не пошел в свой дом.
    И донесли Давиду, говоря: не пошел Урия в дом свой. И сказал Давид Урии: вот, ты пришел с дороги; отчего же не пошел ты в дом свой?
    И сказал Урия Давиду: ковчег [Божий] и Израиль и Иуда находятся в шатрах, и господин мой Иоав и рабы господина моего пребывают в поле, а я вошел бы в дом свой и есть и пить и спать со своею женою! Клянусь твоею жизнью и жизнью души твоей, этого я не сделаю.
    И сказал Давид Урии: останься здесь и на этот день, а завтра я отпущу тебя. И остался Урия в Иерусалиме на этот день до завтра.
    И пригласил его Давид, и ел Урия пред ним и пил, и напоил его Давид. Но вечером Урия пошел спать на постель свою с рабами господина своего, а в свой дом не пошел.
    Поутру Давид написал письмо к Иоаву и послал его с Уриею.
    В письме он написал так: поставьте Урию там, где будет самое сильное сражение, и отступите от него, чтоб он был поражен и умер.
    Посему, когда Иоав осаждал город, то поставил он Урию на таком месте, о котором знал, что там храбрые люди.
    И вышли люди из города и сразились с Иоавом, и пало несколько из народа, из слуг Давидовых; был убит также и Урия Хеттеянин.
    И послал Иоав донести Давиду о всем ходе сражения.
    И приказал посланному, говоря: когда ты расскажешь царю о всем ходе сражения
    и увидишь, что царь разгневается, и скажет тебе: «зачем вы так близко подходили к городу сражаться? разве вы не знали, что со стены будут бросать на вас?
    кто убил Авимелеха, сына Иероваалова? не женщина ли бросила на него со стены обломок жернова [и поразила его], и он умер в Тевеце? Зачем же вы близко подходили к стене?» тогда ты скажи: и раб твой Урия Хеттеянин также [поражен и] умер.
    И пошел [посланный от Иоава к царю в Иерусалим], и пришел, и рассказал Давиду обо всем, для чего послал его Иоав, обо всем ходе сражения. [И разгневался Давид на Иоава и сказал посланному: зачем вы близко подходили к городу сражаться? разве вы не знали, что вас поражать будут со стены? кто убил Авимелеха, сына Иероваалова? не женщина ли бросила на него со стены обломок жернова, и он умер в Тевеце? Зачем вы близко подходили к стене?]
    Тогда посланный сказал Давиду: одолевали нас те люди и вышли к нам в поле, и мы преследовали их до входа в ворота;
    тогда стреляли стрелки со стены на рабов твоих, и умерли некоторые из рабов царя; умер также и раб твой Урия Хеттеянин.
    Тогда сказал Давид посланному: так скажи Иоаву: «пусть не смущает тебя это дело, ибо меч поядает иногда того, иногда сего; усиль войну твою против города и разрушь его». Так ободри его.
    И услышала жена Урии, что умер Урия, муж ее, и плакала по муже своем.
    Когда кончилось время плача, Давид послал, и взял ее в дом свой, и она сделалась его женою и родила ему сына. И было это дело, которое сделал Давид, зло в очах Господа.
    Церковнославянский (рус)
    И бы́сть по воз­враще́нiи лѣ́та, во вре́мя исхожде́нiя царе́й [на бра́нь], и посла́ дави́дъ Иоа́ва и о́троки своя́ съ ни́мъ, и всего́ Изра́иля: и расточи́ша сы́ны Аммо́ни и обсѣдо́ша о́крестъ равва́ѳа, и дави́дъ сѣ́де во Иерусали́мѣ.
    И бы́сть при­­ ве́черѣ, и воста́ дави́дъ от­ ло́жа сво­его́, и хожда́­ше на кро́вѣ до́му ца́рскаго, и уви́дѣ жену́ съ кро́ва мы́ющуюся: жена́ же взо́ромъ добра́ велми́:
    и посла́ дави́дъ, и взыска́ жену́, и рече́: не сiя́ ли вирсаві́а дще́рь Елiа́вля, жена́ урі́и Хетте́анина?
    И посла́ дави́дъ слуги́, и взя́ ю́, и вни́де къ не́й, и преспа́ съ не́ю: и та́ бѣ́ очи́стилася от­ нечистоты́ сво­ея́, и воз­врати́ся въ до́мъ сво́й.
    И зача́тъ жена́ во чре́вѣ: и посла́в­ши воз­вѣсти́ дави́ду и рече́: се́, а́зъ е́смь во чре́вѣ иму́щая.
    И посла́ дави́дъ ко Иоа́ву, глаго́ля: посли́ ко мнѣ́ урі́ю Хетте́анина. И посла́ Иоа́въ урі́ю къ дави́ду.
    И прiи́де урі́а и вни́де къ нему́, и вопроси́ его́ дави́дъ о ми́рѣ Иоа́ва и о ми́рѣ люді́й и о ми́рѣ бра́ни.
    И рече́ дави́дъ ко урі́и: иди́ въ до́мъ тво́й, и умы́й но́зѣ тво­и́. И изы́де урі́а изъ до́му царе́ва, и и́де вслѣ́дъ его́ снѣ́дь царе́ва.
    И спа́ урі́а предъ враты́ до́му царе́ва съ рабы́ господи́на сво­его́, а не и́де въ до́мъ сво́й.
    И воз­вѣсти́ша дави́ду, глаго́люще: я́ко не ходи́ урі́а въ до́мъ сво́й. И рече́ дави́дъ ко урі́и: не съ пути́ ли при­­ше́лъ еси́? почто́ не в­ше́лъ еси́ въ до́мъ тво́й?
    И рече́ урі́а къ дави́ду: киво́тъ Бо́жiй и Изра́иль и Иу́да пребыва́ютъ въ ку́щахъ, и господи́нъ мо́й Иоа́въ и раби́ господи́на мо­его́ на лицы́ се́лъ пребыва́ютъ, а́зъ же вни́ду ли въ до́мъ мо́й я́сти и пи́ти и спа́ти съ жено́ю мо­е́ю? ка́ко? жива́ душа́ твоя́, а́ще сотворю́ глаго́лъ се́й.
    И рече́ дави́дъ ко урі́и: посѣди́ здѣ́ и дне́сь, и зау́тра от­пущу́ тя. И пребы́сть урі́а во Иерусали́мѣ въ то́й де́нь и во у́трешнiй.
    И при­­зва́ его́ дави́дъ, и яде́ предъ ни́мъ и пiя́ше, и упо­и́ его́, и отъи́де въ ве́черъ спа́ти на ло́же свое́ съ рабы́ господи́на сво­его́, въ до́мъ же сво́й не и́де.
    И бы́сть у́тро, и написа́ дави́дъ писа́нiе ко Иоа́ву, и посла́ руко́ю урі́иною.
    И написа́ въ писа́нiи, глаго́ля: введи́ урі́ю проти́ву бра́ни крѣ́пкiя и воз­врати́теся вспя́ть от­ него́, да я́звенъ бу́детъ и у́мретъ.
    И бы́сть егда́ стрежа́­ше Иоа́въ у гра́да, и поста́ви урі́ю на мѣ́стѣ, идѣ́же вѣ́дяше, я́ко му́жiе си́льни та́мо.
    И изыдо́ша му́жiе изъ гра́да и бiя́хуся со Иоа́вомъ: и падо́ша от­ люді́й от­ рабо́въ дави́довыхъ, у́мре же и урі́а Хетте́анинъ.
    И посла́ Иоа́въ, и воз­вѣсти́ дави́ду вся́ словеса́, я́же о бра́ни, глаго́лати къ царю́.
    И заповѣ́да [Иоа́въ] послу́, глаго́ля: егда́ сконча́еши вся́ рѣ́чи, я́же от­ бра́ни, къ царю́ глаго́лати,
    и бу́детъ а́ще разгнѣ́вает­ся ца́рь и рече́тъ ти́: почто́ при­­бли́жистеся ко гра́ду на бра́нь? не вѣ́дасте ли, я́ко стрѣля́ти бу́дутъ съ стѣны́?
    кто́ уби́ Авимеле́ха сы́на иероваа́ля сы́на ни́рова? не жена́ ли ве́рже на́нь уло́мкомъ же́рнова съ стѣны́, [и урази́ его́,] и у́мре въ Ѳама́сѣ? почто́ при­­ступа́сте къ стѣнѣ́? и рече́ши: и ра́бъ тво́й урі́а Хетте́анинъ [убiе́нъ бы́сть, и] у́мре.
    И и́де посо́лъ Иоа́вль къ царю́ во Иерусали́мъ, и прiи́де, и воз­вѣсти́ дави́ду вся́, ели́ка глаго́ла ему́ Иоа́въ, вся́ глаго́лы бра́ни. И разгнѣ́вася дави́дъ на Иоа́ва и рече́ къ послу́: почто́ при­­бли́жистеся ко гра́ду би́тися? не вѣ́дасте ли, я́ко я́звени бу́дете со стѣны́? кто́ уби́ Авимеле́ха сы́на иероваа́ля? не жена́ ли ве́рже на́нь уло́мокъ же́рнова со стѣны́, и у́мре въ Ѳама́сѣ? почто́ при­­бли́жистеся къ стѣнѣ́?
    И рече́ посо́лъ къ дави́ду: я́ко укрѣпи́шася на ны́ му́жiе и изыдо́ша на ны́ на село́, и гони́хомъ я́ до вра́тъ гра́да:
    и стрѣля́ша стрѣлцы́ со стѣны́ на рабы́ твоя́, и умро́ша от­ о́трокъ ца́рскихъ, и ра́бъ тво́й урі́а Хетте́анинъ у́мре.
    И рече́ дави́дъ къ послу́: си́це да рече́ши ко Иоа́ву: да не бу́детъ зло́ предъ очи́ма тво­и́ма сло́во сiе́, я́ко овогда́ у́бо си́це, овогда́ же ина́ко пояда́етъ ме́чь: укрѣпи́ бра́нь твою́ на гра́дъ, и раскопа́й и́: и укрѣпи́ его́.
    И услы́ша жена́ урі́ина, я́ко у́мре урі́а му́жъ ея́, и рыда́­ше по му́жи сво­е́мъ.
    И пре́йде пла́чь, и посла́ дави́дъ, и введе́ ю́ въ до́мъ сво́й, и бы́сть ему́ жена́, и роди́ ему́ сы́на. И зо́лъ яви́ся глаго́лъ, его́же сотвори́ дави́дъ, предъ очи́ма Госпо́днима.
    It happened in the spring of the year, at the time when kings go out to battle, that David sent Joab and his servants with him, and all Israel; and they destroyed the people of Ammon and besieged Rabbah. But David remained at Jerusalem.
    Then it happened one evening that David arose from his bed and walked on the roof of the kinǵs house. And from the roof he saw a woman bathing, and the woman was very beautiful to behold.
    So David sent and inquired about the woman. And someone said, «Is this not Bathsheba, the daughter of Eliam, the wife of Uriah the Hittite?»
    Then David sent messengers, and took her; and she came to him, and he lay with her, for she was cleansed from her impurity; and she returned to her house.
    And the woman conceived; so she sent and told David, and said, «I am with child.»
    Then David sent to Joab, saying, «Send me Uriah the Hittite.» And Joab sent Uriah to David.
    When Uriah had come to him, David asked how Joab was doing, and how the people were doing, and how the war prospered.
    And David said to Uriah, «Go down to your house and wash your feet.» So Uriah departed from the kinǵs house, and a gift of food from the king followed him.
    But Uriah slept at the door of the kinǵs house with all the servants of his lord, and did not go down to his house.
    So when they told David, saying, «Uriah did not go down to his house,» David said to Uriah, «Did you not come from a journey? Why did you not go down to your house?»
    And Uriah said to David, «The ark and Israel and Judah are dwelling in tents, and my lord Joab and the servants of my lord are encamped in the open fields. Shall I then go to my house to eat and drink, and to lie with my wife? As you live, and as your soul lives, I will not do this thing.»
    Then David said to Uriah, «Wait here today also, and tomorrow I will let you depart.» So Uriah remained in Jerusalem that day and the next.
    Now when David called him, he ate and drank before him; and he made him drunk. And at evening he went out to lie on his bed with the servants of his lord, but he did not go down to his house.
    In the morning it happened that David wrote a letter to Joab and sent it by the hand of Uriah.
    And he wrote in the letter, saying, «Set Uriah in the forefront of the hottest battle, and retreat from him, that he may be struck down and die.»
    So it was, while Joab besieged the city, that he assigned Uriah to a place where he knew there were valiant men.
    Then the men of the city came out and fought with Joab. And some of the people of the servants of David fell; and Uriah the Hittite died also.
    Then Joab sent and told David all the things concerning the war,
    and charged the messenger, saying, «When you have finished telling the matters of the war to the king,
    if it happens that the kinǵs wrath rises, and he says to you: «Why did you approach so near to the city when you fought? Did you not know that they would shoot from the wall?
    Who struck Abimelech the son of Jerubbesheth? Was it not a woman who cast a piece of a millstone on him from the wall, so that he died in Thebez? Why did you go near the wall?́--then you shall say, «Your servant Uriah the Hittite is dead also.»́
    So the messenger went, and came and told David all that Joab had sent by him.
    And the messenger said to David, «Surely the men prevailed against us and came out to us in the field; then we drove them back as far as the entrance of the gate.
    The archers shot from the wall at your servants; and some of the kinǵs servants are dead, and your servant Uriah the Hittite is dead also.»
    Then David said to the messenger, «Thus you shall say to Joab: «Do not let this thing displease you, for the sword devours one as well as another. Strengthen your attack against the city, and overthrow it.́ So encourage him.»
    When the wife of Uriah heard that Uriah her husband was dead, she mourned for her husband.
    And when her mourning was over, David sent and brought her to his house, and she became his wife and bore him a son. But the thing that David had done displeased the LORD.
    Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
    Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
    Цитата из Библии каждое утро
    TG: t.me/azbible
    Viber: vb.me/azbible