Скрыть

Ца́рствъ 2-я, Главы 15-17

Толкования
Толкования главы
    15:2
    15:4
    15:5
    15:6
    15:7
    15:9
    15:11
    15:13
    15:15
    15:17
    15:20
    15:22
    15:27
    15:29
    15:32
    15:33
    15:35
    15:36
    Глава 16 
    16:2
    16:6
    16:8
    16:14
    16:15
    16:17
    16:18
    16:19
    16:20
    Глава 17 
    17:3
    17:4
    17:5
    17:6
    17:8
    17:10
    17:11
    17:12
    17:13
    17:15
    17:16
    17:18
    17:20
    17:22
    17:24
    17:26
    17:28
    Церковнославянский (рус)
    И бы́сть по си́хъ, и сотвори́ себѣ́ Авессало́мъ колесни́цы и ко́ни и пятьдеся́тъ му́жъ теку́щихъ предъ ни́мъ:
    и востава́­ше ра́но Авессало́мъ, и стоя́ше при­­ са́мѣмъ пути́ вра́тъ: и бы́сть вся́къ му́жъ, ему́же бя́ше пря́, прiи́де предъ царя́ на су́дъ, и возопи́ къ нему́ Авессало́мъ, и глаго́лаше ему́: от­ ко́­его гра́да ты́ еси́? И рече́ ему́ му́жъ: от­ еди́наго колѣ́нъ Изра́илевыхъ ра́бъ тво́й.
    И рече́ къ нему́ Авессало́мъ: се́, словеса́ твоя́ бла́га и удо́бна, но слу́ша­ю­щаго нѣ́сть ти́ от­ царя́.
    И рече́ Авессало́мъ: кто́ мя поста́витъ судiю́ на земли́, и ко мнѣ́ прiи́детъ вся́къ му́жъ имѣ́яй прю́ и су́дъ, и оправда́ю его́?
    И бы́сть егда́ при­­ближа́­шеся му́жъ поклони́тися ему́, и простира́­ше ру́ку свою́, и прiима́­ше его́, и цѣлова́­ше его́.
    И сотвори́ Авессало́мъ по глаго́лу сему́ всему́ Изра́илю при­­ходя́щымъ на су́дъ къ царю́ и при­­усво́и Авессало́мъ сердца́ сыно́въ Изра́илевыхъ.
    И бы́сть от­ конца́ четы́редесяти лѣ́тъ, и рече́ Авессало́мъ ко отцу́ сво­ему́: пойду́ ны́нѣ и воз­да́мъ обѣ́ты моя́, я́же обѣща́хъ Го́споду въ Хевро́нѣ:
    зане́ обѣ́тъ обѣща́ ра́бъ тво́й, егда́ жи́хъ въ гедсу́рѣ сирі́йстѣмъ, глаго́ля: а́ще воз­враща́я воз­врати́тъ мя́ Госпо́дь во Иерусали́мъ, и послужу́ Го́споду.
    И рече́ ему́ ца́рь: иди́ съ ми́ромъ. И воста́въ и́де въ Хевро́нъ.
    И посла́ Авессало́мъ согляда́таи во вся́ колѣ́на Изра́илева, глаго́ля: егда́ услы́шите вы́ гла́съ трубы́ ро́жаны, и рцы́те: воцари́ся ца́рь Авессало́мъ въ Хевро́нѣ.
    И идо́ша со Авессало́момъ двѣ́сти муже́й от­ Иерусали́ма по́звани: и идя́ху въ простотѣ́ сво­е́й, и не разумѣ́ша вся́каго глаго́ла.
    И посла́ Авессало́мъ, и при­­зва́ Ахитофе́ла Галамоні́йскаго, совѣ́тника дави́дова, от­ гра́да его́ Гола́мы, егда́ жря́ше же́ртвы. И бы́сть смяте́нiе крѣ́пко: и люді́й мно́же­с­т­во иду́щихъ со Авессало́момъ.
    И прiи́де вѣ́ст­никъ къ дави́ду, глаго́ля: бы́сть се́рдце муже́й Изра́илевыхъ со Авессало́момъ.
    И рече́ дави́дъ всѣ́мъ отроко́мъ сво­и́мъ су́щымъ съ ни́мъ во Иерусали́мѣ: воста́ните, и бѣжи́мъ, я́ко нѣ́сть на́мъ спасе́нiя от­ лица́ Авессало́мля: ускори́те ити́, да не ускори́тъ и во́зметъ на́съ, и наведе́тъ на на́съ зло́бу, и избiе́тъ гра́дъ о́стрiемъ меча́.
    И рѣ́ша о́троцы царе́вы къ царю́: вся́ ели́ка заповѣ́сть госпо́дь на́шъ ца́рь, се́, мы́ о́троцы тво­и́.
    И изы́де ца́рь и ве́сь до́мъ его́ нога́ми сво­и́ми, и оста́ви ца́рь де́сять же́нъ подло́жницъ сво­и́хъ храни́ти до́мъ.
    И изы́де ца́рь и вси́ о́троцы его́ пѣ́ши и ста́ша въ дому́ су́щемъ дале́че:
    и вси́ о́троцы его́ от­ обою́ страну́ его́ идя́ху, и вси́ хелеѳе́е и вси́ фелеѳе́е и вси́ геѳе́е, ше́сть со́тъ муже́й ше́дше пѣ́ши от­ ге́ѳа предъидя́ху предъ лице́мъ царе́вымъ.
    И рече́ ца́рь ко еѳѳе́ю геѳѳе́ину: почто́ и ты́ и́деши съ на́ми? воз­врати́ся и живи́ съ царе́мъ, я́ко чу́ждь еси́ ты́, и я́ко пресели́л­ся еси́ ты́ от­ мѣ́ста тво­его́:
    а́ще вчера́ при­­ше́лъ еси́, и дне́сь ли подви́гну тя́ ити́ съ на́ми? и а́зъ иду́, а́може пойду́: иди́ и воз­врати́ся, и воз­врати́ бра́тiю твою́ съ тобо́ю, и Госпо́дь да сотвори́тъ съ тобо́ю ми́лость и и́стину.
    И от­вѣща́ еѳѳе́й къ царю́ и рече́: жи́въ Госпо́дь, и жи́въ господи́нъ мо́й ца́рь, я́ко на мѣ́стѣ, идѣ́же бу́детъ господи́нъ мо́й ца́рь, или́ въ сме́рти, или́ въ животѣ́, та́мо бу́детъ ра́бъ тво́й.
    И рече́ ца́рь ко еѳѳе́ю: гряди́, и прейди́ со мно́ю. И пре́йде еѳѳе́й геѳѳе́инъ и ца́рь и вси́ о́троцы его́ и ве́сь наро́дъ и́же съ ни́мъ.
    И вся́ земля́ пла́кашеся гла́сомъ вели́кимъ. И вси́ лю́дiе прехожда́ху по пото́ку ке́дрску, и ца́рь пре́йде чрезъ пото́къ ке́дрскiй, и вси́ лю́дiе и ца́рь идя́ху къ лицу́ пути́ пусты́н­наго.
    И се́, и садо́къ иере́й и вси́ леви́ти съ ни́мъ, нося́ще киво́тъ завѣ́та Госпо́дня от­ веѳа́ры: и поста́виша киво́тъ Бо́жiй: и Авiа́ѳаръ взы́де, до́ндеже преста́ша вси́ лю́дiе исходи́ти изъ гра́да.
    И рече́ ца́рь къ садо́ку: воз­врати́ киво́тъ Бо́жiй во гра́дъ, и да ста́нетъ на мѣ́стѣ сво­е́мъ: а́ще обря́щу благода́ть предъ очи́ма Госпо́днима, и воз­врати́тъ мя́, и пока́жетъ ми́ его́ и лѣ́поту его́:
    и а́ще та́ко рече́тъ: не благоволи́хъ въ тебѣ́: се́, а́зъ е́смь, да сотвори́тъ ми́ по благо́му предъ очи́ма сво­и́ма.
    И рече́ ца́рь садо́ку иере́ю: ви́дите, ты́ воз­враща́ешися во гра́дъ съ ми́ромъ и Ахимаа́съ сы́нъ тво́й и Ионаѳа́нъ сы́нъ Авiа́ѳаровъ, два́ сы́ны ва́ши съ ва́ми:
    ви́дите, а́зъ вселя́юся во Араво́ѳъ пусты́н­ный, до́ндеже прiи́детъ ми́ сло́во от­ ва́съ, е́же воз­вѣсти́ти ми́.
    И воз­врати́ садо́къ и Авiа́ѳаръ киво́тъ Бо́жiй во Иерусали́мъ, и сѣ́де та́мо.
    И дави́дъ восхожда́­ше восхо́домъ на го́ру Елео́нскую восходя́ и пла́чася, и покры́въ главу́ свою́, и са́мъ идя́ше босы́ма нога́ма: и вси́ лю́дiе и́же съ ни́мъ покры́ша кі́йждо главу́ свою́, и восхожда́ху восходя́ще и пла́чущеся.
    И воз­вѣсти́ша дави́ду глаго́люще: и Ахитофе́лъ въ мяте́жницѣхъ со Авессало́момъ. И рече́ дави́дъ: разруши́ совѣ́тъ Ахитофе́левъ, Го́споди, Бо́же мо́й.
    И бѣ́ дави́дъ гряды́й да́же до Ро́са, идѣ́же поклони́ся Бо́гу. И се́, на срѣ́тенiе ему́ [изы́де] хусі́й пе́рвый дру́гъ дави́довъ, растерза́въ ри́зы своя́, и пе́рсть на главѣ́ его́.
    И рече́ ему́ дави́дъ: а́ще по́йдеши со мно́ю, и бу́деши ми́ въ тя́гость:
    а́ще же воз­врати́шися во гра́дъ и рече́ши Авессало́му: мину́ша бра́тiя твоя́, и ца́рь за мно́ю мину́ оте́цъ тво́й, и ны́нѣ ра́бъ тво́й е́смь, царю́, пощади́ мя жи́ва бы́ти: ра́бъ бѣ́хъ отца́ тво­его́ тогда́ и досе́лѣ, ны́нѣ же а́зъ тво́й ра́бъ: и разруши́ ми совѣ́тъ Ахитофе́левъ:
    и се́, съ тобо́ю та́мо садо́къ и Авiа́ѳаръ иере́е: и бу́детъ вся́къ глаго́лъ, его́же услы́шиши изъ у́стъ ца́рскихъ, и ска́жеши садо́ку и Авiа́ѳару иере́емъ:
    се́, та́мо съ ни́ми два́ сы́на и́хъ, Ахимаа́съ сы́нъ садо́ковъ и Ионаѳа́нъ сы́нъ Авiа́ѳаровъ: и посли́те руко́ю и́хъ ко мнѣ́ вся́къ глаго́лъ, его́же а́ще услы́шите.
    И вни́де хусі́й дру́гъ дави́довъ во гра́дъ, и Авессало́мъ тогда́ вхожда́­ше во Иерусали́мъ.
    И дави́дъ пре́йде ма́ло что́ от­ Ро́са, и се́, Сива́ о́трокъ мемфивосѳе́овъ въ срѣ́тенiе ему́: и супру́гъ осля́тъ осѣ́дланыхъ, и на ни́хъ двѣ́сти хлѣ́бовъ, и сто́ гро́здiй, и сто́ фи́никовъ, и мѣ́хъ вина́.
    И рече́ ца́рь къ Сивѣ́: что́ сiя́ тебѣ́? И рече́ Сива́: осля́та на яжде́нiе до́му царе́ву, а хлѣ́бы и фи́ники на снѣде́нiе отроко́мъ, и вино́ пи́ти ослабѣ́в­шымъ въ пусты́ни.
    И рече́ ца́рь: и гдѣ́ сы́нъ господи́на тво­его́? И рече́ Сива́ ко царю́: се́, сѣди́тъ во Иерусали́мѣ, я́ко рече́: дне́сь воз­вратя́тъ ми́ ве́сь до́мъ Изра́илевъ ца́р­ст­во отца́ мо­его́.
    И рече́ ца́рь къ Сивѣ́: се́, тебѣ́ вся́ ели́ка су́ть мемфивосѳе́ова. И рече́ Сива́ поклони́вся: да обря́щу благода́ть предъ очи́ма тво­и́ма, го́споди мо́й царю́.
    И прiи́де дави́дъ ца́рь до ваѳири́ма, и се́, от­ту́ду му́жъ исхожда́­ше от­ ро́да до́му Сау́ля, и́мя же ему́ Семе́й сы́нъ Гира́нь: изы́де же исходя́ и проклина́я
    и ка́менiемъ мета́я на дави́да и на вся́ о́троки царя́ дави́да: и вси́ лю́дiе и вси́ си́льнiи одесну́ю и ошу́юю царя́ бя́ху.
    И та́ко рече́ Семе́й проклина́я его́: изы́ди, изы́ди, му́жу крове́й и му́жу беззако́н­ный:
    воз­врати́ на тя́ Госпо́дь вся́ кро́ви до́му Сау́ля, поне́же воцари́л­ся еси́ вмѣ́сто его́: и даде́ Госпо́дь ца́р­ст­во въ ру́цѣ Авессало́ма сы́на тво­его́: и се́, ты́ въ зло́бѣ тво­е́й, я́ко му́жъ крове́й ты́.
    И рече́ Аве́сса сы́нъ сару́инъ ко царю́: почто́ проклина́етъ пе́съ уме́ршiй се́й господи́на мо­его́ царя́? ны́нѣ пойду́, и от­иму́ главу́ его́.
    И рече́ ца́рь ко Аве́ссѣ: что́ мнѣ́ и ва́мъ, сы́нове сару́ины? оста́вите его́, и та́ко да проклина́етъ, я́ко Госпо́дь рече́ ему́ проклина́ти дави́да: и кто́ рече́тъ: почто́ сотвори́лъ еси́ та́ко?
    И рече́ дави́дъ ко Аве́ссѣ и ко всѣ́мъ отроко́мъ сво­и́мъ: се́, сы́нъ мо́й изше́дый изъ чре́ва мо­его́ и́щетъ души́ мо­ея́, а кольми́ па́че сы́нъ Иемині́евъ: оста́вите его́ проклина́ти мя́, я́ко рече́ ему́ Госпо́дь:
    не́гли при́зритъ Госпо́дь на смире́нiе мое́, и воз­врати́тъ ми́ блага́я вмѣ́сто кля́твы его́ во дне́шнiй де́нь.
    И идя́ше дави́дъ и вси́ му́жiе его́ путе́мъ: а Семе́й идя́ше со страны́ горы́ бли́зъ его́ иды́й и проклина́я, и ка́менiемъ меща́ со страны́ его́, и пе́рстiю сы́пая.
    И прiи́де ца́рь и вси́ лю́дiе и́же съ ни́мъ утружде́ни, и препочи́ша ту́.
    Авессало́мъ же и вси́ му́жiе Изра́илевы внидо́ша во Иерусали́мъ, и Ахитофе́лъ съ ни́мъ.
    И бы́сть егда́ прiи́де хусі́й пе́рвый дру́гъ дави́довъ ко Авессало́му: и рече́ хусі́й ко Авессало́му: да живе́тъ ца́рь.
    И рече́ Авессало́мъ къ хусі́ю: сiя́ ли ми́лость твоя́ со дру́гомъ тво­и́мъ? почто́ не от­ше́лъ еси́ со дру́гомъ тво­и́мъ?
    И рече́ хусі́й ко Авессало́му: ни́, но вслѣ́дъ [иду́], его́же избра́ Госпо́дь и лю́дiе сі́и и вси́ му́жiе Изра́илевы, того́ е́смь, и съ тѣ́мъ бу́ду:
    и второ́е, кому́ а́зъ порабо́таю? не предъ сы́номъ ли его́? я́коже рабо́тахъ предъ отце́мъ тво­и́мъ, та́ко бу́ду и предъ тобо́ю.
    И рече́ Авессало́мъ ко Ахитофе́лу: дади́те себѣ́ совѣ́тъ, что́ сотвори́мъ?
    И рече́ Ахитофе́лъ ко Авессало́му: вни́ди къ подло́жницамъ отца́ тво­его́, я́же оста́ви стрещи́ до́мъ сво́й, и услы́шатъ вси́ Изра́илтяне, я́ко посрами́лъ еси́ отца́ тво­его́, и воз­мо́гутъ ру́ки всѣ́хъ су́щихъ съ тобо́ю.
    И поста́виша Авессало́му шате́ръ на пала́тѣ, и вни́де Авессало́мъ къ подло́жницамъ отца́ сво­его́ предъ очи́ма всѣ́хъ Изра́илтянъ.
    И совѣ́тъ Ахитофе́левъ, его́же совѣщава́­ше во дни́ пе́рвыя, и́мже о́бразомъ вопроси́лъ бы кто́ Бо́га о словеси́, та́ко вся́къ совѣ́тъ Ахитофе́левъ, и и́же дави́ду, и и́же Авессало́му.
    И рече́ Ахитофе́лъ ко Авессало́му: изберу́ ны́нѣ себѣ́ два­на́­де­сять ты́сящъ муже́й и воста́ну, и пожену́ вслѣ́дъ дави́да но́щiю,
    и найду́ на него́, и то́й утружде́нъ и осла́бленъ рука́ми, и устрашу́ его́, и побѣжа́тъ вси́ лю́дiе и́же съ ни́мъ, и убiю́ царя́ еди́наго:
    и воз­вращу́ вся́ лю́ди къ тебѣ́, и́мже о́бразомъ обраща́ет­ся невѣ́ста къ му́жеви сво­ему́: ты́ бо то́кмо души́ еди́наго му́жа и́щеши, всѣ́мъ же лю́демъ бу́детъ ми́ръ.
    И уго́дно сло́во бы́сть предъ очи́ма Авессало́млима и предъ очи́ма всѣ́хъ старѣ́йшинъ Изра́илевыхъ.
    И рече́ Авессало́мъ: при­­зови́те же и хусі́а Арахі́ина, и услы́шимъ что́ изъ у́стъ его́.
    И вни́де хусі́й ко Авессало́му, и рече́ Авессало́мъ къ нему́, глаго́ля: по глаго́лу сему́ глаго́ла Ахитофе́лъ: сотвори́мъ ли по словеси́ его́? а́ще же ни́, ты́ глаго́ли.
    И рече́ хусі́й ко Авессало́му: не бла́гъ совѣ́тъ се́й, его́же совѣща́ Ахитофе́лъ еди́ною сiе́.
    И рече́ хусі́й: ты́ вѣ́си отца́ тво­его́ и муже́й его́, я́ко си́льни су́ть зѣло́, и гнѣвли́ви душа́ми сво­и́ми, я́ко медвѣ́дица ча́дъ лише́ная на селѣ́, и а́ки ве́прь свирѣ́пый на по́ли: и оте́цъ тво́й му́жъ боре́цъ, и не да́стъ почи́ти лю́демъ:
    се́ бо, то́й ны́нѣ скры́ся на нѣ́которѣмъ хо́лмѣ или́ на нѣ́которѣмъ мѣ́стѣ: и бу́детъ внегда́ напа́сти на ни́хъ въ нача́лѣ, и услы́шитъ слу́шаяй, и рече́тъ: бы́сть сокруше́нiе въ лю́дехъ и́же за Авессало́момъ:
    и то́й сы́нъ си́лы, ему́же се́рдце я́коже се́рдце льву́ та́ящо иста́етъ: поне́же вѣ́сть ве́сь Изра́иль, я́ко си́ленъ оте́цъ тво́й, и сы́нове си́лы вси́ и́же съ ни́мъ:
    та́ко совѣ́туя а́зъ усовѣ́товахъ, и собира́яся собере́т­ся къ тебѣ́ ве́сь Изра́иль от­ Да́на и до вирсаві́и, а́ки песо́къ и́же при­­ мо́ри во мно́же­ст­вѣ, и лице́ твое́ иду́щее посредѣ́ и́хъ:
    и прiи́демъ къ нему́ на еди́но мѣ́сто, идѣ́же обря́щемъ его́ та́мо, и ополчи́мся на него́, я́коже спа́даетъ роса́ на зе́млю, и не оста́вимъ въ не́мъ и въ муже́хъ его́ и́же съ ни́мъ ни́ еди́наго:
    и а́ще во гра́дъ соберу́т­ся, и во́зметъ ве́сь Изра́иль ко гра́ду тому́ у́жы, и совлече́мъ его́ въ пото́къ, до́ндеже не оста́нет­ся та́мо ниже́ ка́мень.
    И рече́ Авессало́мъ и вси́ му́жiе Изра́илтестiи: бла́гъ совѣ́тъ хусі́а Арахі́ина па́че совѣ́та Ахитофе́лева. И Госпо́дь заповѣ́да разори́ти совѣ́тъ Ахитофе́левъ благі́й, я́ко да наведе́тъ Госпо́дь на Авессало́ма зла́я вся́.
    И рече́ хусі́й Арахі́инъ ко садо́ку и Авiаѳа́ру иере́емъ: та́ко и та́ко совѣ́това Ахитофе́лъ Авессало́му и старѣ́йшинамъ Изра́илевымъ: и а́зъ та́ко и та́ко совѣ́товахъ:
    и ны́нѣ посли́те ско́ро и воз­вѣсти́те дави́ду, глаго́люще: не пребу́ди но́щь сiю́ во Араво́ѳѣ пусты́ни, но пойти́ потщи́ся, да не ка́ко поже́ртъ бу́детъ ца́рь и вси́ лю́дiе и́же съ ни́мъ.
    И Ионаѳа́нъ и Ахимаа́съ стоя́ста на студенцѣ́ роги́ли, и и́де рабы́ня и повѣ́да и́ма: и ті́и идо́ста и воз­вѣсти́ста дави́ду царю́, я́ко не мого́ста яви́тися е́же вни́ти во гра́дъ.
    И ви́дѣ и́хъ о́трочищь и повѣ́да Авессало́му. И идо́ста о́ба ско́ро и прiидо́ста въ до́мъ му́жа въ ваури́мъ: и тому́ ро́въ на дворѣ́, и снидо́ста та́мо.
    И взя́ жена́, и положи́ покро́въ на у́стiи ро́ва, и су́ши на не́мъ Арафо́ѳъ, и не позна́ся глаго́лъ.
    И прiидо́ша о́троцы Авессало́мли къ женѣ́ въ до́мъ и рѣ́ша: гдѣ́ Ахимаа́съ и Ионаѳа́нъ? И рече́ и́мъ жена́: преидо́ста вма́лѣ во́ду. И иска́ша, и не обрѣто́ша, и воз­врати́шася во Иерусали́мъ.
    Бы́сть же по от­ше́­ст­вiи и́хъ, и излѣзо́ста изъ ро́ва, и идо́ста, и воз­вѣсти́ста дави́ду царю́ и глаго́ласта ему́: воста́ните, и прейди́те ско́ро во́ду, я́ко си́це совѣща́ на вы́ Ахитофе́лъ.
    И воста́ дави́дъ и вси́ лю́дiе и́же съ ни́мъ и преидо́ша Иорда́нъ до свѣ́та зау́тра, и ни еди́нъ не оста́, и́же бы не преше́лъ Иорда́на.
    И Ахитофе́лъ ви́дѣ, я́ко не сбы́ст­ся совѣ́тъ его́, и осѣдла́ осля́ свое́, и воста́, и отъи́де въ до́мъ сво́й, во гра́дъ сво́й: и заповѣ́да до́му сво­ему́, и удави́ся, и у́мре, и погребе́нъ бы́сть во гро́бѣ отца́ сво­его́.
    И дави́дъ пре́йде въ Манаи́мъ, Авессало́мъ же пре́йде Иорда́нъ са́мъ и вси́ му́жiе Изра́илтестiи съ ни́мъ.
    И Амесса́я поста́ви Авессало́мъ вмѣ́сто Иоа́ва надъ си́лою: Амесса́й же сы́нъ му́жа, ему́же и́мя Иеѳе́ръ Иезраили́тинъ, се́й вни́де ко Авиге́и дще́ри Иессе́инѣ, сестрѣ́ саруі́и ма́тере Иоа́вли.
    И ополчи́ся Авессало́мъ и ве́сь Изра́иль въ земли́ Галаа́дстѣй.
    И бы́сть егда́ вни́де дави́дъ въ Манаи́мъ, и уесві́й сы́нъ Наа́совъ от­ равва́ѳа сыно́въ Аммо́нихъ, и Махи́ръ сы́нъ Амiи́ль и́же изъ лодава́ра, и верзеллі́й Галаади́тинъ изъ рогелли́ма,
    при­­несо́ша де́сять посте́ль устро́­еныхъ и коно́бовъ де́сять и сосу́ды скуде́лны и пшени́цу и ячме́нь и муку́ и пшено́ и бо́бъ и сочеви́цу
    и ме́дъ и ма́сло и о́вцы и сы́ры кра́вiя, и при­­несо́ша дави́ду и лю́демъ и́же съ ни́мъ я́сти: бы́ша бо лю́дiе гла́дни и утружде́ни и жа́ждни въ пусты́ни.
    Французский (LSG)
    Après cela, Absalom se procura un char et des chevaux, et cinquante hommes qui couraient devant lui.
    Il se levait de bon matin, et se tenait au bord du chemin de la porte. Et chaque fois qu'un homme ayant une contestation se rendait vers le roi pour obtenir un jugement, Absalom l'appelait, et disait: De quelle ville es-tu? Lorsqu'il avait répondu: Je suis d'une telle tribu d'Israël,
    Absalom lui disait: Vois, ta cause est bonne et juste; mais personne de chez le roi ne t'écoutera.
    Absalom disait: Qui m'établira juge dans le pays? Tout homme qui aurait une contestation et un procès viendrait à moi, et je lui ferais justice.
    Et quand quelqu'un s'approchait pour se prosterner devant lui, il lui tendait la main, le saisissait et l'embrassait.
    Absalom agissait ainsi à l'égard de tous ceux d'Israël, qui se rendaient vers le roi pour demander justice. Et Absalom gagnait le coeur des gens d'Israël.
    Au bout de quarante ans, Absalom dit au roi: Permets que j'aille à Hébron, pour accomplir le voeu que j'ai fait à l'Éternel.
    Car ton serviteur a fait un voeu, pendant que je demeurais à Gueschur en Syrie; j'ai dit: Si l'Éternel me ramène à Jérusalem, je servirai l'Éternel.
    Le roi lui dit: Va en paix. Et Absalom se leva et partit pour Hébron.
    Absalom envoya des espions dans toutes les tribus d'Israël, pour dire: Quand vous entendrez le son de la trompette, vous direz: Absalom règne à Hébron.
    Deux cents hommes de Jérusalem, qui avaient été invités, accompagnèrent Absalom; et ils le firent en toute simplicité, sans rien savoir.
    Pendant qu'Absalom offrait les sacrifices, il envoya chercher à la ville de Guilo Achitophel, le Guilonite, conseiller de David. La conjuration devint puissante, et le peuple était de plus en plus nombreux auprès d'Absalom.
    Quelqu'un vint informer David, et lui dit: Le coeur des hommes d'Israël s'est tourné vers Absalom.
    Et David dit à tous ses serviteurs qui étaient avec lui à Jérusalem: Levez-vous, fuyons, car il n'y aura point de salut pour nous devant Absalom. Hâtez-vous de partir; sinon, il ne tarderait pas à nous atteindre, et il nous précipiterait dans le malheur et frapperait la ville du tranchant de l'épée.
    Les serviteurs du roi lui dirent: Tes serviteurs feront tout ce que voudra mon seigneur le roi.
    Le roi sortit, et toute sa maison le suivait, et il laissa dix concubines pour garder la maison.
    Le roi sortit, et tout le peuple le suivait, et ils s'arrêtèrent à la dernière maison.
    Tous ses serviteurs, tous les Kéréthiens et tous les Péléthiens, passèrent à ses côtés; et tous les Gathiens, au nombre de six cents hommes, venus de Gath à sa suite, passèrent devant le roi.
    Le roi dit à Ittaï de Gath: Pourquoi viendrais-tu aussi avec nous? Retourne, et reste avec le roi, car tu es étranger, et même tu as été emmené de ton pays.
    Tu es arrivé d'hier, et aujourd'hui je te ferais errer avec nous çà et là, quand je ne sais moi-même où je vais! Retourne, et emmène tes frères avec toi. Que l'Éternel use envers toi de bonté et de fidélité!
    Ittaï répondit au roi, et dit: L'Éternel est vivant et mon seigneur le roi est vivant! au lieu où sera mon seigneur le roi, soit pour mourir, soit pour vivre, là aussi sera ton serviteur.
    David dit alors à Ittaï: Va, passe! Et Ittaï de Gath passa, avec tous ses gens et tous les enfants qui étaient avec lui.
    Toute la contrée était en larmes et l'on poussait de grands cris, au passage de tout le peuple. Le roi passa le torrent de Cédron, et tout le peuple passa vis-à-vis du chemin qui mène au désert.
    Tsadok était aussi là, et avec lui tous les Lévites portant l'arche de l'alliance de Dieu; et ils posèrent l'arche de Dieu, et Abiathar montait, pendant que tout le peuple achevait de sortir de la ville.
    Le roi dit à Tsadok: Reporte l'arche de Dieu dans la ville. Si je trouve grâce aux yeux de l'Éternel, il me ramènera, et il me fera voir l'arche et sa demeure.
    Mais s'il dit: Je ne prends point plaisir en toi! me voici, qu'il me fasse ce qui lui semblera bon.
    Le roi dit encore au sacrificateur Tsadok: Comprends-tu? retourne en paix dans la ville, avec Achimaats, ton fils, et avec Jonathan, fils d'Abiathar, vos deux fils.
    Voyez, j'attendrai dans les plaines du désert, jusqu'à ce qu'il m'arrive des nouvelles de votre part.
    Ainsi Tsadok et Abiathar reportèrent l'arche de Dieu à Jérusalem, et ils y restèrent.
    David monta la colline des oliviers. Il montait en pleurant et la tête couverte, et il marchait nu-pieds; et tous ceux qui étaient avec lui se couvrirent aussi la tête, et ils montaient en pleurant.
    On vint dire à David: Achitophel est avec Absalom parmi les conjurés. Et David dit: O Éternel, réduis à néant les conseils d'Achitophel!
    Lorsque David fut arrivé au sommet, où il se prosterna devant Dieu, voici, Huschaï, l'Arkien, vint au-devant de lui, la tunique déchirée et la tête couverte de terre.
    David lui dit: Si tu viens avec moi, tu me seras à charge.
    Et, au contraire, tu anéantiras en ma faveur les conseils d'Achitophel, si tu retournes à la ville, et que tu dises à Absalom: O roi, je serai ton serviteur; je fus autrefois le serviteur de ton père, mais je suis maintenant ton serviteur.
    Les sacrificateurs Tsadok et Abiathar ne seront-ils pas là avec toi? Tout ce que tu apprendras de la maison du roi, tu le diras aux sacrificateurs Tsadok et Abiathar.
    Et comme ils ont là auprès d'eux leurs deux fils, Achimaats, fils de Tsadok, et Jonathan, fils d'Abiathar, c'est par eux que vous me ferez savoir tout ce que vous aurez appris.
    Huschaï, ami de David, retourna donc à la ville. Et Absalom entra dans Jérusalem.
    Lorsque David eut un peu dépassé le sommet, voici, Tsiba, serviteur de Mephiboscheth, vint au-devant de lui avec deux ânes bâtés, sur lesquels il y avait deux cents pains, cent masses de raisins secs, cent de fruits d'été, et une outre de vin.
    Le roi dit à Tsiba: Que veux-tu faire de cela? Et Tsiba répondit: Les ânes serviront de monture à la maison du roi, le pain et les fruits d'été sont pour nourrir les jeunes gens, et le vin pour désaltérer ceux qui seront fatigués dans le désert.
    Le roi dit: Où est le fils de ton maître? Et Tsiba répondit au roi: Voici, il est resté à Jérusalem, car il a dit: Aujourd'hui la maison d'Israël me rendra le royaume de mon père.
    Le roi dit à Tsiba: Voici, tout ce qui appartient à Mephiboscheth est à toi. Et Tsiba dit: Je me prosterne! Que je trouve grâce à tes yeux, ô roi mon seigneur!
    David était arrivé jusqu'à Bachurim. Et voici, il sortit de là un homme de la famille et de la maison de Saül, nommé Schimeï, fils de Guéra. Il s'avança en prononçant des malédictions,
    et il jeta des pierres à David et à tous les serviteurs du roi David, tandis que tout le peuple et tous les hommes vaillants étaient à la droite et à la gauche du roi.
    Schimeï parlait ainsi en le maudissant: Va-t'en, va-t'en, homme de sang, méchant homme!
    L'Éternel fait retomber sur toi tout le sang de la maison de Saül, dont tu occupais le trône, et l'Éternel a livré le royaume entre les mains d'Absalom, ton fils; et te voilà malheureux comme tu le mérites, car tu es un homme de sang!
    Alors Abischaï, fils de Tseruja, dit au roi: Pourquoi ce chien mort maudit-il le roi mon seigneur? Laisse-moi, je te prie, aller lui couper la tête.
    Mais le roi dit: Qu'ai-je affaire avec vous, fils de Tseruja? S'il maudit, c'est que l'Éternel lui a dit: Maudis David! Qui donc lui dira: Pourquoi agis-tu ainsi?
    Et David dit à Abischaï et à tous ses serviteurs: Voici, mon fils, qui est sorti de mes entrailles, en veut à ma vie; à plus forte raison ce Benjamite! Laissez-le, et qu'il maudisse, car l'Éternel le lui a dit.
    Peut-être l'Éternel regardera-t-il mon affliction, et me fera-t-il du bien en retour des malédictions d'aujourd'hui.
    David et ses gens continuèrent leur chemin. Et Schimeï marchait sur le flanc de la montagne près de David, et, en marchant, il maudissait, il jetait des pierres contre lui, il faisait voler la poussière.
    Le roi et tout le peuple qui était avec lui arrivèrent à Ajephim, et là ils se reposèrent.
    Absalom et tout le peuple, les hommes d'Israël, étaient entrés dans Jérusalem; et Achitophel était avec Absalom.
    Lorsque Huschaï, l'Arkien, ami de David, fut arrivé auprès d'Absalom, il lui dit: Vive le roi! vive le roi!
    Et Absalom dit à Huschaï: Voilà donc l'attachement que tu as pour ton ami! Pourquoi n'es-tu pas allé avec ton ami?
    Huschaï répondit à Absalom: C'est que je veux être à celui qu'ont choisi l'Éternel et tout ce peuple et tous les hommes d'Israël, et c'est avec lui que je veux rester.
    D'ailleurs, qui servirai-je? Ne sera-ce pas son fils? Comme j'ai servi ton père, ainsi je te servirai.
    Absalom dit à Achitophel: Consultez ensemble; qu'avons-nous à faire?
    Et Achitophel dit à Absalom: Va vers les concubines que ton père a laissées pour garder la maison; ainsi tout Israël saura que tu t'es rendu odieux à ton père, et les mains de tous ceux qui sont avec toi se fortifieront.
    On dressa pour Absalom une tente sur le toit, et Absalom alla vers les concubines de son père, aux yeux de tout Israël.
    Les conseils donnés en ce temps-là par Achitophel avaient autant d'autorité que si l'on eût consulté Dieu lui-même. Il en était ainsi de tous les conseils d'Achitophel, soit pour David, soit pour Absalom.
    Achitophel dit à Absalom: Laisse-moi choisir douze mille hommes! Je me lèverai, et je poursuivrai David cette nuit même.
    Je le surprendrai pendant qu'il est fatigué et que ses mains sont affaiblies, je l'épouvanterai, et tout le peuple qui est avec lui s'enfuira. Je frapperai le roi seul,
    et je ramènerai à toi tout le peuple; la mort de l'homme à qui tu en veux assurera le retour de tous, et tout le peuple sera en paix.
    Cette parole plut à Absalom et à tous les anciens d'Israël.
    Cependant Absalom dit: Appelez encore Huschaï, l'Arkien, et que nous entendions aussi ce qu'il dira.
    Huschaï vint auprès d'Absalom, et Absalom lui dit: Voici comment a parlé Achitophel: devons-nous faire ce qu'il a dit, ou non? Parle, toi!
    Huschaï répondit à Absalom: Pour cette fois le conseil qu'a donné Achitophel n'est pas bon.
    Et Huschaï dit: Tu connais la bravoure de ton père et de ses gens, ils sont furieux comme le serait dans les champs une ourse à qui l'on aurait enlevé ses petits. Ton père est un homme de guerre, et il ne passera pas la nuit avec le peuple;
    voici maintenant, il est caché dans quelque fosse ou dans quelque autre lieu. Et si, dès le commencement, il en est qui tombent sous leurs coups, on ne tardera pas à l'apprendre et l'on dira: Il y a une défaite parmi le peuple qui suit Absalom!
    Alors le plus vaillant, eût-il un coeur de lion, sera saisi d'épouvante; car tout Israël sait que ton père est un héros et qu'il a des braves avec lui.
    Je conseille donc que tout Israël se rassemble auprès de toi, depuis Dan jusqu'à Beer Schéba, multitude pareille au sable qui est sur le bord de la mer. Tu marcheras en personne au combat.
    Nous arriverons à lui en quelque lieu que nous le trouvions, et nous tomberons sur lui comme la rosée tombe sur le sol; et pas un n'échappera, ni lui ni aucun des hommes qui sont avec lui.
    S'il se retire dans une ville, tout Israël portera des cordes vers cette ville, et nous la traînerons au torrent, jusqu'à ce qu'on n'en trouve plus une pierre.
    Absalom et tous les gens d'Israël dirent: Le conseil de Huschaï, l'Arkien, vaut mieux que le conseil d'Achitophel. Or l'Éternel avait résolu d'anéantir le bon conseil d'Achitophel, afin d'amener le malheur sur Absalom.
    Huschaï dit aux sacrificateurs Tsadok et Abiathar: Achitophel a donné tel et tel conseil à Absalom et aux anciens d'Israël; et moi, j'ai conseillé telle et telle chose.
    Maintenant, envoyez tout de suite informer David et faites-lui dire: Ne passe point la nuit dans les plaines du désert, mais va plus loin, de peur que le roi et tout le peuple qui est avec lui ne soient exposés à périr.
    Jonathan et Achimaats se tenaient à En Roguel. Une servante vint leur dire d'aller informer le roi David; car ils n'osaient pas se montrer et entrer dans la ville.
    Un jeune homme les aperçut, et le rapporta à Absalom. Mais ils partirent tous deux en hâte, et ils arrivèrent à Bachurim à la maison d'un homme qui avait un puits dans sa cour, et ils y descendirent.
    La femme prit une couverture qu'elle étendit sur l'ouverture du puits, et elle y répandit du grain pilé pour qu'on ne se doutât de rien.
    Les serviteurs d'Absalom entrèrent dans la maison auprès de cette femme, et dirent: Où sont Achimaats et Jonathan? La femme leur répondit: Ils ont passé le ruisseau. Ils cherchèrent, et ne les trouvant pas, ils retournèrent à Jérusalem.
    Après leur départ, Achimaats et Jonathan remontèrent du puits et allèrent informer le roi David. Ils dirent à David: Levez-vous et hâtez-vous de passer l'eau, car Achitophel a conseillé contre vous telle chose.
    David et tout le peuple qui était avec lui se levèrent et ils passèrent le Jourdain; à la lumière du matin, il n'y en avait pas un qui fût resté à l'écart, pas un qui n'eût passé le Jourdain.
    Achitophel, voyant que son conseil n'était pas suivi, sella son âne et partit pour s'en aller chez lui dans sa ville. Il donna ses ordres à sa maison, et il s'étrangla. C'est ainsi qu'il mourut, et on l'enterra dans le sépulcre de son père.
    David arriva à Mahanaïm. Et Absalom passa le Jourdain, lui et tous les hommes d'Israël avec lui.
    Absalom mit Amasa à la tête de l'armée, en remplacement de Joab; Amasa était fils d'un homme appelé Jithra, l'Israélite, qui était allé vers Abigal, fille de Nachasch et soeur de Tseruja, mère de Joab.
    Israël et Absalom campèrent dans le pays de Galaad.
    Lorsque David fut arrivé à Mahanaïm, Schobi, fils de Nachasch, de Rabba des fils d'Ammon, Makir, fils d'Ammiel, de Lodebar, et Barzillaï, le Galaadite, de Roguelim,
    apportèrent des lits, des bassins, des vases de terre, du froment, de l'orge, de la farine, du grain rôti, des fèves, des lentilles, des pois rôtis,
    du miel, de la crème, des brebis, et des fromages de vache. Ils apportèrent ces choses à David et au peuple qui était avec lui, afin qu'ils mangeassent; car ils disaient: Ce peuple a dû souffrir de la faim, de la fatigue et de la soif, dans le désert.
    1 Авессалом «вкрадывался в сердце Израильтян»; 7 составил заговор в Хевроне против Давида, 13 который убегает из Иерусалима со своим двором, кроме Садока и Авиафара с их сыновьями, и Хусия, чтобы он был советником Авессалома и осведомлял о всём Давида.
    После сего Авессалом завел у себя колесницы и лошадей и пятьдесят скороходов.
    И вставал Авессалом рано утром, и становился при дороге у ворот, и когда кто-нибудь, имея тяжбу, шел к царю на суд, то Авессалом подзывал его к себе и спрашивал: из какого города ты? И когда тот отвечал: из такого-то колена Израилева раб твой,
    тогда говорил ему Авессалом: вот, дело твое доброе и справедливое, но у царя некому выслушать тебя.
    И говорил Авессалом: о, если бы меня поставили судьею в этой земле! ко мне приходил бы всякий, кто имеет спор и тяжбу, и я судил бы его по правде.
    И когда подходил кто-нибудь поклониться ему, то он простирал руку свою и обнимал его и целовал его.
    Так поступал Авессалом со всяким Израильтянином, приходившим на суд к царю, и вкрадывался Авессалом в сердце Израильтян.
    По прошествии сорока лет царствования Давида, Авессалом сказал царю: пойду я и исполню обет мой, который я дал Господу, в Хевроне;
    ибо я, раб твой, живя в Гессуре в Сирии, дал обет: если Господь возвратит меня в Иерусалим, то я принесу жертву Господу.
    И сказал ему царь: иди с миром. И встал он и пошел в Хеврон.
    И разослал Авессалом лазутчиков во все колена Израилевы, сказав: когда вы услышите звук трубы, то говорите: Авессалом воцарился в Хевроне.
    С Авессаломом пошли из Иерусалима двести человек, которые были приглашены им, и пошли по простоте своей, не зная, в чем дело.
    Во время жертвоприношения Авессалом послал и призвал Ахитофела Гилонянина, советника Давидова, из его города Гило. И составился сильный заговор, и народ стекался и умножался около Авессалома.
    И пришел вестник к Давиду и сказал: сердце Израильтян уклонилось на сторону Авессалома.
    И сказал Давид всем слугам своим, которые были при нем в Иерусалиме: встаньте, убежим, ибо не будет нам спасения от Авессалома; спешите, чтобы нам уйти, чтоб он не застиг и не захватил нас, и не навел на нас беды и не истребил города мечом.
    И сказали слуги царские царю: во всем, что угодно господину нашему царю, мы – рабы твои.
    И вышел царь и весь дом его за ним пешком. Оставил же царь десять жен, наложниц [своих], для хранения дома.
    И вышел царь и весь народ пешие, и остановились у Беф-Мерхата.
    И все слуги его шли по сторонам его, и все Хелефеи, и все Фелефеи, и все Гефяне до шестисот человек, пришедшие вместе с ним из Гефа, шли впереди царя.
    И сказал царь Еффею Гефянину: зачем и ты идешь с нами? Возвратись и оставайся с тем царем; ибо ты – чужеземец и пришел сюда из своего места;
    вчера ты пришел, а сегодня я заставлю тебя идти с нами? Я иду, куда случится; возвратись и возврати братьев своих с собою, [да сотворит Господь] милость и истину [с тобою]!
    И отвечал Еффей царю и сказал: жив Господь, и да живет господин мой царь: где бы ни был господин мой царь, в жизни ли, в смерти ли, там будет и раб твой.
    И сказал Давид Еффею: итак иди и ходи со мною. И пошел Еффей Гефянин и все люди его и все дети, бывшие с ним.
    И плакала вся земля громким голосом. И весь народ переходил, и царь перешел поток Кедрон; и пошел весь народ [и царь] по дороге к пустыне.
    Вот и Садок [священник], и все левиты с ним несли ковчег завета Божия из Вефары и поставили ковчег Божий; Авиафар же стоял на возвышении, доколе весь народ не вышел из города.
    И сказал царь Садоку: возврати ковчег Божий в город [и пусть он стоит на своем месте]. Если я обрету милость пред очами Господа, то Он возвратит меня и даст мне видеть его и жилище его.
    А если Он скажет так: «нет Моего благоволения к тебе», то вот я; пусть творит со мною, что Ему благоугодно.
    И сказал царь Садоку священнику: видишь ли, – возвратись в город с миром, и Ахимаас, сын твой, и Ионафан, сын Авиафара, оба сына ваши с вами;
    видите ли, я помедлю на равнине в пустыне, доколе не придет известие от вас ко мне.
    И возвратили Садок и Авиафар ковчег Божий в Иерусалим, и остались там.
    А Давид пошел на гору Елеонскую, шел и плакал; голова у него была покрыта; он шел босой, и все люди, бывшие с ним, покрыли каждый голову свою, шли и плакали.
    Донесли Давиду и сказали: и Ахитофел в числе заговорщиков с Авессаломом. И сказал Давид: Господи [Боже мой!] разрушь совет Ахитофела.
    Когда Давид взошел на вершину горы, где он поклонялся Богу, вот навстречу ему идет Хусий Архитянин, друг Давидов; одежда на нем была разодрана, и прах на голове его.
    И сказал ему Давид: если ты пойдешь со мною, то будешь мне в тягость;
    но если возвратишься в город и скажешь Авессалому: «царь, [прошли мимо братья твои, и царь отец твой прошел, и ныне] я раб твой; [оставь меня в живых;] доселе я был рабом отца твоего, а теперь я – твой раб»: то ты расстроишь для меня совет Ахитофела.
    Вот, там с тобою Садок и Авиафар священники, и всякое слово, какое услышишь из дома царя, пересказывай Садоку и Авиафару священникам.
    Там с ними и два сына их, Ахимаас, сын Садока, и Ионафан, сын Авиафара; чрез них посылайте ко мне всякое известие, какое услышите.
    И пришел Хусий, друг Давидов, в город; Авессалом же вступал тогда в Иерусалим.
    1 Давид отдает Сиве всё имущество Мемфивосфея, который надеется вернуть себе царство чрез восстание Авессалома; 5 Семей из дома Саулова поносит убегающего Давида и бросает в него камнями; 15 Хусий и Ахитофел приняты Авессаломом как советники; наложницы Давида.
    Когда Давид немного сошел с вершины горы, вот встречается ему Сива, слуга Мемфивосфея, с парою навьюченных ослов, и на них двести хлебов, сто связок изюму, сто связок смокв и мех с вином.
    И сказал царь Сиве: для чего это у тебя? И отвечал Сива: ослы для дома царского, для езды, а хлеб и плоды для пищи отрокам, а вино для питья ослабевшим в пустыне.
    И сказал царь: где сын господина твоего? И отвечал Сива царю: вот, он остался в Иерусалиме и говорит: теперь-то дом Израилев возвратит мне царство отца моего.
    И сказал царь Сиве: вот тебе все, что у Мемфивосфея. И отвечал Сива, поклонившись: да обрету милость в глазах господина моего царя!
    Когда дошел царь Давид до Бахурима, вот вышел оттуда человек из рода дома Саулова, по имени Семей, сын Геры; он шел и злословил,
    и бросал камнями на Давида и на всех рабов царя Давида; все же люди и все храбрые были по правую и по левую сторону [царя].
    Так говорил Семей, злословя его: уходи, уходи, убийца и беззаконник!
    Господь обратил на тебя всю кровь дома Саулова, вместо которого ты воцарился, и предал Господь царство в руки Авессалома, сына твоего; и вот, ты в беде, ибо ты – кровопийца.
    И сказал Авесса, сын Саруин, царю: зачем злословит этот мертвый пес господина моего царя? пойду я и сниму с него голову.
    И сказал царь: что мне и вам, сыны Саруины? [оставьте его,] пусть он злословит, ибо Господь повелел ему злословить Давида. Кто же может сказать: зачем ты так делаешь?
    И сказал Давид Авессе и всем слугам своим: вот, если мой сын, который вышел из чресл моих, ищет души моей, тем больше сын Вениамитянина; оставьте его, пусть злословит, ибо Господь повелел ему;
    может быть, Господь призрит на уничижение мое, и воздаст мне Господь благостью за теперешнее его злословие.
    И шел Давид и люди его своим путем, а Семей шел по окраине горы, со стороны его, шел и злословил, и бросал камнями на сторону его и пылью.
    И пришел царь и весь народ, бывший с ним, утомленный, и отдыхал там.
    Авессалом же и весь народ Израильский пришли в Иерусалим, и Ахитофел с ним.
    Когда Хусий Архитянин, друг Давидов, пришел к Авессалому, то сказал Хусий Авессалому: да живет царь, да живет царь!
    И сказал Авессалом Хусию: таково-то усердие твое к твоему другу! отчего ты не пошел с другом твоим?
    И сказал Хусий Авессалому: нет, [я пойду вслед того,] кого избрал Господь и этот народ и весь Израиль, с тем и я, и с ним останусь.
    И притом кому я буду служить? Не сыну ли его? Как служил я отцу твоему, так буду служить и тебе.
    И сказал Авессалом Ахитофелу: дайте совет, что нам делать.
    И сказал Ахитофел Авессалому: войди к наложницам отца твоего, которых он оставил охранять дом свой; и услышат все Израильтяне, что ты сделался ненавистным для отца твоего, и укрепятся руки всех, которые с тобою.
    И поставили для Авессалома палатку на кровле, и вошел Авессалом к наложницам отца своего пред глазами всего Израиля.
    Советы же Ахитофела, которые он давал, в то время считались, как если бы кто спрашивал наставления у Бога. Таков был всякий совет Ахитофела как для Давида, так и для Авессалома.
    1 Авессалом предпочитает совет Хусия совету Ахитофела; 15 по указанию Хусия священники послали весть Давиду, чтобы он перешел в ту ночь Иордан; Ионафан и Ахимаас скрылись от слуг Авессалома и принесли Давиду весть Хусия; Ахитофел удавился; 24 Давид принят гостеприимно в Маханаиме за Иорданом.
    И сказал Ахитофел Авессалому: выберу я двенадцать тысяч человек и встану и пойду в погоню за Давидом в эту ночь;
    и нападу на него, когда он будет утомлен и с опущенными руками, и приведу его в страх; и все люди, которые с ним, разбегутся; и я убью одного царя
    и всех людей обращу к тебе; и когда не будет одного, душу которого ты ищешь, тогда весь народ будет в мире.
    И понравилось это слово Авессалому и всем старейшинам Израилевым.
    И сказал Авессалом: позовите Хусия Архитянина; послушаем, что он скажет.
    И пришел Хусий к Авессалому, и сказал ему Авессалом, говоря: вот что говорит Ахитофел; сделать ли по его словам? а если нет, то говори ты.
    И сказал Хусий Авессалому: нехорош на этот раз совет, который дал Ахитофел.
    И продолжал Хусий: ты знаешь твоего отца и людей его; они храбры и сильно раздражены, как медведица в поле, у которой отняли детей, [и как вепрь свирепый на поле,] и отец твой – человек воинственный; он не остановится ночевать с народом.
    Вот, теперь он скрывается в какой-нибудь пещере, или в другом месте, и если кто падет при первом нападении на них, и услышат и скажут: «было поражение людей, последовавших за Авессаломом»,
    тогда и самый храбрый, у которого сердце, как сердце львиное, упадет духом; ибо всему Израилю известно, как храбр отец твой и мужественны те, которые с ним.
    Посему я советую: пусть соберется к тебе весь Израиль, от Дана до Вирсавии, во множестве, как песок при море, и ты сам пойдешь посреди его;
    и тогда мы пойдем против него, в каком бы месте он ни находился, и нападем на него, как падает роса на землю; и не останется у него ни одного человека из всех, которые с ним;
    а если он войдет в какой-либо город, то весь Израиль принесет к тому городу веревки, и мы стащим его в реку, так что не останется ни одного камешка.
    И сказал Авессалом и весь Израиль: совет Хусия Архитянина лучше совета Ахитофелова. Так Господь судил разрушить лучший совет Ахитофела, чтобы навести Господу бедствие на Авессалома.
    И сказал Хусий Садоку и Авиафару священникам: так и так советовал Ахитофел Авессалому и старейшинам Израилевым, а так и так посоветовал я.
    И теперь пошлите поскорее и скажите Давиду так: не оставайся в эту ночь на равнине в пустыне, но поскорее перейди, чтобы не погибнуть царю и всем людям, которые с ним.
    Ионафан и Ахимаас стояли у источника Рогель. И пошла служанка и рассказала им, а они пошли и известили царя Давида; ибо они не могли показаться в городе.
    И увидел их отрок и донес Авессалому; но они оба скоро ушли и пришли в Бахурим, в дом одного человека, у которого на дворе был колодезь, и спустились туда.
    А женщина взяла и растянула над устьем колодезя покрывало и насыпала на него крупы, так что не было ничего заметно.
    И пришли рабы Авессалома к женщине в дом, и сказали: где Ахимаас и Ионафан? И сказала им женщина: они перешли вброд реку. И искали они, и не нашли, и возвратились в Иерусалим.
    Когда они ушли, те вышли из колодезя, пошли и известили царя Давида и сказали Давиду: встаньте и поскорее перейдите воду; ибо так и так советовал о вас Ахитофел.
    И встал Давид и все люди, бывшие с ним, и перешли Иордан; к рассвету не осталось ни одного, который не перешел бы Иордана.
    И увидел Ахитофел, что не исполнен совет его, и оседлал осла, и собрался, и пошел в дом свой, в город свой, и сделал завещание дому своему, и удавился, и умер, и был погребен в гробе отца своего.
    И пришел Давид в Маханаим, а Авессалом перешел Иордан, сам и весь Израиль с ним.
    Авессалом поставил Амессая, вместо Иоава, над войском. Амессай был сын одного человека, по имени Иефера из Изрееля, который вошел к Авигее, дочери Нааса, сестре Саруи, матери Иоава.
    И Израиль с Авессаломом расположился станом в земле Галаадской.
    Когда Давид пришел в Маханаим, то Сови, сын Нааса, из Раввы Аммонитской, и Махир, сын Аммиила, из Лодавара, и Верзеллий Галаадитянин из Роглима,
    принесли [десять приготовленных] постелей, [десять] блюд и глиняных сосудов, и пшеницы, и ячменя, и муки, и пшена, и бобов, и чечевицы, и жареных зерен,
    и меду, и масла, и овец, и сыра коровьего, принесли Давиду и людям, бывшим с ним, в пищу; ибо говорили они: народ голоден и утомлен и терпел жажду в пустыне.
    Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
    Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
    Цитата из Библии каждое утро
    TG: t.me/azbible
    Viber: vb.me/azbible