Скрыть

Царств 2-я, Глава 16

Толкования
Толкования главы
    16:2
    16:6
    16:8
    16:14
    16:15
    16:17
    16:18
    16:19
    16:20
    Синодальный
    1 Давид отдает Сиве всё имущество Мемфивосфея, который надеется вернуть себе царство чрез восстание Авессалома; 5 Семей из дома Саулова поносит убегающего Давида и бросает в него камнями; 15 Хусий и Ахитофел приняты Авессаломом как советники; наложницы Давида.
    Когда Давид немного сошел с вершины горы, вот встречается ему Сива, слуга Мемфивосфея, с парою навьюченных ослов, и на них двести хлебов, сто связок изюму, сто связок смокв и мех с вином.
    И сказал царь Сиве: для чего это у тебя? И отвечал Сива: ослы для дома царского, для езды, а хлеб и плоды для пищи отрокам, а вино для питья ослабевшим в пустыне.
    И сказал царь: где сын господина твоего? И отвечал Сива царю: вот, он остался в Иерусалиме и говорит: теперь-то дом Израилев возвратит мне царство отца моего.
    И сказал царь Сиве: вот тебе все, что у Мемфивосфея. И отвечал Сива, поклонившись: да обрету милость в глазах господина моего царя!
    Когда дошел царь Давид до Бахурима, вот вышел оттуда человек из рода дома Саулова, по имени Семей, сын Геры; он шел и злословил,
    и бросал камнями на Давида и на всех рабов царя Давида; все же люди и все храбрые были по правую и по левую сторону [царя].
    Так говорил Семей, злословя его: уходи, уходи, убийца и беззаконник!
    Господь обратил на тебя всю кровь дома Саулова, вместо которого ты воцарился, и предал Господь царство в руки Авессалома, сына твоего; и вот, ты в беде, ибо ты – кровопийца.
    И сказал Авесса, сын Саруин, царю: зачем злословит этот мертвый пес господина моего царя? пойду я и сниму с него голову.
    И сказал царь: что мне и вам, сыны Саруины? [оставьте его,] пусть он злословит, ибо Господь повелел ему злословить Давида. Кто же может сказать: зачем ты так делаешь?
    И сказал Давид Авессе и всем слугам своим: вот, если мой сын, который вышел из чресл моих, ищет души моей, тем больше сын Вениамитянина; оставьте его, пусть злословит, ибо Господь повелел ему;
    может быть, Господь призрит на уничижение мое, и воздаст мне Господь благостью за теперешнее его злословие.
    И шел Давид и люди его своим путем, а Семей шел по окраине горы, со стороны его, шел и злословил, и бросал камнями на сторону его и пылью.
    И пришел царь и весь народ, бывший с ним, утомленный, и отдыхал там.
    Авессалом же и весь народ Израильский пришли в Иерусалим, и Ахитофел с ним.
    Когда Хусий Архитянин, друг Давидов, пришел к Авессалому, то сказал Хусий Авессалому: да живет царь, да живет царь!
    И сказал Авессалом Хусию: таково-то усердие твое к твоему другу! отчего ты не пошел с другом твоим?
    И сказал Хусий Авессалому: нет, [я пойду вслед того,] кого избрал Господь и этот народ и весь Израиль, с тем и я, и с ним останусь.
    И притом кому я буду служить? Не сыну ли его? Как служил я отцу твоему, так буду служить и тебе.
    И сказал Авессалом Ахитофелу: дайте совет, что нам делать.
    И сказал Ахитофел Авессалому: войди к наложницам отца твоего, которых он оставил охранять дом свой; и услышат все Израильтяне, что ты сделался ненавистным для отца твоего, и укрепятся руки всех, которые с тобою.
    И поставили для Авессалома палатку на кровле, и вошел Авессалом к наложницам отца своего пред глазами всего Израиля.
    Советы же Ахитофела, которые он давал, в то время считались, как если бы кто спрашивал наставления у Бога. Таков был всякий совет Ахитофела как для Давида, так и для Авессалома.
    Церковнославянский (рус)
    И дави́дъ пре́йде ма́ло что́ от­ Ро́са, и се́, Сива́ о́трокъ мемфивосѳе́овъ въ срѣ́тенiе ему́: и супру́гъ осля́тъ осѣ́дланыхъ, и на ни́хъ двѣ́сти хлѣ́бовъ, и сто́ гро́здiй, и сто́ фи́никовъ, и мѣ́хъ вина́.
    И рече́ ца́рь къ Сивѣ́: что́ сiя́ тебѣ́? И рече́ Сива́: осля́та на яжде́нiе до́му царе́ву, а хлѣ́бы и фи́ники на снѣде́нiе отроко́мъ, и вино́ пи́ти ослабѣ́в­шымъ въ пусты́ни.
    И рече́ ца́рь: и гдѣ́ сы́нъ господи́на тво­его́? И рече́ Сива́ ко царю́: се́, сѣди́тъ во Иерусали́мѣ, я́ко рече́: дне́сь воз­вратя́тъ ми́ ве́сь до́мъ Изра́илевъ ца́р­ст­во отца́ мо­его́.
    И рече́ ца́рь къ Сивѣ́: се́, тебѣ́ вся́ ели́ка су́ть мемфивосѳе́ова. И рече́ Сива́ поклони́вся: да обря́щу благода́ть предъ очи́ма тво­и́ма, го́споди мо́й царю́.
    И прiи́де дави́дъ ца́рь до ваѳири́ма, и се́, от­ту́ду му́жъ исхожда́­ше от­ ро́да до́му Сау́ля, и́мя же ему́ Семе́й сы́нъ Гира́нь: изы́де же исходя́ и проклина́я
    и ка́менiемъ мета́я на дави́да и на вся́ о́троки царя́ дави́да: и вси́ лю́дiе и вси́ си́льнiи одесну́ю и ошу́юю царя́ бя́ху.
    И та́ко рече́ Семе́й проклина́я его́: изы́ди, изы́ди, му́жу крове́й и му́жу беззако́н­ный:
    воз­врати́ на тя́ Госпо́дь вся́ кро́ви до́му Сау́ля, поне́же воцари́л­ся еси́ вмѣ́сто его́: и даде́ Госпо́дь ца́р­ст­во въ ру́цѣ Авессало́ма сы́на тво­его́: и се́, ты́ въ зло́бѣ тво­е́й, я́ко му́жъ крове́й ты́.
    И рече́ Аве́сса сы́нъ сару́инъ ко царю́: почто́ проклина́етъ пе́съ уме́ршiй се́й господи́на мо­его́ царя́? ны́нѣ пойду́, и от­иму́ главу́ его́.
    И рече́ ца́рь ко Аве́ссѣ: что́ мнѣ́ и ва́мъ, сы́нове сару́ины? оста́вите его́, и та́ко да проклина́етъ, я́ко Госпо́дь рече́ ему́ проклина́ти дави́да: и кто́ рече́тъ: почто́ сотвори́лъ еси́ та́ко?
    И рече́ дави́дъ ко Аве́ссѣ и ко всѣ́мъ отроко́мъ сво­и́мъ: се́, сы́нъ мо́й изше́дый изъ чре́ва мо­его́ и́щетъ души́ мо­ея́, а кольми́ па́че сы́нъ Иемині́евъ: оста́вите его́ проклина́ти мя́, я́ко рече́ ему́ Госпо́дь:
    не́гли при́зритъ Госпо́дь на смире́нiе мое́, и воз­врати́тъ ми́ блага́я вмѣ́сто кля́твы его́ во дне́шнiй де́нь.
    И идя́ше дави́дъ и вси́ му́жiе его́ путе́мъ: а Семе́й идя́ше со страны́ горы́ бли́зъ его́ иды́й и проклина́я, и ка́менiемъ меща́ со страны́ его́, и пе́рстiю сы́пая.
    И прiи́де ца́рь и вси́ лю́дiе и́же съ ни́мъ утружде́ни, и препочи́ша ту́.
    Авессало́мъ же и вси́ му́жiе Изра́илевы внидо́ша во Иерусали́мъ, и Ахитофе́лъ съ ни́мъ.
    И бы́сть егда́ прiи́де хусі́й пе́рвый дру́гъ дави́довъ ко Авессало́му: и рече́ хусі́й ко Авессало́му: да живе́тъ ца́рь.
    И рече́ Авессало́мъ къ хусі́ю: сiя́ ли ми́лость твоя́ со дру́гомъ тво­и́мъ? почто́ не от­ше́лъ еси́ со дру́гомъ тво­и́мъ?
    И рече́ хусі́й ко Авессало́му: ни́, но вслѣ́дъ [иду́], его́же избра́ Госпо́дь и лю́дiе сі́и и вси́ му́жiе Изра́илевы, того́ е́смь, и съ тѣ́мъ бу́ду:
    и второ́е, кому́ а́зъ порабо́таю? не предъ сы́номъ ли его́? я́коже рабо́тахъ предъ отце́мъ тво­и́мъ, та́ко бу́ду и предъ тобо́ю.
    И рече́ Авессало́мъ ко Ахитофе́лу: дади́те себѣ́ совѣ́тъ, что́ сотвори́мъ?
    И рече́ Ахитофе́лъ ко Авессало́му: вни́ди къ подло́жницамъ отца́ тво­его́, я́же оста́ви стрещи́ до́мъ сво́й, и услы́шатъ вси́ Изра́илтяне, я́ко посрами́лъ еси́ отца́ тво­его́, и воз­мо́гутъ ру́ки всѣ́хъ су́щихъ съ тобо́ю.
    И поста́виша Авессало́му шате́ръ на пала́тѣ, и вни́де Авессало́мъ къ подло́жницамъ отца́ сво­его́ предъ очи́ма всѣ́хъ Изра́илтянъ.
    И совѣ́тъ Ахитофе́левъ, его́же совѣщава́­ше во дни́ пе́рвыя, и́мже о́бразомъ вопроси́лъ бы кто́ Бо́га о словеси́, та́ко вся́къ совѣ́тъ Ахитофе́левъ, и и́же дави́ду, и и́же Авессало́му.
    When David was a little past the top of the mountain, there was Ziba the servant of Mephibosheth, who met him with a couple of saddled donkeys, and on them two hundred loaves of bread, one hundred clusters of raisins, one hundred summer fruits, and a skin of wine.
    And the king said to Ziba, «What do you mean to do with these?» So Ziba said, «The donkeys are for the kinǵs household to ride on, the bread and summer fruit for the young men to eat, and the wine for those who are faint in the wilderness to drink.»
    Then the king said, «And where is your masteŕs son?» And Ziba said to the king, «Indeed he is staying in Jerusalem, for he said, «Today the house of Israel will restore the kingdom of my father to me.»́
    So the king said to Ziba, «Here, all that belongs to Mephibosheth is yours.» And Ziba said, «I humbly bow before you, that I may find favor in your sight, my lord, O king!»
    Now when King David came to Bahurim, there was a man from the family of the house of Saul, whose name was Shimei the son of Gera, coming from there. He came out, cursing continuously as he came.
    And he threw stones at David and at all the servants of King David. And all the people and all the mighty men were on his right hand and on his left.
    Also Shimei said thus when he cursed: «Come out! Come out! You bloodthirsty man, you rogue!
    The LORD has brought upon you all the blood of the house of Saul, in whose place you have reigned; and the LORD has delivered the kingdom into the hand of Absalom your son. So now you are caught in your own evil, because you are a bloodthirsty man!»
    Then Abishai the son of Zeruiah said to the king, «Why should this dead dog curse my lord the king? Please, let me go over and take off his head!»
    But the king said, «What have I to do with you, you sons of Zeruiah? So let him curse, because the LORD has said to him, «Curse David.́ Who then shall say, «Why have you done so?»́
    And David said to Abishai and all his servants, «See how my son who came from my own body seeks my life. How much more now may this Benjamite? Let him alone, and let him curse; for so the LORD has ordered him.
    It may be that the LORD will look on my affliction, and that the LORD will repay me with good for his cursing this day.»
    And as David and his men went along the road, Shimei went along the hillside opposite him and cursed as he went, threw stones at him and kicked up dust.
    Now the king and all the people who were with him became weary; so they refreshed themselves there.
    Meanwhile Absalom and all the people, the men of Israel, came to Jerusalem; and Ahithophel was with him.
    And so it was, when Hushai the Archite, David́s friend, came to Absalom, that Hushai said to Absalom, «Long live the king! Long live the king!»
    So Absalom said to Hushai, «Is this your loyalty to your friend? Why did you not go with your friend?»
    And Hushai said to Absalom, «No, but whom the LORD and this people and all the men of Israel choose, his I will be, and with him I will remain.
    «Furthermore, whom should I serve? Should I not serve in the presence of his son? As I have served in your fatheŕs presence, so will I be in your presence.»
    Then Absalom said to Ahithophel, «Give advice as to what we should do.»
    And Ahithophel said to Absalom, «Go in to your fatheŕs concubines, whom he has left to keep the house; and all Israel will hear that you are abhorred by your father. Then the hands of all who are with you will be strong.»
    So they pitched a tent for Absalom on the top of the house, and Absalom went in to his fatheŕs concubines in the sight of all Israel.
    Now the advice of Ahithophel, which he gave in those days, was as if one had inquired at the oracle of God. So was all the advice of Ahithophel both with David and with Absalom.
    Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
    Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
    Цитата из Библии каждое утро
    TG: t.me/azbible
    Viber: vb.me/azbible