Скрыть

Ца́рствъ 2-я, Глава 22

Толкования
Толкования главы
    22:1
    22:4
    22:5
    22:7
    22:10
    22:11
    22:13
    22:16
    22:18
    22:19
    22:22
    22:23
    22:24
    22:26
    22:27
    22:30
    22:31
    22:33
    22:34
    22:37
    22:38
    22:40
    22:42
    22:45
    22:46
    22:48
    22:49
    Церковнославянский (рус)
    И глаго́ла дави́дъ ко Го́споду словеса́ пѣ́сни сея́ въ де́нь, въ о́ньже изба́ви и Госпо́дь изъ руки́ всѣ́хъ вра́гъ его́ и изъ руки́ Сау́ловы,
    и рече́ пѣ́снь: Го́споди, ка́меню мо́й и утвержде́нiе мое́, и избавля́яй мя́ мнѣ́:
    Бо́гъ мо́й, храни́тель мо́й бу́детъ мнѣ́, упова́я бу́ду на него́: защи́тникъ мо́й и ро́гъ спасе́нiя мо­его́, засту́пникъ мо́й и при­­бѣ́жище мое́ спасе́нiя мо­его́, от­ непра́веднаго спасе́ши мя́.
    Хва́льнаго при­­зову́ Го́спода, и от­ вра́гъ мо­и́хъ спасу́ся:
    я́ко одержа́ша мя́ болѣ́зни сме́ртныя и пото́цы беззако́нiя смято́ша мя́,
    болѣ́зни сме́ртныя обыдо́ша мя́, предвари́ша мя́ жесто́кости сме́ртныя.
    Внегда́ скорбѣ́ти ми́ при­­зову́ Го́спода, и къ Бо́гу мо­ему́ воз­зову́, и услы́шитъ от­ хра́ма свята́го сво­его́ гла́съ мо́й, и во́пль мо́й вни́детъ во у́шы его́.
    И смяте́ся и тре́петна бы́сть земля́, и основа́нiя небесе́ смято́шася и подвиго́шася, я́ко прогнѣ́вася на ня́ Госпо́дь:
    взы́де ды́мъ гнѣ́вомъ его́, и о́гнь изъ у́стъ его́ поя́стъ: у́глiе воз­горѣ́шася от­ него́,
    и преклони́ небеса́ и сни́де, и мра́къ подъ нога́ма его́,
    и всѣ́де на херуви́мы и летѣ́, и яви́ся на крилу́ вѣ́треню,
    и положи́ тму́ закро́въ сво́й: о́крестъ его́ селе́нiе его́, темноту́ во́дъ огусти́ во о́блацѣхъ воз­ду́шныхъ:
    от­ сiя́нiя предъ ни́мъ разгорѣ́шася у́глiе о́гнен­нiи.
    И воз­гремѣ́ съ небесе́ Госпо́дь, и вы́шнiй даде́ гла́съ сво́й,
    и посла́ стрѣ́лы, и расточи́ и́хъ: и блесну́ мо́лнiю, и устраши́ я́:
    и яви́шася исто́чницы морсті́и, и от­кры́шася основа́нiя вселе́н­ныя от­ запреще́нiя Госпо́дня, от­ дохнове́нiя Ду́ха гнѣ́ва его́:
    посла́ съ высоты́ и прiя́тъ мя́, извлече́ мя от­ во́дъ мно́гихъ:
    изба́ви мя́ от­ вра́гъ мо­и́хъ си́льныхъ и от­ ненави́дящихъ мя́, я́ко укрѣпи́шася па́че мене́:
    предвари́ша мя́ въ де́нь печа́ли мо­ея́. И бы́сть Госпо́дь утвержде́нiе мое́,
    и изведе́ мя на широту́, и изба́ви мя́, я́ко благоволи́ во мнѣ́.
    И воз­даде́ ми Госпо́дь по пра́вдѣ мо­е́й, и по чистотѣ́ руку́ мое́ю воз­даде́ ми,
    я́ко сохрани́хъ пути́ Госпо́дни и не нече́­ст­вовахъ от­ Бо́га мо­его́,
    я́ко вся́ судьбы́ его́ предо мно́ю, и оправда́нiя его́ не от­ступи́ша от­ мене́,
    и бу́ду непоро́ченъ ему́, и сохраню́ся от­ беззако́нiя мо­его́.
    И воз­да́стъ ми́ Госпо́дь по пра́вдѣ мо­е́й и по чистотѣ́ руку́ мое́ю предъ очи́ма его́.
    Съ преподо́бнымъ преподо́бенъ бу́деши, и съ му́жемъ непови́н­нымъ непови́ненъ бу́деши:
    и со избра́н­нымъ избра́нъ бу́деши, и со стропти́вымъ разврати́шися:
    лю́ди же смире́н­ныя спасе́ши, и о́чи го́рдыхъ смири́ши.
    Я́ко ты́ просвѣща́еши свѣти́лникъ мо́й, Го́споди, и Госпо́дь просвѣти́тъ ми́ тму́ мою́:
    я́ко тобо́ю потеку́ препоя́санъ, и о Бо́зѣ мо­е́мъ прелѣ́зу стѣ́ну.
    Крѣ́покъ, непоро́ченъ пу́ть его́: глаго́лъ Госпо́день держа́венъ, разжже́нъ: защи́тникъ е́сть всѣ́мъ упова́ющымъ на него́.
    Я́ко кто́ крѣ́покъ ра́звѣ Го́спода? и кто́ творе́цъ ра́звѣ Бо́га на́­шего?
    Крѣ́покъ укрѣпля́яй мя́ си́лою, и положи́ непоро́ченъ пу́ть мо́й:
    положи́вый но́зѣ мо­и́ я́ко еле́ни, и на высо́кихъ поставля́яй мя́:
    науча́яй ру́цѣ мо­и́ на бра́нь, и положи́вый лу́къ мѣ́дянъ мы́шца моя́.
    И да́лъ ми́ еси́ защище́нiе спасе́нiя мо­его́, и кро́тость твоя́ умно́жи мя́.
    Разшири́лъ еси́ стопы́ моя́ подо мно́ю, и не позы́бнустѣся го́лени мо­и́.
    Пожену́ враги́ моя́ и потреблю́ я́, и не воз­вращу́ся до́ндеже сконча́ю и́хъ:
    и сокрушу́ и́хъ, и не воста́нутъ, и паду́тъ подъ нога́ма мо­и́ма.
    И укрѣпи́ши мя́ си́лою на бра́нь, подклони́ши востаю́щыя на мя́ подъ мя́.
    И враги́ моя́ да́лъ ми́ еси́ хребе́тъ, ненави́дящыя мя́, и умертви́лъ еси́ и́хъ:
    возопiю́тъ, и нѣ́сть помо́щника, ко Го́споду, и не услы́ша и́хъ:
    и истни́хъ я́ я́ко пра́хъ земны́й, я́ко бре́нiе путі́й истончи́хъ я́.
    И изба́виши мя́ от­ прерѣка́нiя люді́й мо­и́хъ, сохрани́ши мя́ въ главу́ язы́ковъ. И лю́дiе, и́хже не вѣ́дяхъ, рабо́таша ми́.
    Сы́нове чужді́и солга́ша ми́, въ слу́хъ у́ха услы́ша мя́:
    сы́нове чужді́и от­ве́ржени бу́дутъ, и вострепе́щутъ во градѣ́хъ сво­и́хъ.
    Жи́въ Госпо́дь, и благослове́нъ храни́тель мо́й, и воз­несе́т­ся Бо́гъ мо́й, храни́тель спасе́нiя мо­его́.
    Крѣ́пкiй Госпо́дь дая́й от­мще́нiя мнѣ́ и наказу́яй лю́ди подъ мя́,
    и изводя́й мя́ от­ вра́гъ мо­и́хъ, и от­ востаю́щихъ на мя́ воз­несе́ши мя́, от­ му́жа непра́ведна изба́виши мя́.
    Сего́ ра́ди исповѣ́мся тебѣ́, Го́споди, во язы́цѣхъ, и и́мени тво­ему́ воспою́:
    велича́яй спасе́нiя царя́ сво­его́, и творя́й ми́лость христу́ сво­ему́ дави́ду и сѣ́мени его́ до вѣ́ка.
    Синодальный
    Песнь Давида, воспетая Господу, его избавителю.
    И воспел Давид песнь Господу в день, когда Господь избавил его от руки всех врагов его и от руки Саула, и сказал:
    Господь – твердыня моя и крепость моя и избавитель мой.
    Бог мой – скала моя; на Него я уповаю; щит мой, рог спасения моего, ограждение мое и убежище мое; Спаситель мой, от бед Ты избавил меня!
    Призову Господа достопоклоняемого и от врагов моих спасусь.
    Объяли меня волны смерти, и потоки беззакония устрашили меня;
    цепи ада облегли меня, и сети смерти опутали меня.
    Но в тесноте моей я призвал Господа и к Богу моему воззвал, и Он услышал из [святого] чертога Своего голос мой, и вопль мой дошел до слуха Его.
    Потряслась, всколебалась земля, дрогнули и подвиглись основания небес, ибо разгневался [на них Господь].
    Поднялся дым от гнева Его и из уст Его огонь поядающий; горящие угли сыпались от Него.
    Наклонил Он небеса и сошел; и мрак под ногами Его;
    и воссел на Херувимов, и полетел, и понесся на крыльях ветра;
    и мраком покрыл Себя, как сению, сгустив воды облаков небесных;
    от блистания пред Ним разгорались угли огненные.
    Возгремел с небес Господь, и Всевышний дал глас Свой;
    пустил стрелы и рассеял их; [блеснул] молниею и истребил их.
    И открылись источники моря, обнажились основания вселенной от грозного гласа Господа, от дуновения духа гнева Его.
    Простер Он руку с высоты и взял меня, и извлек меня из вод многих;
    избавил меня от врага моего сильного, от ненавидящих меня, которые были сильнее меня.
    Они восстали на меня в день бедствия моего; но Господь был опорою для меня
    и вывел меня на пространное место, избавил меня, ибо Он благоволит ко мне.
    Воздал мне Господь по правде моей, по чистоте рук моих вознаградил меня.
    Ибо я хранил пути Господа и не был нечестивым пред Богом моим,
    ибо все заповеди Его предо мною, и от уставов Его я не отступал,
    и был непорочен пред Ним, и остерегался, чтобы не согрешить мне.
    И воздал мне Господь по правде моей, по чистоте моей пред очами Его.
    С милостивым Ты поступаешь милостиво, с мужем искренним – искренно,
    с чистым – чисто, а с лукавым – по лукавству его.
    Людей угнетенных Ты спасаешь и взором Своим унижаешь надменных.
    Ты, Господи, светильник мой; Господь просвещает тьму мою.
    С Тобою я поражаю войско; с Богом моим восхожу на стену.
    Бог! – непорочен путь Его, чисто слово Господа, щит Он для всех, надеющихся на Него.
    Ибо кто Бог, кроме Господа, и кто защита, кроме Бога нашего?
    Бог препоясует меня силою, устрояет мне верный путь;
    делает ноги мои, как оленьи, и на высотах поставляет меня;
    научает руки мои брани и мышцы мои напрягает, как медный лук.
    Ты даешь мне щит спасения Твоего, и милость Твоя возвеличивает меня.
    Ты расширяешь шаг мой подо мною, и не колеблются ноги мои.
    Я гоняюсь за врагами моими и истребляю их, и не возвращаюсь, доколе не уничтожу их;
    и истребляю их и поражаю их, и не встают и падают под ноги мои.
    Ты препоясываешь меня силою для войны и низлагаешь предо мною восстающих на меня;
    Ты обращаешь ко мне тыл врагов моих, и я истребляю ненавидящих меня.
    Они взывают, но нет спасающего, – ко Господу, но Он не внемлет им.
    Я рассеваю их, как прах земной, как грязь уличную мну их и топчу их.
    Ты избавил меня от мятежа народа моего; Ты сохранил меня, чтоб быть мне главою над иноплеменниками; народ, которого я не знал, служит мне.
    Иноплеменники ласкательствуют предо мною; по слуху обо мне повинуются мне.
    Иноплеменники бледнеют и трепещут в укреплениях своих.
    Жив Господь и благословен защитник мой! Да будет превознесен Бог, убежище спасения моего,
    Бог, мстящий за меня и покоряющий мне народы
    и избавляющий меня от врагов моих! Над восстающими против меня Ты возвысил меня; от человека жестокого Ты избавил меня.
    За то я буду славить Тебя, Господи, между иноплеменниками и буду петь имени Твоему,
    величественно спасающий царя Своего и творящий милость помазаннику Своему Давиду и потомству его во веки!
    Таджикский
    Ва Довуд, дар рӯзе ки Парвардигор ӯро аз дасти ҳамаи душманонаш ва аз дасти Шоул раҳо кард, суханони ин сурудро барои Парвардигор ба забон ронд,
    Ва гуфт: «Парвардигор сахраи ман ва қалъаи ман ва раҳокунандаи ман аст.
    Худо кӯҳпораи ман аст, ки ба вай паноҳ мебарам; сипари ман ва шохи наҷоти ман аст, паноҳгоҳ ва гурезгоҳи ман аст. Эй наҷотдиҳандаи ман, Ту маро аз зулм халосӣ медиҳӣ.
    Парвардигори ҳамдшавандаро мехонам, ва аз душманонам халосӣ меёбам. (Парвардигорро, ки сазовори тамоми ҳамд аст,)
    Вақте ки мавҷҳои марг маро фаро гирифт, селҳои ҳалокат маро ба ҳарос андохт,
    Азиятҳои гӯр маро иҳота намуд, ва домҳои марг аз пешам баромад, –
    Дар тангии худ Парвардигорро хондам, ва Худои худро даъват намудам, ва Ӯ аз қасри Худ овози маро шунид, ва додхоҳии ман ба гӯшаш расид.
    Ва замин ба ҳаяҷон ва ларза омад, асосҳои осмон ларзида, ба ҷӯнбиш омад, зеро ки Ӯ дарғазаб шуд.
    Дуд аз димоғи Ӯ баромад, ва оташи оламсӯз аз даҳони Ӯ; лахчаҳо ахгарҳо аз Ӯ афрӯхта мешуданд.
    Ва Ӯ осмонро хам карда, фуруд омад, ва торикии ғализ меғ зери пойҳояш буд.
    Ва бар каррубӣ савор шуда, парвоз намуд, ва бар болҳои бод намоён шуд.
    Ва гирдогирди Худ торикиро мисли чодире густаронид, ва маҷмӯи обҳои абрҳои осмонро.
    Аз дурахше ки аз ҳузури Ӯ берун меомад, лахчаҳои ахгарҳои оташ афрӯхта мешуд.
    Парвардигор аз осмон гулдуррос зад, ва Ҳақ Таоло овози Худро баровард.
    Ва тирҳо фиристода, онҳоро пароканда кард, ва барқ афканда, онҳоро ошуфта сохт.
    Ва маҷроҳои об намоён гардид, ва асосҳои кайҳон коинот ошкор шуд, – аз хашми сарзаниши итоби Парвардигор, аз вазиши боди ғазаби Ӯ.
    Аз афроз фиристода, маро гирифт, аз обҳои бисёр маро кашида баровард.
    Маро аз душмани зӯроварам халосӣ дод, ва аз бадхоҳонам, ки аз ман қавитар буданд.
    Онҳо дар рӯзи мусибатам аз пешам баромаданд, вале Парвардигор такягоҳи ман буд,
    Ва маро ба фарохӣ баровард, маро халосӣ дод, зеро ки Ӯ маро дӯст медорад.
    Парвардигор ба ман мувофиқи адолатам подош медиҳад, мувофиқи покии дастҳоям маро мукофот медиҳад,
    Зеро ки ман роҳҳои Парвардигорро риоя кардаам, ва аз Худои худ бадкорона нагаштаам;
    Чунки тамоми аҳкоми Ӯ пеши назари ман аст, ва аз фароизи Ӯ ман дур нашудаам.
    Ман ба ҳузури Ӯ беайб будам, ва аз гуноҳҳо худдорӣ кардаам.
    Ва Парвардигор маро мувофиқи адолатам подош дод, ва мувофиқи покие ки пеши назари Ӯ доштам.
    Ба меҳрубон Ту меҳрубонӣ мекунӣ, бо марди росткор росткорӣ менамоӣ.
    Бо покдил Ту покдилона рафтор мекунӣ, ва бо каҷкор – мувофиқи каҷкории вай.
    Ва мардуми шикастанафсро Ту наҷот медиҳӣ, ва бо нигоҳи чашмони Худ мағруронро хор мегардонӣ.
    Ба яқин Ту чароғи ман ҳастӣ, эй Парвардигор! Ва Парвардигор торикии маро ба рӯшноӣ табдил медиҳад.
    Ба яқин бо Ту ман бар фавҷе тохт меоварам; бо Худои худ ман аз ҳисор ҷаста мегузарам.
    Роҳи Худо рост аст, сухани Парвардигор амин аст, ва Ӯ барои ҳамаи онҳое ки ба Ӯ паноҳ мебаранд, сипар аст.
    Зеро кист Худо, ғайр аз Парвардигор, ва кист кӯҳпора, ғайр аз Худои мо?
    Худо қалъаи қудрати иқтидори ман аст, ва роҳи маро рост мекунад.
    Пойҳои маро мисли пои гавазнҳо мегардонад, ва бар баландиҳоям маро мегузорад.
    Дастҳои маро ба ҳарбу зарб омӯхта мекунад, ва камони мисин дар бозуҳоям мешиканад.
    Ва сипари наҷоти Худро ба ман ато намудӣ, ва иҷобати Ту маро сарафроз месозад.
    Қадамҳои маро дар таги ман васеъ кардӣ, ва пойҳоям налағжид.
    Ва душманонамро таъқиб менамоям, то ки онҳоро нест кунам, ва то нобуд нашаванд, барнамегардам.
    Ва онҳоро нест кардам ва зарба задам, ба тавре ки дигар нахоҳанд бархост; ва онҳо зери пойҳои ман афтоданд.
    Ва Ту камари маро барои ҷанг мустаҳкам бастӣ; онҳоеро, ки ба зидди ман бармехезанд, ба зери ман тобеъ хам хоҳӣ намуд.
    Ва душманонамро Ту аз пеши ман гурезондӣ, ва ман адуёнамро несту нобуд кардам.
    Онҳо мадад металабанд, вале наҷотдиҳандае нест; ба Парвардигор рӯй меоваранд, вале Ӯ онҳоро иҷобат наменамояд.
    Ва ман онҳоро мисли ғубори замин гард-гард мекунам, мисли лойи кӯчаҳо пахш ва поймол менамоям.
    Ва Ту маро аз исёнҳои қавми ман халосӣ додӣ; Ту маро нигоҳ доштӣ, то ки сардори халқҳо гардам; қавме ки ман намешинохтам, ба ман бандагӣ мекунанд.
    Аҷнабиён пеши ман хушомадгӯӣ хушомад менамоянд, фақат овозаи маро шунида, ба ман тобеъ мешаванд.
    Аҷнабиён пажмурда хоҳанд шуд, ва аз истеҳкомоти худ бо тарсу бим берун хоҳанд омад.
    Парвардигор зинда аст, ва кӯҳпораи ман муборак; ва Худои кӯҳпораи наҷоти ман сарафроз бод!
    Эй Худое ки қасди интиқоми маро мегирӣ, ва қавмҳоро ба ман тобеъ менамоӣ,
    Ва маро аз душманонам халосӣ медиҳӣ, ва маро аз онҳое ки бар ман бармехезанд, баланд мегардонӣ! Ту маро аз шахси золим раҳонидаӣ.
    Бинобар ин ман Туро, эй Парвардигор, дар миёни халқҳо ҳамд хоҳам гуфт, (ва ба номи Ту суруд хоҳам хонд) ва номи Туро тараннум хоҳам намуд.
    Ӯ бурҷи наҷот аст барои подшоҳи Худ, ва Ӯ ба масеҳи Худ марҳамат менамояд, яъне ба Довуд ва насли вай то абад!»

    Taaveti tänulaul
    Ja Taavet kõneles selle laulu sõnad Issandale sel ajal, kui Issand oli ta päästnud kõigi ta vaenlaste käest ja Sauli käest.
    Ta ütles nõnda: „Issand on mu kalju, mu mäelinnus ja mu päästja.
    Mu Jumal on mu kalju, kus ma pelgupaika otsin, mu kilp ja abisarv, mu kõrge kants ja varjupaik. Mu päästja, sa päästad mind vägivallast.
    „Kiidetud olgu Issand!” nõnda ma hüüan ja ma pääsen oma vaenlaste käest.
    Sest surmalained piirasid mind ja nurjatuse jõed tegid mulle hirmu.
    Surmavalla köied ümbritsesid mind, surma võrgud sattusid mu ette.
    Oma kitsikuses ma hüüdsin Issandat ja kisendasin oma Jumala poole. Ta kuulis mu häält oma templist ja mu appihüüd jõudis ta kõrvu.
    Siis värises ja vabises maa, taeva alused kõikusid ja põrusid, sest ta viha süttis.
    Suits tõusis ta sõõrmeist ja tuli ta suust oli neelamas, tulised söed lõõmasid tema seest.
    Ta vajutas taeva ja tuli maha, ja ta jalge all oli tume pilv.
    Ta sõitis keerubi peal ja lendas ning teda nähti tuule tiibadel.
    Ta pani onniks enese ümber pimeduse, mustavad veed, paksud pilved.
    Kumast tema ees lõõmasid tulised söed.
    Issand müristas taevast ja Kõigekõrgem andis kuulda oma häält.
    Ta ambus nooli ja pillutas neid, heitis välke ja pani need sähvima.
    Siis said nähtavaks mere sügavused, maailma alused paljastusid Issanda sõitluse läbi tema sõõrmete tuule puhangust.
    Ta ulatas kõrgusest käe, ta võttis minu, ta tõmbas mu välja suurest veest.
    Ta päästis minu mu tugeva vaenlase käest, mu vihkajate käest, sest nad olid minust vägevamad.
    Nad tulid mu kallale mu õnnetuse päeval, aga Issand oli mulle toeks.
    Ta tõi mu välja avarusse, ta päästis minu, sest tal oli minust hea meel.
    Issand teeb mulle head mu õigust mööda, ta tasub mulle mu käte puhtust mööda.
    Sest ma hoidsin Issanda teid ega taganenud õelasti Jumalast.
    Sest kõik ta seadlused on mu ees ja ma ei hüljanud tema määrusi.
    Ma olin laitmatu tema ees ja hoidusin oma pahateost.
    Seepärast Issand tasus mulle mu õigust mööda, mu puhtust mööda tema silma ees.
    Heldele sa osutad heldust, laitmatu mehe vastu sa oled laitmatu;
    puhta vastu sa oled puhas ja kõvera vastu sa osutud keeruliseks.
    Sa päästad viletsa rahva, aga sinu silmad on suureliste vastu, sa alandad nad.
    Sest sina, Issand, oled mu lamp, ja Issand valgustab mu pimedust.
    Sest sinuga ma jooksen väehulga kallale, oma Jumalaga ma hüppan üle müüri.
    Jumala tee on laitmatu, Issanda kõne on sulatatud puhtaks; tema on kilbiks kõigile, kes tema juures pelgupaika otsivad.
    Sest kes on Jumal peale Issanda? Ja kes muu on kalju, kui mitte meie Jumal?
    Jumal on mu tugev paik ja vägi, tema teeb laitmatuks mu tee.
    Ta teeb mu jalad emahirve jalgade sarnaseks ja paneb mind seisma mu kõrgustikele.
    Ta õpetab mu käsi sõdima ja mu käsivart vaskambu vinnastama.
    Sa annad mulle oma päästekilbi ja su alandus teeb mind suureks.
    Sa teed maa avaraks mu sammule, et mu luupeksed ei libiseks.
    Ma tahan jälitada oma vaenlasi ja nad hävitada ega taha tulla tagasi enne, kui olen teinud neile lõpu.
    Ma tahan teha neile lõpu ja nad purustada, nõnda et nad enam ei tõuse, vaid langevad mu jalge alla.
    Sa vöötad mind rammuga sõja jaoks, sa surud kokku mu alla need, kes tõusevad mu vastu.
    Sa pöörad minu poole mu vaenlaste selja, ma hävitan oma vihamehed.
    Nad vaatavad ümber, aga päästjat ei ole; hüüavad Issanda poole, aga ta ei vasta neile.
    Nüüd ma hõõrun nad pihuks nagu maa tolmu; ma põrmustan ja sõtkun nad puruks nagu tänavate pori.
    Sina päästad minu mu rahva riidlemistest; sa hoiad mind paganate peaks. Rahvad, keda ma ei tunne, hakkavad mind teenima.
    Võõra rahva lapsed meelitavad mind, kuulduste peale nad kuulevad mu sõna.
    Võõra rahva lapsed nõrkevad ja nad vöötavad endid oma linnustest välja tulles.
    Issand elab, kiidetud olgu mu kalju! Ülistatud olgu Jumal, mu päästekalju,
    Jumal, kes mulle annab kättemaksmise ja alistab mulle rahvad,
    sina, kes viid mind ära mu vaenlaste käest, tõstad mind kõrgele mu vastaste eest ja vabastad minu vägivalla meeste käest.
    Sellepärast ma tänan sind, Issand, paganate seas ja laulan kiitust su nimele,
    kes teed suureks oma kuninga õnne ning osutad heldust oma võitule, Taavetile ja tema soole igavesti!”
    Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
    Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
    Цитата из Библии каждое утро
    TG: t.me/azbible
    Viber: vb.me/azbible