И сiя́ словеса́ дави́дова послѣ́дняя. Вѣ́ренъ дави́дъ сы́нъ Иессе́овъ, и вѣ́ренъ му́жъ, его́же возста́ви Госпо́дь въ христа́ Бо́га Иа́ковля, и благолѣ́пны псалмы́ Изра́илевы.

И Ду́хъ Госпо́день глаго́ла во мнѣ́, и сло́во его́ на язы́цѣ мое́мъ.

Глаго́летъ Бо́гъ Изра́илевъ: мнѣ́ глаго́ла храни́тель Изра́илевъ при́тчу: рѣ́хъ въ человѣ́цѣхъ: ка́ко удержите́ стра́хъ Бо́жiй?

И во свѣ́тѣ Бо́жiи у́треннѣмъ, и возсiя́ со́лнце зау́тра, не пре́йде от сiя́нiя, и я́ко от дождя́ зла́чна от земли́.

Не та́ко бо до́мъ мо́й съ крѣ́пкимъ: завѣ́тъ бо вѣ́ченъ положи́ ми, гото́въ во вся́комъ вре́мени сохране́нъ: я́ко все́ спасе́нiе мое́ и все́ хотѣ́нiе во Го́сподѣ, я́ко не и́мать прозя́бнути беззако́нный.

Я́коже те́рнiе изве́ржено вси́ сі́и, я́ко не во́змутся руко́ю,

и му́жъ не потруди́тся въ ни́хъ: и мно́жество желѣ́за, и дре́во копі́йное, и огне́мъ сожже́тъ, и попаля́тся въ срамоту́ свою́.

Сiя́ имена́ си́льныхъ дави́довыхъ: Иевосѳе́й Ханане́анинъ кня́зь тре́тiяго е́сть: Адино́нъ Асоне́й, се́й обнажи́ ме́чь сво́й на о́смь со́тъ во́иновъ [и побѣди́] еди́ною.

И по не́мъ Елеаза́ръ, сы́нъ отца́ бра́та его́, въ трiе́хъ си́льныхъ бра́тiяхъ, се́й бѣ́ со дави́домъ [во сирра́нѣ] внегда́ поноси́ти ему́ во иноплеме́нницѣхъ: и иноплеме́нницы собра́шася та́мо на бра́нь,

и изыдо́ша му́жiе Изра́илевы проти́ву лица́ и́хъ, и то́й воста́ и убива́ше иноплеме́нники, до́ндеже утруди́ся рука́ его́ и прильпе́ рука́ его́ къ мечу́: и сотвори́ Госпо́дь спасе́нiе вели́ко въ то́й де́нь: и лю́дiе обрати́шася вслѣ́дъ его́ то́кмо совлача́ти.

И по не́мъ самаі́а сы́нъ а́сы, Арухе́йскiй: и собра́шася иноплеме́нницы во Ѳирі́ю: и бѣ́ та́мо ча́сть села́ испо́лнь ля́щи: и лю́дiе бѣжа́ша от лица́ иноплеме́ннича:

и ста́ а́ки сто́лпъ посредѣ́ ча́сти, и исхи́ти ю́, и порази́ иноплеме́нники: и сотвори́ Госпо́дь спасе́нiе вели́ко.

И снидо́ша три́ кня́зи от три́десятихъ, и прiидо́ша въ касо́нъ къ дави́ду въ верте́пъ Одолла́мъ: и чи́нове иноплеме́нникъ ополчи́шася во юдо́ли Рафаи́нстѣй.

И дави́дъ тогда́ бѣ́ во обдержа́нiи, и ста́нъ иноплеме́нническъ бѣ́ тогда́ въ Виѳлее́мѣ.

И возжада́ дави́дъ и рече́: кто́ напои́тъ мя́ водо́ю изъ ро́ва, и́же въ Виѳлее́мѣ при вратѣ́хъ? ста́нъ же бѣ́ тогда́ иноплеме́нничь въ Виѳлее́мѣ.

И расторго́ша трiе́ си́льнiи ополче́нiе иноплеме́нничо, и почерпо́ша воды́ изъ ро́ва Виѳлее́мскаго, и́же при вратѣ́хъ: и взя́ша, и прiидо́ша ко дави́ду, и не восхотѣ́ пи́ти ея́: и возлiя́ ю́ Го́споду

и рече́: ми́лостивъ мнѣ́, Го́споди, е́же сотвори́ти сiе́, кро́вь ли муже́й поше́дшихъ въ душа́хъ свои́хъ пи́ти и́мамъ? И не восхотѣ́ пи́ти ея́. Сiя́ сотвори́ша трiе́ си́льнiи.

И Аве́сса бра́тъ Иоа́вль сы́нъ сару́инъ, се́й бѣ́ кня́зь въ трiе́хъ, и се́й воздви́же копiе́ свое́ на три́ста я́звеныхъ, и тому́ и́мя е́сть въ трiе́хъ.

От трiе́хъ о́ныхъ сла́вный, и бы́сть и́мъ кня́зь, и да́же до трiе́хъ не прiи́де.

И ване́а сы́нъ Иода́евъ, му́жъ се́й премно́гъ въ дѣ́лѣхъ, от кавасаи́ла, и се́й уби́ два́ сы́на Арiи́ла Моа́вскаго: и то́й сни́де, и уби́ льва́ посредѣ́ ро́ва въ де́нь снѣ́женъ:

и то́й порази́ му́жа Еги́птянина, му́жа кра́сна, въ руцѣ́ же Еги́птянина копiе́ я́ко дре́во лѣ́ствицы кора́бленыя: и сни́де къ нему́ со па́лицею, и исто́рже копiе́ изъ руку́ Еги́птянина, и уби́ его́ копiе́мъ его́:

сiя́ сотвори́ ване́а сы́нъ Иода́евъ, и тому́ и́мя въ трiе́хъ си́льныхъ,

от трiе́хъ сла́вный, и ко трiе́мъ не прiи́де: и поста́ви его́ дави́дъ надъ таи́нники свои́ми.

И сiя́ имена́ си́льныхъ дави́да царя́: Асаи́лъ бра́тъ Иоа́вль, се́й въ три́десятихъ: Елеана́нъ сы́нъ отца́ бра́та его́ от Виѳлее́ма:

семо́ѳъ Ародiи́нъ:

хелли́съ келоѳі́йскiй: Ира́ сы́нъ екки́са Ѳекои́тскаго:

Авiезе́ръ Анаѳоѳи́тскiй: Савухе́й и́же от Асоѳи́ты:

Елло́нъ алони́тскiй: мое́й нетофаѳи́тянинъ:

ели́ сы́нъ Ваа́нь, и́же от нетофаѳи́тъ: еѳѳи́ сы́нъ Рива́нь от гавао́на сыно́въ Венiами́нихъ:

ване́асъ фараѳони́тскiй: урі́й от Наалге́а:

Арiи́лъ сы́нъ Аравоѳи́тянина: зао́ръ Варсами́тскiй:

Елеа́са сы́нъ Салавони́тскiй: Васе́й гони́тскiй:

Ионаѳа́нъ сы́нъ сама́на Арори́тскаго: Ахiа́нъ сы́нъ Арати́ Араѳу́рскаго:

Елифала́ѳъ сы́нъ маахiа́вль: Елiа́въ сы́нъ Ахитофе́ла гелони́тскаго:

Асараи́ карми́лскiй: уре́мъ сы́нъ Асви́:

и га́ла сы́нъ наѳа́новъ: и Ваа́нъ сы́нъ агари́нъ:

е́лли Аммани́тскiй: гелоре́й вироѳі́йскiй, нося́й ору́жiе Иоа́ва сы́на сару́ина:

Ира́съ еѳѳи́рскiй: гаре́въ иерѳе́йскiй: и урі́а геѳе́йскiй.

Всѣ́хъ три́десять и се́дмь.

Латинский (Nova Vulgata)

Haec autem sunt verba David novissima: «Dixit David filius Isai, dixit vir constitutus in alto, christus Dei Iacob, suavis psalta Israel.

Spiritus Domini locutus est per me, et sermo eius super linguam meam.

Locutus est Deus Israel, mihi dixit Petra Israel: "Dominator hominum iustus, dominator in timore Dei

est sicut lux aurorae, oriente sole, mane absque nubibus; de splendore post pluviam herba oritur de terra".

Nonne sic est domus mea cum Deo? Quia pactum aeternum statuit mihi, dispositum in omnibus atque munitum. Cunctam enim salutem meam et omne desiderabile nonne faciet germinare?

Praevaricatores autem quasi spinae abiectae universi, quae non tolluntur manibus;

et si quis tangere voluerit eas, armabitur ferro et ligno lanceato, igneque succensae comburentur».

Haec nomina fortium David: Iesbaal Hachamonites, princeps inter tres, ipse levavit hastam suam super octingentos, quos interfecit impetu uno.

Post hunc Eleazar filius Dodo Ahohites, inter tres fortes. Qui erat cum David in Aphesdommim, quando Philisthim congregati sunt illuc in proelium.

Cumque ascendissent viri Israel, ipse stetit et percussit Philisthaeos, donec deficeret manus eius et obrigesceret cum gladio; fecitque Dominus salutem magnam in die illa, et populus reversus est tantum ad spolia detrahenda.

Et post hunc Samma filius Age Ararites. Et congregati sunt Philisthim in Lehi; erat quippe ibi ager lente plenus. Cumque fugisset populus a facie Philisthim,

stetit ille in medio agri et tuitus est eum percussitque Philisthaeos, et fecit Dominus salutem magnam.

Et descenderunt tres de triginta et venerunt tempore messis ad David in speluncam Odollam; castra autem Philisthinorum erant posita in valle Raphaim.

Et David erat tunc in praesidio; porro statio Philisthinorum tunc erat in Bethlehem.

Desideravit igitur David et ait: «O si quis mihi daret potum aquae de cisterna, quae est in Bethlehem iuxta portam!».

Irruperunt ergo tres fortes castra Philisthinorum et hauserunt aquam de cisterna Bethlehem, quae erat iuxta portam, et attulerunt ad David. At ille noluit bibere, sed libavit illam Domino

dicens: «Propitius mihi sit Dominus, ne faciam hoc. Num sanguinem hominum istorum, qui profecti sunt in animarum periculo, bibam?». Noluit ergo bibere. Haec fecerunt tres robustissimi.

Abisai autem frater Ioab filius Sarviae princeps erat de triginta. Ipse est qui elevavit hastam suam contra trecentos, quos interfecit. Nominatus in triginta

et inter triginta nobilior eratque eorum princeps; sed usque ad tres primos non pervenerat.

Et Banaias filius Ioiadae vir fortissimus magnorum operum de Cabseel. Ipse percussit duos filios Ariel de Moab, et ipse descendit et percussit leonem in media cisterna in diebus nivis.

Ipse quoque interfecit virum Aegyptium, virum procerae staturae habentem in manu hastam; itaque cum descendisset ad eum cum baculo, vi extorsit hastam de manu Aegyptii et interfecit eum hasta sua.

Haec fecit Banaias filius Ioiadae, et ipse nominatus inter triginta fortissimos.

Erat autem nobilior inter triginta; verumtamen usque ad tres non pervenerat. Fecitque eum David sibi caput satellitum suorum.

Asael frater Ioab erat inter triginta. Elchanan filius Dodo de Bethlehem,

Samma de Harod, Elica de Harod,

Heles de Phalti, Hira filius Acces de Thecua,

Abiezer de Anathoth, Sobbochai de Husa,

Selmon Ahohites, Maharai Netophathites,

Heled filius Baana Netophathites, Ithai filius Ribai de Gabaa filiorum Beniamin,

Banaia Pharathonites, Heddai de torrentibus Gaas,

Abibaal Arbathites, Azmaveth de Bahurim,

Eliaba de Saalbon, Iasen de Gun,

Ionathan filius Samma de Arar, Ahiam filius Sarar Ararites.

Eliphalet filius Aasbai Maachathitae, Eliam filius Achitophel Gilonites,

Hesro de Carmel, Pharai de Arab,

Igal filius Nathan de Soba, Bani de Gad,

Selec de Ammon, Naharai Berothites armiger Ioab filii Sarviae,

Hira Iethrites, Gareb et ipse Iethrites,

Urias Hetthaeus. Omnes triginta septem.

Синодальный

1 Последние слова Давида — песнь хвалы; 8 деяния храбрых у Давида; поступок трех, принесших воду из колодезя Вифлеемского.

Вот последние слова Давида, изречение Давида, сына Иессеева, изречение мужа, поставленного высоко, помазанника Бога Иаковлева и сладкого певца Израилева:

Дух Господень говорит во мне, и слово Его на языке у меня.

Сказал Бог Израилев, говорил о мне скала Израилева: владычествующий над людьми будет праведен, владычествуя в страхе Божием.

И как на рассвете утра, при восходе солнца на безоблачном небе, от сияния после дождя вырастает трава из земли,

не так ли дом мой у Бога? Ибо завет вечный положил Он со мною, твердый и непреложный. Не так ли исходит от Него все спасение мое и все хотение мое?

А нечестивые будут, как выброшенное терние, которого не берут рукою;

но кто касается его, вооружается железом или деревом копья, и огнем сожигают его на месте.

Вот имена храбрых у Давида: Исбосеф Ахаманитянин, главный из трех; он поднял копье свое на восемьсот человек и поразил их в один раз.

По нем Елеазар, сын Додо, сына Ахохи, из трех храбрых, бывших с Давидом, когда они порицанием вызывали Филистимлян, собравшихся на войну;

израильтяне вышли против них, и он стал и поражал Филистимлян до того, что рука его утомилась и прилипла к мечу. И даровал Господь в тот день великую победу, и народ последовал за ним для того только, чтоб обирать убитых.

За ним Шамма, сын Аге, Гараритянин. Когда Филистимляне собрались в Фирию, где было поле, засеянное чечевицею, и народ побежал от Филистимлян,

то он стал среди поля и сберег его и поразил Филистимлян. И даровал тогда Господь великую победу.

Трое сих главных из тридцати вождей пошли и вошли во время жатвы к Давиду в пещеру Одоллам, когда толпы Филистимлян стояли в долине Рефаимов.

Давид был тогда в укрепленном месте, а отряд Филистимлян – в Вифлееме.

И захотел Давид пить, и сказал: кто напоит меня водою из колодезя Вифлеемского, что у ворот?

Тогда трое этих храбрых пробились сквозь стан Филистимский и почерпнули воды из колодезя Вифлеемского, что у ворот, и взяли и принесли Давиду. Но он не захотел пить ее и вылил ее во славу Господа,

и сказал: сохрани меня Господь, чтоб я сделал это! не кровь ли это людей, ходивших с опасностью собственной жизни? И не захотел пить ее. Вот что сделали эти трое храбрых!

И Авесса, брат Иоава, сын Саруин, был главным из трех; он убил копьем своим триста человек и был в славе у тех троих.

Из трех он был знатнейшим и был начальником, но с теми тремя не равнялся.

Ванея, сын Иодая, мужа храброго, великий по делам, из Кавцеила; он поразил двух сыновей Ариила Моавитского; он же сошел и убил льва во рве в снежное время;

он же убил одного Египтянина человека видного; в руке Египтянина было копье, а он пошел к нему с палкою и отнял копье из руки Египтянина, и убил его собственным его копьем:

вот что сделал Ванея, сын Иодаев, и он был в славе у трех храбрых;

он был знатнее тридцати, но с теми тремя не равнялся. И поставил его Давид ближайшим исполнителем своих приказаний.

[Вот имена сильных царя Давида:] Асаил, брат Иоава – в числе тридцати; Елханан, сын Додо, из Вифлеема,

Шамма Хародитянин, Елика Хародитянин,

Херец Палтитянин, Ира, сын Икеша, Фекоитянин,

Евиезер Анафофянин, Мебуннай Хушатянин,

Цалмон Ахохитянин, Магарай Нетофафянин,

Хелев, сын Бааны, Нетофафянин, Иттай, сын Рибая, из Гивы сынов Вениаминовых,

Ванея Пирафонянин, Иддай из Нахле-Гааша,

Ави-Албон Арбатитянин, Азмавет Бархюмитянин,

Елияхба Шаалбонянин; из сыновей Яшена – Ионафан,

Шама Гараритянин, Ахиам, сын Шарара, Араритянин,

Елифелет, сын Ахасбая, сына Магахати, Елиам, сын Ахитофела, Гилонянин,

Хецрай Кармилитянин, Паарай Арбитянин,

Игал, сын Нафана, из Цобы, Бани Гадитянин,

Целек Аммонитянин, Нахарай Беротянин, оруженосец Иоава, сына Саруи,

Ира Итритянин, Гареб Итритянин,

Урия Хеттеянин. Всех тридцать семь.

Грузинский

Языки

ეს არის დავითის უკანასკნელი სიტყვები, რომელნიც წარმოთქვა დავითმა, იესეს ძემ, კაცმა, მაღლით დადგინებულმა, იაკობის ღვთის ცხებულმა და ისრაელის ტკბილხმიანმა მგალობელმა:

უფლის სული მეტყველებს ჩემით და ენაზე მაქვს მისი სიტყვა.

მითხრა ისრაელის ღმერთმა, მელაპარაკა ისრაელის კლდე: მართალი კაცი იხელმწიფებს ხალხზე, ღვთის შიშით იხელმწიფებს.

იქნება იგი როგორც დილის ნათელი მზის ამოსვლისას, უღრუბლო დილა, როგორც წვიმის შემდეგ მიწიდან ამობრწყინვებული ბალახი.

განა ასეთი არ არის ჩემი სახლი უფლის წინაშე? რადგან მან დამიდო საუკუნო აღთქმა, ყოველმხრივ გაწყობილი და დაურღვეველი. განა მისგან არ აღმოცენდება ყოველი ჩემი გამარჯვება და ყოველი ჩემი ნატვრა?

უკეთურნი გადაგდებულ ეკლებივით იქნებიან ყველანი, ხელში რომ არ აიღება.

ახლოს მიმსვლელს რკინა უნდა ეჭიროს და შუბის ტარი, ცეცხლში ამოიბუგებიან ადგილზევე, სადაც ყრიან.

აჰა, დავითის მოყმეთა სახელები: იოშებ-ბაშებეთ თახქემონელი, ეტლოსანთა მეთაური, რომელმაც მოუქნია შუბი რვაას კაცს და ერთ ჯერზე დახოცა.

მას შემდეგ ელიაზარი, ძე დოდოსი, ახოხის ძისა, ერთ-ერთი იმ სამ მოყმეთაგანი, რომელნიც ახლდნენ დავითს, როცა ლანძღვა დაუწყეს ფილისტიმელებს და საბრძოლველად შეიკრიბნენ, ისრაელი კი უკან იხევდა.

შეიმართა იგი და მუსრავდა ფილისტიმელებს, ვიდრე მარჯვენა ხელი არ დაუბუჟდა და მახვილის ვადას არ მიეწება. დიდი ხსნა მოიტანა იმ დღეს უფალმა. მხოლოდ ნადავლისთვის გაჰყვა მას ხალხი უკან.

მის შემდეგ: შამა აგეს ძე, ჰარარიელი. როცა საომრად შეიყარნენ ფილისტიმელები (იყო იქ ყანის ნაკვეთი, სადაც ცერცვი ეთესა) და უკუიქცა ხალხი ფილისტიმელთაგან,

ჩადგა იგი შუა ყანაში და იცავდა მას: მუსრი გაავლო ფ;ლისტიმელებს. დიდი ხსნა მოიტანა მაშინ უფალმა.

ჩამოვიდნენ ეს სამნი ოცდაათი მეთაურიდან და მივიდნენ დავითთან ყადულამის გამოქვაბულში მკის დროს. ხოლო ფილისტიმელთა ურდოები რეფაიმის ველზე იყვნენ დაბანაკებულნი.

მაშინ დავითი ამ საფარში იყო, ხოლო ფილისტიმელების ყარაული ბეთლემში იდგა.

ინება დავითმა და თქვა: ვინ დამალევინებს ბეთლემის ჭის წყალს, კარიბჭესთან რომ არის?

გაარღვია ამ სამმა მოყმემ ფილისტიმელთა ბანაკი, ამოიღეს წყალი ბეთლემის ჭიდან, კარიბჭესთან რომ არის, წამოიღეს და მოუტანეს დავითს, მაგრამ მან არ ინდომა მისი დალევა და უფალს დაუღვარა.

თქვა: შორს იყოს ჩემგან, უფალო, ასეთი საქმე! ნუმც დამელიოს ამ ვაჟკაცთა სისხლი, თავის გასაწირად რომ წავიდნენ! არ ინდომა დავითმა წყლის დალევა. ასე მოიქცა ეს სამი მოყმე.

აბიშაი, იოაბის ძმა, ცერუიას ძე, ამ სამთა უფროსი იყო. სამას კაცს მოუქნია შუბი და განგმირა. მას ჰქონდა მეტი სახელი ამ სამში.

ამ სამზე მეტად იყო პატივდებული და მათ მეთაურობდა, მაგრამ იმ პირველ სამს ვერ ეცილებოდა.

ბენაიაჰუ იეჰოიადაყის ძე, დაუღალავი ვაჟკაცი კაბცეელიდან. მან დაამარცხა ორი მოაბელი ლომკაცი; ის ჩავიდა ორმოში და მოკლა ლომი თოვლიან დღეს.

მანვე მოკლა ერთი ეგვიპტელი კაცი, საშინელი შესახედავი. შუბი ეჭირა ხელში ეგვიპტელს. ჩაუხტა კეტით, ხელიდან გამოსტაცა შუბი ეგვიპტელს და მისივე შუბით განგმირა.

ეს გააკეთა ბანაიჰუ იეჰოიადაყის ძემ და სახელი მოიხვეჭა სამთა მოყმეთა შორის.

ოცდაათიდან გამოირჩეოდა, თუმცა იმ პირველ სამს ვერ ეტოლებოდა. თავის მცველთა მეთაურად დანიშნა იგი დავითმა.

ყასაელი, იოაბის ძმა, ერთ-ერთი ოცდაათთაგანი იყო. ელხანანი, მისი ბიძაშვილი, ბეთლემელი,

შამა ხაროდიელი, ელიკა ხაროდიელი,

ხელეც ფალეტიელი, ყირა ყიკეშის ძე, თეკოაყეღი,

აბიყეზერ ყანათოთელი, მებუნაი ხუშათიელი,

ცალმონ ახოხელი, მაჰარაი ნეტოფათელი,

ხელებ ბაყანას ძე, ნეტოფათელი, ითაი რიბაის ძე ბენიამინის გიბყადან;

ბენაიაჰუ ფირყათონელი, ჰიდაი ნახლე-გაყაშიდან,

აბიყალბონ ყარბათელი, ყაზმავეთ ბარხუმელი;

ელიახბა შაყალბონელი, ბენე-იაშენი, იონათანი,

შამა ჰარარელი, ახიამ შარარის ძე, არარელი,

ელიფელეტ ახასბაის ძე, მაყაქათელი, ელიყამ ახითოფელის ძე, გილონელი,

ხეცრაი ქარმელელი, ფაყარაი არბელი,

იგად ნათანის ძე ცობადან, ბანი გადელი,

ცელეკ ყამონელი, ნახარაი ბეეროთელი, იოაბიბ ცერუიას ძის საჭურველთმტვირთველი,

ყირა ითრელი, გარებ ითრელი,

ურია ხეთელი. სულ ოცდაჩვიდმეტი.