Скрыть
5:10
5:13
5:15
5:22
5:23
Церковнославянский (рус)
И прiидо́ша вся́ племена́ Изра́илева къ дави́ду въ Хевро́нъ и глаго́лаша ему́: се́, ко́сти твоя́ и пло́ть твоя́ мы́ есмы́:
и вчера́ и тре́тiяго дне́ Сау́лу су́щу царю́ надъ на́ми, ты́ бы́лъ еси́ вводя́й и изводя́й Изра́иля, и рече́ Госпо́дь къ тебѣ́: ты́ упасе́ши лю́ди моя́ Изра́иля и ты́ бу́деши во́ждь лю́демъ мо­и́мъ Изра́илю.
И прiидо́ша вси́ старѣ́йшины Изра́илевы къ царю́ въ Хевро́нъ, и положи́ и́мъ ца́рь дави́дъ завѣ́тъ въ Хевро́нѣ предъ Го́сподемъ: и пома́заша дави́да на ца́р­ст­во надъ всѣ́мъ Изра́илемъ.
Сы́нъ три́десяти лѣ́тъ дави́дъ внегда́ воцари́тися ему́, и ца́р­ст­вова четы́редесять лѣ́тъ:
се́дмь лѣ́тъ и ме́сяцей ше́сть ца́р­ст­вова въ Хевро́нѣ надъ Иу́дою, и три́десять три́ лѣ́та ца́р­ст­вова надъ всѣ́мъ Изра́илемъ и Иу́дою во Иерусали́мѣ.
И по́йде дави́дъ и вси́ му́жiе его́ во Иерусали́мъ ко Иевусе́ю, живу́щему на земли́ то́й. И рѣ́ша дави́ду: не вни́деши сѣ́мо, я́ко воста́ша хромі́и и слѣпі́и глаго́люще: я́ко не вни́детъ дави́дъ сѣ́мо.
И взя́ дави́дъ крѣ́пость Сiо́ню: сiя́ е́сть гра́дъ дави́довъ.
И рече́ дави́дъ въ де́нь то́й: вся́къ поража́яй Иевусе́а да каса́ет­ся мече́мъ и хромы́хъ и слѣпы́хъ и ненави́дящихъ души́ дави́довы. Сего́ ра́ди реку́тъ: слѣпі́и и хромі́и не вни́дутъ въ до́мъ Госпо́день.
И сѣ́де дави́дъ въ крѣ́пости, и нарече́ся сiя́ гра́дъ дави́довъ: и созда́ то́й гра́дъ о́коло от­ краегра́дiя, и до́мъ сво́й.
И идя́ше дави́дъ иды́й и велича́емь, и Госпо́дь Вседержи́тель съ ни́мъ.
И посла́ хира́мъ ца́рь ти́рскiй послы́ къ дави́ду, и дре́ва ке́дрова, и древодѣ́лей, и каменодѣ́лателей, и созда́ша до́мъ дави́ду.
И уразумѣ́ дави́дъ, я́ко угото́ва его́ Госпо́дь въ царя́ надъ Изра́илемъ, и я́ко воз­несе́ся ца́р­ст­во его́ люді́й его́ ра́ди Изра́иля.
И поя́тъ дави́дъ еще́ жены́ и подло́жницы от­ Иерусали́ма по при­­ше́­ст­вiи сво­е́мъ от­ Хевро́на: и бы́ша дави́ду еще́ сы́нове и дще́ри.
И сiя́ имена́ роди́в­шымся ему́ во Иерусали́мѣ: саму́съ и Сова́въ, и наѳа́нъ и Соломо́нъ,
и евеа́ръ и Елису́е, и Нафе́къ и Иефiе́,
и Елисама́ и Елидае́ и Елифала́ѳъ, самае́, Иесива́ѳъ, наѳа́нъ, Галамаа́нъ, Иеваа́ръ, Ѳеису́съ, Елифала́ѳъ, наге́ѳъ, Нафе́къ, Ианаѳа́нъ и леасами́съ, Ваалима́ѳъ, Елифаа́ѳъ.
И услы́шаша иноплеме́н­ницы, я́ко пома́зася дави́дъ ца́рь надъ Изра́илемъ, и взыдо́ша вси́ иноплеме́н­ницы иска́ти дави́да. И услы́ша дави́дъ, и сни́де въ крѣ́пость.
Иноплеме́н­ницы же прiидо́ша и со­едини́шася во юдо́ли тита́нстѣй.
И вопроси́ дави́дъ Го́спода, глаго́ля: взы́ду ли ко иноплеме́н­никомъ? и преда́си ли я́ въ ру́цѣ мо­и́? И рече́ Госпо́дь къ дави́ду: взы́ди, я́ко предая́ преда́мъ иноплеме́н­ники въ ру́цѣ тво­и́.
И прiи́де дави́дъ съ вы́шнихъ сѣ́чей и посѣче́ иноплеме́н­ники та́мо. И рече́ дави́дъ: изсѣче́ Госпо́дь враги́ моя́ иноплеме́н­ники предо мно́ю, я́коже пресѣка́ют­ся во́ды. Сего́ ра́ди нарече́ся и́мя мѣ́ста того́ свы́ше сѣ́чей.
И оста́виша та́мо [иноплеме́н­ницы] бо́ги своя́, и взя́ и́хъ дави́дъ и му́жiе и́же съ ни́мъ [и рече́ дави́дъ сожещи́ и́хъ во огни́].
И при­­ложи́ша па́ки прiити́ иноплеме́н­ницы и собра́шася на юдо́ли тита́нстѣй.
И вопроси́ дави́дъ Го́спода: взы́ду ли ко иноплеме́н­никомъ? и преда́си ли и́хъ въ ру́цѣ мо­и́? И рече́ ему́ Госпо́дь: не исходи́ на срѣ́тенiе и́мъ, но уклони́ся от­ ни́хъ, и при­­сту́пиши къ ни́мъ бли́зъ дубра́вы пла́ча:
и бу́детъ, егда́ услы́шиши гла́съ шу́ма от­ дубра́вы пла́ча, тогда́ сни́деши къ ни́мъ, я́ко тогда́ изы́детъ Госпо́дь предъ тобо́ю сѣщи́ на бра́ни иноплеме́н­ники.
И сотвори́ дави́дъ, я́коже заповѣ́да ему́ Госпо́дь, и изби́ иноплеме́н­ники от­ гавао́на да́же до земли́ гази́ра.
Синодальный
1 Израиль воцаряяет Давида, который берет крепость Сион и основывается в Иерусалиме; 13 сыновья Давида, рожденные в Иерусалиме; 17 Филистимляне вышли против Давида, но были дважды поражены.
И пришли все колена Израилевы к Давиду в Хеврон и сказали: вот, мы – кости твои и плоть твоя;
еще вчера и третьего дня, когда Саул царствовал над нами, ты выводил и вводил Израиля; и сказал Господь тебе: «ты будешь пасти народ Мой Израиля и ты будешь вождем Израиля».
И пришли все старейшины Израиля к царю в Хеврон, и заключил с ними царь Давид завет в Хевроне пред Господом; и помазали Давида в царя над [всем] Израилем.
Тридцать лет было Давиду, когда он воцарился; царствовал сорок лет.
В Хевроне царствовал над Иудою семь лет и шесть месяцев, и в Иерусалиме царствовал тридцать три года над всем Израилем и Иудою.
И пошел царь и люди его на Иерусалим против Иевусеев, жителей той страны; но они говорили Давиду: «ты не войдешь сюда; тебя отгонят слепые и хромые», – это значило: «не войдет сюда Давид».
Но Давид взял крепость Сион: это – город Давидов.
И сказал Давид в тот день: всякий, убивая Иевусеев, пусть поражает копьем и хромых и слепых, ненавидящих душу Давида. Посему и говорится: слепой и хромой не войдет в дом [Господень].
И поселился Давид в крепости, и назвал ее городом Давидовым, и обстроил кругом от Милло и внутри.
И преуспевал Давид и возвышался, и Господь Бог Саваоф был с ним.
И прислал Хирам, царь Тирский, послов к Давиду и кедровые деревья и плотников и каменщиков, и они построили дом Давиду.
И уразумел Давид, что Господь утвердил его царем над Израилем и что возвысил царство его ради народа Своего Израиля.
И взял Давид еще наложниц и жен из Иерусалима, после того, как пришел из Хеврона.
И родились еще у Давида сыновья и дочери. И вот имена родившихся у него в Иерусалиме: Самус, и Совав, и Нафан, и Соломон,
и Евеар, и Елисуа, и Нафек, и Иафиа,
и Елисама, и Елидае, и Елифалеф, *[Самае, Иосиваф, Нафан, Галамаан, Иеваар, Феисус, Елифалаф, Нагев, Нафек, Ионафан, Леасамис, Ваалимаф и Елифааф].
Когда Филистимляне услышали, что Давида помазали на царство над Израилем, то поднялись все Филистимляне искать Давида. И услышал Давид и пошел в крепость.
А Филистимляне пришли и расположились в долине Рефаим.
И вопросил Давид Господа, говоря: идти ли мне против Филистимлян? предашь ли их в руки мои? И сказал Господь Давиду: иди, ибо Я предам Филистимлян в руки твои.
И пошел Давид в Ваал-Перацим и поразил их там, и сказал Давид: Господь разнес врагов моих предо мною, как разносит вода. Посему и месту тому дано имя Ваал-Перацим.
И оставили там [Филистимляне] истуканов своих, а Давид с людьми своими взял их [и велел сжечь их в огне].
И пришли опять Филистимляне и расположились в долине Рефаим.
И вопросил Давид Господа, [идти ли мне против Филистимлян, и предашь ли их в руки мои?] И Он отвечал ему: не выходи навстречу им, а зайди им с тылу и иди к ним со стороны тутовой рощи;
и когда услышишь шум как бы идущего по вершинам тутовых дерев, то двинься, ибо тогда пошел Господь пред тобою, чтобы поразить войско Филистимское.
И сделал Давид, как повелел ему Господь, и поразил Филистимлян от Гаваи до Газера.
Английский (NKJV)
Then all the tribes of Israel came to David at Hebron and spoke, saying, «Indeed we are your bone and your flesh.
Also, in time past, when Saul was king over us, you were the one who led Israel out and brought them in; and the LORD said to you, «You shall shepherd My people Israel, and be ruler over Israel.»́
Therefore all the elders of Israel came to the king at Hebron, and King David made a covenant with them at Hebron before the LORD. And they anointed David king over Israel.
David was thirty years old when he began to reign, and he reigned forty years.
In Hebron he reigned over Judah seven years and six months, and in Jerusalem he reigned thirty-three years over all Israel and Judah.
And the king and his men went to Jerusalem against the Jebusites, the inhabitants of the land, who spoke to David, saying, «You shall not come in here; but the blind and the lame will repel you,» thinking, «David cannot come in here.»
Nevertheless David took the stronghold of Zion (that is, the City of David).
Now David said on that day, «Whoever climbs up by way of the water shaft and defeats the Jebusites (the lame and the blind, who are hated by David́s soul), he shall be chief and captain.» Therefore they say, «The blind and the lame shall not come into the house.»
Then David dwelt in the stronghold, and called it the City of David. And David built all around from the Millo and inward.
So David went on and became great, and the LORD God of hosts was with him.
Then Hiram king of Tyre sent messengers to David, and cedar trees, and carpenters and masons. And they built David a house.
So David knew that the LORD had established him as king over Israel, and that He had exalted His kingdom for the sake of His people Israel.
And David took more concubines and wives from Jerusalem, after he had come from Hebron. Also more sons and daughters were born to David.
Now these are the names of those who were born to him in Jerusalem: Shammua, Shobab, Nathan, Solomon,
Ibhar, Elishua, Nepheg, Japhia,
Elishama, Eliada, and Eliphelet.
Now when the Philistines heard that they had anointed David king over Israel, all the Philistines went up to search for David. And David heard of it and went down to the stronghold.
The Philistines also went and deployed themselves in the Valley of Rephaim.
So David inquired of the LORD, saying, «Shall I go up against the Philistines? Will You deliver them into my hand?» And the LORD said to David, «Go up, for I will doubtless deliver the Philistines into your hand.»
So David went to Baal Perazim, and David defeated them there; and he said, «The LORD has broken through my enemies before me, like a breakthrough of water.» Therefore he called the name of that place Baal Perazim.
And they left their images there, and David and his men carried them away.
Then the Philistines went up once again and deployed themselves in the Valley of Rephaim.
Therefore David inquired of the LORD, and He said, «You shall not go up; circle around behind them, and come upon them in front of the mulberry trees.
And it shall be, when you hear the sound of marching in the tops of the mulberry trees, then you shall advance quickly. For then the LORD will go out before you to strike the camp of the Philistines.»
And David did so, as the LORD commanded him; and he drove back the Philistines from Geba as far as Gezer.
וַיָּבֹאוּ כָּל־שִׁבְטֵי יִשְׂרָאֵל אֶל־דָּוִד חֶבְרוֹנָה; וַיֹּאמְרוּ לֵאמֹר, הִנְנוּ עַצְמְךָ וּבְשָׂרְךָ אֲנָחְנוּ׃
גַּם־אֶתְמוֹל גַּם־שִׁלְשׁוֹם, בִּהְיוֹת שָׁאוּל מֶלֶךְ עָלֵינוּ, אַתָּה, הָיִיתָה (הָיִיתָ) מוֹצִיא (הַמּוֹצִיא) וְהַמֵּבִי (וְהַמֵּבִיא) אֶת־יִשְׂרָאֵל; וַיֹּאמֶר יְהוָה לְךָ, אַתָּה תִרְעֶה אֶת־עַמִּי אֶת־יִשְׂרָאֵל, וְאַתָּה תִּהְיֶה לְנָגִיד עַל־יִשְׂרָאֵל׃
וַיָּבֹאוּ כָּל־זִקְנֵי יִשְׂרָאֵל אֶל־הַמֶּלֶךְ חֶבְרוֹנָה, וַיִּכְרֹת לָהֶם הַמֶּלֶךְ דָּוִד בְּרִית בְּחֶבְרוֹן לִפְנֵי יְהוָה; וַיִּמְשְׁחוּ אֶת־דָּוִד לְמֶלֶךְ עַל־יִשְׂרָאֵל׃ פ
בֶּן־שְׁלֹשִׁים שָׁנָה דָּוִד בְּמָלְכוֹ; אַרְבָּעִים שָׁנָה מָלָךְ׃
בְּחֶבְרוֹן מָלַךְ עַל־יְהוּדָה, שֶׁבַע שָׁנִים וְשִׁשָּׁה חֳדָשִׁים; וּבִירוּשָׁלִַם מָלַךְ, שְׁלֹשִׁים וְשָׁלֹשׁ שָׁנָה, עַל כָּל־יִשְׂרָאֵל וִיהוּדָה׃
וַיֵּלֶךְ הַמֶּלֶךְ וַאֲנָשָׁיו יְרוּשָׁלִַם, אֶל־הַיְבֻסִי יוֹשֵׁב הָאָרֶץ; וַיֹּאמֶר לְדָוִד לֵאמֹר לֹא־תָבוֹא הֵנָּה, כִּי אִם־הֱסִירְךָ, הַעִוְרִים וְהַפִּסְחִים לֵאמֹר, לֹא־יָבוֹא דָוִד הֵנָּה׃
וַיִּלְכֹּד דָּוִד, אֵת מְצֻדַת צִיּוֹן; הִיא עִיר דָּוִד׃
וַיֹּאמֶר דָּוִד בַּיּוֹם הַהוּא, כָּל־מַכֵּה יְבֻסִי וְיִגַּע בַּצִּנּוֹר, וְאֶת־הַפִּסְחִים וְאֶת־הַעִוְרִים, שְׂנֹאו (שְׂנֻאֵי) נֶפֶשׁ דָּוִד; עַל־כֵּן יֹאמְרוּ, עִוֵּר וּפִסֵּחַ, לֹא יָבוֹא אֶל־הַבָּיִת׃
וַיֵּשֶׁב דָּוִד בַּמְּצֻדָה, וַיִּקְרָא־לָהּ עִיר דָּוִד; וַיִּבֶן דָּוִד סָבִיב, מִן־הַמִּלּוֹא וָבָיְתָה׃
וַיֵּלֶךְ דָּוִד הָלוֹךְ וְגָדוֹל; וַיהוָה אֱלֹהֵי צְבָאוֹת עִמּוֹ׃ פ
וַיִּשְׁלַח חִירָם מֶלֶךְ־צֹר מַלְאָכִים אֶל־דָּוִד, וַעֲצֵי אֲרָזִים, וְחָרָשֵׁי עֵץ, וְחָרָשֵׁי אֶבֶן קִיר; וַיִּבְנוּ־בַיִת לְדָוִד׃
וַיֵּדַע דָּוִד, כִּי־הֱכִינוֹ יְהוָה לְמֶלֶךְ עַל־יִשְׂרָאֵל; וְכִי נִשֵּׂא מַמְלַכְתּוֹ, בַּעֲבוּר עַמּוֹ יִשְׂרָאֵל׃ ס
וַיִּקַּח דָּוִד עוֹד פִּלַגְשִׁים וְנָשִׁים מִירוּשָׁלִַם, אַחֲרֵי בֹּאוֹ מֵחֶבְרוֹן; וַיִּוָּלְדוּ עוֹד לְדָוִד בָּנִים וּבָנוֹת׃
וְאֵלֶּה, שְׁמוֹת הַיִּלֹּדִים לוֹ בִּירוּשָׁלִָם; שַׁמּוּעַ וְשׁוֹבָב, וְנָתָן וּשְׁלֹמֹה׃
וְיִבְחָר וֶאֱלִישׁוּעַ וְנֶפֶג וְיָפִיעַ׃
וֶאֱלִישָׁמָע וְאֶלְיָדָע וֶאֱלִיפָלֶט׃ פ
וַיִּשְׁמְעוּ פְלִשְׁתִּים, כִּי־מָשְׁחוּ אֶת־דָּוִד לְמֶלֶךְ עַל־יִשְׂרָאֵל, וַיַּעֲלוּ כָל־פְּלִשְׁתִּים לְבַקֵּשׁ אֶת־דָּוִד; וַיִּשְׁמַע דָּוִד, וַיֵּרֶד אֶל־הַמְּצוּדָה׃
וּפְלִשְׁתִּים בָּאוּ; וַיִּנָּטְשׁוּ בְּעֵמֶק רְפָאִים׃
וַיִּשְׁאַל דָּוִד בַּיהוָה לֵאמֹר, הַאֶעֱלֶה אֶל־פְּלִשְׁתִּים, הֲתִתְּנֵם בְּיָדִי; וַיֹּאמֶר יְהוָה אֶל־דָּוִד עֲלֵה, כִּי־נָתֹן אֶתֵּן אֶת־הַפְּלִשְׁתִּים בְּיָדֶךָ׃
וַיָּבֹא דָוִד בְּבַעַל־פְּרָצִים וַיַּכֵּם שָׁם דָּוִד, וַיֹּאמֶר פָּרַץ יְהוָה אֶת־אֹיְבַי לְפָנַי כְּפֶרֶץ מָיִם; עַל־כֵּן, קָרָא שֵׁם־הַמָּקוֹם הַהוּא בַּעַל פְּרָצִים׃
וַיַּעַזְבוּ־שָׁם אֶת־עֲצַבֵּיהֶם; וַיִּשָּׂאֵם דָּוִד וַאֲנָשָׁיו׃ פ
וַיֹּסִפוּ עוֹד פְּלִשְׁתִּים לַעֲלוֹת; וַיִּנָּטְשׁוּ בְּעֵמֶק רְפָאִים׃
וַיִּשְׁאַל דָּוִד בַּיהוָה, וַיֹּאמֶר לֹא תַעֲלֶה; הָסֵב אֶל־אַחֲרֵיהֶם, וּבָאתָ לָהֶם מִמּוּל בְּכָאִים׃
וִיהִי בְּשָׁמְעֲךָ (כְּשָׁמְעֲךָ) אֶת־קוֹל צְעָדָה בְּרָאשֵׁי הַבְּכָאִים אָז תֶּחֱרָץ; כִּי אָז, יָצָא יְהוָה לְפָנֶיךָ, לְהַכּוֹת בְּמַחֲנֵה פְלִשְׁתִּים׃
וַיַּעַשׂ דָּוִד כֵּן, כַּאֲשֶׁר צִוָּהוּ יְהוָה; וַיַּךְ אֶת־פְּלִשְׁתִּים, מִגֶּבַע עַד־בֹּאֲךָ גָזֶר׃ פ
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible