Old Testament:
Gen.
Ex.
Lev.
Num.
Deut.
Josh.
Judg.
Rut.
1Sam.
2Sam.
1Ki.
2Ki.
1Chr.
2Chr.
Ezr.
Neh.
Eath.
Job.
Ps.
Prov.
Eccl.
S. of S.
Is.
Jer.
Lam.
Ezek.
Dan.
Hos.
Joel.
Am.
Obad.
Joh.
Mic.
Nah.
Hab.
Zeph.
Hag.
Zech.
Mal.
New Testament: Mat. Mark. Luke. John. Acts. Jas. 1Pet. 2Pet. 1John. 2John. 3John. Jude. Rom. 1Cor. 2Cor. Gal. Eph. Phil. Col. 1Thes. 2Thes. 1Tim. 2Tim. Tit. Philem. Heb. Rev.
New Testament: Mat. Mark. Luke. John. Acts. Jas. 1Pet. 2Pet. 1John. 2John. 3John. Jude. Rom. 1Cor. 2Cor. Gal. Eph. Phil. Col. 1Thes. 2Thes. 1Tim. 2Tim. Tit. Philem. Heb. Rev.
Скрыть
7:1
7:4
см.:1Пар.17:3-4;
7:6
7:7
7:9
7:11
7:17
см.:1Пар.17:15;
7:18
7:19
см.:1Пар.17:17;
7:21
7:25
7:26
7:29
см.:1Пар.17:27;
Now it came to pass when the king was dwelling in his house, and the LORD had given him rest from all his enemies all around,
that the king said to Nathan the prophet, «See now, I dwell in a house of cedar, but the ark of God dwells inside tent curtains.»
Then Nathan said to the king, «Go, do all that is in your heart, for the LORD is with you.»
But it happened that night that the word of the LORD came to Nathan, saying,
«Go and tell My servant David, «Thus says the LORD: «Would you build a house for Me to dwell in?
For I have not dwelt in a house since the time that I brought the children of Israel up from Egypt, even to this day, but have moved about in a tent and in a tabernacle.
Wherever I have moved about with all the children of Israel, have I ever spoken a word to anyone from the tribes of Israel, whom I commanded to shepherd My people Israel, saying, «Why have you not built Me a house of cedar?»»
Now therefore, thus shall you say to My servant David, «Thus says the LORD of hosts: «I took you from the sheepfold, from following the sheep, to be ruler over My people, over Israel.
And I have been with you wherever you have gone, and have cut off all your enemies from before you, and have made you a great name, like the name of the great men who are on the earth.
Moreover I will appoint a place for My people Israel, and will plant them, that they may dwell in a place of their own and move no more; nor shall the sons of wickedness oppress them anymore, as previously,
since the time that I commanded judges to be over My people Israel, and have caused you to rest from all your enemies. Also the LORD tells you that He will make you a house.
«When your days are fulfilled and you rest with your fathers, I will set up your seed after you, who will come from your body, and I will establish his kingdom.
He shall build a house for My name, and I will establish the throne of his kingdom forever.
I will be his Father, and he shall be My son. If he commits iniquity, I will chasten him with the rod of men and with the blows of the sons of men.
But My mercy shall not depart from him, as I took it from Saul, whom I removed from before you.
And your house and your kingdom shall be established forever before you. Your throne shall be established forever.»»́
According to all these words and according to all this vision, so Nathan spoke to David.
Then King David went in and sat before the LORD; and he said: «Who am I, O Lord GOD? And what is my house, that You have brought me this far?
And yet this was a small thing in Your sight, O Lord GOD; and You have also spoken of Your servant́s house for a great while to come. Is this the manner of man, O Lord GOD?
Now what more can David say to You? For You, Lord GOD, know Your servant.
For Your word́s sake, and according to Your own heart, You have done all these great things, to make Your servant know them.
Therefore You are great, O Lord GOD. For there is none like You, nor is there any God besides You, according to all that we have heard with our ears.
And who is like Your people, like Israel, the one nation on the earth whom God went to redeem for Himself as a people, to make for Himself a name--and to do for Yourself great and awesome deeds for Your land--before Your people whom You redeemed for Yourself from Egypt, the nations, and their gods?
For You have made Your people Israel Your very own people forever; and You, LORD, have become their God.
«Now, O LORD God, the word which You have spoken concerning Your servant and concerning his house, establish it forever and do as You have said.
So let Your name be magnified forever, saying, «The LORD of hosts is the God over Israel.́ And let the house of Your servant David be established before You.
For You, O LORD of hosts, God of Israel, have revealed this to Your servant, saying, «I will build you a house.́ Therefore Your servant has found it in his heart to pray this prayer to You.
«And now, O Lord GOD, You are God, and Your words are true, and You have promised this goodness to Your servant.
Now therefore, let it please You to bless the house of Your servant, that it may continue before You forever; for You, O Lord GOD, have spoken it, and with Your blessing let the house of Your servant be blessed forever.»
И бы́сть егда́ ся́де ца́рь въ дому́ свое́мъ, и Госпо́дь унаслѣ́ди его́ о́крестъ от всѣ́хъ враго́въ его́ окре́стныхъ,
и рече́ ца́рь къ наѳа́ну проро́ку: се́, ны́нѣ а́зъ живу́ въ дому́ ке́дровѣмъ, киво́тъ же Бо́жiй стои́тъ посредѣ́ ски́нiи.
И рече́ наѳа́нъ къ царю́: вся́ ели́ка су́ть въ се́рдцы твое́мъ, иди́ и твори́, я́ко Госпо́дь съ тобо́ю.
И бы́сть въ нощи́ то́й, и бы́сть сло́во Госпо́дне къ наѳа́ну, глаго́ля:
иди́ и рцы́ рабу́ моему́ дави́ду: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: не ты́ сози́ждеши мнѣ́ до́мъ, е́же обита́ти мнѣ́:
я́ко не обита́хъ въ дому́, от него́же дне́ изведо́хъ сы́ны Изра́илевы изъ земли́ Еги́петскiя до дне́ сего́, но бѣ́хъ ходя́ во обита́лищи и въ ку́щи,
во всѣ́хъ идѣ́же хожда́хъ во все́мъ Изра́или: а́ще глаго́ля глаго́лахъ ко еди́ному колѣ́ну Изра́илеву, ему́же заповѣ́дахъ пасти́ лю́ди моя́ Изра́иля, глаго́ля: почто́ не созда́сте ми́ до́му ке́дрова?
и ны́нѣ сiя́ рече́ши рабу́ моему́ дави́ду: си́це глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель: поя́хъ тя́ от па́жити о́вчiя на властели́нство лю́демъ мои́мъ Изра́илю,
и бѣ́хъ съ тобо́ю во всѣ́хъ, а́може ходи́лъ еси́, и искорени́хъ вся́ враги́ твоя́ от лица́ твоего́, и сотвори́хъ тя́ имени́та по и́мени вели́кихъ и́же на земли́,
и положу́ мѣ́сто лю́демъ мои́мъ Изра́илю, и насажду́ и́хъ, и вселя́тся о себѣ́ са́ми, и не попеку́тся ктому́: и не приложи́тъ сы́нъ непра́вды оби́дѣти и́хъ, я́коже испе́рва,
и от дні́й въ ня́же поста́вихъ судiи́ въ лю́дехъ мои́хъ во Изра́или: и упоко́ю тя́ от всѣ́хъ вра́гъ твои́хъ: и возвѣсти́тъ ти́ Госпо́дь, я́ко сози́ждеши до́мъ ему́:
и бу́детъ егда́ испо́лнятся дні́е твои́, и у́снеши со отцы́ твои́ми, и возста́влю сѣ́мя твое́ по тебѣ́, и́же бу́детъ от чре́ва твоего́, и угото́влю ца́рство его́:
то́й сози́ждетъ до́мъ и́мени моему́, и упра́влю престо́лъ его́ до вѣ́ка:
а́зъ бу́ду ему́ во отца́, и то́й бу́детъ ми́ въ сы́на: и а́ще прiи́детъ непра́вда его́, и обличу́ его́ жезло́мъ муже́й и я́звами сыно́въ человѣ́ческихъ:
ми́лости же моея́ не отста́влю от него́, я́коже отста́вихъ от тѣ́хъ, и́хже отста́вихъ от лица́ моего́:
и вѣ́ренъ бу́детъ до́мъ его́ и ца́рство его́ до вѣ́ка предо мно́ю: и престо́лъ его́ бу́детъ испра́вленъ во вѣ́къ.
По всѣ́мъ словесе́мъ си́мъ и по всему́ видѣ́нiю сему́, та́ко глаго́ла наѳа́нъ ко дави́ду.
И вни́де ца́рь дави́дъ и сѣ́де предъ Го́сподемъ и рече́: кто́ есмь а́зъ, Го́споди мо́й, Го́споди? и что́ до́мъ мо́й, я́ко возлюби́лъ мя́ еси́ да́же до си́хъ?
и ма́ла сiя́ предъ тобо́ю су́ть, Го́споди мо́й, Го́споди, и глаго́лалъ еси́ о до́мѣ раба́ твоего́ вдале́ко: се́й же зако́нъ человѣ́ка, Го́споди мо́й, Го́споди:
и что́ приложи́тъ дави́дъ еще́ глаго́лати къ тебѣ́? и ны́нѣ ты́ вѣ́си раба́ твоего́, Го́споди мо́й, Го́споди,
и раба́ твоего́ ра́ди сотвори́лъ еси́ и по се́рдцу твоему́ сотвори́лъ еси́ все́ вели́чество сiе́, сказа́ти рабу́ твоему́,
вели́чiя ра́ди твоего́, Го́споди мо́й, Го́споди: нѣ́сть бо и́нъ я́коже ты́, и нѣ́сть Бо́га ра́звѣ тебе́ во всѣ́хъ, я́же слы́шахомъ уши́ма на́шима:
и кто́ я́коже лю́дiе твои́ Изра́иль язы́къ и́нъ на земли́? я́ко наста́ви и́хъ Бо́гъ, е́же изба́вити себѣ́ люді́й, е́же положи́ти тебѣ́ и́мя, е́же сотвори́ти вели́чiе и просвѣще́нiе, е́же изри́нути тебѣ́ от лица́ люді́й твои́хъ, и́хже изба́вилъ еси́ себѣ́ от Еги́пта, язы́ки и селе́нiя,
и угото́валъ еси́ себѣ́ лю́ди твоя́ Изра́иля въ лю́ди до вѣ́ка, и ты́, Го́споди, бы́лъ еси́ и́мъ въ Бо́га:
и ны́нѣ, Го́споди мо́й, Го́споди, сло́во, е́же глаго́лалъ еси́ о рабѣ́ твое́мъ и о до́мѣ его́, увѣ́ри до вѣ́ка, я́коже глаго́лалъ еси́, сотвори́:
и ны́нѣ да возвели́чится и́мя твое́ до вѣ́ка, глаго́ля: Госпо́дь Вседержи́тель Бо́гъ надъ Изра́илемъ, и до́мъ раба́ твоего́ дави́да да бу́детъ испра́вленъ предъ тобо́ю:
я́ко ты́ Госпо́дь Вседержи́тель Бо́гъ Изра́илевъ, отве́рзлъ еси́ у́хо рабу́ твоему́, глаго́ля: до́мъ сози́жду тебѣ́: сего́ ра́ди обрѣ́те ра́бъ тво́й се́рдце свое́ е́же помоли́тися къ тебѣ́ моли́твою се́ю:
и ны́нѣ, Го́споди мо́й, Го́споди, ты́ еси́ Бо́гъ, и словеса́ твоя́ бу́дутъ и́стинна, и глаго́лалъ еси́ о рабѣ́ твое́мъ блага́я сiя́,
и ны́нѣ начни́ и благослови́ до́мъ раба́ твоего́, е́же бы́ти ему́ во вѣ́къ предъ тобо́ю, я́ко ты́, Го́споди мо́й, Го́споди, глаго́лалъ еси́, и от благослове́нiя твоего́ да благослови́тся до́мъ раба́ твоего́, е́же бы́ти во вѣ́къ предъ тобо́ю.
καὶ ἐγένετο ὅτε ἐκάθισεν ὁ βασιλεὺς ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καὶ κύριος κατεκληρονόμησεν αὐτὸν κύκλῳ ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ τῶν κύκλῳ
καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ναθαν τὸν προφήτην ἰδοὺ δὴ ἐγὼ κατοικῶ ἐν οἴκῳ κεδρίνῳ καὶ ἡ κιβωτὸς τοῦ θεοῦ κάθηται ἐν μέσῳ τῆς σκηνῆς
καὶ εἶπεν Ναθαν πρὸς τὸν βασιλέα πάντα ὅσα ἂν ἐν τῇ καρδίᾳ σου βάδιζε καὶ ποίει ὅτι κύριος μετὰ σοῦ
καὶ ἐγένετο τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ καὶ ἐγένετο ῥῆμα κυρίου πρὸς Ναθαν λέγων
πορεύου καὶ εἰπὸν πρὸς τὸν δοῦλόν μου Δαυιδ τάδε λέγει κύριος οὐ σὺ οἰκοδομήσεις μοι οἶκον τοῦ κατοικῆσαί με
ὅτι οὐ κατῴκηκα ἐν οἴκῳ ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἀνήγαγον ἐξ Αἰγύπτου τοὺς υἱοὺς Ισραηλ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης καὶ ἤμην ἐμπεριπατῶν ἐν καταλύματι καὶ ἐν σκηνῇ
ἐν πᾶσιν οἷς διῆλθον ἐν παντὶ Ισραηλ εἰ λαλῶν ἐλάλησα πρὸς μίαν φυλὴν τοῦ Ισραηλ ᾧ ἐνετειλάμην ποιμαίνειν τὸν λαόν μου Ισραηλ λέγων τί ὅτι οὐκ ᾠκοδομήκατέ μοι οἶκον κέδρινον
καὶ νῦν τάδε ἐρεῖς τῷ δούλῳ μου Δαυιδ τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ ἔλαβόν σε ἐκ τῆς μάνδρας τῶν προβάτων τοῦ εἶναί σε εἰς ἡγούμενον ἐπὶ τὸν λαόν μου ἐπὶ τὸν Ισραηλ
καὶ ἤμην μετὰ σοῦ ἐν πᾶσιν οἷς ἐπορεύου καὶ ἐξωλέθρευσα πάντας τοὺς ἐχθρούς σου ἀπὸ προσώπου σου καὶ ἐποίησά σε ὀνομαστὸν κατὰ τὸ ὄνομα τῶν μεγάλων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς
καὶ θήσομαι τόπον τῷ λαῷ μου τῷ Ισραηλ καὶ καταφυτεύσω αὐτόν καὶ κατασκηνώσει καθ᾿ ἑαυτὸν καὶ οὐ μεριμνήσει οὐκέτι καὶ οὐ προσθήσει υἱὸς ἀδικίας τοῦ ταπεινῶσαι αὐτὸν καθὼς ἀπ᾿ ἀρχῆς
ἀπὸ τῶν ἡμερῶν ὧν ἔταξα κριτὰς ἐπὶ τὸν λαόν μου Ισραηλ καὶ ἀναπαύσω σε ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν σου καὶ ἀπαγγελεῖ σοι κύριος ὅτι οἶκον οἰκοδομήσεις αὐτῷ
καὶ ἔσται ἐὰν πληρωθῶσιν αἱ ἡμέραι σου καὶ κοιμηθήσῃ μετὰ τῶν πατέρων σου καὶ ἀναστήσω τὸ σπέρμα σου μετὰ σέ ὃς ἔσται ἐκ τῆς κοιλίας σου καὶ ἑτοιμάσω τὴν βασιλείαν αὐτοῦ
αὐτὸς οἰκοδομήσει μοι οἶκον τῷ ὀνόματί μου καὶ ἀνορθώσω τὸν θρόνον αὐτοῦ ἕως εἰς τὸν αἰῶνα
ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς υἱόν καὶ ἐὰν ἔλθῃ ἡ ἀδικία αὐτοῦ καὶ ἐλέγξω αὐτὸν ἐν ῥάβδῳ ἀνδρῶν καὶ ἐν ἁφαῖς υἱῶν ἀνθρώπων
τὸ δὲ ἔλεός μου οὐκ ἀποστήσω ἀπ᾿ αὐτοῦ καθὼς ἀπέστησα ἀφ᾿ ὧν ἀπέστησα ἐκ προσώπου μου
καὶ πιστωθήσεται ὁ οἶκος αὐτοῦ καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ ἕως αἰῶνος ἐνώπιον ἐμοῦ καὶ ὁ θρόνος αὐτοῦ ἔσται ἀνωρθωμένος εἰς τὸν αἰῶνα
κατὰ πάντας τοὺς λόγους τούτους καὶ κατὰ πᾶσαν τὴν ὅρασιν ταύτην οὕτως ἐλάλησεν Ναθαν πρὸς Δαυιδ
καὶ εἰσῆλθεν ὁ βασιλεὺς Δαυιδ καὶ ἐκάθισεν ἐνώπιον κυρίου καὶ εἶπεν τίς εἰμι ἐγώ κύριέ μου κύριε καὶ τίς ὁ οἶκός μου ὅτι ἠγάπηκάς με ἕως τούτων
καὶ κατεσμικρύνθη μικρὸν ἐνώπιόν σου κύριέ μου κύριε καὶ ἐλάλησας ὑπὲρ τοῦ οἴκου τοῦ δούλου σου εἰς μακράν οὗτος δὲ ὁ νόμος τοῦ ἀνθρώπου κύριέ μου κύριε
καὶ τί προσθήσει Δαυιδ ἔτι τοῦ λαλῆσαι πρὸς σέ καὶ νῦν σὺ οἶδας τὸν δοῦλόν σου κύριέ μου κύριε
διὰ τὸν λόγον σου πεποίηκας καὶ κατὰ τὴν καρδίαν σου ἐποίησας πᾶσαν τὴν μεγαλωσύνην ταύτην γνωρίσαι τῷ δούλῳ σου
ἕνεκεν τοῦ μεγαλῦναί σε κύριέ μου κύριε ὅτι οὐκ ἔστιν ὡς σὺ καὶ οὐκ ἔστιν θεὸς πλὴν σοῦ ἐν πᾶσιν οἷς ἠκούσαμεν ἐν τοῖς ὠσὶν ἡμῶν
καὶ τίς ὡς ὁ λαός σου Ισραηλ ἔθνος ἄλλο ἐν τῇ γῇ ὡς ὡδήγησεν αὐτὸν ὁ θεὸς τοῦ λυτρώσασθαι αὐτῷ λαὸν τοῦ θέσθαι σε ὄνομα τοῦ ποιῆσαι μεγαλωσύνην καὶ ἐπιφάνειαν τοῦ ἐκβαλεῖν σε ἐκ προσώπου τοῦ λαοῦ σου οὗ ἐλυτρώσω σεαυτῷ ἐξ Αἰγύπτου ἔθνη καὶ σκηνώματα
καὶ ἡτοίμασας σεαυτῷ τὸν λαόν σου Ισραηλ λαὸν ἕως αἰῶνος καὶ σύ κύριε ἐγένου αὐτοῖς εἰς θεόν
καὶ νῦν κύριέ μου κύριε τὸ ῥῆμα ὃ ἐλάλησας περὶ τοῦ δούλου σου καὶ τοῦ οἴκου αὐτοῦ πίστωσον ἕως αἰῶνος κύριε παντοκράτωρ θεὲ τοῦ Ισραηλ καὶ νῦν καθὼς ἐλάλησας
μεγαλυνθείη τὸ ὄνομά σου ἕως αἰῶνος
κύριε παντοκράτωρ θεὸς Ισραηλ ἀπεκάλυψας τὸ ὠτίον τοῦ δούλου σου λέγων οἶκον οἰκοδομήσω σοι διὰ τοῦτο εὗρεν ὁ δοῦλός σου τὴν καρδίαν ἑαυτοῦ τοῦ προσεύξασθαι πρὸς σὲ τὴν προσευχὴν ταύτην
καὶ νῦν κύριέ μου κύριε σὺ εἶ ὁ θεός καὶ οἱ λόγοι σου ἔσονται ἀληθινοί καὶ ἐλάλησας ὑπὲρ τοῦ δούλου σου τὰ ἀγαθὰ ταῦτα
καὶ νῦν ἄρξαι καὶ εὐλόγησον τὸν οἶκον τοῦ δούλου σου τοῦ εἶναι εἰς τὸν αἰῶνα ἐνώπιόν σου ὅτι σὺ εἶ κύριέ μου κύριε ἐλάλησας καὶ ἀπὸ τῆς εὐλογίας σου εὐλογηθήσεται ὁ οἶκος τοῦ δούλου σου εἰς τὸν αἰῶνα
Синодальный
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
1 Давид сообщает пророку Нафану о своём намерении построить дом Господу; 3 но Господь повелевает Нафану передать Давиду, что дом Господень построит его сын; 18 благодарственная молитва Давида за обетования Божии.
Когда царь жил в доме своем, и Господь успокоил его от всех окрестных врагов его,
тогда сказал царь пророку Нафану: вот, я живу в доме кедровом, а ковчег Божий находится под шатром.
И сказал Нафан царю: все, что у тебя на сердце, иди, делай; ибо Господь с тобою.
Но в ту же ночь было слово Господа к Нафану:
пойди, скажи рабу Моему Давиду: так говорит Господь: ты ли построишь Мне дом для Моего обитания,
когда Я не жил в доме с того времени, как вывел сынов Израилевых из Египта, и до сего дня, но переходил в шатре и в скинии?
Где Я ни ходил со всеми сынами Израиля, говорил ли Я хотя слово какому-либо из колен, которому Я назначил пасти народ Мой Израиля: «почему не построите Мне кедрового дома»?
И теперь так скажи рабу Моему Давиду: так говорит Господь Саваоф: Я взял тебя от стада овец, чтобы ты был вождем народа Моего, Израиля;
и был с тобою везде, куда ни ходил ты, и истребил всех врагов твоих пред лицем твоим, и сделал имя твое великим, как имя великих на земле.
И Я устрою место для народа Моего, для Израиля, и укореню его, и будет он спокойно жить на месте своем, и не будет тревожиться больше, и люди нечестивые не станут более теснить его, как прежде,
с того времени, как Я поставил судей над народом Моим, Израилем; и Я успокою тебя от всех врагов твоих. И Господь возвещает тебе, что Он устроит тебе дом.
Когда же исполнятся дни твои, и ты почиешь с отцами твоими, то Я восставлю после тебя семя твое, которое произойдет из чресл твоих, и упрочу царство его.
Он построит дом имени Моему, и Я утвержу престол царства его на веки.
Я буду ему отцом, и он будет Мне сыном; и если он согрешит, Я накажу его жезлом мужей и ударами сынов человеческих;
но милости Моей не отниму от него, как Я отнял от Саула, которого Я отверг пред лицем твоим.
И будет непоколебим дом твой и царство твое на веки пред лицем Моим, и престол твой устоит во веки.
Все эти слова и все это видение Нафан пересказал Давиду.
И пошел царь Давид, и предстал пред лицем Господа, и сказал: кто я, Господи [мой], Господи, и что такое дом мой, что Ты меня так возвеличил!
И этого еще мало показалось в очах Твоих, Господи мой, Господи; но Ты возвестил еще о доме раба Твоего вдаль. Это уже по-человечески. Господи мой, Господи!
Что еще может сказать Тебе Давид? Ты знаешь раба Твоего, Господи мой, Господи!
Ради слова Твоего и по сердцу Твоему Ты делаешь это, открывая все это великое рабу Твоему.
По всему велик Ты, Господи мой, Господи! ибо нет подобного Тебе и нет Бога, кроме Тебя, по всему, что слышали мы своими ушами.
И кто подобен народу Твоему, Израилю, единственному народу на земле, для которого приходил Бог, чтобы приобрести его Себе в народ и прославить Свое имя и совершить великое и страшное пред народом Твоим, который Ты приобрел Себе от Египтян, изгнав народы и богов их?
И Ты укрепил за Собою народ Твой, Израиля, как собственный народ, на веки, и Ты, Господи, сделался его Богом.
И ныне, Господи Боже, утверди на веки слово, которое изрек Ты о рабе Твоем и о доме его, и исполни то, что Ты изрек.
И да возвеличится имя Твое во веки, чтобы говорили: «Господь Саваоф – Бог над Израилем». И дом раба Твоего Давида да будет тверд пред лицем Твоим.
Так как ты, Господи Саваоф, Боже Израилев, открыл рабу Твоему, говоря: «устрою тебе дом», то раб Твой уготовал сердце свое, чтобы молиться Тебе такою молитвою.
Итак, Господи мой, Господи! Ты Бог, и слова Твои непреложны, и Ты возвестил рабу Твоему такое благо!
И ныне начни и благослови дом раба Твоего, чтоб он был вечно пред лицем Твоим, ибо Ты, Господи мой, Господи, возвестил это, и благословением Твоим соделается дом раба Твоего благословенным, [чтоб быть ему пред Тобою] во веки.