Всегда по справедливости мы должны благодарить Бога за вас, братия, потому что возрастает вера ваша, и умножается любовь каждого друг ко другу между всеми вами,

так что мы сами хвалимся вами в церквах Божиих, терпением вашим и верою во всех гонениях и скорбях, переносимых вами

в доказательство того, что будет праведный суд Божий, чтобы вам удостоиться Царствия Божия, для которого и страдаете.

Ибо праведно пред Богом – оскорбляющим вас воздать скорбью,

а вам, оскорбляемым, отрадою вместе с нами, в явление Господа Иисуса с неба, с Ангелами силы Его,

в пламенеющем огне совершающего отмщение не познавшим Бога и не покоряющимся благовествованию Господа нашего Иисуса Христа,

которые подвергнутся наказанию, вечной погибели, от лица Господа и от славы могущества Его,

когда Он приидет прославиться во святых Своих и явиться дивным в день оный во всех веровавших, так как вы поверили нашему свидетельству.

Для сего и молимся всегда за вас, чтобы Бог наш соделал вас достойными звания и совершил всякое благоволение благости и дело веры в силе,

да прославится имя Господа нашего Иисуса Христа в вас, и вы в Нем, по благодати Бога нашего и Господа Иисуса Христа.

1 Что задерживает пришествие Господа. 13 Стойте и держите переданное нами словом или посланием.

[Зач. 275.] Молим вас, братия, о пришествии Господа нашего Иисуса Христа и нашем собрании к Нему,

не спешить колебаться умом и смущаться ни от духа, ни от слова, ни от послания, как бы нами посланного, будто уже наступает день Христов.

Да не обольстит вас никто никак: ибо день тот не придет, доколе не придет прежде отступление и не откроется человек греха, сын погибели,

противящийся и превозносящийся выше всего, называемого Богом или святынею, так что в храме Божием сядет он, как Бог, выдавая себя за Бога.

Не помните ли, что я, еще находясь у вас, говорил вам это?

И ныне вы знаете, что́ не допускает открыться ему в свое время.

Ибо тайна беззакония уже в действии, только не совершится до тех пор, пока не будет взят от среды удерживающий теперь.

И тогда откроется беззаконник, которого Господь Иисус убьет духом уст Своих и истребит явлением пришествия Своего

того, которого пришествие, по действию сатаны, будет со всякою силою и знамениями и чудесами ложными,

и со всяким неправедным обольщением погибающих за то, что они не приняли любви истины для своего спасения.

И за сие пошлет им Бог действие заблуждения, так что они будут верить лжи,

да будут осуждены все, не веровавшие истине, но возлюбившие неправду.

[Зач. 276.] Мы же всегда должны благодарить Бога за вас, возлюбленные Господом братия, что Бог от начала, через освящение Духа и веру истине, избрал вас ко спасению,

к которому и призвал вас благовествованием нашим, для достижения славы Господа нашего Иисуса Христа.

Итак, братия, стойте и держите предания, которым вы научены или словом или посланием нашим.

Сам же Господь наш Иисус Христос и Бог и Отец наш, возлюбивший нас и давший утешение вечное и надежду благую во благодати,

да утешит ваши сердца и да утвердит вас во всяком слове и деле благом.

1 Павел просит их молитв и сам молится о них. 6 Последнее увещание: удаляйтесь от бесчинника; 13 «не унывайте, делая добро». 17 Подпись Павла, приветствие и благословение.

Итак молитесь за нас, братия, чтобы слово Господне распространялось и прославлялось, как и у вас,

и чтобы нам избавиться от беспорядочных и лукавых людей, ибо не во всех вера.

Но верен Господь, Который утвердит вас и сохранит от лукавого.

Мы уверены о вас в Господе, что вы исполняете и будете исполнять то, что мы вам повелеваем.

Господь же да управит сердца ваши в любовь Божию и в терпение Христово.

[Зач. 277.] Завещеваем же вам, братия, именем Господа нашего Иисуса Христа, удаляться от всякого брата, поступающего бесчинно, а не по преданию, которое приняли от нас,

ибо вы сами знаете, как должны вы подражать нам; ибо мы не бесчинствовали у вас,

ни у кого не ели хлеба даром, но занимались трудом и работою ночь и день, чтобы не обременить кого из вас, –

не потому, чтобы мы не имели власти, но чтобы себя самих дать вам в образец для подражания нам.

Ибо когда мы были у вас, то завещевали вам сие: если кто не хочет трудиться, тот и не ешь.

Но слышим, что некоторые у вас поступают бесчинно, ничего не делают, а суетятся.

Таковых увещеваем и убеждаем Господом нашим Иисусом Христом, чтобы они, работая в безмолвии, ели свой хлеб.

Вы же, братия, не унывайте, делая добро.

Если же кто не послушает слова нашего в сем послании, того имейте на замечании и не сообщайтесь с ним, чтобы устыдить его.

Но не считайте его за врага, а вразумляйте, как брата.

Сам же Господь мира да даст вам мир всегда во всем. Господь со всеми вами!

Приветствие моею рукою, Павловою, что служит знаком во всяком послании; пишу я так:

благодать Господа нашего Иисуса Христа со всеми вами. Аминь.

Церковнославянский (рус)

[Зач. 274.] Па́велъ и Силуа́нъ и Тимоѳе́й, це́ркви Солу́нстѣй, о Бо́зѣ Отцѣ́ на́шемъ и Го́сподѣ Иису́сѣ Христѣ́:

благода́ть ва́мъ и ми́ръ от Бо́га Отца́ на́шего, и Го́спода Иису́са Христа́.

Благодари́ти до́лжни есмы́ Бо́га всегда́ о ва́съ, бра́тiе, я́коже досто́йно е́сть, я́ко превозраста́етъ вѣ́ра ва́ша, и мно́жится любо́вь еди́наго коего́ждо всѣ́хъ ва́съ дру́гъ ко дру́гу:

я́ко самѣ́мъ на́мъ хвали́тися о ва́съ въ це́рквахъ Бо́жiихъ, о терпѣ́нiи ва́шемъ и вѣ́рѣ во всѣ́хъ гоне́нiихъ ва́шихъ и ско́рбехъ, я́же прiе́млете,

показа́нiе пра́веднаго суда́ Бо́жiя, во е́же сподо́битися ва́мъ Ца́рствiя Бо́жiя, его́же ра́ди и стра́ждете.

А́ще у́бо пра́ведно у Бо́га, возда́ти ско́рбь оскорбля́ющымъ ва́съ,

а ва́мъ оскорбля́емымъ отра́ду съ на́ми, во открове́нiи Го́спода Иису́са съ небесе́, со А́нгелы си́лы Своея́,

во огни́ пла́меннѣ даю́щаго отмще́нiе не вѣ́дущымъ Бо́га и не послу́шающымъ благовѣствова́нiя Го́спода на́шего Иису́са Христа́:

и́же му́ку прiи́мутъ, поги́бель вѣ́чную, от лица́ Госпо́дня и от сла́вы крѣ́пости Его́,

егда́ прiи́детъ просла́витися во святы́хъ Свои́хъ и ди́венъ бы́ти во всѣ́хъ вѣ́ровавшихъ, [Зач..] я́ко увѣ́рися свидѣ́телство на́ше въ ва́съ, въ де́нь о́нъ.

За сiе́ и мо́лимся всегда́ о ва́съ, да вы́ сподо́битъ зва́нiю Бо́гъ на́шъ и испо́лнитъ вся́ко благоволе́нiе бла́гости и дѣ́ло вѣ́ры въ си́лѣ,

я́ко да просла́вится и́мя Го́спода на́шего Иису́са Христа́ въ ва́съ, и вы́ въ Не́мъ, по благода́ти Бо́га на́шего и Го́спода Иису́са Христа́.

[Зач. 275.] Мо́лимъ же вы́, бра́тiе, о прише́ствiи Го́спода на́шего Иису́са Христа́ и на́шемъ собра́нiи о Не́мъ,

не ско́ро подвиза́тися ва́мъ от ума́, ни ужаса́тися ниже́ ду́хомъ, ниже́ сло́вомъ, ни посла́нiемъ а́ки от на́съ по́сланнымъ, я́ко уже́ настои́тъ де́нь Христо́въ.

Да никто́же ва́съ прельсти́тъ ни по еди́ному же о́бразу: я́ко а́ще не прiи́детъ отступле́нiе пре́жде, и откры́ется человѣ́къ беззако́нiя, сы́нъ поги́бели,

проти́вникъ и превознося́йся па́че вся́каго глаго́лемаго Бо́га и́ли чти́лища, я́коже ему́ сѣ́сти въ це́ркви Бо́жiей а́ки Бо́гу, показу́ющу себе́, я́ко Бо́гъ е́сть.

Не по́мните ли, я́ко еще́ живы́й у ва́съ, сiя́ глаго́лахъ ва́мъ?

И ны́нѣ удержава́ющее вѣ́сте, во е́же яви́тися ему́ въ свое́ ему́ вре́мя.

Та́йна бо уже́ дѣ́ется беззако́нiя, то́чiю держя́й ны́нѣ до́ндеже от среды́ бу́детъ:

и тогда́ яви́тся беззако́нникъ, его́же Госпо́дь Иису́съ убiе́тъ ду́хомъ у́стъ Свои́хъ, и упраздни́тъ явле́нiемъ прише́ствiя Своего́,

его́же е́сть прише́ствiе по дѣ́йству сатанину́ во вся́цѣй си́лѣ и зна́менiихъ и чудесѣ́хъ ло́жныхъ,

и во вся́кой льсти́ непра́вды въ погиба́ющихъ, зане́ любве́ и́стины не прiя́ша, во е́же спасти́ся и́мъ.

И сего́ ра́ди по́слетъ и́мъ Бо́гъ дѣ́йство льсти́, во е́же вѣ́ровати и́мъ лжи́,

да су́дъ прiи́мутъ вси́ не вѣ́ровавшiи и́стинѣ, но благоволи́вшiи въ непра́вдѣ.

[Зач. 276.] Мы́ же до́лжни есмы́ благодари́ти Бо́га всегда́ о ва́съ, бра́тiе возлю́бленная от Го́спода, я́ко избра́лъ е́сть ва́съ Бо́гъ от нача́ла во спасе́нiе во святы́ни Ду́ха и вѣ́ры и́стины,

въ не́же призва́ ва́съ благовѣствова́нiемъ на́шимъ, въ получе́нiе сла́вы Го́спода на́шего Иису́са Христа́.

Тѣ́мже у́бо, бра́тiе, сто́йте и держи́те преда́нiя, и́мже научи́стеся или́ сло́вомъ, или́ посла́нiемъ на́шимъ.

Са́мъ же Госпо́дь на́шъ Иису́съ Христо́съ, и Бо́гъ и Оте́цъ на́шъ, возлюби́вый на́съ и да́вый утѣше́нiе вѣ́чно и упова́нiе благо въ благода́ти,

да утѣ́шитъ сердца́ ва́ша и да утверди́тъ {да утверди́тъ ва́съ} во вся́цѣмъ сло́вѣ и дѣ́лѣ бла́зѣ.

Про́чее, моли́теся о на́съ, бра́тiе, да сло́во Госпо́дне тече́тъ и сла́вится, я́коже и въ ва́съ,

и да изба́вимся от злы́хъ и лука́выхъ человѣ́къ: не всѣ́хъ бо е́сть вѣ́ра.

Вѣ́ренъ же е́сть Госпо́дь, И́же утверди́тъ ва́съ и сохрани́тъ от лука́ваго.

Упова́емъ же на Го́спода о ва́съ, я́ко, я́же повелѣва́емъ ва́мъ, и творите́ и сотворите́.

Госпо́дь же да испра́витъ сердца́ ва́ша въ любо́вь Бо́жiю и въ терпѣ́нiе Христо́во.

[Зач. 277.] Повелѣва́емъ же ва́мъ, бра́тiе, о и́мени Го́спода на́шего Иису́са Христа́, отлуча́тися ва́мъ от вся́каго бра́та безчи́нно ходя́ща, а не по преда́нiю, е́же прiя́ша от на́съ:

са́ми бо вѣ́сте, ка́ко лѣ́по е́сть ва́мъ подо́битися на́мъ: я́ко не безчи́нновахомъ у ва́съ,

ниже́ ту́не хлѣ́бъ ядо́хомъ у кого́, но въ трудѣ́ и по́двизѣ, но́щь и де́нь дѣ́лающе, да не отягчи́мъ никого́же от ва́съ:

не я́ко не и́мамы вла́сти, но да себе́ о́бразъ да́мы ва́мъ, во е́же уподо́битися на́мъ.

И́бо егда́ бѣ́хомъ у ва́съ, сiе́ завѣщава́хомъ ва́мъ: я́ко а́ще кто́ не хо́щетъ дѣ́лати ниже́ да я́стъ.

Слы́шимъ бо нѣ́кiя безчи́нно ходя́щыя у ва́съ, ничто́же дѣ́лающыя, но лука́вно обходя́щыя:

таковы́мъ запреща́емъ и мо́лимъ о Го́сподѣ на́шемъ Иису́сѣ Христѣ́, да съ безмо́лвiемъ дѣ́лающе, сво́й хлѣ́бъ ядя́тъ.

Вы́ же, бра́тiе, не стужа́йте, до́брое творя́ще.

А́ще же кто́ не послу́шаетъ словесе́ на́шего посла́нiемъ, сего́ назна́менуйте и не примѣша́йтеся ему́, да посрами́тся:

и не а́ки врага́ имѣ́йте его́, но наказу́йте я́коже бра́та.

Са́мъ же Госпо́дь ми́ра да да́стъ ва́мъ ми́ръ всегда́ во вся́цѣмъ о́бразѣ: Госпо́дь со всѣ́ми ва́ми.

Цѣлова́нiе мое́ю руко́ю Па́влею, е́же е́сть зна́менiе во вся́цѣмъ посла́нiи, си́це пишу́:

благода́ть Го́спода на́шего Иису́са Христа́ со всѣ́ми ва́ми. Ами́нь.
Коне́цъ второ́му посла́нiю е́же къ Ѳессалони́комъ: и́мать въ себѣ́ главы́ 3, зача́лъ же церко́вныхъ 4

Грузинский (древн.)

Языки

პავლე და სილოანე და ტიმოთე ეკლესიასა თესალონიკელთასა ღმრთისა მიერ მამისა ჩუენისა და უფლისა იესუ ქრისტესა:

მადლი თქუენდა და მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერ მამისა ჩუენისა და უფლისა იესუ ქრისტესა.

მადლობაჲ გჳღირს ღმრთისა მარადის თქუენთჳს, ძმანო, ვითარცა-იგი ღირს არს, რამეთუ უმეტესად აღორძნდების სარწმუნოებაჲ ეგე თქუენი და განმრავლდების სიყუარული კაცად-კაცადისა თქუენისაჲ ურთიერთარს,

ვიდრეღა ჩუენ თჳთ თქუენთჳს ვიქადეთ ეკლესიათა შინა ღმრთისათა მოთმინებისა მის თქუენისათჳს და სარწმუნოებისა ყოველთა მათ შინა დევნულებათა თქუენთა და ჭირთა, რომელთა თავს-იდებთ

სახედ სიმართლისა, საშჯელისა ღმრთისა, რაჲთა ღირს იქმნეთ თქუენ სასუფეველსა ღმრთისასა, რომლისათჳსცა გევნების.

უკუეთუ სამართალ არს ღმრთისა მიერ მიგებად მაჭირვებელთა თქუენთა ჭირი,

და თქუენ, ჭირვეულთა, ლხინი ჩუენ თანა გამოჩინებასა მას უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა ზეცით ანგელოზთა თანა ძლიერებისა მისისათა,

ცეცხლითა ალისაჲთა მიგებად შურის-გებისა, რომელთა-იგი არა იციან ღმერთი და რომელნი-იგი არა დაემორჩილებიან სახარებასა მას უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა,

რომელთა-იგი საშჯელი მიეჴადოს, მომსრველი საუკუნოჲ, პირისაგან უფლისა და დიდებისაგან ძლიერებისა მისისა,

რაჟამს მოვიდეს დიდებად შორის წმიდათა მისთა და საკჳრველებად ყოველთა შორის მორწმუნეთა მისთა, რამეთუ სარწმუნო იქმნა წამებაჲ ჩუენი თქუენდა მიმართ მას დღესა შინა,

რომლისათჳს ვილოცავთ მარადის თქუენთჳს, რაჲთა ღირს გყვნეს თქუენ ღმერთმან ჩინებისა მის და აღგავსნეს ყოვლითა სათნოებითა სახიერებისაჲთა, საქმითა სარწმუნოებისაჲთა და ძალითა,

რაჲთა იდიდოს სახელი უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი თქუენ შორის, და თქუენ მის მიერ, მადლითა მით ღმრთისა ჩუენისაჲთა და უფლისა იესუ ქრისტესითა.

ხოლო გეტყჳთ თქუენ, ძმანო, მოსლვისა მისთჳს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა და ჩუენისა შეკრებისათჳს მისა მიმართ,

რაჲთა არა ადრე აღიძრნეთ თქუენ გონებითა, არცა შეშფოთნეთ არცა სულითა, არცა სიტყჳთა, არცა წიგნითა, ვითარცა ჩუენ მიერ, ვითარმცა მოწევნულ იყო დღე იგი უფლისაჲ.

ნუმცა ვინ გაცთუნებს თქუენ ნუ რომლითა სახითა, რამეთუ უკუეთუ არა მოვიდეს განდგომილებაჲ იგი პირველად, და გამოჩნდეს კაცი იგი უშჯულოებისაჲ, შვილი იგი წარსაწყმედელისაჲ,

მჴდომი იგი და განლაღებული ყოველთა ზედა, რომელნი სახელ-დებულ არიან ღმრთად გინა სამსახურებელად, ვითარმედ და-ცა-ჯდეს იგი ტაძარსა მას ღმრთისასა და გამოაჩინებდეს თავსა თჳსსა, ვითარცა ღმერთი.

არა გაჴსოვსა, რამეთუ, ვიდრე-იგიღა ვიყავ თქუენ თანა, ამასვე გეტყოდე თქუენ?

და აწ, რომელი-იგი დაგისწავიეს, იცით გამოჩინებადი იგი თჳსსა მას ჟამსა.

რამეთუ საიდუმლოჲ იგი აწვე იქმნების უშჯულოებისაჲ, გარნა ხოლო, რომელსა-ესე უპყრიეს აწ, ვიდრემდე შორს განვიდეს,

და მაშინ გამოჩნდეს უშჯულოჲ იგი, რომელი-იგი უფალმან აღჴოცოს სულითა პირისა მისისაჲთა და განაქარვოს იგი გამოჩინებითა მით მოსლვისა მისისაჲთა,

რომლისა-იგი მოსლვაჲ არს შეწევნითა ეშმაკისაჲთა, ყოვლითავე ძალითა და ნიშებითა და სასწაულებითა ტყუილისაჲთა

და ყოვლითავე საცთურითა სიცრუისაჲთა და წარწყმედულთა მათ შორის, რამეთუ ვინაჲთგან სიყუარული იგი ჭეშმარიტებისაჲ არა შეიწყნარეს, რაჲთამცა ცხონდეს იგინი,

ამისათჳს მოუვლინოს მათ ღმერთმან შემწე საცთურებისაჲ, რაჲთა ჰრწმენეს მათ ტყუვილისაჲ,

რაჲთა ისაჯნენ ყოველნი, რომელთა არა ჰრწმენა ჭეშმარიტებისა მის, არამედ სათნო-ეყვნეს სიცრუესა შინა.

ხოლო ჩუენ თანა-გუაც მადლობაჲ ღმრთისაჲ მარადის თქუენთჳს, ძმანო საყუარელნო, უფლისა მიერ, რამეთუ გამოგირჩინა თქუენ ღმერთმან პირველად ნაყოფად ცხოვრებისად განწმედითა სულისაჲთა და სარწმუნოებითა ჭეშმარიტებისაჲთა,

რომელსაცა გიჩინნა თქუენ სახარებისა მიერ ჩუენისა შესაწევნელად დიდებისა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა.

ამიერითგან, ძმანო, მტკიცედ დეგით და შეიკრძალეთ მოძღურებაჲ ესე, რომელიცა გისწავიეს გინა სიტყჳთა, გინა წიგნითა ჩუენითა.

ხოლო თავადმან უფალმან ჩუენმან იესუ ქრისტემან და ღმერთმან და მამამან ჩუენმან, რომელმან შემიყუარნა ჩუენ და მოგუცა ნუგეშინის-ცემაჲ საუკუნოჲ და სასოებაჲ კეთილი მადლითა მით,

ნუგეშინის-ეცინ გულთა თქუენთა და განგამტკიცენინ თქუენ ყოვლითა სიტყჳთა და საქმითა კეთილითა.

ამიერითგან, ძმანო, ილოცევდით ჩუენთჳს, რაჲთა სიტყუაჲ ღმრთისაჲ რბიოდეს და იდიდებოდის, ვითარცა-იგი თქუენდა მიმართ,

და რაჲთა განვერნეთ უწესოთა და უკეთურთა კაცთაგან, რამეთუ არა ყოველთაჲ არს სარწმუნოებაჲ.

ხოლო სარწმუნო არს უფალი, რომელმან მტკიცე გყვნეს თქუენ და დაგიცვნეს ბოროტისაგან.

ხოლო ვესავთ უფალსა თქუენთჳს, რამეთუ რომელსა-ესე გამცნებთ თქუენ, და ჰყოფთცა და ჰყოთცა.

ხოლო უფალმან წარუმართენ გულთა თქუენთა სიყუარულსა ღმრთისასა და მოთმინებასა ქრისტესსა.

გამცნებ თქუენ, ძმანო, სახელითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესითა განშორებად თქუენდა ყოვლისავე მისგან ძმისა, რომელი უწესოდ ვიდოდის, და არა მოძღურებისა მისებრ, რომელი ისწავა ჩუენგან.

რამეთუ თქუენ უწყით, ვითარ-იგი ღირს ბაძვად ჩუენდა; რამეთუ არარაჲ უჯეროჲ ვყავთ თქუენ შორის;

და არცაღა ცუდად პური ვისგანმე ვჭამეთ, არამედ შრომითა და რუდუნებითა ღამე და დღე ვიქმოდეთ, რაჲთა არავის თქუენგანსა დაუმძიმოთ,

არათუ რამეთუ არა გუაქუს ჴელმწიფებაჲ, არამედ რაჲთა თავნი თჳსნი სახედ მიგცნეთ თქუენ, რაჲთა მბაძვიდეთ ჩუენ.

და რამეთუ რაჟამს-იგი ვიყავ თქუენ თანა, ამასვე გამცნებდი თქუენ, ვითარმედ: უკუეთუ ვისმე არა უნებს საქმის, ნუცა ჭამნ.

რამეთუ მესმის ვიეთთჳსმე, რომელნი იქცევიან თქუენ შორის უწესოდ, არარას იქმან, არამედ მიმოიწულილვენ.

ესევითართა უკუე მათ ვამცნებთ და ვჰლოცავთ უფლისა ჩუენისა მიერ იესუ ქრისტესა, რაჲთა მყუდროებით შურებოდინ და თჳსსა პურსა ჭამდენ.

ხოლო თქუენ, ძმანო, ნუ გეწყინების კეთილის ყოფად.

და უკუეთუ ვინმე არა ერჩის სიტყუასა ჩუენსა წიგნითა ამით, იგი შეისწავეთ და ნუ თანააღერევით მას, რაჲთა შეიკდიმოს.

და ნუ ვითარცა მტერსა შეჰრაცხთ მას, არამედ ასწავებდით ვითარცა ძმასა.

ხოლო თავადმან ღმერთმან მშჳდობისამან მოგეცინ თქუენ მშჳდობაჲ მარადის ყოვლითავე სახითა; უფალი თქუენ ყოველთა თანა!

კითხვაჲ ჩემითა ჴელითა პავლესითა, რომელ არს სასწაული ყოველსა წიგნსა; ესრეთ მივწერე:

მადლი უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი თქუენ ყოველთა თანა. ამინ.