не ско́ро подвиза́тися ва́мъ от ума́, ни ужаса́тися ниже́ ду́хомъ, ниже́ сло́вомъ, ни посла́нiемъ а́ки от на́съ по́сланнымъ, я́ко уже́ настои́тъ де́нь Христо́въ.

Да никто́же ва́съ прельсти́тъ ни по еди́ному же о́бразу: я́ко а́ще не прiи́детъ отступле́нiе пре́жде, и откры́ется человѣ́къ беззако́нiя, сы́нъ поги́бели,

проти́вникъ и превознося́йся па́че вся́каго глаго́лемаго Бо́га и́ли чти́лища, я́коже ему́ сѣ́сти въ це́ркви Бо́жiей а́ки Бо́гу, показу́ющу себе́, я́ко Бо́гъ е́сть.

Не по́мните ли, я́ко еще́ живы́й у ва́съ, сiя́ глаго́лахъ ва́мъ?

И ны́нѣ удержава́ющее вѣ́сте, во е́же яви́тися ему́ въ свое́ ему́ вре́мя.

Та́йна бо уже́ дѣ́ется беззако́нiя, то́чiю держя́й ны́нѣ до́ндеже от среды́ бу́детъ:

и тогда́ яви́тся беззако́нникъ, его́же Госпо́дь Иису́съ убiе́тъ ду́хомъ у́стъ Свои́хъ, и упраздни́тъ явле́нiемъ прише́ствiя Своего́,

его́же е́сть прише́ствiе по дѣ́йству сатанину́ во вся́цѣй си́лѣ и зна́менiихъ и чудесѣ́хъ ло́жныхъ,

и во вся́кой льсти́ непра́вды въ погиба́ющихъ, зане́ любве́ и́стины не прiя́ша, во е́же спасти́ся и́мъ.

И сего́ ра́ди по́слетъ и́мъ Бо́гъ дѣ́йство льсти́, во е́же вѣ́ровати и́мъ лжи́,

да су́дъ прiи́мутъ вси́ не вѣ́ровавшiи и́стинѣ, но благоволи́вшiи въ непра́вдѣ.

[Зач. 276.] Мы́ же до́лжни есмы́ благодари́ти Бо́га всегда́ о ва́съ, бра́тiе возлю́бленная от Го́спода, я́ко избра́лъ е́сть ва́съ Бо́гъ от нача́ла во спасе́нiе во святы́ни Ду́ха и вѣ́ры и́стины,

въ не́же призва́ ва́съ благовѣствова́нiемъ на́шимъ, въ получе́нiе сла́вы Го́спода на́шего Иису́са Христа́.

Тѣ́мже у́бо, бра́тiе, сто́йте и держи́те преда́нiя, и́мже научи́стеся или́ сло́вомъ, или́ посла́нiемъ на́шимъ.

Са́мъ же Госпо́дь на́шъ Иису́съ Христо́съ, и Бо́гъ и Оте́цъ на́шъ, возлюби́вый на́съ и да́вый утѣше́нiе вѣ́чно и упова́нiе благо въ благода́ти,

да утѣ́шитъ сердца́ ва́ша и да утверди́тъ {да утверди́тъ ва́съ} во вся́цѣмъ сло́вѣ и дѣ́лѣ бла́зѣ.

Французский (LSG)

В этом переводе выбранная книга отсутствует

Узбекский

Эй биродарлар, Раббимиз Исо Масиҳ осмондан тушиб, сизлар билан қўшилиши арафасида сизлардан илтимос қиламиз:

“Раббимиз куни келди”, деб даъво қилаётган ҳеч қандай руҳ ёки сўз, бизнинг номимиздан битилгандай қилиб кўрсатилган ҳеч қандай мактуб ақлингизни дарров адаштирмасин, сизларни чўчитмасин.

Ҳеч ким сизларни турли йўллар билан алдамасин. Чунки имондан қайтиш вақти келмагунча, тақдири ҳалокат бўлган дажжол пайдо бўлмагунча, ўша кун келмайди.

Дажжол эса илоҳий ва табаррук ҳисобланган ҳамма нарсага қарши туради, ўзини ҳаммадан устун ҳисоблайди, ҳаттоки Худонинг маъбадида ўтириб, ўзини Худо қилиб кўрсатади.

Эсингизда йўқми, мен ёнингизда бўлган пайтимда буларни сизларга айтиб турардим.

Дажжол белгиланган вақтда пайдо бўлишига энди нима монелик қилаётганини биласизлар.

Гарчи ёвузликнинг сирли кучи ҳозирданоқ амал қилса ҳам, аммо унга монелик қилаётган илоҳий* Зот ғойиб бўлмагунга қадар, бу сир ошкор бўлмайди.

Ўшандагина дажжол пайдо бўлади. Лекин Раббимиз Исо осмондан тушиб, Ўзининг нафаси билан уни ўлдиради, улуғвор кўриниши билан уни маҳв этади.

Унгача дажжол шайтоннинг кучи билан ҳар турли қудратли ишлар, ажойиботлар, сохта мўъжизалар кўрсатади.

У ҳалок бўладиганларни ҳар турли ноҳақ васвасалар билан йўлдан оздиради. Бу кишилар ҳақиқат севгисини қабул қилмаганлари учун ҳалок бўладилар, нажот топа олмайдилар.

Ана шу сабабдан Худо уларга алдовчи бир куч юборади, улар эса ёлғонга ишониб кетади.

Шу йўсин ҳақиқатга ишонмаган, ноҳақлик қилишдан завқланадиган барча одамлар тегишли жазосини оладилар.

Эй Раббимиз севган биродарлар, сизлар учун ҳамиша Худога шукр қилиш бизнинг бурчимиз. Чунки сизлар Муқаддас Руҳ орқали муқаддас қилиндингизлар ва ҳақиқатга имон келтириб, нажот топдингизлар. Ана шу мақсадда Худо азалдан сизларни танлади,

Раббимиз Исо Масиҳнинг улуғворлигига эришишингиз учун, У биз тарғиб қилаётган Инжил Хушхабари орқали сизларни Ўзига даъват этди.

Шундай қилиб, эй биродарлар, маҳкам бўлинглар. Хоҳ оғзаки хабар, хоҳ мактуб орқали биздан олган ривоятларга риоя қилинглар.

Раббимиз Исо Масиҳ ҳамда Отамиз Худо бизни севиб, раҳм-шафқат кўрсатди, бизга боқий тасалли ва порлоқ бир умидни ато этди.

Унинг Ўзи кўнгилларингизни кўтарсин, ҳар қандай хайрли иш ва сўз учун қувват берсин.

Таджикский

Языки

Валекин аз шумо, эй бародарон, илтимос мекунем, ки дар хусуси омадани Худованди мо Исои Масеҳ ва пайвастани мо бо Ў

Нагузоред ки фикри шумо зуд ба шубҳа афтад, ва ҳаросон нашавед на аз нубуввати рўҳ, на аз калом ва на аз номаи ки гўё мо фиристода бошем дар бораи он ки рўзи Масеҳ фаро расидааст.

Ҳеҷ кас ба ҳеҷ ваҷҳ набояд шуморо фиреб кунад, зеро аввал бояд исьён ба вуқўъ биёяд ва шахси пур аз шарорат, яъне писари ҳалокат зоҳир шавад.

Вай ба ҳар чизе ки Худо ё маъбад ном дорад, муқобилият нишон медиҳад ва худро аз он баланд мегирад, ба тавре ки дар маъбади Худо нишаста, худро Худо эълон мекунад.

Оё дар хотир надоред, ки вақте ки назди шумо будам, инро ба шумо мегуфтам?

Ва алҳол шумо медонед он чист, ки ба вай монеъ мешавад, то дар вақти муайян зоҳир гардад.

Зеро ки сирри шарорат акнун амал мекунад, вале ҳоло махфиёна аст, то даме ки он чи монеъ мешавад, аз миён бардошта шавад,

Он гоҳ шарири зоҳир мегардад, ҳамон ки Исои Худованд варо ба нафаси даҳонаш мекушад ва бо зуҳури омадани Худ несту нобуд мекунад.

Омадани ин шарир бо ҳар гуна қувват ва аломот ва мўъҷизоти сохта аз рўи амали шайтон аст,

Ва бо ҳар навъ талбиси ноҳаққӣ дар вуҷуди нобушавандагон барои он ки онҳо муҳаббати ростиро қабул накардаанд, то ки наҷот ёбанд.

Ва ба ин сабаб Худо ба онҳо неруи гумроҳкунандаро мефиристад, то ки ба дурўғ имон оваранд,

То ҳамаи онҳое ки ба ростӣ имон наоварданд, балки ноҳаққиро дўст доштанд, маҳкум гарданд.

Валекин мо бояд ҳамеша Худоро барои шумо, эй бародарони маҳбуби Худованд, шукргузорӣ намоем, ки Худо аз ибтидо, ба василаи тақдиси Рўҳ ва имон ба ростӣ, шуморо барои наҷот баргузидааст.

Ва барои он шуморо ба воситаи башорати мо даъват намудааст, то ки ба ҷалоли Худовандимо Исои Масеҳ ноил шавед.

Пас, эй бародарон, истодагӣ кунед ва ривоятҳоеро, ки ё аз калом, ё аз номаи мо гирифтаед, нигоҳ доред.

Валекин Худи Худованди мо Исои Масеҳ ва Худо, Падари мо, ки моро дўст доштааст ва тасаллии абадӣ ва умеди некро бо файз ато намудааст,

Бигзор дилҳои шуморо тасаллӣ диҳад ва шуморо дар ҳар сухан ва амали нек устувор гардонад.