Скрыть
1:1
1:2
1:4
1:5
1:12
1:15
1:17
Церковнославянский (рус)
[Зач. 290А.] Па́велъ, апо́столъ Иису́съ Христо́въ во́лею Бо́жiею, по обѣтова́нiю жи́зни, я́же о Христѣ́ Иису́сѣ,
Тимоѳе́ю воз­лю́блен­ному ча́ду: благода́ть, ми́лость, ми́ръ от­ Бо́га Отца́ и Христа́ Иису́са Го́спода на́­шего.
[Зач. 290Б.] Благодарю́ Бо́га, Ему́же служу́ от­ прароди́телей чи́стою со́вѣстiю, я́ко непреста́н­ную и́мамъ о тебѣ́ па́мять въ моли́твахъ мо­и́хъ де́нь и но́щь,
жела́я ви́дѣти тя́, помина́я сле́зы твоя́, да ра́дости испо́лнюся,
воспомина́нiе прiе́мля о су́щей въ тебѣ́ нелицемѣ́рнѣй вѣ́рѣ, я́же всели́ся пре́жде въ ба́бу твою́ Лои́ду и въ ма́терь твою́ Евникі́ю: извѣ́стенъ же е́смь, я́ко и въ тебе́.
Ея́же ра́ди вины́ воспомина́ю тебѣ́ воз­грѣва́ти да́ръ Бо́жiй живу́щiй въ тебѣ́ воз­ложе́нiемъ руку́ мое́ю:
не бо́ даде́ на́мъ Бо́гъ ду́ха стра́ха, но си́лы и любве́ и цѣлому́дрiя.
[Зач. 291.] Не постыди́ся у́бо стра́стiю {свидѣ́тел­ст­вомъ} Го́спода на́­шего Иису́са Христа́, ни мно́ю ю́зникомъ Его́: но спостражди́ благовѣ­ст­вова́нiю [Христо́ву] по си́лѣ Бо́га,
спасшаго на́съ и при­­зва́в­шаго зва́нiемъ святы́мъ, не по дѣло́мъ на́шымъ, но по Сво­ему́ благоволе́нiю {предложе́нiю} и благода́ти да́н­нѣй на́мъ о Христѣ́ Иису́сѣ пре́жде лѣ́тъ вѣ́чныхъ,
я́вльшейся же ны́нѣ просвѣще́нiемъ Спаси́теля на́­шего Иису́са Христа́, разруши́в­шаго у́бо сме́рть и воз­сiя́в­шаго жи́знь и нетлѣ́нiе благовѣ­ст­вова́нiемъ,
въ не́же поста́вленъ бы́хъ а́зъ проповѣ́дникъ и апо́столъ и учи́тель язы́ковъ.
Ея́же ра́ди вины́ и сiя́ стражду́: но не стыжду́ся. Вѣ́мъ бо, Ему́же вѣ́ровахъ, и извѣсти́хся, я́ко си́ленъ е́сть преда́нiе мое́ сохрани́ти въ де́нь о́нъ.
О́бразъ имѣ́й здра́выхъ слове́съ, и́хже от­ мене́ слы́шалъ еси́, въ вѣ́рѣ и любви́, я́же о Христѣ́ Иису́сѣ.
До́брое завѣща́нiе соблюди́ Ду́хомъ Святы́мъ живу́щимъ въ на́съ.
Вѣ́си ли сiе́, я́ко от­врати́шася от­ мене́ вси́, и́же от­ Асі́и, от­ ни́хже е́сть Фиге́ллъ и Ермоге́нъ.
Да да́стъ [же] ми́лость Госпо́дь Ониси́форову до́му, я́ко мно́гажды мя́ упоко́и и вери́гъ мо­и́хъ не постыдѣ́ся,
но при­­ше́дъ въ Ри́мъ, то́щнѣе взыска́ мя и обрѣ́те:
да да́стъ ему́ Госпо́дь обрѣсти́ ми́лость от­ Го́спода въ де́нь о́нъ: и ели́ко во Ефе́сѣ послужи́ ми, до́брѣе ты́ вѣ́си.
Немецкий (GNB)
Diesen Brief schreibt Paulus, zum Apostel von Jesus Christus bestimmt durch den Willen Gottes und dazu beauftragt, das Leben zu verkünden, das uns durch Jesus Christus versprochen ist.
Ich schreibe an Timotheus, meinen lieben Sohn.

Gnade, Erbarmen und Frieden sei mit dir von Gott, dem Vater, und von Jesus Christus, unserem Herrn!

Wenn ich an dich denke, bin ich voll Dank gegen Gott, dem ich mit reinem Gewissen diene, wie es schon meine Vorfahren taten. Tag und Nacht denke ich unablässig an dich in meinen Gebeten.
Ich erinnere mich an deine Abschiedstränen und sehne mich danach, dich wiederzusehen, damit ich mich so recht von Herzen freuen kann.
Ich habe deinen aufrichtigen Glauben vor Augen, denselben Glauben, der schon in deiner Großmutter Loïs und deiner Mutter Eunike lebte und der nun – da bin ich ganz sicher – auch in dir lebt.
Darum ermahne ich dich: Lass die Gabe wieder aufleben, die Gottes Geist in dich gelegt hat und die dir geschenkt wurde, als ich dir die Hände auflegte!
Denn Gott hat uns nicht einen Geist der Feigheit gegeben, sondern den Geist der Kraft und der Liebe und der Besonnenheit.
Bekenne dich also offen und ohne Scheu zur Botschaft von unserem Herrn! Schäme dich nicht meinetwegen, weil ich für ihn im Gefängnis sitze, sondern sei bereit, mit mir für die Gute Nachricht zu leiden. Gott gibt dir die Kraft dazu.
Er hat uns gerettet und uns dazu berufen,
ihm ganz als sein Eigentum zu gehören –
nicht wegen unserer guten Taten,
sondern aus seinem eigenen freien Entschluss.
Ihm gehören wir aus reiner Gnade,
wie er sie uns durch Jesus Christus geschenkt hat schon vor aller Zeit.
Jetzt aber ist diese Gnade offenbar geworden,
als Jesus Christus, unser Retter, auf der Erde erschien.
Er hat dem Tod die Macht genommen
und das unvergängliche Leben ans Licht gebracht.

Darum geht es in der Guten Nachricht,

die ich als Apostel und Lehrer öffentlich bekannt zu machen habe.
Darum muss ich auch dies alles erleiden. Aber ich stehe dazu; denn ich weiß, wem ich Glauben geschenkt habe, und bin überzeugt, dass er die Macht hat, bis zum Tag des Gerichts sicher zu bewahren, was er mir anvertraut hat.
Halte dich an die gesunden Worte, die du von mir gehört hast. Nimm dir daran ein Beispiel, wie du selber reden sollst. So hast du teil an dem Glauben und der Liebe, wie sie durch Jesus Christus in uns leben.
Bewahre die Lehre, die dir anvertraut worden ist! Der Geist Gottes, der uns geschenkt wurde, wird dir die Kraft dazu geben.
Du weißt ja, dass alle in der Provinz Asien mich im Stich gelassen haben, auch Phygelus und Hermogenes.
Der Herr schenke den Angehörigen von Onesiphorus sein Erbarmen. Er hat mich oft ermutigt. Dass ich im Gefängnis bin, hat ihn nicht abgeschreckt, er hat sich nicht ängstlich von mir zurückgezogen.
Sobald er hier in Rom ankam, hat er nach mir gesucht, bis er mich fand.
Und was er in Ephesus alles für die Gemeinde getan hat, weißt du besser als ich. Unser Herr möge ihm helfen, am Tag des Gerichts bei Gott Erbarmen zu finden!
Синодальный
1 Павел приветствует Тимофея. 3 Благодарение Богу за унаследованную Тимофеем веру; Павел увещевает его «возгревать дар Божий». 15 Благодарность за Онисифора и его служение.
[Зач. 290А.] Павел, волею Божиею апостол Иисуса Христа, по обетованию жизни во Христе Иисусе,
Тимофею, возлюбленному сыну: благодать, милость, мир от Бога Отца и Христа Иисуса, Господа нашего.
[Зач. 290Б.] Благодарю Бога, Которому служу от прародителей с чистою совестью, что непрестанно вспоминаю о тебе в молитвах моих днем и ночью,
и желаю видеть тебя, вспоминая о слезах твоих, дабы мне исполниться радости,
приводя на память нелицемерную веру твою, которая прежде обитала в бабке твоей Лоиде и матери твоей Евнике; уверен, что она и в тебе.
По сей причине напоминаю тебе возгревать дар Божий, который в тебе через мое рукоположение;
ибо дал нам Бог духа не боязни, но силы и любви и целомудрия.
[Зач. 291.] Итак, не стыдись свидетельства Господа нашего Иисуса Христа, ни меня, узника Его; но страдай с благовестием Христовым силою Бога,
спасшего нас и призвавшего званием святым, не по делам нашим, но по Своему изволению и благодати, данной нам во Христе Иисусе прежде вековых времен,
открывшейся же ныне явлением Спасителя нашего Иисуса Христа, разрушившего смерть и явившего жизнь и нетление через благовестие,
для которого я поставлен проповедником и апостолом и учителем язычников.
По сей причине я и страдаю так; но не стыжусь. Ибо я знаю, в Кого уверовал, и уверен, что Он силен сохранить залог мой на оный день.
Держись образца здравого учения, которое ты слышал от меня, с верою и любовью во Христе Иисусе.
Храни добрый залог Духом Святым, живущим в нас.
Ты знаешь, что все Асийские оставили меня; в числе их Фигелл и Ермоген.
Да даст Господь милость дому Онисифора за то, что он многократно покоил меня и не стыдился уз моих,
но, быв в Риме, с великим тщанием искал меня и нашел.
Да даст ему Господь обрести милость у Господа в оный день; а сколько он служил мне в Ефесе, ты лучше знаешь.
Paul, apôtre de Jésus Christ, par la volonté de Dieu, pour annoncer la promesse de la vie qui est en Jésus Christ,
à Timothée, mon enfant bien-aimé: que la grâce, la miséricorde et la paix te soient données de la part de Dieu le Père et de Jésus Christ notre Seigneur!
Je rends grâces à Dieu, que mes ancêtres ont servi, et que je sers avec une conscience pure, de ce que nuit et jour je me souviens continuellement de toi dans mes prières,
me rappelant tes larmes, et désirant te voir afin d'être rempli de joie,
gardant le souvenir de la foi sincère qui est en toi, qui habita d'abord dans ton aïeule Loïs et dans ta mère Eunice, et qui, j'en suis persuadé, habite aussi en toi.
C'est pourquoi je t'exhorte à ranimer le don de Dieu que tu as reçu par l'imposition de mes mains.
Car ce n'est pas un esprit de timidité que Dieu nous a donné, mais un esprit de force, d'amour et de sagesse.
N'aie donc point honte du témoignage à rendre à notre Seigneur, ni de moi son prisonnier. Mais souffre avec moi pour l'Évangile,
par la puissance de Dieu qui nous a sauvés, et nous a adressé une sainte vocation, non à cause de nos oeuvres, mais selon son propre dessein, et selon la grâce qui nous a été donnée en Jésus Christ avant les temps éternels,
et qui a été manifestée maintenant par l'apparition de notre Sauveur Jésus Christ, qui a détruit la mort et a mis en évidence la vie et l'immortalité par l'Évangile.
C'est pour cet Évangile que j'ai été établi prédicateur et apôtre, chargé d'instruire les païens.
Et c'est à cause de cela que je souffre ces choses; mais j'en ai point honte, car je sais en qui j'ai cru, et je suis persuadé qu'il a la puissance de garder mon dépôt jusqu'à ce jour-là.
Retiens dans la foi et dans la charité qui est en Jésus Christ le modèle des saines paroles que tu as reçues de moi.
Garde le bon dépôt, par le Saint Esprit qui habite en nous.
Tu sais que tous ceux qui sont en Asie m'ont abandonné, entre autres Phygelle et Hermogène.
Que le Seigneur répande sa miséricorde sur la maison d'Onésiphore, car il m'a souvent consolé, et il n'a pas eu honte de mes chaînes;
au contraire, lorsqu'il est venu à Rome, il m'a cherché avec beaucoup d'empressement, et il m'a trouvé.
Que le Seigneur lui donne d'obtenir miséricorde auprès du Seigneur en ce jour-là. Tu sais mieux que personne combien de services il m'a rendus à Éphèse.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible