1 Павел приветствует Тимофея. 3 Благодарение Богу за унаследованную Тимофеем веру; Павел увещевает его «возгревать дар Божий». 15 Благодарность за Онисифора и его служение.

[Зач. 290А.] Павел, волею Божиею апостол Иисуса Христа, по обетованию жизни во Христе Иисусе,

Тимофею, возлюбленному сыну: благодать, милость, мир от Бога Отца и Христа Иисуса, Господа нашего.

[Зач. 290Б.] Благодарю Бога, Которому служу от прародителей с чистою совестью, что непрестанно вспоминаю о тебе в молитвах моих днем и ночью,

и желаю видеть тебя, вспоминая о слезах твоих, дабы мне исполниться радости,

приводя на память нелицемерную веру твою, которая прежде обитала в бабке твоей Лоиде и матери твоей Евнике; уверен, что она и в тебе.

По сей причине напоминаю тебе возгревать дар Божий, который в тебе через мое рукоположение;

ибо дал нам Бог духа не боязни, но силы и любви и целомудрия.

[Зач. 291.] Итак, не стыдись свидетельства Господа нашего Иисуса Христа, ни меня, узника Его; но страдай с благовестием Христовым силою Бога,

спасшего нас и призвавшего званием святым, не по делам нашим, но по Своему изволению и благодати, данной нам во Христе Иисусе прежде вековых времен,

открывшейся же ныне явлением Спасителя нашего Иисуса Христа, разрушившего смерть и явившего жизнь и нетление через благовестие,

для которого я поставлен проповедником и апостолом и учителем язычников.

По сей причине я и страдаю так; но не стыжусь. Ибо я знаю, в Кого уверовал, и уверен, что Он силен сохранить залог мой на оный день.

Держись образца здравого учения, которое ты слышал от меня, с верою и любовью во Христе Иисусе.

Храни добрый залог Духом Святым, живущим в нас.

Ты знаешь, что все Асийские оставили меня; в числе их Фигелл и Ермоген.

Да даст Господь милость дому Онисифора за то, что он многократно покоил меня и не стыдился уз моих,

но, быв в Риме, с великим тщанием искал меня и нашел.

Да даст ему Господь обрести милость у Господа в оный день; а сколько он служил мне в Ефесе, ты лучше знаешь.

1 «Переноси страдания, как добрый воин Иисуса Христа». 14 Увещания ко всякому доброму делу, чистоте сердца, уклонению от состязаний.

[Зач. 292.] Итак укрепляйся, сын мой, в благодати Христом Иисусом,

и что слышал от меня при многих свидетелях, то передай верным людям, которые были бы способны и других научить.

Итак переноси страдания, как добрый воин Иисуса Христа.

Никакой воин не связывает себя делами житейскими, чтобы угодить военачальнику.

Если же кто и подвизается, не увенчивается, если незаконно будет подвизаться.

Трудящемуся земледельцу первому должно вкусить от плодов.

Разумей, что я говорю. Да даст тебе Господь разумение во всем.

Помни Господа Иисуса Христа от семени Давидова, воскресшего из мертвых, по благовествованию моему,

за которое я страдаю даже до уз, как злодей; но для слова Божия нет уз.

Посему я все терплю ради избранных, дабы и они получили спасение во Христе Иисусе с вечною славою.

[Зач. 293.] Верно слово: если мы с Ним умерли, то с Ним и оживем;

если терпим, то с Ним и царствовать будем; если отречемся, и Он отречется от нас;

если мы неверны, Он пребывает верен, ибо Себя отречься не может.

Сие напоминай, заклиная пред Господом не вступать в словопрения, что нимало не служит к пользе, а к расстройству слушающих.

Старайся представить себя Богу достойным, делателем неукоризненным, верно преподающим слово истины.

А непотребного пустословия удаляйся; ибо они еще более будут преуспевать в нечестии,

и слово их, как рак, будет распространяться. Таковы Именей и Филит,

которые отступили от истины, говоря, что воскресение уже было, и разрушают в некоторых веру.

Но твердое основание Божие стои́т, имея печать сию: «познал Господь Своих»; и: «да отступит от неправды всякий, исповедующий имя Господа».

[Зач. 294.] А в большом доме есть сосуды не только золотые и серебряные, но и деревянные и глиняные; и одни в почетном, а другие в низком употреблении.

Итак, кто будет чист от сего, тот будет сосудом в чести, освященным и благопотребным Владыке, годным на всякое доброе дело.

Юношеских похотей убегай, а держись правды, веры, любви, мира со всеми призывающими Господа от чистого сердца.

От глупых и невежественных состязаний уклоняйся, зная, что они рождают ссоры;

рабу же Господа не должно ссориться, но быть приветливым ко всем, учительным, незлобивым,

с кротостью наставлять противников, не даст ли им Бог покаяния к познанию истины,

чтобы они освободились от сети диавола, который уловил их в свою волю.

Церковнославянский (рус)

[Зач. 290А.] Па́велъ, апо́столъ Иису́съ Христо́въ во́лею Бо́жiею, по обѣтова́нiю жи́зни, я́же о Христѣ́ Иису́сѣ,

Тимоѳе́ю возлю́бленному ча́ду: благода́ть, ми́лость, ми́ръ от Бо́га Отца́ и Христа́ Иису́са Го́спода на́шего.

[Зач. 290Б.] Благодарю́ Бо́га, Ему́же служу́ от прароди́телей чи́стою со́вѣстiю, я́ко непреста́нную и́мамъ о тебѣ́ па́мять въ моли́твахъ мои́хъ де́нь и но́щь,

жела́я ви́дѣти тя́, помина́я сле́зы твоя́, да ра́дости испо́лнюся,

воспомина́нiе прiе́мля о су́щей въ тебѣ́ нелицемѣ́рнѣй вѣ́рѣ, я́же всели́ся пре́жде въ ба́бу твою́ Лои́ду и въ ма́терь твою́ Евникі́ю: извѣ́стенъ же е́смь, я́ко и въ тебе́.

Ея́же ра́ди вины́ воспомина́ю тебѣ́ возгрѣва́ти да́ръ Бо́жiй живу́щiй въ тебѣ́ возложе́нiемъ руку́ мое́ю:

не бо́ даде́ на́мъ Бо́гъ ду́ха стра́ха, но си́лы и любве́ и цѣлому́дрiя.

[Зач. 291.] Не постыди́ся у́бо стра́стiю {свидѣ́телствомъ} Го́спода на́шего Иису́са Христа́, ни мно́ю ю́зникомъ Его́: но спостражди́ благовѣствова́нiю [Христо́ву] по си́лѣ Бо́га,

спасшаго на́съ и призва́вшаго зва́нiемъ святы́мъ, не по дѣло́мъ на́шымъ, но по Своему́ благоволе́нiю {предложе́нiю} и благода́ти да́ннѣй на́мъ о Христѣ́ Иису́сѣ пре́жде лѣ́тъ вѣ́чныхъ,

я́вльшейся же ны́нѣ просвѣще́нiемъ Спаси́теля на́шего Иису́са Христа́, разруши́вшаго у́бо сме́рть и возсiя́вшаго жи́знь и нетлѣ́нiе благовѣствова́нiемъ,

въ не́же поста́вленъ бы́хъ а́зъ проповѣ́дникъ и апо́столъ и учи́тель язы́ковъ.

Ея́же ра́ди вины́ и сiя́ стражду́: но не стыжду́ся. Вѣ́мъ бо, Ему́же вѣ́ровахъ, и извѣсти́хся, я́ко си́ленъ е́сть преда́нiе мое́ сохрани́ти въ де́нь о́нъ.

О́бразъ имѣ́й здра́выхъ слове́съ, и́хже от мене́ слы́шалъ еси́, въ вѣ́рѣ и любви́, я́же о Христѣ́ Иису́сѣ.

До́брое завѣща́нiе соблюди́ Ду́хомъ Святы́мъ живу́щимъ въ на́съ.

Вѣ́си ли сiе́, я́ко отврати́шася от мене́ вси́, и́же от Асі́и, от ни́хже е́сть Фиге́ллъ и Ермоге́нъ.

Да да́стъ [же] ми́лость Госпо́дь Ониси́форову до́му, я́ко мно́гажды мя́ упоко́и и вери́гъ мои́хъ не постыдѣ́ся,

но прише́дъ въ Ри́мъ, то́щнѣе взыска́ мя и обрѣ́те:

да да́стъ ему́ Госпо́дь обрѣсти́ ми́лость от Го́спода въ де́нь о́нъ: и ели́ко во Ефе́сѣ послужи́ ми, до́брѣе ты́ вѣ́си.

[Зач. 292.] Ты́ у́бо, ча́до мое́, возмога́й во благода́ти, я́же о Христѣ́ Иису́сѣ,

и я́же слы́шалъ еси́ от мене́ мно́гими свидѣ́тели, сiя́ преда́ждь вѣ́рнымъ человѣ́комъ, и́же дово́лни бу́дутъ и ины́хъ научи́ти.

Ты́ у́бо злопостражди́ я́ко до́бръ во́инъ Иису́съ Христо́въ.

Никто́же [бо] во́инъ быва́я обязу́ется ку́плями жите́йскими, да воево́дѣ уго́денъ бу́детъ.

А́ще же и постра́ждетъ {подвиза́ется} кто́, не вѣнча́ется, а́ще не зако́нно му́ченъ бу́детъ {бу́детъ подвиза́тися}.

Тружда́ющемуся дѣ́лателю пре́жде подоба́етъ от плода́ вкуси́ти.

Разумѣ́й, я́же глаго́лю: да да́стъ у́бо тебѣ́ Госпо́дь ра́зумъ о все́мъ.

Помина́й [Го́спода] Иису́са Христа́ воста́вшаго от ме́ртвыхъ, от сѣ́мене Дави́дова, по благовѣствова́нiю моему́,

въ не́мже злостражду́ да́же до у́зъ, я́ко злодѣ́й: но сло́во Бо́жiе не вя́жется.

Сего́ ра́ди вся́ терплю́ избра́нныхъ ра́ди, да и ті́и спасе́нiе улуча́тъ е́же о Христѣ́ Иису́сѣ, со сла́вою вѣ́чною.

[Зач. 293.] Вѣ́рно сло́во: а́ще бо съ Ни́мъ умро́хомъ, то́ съ Ни́мъ и оживе́мъ:

а́ще терпи́мъ, съ Ни́мъ и воцари́мся: а́ще отве́ржемся, и То́й отве́ржется на́съ:

а́ще не вѣ́руемъ, О́нъ вѣ́ренъ пребыва́етъ: отрещи́ся бо Себе́ не мо́жетъ.

Сiя́ воспомина́й, засвидѣ́телствуя предъ Го́сподемъ, не словопрѣ́тися, ни на ку́юже потре́бу, на разоре́нiе слы́шащихъ.

Потщи́ся себе́ иску́сна поста́вити предъ Бо́гомъ, дѣ́лателя непосты́дна, пра́во пра́вяща сло́во и́стины.

Скве́рныхъ же тщегла́сiй отмета́йся: наипа́че бо преспѣ́ютъ въ нече́стiе,

и сло́во и́хъ я́ко га́ггрена жи́ръ обря́щетъ: от ни́хже е́сть Имене́й и Фили́тъ,

и́же о и́стинѣ погрѣши́ста, глаго́люща, я́ко воскресе́нiе уже́ бы́сть: и возмуща́ютъ нѣ́которыхъ вѣ́ру.

Тве́рдое у́бо основа́нiе Бо́жiе стои́тъ, иму́щее печа́ть сiю́: позна́ Госпо́дь су́щыя Своя́, и: да отсту́питъ от непра́вды вся́къ имену́яй и́мя Госпо́дне.

[Зач. 294.] Въ вели́цѣмъ же дому́ не то́чiю сосу́ди зла́ти и сре́бряни су́ть, но и древя́ни и гли́няни: и о́ви у́бо въ че́сть, о́ви же не въ че́сть.

А́ще у́бо кто́ очи́ститъ себе́ от си́хъ, бу́детъ сосу́дъ въ че́сть, освяще́нъ и благопотре́бенъ Влады́цѣ, на вся́кое дѣ́ло благо́е угото́ванъ.

По́хотей ю́ныхъ бѣ́гай, держи́ся же пра́вды, вѣ́ры, любве́, ми́ра со всѣ́ми призыва́ющими Го́спода от чи́стаго се́рдца.

Бу́ихъ же и ненака́занныхъ стяза́нiй отрица́йся, вѣ́дый, я́ко ражда́ютъ сва́ры:

рабу́ же Госпо́дню не подоба́етъ свари́тися, но ти́ху бы́ти ко всѣ́мъ, учи́телну, незло́биву,

съ кро́тостiю наказу́ющу проти́вныя, еда́ ка́ко да́стъ и́мъ Бо́гъ покая́нiе въ ра́зумъ и́стины,

и возни́кнутъ от дiа́волскiя сѣ́ти, жи́ви уловле́ни от него́ въ свою́ его́ во́лю.

Грузинский

Языки

პავლე, ღვთის ნებით ქრისტე იესოს მოციქული, ქრისტე იესოში სიცოცხლის აღთქმისამებრ.

ტიმოთეს, საყვარელ შვილს — მადლი, წყალობა და მშვიდობა ჩვენი მამა ღმერთისაგან და ჩვენი უფლის ქრისტე იესოსაგან.

ვმადლობ ღმერთს, რომელსაც ვმსახურებ წმიდა სინდისით, წინაპართა კვალზე, რომ განუწყვეტლივ გიხსენებ ჩემს ლოცვებში ღამით და დღისით.

მენატრება შენი ნახვა, ვიხსენებ რა შენს ცრემლებს, რათა სიხარულით აღვივსო.

ვიხსენებ შენს წრფელ რწმენას, რომელიც უწინ დამკვიდრებული იყო დიდედაშენ ლოისში და დედაშენ ევნიკეში და მწამს, რომ იგი შენშიც არის.

ამ მიზეზით შეგახსენებ გააღვივო ღვთის ნიჭი, რომელიც ჩემი ხელდასხმით არის შენში.

ვინაიდან ღმერთმა ჩვენ მოგვცა არა სიმხდალის სული, არამედ ძალის, სიყვარულისა და თავშეკავების.

მაშ, ნუ შეგრცხვება ჩვენი უფლის დამოწმებისა, ასევე ნურც ჩემი, მისი პატიმრისა, არამედ იტანჯე ჩემთან ერთად სახარებისათვის ღვთის ძალით,

რომელმაც გვიხსნა ჩვენ და მოგვიხმო ჩვენ წმიდა მოწოდებით, არა ჩვენი საქმეების მიხედვით, არამედ თავისი ნებითა და მადლით, რომელიც მოგვეცა ჩვენ ქრისტე იესოში საუკუნეთა უწინარეს.

ახლა კი გამოჩნდა ჩვენი მხსნელი ქრისტე იესოს გამოცხადებით, რომელმაც გააბათილა სიკვდილი და სახარებით გაანათლა სიცოცხლე და უხრწნელება,

რომლის მაცნედ, მოციქულად და მასწავლებლად ვარ დადგენილი.

ამ მიზეზით ვიტანჯები ასე, მაგრამ არა მრცხვენია, ვინაიდან ვიცი, ვისაც ვერწმუნე, და მწამს, რომ მას ძალუძს შეინახოს ჩემი საწინდარი იმ დღისათვის.

ჩაეჭიდე საღი სიტყვების მაგალითს, რაც ჩემგან მოისმინე რწმენით და სიყვარულით, რაც ქრისტე იესოშია.

შეინახე კეთილი საწინდარი სულიწმიდით, რომელიც ჩვენშია დამკვიდრებული.

შენ იცი ეს, რომ აზიაში მიმატოვა ყველამ, მათ შორის ფიგელოსმა და ერმოგენესმა.

უფალმა მისცეს წყალობა ონისიფორეს სახლს, ვინაიდან მან მრავალჯერ გამამხნევა და ჩემი ბორკილებისა არ შერცხვა,

არამედ რომში მოსული გულმოდგინედ მეძებდა და მომნახა.

მისცეს მას უფალმა, რომ ჰპოვოს უფლის მიერ წყალობა იმ დღეს. ხოლო რაც ეფესოში სამსახური გაუწევია, შენ უკეთ იცი.

ამიტომ, შენ, ჩემო შვილო, იყავ ძლიერი მადლში, რომელიც ქრისტე იესოშია.

და რაც მოისმინე ჩემგან მრავალი მოწმის თანდასწრებით, გადაეცი სარწმუნო ადამიანებს, რომელთაც უნარი ექნებათ სხვების სწავლებისა.

იტანჯე ჩემთან ერთად, როგორც იესო ქრისტეს კეთილმა მეომარმა.

არც ერთი მეომარი არ შეიბორკება ცხოვრებისეული საქმეებით, რათა აამოს მხედართმთავარს.

ხოლო ვინმემ რომ იბრძოლოს კიდეც, გვირგვინს ვერ მიიღებს, თუ უკანონოდ იბრძოლებს.

მიწისმუშაკმა პირველმა უნდა იგემოს ნაყოფებისაგან.

დაფიქრდი ჩემს ნათქვამზე, რადგან უფალი მოგცემს გაგებას ყველაფერში.

გახსოვდეს მკვდრეთით აღმდგარი იესო ქრისტე, დავითის თესლისაგან, ჩემი სახარების მიხედვით.

რისთვისაც მე ვიტანჯები თვით ბორკილებამდე, როგორც ბოროტმოქმედი, მაგრამ ღვთის სიტყვა შებორკილი არაა.

ამიტომ ყოველივეს ვითმენ რჩეულთათვის, რათა მათაც მიიღონ ხსნა ქრისტე იესოში საუკუნო დიდებასთან ერთად.

სარწმუნოა სიტყვა: თუ მასთან დავიხოცეთ, მასთან ერთად ვიცოცხლებთ.

თუ მოვითმენთ, მასთან ერთად ვიმეფებთ. თუ უარვყოფთ, ისიც უარგვყოფს ჩვენ.

თუ ჩვენ არა გვწამს, იგი მაინც სარწმუნოდ რჩება, ვინაიდან საკუთარ თავს ვერ უარყოფს.

ეს შეახსენე მათ და დაუმოწმე ღვთის წინაშე, არ იკინკლაონ სიტყვების გამო, სრულიად უსარგებლოდ, მსმენელთა შესაცბუნებლად.

ეცადე შენი თავი წარუდგინო ღმერთს ღირსეულად, შეურცხვენელ მუშაკად, ჭეშმარიტების სიტყვის სწორად გადამცემად.

მოერიდე უწმიდურ ლაყბობას, რომელსაც უფრო და უფრო მიჰყავს ხალხი უღვთოებისაკენ.

მათი სიტყვა ღია წყლულივითაა, რომელიც ჭამს ხორცს. ასეთები არიან ჰიმენევსი და ფილეტოსი,

რომლებიც განუდგნენ ჭეშმარიტებას, ამბობენ, აღდგომა უკვე იყოო და ზოგიერთებს ურღვევენ რწმენას.

ხოლო ღვთის მტკიცე საფუძველი დგას და აქვს ეს ბეჭედი: „იცნო უფალმა თავისიანები და განუდგეს უსამართლობას ყველა, ვინც აღიარებს უფლის სახელს“.

დიდ სახლში არ არის მარტო ოქროსა და ვერცხლის ჭურჭელი, არამედ აგრეთვე ხისა და თიხისა, ზოგი საპატიოდ, ზოგი არასაპატიოდ.

ამრიგად, ვინც ამათგან გასუფთავდება, ის იქნება პატივდებული ჭურჭელი, განწმედილი და ხელმწიფისათვის სახმარი, გამზადებული ყოველი კეთილი საქმისათვის.

ყმაწვილკაცურ გულისთქმებს გაექეცი. მისდიე სიმართლეს, რწმენას, სიყვარულს, მშვიდობას ყველასთან, ვინც სუფთა გულით მოუხმობს უფალს.

სულელურ და უმეცრულ პაექრობებს მოერიდე. იცოდე, რომ ისინი შეხლა-შემოხლით თავდება.

ღვთის მონას კი არ მართებს ჩხუბი, არამედ მშვიდი უნდა იყოს ყველას მიმართ, დამმოძღვრავი, შემწყნარე.

სიმშვიდით არწმუნებდეს მოწინააღმდეგეთ, ვინძლო მისცეს მათ უფალმა მონანიება ჭეშმარიტების შესაცნობად,

რათა გათავისუფლდნენ ეშმაკის მახისაგან, რომელმაც თავის ნებაზე დაატყვევა ისინი.