Скрыть
1:1
1:2
1:4
1:5
1:12
1:15
1:17
Глава 3 
3:2
3:3
3:4
3:5
3:6
3:7
3:9
3:10
3:11
3:14
3:17
Церковнославянский (рус)
[Зач. 290А.] Па́велъ, апо́столъ Иису́съ Христо́въ во́лею Бо́жiею, по обѣтова́нiю жи́зни, я́же о Христѣ́ Иису́сѣ,
Тимоѳе́ю воз­лю́блен­ному ча́ду: благода́ть, ми́лость, ми́ръ от­ Бо́га Отца́ и Христа́ Иису́са Го́спода на́­шего.
[Зач. 290Б.] Благодарю́ Бо́га, Ему́же служу́ от­ прароди́телей чи́стою со́вѣстiю, я́ко непреста́н­ную и́мамъ о тебѣ́ па́мять въ моли́твахъ мо­и́хъ де́нь и но́щь,
жела́я ви́дѣти тя́, помина́я сле́зы твоя́, да ра́дости испо́лнюся,
воспомина́нiе прiе́мля о су́щей въ тебѣ́ нелицемѣ́рнѣй вѣ́рѣ, я́же всели́ся пре́жде въ ба́бу твою́ Лои́ду и въ ма́терь твою́ Евникі́ю: извѣ́стенъ же е́смь, я́ко и въ тебе́.
Ея́же ра́ди вины́ воспомина́ю тебѣ́ воз­грѣва́ти да́ръ Бо́жiй живу́щiй въ тебѣ́ воз­ложе́нiемъ руку́ мое́ю:
не бо́ даде́ на́мъ Бо́гъ ду́ха стра́ха, но си́лы и любве́ и цѣлому́дрiя.
[Зач. 291.] Не постыди́ся у́бо стра́стiю {свидѣ́тел­ст­вомъ} Го́спода на́­шего Иису́са Христа́, ни мно́ю ю́зникомъ Его́: но спостражди́ благовѣ­ст­вова́нiю [Христо́ву] по си́лѣ Бо́га,
спасшаго на́съ и при­­зва́в­шаго зва́нiемъ святы́мъ, не по дѣло́мъ на́шымъ, но по Сво­ему́ благоволе́нiю {предложе́нiю} и благода́ти да́н­нѣй на́мъ о Христѣ́ Иису́сѣ пре́жде лѣ́тъ вѣ́чныхъ,
я́вльшейся же ны́нѣ просвѣще́нiемъ Спаси́теля на́­шего Иису́са Христа́, разруши́в­шаго у́бо сме́рть и воз­сiя́в­шаго жи́знь и нетлѣ́нiе благовѣ­ст­вова́нiемъ,
въ не́же поста́вленъ бы́хъ а́зъ проповѣ́дникъ и апо́столъ и учи́тель язы́ковъ.
Ея́же ра́ди вины́ и сiя́ стражду́: но не стыжду́ся. Вѣ́мъ бо, Ему́же вѣ́ровахъ, и извѣсти́хся, я́ко си́ленъ е́сть преда́нiе мое́ сохрани́ти въ де́нь о́нъ.
О́бразъ имѣ́й здра́выхъ слове́съ, и́хже от­ мене́ слы́шалъ еси́, въ вѣ́рѣ и любви́, я́же о Христѣ́ Иису́сѣ.
До́брое завѣща́нiе соблюди́ Ду́хомъ Святы́мъ живу́щимъ въ на́съ.
Вѣ́си ли сiе́, я́ко от­врати́шася от­ мене́ вси́, и́же от­ Асі́и, от­ ни́хже е́сть Фиге́ллъ и Ермоге́нъ.
Да да́стъ [же] ми́лость Госпо́дь Ониси́форову до́му, я́ко мно́гажды мя́ упоко́и и вери́гъ мо­и́хъ не постыдѣ́ся,
но при­­ше́дъ въ Ри́мъ, то́щнѣе взыска́ мя и обрѣ́те:
да да́стъ ему́ Госпо́дь обрѣсти́ ми́лость от­ Го́спода въ де́нь о́нъ: и ели́ко во Ефе́сѣ послужи́ ми, до́брѣе ты́ вѣ́си.
[Зач. 295.] Сiе́ же вѣ́ждь, я́ко въ послѣ́днiя дни́ наста́нутъ времена́ лю́та.
Бу́дутъ бо человѣ́цы самолю́бцы, сребролю́бцы, велича́ви, го́рди, ху́лницы, роди́телемъ проти́вящiися, неблагода́рни, непра́ведни, нелюбо­́вни,
непримири́телни, [проде́рзиви, воз­носли́ви, прелага́тае,] клеветницы́, невоз­де́ржницы, некро́тцы, неблаголю́бцы,
преда́теле, на́гли, напыще́ни, сластолю́бцы па́че не́жели боголю́бцы,
иму́щiи о́бразъ благо­че́стiя, си́лы же его́ от­ве́ргшiися. И си́хъ от­враща́йся.
От си́хъ бо су́ть поныря́ющiи въ до́мы и плѣня́ющiи жени́шца отягоще́н­ныя грѣха́ми, води́мыя по́хотьми разли́чными,
всегда́ уча́щяся и николи́же въ ра́зумъ и́стины прiити́ могу́щыя.
Я́коже Иан­ні́й и Иамврі́й проти́вистася Моисе́ю, та́кожде и сі́и противля́ют­ся и́стинѣ, человѣ́цы растлѣ́н­ни умо́мъ [и] неиску́сни о вѣ́рѣ.
Но не пре­успѣ́ютъ бо́лѣе: безу́мiе бо и́хъ явле́но бу́детъ всѣ́мъ, я́коже и о́нѣхъ бы́сть.
[Зач. 296.] Ты́ же послѣ́довалъ еси́ мо­ему́ уче́нiю, житiю́, при­­вѣ́ту, вѣ́рѣ, долготерпѣ́нiю, любви́, терпѣ́нiю,
изгна́ниемъ, страда́ниемъ, якова́ ми́ бы́ша во Антiохі́и, [и] во Иконі́и, [и] въ Ли́стрѣхъ: якова́ изгна́нiя прiя́хъ, и от­ всѣ́хъ мя́ изба́вилъ е́сть Госпо́дь.
И вси́ же хотя́щiи благо­честно жи́ти о Христѣ́ Иису́сѣ, гони́ми бу́дутъ:
лука́вiи же человѣ́цы и чародѣ́е пре­успѣ́ютъ на го́ршее, прельща́юще и прельща́еми.
Ты́ же пребыва́й въ ни́хже науче́нъ еси́ и я́же ввѣ́рена су́ть тебѣ́, вѣ́дый, от­ кого́ научи́л­ся еси́:
и я́ко измла́да свяще́н­ная писа́нiя умѣ́еши, могу́щая тя́ умудри́ти во спасе́нiе вѣ́рою, я́же о Христѣ́ Иису́сѣ.
[Зач. 297.] Вся́ко Писа́нiе богодухнове́н­но и поле́зно [е́сть] ко уче́нiю, ко обличе́нiю, ко исправле́нiю, къ наказа́нiю е́же въ пра́вдѣ,
да соверше́нъ бу́детъ Бо́жiй человѣ́къ, на вся́кое дѣ́ло благо́е угото́ванъ.
Синодальный
1 Павел приветствует Тимофея. 3 Благодарение Богу за унаследованную Тимофеем веру; Павел увещевает его «возгревать дар Божий». 15 Благодарность за Онисифора и его служение.
[Зач. 290А.] Павел, волею Божиею апостол Иисуса Христа, по обетованию жизни во Христе Иисусе,
Тимофею, возлюбленному сыну: благодать, милость, мир от Бога Отца и Христа Иисуса, Господа нашего.
[Зач. 290Б.] Благодарю Бога, Которому служу от прародителей с чистою совестью, что непрестанно вспоминаю о тебе в молитвах моих днем и ночью,
и желаю видеть тебя, вспоминая о слезах твоих, дабы мне исполниться радости,
приводя на память нелицемерную веру твою, которая прежде обитала в бабке твоей Лоиде и матери твоей Евнике; уверен, что она и в тебе.
По сей причине напоминаю тебе возгревать дар Божий, который в тебе через мое рукоположение;
ибо дал нам Бог духа не боязни, но силы и любви и целомудрия.
[Зач. 291.] Итак, не стыдись свидетельства Господа нашего Иисуса Христа, ни меня, узника Его; но страдай с благовестием Христовым силою Бога,
спасшего нас и призвавшего званием святым, не по делам нашим, но по Своему изволению и благодати, данной нам во Христе Иисусе прежде вековых времен,
открывшейся же ныне явлением Спасителя нашего Иисуса Христа, разрушившего смерть и явившего жизнь и нетление через благовестие,
для которого я поставлен проповедником и апостолом и учителем язычников.
По сей причине я и страдаю так; но не стыжусь. Ибо я знаю, в Кого уверовал, и уверен, что Он силен сохранить залог мой на оный день.
Держись образца здравого учения, которое ты слышал от меня, с верою и любовью во Христе Иисусе.
Храни добрый залог Духом Святым, живущим в нас.
Ты знаешь, что все Асийские оставили меня; в числе их Фигелл и Ермоген.
Да даст Господь милость дому Онисифора за то, что он многократно покоил меня и не стыдился уз моих,
но, быв в Риме, с великим тщанием искал меня и нашел.
Да даст ему Господь обрести милость у Господа в оный день; а сколько он служил мне в Ефесе, ты лучше знаешь.
1 «В последние дни наступят времена тяжкие». 14 Священные писания «могут умудрить тебя во спасение».
[Зач. 295.] Знай же, что в последние дни наступят времена тяжкие.
Ибо люди будут самолюбивы, сребролюбивы, горды, надменны, злоречивы, родителям непокорны, неблагодарны, нечестивы, недружелюбны,
непримирительны, клеветники, невоздержны, жестоки, не любящие добра,
предатели, наглы, напыщенны, более сластолюбивы, нежели боголюбивы,
имеющие вид благочестия, силы же его отрекшиеся. Таковых удаляйся.
К сим принадлежат те, которые вкрадываются в домы и обольщают женщин, утопающих во грехах, водимых различными похотями,
всегда учащихся и никогда не могущих дойти до познания истины.
Как Ианний и Иамврий противились Моисею, так и сии противятся истине, люди, развращенные умом, невежды в вере.
Но они не много успеют; ибо их безумие обнаружится перед всеми, как и с теми случилось.
[Зач. 296.] А ты последовал мне в учении, житии, расположении, вере, великодушии, любви, терпении,
в гонениях, страданиях, постигших меня в Антиохии, Иконии, Листрах; каковые гонения я перенес, и от всех избавил меня Господь.
Да и все, желающие жить благочестиво во Христе Иисусе, будут гонимы.
Злые же люди и обманщики будут преуспевать во зле, вводя в заблуждение и заблуждаясь.
А ты пребывай в том, чему научен и что тебе вверено, зная, кем ты научен.
Притом же ты из детства знаешь священные писания, которые могут умудрить тебя во спасение верою во Христа Иисуса.
[Зач. 297.] Все Писание богодухновенно и полезно для научения, для обличения, для исправления, для наставления в праведности,
да будет совершен Божий человек, ко всякому доброму делу приготовлен.
Pablo, apóstol de Jesucristo por la voluntad de Dios, según la promesa de la vida que es en Cristo Jesús,
a Timoteo, amado hijo: Gracia, misericordia y paz, de Dios Padre y de Jesucristo nuestro Señor.
Doy gracias a Dios, al cual sirvo desde mis mayores con limpia conciencia, de que sin cesar me acuerdo de ti en mis oraciones noche y día.
Al acordarme de tus lágrimas, siento deseo de verte, para llenarme de gozo,
trayendo a la memoria la fe no fingida que hay en ti, la cual habitó primero en tu abuela Loida y en tu madre Eunice, y estoy seguro que en ti también.
Por eso te aconsejo que avives el fuego del don de Dios que está en ti por la imposición de mis manos,
porque no nos ha dado Dios espíritu de cobardía, sino de poder, de amor y de dominio propio.
Por tanto, no te avergüences de dar testimonio de nuestro Señor, ni de mí, preso suyo, sino participa de las aflicciones por el evangelio según el poder de Dios.
Él nos salvó y llamó con llamamiento santo, no conforme a nuestras obras, sino según el propósito suyo y la gracia que nos fue dada en Cristo Jesús antes de los tiempos de los siglos,
pero que ahora ha sido manifestada por la aparición de nuestro Salvador Jesucristo, el cual quitó la muerte y sacó a luz la vida y la inmortalidad por el evangelio.
De este evangelio yo fui constituido predicador, apóstol y maestro de los gentiles,
por lo cual asimismo padezco esto. Pero no me avergüenzo, porque yo sé a quién he creído y estoy seguro de que es poderoso para guardar mi depósito para aquel día.
Retén la forma de las sanas palabras que de mí oíste, en la fe y amor que es en Cristo Jesús.
Guarda el buen depósito por el Espíritu Santo que mora en nosotros.
Ya sabes que me abandonaron todos los que están en Asia, entre ellos Figelo y Hermógenes.
Tenga el Señor misericordia de la casa de Onesíforo, porque muchas veces me confortó y no se avergonzó de mis cadenas,
sino que, cuando estuvo en Roma, me buscó solícitamente y me halló.
Concédale el Señor que halle misericordia cerca del Señor en aquel día. Y cuánto nos ayudó en Éfeso, tú lo sabes mejor.
También debes saber que en los últimos días vendrán tiempos peligrosos.
Habrá hombres amadores de sí mismos, avaros, vanidosos, soberbios, blasfemos, desobedientes a los padres, ingratos, impíos,
sin afecto natural, implacables, calumniadores, sin templanza, crueles, enemigos de lo bueno,
traidores, impetuosos, engreídos, amadores de los deleites más que de Dios,
que tendrán apariencia de piedad, pero negarán la eficacia de ella. A esos, evítalos.
De ellos son los que se meten en las casas y llevan cautivas a las mujercillas cargadas de pecados, arrastradas por diversas pasiones.
Éstas siempre están aprendiendo, pero nunca pueden llegar al conocimiento de la verdad.
Y de la manera que Janes y Jambres resistieron a Moisés, así también estos resisten a la verdad; hombres corruptos de entendimiento, réprobos en cuanto a la fe.
Pero no irán más adelante, porque su insensatez será manifiesta a todos, como también lo fue la de aquellos.
Pero tú has seguido mi doctrina, conducta, propósito, fe, entereza, amor, paciencia,
persecuciones, padecimientos, como los que me sobrevinieron en Antioquía, en Iconio, en Listra; persecuciones que he sufrido, pero de todas me ha librado el Señor.
Y también todos los que quieren vivir piadosamente en Cristo Jesús padecerán persecución;
pero los malos hombres y los engañadores irán de mal en peor, engañando y siendo engañados.
Pero persiste tú en lo que has aprendido y te persuadiste, sabiendo de quién has aprendido
y que desde la niñez has sabido las Sagradas Escrituras, las cuales te pueden hacer sabio para la salvación por la fe que es en Cristo Jesús.
Toda la Escritura es inspirada por Dios y útil para enseñar, para redargüir, para corregir, para instruir en justicia,
a fin de que el hombre de Dios sea perfecto, enteramente preparado para toda buena obra.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible