[Зач. 290Б.] Благодарю́ Бо́га, Ему́же служу́ от прароди́телей чи́стою со́вѣстiю, я́ко непреста́нную и́мамъ о тебѣ́ па́мять въ моли́твахъ мои́хъ де́нь и но́щь,

жела́я ви́дѣти тя́, помина́я сле́зы твоя́, да ра́дости испо́лнюся,

воспомина́нiе прiе́мля о су́щей въ тебѣ́ нелицемѣ́рнѣй вѣ́рѣ, я́же всели́ся пре́жде въ ба́бу твою́ Лои́ду и въ ма́терь твою́ Евникі́ю: извѣ́стенъ же е́смь, я́ко и въ тебе́.

Ея́же ра́ди вины́ воспомина́ю тебѣ́ возгрѣва́ти да́ръ Бо́жiй живу́щiй въ тебѣ́ возложе́нiемъ руку́ мое́ю:

не бо́ даде́ на́мъ Бо́гъ ду́ха стра́ха, но си́лы и любве́ и цѣлому́дрiя.

[Зач. 291.] Не постыди́ся у́бо стра́стiю {свидѣ́телствомъ} Го́спода на́шего Иису́са Христа́, ни мно́ю ю́зникомъ Его́: но спостражди́ благовѣствова́нiю [Христо́ву] по си́лѣ Бо́га,

спасшаго на́съ и призва́вшаго зва́нiемъ святы́мъ, не по дѣло́мъ на́шымъ, но по Своему́ благоволе́нiю {предложе́нiю} и благода́ти да́ннѣй на́мъ о Христѣ́ Иису́сѣ пре́жде лѣ́тъ вѣ́чныхъ,

я́вльшейся же ны́нѣ просвѣще́нiемъ Спаси́теля на́шего Иису́са Христа́, разруши́вшаго у́бо сме́рть и возсiя́вшаго жи́знь и нетлѣ́нiе благовѣствова́нiемъ,

въ не́же поста́вленъ бы́хъ а́зъ проповѣ́дникъ и апо́столъ и учи́тель язы́ковъ.

Ея́же ра́ди вины́ и сiя́ стражду́: но не стыжду́ся. Вѣ́мъ бо, Ему́же вѣ́ровахъ, и извѣсти́хся, я́ко си́ленъ е́сть преда́нiе мое́ сохрани́ти въ де́нь о́нъ.

О́бразъ имѣ́й здра́выхъ слове́съ, и́хже от мене́ слы́шалъ еси́, въ вѣ́рѣ и любви́, я́же о Христѣ́ Иису́сѣ.

До́брое завѣща́нiе соблюди́ Ду́хомъ Святы́мъ живу́щимъ въ на́съ.

Вѣ́си ли сiе́, я́ко отврати́шася от мене́ вси́, и́же от Асі́и, от ни́хже е́сть Фиге́ллъ и Ермоге́нъ.

Да да́стъ [же] ми́лость Госпо́дь Ониси́форову до́му, я́ко мно́гажды мя́ упоко́и и вери́гъ мои́хъ не постыдѣ́ся,

но прише́дъ въ Ри́мъ, то́щнѣе взыска́ мя и обрѣ́те:

да да́стъ ему́ Госпо́дь обрѣсти́ ми́лость от Го́спода въ де́нь о́нъ: и ели́ко во Ефе́сѣ послужи́ ми, до́брѣе ты́ вѣ́си.

[Зач. 295.] Сiе́ же вѣ́ждь, я́ко въ послѣ́днiя дни́ наста́нутъ времена́ лю́та.

Бу́дутъ бо человѣ́цы самолю́бцы, сребролю́бцы, велича́ви, го́рди, ху́лницы, роди́телемъ проти́вящiися, неблагода́рни, непра́ведни, нелюбо́вни,

непримири́телни, [проде́рзиви, возносли́ви, прелага́тае,] клеветницы́, невозде́ржницы, некро́тцы, неблаголю́бцы,

преда́теле, на́гли, напыще́ни, сластолю́бцы па́че не́жели боголю́бцы,

иму́щiи о́бразъ благоче́стiя, си́лы же его́ отве́ргшiися. И си́хъ отвраща́йся.

От си́хъ бо су́ть поныря́ющiи въ до́мы и плѣня́ющiи жени́шца отягоще́нныя грѣха́ми, води́мыя по́хотьми разли́чными,

всегда́ уча́щяся и николи́же въ ра́зумъ и́стины прiити́ могу́щыя.

Я́коже Ианні́й и Иамврі́й проти́вистася Моисе́ю, та́кожде и сі́и противля́ются и́стинѣ, человѣ́цы растлѣ́нни умо́мъ [и] неиску́сни о вѣ́рѣ.

Но не преуспѣ́ютъ бо́лѣе: безу́мiе бо и́хъ явле́но бу́детъ всѣ́мъ, я́коже и о́нѣхъ бы́сть.

[Зач. 296.] Ты́ же послѣ́довалъ еси́ моему́ уче́нiю, житiю́, привѣ́ту, вѣ́рѣ, долготерпѣ́нiю, любви́, терпѣ́нiю,

изгна́ниемъ, страда́ниемъ, якова́ ми́ бы́ша во Антiохі́и, [и] во Иконі́и, [и] въ Ли́стрѣхъ: якова́ изгна́нiя прiя́хъ, и от всѣ́хъ мя́ изба́вилъ е́сть Госпо́дь.

И вси́ же хотя́щiи благочестно жи́ти о Христѣ́ Иису́сѣ, гони́ми бу́дутъ:

лука́вiи же человѣ́цы и чародѣ́е преуспѣ́ютъ на го́ршее, прельща́юще и прельща́еми.

Ты́ же пребыва́й въ ни́хже науче́нъ еси́ и я́же ввѣ́рена су́ть тебѣ́, вѣ́дый, от кого́ научи́лся еси́:

и я́ко измла́да свяще́нная писа́нiя умѣ́еши, могу́щая тя́ умудри́ти во спасе́нiе вѣ́рою, я́же о Христѣ́ Иису́сѣ.

[Зач. 297.] Вся́ко Писа́нiе богодухнове́нно и поле́зно [е́сть] ко уче́нiю, ко обличе́нiю, ко исправле́нiю, къ наказа́нiю е́же въ пра́вдѣ,

да соверше́нъ бу́детъ Бо́жiй человѣ́къ, на вся́кое дѣ́ло благо́е угото́ванъ.

Синодальный

1 Павел приветствует Тимофея. 3 Благодарение Богу за унаследованную Тимофеем веру; Павел увещевает его «возгревать дар Божий». 15 Благодарность за Онисифора и его служение.

[Зач. 290А.] Павел, волею Божиею апостол Иисуса Христа, по обетованию жизни во Христе Иисусе,

Тимофею, возлюбленному сыну: благодать, милость, мир от Бога Отца и Христа Иисуса, Господа нашего.

[Зач. 290Б.] Благодарю Бога, Которому служу от прародителей с чистою совестью, что непрестанно вспоминаю о тебе в молитвах моих днем и ночью,

и желаю видеть тебя, вспоминая о слезах твоих, дабы мне исполниться радости,

приводя на память нелицемерную веру твою, которая прежде обитала в бабке твоей Лоиде и матери твоей Евнике; уверен, что она и в тебе.

По сей причине напоминаю тебе возгревать дар Божий, который в тебе через мое рукоположение;

ибо дал нам Бог духа не боязни, но силы и любви и целомудрия.

[Зач. 291.] Итак, не стыдись свидетельства Господа нашего Иисуса Христа, ни меня, узника Его; но страдай с благовестием Христовым силою Бога,

спасшего нас и призвавшего званием святым, не по делам нашим, но по Своему изволению и благодати, данной нам во Христе Иисусе прежде вековых времен,

открывшейся же ныне явлением Спасителя нашего Иисуса Христа, разрушившего смерть и явившего жизнь и нетление через благовестие,

для которого я поставлен проповедником и апостолом и учителем язычников.

По сей причине я и страдаю так; но не стыжусь. Ибо я знаю, в Кого уверовал, и уверен, что Он силен сохранить залог мой на оный день.

Держись образца здравого учения, которое ты слышал от меня, с верою и любовью во Христе Иисусе.

Храни добрый залог Духом Святым, живущим в нас.

Ты знаешь, что все Асийские оставили меня; в числе их Фигелл и Ермоген.

Да даст Господь милость дому Онисифора за то, что он многократно покоил меня и не стыдился уз моих,

но, быв в Риме, с великим тщанием искал меня и нашел.

Да даст ему Господь обрести милость у Господа в оный день; а сколько он служил мне в Ефесе, ты лучше знаешь.

1 «В последние дни наступят времена тяжкие». 14 Священные писания «могут умудрить тебя во спасение».

[Зач. 295.] Знай же, что в последние дни наступят времена тяжкие.

Ибо люди будут самолюбивы, сребролюбивы, горды, надменны, злоречивы, родителям непокорны, неблагодарны, нечестивы, недружелюбны,

непримирительны, клеветники, невоздержны, жестоки, не любящие добра,

предатели, наглы, напыщенны, более сластолюбивы, нежели боголюбивы,

имеющие вид благочестия, силы же его отрекшиеся. Таковых удаляйся.

К сим принадлежат те, которые вкрадываются в домы и обольщают женщин, утопающих во грехах, водимых различными похотями,

всегда учащихся и никогда не могущих дойти до познания истины.

Как Ианний и Иамврий противились Моисею, так и сии противятся истине, люди, развращенные умом, невежды в вере.

Но они не много успеют; ибо их безумие обнаружится перед всеми, как и с теми случилось.

[Зач. 296.] А ты последовал мне в учении, житии, расположении, вере, великодушии, любви, терпении,

в гонениях, страданиях, постигших меня в Антиохии, Иконии, Листрах; каковые гонения я перенес, и от всех избавил меня Господь.

Да и все, желающие жить благочестиво во Христе Иисусе, будут гонимы.

Злые же люди и обманщики будут преуспевать во зле, вводя в заблуждение и заблуждаясь.

А ты пребывай в том, чему научен и что тебе вверено, зная, кем ты научен.

Притом же ты из детства знаешь священные писания, которые могут умудрить тебя во спасение верою во Христа Иисуса.

[Зач. 297.] Все Писание богодухновенно и полезно для научения, для обличения, для исправления, для наставления в праведности,

да будет совершен Божий человек, ко всякому доброму делу приготовлен.

Грузинский (древн.)

Языки

პავლე, მოციქული ქრისტე იესუჲსი ნებითა ღმრთისაჲთა, აღთქუმისა მისებრ ცხორებისა ქრისტე იესუჲს მიერ,

ტიმოთეს, საყუარელსა შვილსა, მადლი, წყალობაჲ, მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერ მამისა და ქრისტე იესუჲს მიერ უფლისა ჩუენისა.

ვჰმადლობ ღმერთსა, რომელსა ვჰმსახურებ დასაბამითგან წმიდითა გონებითა, ვითარ-იგი მოუკლებელად მაქუს შენთჳს ჴსენებაჲ ლოცვათა შინა ჩემთა ღამე და დღე,

და მსურის ხილვაჲ შენი, - მომეჴსენებიან ცრემლნი ეგე შენნი, - რაჲთა სიხარულითა აღვივსო.

მოვიჴსენებ, რომელ-ეგე არს შენ თანა შეუორგულებელი სარწმუნოებაჲ, რომელმან დაიმკჳდრა პირველად დედის დედისა შენისა ლუდიაჲს თანა და დედისა შენისა ევნიკის თანა; და მრწამს, რამეთუ შენ თანაცა.

რომლისათჳს მოგაჴსენებ შენ განცხოველებად მჴურვალედ მადლსა მას ღმრთისასა, რომელ არს შენ თანა დასხმითა ჴელთა ჩემთაჲთა.

რამეთუ არა მომცა ჩუენ ღმერთმან სული მოშიშებისაჲ, არამედ ძლიერებისაჲ და სიყუარულისა და სიწმიდისაჲ.

ნუ უკუე გრცხუენინ წამებაჲ იგი უფლისა ჩუენისაჲ, ნუცა მე, კრული ესე მისი, არამედ თანა-იჭირვოდე სახარებასა მას ძალითა ღმრთისაჲთა,

რომელმან-იგი მიჴსნნა ჩუენ და მიჩინნა ჩუენ ჩინებითა მით წმიდითა არა საქმეთა ჩუენთათჳს, არამედ თჳსითა ნებითა და მადლითა, რომელი მომცა ჩუენ ქრისტე იესუჲს მიერ უპირატეს ჟამთა მათ საუკუნეთა,

რომელ გამოცხადნა აწ გამოჩინებითა მით მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესითა, რომელმან-იგი განაქარვა სიკუდილი და განანთლა ცხორებაჲ და უხრწნელებაჲ სახარებითა მით,

რომლისათჳს დადგინებულ ვარ მე ქადაგად და მოციქულად და მოძღურად წარმართთა.

რომლისათჳსცა ესე მევნების, არამედ არა მრცხუნის. რამეთუ ვიცი, რომელი-იგი მრწმენა და მრწამს, რამეთუ ძალ-უც ვედრისა მის ჩემისა დამარხვად მერმესა მას დღესა.

სახედ გაქუნდინ ცოცხლებისა სიტყუაჲ იგი, რომელი გესმა ჩემგან სარწმუნოებითა და სიყუარულითა ქრისტე იესუჲსითა.

კეთილი იგი ვედრი დაიმარხე სულითა წმიდითა, რომელმან დაიმკჳდრა ჩუენ თანა.

უწყი სამე ესე, რამეთუ დამიტევეს მე ყოველთა, რომელნი არიან ასიას შინა, რომელ არიან ფიგელოს და ერმოგენი.

მოეცინ უფალმან წყალობაჲ ონისიფორეს სახლსა, რამეთუ მრავალ-გზის მე განმისუენა, და ჯაჭჳ ესე ჩემი არა სირცხჳლ-უჩნდა;

არამედ მოვიდა ჰრომედ და მოსწრაფედ მეძიებდა მე და მპოვა.

მოეცინ მას უფალმან პოვნად წყალობაჲ უფლისა მიერ მას დღესა შინა; და რაოდენი-იგი ეფესოს შინა მმსახურა, უმჯობეს შენ უწყი.

ხოლო ესე უწყოდე, რამეთუ უკუანაჲსკნელთა დღეთა მოიწინენ ჟამნი ბოროტნი.

და იყვნენ კაცნი თავის მოყუარე, ვეცხლის მოყუარე, ლაღ, თავმოთნე, ამპარტავან, მგმობარ, მამა-დედისა ურჩ, უმადლო, უღირს, უყუარულ,

უწირავ, მასმენელ, უთმინო, დაუმჭირველ, უზავ, დაუმშჳდებელ, კეთილის მოძულე,

შინა-განმცემელ, წარმდებ, აღზუავებულ, გულის თქუმის მოყუარე უფროჲს, ვიდრე ღმრთის მოყუარე.

აქუნდეს ხატი ღმრთის მსახურებისაჲ და ძალსა მისსა უარ-ჰყოფდენ. და ამათგანცა განეშორე.

რამეთუ ამათგანნი არიან, რომელნი შევლენან სახლებსა და გამოსტყუენვენ დედათა, შეკრებულთა ცოდვითა, მოიპოვებენ გულის თქუმათა თჳთო-სახეთა

და ყოვლადვე ისწავებენ და არასადა მეცნიერებასა ჭეშმარიტებისასა შემძლებელ არიან მოსვლად.

ვითარცა-იგი იანე და იამბრე უჴდებოდეს მოსეს, ეგრეთცა ესენი უჴდებიან ჭეშმარიტებასა, კაცნი განხრწნილნი გონებითა, გამოუცდელნი სარწმუნოებითა.

გარნა არა წარემატნენ უფროჲს, რამეთუ უგუნურებაჲ მათი ცხად იყოს ყოველთადა, ვითარცა-იგი მათი იყო.

ხოლო შემოდგომილ ხარ ჩემსა მოძღურებასა, გულს-მოდგინებასა, სარწმუნებასა, სულგრძელებასა, სიყუარულსა, მოთმინებასა,

დევნულებათა, ვნებათა, რაოდენი შემემთხჳა მე ანტიოქიას შინა, იკონიას, ლუსტრას; რაოდენნი დევნანი დავითმინენ, და ყოველთაგან მიჴსნა მე უფალმან.

და ყოველთავე რომელთა ჰნებავს ღმრთის მსახურებით ცხორებაჲ ქრისტე იესუჲს მიერ, იდევნენ.

ხოლო უკეთურნი კაცნი და გრძნეულნი წარემატებოდიან უძჳრესისა მიმართ, აცთუნებდენ და სცთებოდიან.

ხოლო შენ დაადგერ მას ზედა, რომელიცა გისწავიეს და გრწმენა, უწყი, ვისგან გისწავიეს;

და რამეთუ სიყრმითგან საღმრთონი წიგნნი იცნი, რომელნი შემძლებელ არიან განბრძნობად შენდა ცხორებისათჳს სარწმუნოებითა ქრისტე იესუჲსითა.

ყოველი წიგნი ღმრთივ სულიერი და სარგებელი სამოძღურებელად არს და სამხილებელად და განსამართლებელად და სასწავლელად სიმართლისა,

რაჲთა აწვე იყოს ღმრთისა იგი კაცი, ყოვლისა მიმართ საქმისა კეთილისა განმტკიცებულ.