Азбука веры » Би́блия » Къ Тiмоѳе́ю 2-е » гл.2

Къ Тiмоѳе́ю 2-е, Глава 2

Толкования

Толкования главы

2:1

см.:2Кор.10:4;Еф.6:10;

2:2

см.:1Тим.6:20;

2:3

2:4

см.:1Кор.9:25;

2:5

2:6

2:7

2:8

см.:1Кор.15:4;

2:9

см.:Деян.21:11;1Кор.4:9;

2:10

2:11

см.:Рим.6:4;

2:12

см.:Мф.10:33;Мк.8:38;Лк.9:26;

2:13

см.:Рим.3:3;

2:14

2:15

2:16

см.:1Тим.4:7;1Тим.6:20;Тит.1:14;Тит.3:9;

2:17

см.:1Тим.1:20;

2:18

2:19

см.:Чис.16:5:26;Наум.1:7;Ин.10:14;

2:20

см.:Рим.9:21;

2:21

см.:Ис.52:11;2Тим.3:17;

2:22

см.:Гал.5:16;1Тим.6:11;

2:23

2:24

см.:Тит.3:2;

2:25

см.:Деян.8:22;

2:26

Церковнославянский (рус)

[Зач. 292.] Ты́ у́бо, ча́до мое́, возмога́й во благода́ти, я́же о Христѣ́ Иису́сѣ,

и я́же слы́шалъ еси́ от мене́ мно́гими свидѣ́тели, сiя́ преда́ждь вѣ́рнымъ человѣ́комъ, и́же дово́лни бу́дутъ и ины́хъ научи́ти.

Ты́ у́бо злопостражди́ я́ко до́бръ во́инъ Иису́съ Христо́въ.

Никто́же [бо] во́инъ быва́я обязу́ется ку́плями жите́йскими, да воево́дѣ уго́денъ бу́детъ.

А́ще же и постра́ждетъ {подвиза́ется} кто́, не вѣнча́ется, а́ще не зако́нно му́ченъ бу́детъ {бу́детъ подвиза́тися}.

Тружда́ющемуся дѣ́лателю пре́жде подоба́етъ от плода́ вкуси́ти.

Разумѣ́й, я́же глаго́лю: да да́стъ у́бо тебѣ́ Госпо́дь ра́зумъ о все́мъ.

Помина́й [Го́спода] Иису́са Христа́ воста́вшаго от ме́ртвыхъ, от сѣ́мене Дави́дова, по благовѣствова́нiю моему́,

въ не́мже злостражду́ да́же до у́зъ, я́ко злодѣ́й: но сло́во Бо́жiе не вя́жется.

Сего́ ра́ди вся́ терплю́ избра́нныхъ ра́ди, да и ті́и спасе́нiе улуча́тъ е́же о Христѣ́ Иису́сѣ, со сла́вою вѣ́чною.

[Зач. 293.] Вѣ́рно сло́во: а́ще бо съ Ни́мъ умро́хомъ, то́ съ Ни́мъ и оживе́мъ:

а́ще терпи́мъ, съ Ни́мъ и воцари́мся: а́ще отве́ржемся, и То́й отве́ржется на́съ:

а́ще не вѣ́руемъ, О́нъ вѣ́ренъ пребыва́етъ: отрещи́ся бо Себе́ не мо́жетъ.

Сiя́ воспомина́й, засвидѣ́телствуя предъ Го́сподемъ, не словопрѣ́тися, ни на ку́юже потре́бу, на разоре́нiе слы́шащихъ.

Потщи́ся себе́ иску́сна поста́вити предъ Бо́гомъ, дѣ́лателя непосты́дна, пра́во пра́вяща сло́во и́стины.

Скве́рныхъ же тщегла́сiй отмета́йся: наипа́че бо преспѣ́ютъ въ нече́стiе,

и сло́во и́хъ я́ко га́ггрена жи́ръ обря́щетъ: от ни́хже е́сть Имене́й и Фили́тъ,

и́же о и́стинѣ погрѣши́ста, глаго́люща, я́ко воскресе́нiе уже́ бы́сть: и возмуща́ютъ нѣ́которыхъ вѣ́ру.

Тве́рдое у́бо основа́нiе Бо́жiе стои́тъ, иму́щее печа́ть сiю́: позна́ Госпо́дь су́щыя Своя́, и: да отсту́питъ от непра́вды вся́къ имену́яй и́мя Госпо́дне.

[Зач. 294.] Въ вели́цѣмъ же дому́ не то́чiю сосу́ди зла́ти и сре́бряни су́ть, но и древя́ни и гли́няни: и о́ви у́бо въ че́сть, о́ви же не въ че́сть.

А́ще у́бо кто́ очи́ститъ себе́ от си́хъ, бу́детъ сосу́дъ въ че́сть, освяще́нъ и благопотре́бенъ Влады́цѣ, на вся́кое дѣ́ло благо́е угото́ванъ.

По́хотей ю́ныхъ бѣ́гай, держи́ся же пра́вды, вѣ́ры, любве́, ми́ра со всѣ́ми призыва́ющими Го́спода от чи́стаго се́рдца.

Бу́ихъ же и ненака́занныхъ стяза́нiй отрица́йся, вѣ́дый, я́ко ражда́ютъ сва́ры:

рабу́ же Госпо́дню не подоба́етъ свари́тися, но ти́ху бы́ти ко всѣ́мъ, учи́телну, незло́биву,

съ кро́тостiю наказу́ющу проти́вныя, еда́ ка́ко да́стъ и́мъ Бо́гъ покая́нiе въ ра́зумъ и́стины,

и возни́кнутъ от дiа́волскiя сѣ́ти, жи́ви уловле́ни от него́ въ свою́ его́ во́лю.

Таджикский

Пас, эй фарзандам, бо файзе ки дар Исои Масеҳ аст, қавӣ бош.

Ва он чиро, ки аз ман дар ҳузури шоҳидони бисьёр шунидаӣ, ба одамони мўътамаде бисупор, ки лаёқат дошта бошанд дигронро низ таълим диҳанд.

Ҳамчун сарбози неки Исои Масеҳ ба уқубатҳо тоб овар.

Ҳеҷ сарбоз худро бо корҳои рўзгор банд намекунад, то ки ба сипаҳсолор писанд афтад.

Ва агар касе мубориза кунад ҳам, соҳиби тоҷ намешавад, агар ғайриқонунӣ мубориза карда бошад.

Зероаткори меҳанкаш бояд аввалин шахс бошад, ки аз ҳосил баҳра барад.

Он чи мегўям, бифаҳм ва Худованд дар ҳама чиз ба ту фаҳм хоҳад дод.

Исои Масеҳро дар хотир нигоҳ дор, ки аз насли Довуд буд ва аз мурдагон эҳьё шуд, ба ҳасби башорати ман,

Ки барои он, мисли бадкоре, то ба дараҷаи занҷирҳо уқубат мекашам, аммо каломи Худо ба занҷирҳо банд нест.

Бинобар ин ман ба ҳар чиз ба хотири баргузидагон сабр мекунам, то ки онҳо низ наҷоте ки дар Исои Масеҳ аст, бо ҷалоли абадӣ ноил шаванд.

Дуруст аст ин сухан: агар бо Ў мурда бошем, бо Ў зиндагӣ ҳам хоҳем кард;

Агар тоқат оварем, бо Ў салтанат ҳам хоҳем ронд; вале агар инкор кунем, Ў низ моро инкор хоҳад кард;

Агар мо бевафо бошем, Ў вафодор аст, зеро ки Худро инкор карда наметавонад.

Ҳаминро хотиррасон карда, ба ҳузури Худованд ба онҳо дастур деҳ, ки ба баҳсу мунозира машғул нашаванд, ки он ҳеҷ фоида намебахшад, балки шунавандагонро парешонхотир месозад.

Саъю кўшиш намо, ки худро ба Худо муносиб нишон диҳӣ, ҳамчун коркуне ки хиҷил намешавад ва каломи ростиро дуруст мавъиза мекунад.

Вале аз ёвагўии ношоям канорагирӣ намо; зеро ки ин кор мардумро боз ҳам зиёдтар ба маъсият гирифтор хоҳад кард,

Ва суханашон, ҳамчун мараз, паҳн хоҳад шуд. Дар миёни онҳо Ҳумниюс ва Филитус ҳастанд,

Ки аз ростӣ дур шуда, мегўянд, ки́эҳьё аллакай воқеъ шудааст́, ва имони баъзеро хароб мекунанд.

Аммо буньёди матини Худо қоим аст ва чунин мўҳре дорад: ́Худованд мансубони Худро мешиносад́; ва боз́Ҳар кӣ исми Худовандро мехонад, бигзор аз шарорат канорагирӣ намояд́.

Вале дар хонаи калон на танҳо зарфҳои тилло ва нуқра, балки чўбин ва гилин ҳам ҳаст, ва аз онҳо баъзе барои истеъмоли иззатнок аст, ва баъзе барои истеъмоли зиллатнок.

Пас, ҳар кӣ худро аз инҳо пок кунад, зарфе барои истеъмоли иззатнок хоҳад буд, ки он муқаддас ва қобили истифодаи соҳибаш мебошад ва тайёр ба ҳар амали нек.

Аз шаҳвоти ҷавонӣ бигрез ва бо ҳамаи онҳое ки Худовандро аз самими қалб мехонанд, аз паи адолат, имон, муҳаббат ва осоиштагӣ бирав.

Аз мубоҳисаҳои аблаҳона ва ҷоҳилона канорагирӣ намо, чун медонӣ, ки онҳо ҷанҷолҳоро ба вуҷуд меоваранд;

Лекин бандаи Худованд набояд ҷанҷол кунад, балки бо ҳама меҳрубон, омўзгор ва сабур бошад,

Бо фурўтанӣ мухолифонро насиҳат диҳад, ки шояд Худо ато фармояд, ки онҳо тавба карда, ба дониши ростӣ бирасанд,

Ва аз доми иблис раҳоӣ ёбанд, ки вай онҳоро асири иродаи худ гардондааст.

Синодальный

1 «Переноси страдания, как добрый воин Иисуса Христа». 14 Увещания ко всякому доброму делу, чистоте сердца, уклонению от состязаний.

[Зач. 292.] Итак укрепляйся, сын мой, в благодати Христом Иисусом,

и что слышал от меня при многих свидетелях, то передай верным людям, которые были бы способны и других научить.

Итак переноси страдания, как добрый воин Иисуса Христа.

Никакой воин не связывает себя делами житейскими, чтобы угодить военачальнику.

Если же кто и подвизается, не увенчивается, если незаконно будет подвизаться.

Трудящемуся земледельцу первому должно вкусить от плодов.

Разумей, что я говорю. Да даст тебе Господь разумение во всем.

Помни Господа Иисуса Христа от семени Давидова, воскресшего из мертвых, по благовествованию моему,

за которое я страдаю даже до уз, как злодей; но для слова Божия нет уз.

Посему я все терплю ради избранных, дабы и они получили спасение во Христе Иисусе с вечною славою.

[Зач. 293.] Верно слово: если мы с Ним умерли, то с Ним и оживем;

если терпим, то с Ним и царствовать будем; если отречемся, и Он отречется от нас;

если мы неверны, Он пребывает верен, ибо Себя отречься не может.

Сие напоминай, заклиная пред Господом не вступать в словопрения, что нимало не служит к пользе, а к расстройству слушающих.

Старайся представить себя Богу достойным, делателем неукоризненным, верно преподающим слово истины.

А непотребного пустословия удаляйся; ибо они еще более будут преуспевать в нечестии,

и слово их, как рак, будет распространяться. Таковы Именей и Филит,

которые отступили от истины, говоря, что воскресение уже было, и разрушают в некоторых веру.

Но твердое основание Божие стои́т, имея печать сию: «познал Господь Своих»; и: «да отступит от неправды всякий, исповедующий имя Господа».

[Зач. 294.] А в большом доме есть сосуды не только золотые и серебряные, но и деревянные и глиняные; и одни в почетном, а другие в низком употреблении.

Итак, кто будет чист от сего, тот будет сосудом в чести, освященным и благопотребным Владыке, годным на всякое доброе дело.

Юношеских похотей убегай, а держись правды, веры, любви, мира со всеми призывающими Господа от чистого сердца.

От глупых и невежественных состязаний уклоняйся, зная, что они рождают ссоры;

рабу же Господа не должно ссориться, но быть приветливым ко всем, учительным, незлобивым,

с кротостью наставлять противников, не даст ли им Бог покаяния к познанию истины,

чтобы они освободились от сети диавола, который уловил их в свою волю.

Грузинский

Языки

ამიტომ, შენ, ჩემო შვილო, იყავ ძლიერი მადლში, რომელიც ქრისტე იესოშია.

და რაც მოისმინე ჩემგან მრავალი მოწმის თანდასწრებით, გადაეცი სარწმუნო ადამიანებს, რომელთაც უნარი ექნებათ სხვების სწავლებისა.

იტანჯე ჩემთან ერთად, როგორც იესო ქრისტეს კეთილმა მეომარმა.

არც ერთი მეომარი არ შეიბორკება ცხოვრებისეული საქმეებით, რათა აამოს მხედართმთავარს.

ხოლო ვინმემ რომ იბრძოლოს კიდეც, გვირგვინს ვერ მიიღებს, თუ უკანონოდ იბრძოლებს.

მიწისმუშაკმა პირველმა უნდა იგემოს ნაყოფებისაგან.

დაფიქრდი ჩემს ნათქვამზე, რადგან უფალი მოგცემს გაგებას ყველაფერში.

გახსოვდეს მკვდრეთით აღმდგარი იესო ქრისტე, დავითის თესლისაგან, ჩემი სახარების მიხედვით.

რისთვისაც მე ვიტანჯები თვით ბორკილებამდე, როგორც ბოროტმოქმედი, მაგრამ ღვთის სიტყვა შებორკილი არაა.

ამიტომ ყოველივეს ვითმენ რჩეულთათვის, რათა მათაც მიიღონ ხსნა ქრისტე იესოში საუკუნო დიდებასთან ერთად.

სარწმუნოა სიტყვა: თუ მასთან დავიხოცეთ, მასთან ერთად ვიცოცხლებთ.

თუ მოვითმენთ, მასთან ერთად ვიმეფებთ. თუ უარვყოფთ, ისიც უარგვყოფს ჩვენ.

თუ ჩვენ არა გვწამს, იგი მაინც სარწმუნოდ რჩება, ვინაიდან საკუთარ თავს ვერ უარყოფს.

ეს შეახსენე მათ და დაუმოწმე ღვთის წინაშე, არ იკინკლაონ სიტყვების გამო, სრულიად უსარგებლოდ, მსმენელთა შესაცბუნებლად.

ეცადე შენი თავი წარუდგინო ღმერთს ღირსეულად, შეურცხვენელ მუშაკად, ჭეშმარიტების სიტყვის სწორად გადამცემად.

მოერიდე უწმიდურ ლაყბობას, რომელსაც უფრო და უფრო მიჰყავს ხალხი უღვთოებისაკენ.

მათი სიტყვა ღია წყლულივითაა, რომელიც ჭამს ხორცს. ასეთები არიან ჰიმენევსი და ფილეტოსი,

რომლებიც განუდგნენ ჭეშმარიტებას, ამბობენ, აღდგომა უკვე იყოო და ზოგიერთებს ურღვევენ რწმენას.

ხოლო ღვთის მტკიცე საფუძველი დგას და აქვს ეს ბეჭედი: „იცნო უფალმა თავისიანები და განუდგეს უსამართლობას ყველა, ვინც აღიარებს უფლის სახელს“.

დიდ სახლში არ არის მარტო ოქროსა და ვერცხლის ჭურჭელი, არამედ აგრეთვე ხისა და თიხისა, ზოგი საპატიოდ, ზოგი არასაპატიოდ.

ამრიგად, ვინც ამათგან გასუფთავდება, ის იქნება პატივდებული ჭურჭელი, განწმედილი და ხელმწიფისათვის სახმარი, გამზადებული ყოველი კეთილი საქმისათვის.

ყმაწვილკაცურ გულისთქმებს გაექეცი. მისდიე სიმართლეს, რწმენას, სიყვარულს, მშვიდობას ყველასთან, ვინც სუფთა გულით მოუხმობს უფალს.

სულელურ და უმეცრულ პაექრობებს მოერიდე. იცოდე, რომ ისინი შეხლა-შემოხლით თავდება.

ღვთის მონას კი არ მართებს ჩხუბი, არამედ მშვიდი უნდა იყოს ყველას მიმართ, დამმოძღვრავი, შემწყნარე.

სიმშვიდით არწმუნებდეს მოწინააღმდეგეთ, ვინძლო მისცეს მათ უფალმა მონანიება ჭეშმარიტების შესაცნობად,

რათა გათავისუფლდნენ ეშმაკის მახისაგან, რომელმაც თავის ნებაზე დაატყვევა ისინი.