Скрыть
11:2
11:3
11:4
11:5
11:6
11:7
11:8
11:9
11:10
11:11
11:13
11:14
11:17
11:18
11:20
11:22
11:24
11:26
Церковнославянский (рус)
Слы́шаша же апо́столи и бра́тiя су́щiи во Иуде́и, я́ко и язы́цы прiя́ша сло́во Бо́жiе.
И егда́ взы́де Пе́тръ во Иерусали́мъ, препира́хуся съ ни́мъ и́же от­ обрѣ́занiя,
глаго́люще, я́ко къ муже́мъ обрѣ́занiя не иму́щымъ в­ше́лъ еси́ и я́лъ еси́ съ ни́ми.
Наче́нъ же Пе́тръ, ска́зоваше и́мъ поря́ду, глаго́ля:
а́зъ бѣ́хъ во гра́дѣ Иоппі́йстѣмъ моля́ся и ви́дѣхъ во у́жасѣ видѣ́нiе, сходя́щь сосу́дъ нѣ́кiй, я́ко плащани́цу ве́лiю, от­ четы́рехъ кра́евъ низпуща́ему съ небесе́, и прiи́де да́же до мене́:
въ ню́же воз­зрѣ́въ смотря́хъ, и ви́дѣхъ четвероно́гая земна́я и звѣ́ри и га́ды и пти́цы небе́сныя.
Слы́шахъ же гла́съ глаго́лющь мнѣ́: воста́въ, Пе́тре, заколи́ и я́ждь.
Рѣ́хъ же: ника́коже, Го́споди, я́ко вся́ко скве́рно или́ нечи́сто николи́же вни́де во уста́ моя́.
Отвѣща́ же ми́ гла́съ втори́цею съ небесе́ глаго́лющь: я́же Бо́гъ очи́стилъ е́сть, ты́ не скверни́.
Сiе́ же бы́сть три́жды: и па́ки взя́шася вся́ на не́бо.
И се́, а́бiе трiе́ му́жiе ста́ша предъ хра́миною, въ не́йже бѣ́хъ, по́слани от­ Кесарі́и ко мнѣ́.
Рече́ же ми́ Ду́хъ ити́ съ ни́ми, ничто́же разсужда́я: прiидо́ша же со мно́ю и ше́сть бра́тiя сі́и, и внидо́хомъ въ до́мъ му́жа.
И воз­вѣсти́ на́мъ, ка́ко ви́дѣ А́нгела [свя́та] въ дому́ сво­е́мъ, ста́в­ша и ре́кша ему́: посли́ во Иоппі́ю му́жы и при­­зови́ Си́мона, нарица́емаго Петра́,
и́же рече́тъ глаго́лы къ тебѣ́, въ ни́хже спасе́шися ты́ и ве́сь до́мъ тво́й.
Внегда́ же нача́хъ глаго́лати, нападе́ Ду́хъ Святы́й на ни́хъ, я́коже и на ны́ въ нача́лѣ.
Помяну́хъ же глаго́лъ Госпо́день, я́коже глаго́лаше: Иоа́н­нъ у́бо крести́лъ е́сть водо́ю, вы́ же и́мате крести́тися Ду́хомъ Святы́мъ.
А́ще у́бо ра́венъ да́ръ даде́ и́мъ Бо́гъ, я́коже и на́мъ вѣ́ровав­шымъ въ Го́спода на́­шего Иису́са Христа́, а́зъ же кто́ бѣ́хъ могі́й воз­брани́ти Бо́га?
Слы́шав­ше же сiя́ умолко́ша и сла́вляху Бо́га, глаго́люще: у́бо и язы́комъ Бо́гъ покая́нiе даде́ въ живо́тъ.
[Зач. 28.] Разсѣ́яв­шiися у́бо от­ ско́рби, бы́в­шiя при­­ Стефа́нѣ, про­идо́ша да́же до Финикі́и и Ки́пра и Антiохі́и, ни еди́ному же глаго́люще сло́во, то́кмо Иуде́емъ.
Бя́ху же нѣ́цыи от­ ни́хъ му́жiе Ки́прстiи и Кирине́йстiи, и́же, в­ше́дше во Антiохі́ю, глаго́лаху къ Е́ллиномъ, благовѣ­ст­ву́юще Го́спода Иису́са.
И бѣ́ рука́ Госпо́дня съ ни́ми: мно́гое же число́ вѣ́ровав­ше обрати́шася ко Го́споду.
Слы́шано же бы́сть сло́во о ни́хъ во у́шiю це́ркве су́щiя во Иерусали́мѣ, и посла́ша Варна́ву преити́ да́же до Антiохі́и:
и́же при­­ше́дъ и ви́дѣвъ благода́ть Бо́жiю, воз­ра́довася и моля́ше всѣ́хъ изволе́нiемъ се́рдца терпѣ́ти о Го́сподѣ:
я́ко бѣ́ му́жъ бла́гъ и испо́лнь Ду́ха Свя́та и вѣ́ры. И при­­ложи́ся наро́дъ мно́гъ Го́сподеви.
Изы́де же Варна́ва въ Та́рсъ взыска́ти Са́вла, и обрѣ́тъ его́, при­­веде́ его́ во Антiохі́ю:
бы́сть же и́мъ лѣ́то цѣ́ло собира́тися въ це́ркви и учи́ти наро́дъ мно́гъ, нарещи́ же пре́жде во Антiохі́и ученики́ Христiа́ны.
Въ ты́я же дни́ снидо́ша от­ Иерусали́ма проро́цы во Антiохі́ю:
воста́въ же еди́нъ от­ ни́хъ, и́менемъ Ага́въ, назна́менаше Ду́хомъ гла́дъ вели́къ хотя́щь бы́ти по все́й вселе́н­нѣй, и́же и бы́сть при­­ Клавді́и ке́сари:
от­ учени́къ же, по ели́ку кто́ имѣ́яше что́, изво́лиша кі́йждо и́хъ на слу́жбу посла́ти живу́щымъ во Иуде́и бра́тiямъ,
е́же и сотвори́ша, посла́в­ше къ ста́рцемъ руко́ю Варна́влею и Са́влею.
Греческий [Greek (Koine)]
ἤκουσαν δὲ οἱ ἀπό­στολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ οἱ ὄν­τες κατα­̀ τὴν Ἰουδαίαν ὅτι καὶ τὰ ἔθνη ἐδέξαν­το τὸν λόγον τοῦ θεοῦ
ὅτε δὲ ἀνέβη Пέτρος εἰς Ἰερουσαλήμ διεκρίνον­το προ­̀ς αὐτὸν οἱ ἐκ περιτομῆς
λέγον­τες ὅτι εἰσῆλθες προ­̀ς ἄνδρας ἀκροβυστίαν ἔχον­τας καὶ συν­έφαγες αὐτοῖς
ἀρξά­με­νος δὲ Пέτρος ἐξετίθετο αὐτοῖς καθεξῆς λέγων
ἐγὼ ἤμην ἐν πόλει Ἰόππῃ προ­σευχό­με­νος καὶ εἶδον ἐν ἐκστάσει ὅραμα κατα­βαῖνον σκεῦός τι ὡς ὀθόνην μεγά­λην τέσ­σαρσιν ἀρχαῖς καθιεμένην ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἦλθεν ἄχρι ἐμοῦ
εἰς ἣν ἀτενίσας κατενόουν καὶ εἶδον τὰ τετράποδα τῆς γῆς καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ
ἤκουσα δὲ καὶ φωνῆς λεγούσης μοι ἀναστάς Пέτρε θῦσον καὶ φάγε
εἶπον δέ μηδαμῶς κύριε ὅτι κοινὸν ἢ ἀκάθαρτον οὐδέποτε εἰσῆλθεν εἰς τὸ στόμα μου
ἀπεκρίθη δὲ φωνὴ ἐκ δευτέρου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἃ ὁ θεὸς ἐκαθάρισεν σὺ μὴ κοίνου
τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπι­̀ τρίς καὶ ἀνεσπάσθη πάλιν ἅπαν­τα εἰς τὸν οὐρανόν
καὶ ἰδοὺ ἐξαυτῆς τρεῖς ἄνδρες ἐπέστησαν ἐπι­̀ τὴν οἰκίαν ἐν ᾗ ἦμεν ἀπεσταλ­μέ­νοι ἀπο­̀ Καισαρείας προ­́ς με
εἶπεν δὲ τὸ πνεῦμά μοι συν­ελθεῖν αὐτοῖς μηδὲν δια­κρίναν­τα ἦλθον δὲ σὺν ἐμοὶ καὶ οἱ ἓξ ἀδελφοὶ οὗτοι καὶ εἰσήλθομεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἀνδρός
ἀπήγγειλεν δὲ ἡμῖν πῶς εἶδεν τὸν ἄγγελον ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ σταθέν­τα καὶ εἰπόν­τα ἀπό­στειλον εἰς Ἰόππην καὶ μετάπεμψαι Σίμωνα τὸν ἐπι­καλούμενον Пέτρον
ὃς λαλήσει ῥήματα προ­̀ς σὲ ἐν οἷς σωθήσῃ σὺ καὶ πᾶς ὁ οἶκός σου
ἐν δὲ τῷ ἄρξασθαί με λαλεῖν ἐπέπεσεν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἐπ᾿ αὐτοὺς ὥσπερ καὶ ἐφ᾿ ἡμᾶς ἐν ἀρχῇ
ἐμνήσθην δὲ τοῦ ῥήμα­τος τοῦ κυρίου ὡς ἔλεγεν Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν πνεύ­ματι ἁγίῳ
εἰ οὖν τὴν ἴσην δωρεὰν ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ θεὸς ὡς καὶ ἡμῖν πιστεύ­σασιν ἐπι­̀ τὸν κύριον Ἰησοῦν Χριστόν ἐγὼ τίς ἤμην δυνατὸς κωλῦσαι τὸν θεόν
ἀκούσαν­τες δὲ ταῦτα ἡσύχασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν θεὸν λέγον­τες ἄρα καὶ τοῖς ἔθνεσιν ὁ θεὸς τὴν μετάνοιαν εἰς ζωὴν ἔδωκεν
οἱ μὲν οὖν δια­σπαρέν­τες ἀπο­̀ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπι­̀ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρο­υ καὶ Ἀν­τιοχείας μηδενὶ λαλοῦν­τες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις
ἦσαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι οἵτινες ἐλθόν­τες εἰς Ἀν­τιόχειαν ἐλάλουν καὶ προ­̀ς τοὺς Ἑλληνιστάς εὐαγγελιζόμενοι τὸν κύριον Ἰησοῦν
καὶ ἦν χεὶρ κυρίου μετ᾿ αὐτῶν πολύς τε ἀριθμὸς ὁ πιστεύ­σας ἐπέστρεψεν ἐπι­̀ τὸν κύριον
ἠκούσθη δὲ ὁ λόγος εἰς τὰ ὦτα τῆς ἐκκλησίας τῆς οὔσης ἐν Ἰερουσαλὴμ περὶ αὐτῶν καὶ ἐξαπέστειλαν Βαρναβᾶν διελθεῖν ἕως Ἀν­τιοχείας
ὃς παρα­γενό­με­νος καὶ ἰδὼν τὴν χάριν τὴν τοῦ θεοῦ ἐχάρη καὶ παρεκάλει πάν­τας τῇ προ­θέσει τῆς καρδίας προ­σμένειν τῷ κυρίῳ
ὅτι ἦν ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ πλή­ρης πνεύ­μα­τος ἁγίου καὶ πίστεως καὶ προ­σετέθη ὄχλος ἱκανὸς τῷ κυρίῳ
ἐξῆλθεν δὲ εἰς Ταρσὸν ἀναζητῆσαι Σαῦλον
καὶ εὑρὼν ἤγαγεν εἰς Ἀν­τιόχειαν ἐγένετο δὲ αὐτοῖς καὶ ἐνιαυτὸν ὅλον συν­αχθῆναι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ διδάξαι ὄχλον ἱκανόν χρηματίσαι τε πρώτως ἐν Ἀν­τιοχείᾳ τοὺς μαθητὰς Χριστιανούς
ἐν ταύταις δὲ ταῖς ἡμέραις κατῆλθον ἀπο­̀ Ἱεροσολύμων προ­φῆται εἰς Ἀν­τιόχειαν
ἀναστὰς δὲ εἷς ἐξ αὐτῶν ὀνόματι Ἅγαβος ἐσήμανεν δια­̀ τοῦ πνεύ­μα­τος λιμὸν μεγά­λην μέλλειν ἔσεσθαι ἐφ᾿ ὅλην τὴν οἰκουμένην ἥτις ἐγένετο ἐπι­̀ Κλαυδίου
τῶν δὲ μαθητῶν καθὼς εὐπορεῖτό τις ὥρισαν ἕκασ­τος αὐτῶν εἰς δια­κονίαν πέμψαι τοῖς κατοικοῦσιν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἀδελφοῖς
ὃ καὶ ἐποίησαν ἀπο­στείλαν­τες προ­̀ς τοὺς πρεσβυτέρους δια­̀ χειρὸς Βαρναβᾶ καὶ Σαύλου
Латинский (Nova Vulgata)
Audierunt autem apostoli et fratres, qui erant in Iudaea, quoniam et gentes receperunt verbum Dei.
Cum ascendisset autem Petrus in Ierusalem, disceptabant adversus illum, qui erant ex circumcisione,
dicentes: «Introisti ad viros praeputium habentes et manducasti cum illis!».
Incipiens autem Petrus exponebat illis ex ordine dicens:
«Ego eram in civitate Ioppe orans et vidi in excessu mentis visionem, descendens vas quoddam velut linteum magnum quattuor initiis submitti de caelo et venit usque ad me;
in quod intuens considerabam et vidi quadrupedia terrae et bestias et reptilia et volatilia caeli.
Audivi autem et vocem dicentem mihi: "Surgens, Petre, occide et manduca!".
Dixi autem: Nequaquam, Domine, quia commune aut immundum numquam introivit in os meum.
Respondit autem vox secundo de caelo: "Quae Deus mundavit, tu ne commune dixeris".
Hoc autem factum est per ter, et retracta sunt rursum omnia in caelum.
Et ecce confestim tres viri astiterunt in domo, in qua eramus, missi a Caesarea ad me.
Dixit autem Spiritus mihi, ut irem cum illis nihil haesitans. Venerunt autem mecum et sex fratres isti, et ingressi sumus in domum viri.
Narravit autem nobis quomodo vidisset angelum ad domum suam stantem et dicentem: "Mitte in Ioppen et accersi Simonem, qui cognominatur Petrus,
qui loquetur tibi verba, in quibus salvus eris tu et universa domus tua".
Cum autem coepissem loqui, decidit Spiritus Sanctus super eos, sicut et super nos in initio.
Recordatus sum autem verbi Domini, sicut dicebat: "Ioannes quidem baptizavit aqua, vos autem baptizabimini in Spiritu Sancto".
Si ergo aequale donum dedit illis Deus sicut et nobis, qui credidimus in Dominum Iesum Christum, ego quis eram qui possem prohibere Deum?».
His autem auditis, acquieverunt et glorificaverunt Deum dicentes: «Ergo et gentibus Deus paenitentiam ad vitam dedit».
Et illi quidem, qui dispersi fuerant a tribulatione, quae facta fuerat sub Stephano, perambulaverunt usque Phoenicen et Cyprum et Antiochiam, nemini loquentes verbum; nisi solis Iudaeis.
Erant autem quidam ex eis viri Cyprii et Cyrenaei, qui, cum introissent Antiochiam, loquebantur et ad Graecos evangelizantes Dominum Iesum.
Et erat manus Domini cum eis; multusque numerus credentium conversus est ad Dominum.
Auditus est autem sermo in auribus ecclesiae, quae erat in Ierusalem, super istis, et miserunt Barnabam usque Antiochiam;
qui cum pervenisset et vidisset gratiam Dei, gavisus est et hortabatur omnes proposito cordis permanere in Domino,
quia erat vir bonus et plenus Spiritu Sancto et fide. Et apposita est turba multa Domino.
Profectus est autem Tarsum, ut quaereret Saulum;
quem cum invenisset, perduxit Antiochiam. Factum est autem eis, ut annum totum conversarentur in ecclesia et docerent turbam multam, et cognominarentur primum Antiochiae discipuli Christiani.
In his autem diebus supervenerunt ab Hierosolymis prophetae Antiochiam;
et surgens unus ex eis nomine Agabus significavit per Spiritum famem magnam futuram in universo orbe terrarum; quae facta est sub Claudio.
Discipuli autem, prout quis habebat, proposuerunt singuli eorum in ministerium mittere habitantibus in Iudaea fratribus;
quod et fecerunt, mittentes ad presbyteros per manum Barnabae et Sauli.
1 Упреки обрезанных Петру в Иерусалиме; их радость после рассказа Петра о событиях в Иоппии и Кесарии. 19 Основание Варнавой и Савлом Церкви в Антиохии Сирийской; ученики здесь впервые стали называться христианами. 27 Отсюда послана помощь чрез Варнаву и Савла Церкви в Иерусалиме.
Услышали апостолы и братия, бывшие в Иудее, что и язычники приняли слово Божие.
И когда Петр пришел в Иерусалим, обрезанные упрекали его,
говоря: ты ходил к людям необрезанным и ел с ними.
Петр же начал пересказывать им по порядку, говоря:
в городе Иоппии я молился, и в исступлении видел видение: сходил некоторый сосуд, как бы большое полотно, за четыре угла спускаемое с неба, и спустилось ко мне.
Я посмотрел в него и, рассматривая, увидел четвероногих земных, зверей, пресмыкающихся и птиц небесных.
И услышал я голос, говорящий мне: встань, Петр, заколи и ешь.
Я же сказал: нет, Господи, ничего скверного или нечистого никогда не входило в уста мои.
И отвечал мне голос вторично с неба: что Бог очистил, того ты не почитай нечистым.
Это было трижды, и опять поднялось всё на небо.
И вот, в тот самый час три человека стали перед домом, в котором я был, посланные из Кесарии ко мне.
Дух сказал мне, чтобы я шел с ними, нимало не сомневаясь. Пошли со мною и сии шесть братьев, и мы пришли в дом того человека.
Он рассказал нам, как он видел в доме своем Ангела (святого), который стал и сказал ему: пошли в Иоппию людей и призови Симона, называемого Петром;
он скажет тебе слова, которыми спасешься ты и весь дом твой.
Когда же начал я говорить, сошел на них Дух Святой, как и на нас вначале.
Тогда вспомнил я слово Господа, как Он говорил: «Иоанн крестил водою, а вы будете крещены Духом Святым».
Итак, если Бог дал им такой же дар, как и нам, уверовавшим в Господа Иисуса Христа, то кто же я, чтобы мог воспрепятствовать Богу?
Выслушав это, они успокоились и прославили Бога, говоря: видно, и язычникам дал Бог покаяние в жизнь.
[Зач. 28.] Между тем рассеявшиеся от гонения, бывшего после Стефана, прошли до Финикии и Кипра и Антиохии, никому не проповедуя слово, кроме Иудеев.
Были же некоторые из них Кипряне и Киринейцы, которые, придя в Антиохию, говорили Еллинам, благовествуя Господа Иисуса.
И была рука Господня с ними, и великое число, уверовав, обратилось к Господу.
Дошел слух о сем до церкви Иерусалимской, и поручили Варнаве идти в Антиохию.
Он, прибыв и увидев благодать Божию, возрадовался и убеждал всех держаться Господа искренним сердцем;
ибо он был муж добрый и исполненный Духа Святого и веры. И приложилось довольно народа к Господу.
Потом Варнава пошел в Тарс искать Савла и, найдя его, привел в Антиохию.
Целый год собирались они в церкви и учили немалое число людей, и ученики в Антиохии в первый раз стали называться Христианами.
В те дни пришли из Иерусалима в Антиохию пророки.
И один из них, по имени Агав, встав, предвозвестил Духом, что по всей вселенной будет великий голод, который и был при кесаре Клавдии.
Тогда ученики положили, каждый по достатку своему, послать пособие братьям, живущим в Иудее,
что и сделали, послав собранное к пресвитерам через Варнаву и Савла.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible