Скрыть
25:1
25:2
25:3
25:4
25:5
25:6
25:7
25:9
25:10
25:12
25:13
25:14
25:16
25:17
25:18
25:20
25:21
25:22
25:23
25:26
25:27
Церковнославянский (рус)
Фи́стъ же у́бо прiи́мь вла́сть, по трiе́хъ дне́хъ взы́де во Иерусали́мъ от­ Кесарі́и.
Сказа́ша же ему́ архiере́е и пе́рвiи от­ Иуде́й на Па́вла и моля́ху его́,
прося́ще благода́ти на́нь, я́ко да по́слетъ его́ во Иерусали́мъ, ко́въ творя́ще, я́ко да убiю́тъ его́ на пути́.
Фи́стъ же повелѣ́ Па́вла стрещи́ въ Кесарі́и, са́мъ та́мо хотя́ вско́рѣ изы́ти:
и́же у́бо си́льнiи въ ва́съ, рече́, со мно́ю ше́дше, а́ще е́сть ка́я непра́вда въ му́жи се́мъ, да глаго́лютъ на́нь.
Пребы́въ же у ни́хъ не мно́жае десяти́ дні́й, сни́де въ Кесарі́ю: на у́трiе сѣ́дъ на суди́щи, повелѣ́ Па́вла при­­вести́.
Приведе́ну же бы́в­шу ему́, о́крестъ ста́ша и́же от­ Иерусали́ма сше́дшiи Иуде́е, мно́ги и тя́жки вины́ при­­нося́ще на Па́вла, и́хже не можа́ху изъяви́ти:
от­вѣщава́ющу ему́, я́ко ни на зако́нъ Иуде́йскiй, ни на це́рковь, ни на ке́саря что́ согрѣши́хъ.
Фи́стъ же хотя́ уго́дное Иуде́емъ сотвори́ти, от­вѣща́въ Па́влови рече́: хо́щеши ли, во Иерусали́мъ воз­ше́дъ, та́мо о си́хъ су́дъ прiя́ти от­ мене́?
Рече́ же Па́велъ: на суди́щи ке́саревѣ стоя́ е́смь, идѣ́же ми́ досто́итъ су́дъ прiя́ти: Иуде́й ни чи́мже оби́дѣхъ, я́коже и ты́ до́брѣ вѣ́си:
а́ще бо непра́вдую или́ досто́йно сме́рти сотвори́хъ что́, не от­ме́щуся умре́ти: а́ще ли же ничто́же е́сть во мнѣ́, е́же сі́и на мя́ клеве́щутъ, никто́же мя́ мо́жетъ тѣ́мъ вы́дати: ке́саря нарица́ю.
Тогда́ Фи́стъ состяза́вся съ совѣ́тники, от­вѣща́: ке́саря ли наре́клъ еси́? Къ ке́сарю по́йдеши.
Дне́мъ же мину́в­шымъ нѣ́кимъ, Агри́ппа ца́рь и Верникі́а снидо́ста въ Кесарі́ю цѣлова́ти Фи́ста.
[Зач. 48.] И я́коже мно́ги дни́ пребы́ста ту́, Фи́стъ сказа́ царю́ я́же о Па́влѣ, глаго́ля: му́жъ нѣ́кiй е́сть оста́вленъ от­ Фи́ликса у́зникъ,
о не́мже, бы́в­шу ми́ во Иерусали́мѣ, яви́ша архiере́е и ста́рцы Иуде́йстiи, прося́ще на́нь суда́.
Къ ни́мже от­вѣща́хъ, я́ко нѣ́сть обы́чай Ри́мляномъ вы́дати человѣ́ка ко́­его на поги́бель, пре́жде да́же оклевета́емый не и́мать предъ лице́мъ клеве́щущихъ его́ и мѣ́сто от­вѣ́та прiи́метъ о сво­е́мъ согрѣше́нiи.
Сше́дшымся же и́мъ здѣ́, закоснѣ́нiе ни еди́но сотво́рь, на у́трiе сѣ́дъ на суди́щи, повелѣ́хъ при­­вести́ му́жа.
О́крестъ же его́ ста́в­ше клеветницы́, ни еди́ну вину́, я́же а́зъ непщева́хъ, нанесо́ша:
стяза́нiя же нѣ́кая о сво­е́й разли́чнѣй вѣ́рѣ имя́ху къ нему́ и о нѣ́ко­емъ Иису́сѣ уме́ршемъ, Его́же глаго́лаше Па́велъ жи́ва бы́ти.
Недо­умѣ́яся же а́зъ о взыска́нiи си́хъ, глаго́лахъ, а́ще хо́щетъ ити́ во Иерусали́мъ и та́мо су́дъ прiя́ти о си́хъ.
Па́влу же наре́кшу блюде́ну бы́ти ему́ до разсужде́нiя А́вгуста, повелѣ́хъ блюсти́ его́, до́ндеже послю́ его́ къ ке́сарю.
Агри́ппа же къ Фи́сту рече́: хотѣ́лъ бы́хъ и са́мъ человѣ́ка сего́ слы́шати. О́нъ же рече́: у́трѣ услы́шиши его́.
На у́трiе же при­­ше́дшу Агри́ппѣ и Верникі́и со мно́гою го́рдостiю и в­ше́дшымъ въ суде́бную пала́ту съ ты́сящники и съ наро́читыми му́жи гра́да, и повелѣ́в­шу Фи́сту, при­­веде́нъ бы́сть Па́велъ.
И рече́ Фи́стъ: Агри́ппо царю́ и вси́ су́щiи съ на́ми му́жiе, ви́дите сего́, о не́мже все́ мно́же­с­т­во Иуде́й стужа́ху ми́ во Иерусали́мѣ же и здѣ́, вопiю́ще, я́ко не подоба́етъ жи́ти ему́ ктому́:
а́зъ же разумѣ́въ ничто́же досто́йно сме́рти сотво́рша его́, и самому́ же сему́ наре́кшу Сева́ста, суди́хъ посла́ти его́:
о не́мже извѣ́стное что́ писа́ти господи́ну не и́мамъ: тѣ́мже и при­­ведо́хъ его́ предъ ва́съ, наипа́че же предъ тя́, Агри́ппо царю́, я́ко да разсужде́нiю бы́в­шу и́мамъ что́ писа́ти:
безслове́сно бо мни́т­ся ми́, посыла́ющу ю́зника, а вины́, я́же на́нь, не сказа́ти.
Синодальный
1 Павел на суде Феста, требует суда кесарева. 13 Дело Павла представлено Фестом Агриппе. 23 Начало разбора дела царем Агриппой.
Фест, прибыв в область, через три дня отправился из Кесарии в Иерусалим.
Тогда первосвященник и знатнейшие из Иудеев явились к нему с жалобою на Павла и убеждали его,
прося, чтобы он сделал милость, вызвал его в Иерусалим; и злоумышляли убить его на дороге.
Но Фест отвечал, что Павел содержится в Кесарии под стражею и что он сам скоро отправится туда.
Итак, сказал он, которые из вас могут, пусть пойдут со мною, и если есть что-нибудь за этим человеком, пусть обвиняют его.
Пробыв же у них не больше восьми или десяти дней, возвратился в Кесарию, и на другой день, сев на судейское место, повелел привести Павла.
Когда он явился, стали кругом пришедшие из Иерусалима Иудеи, принося на Павла многие и тяжкие обвинения, которых не могли доказать.
Он же в оправдание свое сказал: я не сделал никакого преступления ни против закона Иудейского, ни против храма, ни против кесаря.
Фест, желая сделать угождение Иудеям, сказал в ответ Павлу: хочешь ли идти в Иерусалим, чтобы я там судил тебя в этом?
Павел сказал: я стою́ перед судом кесаревым, где мне и следует быть судиму. Иудеев я ничем не обидел, как и ты хорошо знаешь.
Ибо, если я неправ и сделал что-нибудь, достойное смерти, то не отрекаюсь умереть; а если ничего того нет, в чем сии обвиняют меня, то никто не может выдать меня им. Требую суда кесарева.
Тогда Фест, поговорив с советом, отвечал: ты потребовал суда кесарева, к кесарю и отправишься.
Через несколько дней царь Агриппа и Вереника прибыли в Кесарию поздравить Феста.
[Зач. 48.] И как они провели там много дней, то Фест предложил царю дело Павлово, говоря: здесь есть человек, оставленный Феликсом в узах,
на которого, в бытность мою в Иерусалиме, с жалобою явились первосвященники и старейшины Иудейские, требуя осуждения его.
Я отвечал им, что у Римлян нет обыкновения выдавать какого-нибудь человека на смерть, прежде нежели обвиняемый будет иметь обвинителей налицо и получит свободу защищаться против обвинения.
Когда же они пришли сюда, то, без всякого отлагательства, на другой же день сел я на судейское место и повелел привести того человека.
Обступив его, обвинители не представили ни одного из обвинений, какие я предполагал;
но они имели некоторые споры с ним об их Богопочитании и о каком-то Иисусе умершем, о Котором Павел утверждал, что Он жив.
Затрудняясь в решении этого вопроса, я сказал: хочет ли он идти в Иерусалим и там быть судимым в этом?
Но как Павел потребовал, чтобы он оставлен был на рассмотрение Августово, то я велел содержать его под стражею до тех пор, как пошлю его к кесарю.
Агриппа же сказал Фесту: хотел бы и я послушать этого человека. Завтра же, отвечал тот, услышишь его.
На другой день, когда Агриппа и Вереника пришли с великою пышностью и вошли в судебную палату с тысяченачальниками и знатнейшими гражданами, по приказанию Феста приведен был Павел.
И сказал Фест: царь Агриппа и все присутствующие с нами мужи! вы видите того, против которого всё множество Иудеев приступали ко мне в Иерусалиме и здесь и кричали, что ему не должно более жить.
Но я нашел, что он не сделал ничего, достойного смерти; и как он сам потребовал суда у Августа, то я решился послать его к нему.
Я не имею ничего верного написать о нем государю; посему привел его пред вас, и особенно пред тебя, царь Агриппа, дабы, по рассмотрении, было мне что написать.
Ибо, мне кажется, нерассудительно послать узника и не показать обвинений на него.
Киргизский
Бийликке келгенине єч кєн болгондон кийин, Фест Кейсареядан Иерусалимге жол тартты.
Иерусалимде ага башкы ыйык кызмат кылуучу менен жєйєттљрдєн эњ атактуу адамдары келип, Пабылдын єстєнљн арызданышты.
Алар андан: «Бизге жакшылык кылып, Пабылды Иерусалимге чакыртып бер», – деп љтєнєштє. Анткени алар аны жолдо љлтєрєєнє ойлоп жатышкан эле.
Бирок Фест Пабылдын Кейсареяда камакта экендигин жана љзє да жакында ошол жакка барарын айтты да,
«Арањардан барганга мємкєнчєлєгє барлар мени менен барышсын. Эгерде ал адамдын кандайдыр бир айыбы бар болсо, анда аны айыпташсын», – деди.
Сегиз-он кєндљй Иерусалимде болгондон кийин, ал Кейсареяга кайтып келди. Эртеси кєнє сот тагына отуруп, Пабылды алып келєєнє буйруду.
Пабыл келгенде, Иерусалимден келген жєйєттљр аны тегеректеп алып, кљптљгљн оор айыптарды коюшту, бирок аларды далилдеп бере алышкан жок.
Пабыл болсо љзєн коргоп: «Мен жєйєттљрдєн мыйзамына да, ийбадатканага да, римдик падышага да каршы эч кандай кылмыш кылган жокмун», – деди.
Фест жєйєттљргљ жаккысы келип, Пабылдан: «Иерусалимге баргыњ келеби? Ушул айыптоолор боюнча сени ошол жакта соттоомду каалайсыњбы?» – деп сурады.
Пабыл ага мындай деп жооп берди: «Мен падыша сотунун алдында турам, ошондуктан ушул жерде соттолушум керек. Мен жєйєттљргљ эч кандай жамандык кылган эмесмин, аны сен да жакшы билесињ.
Эгерде мен айыптуу болсом, љлєм жазасына тарткыдай бир нерсе кылган болсом, анда љлємдљн баш тартпаймын. Эгерде булардын мага койгон айыптары негизсиз болсо, анда мени эч ким булардын колуна салып бере албайт. Падыша алдында соттолууну талап кыламын».
Фест кењешчилери менен кењешкенден кийин, Пабылга: «Сен падыша алдында соттолууну талап кылдыњ, падыша алдына барасыњ», – деди.
Бир нече кєндљн кийин Агрипа падыша менен Бернике Фестти куттукташ єчєн, Кейсареяга келишти.
Алар ал жерде бир нече кєн болушкандыктан, Фест Пабылдын иши жљнєндљ падышага баяндап берди: «Бул жерде Феликс тарабынан тєрмљдљ калтырылган бир адам бар.
Мен Иерусалимге барганда, жєйєттљрдєн башкы ыйык кызмат кылуучулары менен аксакалдары анын єстєнљн арызданып, анын соттолуусун талап кылышты.
Мен аларга: “Айыпкер љзєнєн айыптоочулары менен беттешмейинче жана љзєн коргоп сєйлљмљйєнчљ, римдиктердин салты боюнча эч бир адамды љлєм жазасына тартууга болбойт”, – деп жооп бердим.
Алар мени менен бул жерге келишкенде, мен эч создуктурбастан, эртеси эле кєнє сот тагына отурдум да, ал адамды алып келєєнє буйрудум.
Аны тегеректеген айыптоочулар ага каршы мен кєткљндљй айып коё алышкан жок.
Бирок алар менен анын ортосунда љздљрєнєн дини тууралуу жана Ыйса деген бир љлгљн киши тууралуу талаш бар экен. Пабыл ошол Ыйсаны тирєє деп далилдеп жатыптыр.
Мен бул суроону кантип чечєєнє билбей, андан: “Иерусалимге барып, бул иш боюнча ошол жерде соттолууну каалайсыњбы?” – деп сурадым.
Бирок Пабыл љзєнєн иши боюнча Август падышанын чечимин талап кылгандыктан, ага жибергенге чейин, мен аны камакта кармоого буйрук бердим».
Ошондо Агрипа Фестке: «Ал адамды мен да угууну каалар элем», – деди. Ал ага: «Аны эртењ угасыњ», – деп жооп берди.
Эртеси кєнє Агрипа менен Бернике салтанат менен келип, мињ башылар жана шаардын атактуу адамдары менен сот залына киргенде, Фесттин буйругу боюнча Пабылды алып келишти.
Ошондо Фест мындай деди: «Агрипа падыша жана биз менен чогуу ушул жерде тургандар! Силер кљрєп турган ушул адамга кљптљгљн жєйєттљр каршы экен. Иерусалимге барганымда да, ушул жерде да алар мага келишип, анын љлєшєн талап кылып кыйкырышты.
Бирок мен андан љлєм жазасына тарткыдай эч нерсе тапкан жокмун. Августтун алдында соттолууну талап кылгандыктан, мен аны ага жљнљтєєнє чечтим.
Падышага ал жљнєндљ жаза турган негиздєє эч нерсем жок. Ошондуктан тергљљнєн акырында жазганга бир нерсе болсун деген ой менен аны силердин алдыњарга, айрыкча, Агрипа падыша, сенин алдыња алып келдим.
Анткени туткунду айыбын кљрсљтпљй туруп падышага жиберєє – мен єчєн акылга сыйбаган иш».
Paulus maavalitseja Festuse ees
Kui nüüd Festus oli astunud maavalitsejaametisse, läks ta kolme päeva pärast Kaisareast Jeruusalemma.
Ülempreestrid ja juutide peamehed esitasid talle ametliku avalduse Pauluse vastu ja palusid temalt
seda vastutulekut, et ta laseks Pauluse saata Jeruusalemma, korraldades ise varitsust tema hukkamiseks teel.
Aga Festus vastas, et Paulust peetakse vangis Kaisareas, ning temagi läheb varsti sinna.
„Kes nüüd teie seast on mõjukad,” ütles ta, „need tulgu koos minuga alla, et teda süüdistada, kui selles mehes on midagi lubamatut.”
Kui siis Festus kõige rohkem kaheksa või kümme päeva nende juures oli viibinud, läks ta Kaisareasse. Teisel päeval istus ta kohtujärjele ning käskis Pauluse ette tuua.
Kui nüüd Paulus kohale jõudis, asusid tema ümber Jeruusalemmast tulnud juudid ja tõstsid ta peale raskeid kaebusi, mida nad ei suutnud tõestada,
sest Paulus kaitses ennast: „Ma ei ole patustanud ei juutide Seaduse ega pühakoja ega keisri vastu.”
Festus aga, soovides olla juutidele meelepärane, vastas Paulusele: „Kas sa ei tahaks minna üles Jeruusalemma ja lasta mul seal sinu üle kohut mõista neis asjus?”
Paulus ütles: „Mina seisan keisri kohtujärje ees, kus mu üle peab kohut mõistetama. Juutidele ei ole ma teinud mingit ülekohut, nagu sa ka ise hästi tead.
Kui mul ei ole õigus ja ma olen teinud midagi surma väärivat, siis ma ei tõrgu suremast. Kui aga selle taga, milles need mind süüdistavad, ei ole midagi, siis ei või mind keegi nende kätte anda. Mina nõuan keisri kohut!”
Siis Festus, rääkinud läbi oma nõunikega, vastas: „Keisri kohut oled sa nõudnud, keisri ette sa lähed!”
Paulus kohtub kuningas Agrippaga
Aga mõni päev hiljem saabusid Kaisareasse kuningas Agrippa ja Berenike Festust tervitama.
Kui nad olid juba mitu päeva seal viibinud, jutustas Festus kuningale Pauluse lugu: „Feeliks on jätnud vangi ühe mehe,
kelle vastu mu Jeruusalemmas oleku ajal juudi ülempreestrid ja vanemad esitasid ametliku avalduse ja palusid tema surmamõistmist.
Ma vastasin neile, et roomlastel ei ole kombeks ühtegi inimest anda hukkamiseks, enne kui süüdistatav saab võimaluse seista silm silma vastu süüdistajatega ja kosta enda eest kaebuse vastu.
Kui nad siis siia tulid, istusin ma viivitamata järgmisel päeval kohtujärjele ning käskisin mehe ette tuua.
Aga süüdistajad, kes seisid ta ümber, ei suutnud tema vastu esitada ühtki süüdistust niisugustes kuritegudes, nagu mina oletasin,
vaid neil oli temaga mõningaid vaidlusküsimusi nende oma usuviisi suhtes ja kellegi surnud Jeesuse suhtes, kelle Paulus väitis elavat.
Olles aga nõutuses nende vaidluste asjus, küsisin ma, kas ta ei tahaks minna Jeruusalemma ja seal lasta kohut mõista enese üle neis asjus.
Aga kui Paulus nõudis, et teda kinni peetaks Tema Majesteedile otsustamise jätmiseks, siis ma käskisingi teda kinni pidada, kuni ma võin ta saata keisri juurde.”
Siis ütles Agrippa Festusele: „Minagi tahaksin seda inimest kuulda.” Festus lausus: „Sa saad teda kuulda juba homme.”
Järgmisel päeval tulid Agrippa ja Berenike suure toredusega ja astusid kohtusaali koos ülempealikute ja linna eriti tähtsate meestega. Siis toodi Festuse käsul Paulus
ja Festus lausus: „Kuningas Agrippa ja kõik mehed, kes te meiega siin olete! Te näete siin seda, kelle pärast terve juutide kogukond on mulle peale käinud Jeruusalemmas ja siin, karjudes, et ta ei tohi enam ellu jääda.
Mina aga leidsin, et ta pole teinud midagi surma väärivat. Et ta aga ise nõudis Tema Majesteedi kohut, siis ma otsustasin ta sinna saata.
Kuna mul ei ole midagi kindlat tema kohta isandale kirjutada, seepärast ma olen toonud ta teie ette ja eriti sinu ette, kuningas Agrippa, et mul pärast juurdlust oleks midagi kirjutada.
Sest mulle näib mõttetuna lähetada vangi ilma tema kohta käivaid süüdistusi osutamata.”
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible