Скрыть
3:1
3:2
3:3
3:4
3:5
3:6
3:7
3:9
3:10
3:12
3:16
3:19
3:24
Церковнославянский (рус)
[Зач. 7.] Вку́пѣ же Пе́тръ и Иоа́н­нъ восхожда́ста во святи́лище на моли́тву въ ча́съ девя́тый.
И нѣ́кiй му́жъ, хро́мъ от­ чре́ва ма́тере сво­ея́ сы́й, носи́мь быва́­ше, его́же полага́ху по вся́ дни́ предъ две́рьми церко́вными, реко́мыми Кра́сными, проси́ти ми́лостыни от­ входя́щихъ въ це́рковь:
и́же ви́дѣвъ Петра́ и Иоа́н­на хотя́щыя вни́ти въ це́рковь, проша́­ше ми́лостыни.
воз­зрѣ́въ же Пе́тръ на́нь со Иоа́н­номъ, рече́: воз­зри́ на ны́.
О́нъ же при­­лѣжа́­ше и́ма, мня́ нѣ́что от­ нею́ прiя́ти.
Рече́ же Пе́тръ: сребра́ и зла́та нѣ́сть у мене́, но е́же и́мамъ, сiе́ ти́ даю́: во и́мя Иису́са Христа́ Назоре́а воста́ни и ходи́.
И е́мь его́ за десну́ю ру́ку воз­дви́же: а́бiе же утверди́стѣся его́ плеснѣ́ и гле́знѣ,
и вскочи́въ ста́ и хожда́­ше, и вни́де съ ни́ма въ це́рковь, ходя́ и скачя́ и хваля́ Бо́га.
И ви́дѣша его́ вси́ лю́дiе ходя́ща и хва́ляща Бо́га,
зна́ху же его́, я́ко се́й бя́ше, и́же ми́лостыни ра́ди сѣдя́ше при­­ Кра́сныхъ две́рехъ церко́вныхъ: и испо́лнишася чу́да и у́жаса о при­­ключи́в­шемся ему́.
[Зач. 8.] Держа́щужеся исцѣлѣ́в­шему хромо́му Петра́ и Иоа́н­на, при­­теко́ша къ ни́ма вси́ лю́дiе въ при­­тво́ръ, нарица́емый Соломо́новъ, ужа́сни.
Ви́дѣвъ же Пе́тръ от­вѣщава́­ше къ лю́демъ: му́жiе Изра́илтяне, что́ чудите́ся о се́мъ, или́ на ны́ что́ взира́ете, я́ко сво­е́ю ли си́лою или́ благо­че́стiемъ сотвори́хомъ его́ ходи́ти?
Бо́гъ Авраа́мовъ и Исаа́ковъ и Иа́ковль, Бо́гъ оте́цъ на́шихъ, просла́ви О́трока Сво­его́ Иису́са, Его́же вы́ преда́сте, и от­верго́стеся Его́ предъ лице́мъ Пила́товымъ, су́ждшу О́ному пусти́ти:
вы́ же Свята́го и Пра́веднаго от­верго́стеся, и испроси́сте му́жа убі́йцу да́ти ва́мъ,
Нача́лника же жи́зни уби́сте: Его́же Бо́гъ воскреси́ от­ ме́ртвыхъ, ему́же мы́ свидѣ́телiе есмы́.
И о вѣ́рѣ и́мене Его́, сего́, его́же ви́дите и зна́ете, утверди́ и́мя Его́: и вѣ́ра, я́же Его́ ра́ди, даде́ ему́ всю́ цѣ́лость сiю́ предъ всѣ́ми ва́ми.
И ны́нѣ, бра́тiе, вѣ́мъ, я́ко по невѣ́дѣнiю сiе́ сотвори́сте, я́коже и кня́зи ва́ши:
Бо́гъ же, я́же предвоз­вѣсти́ усты́ всѣ́хъ проро́къ Сво­и́хъ пострада́ти Христу́, испо́лни та́ко.
[Зач. 9.] Пока́йтеся у́бо и обрати́теся, да очи́ститеся от­ грѣ́хъ ва́шихъ,
я́ко да прiи́дутъ времена́ прохла́дна от­ лица́ Госпо́дня, и по́слетъ пронарѣче́н­наго ва́мъ Христа́ Иису́са,
Его́же подоба́етъ небеси́ у́бо прiя́ти да́же до лѣ́тъ устро­е́нiя всѣ́хъ, я́же глаго́ла Бо́гъ усты́ всѣ́хъ святы́хъ Сво­и́хъ проро́къ от­ вѣ́ка.
Моисе́й у́бо ко отце́мъ рече́: я́ко Проро́ка ва́мъ воз­дви́гнетъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ от­ бра́тiи ва́­шея, я́ко мене́: Того́ послу́шайте по всему́, ели́ка а́ще рече́тъ къ ва́мъ:
бу́детъ же, вся́ка душа́, я́же а́ще не послу́шаетъ Проро́ка о́наго, потреби́т­ся от­ люді́й.
И вси́ же проро́цы от­ Самуи́ла и и́же по си́хъ, ели́цы глаго́лаша, та́кожде предвоз­вѣсти́ша дни́ сiя́.
Вы́ есте́ сы́нове проро́къ и завѣ́та, его́же завѣща́ Бо́гъ ко отце́мъ ва́шымъ, глаго́ля ко Авраа́му: и о сѣ́мени тво­е́мъ воз­благословя́т­ся вся́ оте́че­ст­вiя земна́я.
Ва́мъ пе́рвѣе Бо́гъ, воз­дви́гiй О́трока Сво­его́ Иису́са, посла́ Его́ благословя́ща ва́съ, во е́же от­врати́тися ва́мъ кому́ждо от­ зло́бъ ва́шихъ.
Синодальный
1 Исцеление хромого Петром и Иоанном при дверях храма. 12 Петр призывает народ к покаянию.
[Зач. 7.] Петр и Иоанн шли вместе в храм в час молитвы девятый.
И был человек, хромой от чрева матери его, которого носили и сажали каждый день при дверях храма, называемых Красными, просить милостыни у входящих в храм.
Он, увидев Петра и Иоанна перед входом в храм, просил у них милостыни.
Петр с Иоанном, всмотревшись в него, сказали: взгляни на нас.
И он пристально смотрел на них, надеясь получить от них что-нибудь.
Но Петр сказал: серебра и золота нет у меня; а что имею, то даю тебе: во имя Иисуса Христа Назорея встань и ходи.
И, взяв его за правую руку, поднял; и вдруг укрепились его ступни и колени,
и вскочив, стал, и начал ходить, и вошел с ними в храм, ходя и скача, и хваля Бога.
И весь народ видел его ходящим и хвалящим Бога;
и узнали его, что это был тот, который сидел у Красных дверей храма для милостыни; и исполнились ужаса и изумления от случившегося с ним.
[Зач. 8.] И как исцеленный хромой не отходил от Петра и Иоанна, то весь народ в изумлении сбежался к ним в притвор, называемый Соломонов.
Увидев это, Петр сказал народу: мужи Израильские! что дивитесь сему, или что смотрите на нас, как будто бы мы своею силою или благочестием сделали то, что он ходит?
Бог Авраама и Исаака и Иакова, Бог отцов наших, прославил Сына Своего Иисуса, Которого вы предали и от Которого отреклись перед лицом Пилата, когда он полагал освободить Его.
Но вы от Святого и Праведного отреклись, и просили даровать вам человека убийцу,
а Начальника жизни убили. Сего Бог воскресил из мертвых, чему мы свидетели.
И ради веры во имя Его, имя Его укрепило сего, которого вы видите и знаете, и вера, которая от Него, даровала ему исцеление сие перед всеми вами.
Впрочем я знаю, братия, что вы, как и начальники ваши, сделали это по неведению;
Бог же, как предвозвестил устами всех Своих пророков пострадать Христу, так и исполнил.
[Зач. 9.] Итак, покайтесь и обратитесь, чтобы загладились грехи ваши,
да придут времена отрады от лица Господа, и да пошлет Он предназначенного вам Иисуса Христа,
Которого небо должно было принять до времен совершения всего, что говорил Бог устами всех святых Своих пророков от века.
Моисей сказал отцам: Господь Бог ваш воздвигнет вам из братьев ваших Пророка, как меня, слушайтесь Его во всем, что Он ни будет говорить вам;
и будет, что всякая душа, которая не послушает Пророка того, истребится из народа.
И все пророки, от Самуила и после него, сколько их ни говорили, также предвозвестили дни сии.
Вы сыны пророков и завета, который завещевал Бог отцам вашим, говоря Аврааму: и в семени твоем благословятся все племена земные.
Бог, воскресив Сына Своего Иисуса, к вам первым послал Его благословить вас, отвращая каждого от злых дел ваших.
Pedro y Juan subían juntos al Templo a la hora novena, que era la de la oración.
Había un hombre, cojo de nacimiento, que era llevado y dejado cada día a la puerta del Templo que se llama la Hermosa, para que pidiera limosna a los que entraban en el Templo.
Éste, cuando vio a Pedro y a Juan que iban a entrar en el Templo, les rogaba que le dieran limosna.
Pedro, con Juan, fijando en él los ojos, le dijo:

—Míranos.

Entonces él los miró atento, esperando recibir de ellos algo.
Pero Pedro dijo:

—No tengo plata ni oro, pero lo que tengo te doy: en el nombre de Jesucristo de Nazaret, levántate y anda.

Entonces lo tomó por la mano derecha y lo levantó. Al instante se le afirmaron los pies y tobillos;
y saltando, se puso en pie y anduvo; y entró con ellos en el Templo, andando, saltando y alabando a Dios.
Todo el pueblo lo vio andar y alabar a Dios.
Y lo reconocían que era el que se sentaba a pedir limosna a la puerta del Templo, la Hermosa; y se llenaron de asombro y espanto por lo que le había sucedido.
Mientras el cojo que había sido sanado tenía asidos a Pedro y a Juan, todo el pueblo, atónito, concurrió a ellos al pórtico que se llama de Salomón.
Al ver esto Pedro, habló al pueblo: «Israelitas, ¿por qué os admiráis de esto? ¿o por qué ponéis los ojos en nosotros, como si por nuestro poder o piedad hubiéramos hecho andar a éste?
El Dios de Abraham, de Isaac y de Jacob, el Dios de nuestros padres, ha glorificado a su Hijo Jesús, a quien vosotros entregasteis y negasteis delante de Pilato, cuando éste había resuelto ponerlo en libertad.
Pero vosotros negasteis al Santo y al Justo, y pedisteis que se os diera un homicida,
y matasteis al Autor de la vida, a quien Dios resucitó de los muertos, de lo cual nosotros somos testigos.
Por la fe en su nombre, a éste, que vosotros veis y conocéis, lo ha confirmado su nombre; y la fe que es por él ha dado a éste esta completa sanidad en presencia de todos vosotros.
»Pero ahora, hermanos, sé que por ignorancia lo habéis hecho, como también vuestros gobernantes.
Pero Dios ha cumplido así lo que antes había anunciado por boca de todos sus profetas: que su Cristo habría de padecer.
Así que, arrepentíos y convertíos para que sean borrados vuestros pecados; para que vengan de la presencia del Señor tiempos de consuelo,
y él envíe a Jesucristo, que os fue antes anunciado.
A éste, ciertamente, es necesario que el cielo reciba hasta los tiempos de la restauración de todas las cosas, de que habló Dios por boca de sus santos profetas que han sido desde tiempo antiguo,
pues Moisés dijo a los padres: “El Señor vuestro Dios os levantará profeta de entre vuestros hermanos, como a mí; a él oiréis en todas las cosas que os hable,
y toda alma que no oiga a aquel profeta será desarraigada del pueblo.”
»Y todos los profetas desde Samuel en adelante, cuantos han hablado, también han anunciado estos días.
Vosotros sois los hijos de los profetas y del pacto que Dios hizo con nuestros padres diciendo a Abraham: “En tu simiente serán benditas todas las familias de la tierra.”
A vosotros primeramente, Dios, habiendo levantado a su Hijo, lo envió para que os bendijera, a fin de que cada uno se convierta de su maldad.»
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible