Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
8:1
8:4
8:7
Си́це показа́ ми Госпо́дь Бо́гъ: и се́, сосу́дъ птицело́вца.
И рече́ [Госпо́дь]: что́ ты́ ви́диши, Амо́се? И рѣ́хъ: сосу́дъ птицело́вца. И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: приспѣ́ коне́цъ на лю́ди моя́ Изра́иля, не приложу́ ксему́ е́же мимоити́ его́.
И воспла́чутся стро́пове хра́ма въ то́й де́нь, глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ: мно́зи па́дшiи во все́мъ мѣ́стѣ, наве́ргу молча́нiе.
Слы́шите у́бо сiя́, сокруша́ющiи изъ у́тра убо́гаго и наси́льствующiи ни́щихъ от земли́,
глаго́лющiи: когда́ пре́йдетъ ме́сяцъ, и прода́мы, и [когда́ пре́йдутъ] суббо́ты, и отве́рземъ сокро́вища на́ша, е́же сотвори́ти мѣ́ру ма́лу, и увели́чити мѣ́рило, и сотвори́ти вѣ́съ непра́веденъ,
я́ко да притя́жемъ убо́гiя сребро́мъ и ни́щаго за сапоги́, и от вся́каго жи́та ку́плю сотвори́мъ?
Клене́тся Госпо́дь на презо́рство Иа́ковле, а́ще забу́детъ въ коне́цъ вся́ дѣла́ ва́ша:
и о си́хъ не возмяте́тся ли земля́, и воспла́чется вся́къ живя́й на не́й? и взы́детъ я́ко рѣка́ сконча́нiе [ея́], и сни́детъ я́коже рѣка́ Еги́петская.
И бу́детъ въ то́й де́нь, глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ, за́йдетъ со́лнце въ полу́дне, и поме́ркнетъ на земли́ въ де́нь свѣ́тъ:
и превращу́ пра́здники ва́шя въ жа́лость и вся́ пѣ́сни ва́шя въ пла́чь, и возложу́ на вся́къ хребе́тъ вре́тище и на вся́ку главу́ плѣ́шь, и положу́ его́ я́ко жа́лость люби́маго и су́щыя съ ни́мъ я́ко де́нь болѣ́зни.
Се́, дні́е гряду́тъ, глаго́летъ Госпо́дь, и послю́ гла́дъ на зе́млю, не гла́дъ хлѣ́ба, ни жа́жду воды́, но гла́дъ слы́шанiя сло́ва Госпо́дня:
и поколе́блются во́ды от мо́ря до мо́ря и от сѣ́вера до восто́къ, и обтеку́тъ и́щуще словесе́ Госпо́дня, и не обря́щутъ.
Въ то́й де́нь оскудѣ́ютъ дѣ́вы до́брыя и ю́ноши въ жа́жди,
клену́щiися очище́нiемъ самарі́йскимъ и глаго́лющiи: жи́въ бо́гъ тво́й, да́не, и жи́въ бо́гъ тво́й, вирсаве́е. И паду́тъ и не воста́нутъ ктому́.
1 Видение «корзины со спелыми плодами». 4 Господь объявляет голод и скитания для алчущих «поглотить бедных».
Такое видение открыл мне Господь Бог: вот корзина со спелыми плодами.
И сказал Он: что ты видишь, Амос? Я ответил: корзину со спелыми плодами. Тогда Господь сказал мне: приспел конец народу Моему, Израилю: не буду более прощать ему.
Песни чертога в тот день обратятся в рыдание, говорит Господь Бог; много будет трупов, на всяком месте будут бросать их молча.
Выслушайте это, алчущие поглотить бедных и погубить нищих, –
вы, которые говорите: «когда-то пройдет новолуние, чтобы нам продавать хлеб, и суббота, чтобы открыть житницы, уменьшить меру, увеличить цену сикля и обманывать неверными весами,
чтобы покупать неимущих за серебро и бедных за пару обуви, а высевки из хлеба продавать».
Клялся Господь славою Иакова: поистине во веки не забуду ни одного из дел их!
Не поколеблется ли от этого земля, и не восплачет ли каждый, живущий на ней? Взволнуется вся она, как река, и будет подниматься и опускаться, как река Египетская.
И будет в тот день, говорит Господь Бог: произведу закат солнца в полдень и омрачу землю среди светлого дня.
И обращу праздники ваши в сетование и все песни ваши в плач, и возложу на все чресла вретище и плешь на всякую голову; и произведу в стране плач, как о единственном сыне, и конец ее будет – как горький день.
Вот наступают дни, говорит Господь Бог, когда Я пошлю на землю голод, – не голод хлеба, не жажду воды, но жажду слышания слов Господних.
И будут ходить от моря до моря и скитаться от севера к востоку, ища слова Господня, и не найдут его.
В тот день истаявать будут от жажды красивые девы и юноши,
которые клянутся грехом Самарийским и говорят: «жив бог твой, Дан! и жив путь в Вирсавию!» – Они падут и уже не встанут.
Neljas nägemus hävingust
„Issand Jumal andis mulle niisuguse nägemuse: vaata, seal oli korv küpse puuviljaga.
„Issand Jumal andis mulle niisuguse nägemuse: vaata, seal oli korv küpse puuviljaga.
Ja ta küsis: „Mida sa näed, Aamos?” Ma vastasin: „Korvitäit küpset puuvilja.” Siis ütles Issand mulle: „Mu rahvale, Iisraelile, tuleb lõpp. Enam ma ei lähe temast mööda.
Sel päeval muutuvad palee laulud ulgumiseks, ütleb Issand Jumal. Palju on laipu, heidetud igasse paika. Vaikus.”
Iisrael on küps kohtuks
Kuulge seda, kes ahmite vaese järele ja tahate maal teha hädalisele lõpu,
Kuulge seda, kes ahmite vaese järele ja tahate maal teha hädalisele lõpu,
öeldes: „Millal möödub noorkuu, et saaksime müüa vilja, ja hingamispäev, et võiksime avada viljaaidad, teha vaka väiksemaks ja seekli suuremaks, ja petta väärade vaekaussidega,
et saaksime osta raha eest viletsa ja sandaalipaari eest vaese, ja müüa vilja pähe aganaid?”
Issand on vandunud Jaakobi uhkuse juures: „Tõesti, ma ei unusta iial ühtegi nende tegu!”
Kas ei peaks maa selle kõige pärast värisema ja kõik, kes seal elavad, leinama? Kas maa ei peaks sellest kerkima nagu jõgi, kohudes ja alanedes nagu Niilus Egiptuses?
„Ja selsamal päeval sünnib,” ütleb Issand Jumal, „et ma lasen päikese loojuda keskpäeval ja teen maa pimedaks päise päeva ajal.
Ja ma muudan teie pühad leinaks ja kõik teie laulud nutulauludeks, ma panen kõigi niudeile kotiriide ja teen paljaks iga pea. Ma toon teile leina nagu ainsa poja pärast ja teie lõpp peab olema kibe.”
„Vaata, päevad tulevad,” ütleb Issand Jumal, „mil ma saadan maale nälja: nälja mitte leiva ja janu mitte vee järele, vaid Issanda sõnade kuulmise järele.
Siis nad vaaruvad merest mereni ja põhjast itta, nad uitavad, otsides Issanda sõna, aga nad ei leia.
Sel päeval minestavad janu pärast ilusad neitsid ja noored mehed,
need, kes vandusid Samaaria süüteo juures ja ütlesid: „Nii tõesti kui su jumal elab, Daan!” ja: „Nii tõesti kui su lemmik elab, Beer-Seba!” - nad langevad ega tõuse enam.”
Греческий [Greek (Koine)]
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
οὕτως ἔδειξέν μοι κύριος καὶ ἰδοὺ ἄγγος ἰξευτοῦ
καὶ εἶπεν τί σὺ βλέπεις Αμως καὶ εἶπα ἄγγος ἰξευτοῦ καὶ εἶπεν κύριος πρός με ἥκει τὸ πέρας ἐπὶ τὸν λαόν μου Ισραηλ οὐκέτι μὴ προσθῶ τοῦ παρελθεῖν αὐτόν
καὶ ὀλολύξει τὰ φατνώματα τοῦ ναοῦ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ λέγει κύριος πολὺς ὁ πεπτωκὼς ἐν παντὶ τόπῳ ἐπιρρίψω σιωπήν
ἀκούσατε δὴ ταῦτα οἱ ἐκτρίβοντες εἰς τὸ πρωὶ πένητα καὶ καταδυναστεύοντες πτωχοὺς ἀπὸ τῆς γῆς
οἱ λέγοντες πότε διελεύσεται ὁ μὴν καὶ ἐμπολήσομεν καὶ τὰ σάββατα καὶ ἀνοίξομεν θησαυροὺς τοῦ ποιῆσαι μικρὸν μέτρον καὶ τοῦ μεγαλῦναι στάθμια καὶ ποιῆσαι ζυγὸν ἄδικον
τοῦ κτᾶσθαι ἐν ἀργυρίῳ πτωχοὺς καὶ ταπεινὸν ἀντὶ ὑποδημάτων καὶ ἀπὸ παντὸς γενήματος ἐμπορευσόμεθα
ὀμνύει κύριος καθ᾿ ὑπερηφανίας Ιακωβ εἰ ἐπιλησθήσεται εἰς νεῖκος πάντα τὰ ἔργα ὑμῶν
καὶ ἐπὶ τούτοις οὐ ταραχθήσεται ἡ γῆ καὶ πενθήσει πᾶς ὁ κατοικῶν ἐν αὐτῇ καὶ ἀναβήσεται ὡς ποταμὸς συντέλεια καὶ καταβήσεται ὡς ποταμὸς Αἰγύπτου
καὶ ἔσται ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ λέγει κύριος ὁ θεός καὶ δύσεται ὁ ἥλιος μεσημβρίας καὶ συσκοτάσει ἐπὶ τῆς γῆς ἐν ἡμέρᾳ τὸ φῶς
καὶ μεταστρέψω τὰς ἑορτὰς ὑμῶν εἰς πένθος καὶ πάσας τὰς ᾠδὰς ὑμῶν εἰς θρῆνον καὶ ἀναβιβῶ ἐπὶ πᾶσαν ὀσφὺν σάκκον καὶ ἐπὶ πᾶσαν κεφαλὴν φαλάκρωμα καὶ θήσομαι αὐτὸν ὡς πένθος ἀγαπητοῦ καὶ τοὺς μετ᾿ αὐτοῦ ὡς ἡμέραν ὀδύνης
ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται λέγει κύριος καὶ ἐξαποστελῶ λιμὸν ἐπὶ τὴν γῆν οὐ λιμὸν ἄρτου οὐδὲ δίψαν ὕδατος ἀλλὰ λιμὸν τοῦ ἀκοῦσαι λόγον κυρίου
καὶ σαλευθήσονται ὕδατα ἕως θαλάσσης καὶ ἀπὸ βορρᾶ ἕως ἀνατολῶν περιδραμοῦνται ζητοῦντες τὸν λόγον κυρίου καὶ οὐ μὴ εὕρωσιν
ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐκλείψουσιν αἱ παρθένοι αἱ καλαὶ καὶ οἱ νεανίσκοι ἐν δίψει
οἱ ὀμνύοντες κατὰ τοῦ ἱλασμοῦ Σαμαρείας καὶ οἱ λέγοντες ζῇ ὁ θεός σου Δαν καὶ ζῇ ὁ θεός σου Βηρσαβεε καὶ πεσοῦνται καὶ οὐ μὴ ἀναστῶσιν ἔτι