И рече́ [Госпо́дь]: что́ ты́ ви́диши, Амо́се? И рѣ́хъ: сосу́дъ птицело́вца. И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: приспѣ́ коне́цъ на лю́ди моя́ Изра́иля, не приложу́ ксему́ е́же мимоити́ его́.

И воспла́чутся стро́пове хра́ма въ то́й де́нь, глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ: мно́зи па́дшiи во все́мъ мѣ́стѣ, наве́ргу молча́нiе.

Слы́шите у́бо сiя́, сокруша́ющiи изъ у́тра убо́гаго и наси́льствующiи ни́щихъ от земли́,

глаго́лющiи: когда́ пре́йдетъ ме́сяцъ, и прода́мы, и [когда́ пре́йдутъ] суббо́ты, и отве́рземъ сокро́вища на́ша, е́же сотвори́ти мѣ́ру ма́лу, и увели́чити мѣ́рило, и сотвори́ти вѣ́съ непра́веденъ,

я́ко да притя́жемъ убо́гiя сребро́мъ и ни́щаго за сапоги́, и от вся́каго жи́та ку́плю сотвори́мъ?

Клене́тся Госпо́дь на презо́рство Иа́ковле, а́ще забу́детъ въ коне́цъ вся́ дѣла́ ва́ша:

и о си́хъ не возмяте́тся ли земля́, и воспла́чется вся́къ живя́й на не́й? и взы́детъ я́ко рѣка́ сконча́нiе [ея́], и сни́детъ я́коже рѣка́ Еги́петская.

И бу́детъ въ то́й де́нь, глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ, за́йдетъ со́лнце въ полу́дне, и поме́ркнетъ на земли́ въ де́нь свѣ́тъ:

и превращу́ пра́здники ва́шя въ жа́лость и вся́ пѣ́сни ва́шя въ пла́чь, и возложу́ на вся́къ хребе́тъ вре́тище и на вся́ку главу́ плѣ́шь, и положу́ его́ я́ко жа́лость люби́маго и су́щыя съ ни́мъ я́ко де́нь болѣ́зни.

Се́, дні́е гряду́тъ, глаго́летъ Госпо́дь, и послю́ гла́дъ на зе́млю, не гла́дъ хлѣ́ба, ни жа́жду воды́, но гла́дъ слы́шанiя сло́ва Госпо́дня:

и поколе́блются во́ды от мо́ря до мо́ря и от сѣ́вера до восто́къ, и обтеку́тъ и́щуще словесе́ Госпо́дня, и не обря́щутъ.

Въ то́й де́нь оскудѣ́ютъ дѣ́вы до́брыя и ю́ноши въ жа́жди,

клену́щiися очище́нiемъ самарі́йскимъ и глаго́лющiи: жи́въ бо́гъ тво́й, да́не, и жи́въ бо́гъ тво́й, вирсаве́е. И паду́тъ и не воста́нутъ ктому́.

Ви́дѣхъ Го́спода стоя́ща на же́ртвенницѣ, и рече́: порази́ очисти́лище, и поколе́блются преддве́рiя, и пресѣцы́ въ главы́ всѣ́хъ: и оста́вшыя и́хъ ору́жiемъ избiю́, не убѣжи́тъ от ни́хъ бѣжа́й, и не уцѣлѣ́етъ от ни́хъ уцѣлѣва́яй:

а́ще сокры́ются во а́дѣ, то́ и отту́ду рука́ моя́ исто́ргнетъ я́, и а́ще взы́дутъ на не́бо, то́ и отту́ду све́ргу я́:

и а́ще скры́ются на версѣ́ карми́ла, то́ и отту́ду взыщу́ и возму́ я́, и а́ще погрузя́тся от о́чiю мое́ю во глубина́хъ морски́хъ, то́ и та́мо повелю́ змі́еви, и угрызе́тъ я́:

и а́ще по́йдутъ въ плѣ́нъ предъ лице́мъ вра́гъ свои́хъ, и та́мо повелю́ ору́жiю, и избiе́тъ и́хъ: и утвержу́ о́чи мои́ на ни́хъ во зла́я, а не во блага́я.

И Госпо́дь Бо́гъ Вседержи́тель прикаса́яйся земли́ и коле́бля е́ю, и возрыда́ютъ вси́ живу́щiи на не́й, и взы́детъ я́ко рѣка́ сконча́нiе ея́, и сни́детъ я́ко рѣка́ Еги́петская:

сотворя́яй на не́бо восхо́дъ сво́й и обѣща́нiе свое́ на земли́ основа́яй, призыва́яй во́ду морску́ю и пролива́яй ю́ на лице́ земли́: Госпо́дь Бо́гъ Вседержи́тель и́мя ему́.

Не я́коже ли сы́нове еѳiо́пстiи вы́ есте́ мнѣ́, сы́нове Изра́илевы? глаго́летъ Госпо́дь. Не Изра́иля ли изведо́хъ изъ земли́ Еги́петскiя и иноплеме́нники изъ каппадокі́и и Си́ряны изъ ро́ва?

Се́, о́чи Го́спода Бо́га на ца́рство грѣ́шныхъ, и отве́ргу е́ от лица́ земли́: оба́че не въ коне́цъ отве́ргу до́мъ Изра́илевъ, глаго́летъ Госпо́дь.

Поне́же, се́, а́зъ заповѣ́даю и развѣ́ю до́мъ Изра́илевъ во вся́ язы́ки, я́коже вѣ́ется на вѣ́ялѣ, и не паде́тъ сотре́нiе на зе́млю.

Ору́жiемъ сконча́ются вси́ грѣ́шнiи люді́й мои́хъ, глаго́лющiи: не прибли́жатся, ни прiи́дутъ на на́съ зла́я.

Въ то́й де́нь возста́влю ски́нiю дави́дову па́дшую, и возгражду́ па́дшая ея́, и раско́паная ея́ возста́влю, и возгражду́ ю́ я́коже дні́е вѣ́ка:

я́ко да взы́щутъ мене́ оста́вшiися человѣ́цы и вси́ язы́цы, въ ни́хже призва́ся и́мя мое́ въ ни́хъ, глаго́летъ Госпо́дь творя́й сiя́ вся́.

Се́, дні́е гряду́тъ, глаго́летъ Госпо́дь, и пости́гнетъ жа́тва объима́нiе виногра́да, и созрѣ́етъ гро́здiе въ сѣ́ятву, и иска́паютъ го́ры сла́дость, и вси́ хо́лми насажде́ни бу́дутъ:

и возвращу́ плѣ́нъ люді́й мои́хъ Изра́иля, и возградя́тъ гра́ды разоре́ныя, и населя́тся, и насадя́тъ виногра́ды и испiю́тъ вино́ и́хъ, и сотворя́тъ вертогра́ды и снѣдя́тъ пло́дъ и́хъ:

и насажду́ я́ на земли́ и́хъ, и не исто́ргнутся ктому́ от земли́ своея́, ю́же да́хъ и́мъ, глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Вседержи́тель.

Синодальный

1 Видение «корзины со спелыми плодами». 4 Господь объявляет голод и скитания для алчущих «поглотить бедных».

Такое видение открыл мне Господь Бог: вот корзина со спелыми плодами.

И сказал Он: что ты видишь, Амос? Я ответил: корзину со спелыми плодами. Тогда Господь сказал мне: приспел конец народу Моему, Израилю: не буду более прощать ему.

Песни чертога в тот день обратятся в рыдание, говорит Господь Бог; много будет трупов, на всяком месте будут бросать их молча.

Выслушайте это, алчущие поглотить бедных и погубить нищих, –

вы, которые говорите: «когда-то пройдет новолуние, чтобы нам продавать хлеб, и суббота, чтобы открыть житницы, уменьшить меру, увеличить цену сикля и обманывать неверными весами,

чтобы покупать неимущих за серебро и бедных за пару обуви, а высевки из хлеба продавать».

Клялся Господь славою Иакова: поистине во веки не забуду ни одного из дел их!

Не поколеблется ли от этого земля, и не восплачет ли каждый, живущий на ней? Взволнуется вся она, как река, и будет подниматься и опускаться, как река Египетская.

И будет в тот день, говорит Господь Бог: произведу закат солнца в полдень и омрачу землю среди светлого дня.

И обращу праздники ваши в сетование и все песни ваши в плач, и возложу на все чресла вретище и плешь на всякую голову; и произведу в стране плач, как о единственном сыне, и конец ее будет – как горький день.

Вот наступают дни, говорит Господь Бог, когда Я пошлю на землю голод, – не голод хлеба, не жажду воды, но жажду слышания слов Господних.

И будут ходить от моря до моря и скитаться от севера к востоку, ища слова Господня, и не найдут его.

В тот день истаявать будут от жажды красивые девы и юноши,

которые клянутся грехом Самарийским и говорят: «жив бог твой, Дан! и жив путь в Вирсавию!» – Они падут и уже не встанут.

1 Видение Господа, повелевающего разрушить храм и погубить находящихся в нём. 8 Господь сохраняет остаток дома Иакова и устрояет его.

Видел я Господа стоящим над жертвенником, и Он сказал: ударь в притолоку над воротами, чтобы потряслись косяки, и обрушь их на головы всех их, остальных же из них Я поражу мечом: не убежит у них никто бегущий и не спасется из них никто, желающий спастись.

Хотя бы они зарылись в преисподнюю, и оттуда рука Моя возьмет их; хотя бы взошли на небо, и оттуда свергну их.

И хотя бы они скрылись на вершине Кармила, и там отыщу и возьму их; хотя бы сокрылись от очей Моих на дне моря, и там повелю морскому змею уязвить их.

И если пойдут в плен впереди врагов своих, то повелю мечу и там убить их. Обращу на них очи Мои на беду им, а не во благо.

Ибо Господь Бог Саваоф коснется земли, – и она растает, и восплачут все живущие на ней; и поднимется вся она как река, и опустится как река Египетская.

Он устроил горние чертоги Свои на небесах и свод Свой утвердил на земле, призывает воды морские, и изливает их по лицу земли; Господь имя Ему.

Не таковы ли, как сыны Ефиоплян, и вы для Меня, сыны Израилевы? говорит Господь. Не Я ли вывел Израиля из земли Египетской и Филистимлян – из Кафтора, и Арамлян – из Кира?

Вот, очи Господа Бога – на грешное царство, и Я истреблю его с лица земли; но дом Иакова не совсем истреблю, говорит Господь.

Ибо вот, Я повелю и рассыплю дом Израилев по всем народам, как рассыпают зерна в решете, и ни одно не падает на землю.

От меча умрут все грешники из народа Моего, которые говорят: «не постигнет нас и не придет к нам это бедствие!»

В тот день Я восстановлю скинию Давидову падшую, заделаю трещины в ней и разрушенное восстановлю, и устрою ее, как в дни древние,

чтобы они овладели остатком Едома и всеми народами, между которыми возвестится имя Мое, говорит Господь, творящий все сие.

Вот, наступят дни, говорит Господь, когда пахарь застанет еще жнеца, а топчущий виноград – сеятеля; и горы источать будут виноградный сок, и все холмы потекут.

И возвращу из плена народ Мой, Израиля, и застроят опустевшие города и поселятся в них, насадят виноградники и будут пить вино из них, разведут сады и станут есть плоды из них.

И водворю их на земле их, и они не будут более исторгаемы из земли своей, которую Я дал им, говорит Господь Бог твой.

Грузинский

Языки

ასე მახილვინა უფალმა. ღმერთმა: აჰა, მოწეული ხილით სავსე კალათა.

მითხრა: რას ხედავ, ამოს? ვთქვი: მოწეული ხილით სავსე კალათას-მეთქი. მითხრა უფალმა: მოაწია ჩემი ერის, ისრაელის, ბოლომ. მეტს აღარ ვაპატიებ.

მოთქმით იტყვიან სასახლის სიმღერებს იმ დღეს, ამბობს უფალი ღმერთი; უამრავი გვამი იქნება, ყველგან დაყრიან უხმოდ.

ისმინეთ ეს, ღარიბ-ღატაკთა შთამთქმელნო და ქვეყნის ბეჩავთა დამღუპველნო;

რომ ამბობთ: როდის გავა ახალმთვარობა, რომ გავყიდოთ პური, და შაბათი, რომ გავაღოთ ბეღლები, შევამციროთ ეფა, გავზარდოთ შეკელი და ვიტყუოთ მრუდე სასწორითო,

ვიყიდოთ ვერცხლით ბეჩავნი და წყვილი ხამლით ღარიბ-ღატავნი, პურის განაცხრიბოი კი გავყიდოთო?

დაიფიცა უფალმა იაკობის დიდება, თუკი ოდესმე დავივიწყოო ერთი მათი ნამოქმედარიც კი.

ნუთუ არ შეიძვრება მიწა ამის გამო და არ მოჰყვება გოდებას ყოველი მისი მკვიდრი? აიწევს ერთიანად ნილოსივით, მოვარდება და უკუიქცევა ეგვიპტის მდინარესავით.

იმ დღეს იქნება, ამბობს უფალი ღმერთი, რომ შუადღისას ჩავიყვან მზეს და დღის სინათლეზე დავაბნელებ ქვეყანას.

დღესასწაულებს გლოვად გადაგიქცევთ და ყველა თქვენს სიმღერას გოდებად; ჯვალოს შემოგახვევთ წელზე და ყველა თავი გადაიპარსება; ავატირებ ქვეყანას, როგორც მხოლოდშობილზე ტირიან, და მწარე დღე იქნება მისი ბოლო!

აჰა, დგება დღეები, ამბობს უფალი ღმერთი, როცა მოვავლენ ქვეყანაზე შიმშილს, არა შიმშილს პურისას და წყურვილს წყლისას, არამედ უფლის სიტყვების მოსმენისას.

იხეტიალებენ ზღვიდან ზღვამდე და ჩრდილოეთიდან აღმოსავლეთამდე; მი-და-მოივლიან უფლის სიტყვის საძებნელად, მაგრამ ვერ ჰპოვებენ.

ღონე მიეხდებათ იმ დღეს მშვენიერ ქალწულებს და ჭაბუკებს წყურვილისგან.

სამარიელ აშიმას მოფიცარნი, რომ ამბობენ: ცოცხალია შენი ღმერთი დანი, ცოცხალია ბერშებას გზაო, დაეცემიან და ვეღარ ადგებიან.

ვიხილე უფალი, სამსხვერპლოსთან მდგარი, და მითხრა: დაჰკარი ბუღაურებს, რომ შეირყეს ზღურბლი და თავზე დაამხე მათ ყველას; მათ საბოლოოს მე მოვსვრავ მახვილით, გამქცევი ვერსად გაიქცევა და მათგან ვერავინ გადარჩება.

ქვესკნელშიც რომ ჩაიმარხონ, იქიდან ამოიყვანს მათ ჩემი ხელი; ზეცაშიც რომ ავიდნენ, იქიდან ჩამოვიყვან;

ქარმელის წვერზეც რომ დაიმალონ, იქაც მოვძებნი მათ და შევიპყრობ; ჩემს თვალსაც რომ მიეფარონ ზღვის ფსკერზე, იქ ვუბრძანებ გველებს და დაკბენენ მათ;

ტყვედაც რომ ჩაუვარდნენ თავიანთ მტრებს, ვუბრძანებ მახვილს, რომ იქ ამოხოცოს ისინი. თვალს დავადგამ მათ ავბედითად და არა სასიკეთოდ.

უფალი, ცაბაოთ ღმერთი, თუ შეეხო დედამიწას, დადნება იგი და ატირდება ყოველი მისი მკვიდრი; აიწევს მაღლა ნილოსივით და დაბლა დაიწევს ეგვიპტის მდინარესავით.

ცაში აიგო მან თავისი სამყოფელი და მიწაზე დააფუძნა თავისი კამარა; მოუხმობს ზღვის წყლებს და მიუღვრის მათ მიწის ზედაპირს: უფალია. მისი სახელი.

განა ქუშელებივით არა ხართ ჩემთვის, ისრაელიანებო? ამბობს უფალი; განა ისრაელი არ ამოვიყვანე ეგვიპტის ქვეყნიდან, როგორც ფილისტიმელნი ქაფთორიდან და არამელნი კირიდან?

აჰა, უფლის ღვთის თვალი ცოდვილ სამეფოზეა და აღვგვი მას პირისაგან მიწისა, ოღონდ საბოლოოდ არ აღვგვი იაკობის სახლს, ამბობს უფალი.

რადგან, აჰა, ვბრძანებ და გავცხრილავ ისრაელის სახლის ყველა ხალხს, როგორც ხორბალი იცხრილება. და ერთი მარცვალიც არ დავარდება მიწაზე.

მახვილით მოკვდება ყველა ცოდვილი ჩემს ერში, რომლებიც ამბობენ, არ დააჩქარებო, არ მოაწევო ჩვენზე უბედურებას.

მას ჟამს აღვმართავ დავითის დამხობილ კარავს: გარღვეულს შევკრავ, დანგრეულს გავამთელებ და ისე აღვადგენ, როგორც ძველ დროში იყო.

რათა დაეპატრონონ ედომის ნატამალს და ყველა ხალხს, რომელთა შორისაც ჩემი სახელი იხსენიება, ამბობს უფალი ღმერთი, ამის მოქმედი.

აჰა, დადგება დრო, ამბობს უფალი, როცა მხვნელი თავს წაადგება მომკელს და ყურძნის მწურავი - მთესველს; ბადაგად დაიღვრებიან მთები და გორაკები დადნებიან.

დავაბრუნებ ტყვეობიდან ჩემს ერს, ისრაელს; ააშენებენ გაუკაცურებულ ქალაქებს და დასახლდებიან; ჩაყრიან ვენახებს და დალევენ მათ ღვინოს, გააშენებენ ბაღებს და შეჭამენ მათ ხილს.

დავნერგავ მათ თავიანთ მიწაზე და აღარ აღმოიფხვრებიან თავიანთი მიწიდან, რომელიც მივეცი მათ, ამბობს უფალი, შენი ღმერთი.