Апока́липсисъ {открове́нiе} Иису́са Христа́, его́же {е́же} даде́ Ему́ Бо́гъ, показа́ти рабо́мъ Свои́мъ, и́мже подоба́етъ бы́ти вско́рѣ. И сказа́, посла́въ чрезъ А́нгела Своего́ рабу́ Своему́ Иоа́нну,

и́же свидѣ́телствова сло́во Бо́жiе и свидѣ́телство Иису́съ Христо́во, и ели́ка ви́дѣ.

Блаже́нъ чты́й, и слы́шащiи словеса́ проро́чествiя, и соблюда́ющiи пи́саная въ не́мъ: вре́мя бо бли́зъ.

Иоа́ннъ седми́мъ це́рквамъ, я́же су́ть во Асі́и: благода́ть ва́мъ и ми́ръ от Су́щаго, и И́же бѣ́, и Гряду́щаго, и от седми́ духо́въ, и́же предъ престо́ломъ Его́ су́ть,

и от Иису́са Христа́, И́же е́сть свидѣ́тель вѣ́рный, пе́рвенецъ изъ ме́ртвыхъ и кня́зь царе́й земны́хъ: лю́бящу ны́ и омы́вшу на́съ от грѣ́хъ на́шихъ Кро́вiю Свое́ю,

и сотвори́лъ е́сть на́съ цари́ и иере́и Бо́гу и Отцу́ Своему́, Тому́ сла́ва и держа́ва во вѣ́ки вѣко́въ. Ами́нь.

Се́, гряде́тъ со о́блаки, и у́зритъ Его́ вся́ко о́ко и и́же Его́ прободо́ша, и пла́чь сотворя́тъ о Не́мъ вся́ колѣ́на земна́я. Е́й, ами́нь.

А́зъ е́смь А́лфа и Оме́га, нача́токъ и коне́цъ, глаго́летъ Госпо́дь, сы́й, и И́же бѣ́, и гряды́й, Вседержи́тель.

А́зъ Иоа́ннъ, и́же и бра́тъ ва́шъ и о́бщникъ въ печа́ли и во ца́рствiи и въ терпѣ́нiи Иису́съ Христо́вѣ, бы́хъ во о́стровѣ нарица́емѣмъ Па́тмосъ за сло́во Бо́жiе и за свидѣ́телство Иису́съ Христо́во.

Бы́хъ въ ду́сѣ въ де́нь недѣ́лный, и слы́шахъ за собо́ю гла́съ ве́лiй я́ко трубы́ глаго́лющiя: А́зъ е́смь А́лфа и Оме́га, Пе́рвый и Послѣ́днiй:

и: я́же ви́диши, напиши́ въ кни́гу, и посли́ це́рквамъ, я́же су́ть во Асі́и: во Ефе́съ и въ Сми́рну, въ Перга́мъ и въ Ѳиати́ръ, и въ Сарди́съ и въ Филаделфі́ю и въ Лаодикі́ю.

И обрати́хся ви́дѣти гла́съ, и́же глаго́лаше со мно́ю: и обрати́вся ви́дѣхъ се́дмь свѣти́лникъ златы́хъ,

и посредѣ́ седми́ свѣти́лниковъ подо́бна Сы́ну Человѣ́чу, облече́на въ поди́ръ и препоя́сана при сосцу́ по́ясомъ златы́мъ:

глава́ же Его́ и вла́си бѣлы́ а́ки яри́на бѣ́лая, я́коже снѣ́гъ: и о́чи Его́ я́ко пла́мень о́гненъ:

и но́зѣ Его́ подо́бнѣ халколива́ну, я́коже въ пещи́ разжже́ннѣ: и гла́съ Его́ я́ко гла́съ во́дъ мно́гъ:

и держя́ въ руцѣ́ Свое́й деснѣ́й се́дмь звѣ́здъ: и изъ у́стъ Его́ ме́чь обою́ду о́стръ изостре́нъ исходя́й: и лице́ Его́ я́коже со́лнце сiя́етъ въ си́лѣ свое́й.

И егда́ ви́дѣхъ Его́, падо́хъ къ нога́ма Его́ я́ко ме́ртвъ. И положи́ десни́цу Свою́ на мнѣ́, глаго́ля ми́: не бо́йся: А́зъ е́смь Пе́рвый и Послѣ́днiй

и живы́й: и бы́хъ ме́ртвъ, и се́, жи́въ е́смь во вѣ́ки вѣко́въ, ами́нь: и и́мамъ ключи́ а́да и сме́рти.

Напиши́ у́бо, я́же ви́дѣлъ еси́, и я́же су́ть, и и́мже подоба́етъ бы́ти по се́мъ.

Та́инство седми́ звѣ́здъ, я́же ви́дѣлъ еси́ на десни́цѣ Мое́й, и се́дмь свѣти́лникъ златы́хъ: се́дмь звѣ́здъ А́нгели седми́ церкве́й су́ть: и се́дмь свѣти́лниковъ, я́же ви́дѣлъ еси́, се́дмь церкве́й су́ть.

Синодальный

1 Свидетельство Иоанна; блажен читающий и слушающий. 4 Послание семи Церквам в Асии от прославленного Христа. 9 Видение Иоанна на Патмосе и повеление записать виденное; Сын Человеческий посреди светильников.

Откровение Иисуса Христа, которое дал Ему Бог, чтобы показать рабам Своим, чему надлежит быть вскоре. И Он показал, послав оное через Ангела Своего рабу Своему Иоанну,

который свидетельствовал слово Божие и свидетельство Иисуса Христа и что он видел.

Блажен читающий и слушающие слова пророчества сего и соблюдающие написанное в нем; ибо время близко.

Иоанн семи церквам, находящимся в Асии: благодать вам и мир от Того, Который есть и был и грядет, и от семи духов, находящихся перед престолом Его,

и от Иисуса Христа, Который есть свидетель верный, первенец из мертвых и владыка царей земных. Ему, возлюбившему нас и омывшему нас от грехов наших Кровию Своею

и соделавшему нас царями и священниками Богу и Отцу Своему, слава и держава во веки веков, аминь.

Се, грядет с облаками, и узрит Его всякое око и те, которые пронзили Его; и возрыдают пред Ним все племена земные. Ей, аминь.

Я есмь Альфа и Омега, начало и конец, говорит Господь, Который есть и был и грядет, Вседержитель.

Я, Иоанн, брат ваш и соучастник в скорби и в царствии и в терпении Иисуса Христа, был на острове, называемом Патмос, за слово Божие и за свидетельство Иисуса Христа.

Я был в духе в день воскресный, и слышал позади себя громкий голос, как бы трубный, который говорил: Я есмь Альфа и Омега, Первый и Последний;

то, что видишь, напиши в книгу и пошли церквам, находящимся в Асии: в Ефес, и в Смирну, и в Пергам, и в Фиатиру, и в Сардис, и в Филадельфию, и в Лаодикию.

Я обратился, чтобы увидеть, чей голос, говоривший со мною; и обратившись, увидел семь золотых светильников

и, посреди семи светильников, подобного Сыну Человеческому, облеченного в подир* и по персям опоясанного золотым поясом: //*Длинная одежда Иудейских первосвященников и царей.

глава Его и волосы белы, как белая во́лна, как снег; и очи Его, как пламень огненный;

и ноги Его подобны халколивану, как раскаленные в печи, и голос Его, как шум вод многих.

Он держал в деснице Своей семь звезд, и из уст Его выходил острый с обеих сторон меч; и лице Его, как солнце, сияющее в силе своей.

И когда я увидел Его, то пал к ногам Его, как мертвый. И Он положил на меня десницу Свою и сказал мне: не бойся; Я есмь Первый и Последний,

и живый; и был мертв, и се, жив во веки веков, аминь; и имею ключи ада и смерти.

Итак напиши, что ты видел, и что есть, и что будет после сего.

Тайна семи звезд, которые ты видел в деснице Моей, и семи золотых светильников есть сия: семь звезд суть Ангелы семи церквей; а семь светильников, которые ты видел, суть семь церквей.

Грузинский (древн.)

გამოცხადებაჲ იესუ ქრისტესი, რომელ-იგი მოსცა მას ღმერთმან, ჩუენებად მონათა მისთა, საქმეთა მათ, რომელთაჲ ჯერ-არს ადრე აღსრულებაჲ, და გამოუცხადა მოვლინებითა ანგელოზისა მისისაჲთა მონასა მისსა იოვანეს,

რომელმანცა წამა სიტყუაჲ ღმრთისაჲ და წამებაჲ იესუ ქრისტესი, რაოდენიცა იხილა და რომელიცა არს და რომელსა ეგულების ყოფად.

ნეტარ არს, რომელი იკითხვიდეს და რომელნი ისმენდენ სიტყუათა ამის წინაწარმეტყუელებისათა და დაიმარხონ, რაჲ-იგი მას შინა წერილ არს, რამეთუ ჟამი ახლოს არს.

იოვანე, შჳდთა ეკლესიათა ასიაჲსათა: მადლი თქუენდა და მშჳდობაჲ ღმრთისაგან, რომელი არს და რომელი იყო და რომელი მომავალ არს, და შჳდთა მათ სულთაგან, რომელნი წინაშე საყდარსა მისსა არიან.

და იესუ ქრისტესგან, მოწამისა მის სარწმუნოჲსა, პირმშოჲსა შესუენებულთაჲსა და მთავრისა მეფეთა ქუეყნისათა, რომელმან შემიყუარნა ჩუენ და განგუბანნა ცოდვათა ჩუენთაგან სისხლითა თჳსითა.

და მყვნა ჩუენ სამეუფო მღდელ ღმრთისა და მამისა თჳსისა, რამეთუ მისი არს დიდებაჲ და სიმტკიცე უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.

აჰა ესერა მოვალს ღრუბელთა თანა, და იხილოს იგი ყოველმან თუალმან და რომელთა-იგი უგუმირეს მას; და გოდებდენ ტომნი ქუეყანისანი: ჰე, ამინ.

მე ვარ ანი და ჵ, იტყჳს უფალი ღმერთი, რომელი არს და რომელი იყო და რომელი მომავალ არს, ყოვლისა მპყრობელი.

მე, იოვანე, ძმაჲ თქუენი და ზიარი ჭირსა და სუფევასა და მოთმინებასა თქუენსა ქრისტე იესუს მიერ, ვიყავ ჭალაკსა მას, რომელსა ეწოდების პატმო, სიტყჳსათჳს ღმრთისა და წამებისათჳს იესუ ქრისტესისა.

ვიქმენ სულითა დღესა კჳრიაკესა და მესმა უკუანაჲთ კერძო ჩემსა ჴმაჲ დიდი, ვითარცა საყჳრისაჲ,

რომელი მეტყოდა, ვითარმედ: რომელსა-ესე ჰხედავ, დაწერე წიგნსა შინა და წარეც შჳდთა მათ ეკლესიათა: ეფესოს და ზმირნას და პერღამოს და თჳატრის და სარდეს და ფილადელფიას და ლავდიკის.

და მივიქეც მუნ ხილვად ჴმისა მის, რომელი მეტყოდა მე. და ვითარცა მივიქეც, ვიხილენ შჳდნი სასანთლენი ოქროჲსანი;

და შორის შჳდთა მათ სასანთლეთა მსგავსი ძისა კაცისაჲ, შემოსილი ზეწრითა, და ერტყა სარტყელი ოქროჲსაჲ ძუძუთა თანა მისთა.

და თავი და თმანი მისნი სპეტაკ, ვითარცა მატყლი სპეტაკი, ვითარცა თოვლი, და თუალნი მისნი, ვითარცა ალი ცეცხლისაჲ

და ფერჴნი მისნი მსგავს იყვნეს რვალსა გუნდრუკსა, ვითარცა ცეცხლსა შინა გამოჴურვებულნი, და ჴმაჲ მისი, ვითარცა ჴმაჲ წყალთა მრავალთაჲ.

და მარჯუენესა ჴელსა მისსა აქუნდეს ვარსკულავნი შჳდნი, და პირისა მისისაგან გამოვიდოდა მახჳლი ორპირი აღლესული; და პირი მისი, ვითარცა მზე, ბრწყინავს ძალითა თჳსითა.

და რაჟამს ვიხილე იგი, დავვარდი ფერჴთა თანა მისთა, ვითარცა მკუდარი. და დადვა მან მარჯუენე მისი ჩემ ზედა და თქუა: ნუ გეშინინ, მე ვარ პირველი და უკუანაჲსკნელი;

და რომელი ცხოველ ვარ; და ვიქმენ მკუდარ და, აჰა ესერა ცხოველ ვარ უკუნითი უკუნისამდე, ამინ. და მქონან კლიტენი სიკუდილისა და ჯოჯოხეთისანი.

დაწერე უკუე, რაჲ-ესე იხილე და რაჲ-ესე არს და რაჲ ეგულების ყოფად შემდგომად ამისა.

საიდუმლოჲ შჳდთა ამათ ვარსკულავთაჲ, რომელნი იხილენ მარჯუენესა ზედა ჩემსა, და შჳდნი ესე სასანთლენი ოქროჲსანი. შჳდნი ესე ვარსკულავნი ანგელოზნი შჳდთა ეკლესიათანი არიან, და შჳდნი ესე სასანთლენი შჳდნი ეკლესიანი არიან.

Узбекский

Языки

Бу китоб Исо Масиҳнинг ваҳийсидир. Худо тез орада юз бериши муқаррар бўлган ҳодисотни Ўз қулларига кўрсатиши учун Исо Масиҳга ушбу ваҳийни берди. У эса фариштасини юбориб, қули Юҳаннога буни билдирди.

Юҳанно Худонинг каломи ва Исо Масиҳнинг шаҳодати, яъни кўрган нарсаларининг ҳаммаси ҳақида гувоҳлик берди.

Бу башоратни ўқиётган ва тинглаётганлар ҳамда бу ёзилганларга амал қилувчилар бахтиёрдир. Чунки вақт яқин.

Мен, Юҳанно, Асия вилоятидаги етти Масиҳ жамоатига ёзяпман: ҳозир бор, азалдан бор бўлган, келажакда бор бўлғуси Худодан, Унинг тахти олдида турган етти Руҳдан,

шунингдек, ўликлар ичидан биринчи бўлиб тирилган, ер юзи подшоҳларининг Шоҳаншоҳи бўлган ишончли шоҳид – Исо Масиҳдан сизларга иноят ва тинчлик бўлсин.Исо Масиҳ бизни кўп севди. У Ўз қонини тўкиб, бизни гуноҳларимиздан фориғ қилди.

У бизни шоҳлар қилди, Отаси Худо учун руҳонийлар ҳам қилди. Абадий шон-шараф, мангу салтанат Унга хосдир. Омин.

Мана, У булутлар билан келяпти!Ҳар бир кўз Уни кўради,Унинг баданини тешганлар ҳам кўради.Дунёнинг жамики қабилалари У туфайли фиғон чекади.Ҳа, шундай бўлгай! Омин.

“Мен – Ибтидо ва Интиҳодирман”,- дейди Худойи Таоло,Ҳозир бор, азалдан бор бўлган,Келажакда бор бўлғуси Сарвари коинот.

Мен – Исо Масиҳнинг қайғу-ҳасрати, салтанати ва сабр-қаноатига сизлар билан шерик бўлган биродарингиз Юҳанноман. Худонинг каломи туфайли ва Исо Масиҳ учун шоҳидлик берганим сабабли Патмос оролига сургун қилинган эдим.

Раббимиз Исонинг тирилиши қутланадиган кунда мен Илоҳий Руҳнинг таъсирида қолдим. Бирданига орқамдан карнай овозига ўхшаш кучли бир нидо эшитдим: “[Мен Ибтидо ва Интиҳо, Аввалию Охиридирман.]

Кўрганларингни китобга ёзиб бор ва Асиядаги етти жамоатга – Эфес, Измир, Пергам, Тиятира, Сардис, Филаделфия ва Лаодикия шаҳарларидаги жамоатларга юбор”.

Мен билан гаплашаётган Кимсани кўриш учун ўгирилдим. Шунда етти олтин шамдонни кўрдим.

Шамдонлар ўртасида бўйи баравар узун ридо кийган ва кўксига олтин камар боғлаган Инсон Ўғлига ўхшаш бир Кимса кўринди.

Унинг боши, сочлари бамисли оқ юнг, қордек оппоқ, кўзлари эса оташ алангасидек чақнарди.

Унинг оёқлари кўрада қиздирилган ялтироқ мисга ўхшарди, овози кўп сувларнинг шов-шувини эслатарди.

Ўнг қўлида етти юлдузни тутиб турар, оғзидан ўткир дудама қилич чиқазиб турар эди. Унинг юзи куннинг қизиғида балқийдиган қуёшдай балқиб турарди.

Уни кўришим биланоқ, Унинг оёқлари остига жонсиз каби йиқилдим. У эса ўнг қўлини устимга қўйиб, шундай деди: “Қўрқма! Мен Аввалию Охиридирман.

Тирикман. Ўлган эдим ва мана, абадулабад тирикман. Омин. Ўлим ва тамуғ очқичлари Мендадир.

Шундай қилиб, нималар кўрдинг, нималар бўляпти, бундан сўнг нималар юз беради, ҳаммасини ёзиб бор.

Ўнг қўлимда сен кўрган етти юлдуз ва етти олтин шамдон сирига келсак, етти юлдуз – етти жамоатнинг фаришталари, етти шамдон эса – етти жамоатдир”.