Хвост его увлек с неба третью часть звезд и поверг их на землю. Дракон сей стал перед женою, которой надлежало родить, дабы, когда она родит, пожрать ее младенца.

И родила она младенца мужеского пола, которому надлежит пасти все народы жезлом железным; и восхищено было дитя ее к Богу и престолу Его.

А жена убежала в пустыню, где приготовлено было для нее место от Бога, чтобы питали ее там тысячу двести шестьдесят дней.

И произошла на небе война: Михаил и Ангелы его воевали против дракона, и дракон и ангелы его воевали против них,

но не устояли, и не нашлось уже для них места на небе.

И низвержен был великий дракон, древний змий, называемый диаволом и сатаною, обольщающий всю вселенную, низвержен на землю, и ангелы его низвержены с ним.

И услышал я громкий голос, говорящий на небе: ныне настало спасение и сила и царство Бога нашего и власть Христа Его, потому что низвержен клеветник братий наших, клеветавший на них пред Богом нашим день и ночь.

Они победили его кровию Агнца и словом свидетельства своего, и не возлюбили души своей даже до смерти.

Итак веселитесь, небеса и обитающие на них! Горе живущим на земле и на море! потому что к вам сошел диавол в сильной ярости, зная, что немного ему остается времени.

Когда же дракон увидел, что низвержен на землю, начал преследовать жену, которая родила младенца мужеского пола.

И даны были жене два крыла большого орла, чтобы она летела в пустыню в свое место от лица змия и там питалась в продолжение времени, времен и полвремени.

И пустил змий из пасти своей вслед жены воду как реку, дабы увлечь ее рекою.

Но земля помогла жене, и разверзла земля уста свои, и поглотила реку, которую пустил дракон из пасти своей.

И рассвирепел дракон на жену, и пошел, чтобы вступить в брань с прочими от семени ее, сохраняющими заповеди Божии и имеющими свидетельство Иисуса Христа.

1 Сатана скован, верные Христовы последователи царствуют тысячу лет. 7 Освобождение сатаны и ввержение его в озеро огненное. 11 Мертвые, малые и великие, пред белым престолом.

И увидел я Ангела, сходящего с неба, который имел ключ от бездны и большую цепь в руке своей.

Он взял дракона, змия древнего, который есть диавол и сатана, и сковал его на тысячу лет,

и низверг его в бездну, и заключил его, и положил над ним печать, дабы не прельщал уже народы, доколе не окончится тысяча лет; после же сего ему должно быть освобожденным на малое время.

И увидел я престолы и сидящих на них, которым дано было судить, и души обезглавленных за свидетельство Иисуса и за слово Божие, которые не поклонились зверю, ни образу его, и не приняли начертания на чело свое и на руку свою. Они ожили и царствовали со Христом тысячу лет.

Прочие же из умерших не ожили, доколе не окончится тысяча лет. Это – первое воскресение.

Блажен и свят имеющий участие в воскресении первом: над ними смерть вторая не имеет власти, но они будут священниками Бога и Христа и будут царствовать с Ним тысячу лет.

Когда же окончится тысяча лет, сатана будет освобожден из темницы своей и выйдет обольщать народы, находящиеся на четырех углах земли, Гога и Магога, и собирать их на брань; число их как песок морской.

И вышли на широту земли, и окружили стан святых и город возлюбленный.

И ниспал огонь с неба от Бога и пожрал их;

а диавол, прельщавший их, ввержен в озеро огненное и серное, где зверь и лжепророк, и будут мучиться день и ночь во веки веков.

И увидел я великий белый престол и Сидящего на нем, от лица Которого бежало небо и земля, и не нашлось им места.

И увидел я мертвых, малых и великих, стоящих пред Богом, и книги раскрыты были, и иная книга раскрыта, которая есть книга жизни; и судимы были мертвые по написанному в книгах, сообразно с делами своими.

Тогда отдало море мертвых, бывших в нем, и смерть и ад отдали мертвых, которые были в них; и судим был каждый по делам своим.

И смерть и ад повержены в озеро огненное. Это смерть вторая.

И кто не был записан в книге жизни, тот был брошен в озеро огненное.

Церковнославянский (рус)

И зна́менiе ве́лiе яви́ся на небеси́: жена́ облече́на въ со́лнце, и луна́ подъ нога́ма ея́, и на главѣ́ ея́ вѣне́цъ от звѣ́здъ двоюна́десяте:

и во чре́вѣ иму́щи, вопiе́тъ боля́щи и стра́ждущи роди́ти.

И яви́ся и́но зна́менiе на небеси́: и се́, змі́й вели́къ че́рменъ, имѣ́я гла́въ се́дмь и рого́въ де́сять, и на глава́хъ его́ се́дмь вѣне́цъ:

и хо́ботъ его́ отто́рже тре́тiю ча́сть звѣ́здъ небе́сныхъ и положи́ я́ въ зе́млю {пове́рже я́ на зе́млю}. И змі́й стоя́ше предъ жено́ю хотя́щею роди́ти, да, егда́ роди́тъ, снѣ́сть ча́до ея́.

И роди́ сы́на му́жеска, и́же и́мать упасти́ вся́ язы́ки жезло́мъ желѣ́знымъ: и восхище́но бы́сть ча́до ея́ къ Бо́гу и престо́лу Его́.

А жена́ бѣжа́ въ пусты́ню, идѣ́же имѣ́ мѣ́сто угото́вано от Бо́га, да та́мо пита́ется дні́й ты́сящу двѣ́стѣ шестьдеся́тъ.

И бы́сть бра́нь на небеси́: Михаи́лъ и А́нгели его́ бра́нь сотвори́ша со змі́емъ, и змі́й бра́ся и а́ггели его́,

и не возмого́ша, и мѣ́ста не обрѣ́теся и́мъ ктому́ на небеси́.

И вложе́нъ {пове́рженъ} бы́сть змі́й вели́кiй, змі́й дре́внiй, нарица́емый дiа́волъ и сатана́, льстя́й вселе́нную всю́, и вложе́нъ {пове́рженъ} бы́сть на зе́млю, и а́ггели его́ съ ни́мъ низве́ржени бы́ша.

И слы́шахъ гла́съ ве́лiй на небеси́, глаго́лющь: ны́нѣ бы́сть спасе́нiе и си́ла и ца́рство Бо́га на́шего и о́бласть Христа́ Его́, я́ко низложе́нъ бы́сть клеветни́къ бра́тiи на́шея, оклевеща́я и́хъ предъ Бо́гомъ на́шимъ де́нь и но́щь.

И ті́и побѣди́ша его́ кро́вiю А́гнчею и сло́вомъ свидѣ́телства своего́, и не возлюби́ша ду́шъ свои́хъ да́же до сме́рти.

Сего́ ра́ди весели́теся, небеса́ и живу́щiи на ни́хъ. Го́ре живу́щымъ на земли́ и мо́ри, я́ко сни́де дiа́волъ къ ва́мъ, имѣ́я я́рость вели́кую, вѣ́дый, я́ко вре́мя ма́ло и́мать.

И егда́ ви́дѣ змі́й, я́ко низложе́нъ бы́сть на зе́млю, гоня́ше жену́, я́же роди́ му́жеска.

И дана́ бы́ша женѣ́ два́ крила́ орла́ вели́каго, да пари́тъ въ пусты́ню въ мѣ́сто свое́, идѣ́же препита́на бя́ше ту́ вре́мя и време́нъ и по́лъ вре́мене, от лица́ змiи́на.

И испусти́ змі́й за жено́ю изъ у́стъ свои́хъ во́ду я́ко рѣку́, да ю́ въ рѣцѣ́ потопи́тъ.

И помо́же земля́ женѣ́, и отве́рзе земля́ уста́ своя́, и пожре́ рѣку́, ю́же изведе́ змі́й от у́стъ свои́хъ.

И разгнѣ́вася змі́й на жену́ и и́де сотвори́ти бра́нь со оста́вшимъ сѣ́менемъ ея́, и́же соблюда́ютъ за́повѣди Бо́жiя и имѣ́ютъ свидѣ́телство Иису́съ Христо́во.

И ви́дѣхъ А́нгела сходя́ща съ небесе́, имѣ́юща клю́чь бе́здны и у́же вели́ко въ руцѣ́ свое́й:

и я́тъ змі́я, змі́я дре́вняго, и́же е́сть дiа́волъ и сатана́, и связа́ и́ на ты́сящу лѣ́тъ,

и въ бе́здну затвори́ {вве́рже} его́, и заключи́ его́, и запечатлѣ́ надъ ни́мъ, да не прельсти́тъ ктому́ язы́ки, до́ндеже сконча́ется ты́сяща лѣ́тъ: и по си́хъ подоба́етъ ему́ отрѣше́ну бы́ти на ма́ло вре́мя.

И ви́дѣхъ престо́лы и сѣдя́щыя на ни́хъ, и су́дъ да́нъ бы́сть и́мъ: и ду́шы расте́саныхъ за свидѣ́телство Иису́сово и за сло́во Бо́жiе, и́же не поклони́шася звѣ́рю, ни ико́нѣ его́, и не прiя́ша начерта́нiя на челѣ́хъ свои́хъ и на руцѣ́ свое́й. И ожи́ша и воцари́шася со Христо́мъ ты́сящу лѣ́тъ:

про́чiи же мертвецы́ не ожи́ша, до́ндеже сконча́ется ты́сяща лѣ́тъ. Се́ воскресе́нiе пе́рвое.

Блаже́нъ и свя́тъ, и́же и́мать ча́сть въ воскресе́нiи пе́рвѣмъ: на ни́хже сме́рть втора́я не и́мать о́бласти, но бу́дутъ иере́е Бо́гу и Христу́ и воцаря́тся съ Ни́мъ ты́сящу лѣ́тъ.

И егда́ сконча́ется ты́сяща лѣ́тъ, разрѣше́нъ бу́детъ сатана́ от темни́цы своея́ и изы́детъ прельсти́ти язы́ки су́щыя на четы́рехъ у́глѣхъ земли́, Го́га и Маго́га, собра́ти и́хъ на бра́нь, и́хже число́ я́ко песо́къ морскі́й.

И взыдо́ша на широту́ земли́ и обыдо́ша святы́хъ ста́нъ и гра́дъ возлю́бленный.

И сни́де о́гнь от Бо́га съ небесе́ и пояде́ я́:

и дiа́волъ льстя́й и́хъ вве́рженъ бу́детъ въ е́зеро о́гненно и жу́пелно, идѣ́же звѣ́рь и лжи́вый проро́къ: и му́чени бу́дутъ де́нь и но́щь во вѣ́ки вѣко́въ.

И ви́дѣхъ престо́лъ вели́къ бѣ́лъ и Сѣдя́щаго на не́мъ, Его́же от лица́ бѣжа́ не́бо и земля́, и мѣ́сто не обрѣ́теся и́мъ.

И ви́дѣхъ мертвецы́ ма́лыя и вели́кiя стоя́щя предъ Бо́гомъ, и кни́ги разгну́шася: и и́на кни́га отве́рзеся, я́же е́сть живо́тная: и су́дъ прiя́ша мертвецы́ от напи́саныхъ въ кни́гахъ, по дѣло́мъ и́хъ.

И даде́ мо́ре мертвецы́ своя́, и сме́рть и а́дъ да́ста своя́ мертвецы́: и су́дъ прiя́ша по дѣло́мъ свои́мъ,

и сме́рть и а́дъ вве́ржена бы́ста въ е́зеро о́гненное. И се́ е́сть втора́я сме́рть.

И и́же не обрѣ́теся въ кни́зѣ живо́тнѣй напи́санъ, вве́рженъ бу́детъ въ е́зеро о́гненное.

Грузинский

Языки

და გამოჩნდა დიადი ნიშანი ცაში: ქალი, რომელსაც ემოსა მზე, მთვარე ესვენა ფერხთით და თორმეტი ვარსკვლავის გვირგვინი ედგა თავზე.

მუცლად ეღო და კიოდა მშობიარობის კივილით გაწამებული.

სხვა ნიშანიც გამოჩნდა ცაში: აჰა, წითელი ურჩხული დიდი, რომელსაც ჰქონდა შვიდი თავი და ათი რქა, და თავს ედგა შვიდი გვირგვინი.

კუდით მოითრევდა ცის ვარსკვლავთა მესამედს, გადმოყარა ისინი ქვეყნად და დადგა ურჩხული ქალის წინაშე, რომელსაც უნდა ეშვა, რათა შობისთანავე შთაენთქა მისი შვილი.

და შვა ძე, რომელსაც რკინის კვერთხით უნდა ემწყემსა ყველა ხალხი: და ატაცებულ იქნა მისი შვილი ღვთისა და მისი ტახტის წინაშე.

ქალი კი ილტვოდა უდაბნოში, სადაც აქვს თავისი ადგილი, გამზადებული ღვთის მიერ, რათა არჩენდნენ იქ ათას ორას სამოცი დღე.

და ატყდა ბრძოლა ცაში: მიქაელი და მისი ანგელოზები ებრძოდნენ ურჩხულს, ურჩხული და მისი ანგელოზები კი ებრძოდნენ მათ.

მაგრამ ვერ იმძლავრეს და აღარ აღმოჩნდა მათი ადგილი ცაში.

და გადმოვარდა დიდი ურჩხული, დასაბამიერი გველი, რომელსაც ჰქვია ეშმაკი და სატანა, მთელი საწუთროს მაცდური; გადმოვარდა ქვეყნად და თან გადმოჰყვნენ მისი ანგელოზები.

მაშინ მომესმა მგრგვინავი ხმა ცაში, რომელმაც თქვა: აწ იქმნა ხსნა, ძალი და სუფევა ჩვენი ღმრთისა და ხელმწიფება მისი ქრისტესი, რადგანაც დაემხო ბრალმდებელი ჩვენი ძმებისა, რომელიც ბრალს სდებდა მათ ჩვენი ღმერთის წინაშე დღისით თუ ღამით.

იმძლავრეს მასზე კრავის სისხლით და მათი მოწმობის სიტყვით, და არ შეიყვარეს მათი სული, თვით სიკვდილამდე.

მაშ, ხარობდეთ ზეცანო და ზეცის მკვიდრნო! მაგრამ ვაი მიწას და ზღვას, რადგანაც თქვენში ჩამოგდებულ იქნა ეშმაკი, აღსავსე სასტიკი რისხვით, ვინაიდან იცის, რომ ცოტაღა დარჩა ხანი.

და როცა იხილა ურჩხულმა, რომ დაემხო ქვეყნად, დევნა დაუწყო ქალს, რომელმაც შვა ვაჟი.

მაგრამ მიეცა ქალს ორი ფრთა ვეება არწივისა, რათა გარიდებოდა ურჩხულს და გაფრენილიყო უდაბნოში, თავის ადგილას, სადაც უნდა ერჩინა თავი დროის, დროთა და ნახევარი დროის მანძილზე.

მაშინ გველმა თავისი პირიდან მდინარესავით ამოუშვა წყალი ქალის კვალდაკვალ, რათა წაეღო იგი მდინარეს.

მაგრამ მიწა შეეწია ქალს: განახვნა ბაგენი და შთანთქა მდინარე, რომელიც ურჩხულმა ამოუშვა პირიდან.

მაშინ განრისხდა ურჩხული ქალზე და გასწია, რათა შებმოდა დანარჩენებს მისი მოდგმიდან, რომლებიც იცავენ ღვთის მცნებებს და აქვთ იესოს მოწმობა.

ვიხილე ზეცით ჩამომავალი ანგელოზი, რომელსაც ხელთ ეპყრა უფსკრულის გასაღები და გრძელი ჯაჭვი.

და შეიპყრო ურჩხული, დასაბამიერი გველი, რომელიც არის ეშმაკი და სატანა, და შეკრა იგი ათასი წლით.

უფსრულში ჩააგდო და შიგ გამომწყვდეული ბეჭდით დაბეჭდა, რათა აღარ აცთუნებდეს ხალხებს, ვიდრე არ გასრულდება ათასი წელი, რის შემდეგაც მცირედი ხნით დაიხსნის თავს.

ვიხილე ტახტნი და მათზე მსხდომარენი, რომელთაც მიეცა ხელმწიფება მსჯავრის აღსრულებისა, და იესოს მოწმობისა და ღვთის სიტყვისათვის თავმოკვეთილთა სულები, რომლებიც არც მხეცს ეთაყვანენ, არც მის ხატებას, და არ მიიღეს მისი ნიშანი თავიანთ შუბლსა თუ ხელზე; ამიტომაც გაცოცხლდნენ და ქრისტესთან ერთად სუფევდნენ ათას წელიწადს.

დანარჩენი მკვდრები კი არ გაცოცხლებულან ათასი წლის გასრულებამდე. ეს არის პირველი აღდგომა.

ნეტარი და წმიდაა ყველა, ვისაც წილი უდევს პირველ აღდგომაში. მეორე სიკვდილის ხელმწიფება არ ვრცელდება მათზე, არამედ იქნებიან მღვდლები ღვთისა და ქრისტესი, ვისთან ერთადაც იმეფებენ ათას წელიწადს.

ხოლო ათასი წლის გასრულების შემდეგ სატანა თავს დაიხსნის საპყრობილედან.

და გამოვა, რათა ქვეყნიერების ოთხსავ მხარეს აცთუნოს ხალხები, გოგი და მაგოგი, და საბრძოლველად შეკრიბოს ისინი, რომელთა სიმრავლე, როგორც ქვიშა ზღვისა,

მართლაც მოედვნენ მიწის მთელ სივრცეს და გარს შემოადგნენ წმიდათა ბანაკსა და საყვარელ ქალაქს; მაგრამ ჩამოეშვა ცეცხლი ზეცით და შთანთქა ისინი.

ხოლო ეშმაკი, რომელმაც აცდუნა ისინი, ჩაგდებულ იქნა ცეცხლისა და გოგირდის ტბაში, სადაც არიან მხეცი და ცრუ წინასწარმეტყველი; და ეწამებიან დღე და ღამ უკუნითი უკუნისამდე.

მაშინ ვიხილე დიდი თეთრი ტახტი და მასზე მჯდომარე, ვისი სახისგანაც ილტვოდნენ მიწა და ცა, და აღარ აღმოჩნდა ადგილი მათი.

და ვიხილე ტახტის წინ მდგომარე მკვდრები, დიდნი თუ მცირენი, და გადაშლილი წიგნები. გადაიშალა სხვა წიგნიც, რომელიც არის სიცოცხლის წიგნი, და, თანახმად იმისა, რაც წიგნებში წერია, მათი საქმისამებრ განკითხულ იქნენ მკვდრები.

ზღვამ, სიკვდილმა და ჯოჯოხეთმა დააბრუნეს თავიანთი მკვდრები, და, თანახმად მისი საქმისა, განკითხულ იქნა თვითეული.

სიკვდილი და ჯოჯოხეთი კი დაინთქნენ ცეცხლის ტბაში, და სწორედ ცეცხლის ეს ტბაა მეორე სიკვდილი.

ცეცხლის ტბაშივე ჩავარდა, ვინც არ იყო ჩაწერილი სიცოცხლის წიგნში.