Скрыть
12:1
12:2
12:4
12:8
12:13
12:15
12:16
12:17
12:18
Глава 13 
13:2
13:3
13:4
13:6
13:9
13:11
13:12
13:14
13:15
13:17
Церковнославянский (рус)
И зна́менiе ве́лiе яви́ся на небеси́: жена́ облече́на въ со́лнце, и луна́ подъ нога́ма ея́, и на главѣ́ ея́ вѣне́цъ от­ звѣ́здъ двою­на́­де­ся­те:
и во чре́вѣ иму́щи, вопiе́тъ боля́щи и стра́ждущи роди́ти.
И яви́ся и́но зна́менiе на небеси́: и се́, змі́й вели́къ че́рменъ, имѣ́я гла́въ се́дмь и рого́въ де́сять, и на глава́хъ его́ се́дмь вѣне́цъ:
и хо́ботъ его́ от­то́рже тре́тiю ча́сть звѣ́здъ небе́сныхъ и положи́ я́ въ зе́млю {пове́рже я́ на зе́млю}. И змі́й стоя́ше предъ жено́ю хотя́щею роди́ти, да, егда́ роди́тъ, снѣ́сть ча́до ея́.
И роди́ сы́на му́жеска, и́же и́мать упасти́ вся́ язы́ки жезло́мъ желѣ́знымъ: и восхище́но бы́сть ча́до ея́ къ Бо́гу и престо́лу Его́.
А жена́ бѣжа́ въ пусты́ню, идѣ́же имѣ́ мѣ́сто угото́вано от­ Бо́га, да та́мо пита́ет­ся дні́й ты́сящу двѣ́стѣ шестьдеся́тъ.
И бы́сть бра́нь на небеси́: Михаи́лъ и А́нгели его́ бра́нь сотвори́ша со змі́емъ, и змі́й бра́ся и а́ггели его́,
и не воз­мого́ша, и мѣ́ста не обрѣ́теся и́мъ ктому́ на небеси́.
И вложе́нъ {пове́рженъ} бы́сть змі́й вели́кiй, змі́й дре́внiй, нарица́емый дiа́волъ и сатана́, льстя́й вселе́н­ную всю́, и вложе́нъ {пове́рженъ} бы́сть на зе́млю, и а́ггели его́ съ ни́мъ низве́ржени бы́ша.
И слы́шахъ гла́съ ве́лiй на небеси́, глаго́лющь: ны́нѣ бы́сть спасе́нiе и си́ла и ца́р­ст­во Бо́га на́­шего и о́бласть Христа́ Его́, я́ко низложе́нъ бы́сть клеветни́къ бра́тiи на́­шея, оклевеща́я и́хъ предъ Бо́гомъ на́шимъ де́нь и но́щь.
И ті́и побѣди́ша его́ кро́вiю А́гнчею и сло́вомъ свидѣ́тел­ст­ва сво­его́, и не воз­люби́ша ду́шъ сво­и́хъ да́же до сме́рти.
Сего́ ра́ди весели́теся, небеса́ и живу́щiи на ни́хъ. Го́ре живу́щымъ на земли́ и мо́ри, я́ко сни́де дiа́волъ къ ва́мъ, имѣ́я я́рость вели́кую, вѣ́дый, я́ко вре́мя ма́ло и́мать.
И егда́ ви́дѣ змі́й, я́ко низложе́нъ бы́сть на зе́млю, гоня́ше жену́, я́же роди́ му́жеска.
И дана́ бы́ша женѣ́ два́ крила́ орла́ вели́каго, да пари́тъ въ пусты́ню въ мѣ́сто свое́, идѣ́же препита́на бя́ше ту́ вре́мя и време́нъ и по́лъ вре́мене, от­ лица́ змiи́на.
И испусти́ змі́й за жено́ю изъ у́стъ сво­и́хъ во́ду я́ко рѣку́, да ю́ въ рѣцѣ́ потопи́тъ.
И помо́же земля́ женѣ́, и от­ве́рзе земля́ уста́ своя́, и пожре́ рѣку́, ю́же изведе́ змі́й от­ у́стъ сво­и́хъ.
И разгнѣ́вася змі́й на жену́ и и́де сотвори́ти бра́нь со оста́в­шимъ сѣ́менемъ ея́, и́же соблюда́ютъ за́повѣди Бо́жiя и имѣ́ютъ свидѣ́тел­ст­во Иису́съ Христо́во.
И ста́хъ на песцѣ́ морстѣ́мъ: и ви́дѣхъ изъ мо́ря звѣ́ря исходя́ща, иму́ща гла́въ се́дмь и рого́въ де́сять, и на ро́зѣхъ его́ вѣне́цъ де́сять, а на глава́хъ его́ имена́ ху́лна.
Звѣ́рь, его́же ви́дѣхъ, бѣ́ подо́бенъ ры́си, и но́зѣ ему́ я́ко медвѣ́ди, и уста́ его́ я́ко уста́ льво́ва: и даде́ ему́ змі́й си́лу свою́ и престо́лъ сво́й и о́бласть вели́кую.
И ви́дѣхъ еди́ну от­ гла́въ его́ я́ко заколе́ну въ сме́рть, и я́зва сме́рти его́ исцѣлѣ́. И чуди́ся вся́ земля́ вслѣ́дъ звѣ́ря, и поклони́шася змі́ю, и́же даде́ о́бласть звѣ́рю,
и поклони́шася звѣ́рю, глаго́люще: кто́ подо́бенъ звѣ́рю и кто́ мо́жетъ ра́товатися съ ни́мъ?
И дана́ бы́ша ему́ уста́ глаго́люща вели́ка и ху́лна, и дана́ бы́сть ему́ о́бласть твори́ти ме́сяцъ четы́редесять два́.
И от­ве́рзе уста́ своя́ въ хуле́нiе къ Бо́гу, ху́лити и́мя Его́ и селе́нiе Его́ и живу́щыя на небеси́.
И дано́ бы́сть ему́ бра́нь твори́ти со святы́ми и побѣди́ти я́: и дана́ бы́сть ему́ о́бласть на вся́цѣмъ колѣ́нѣ [люді́й] и на язы́цѣхъ и племенѣ́хъ.
И покло́нят­ся ему́ вси́ живу́щiи на земли́, и́мже не напи́сана су́ть имена́ въ кни́гахъ живо́тныхъ А́гнца заколе́наго от­ сложе́нiя мíра.
А́ще кто́ и́мать у́хо, да слы́шитъ.
И́же а́ще въ плѣне́нiе веде́тъ, въ плѣне́нiе по́йдетъ: а́ще кто́ ору́жiемъ убiе́тъ, подоба́етъ ему́ ору́жiемъ убiе́ну бы́ти. Здѣ́ е́сть терпѣ́нiе и вѣ́ра святы́хъ.
И ви́дѣхъ и́наго звѣ́ря восходя́щаго от­ земли́, и имѣ́яше ро́га два́, подо́бна а́гнчымъ, и глаго́лаше я́ко змі́й.
И вла́сть пе́рваго звѣ́ря всю́ творя́ше предъ ни́мъ: и творя́ше зе́млю и вся́ живу́щыя на не́й поклони́тися пе́рвому звѣ́рю, ему́же исцѣле́на бы́сть я́зва сме́ртная:
и сотвори́ чудеса́ вели́ка, да и о́гнь сотвори́тъ сходи́ти съ небесе́ на зе́млю предъ человѣ́ки.
И льсти́тъ живу́щыя на земли́, ра́ди зна́менiй, я́же дана́ бы́ша ему́ предъ звѣ́ремъ твори́ти, глаго́ля живу́щымъ на земли́, сотвори́ти о́бразъ звѣ́рю, и́же и́мать я́зву ору́жную и жи́въ бы́сть.
И дано́ бы́сть ему́ да́ти ду́хъ о́бразу звѣри́ну, да проглаго́летъ ико́на звѣри́на и сотвори́тъ, да и́же а́ще не покло́нят­ся о́бразу звѣри́ному, убiе́ни бу́дутъ.
И сотвори́тъ вся́ ма́лыя и вели́кiя, бога́тыя и убо́гiя, свобо́дныя и рабо́тныя, да да́стъ и́мъ начерта́нiе на деснѣ́й руцѣ́ и́хъ или́ на челѣ́хъ и́хъ,
да никто́же воз­мо́жетъ ни купи́ти, ни прода́ти, то́кмо кто́ и́мать начерта́нiе, или́ и́мя звѣ́ря, или́ число́ и́мене его́.
Здѣ́ му́дрость е́сть. И́же и́мать у́мъ, да почте́тъ число́ звѣри́но: число́ бо человѣ́ческо е́сть, и число́ его́ ше́сть со́тъ шестьдеся́тъ ше́сть.
Синодальный
1 Жена, облеченная в солнце; младенец; красный дракон. 7 Война на небе; хваление по причине низвержения сатаны. 13 Преследование жены драконом.
И явилось на небе великое знамение: жена, облеченная в солнце; под ногами ее луна, и на главе ее венец из двенадцати звезд.
Она имела во чреве, и кричала от болей и мук рождения.
И другое знамение явилось на небе: вот, большой красный дракон с семью головами и десятью рогами, и на головах его семь диадим.
Хвост его увлек с неба третью часть звезд и поверг их на землю. Дракон сей стал перед женою, которой надлежало родить, дабы, когда она родит, пожрать ее младенца.
И родила она младенца мужеского пола, которому надлежит пасти все народы жезлом железным; и восхищено было дитя ее к Богу и престолу Его.
А жена убежала в пустыню, где приготовлено было для нее место от Бога, чтобы питали ее там тысячу двести шестьдесят дней.
И произошла на небе война: Михаил и Ангелы его воевали против дракона, и дракон и ангелы его воевали против них,
но не устояли, и не нашлось уже для них места на небе.
И низвержен был великий дракон, древний змий, называемый диаволом и сатаною, обольщающий всю вселенную, низвержен на землю, и ангелы его низвержены с ним.
И услышал я громкий голос, говорящий на небе: ныне настало спасение и сила и царство Бога нашего и власть Христа Его, потому что низвержен клеветник братий наших, клеветавший на них пред Богом нашим день и ночь.
Они победили его кровию Агнца и словом свидетельства своего, и не возлюбили души своей даже до смерти.
Итак веселитесь, небеса и обитающие на них! Горе живущим на земле и на море! потому что к вам сошел диавол в сильной ярости, зная, что немного ему остается времени.
Когда же дракон увидел, что низвержен на землю, начал преследовать жену, которая родила младенца мужеского пола.
И даны были жене два крыла большого орла, чтобы она летела в пустыню в свое место от лица змия и там питалась в продолжение времени, времен и полвремени.
И пустил змий из пасти своей вслед жены воду как реку, дабы увлечь ее рекою.
Но земля помогла жене, и разверзла земля уста свои, и поглотила реку, которую пустил дракон из пасти своей.
И рассвирепел дракон на жену, и пошел, чтобы вступить в брань с прочими от семени ее, сохраняющими заповеди Божии и имеющими свидетельство Иисуса Христа.
1 Видение зверя с семью головами и десятью рогами. 11 Видение зверя с двумя рогами, число которого 666.
И стал я на песке морском, и увидел выходящего из моря зверя с семью головами и десятью рогами: на рогах его было десять диадим, а на головах его имена богохульные.
Зверь, которого я видел, был подобен барсу; ноги у него – как у медведя, а пасть у него – как пасть у льва; и дал ему дракон силу свою и престол свой и великую власть.
И видел я, что одна из голов его как бы смертельно была ранена, но эта смертельная рана исцелела. И дивилась вся земля, следя за зверем, и поклонились дракону, который дал власть зверю,
и поклонились зверю, говоря: кто подобен зверю сему? и кто может сразиться с ним?
И даны были ему уста, говорящие гордо и богохульно, и дана ему власть действовать сорок два месяца.
И отверз он уста свои для хулы на Бога, чтобы хулить имя Его, и жилище Его, и живущих на небе.
И дано было ему вести войну со святыми и победить их; и дана была ему власть над всяким коленом и народом, и языком и племенем.
И поклонятся ему все живущие на земле, которых имена не написаны в книге жизни у Агнца, закланного от создания мира.
Кто имеет ухо, да слышит.
Кто ведет в плен, тот сам пойдет в плен; кто мечом убивает, тому самому надлежит быть убиту мечом. Здесь терпение и вера святых.
И увидел я другого зверя, выходящего из земли; он имел два рога, подобные агнчим, и говорил как дракон.
Он действует перед ним со всею властью первого зверя и заставляет всю землю и живущих на ней поклоняться первому зверю, у которого смертельная рана исцелела;
и творит великие знамения, так что и огонь низводит с неба на землю перед людьми.
И чудесами, которые дано было ему творить перед зверем, он обольщает живущих на земле, говоря живущим на земле, чтобы они сделали образ зверя, который имеет рану от меча и жив.
И дано ему было вложить дух в образ зверя, чтобы образ зверя и говорил и действовал так, чтобы убиваем был всякий, кто не будет поклоняться образу зверя.
И он сделает то, что всем, малым и великим, богатым и нищим, свободным и рабам, положено будет начертание на правую руку их или на чело их,
и что никому нельзя будет ни покупать, ни продавать, кроме того, кто имеет это начертание, или имя зверя, или число имени его.
Здесь мудрость. Кто имеет ум, тот сочти число зверя, ибо это число человеческое; число его шестьсот шестьдесят шесть.
Darauf zeigte sich am Himmel eine gewaltige Erscheinung: Es war eine Frau, die war mit der Sonne bekleidet und hatte den Mond unter ihren Füßen und trug auf dem Kopf eine Krone von zwölf Sternen.
Sie stand kurz vor der Geburt und die Wehen ließen sie vor Schmerz aufschreien.
Dann zeigte sich am Himmel eine andere Erscheinung: ein großer, feuerroter Drache mit sieben Köpfen und zehn Hörnern. Jeder Kopf trug eine Krone.
Mit seinem Schwanz fegte der Drache ein Drittel der Sterne vom Himmel und schleuderte sie auf die Erde. Er stand vor der Frau, die ihr Kind gebären sollte, und wollte es verschlingen, sobald es geboren wäre.
Die Frau brachte einen Sohn zur Welt, der alle Völker der Erde mit eisernem Zepter regieren wird. Das Kind wurde sofort nach der Geburt weggenommen und zu Gott, zum Thron Gottes, gebracht.
Die Frau aber flüchtete in die Wüste; dort hatte Gott ihr einen Zufluchtsort geschaffen, an dem sie zwölfhundertsechzig Tage lang mit Nahrung versorgt werden sollte.
Dann brach im Himmel ein Krieg aus. Michael mit seinen Engeln kämpfte gegen den Drachen. Der Drache mit seinen Engeln wehrte sich;
aber er konnte nicht standhalten. Samt seinen Engeln musste er seinen Platz im Himmel räumen.
Der große Drache wurde hinuntergestürzt! Er ist die alte Schlange, die auch Teufel oder Satan genannt wird und die ganze Welt verführt. Er wurde auf die Erde hinuntergestürzt mit allen seinen Engeln.
Dann hörte ich eine mächtige Stimme im Himmel sagen:

»Jetzt ist es geschehen: Unser Gott hat gesiegt!
Jetzt hat er seine Gewalt gezeigt
und seine Herrschaft angetreten!
Jetzt liegt die Macht in den Händen des Königs,
den er gesalbt und eingesetzt hat!
Der Ankläger unserer Brüder und Schwestern ist gestürzt;
er, der sie Tag und Nacht vor Gott beschuldigte,
ist nun aus dem Himmel hinausgeworfen.

Unsere Brüder und Schwestern haben ihn besiegt
durch das Blut des Lammes
und durch ihr standhaftes Bekenntnis.
Sie waren bereit, dafür ihr Leben zu opfern
und den Tod auf sich zu nehmen.
Darum freue dich, Himmel,
mit allen, die in dir wohnen!
Ihr aber, Land und Meer, müsst zittern,
seit der Teufel dort unten bei euch ist!
Seine Wut ist ungeheuer groß;
denn er weiß, er hat nur noch wenig Zeit!«
Als der Drache sah, dass er auf die Erde geworfen war, begann er, die Frau zu verfolgen, die den Sohn geboren hatte.
Aber die Frau erhielt die beiden Flügel des großen Adlers, um an ihren Zufluchtsort in der Wüste zu fliehen. Dort sollte sie dreieinhalb Jahre mit Nahrung versorgt werden und vor der Schlange sicher sein.
Die Schlange schickte aus ihrem Rachen einen Wasserstrom hinter der Frau her, um sie fortzuschwemmen.
Aber die Erde kam der Frau zu Hilfe: Sie öffnete sich und schluckte den Strom, den der Drache aus seinem Rachen ausstieß.
Da wurde der Drache wütend über die Frau und ging fort, um ihre übrigen Nachkommen zu bekämpfen. Das sind die Menschen, die Gottes Gebote befolgen und festhalten an dem, wofür Jesus als Zeuge einsteht.
Der Drache trat ans Ufer des Meeres.
Und ich sah ein Tier aus dem Meer heraufsteigen, das hatte zehn Hörner und sieben Köpfe. Auf jedem Horn trug es eine Krone, und auf seine Köpfe waren Herrschertitel geschrieben, die Gott beleidigten.
Das Tier, das ich sah, war wie ein Leopard, hatte Füße wie Bärentatzen und einen Rachen wie ein Löwe. Der Drache verlieh dem Tier seine eigene Kraft, seinen Thron und seine große Macht.
Einer der Köpfe des Tieres sah aus, als hätte er eine tödliche Wunde erhalten; aber die Wunde wurde geheilt.

Die ganze Erde lief dem Tier staunend nach.

Alle Menschen beteten den Drachen an, weil er seine Macht dem Tier verliehen hatte. Sie beteten auch das Tier an und sagten: »Wer kommt diesem Tier gleich? Wer kann es mit ihm aufnehmen?«
Das Tier durfte unerhörte Reden halten, mit denen es Gott beleidigte, und es konnte zweiundvierzig Monate lang seinen Einfluss ausüben.
Es öffnete sein Maul und lästerte Gott und seinen Namen, ebenso seine himmlische Wohnung und alle, die dort im Himmel bei Gott wohnen.
Gott ließ zu, dass es mit seinem heiligen Volk Krieg führte und es besiegte; es bekam Macht über alle Völker und Nationen, über die Menschen aller Sprachen.
Alle auf der Erde werden es anbeten, alle, deren Namen nicht seit der Erschaffung der Welt im Lebensbuch des geopferten Lammes stehen.
Wer Ohren hat, soll gut zuhören:
Wer dazu bestimmt ist, gefangen zu werden, kommt in Gefangenschaft. Wer dazu bestimmt ist, mit dem Schwert getötet zu werden, wird mit dem Schwert getötet. Dann braucht Gottes heiliges Volk Standhaftigkeit und Treue!
Dann sah ich ein anderes Tier aus der Erde heraufsteigen. Es hatte zwei Hörner wie ein Lamm, aber es redete wie ein Drache.
Unter den Augen des ersten Tieres übte es dessen ganze Macht aus. Es brachte die Erde und alle ihre Bewohner dazu, das erste Tier mit der verheilten Todeswunde anzubeten.
Das zweite Tier tat große Wunder: Vor allen Menschen ließ es sogar Feuer vom Himmel auf die Erde herabfallen.
Durch die Wunder, die es im Dienst des ersten Tieres tun konnte, täuschte es alle Menschen, die auf der Erde lebten. Es überredete sie, ein Standbild zu errichten zu Ehren des ersten Tieres, das mit dem Schwert tödlich verwundet worden und wieder ins Leben zurückgekehrt war.
Das zweite Tier bekam sogar die Macht, das Standbild des ersten Tieres zu beleben, sodass dieses Bild sprechen konnte und dafür sorgte, dass alle getötet wurden, die es nicht anbeteten.
Dieses Tier hatte alle Menschen in seiner Gewalt: Hohe und Niedrige, Reiche und Arme, Sklaven und Freie. Sie mussten sich ein Zeichen auf ihre rechte Hand oder ihre Stirn machen.
Nur wer dieses Zeichen hatte, konnte kaufen oder verkaufen. Das Zeichen bestand aus dem Namen des ersten Tieres oder der Zahl für diesen Namen.
Hier braucht es Weisheit! Wer Verstand hat, kann herausfinden, was die Zahl des Tieres bedeutet, denn sie steht für den Namen eines Menschen. Es ist die Zahl sechshundertsechsundsechzig.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible