Скрыть
12:1
12:2
12:4
12:8
12:13
12:15
12:16
12:17
Глава 20 
20:3
20:5
20:8
20:13
20:15
Церковнославянский (рус)
И зна́менiе ве́лiе яви́ся на небеси́: жена́ облече́на въ со́лнце, и луна́ подъ нога́ма ея́, и на главѣ́ ея́ вѣне́цъ от­ звѣ́здъ двою­на́­де­ся­те:
и во чре́вѣ иму́щи, вопiе́тъ боля́щи и стра́ждущи роди́ти.
И яви́ся и́но зна́менiе на небеси́: и се́, змі́й вели́къ че́рменъ, имѣ́я гла́въ се́дмь и рого́въ де́сять, и на глава́хъ его́ се́дмь вѣне́цъ:
и хо́ботъ его́ от­то́рже тре́тiю ча́сть звѣ́здъ небе́сныхъ и положи́ я́ въ зе́млю {пове́рже я́ на зе́млю}. И змі́й стоя́ше предъ жено́ю хотя́щею роди́ти, да, егда́ роди́тъ, снѣ́сть ча́до ея́.
И роди́ сы́на му́жеска, и́же и́мать упасти́ вся́ язы́ки жезло́мъ желѣ́знымъ: и восхище́но бы́сть ча́до ея́ къ Бо́гу и престо́лу Его́.
А жена́ бѣжа́ въ пусты́ню, идѣ́же имѣ́ мѣ́сто угото́вано от­ Бо́га, да та́мо пита́ет­ся дні́й ты́сящу двѣ́стѣ шестьдеся́тъ.
И бы́сть бра́нь на небеси́: Михаи́лъ и А́нгели его́ бра́нь сотвори́ша со змі́емъ, и змі́й бра́ся и а́ггели его́,
и не воз­мого́ша, и мѣ́ста не обрѣ́теся и́мъ ктому́ на небеси́.
И вложе́нъ {пове́рженъ} бы́сть змі́й вели́кiй, змі́й дре́внiй, нарица́емый дiа́волъ и сатана́, льстя́й вселе́н­ную всю́, и вложе́нъ {пове́рженъ} бы́сть на зе́млю, и а́ггели его́ съ ни́мъ низве́ржени бы́ша.
И слы́шахъ гла́съ ве́лiй на небеси́, глаго́лющь: ны́нѣ бы́сть спасе́нiе и си́ла и ца́р­ст­во Бо́га на́­шего и о́бласть Христа́ Его́, я́ко низложе́нъ бы́сть клеветни́къ бра́тiи на́­шея, оклевеща́я и́хъ предъ Бо́гомъ на́шимъ де́нь и но́щь.
И ті́и побѣди́ша его́ кро́вiю А́гнчею и сло́вомъ свидѣ́тел­ст­ва сво­его́, и не воз­люби́ша ду́шъ сво­и́хъ да́же до сме́рти.
Сего́ ра́ди весели́теся, небеса́ и живу́щiи на ни́хъ. Го́ре живу́щымъ на земли́ и мо́ри, я́ко сни́де дiа́волъ къ ва́мъ, имѣ́я я́рость вели́кую, вѣ́дый, я́ко вре́мя ма́ло и́мать.
И егда́ ви́дѣ змі́й, я́ко низложе́нъ бы́сть на зе́млю, гоня́ше жену́, я́же роди́ му́жеска.
И дана́ бы́ша женѣ́ два́ крила́ орла́ вели́каго, да пари́тъ въ пусты́ню въ мѣ́сто свое́, идѣ́же препита́на бя́ше ту́ вре́мя и време́нъ и по́лъ вре́мене, от­ лица́ змiи́на.
И испусти́ змі́й за жено́ю изъ у́стъ сво­и́хъ во́ду я́ко рѣку́, да ю́ въ рѣцѣ́ потопи́тъ.
И помо́же земля́ женѣ́, и от­ве́рзе земля́ уста́ своя́, и пожре́ рѣку́, ю́же изведе́ змі́й от­ у́стъ сво­и́хъ.
И разгнѣ́вася змі́й на жену́ и и́де сотвори́ти бра́нь со оста́в­шимъ сѣ́менемъ ея́, и́же соблюда́ютъ за́повѣди Бо́жiя и имѣ́ютъ свидѣ́тел­ст­во Иису́съ Христо́во.
И ви́дѣхъ А́нгела сходя́ща съ небесе́, имѣ́юща клю́чь бе́здны и у́же вели́ко въ руцѣ́ сво­е́й:
и я́тъ змі́я, змі́я дре́вняго, и́же е́сть дiа́волъ и сатана́, и связа́ и́ на ты́сящу лѣ́тъ,
и въ бе́здну затвори́ {вве́рже} его́, и заключи́ его́, и запечатлѣ́ надъ ни́мъ, да не прельсти́тъ ктому́ язы́ки, до́ндеже сконча́ет­ся ты́сяща лѣ́тъ: и по си́хъ подоба́етъ ему́ от­рѣше́ну бы́ти на ма́ло вре́мя.
И ви́дѣхъ престо́лы и сѣдя́щыя на ни́хъ, и су́дъ да́нъ бы́сть и́мъ: и ду́шы расте́саныхъ за свидѣ́тел­ст­во Иису́сово и за сло́во Бо́жiе, и́же не поклони́шася звѣ́рю, ни ико́нѣ его́, и не прiя́ша начерта́нiя на челѣ́хъ сво­и́хъ и на руцѣ́ сво­е́й. И ожи́ша и воцари́шася со Христо́мъ ты́сящу лѣ́тъ:
про́чiи же мертвецы́ не ожи́ша, до́ндеже сконча́ет­ся ты́сяща лѣ́тъ. Се́ воскресе́нiе пе́рвое.
Блаже́нъ и свя́тъ, и́же и́мать ча́сть въ воскресе́нiи пе́рвѣмъ: на ни́хже сме́рть втора́я не и́мать о́бласти, но бу́дутъ иере́е Бо́гу и Христу́ и воцаря́т­ся съ Ни́мъ ты́сящу лѣ́тъ.
И егда́ сконча́ет­ся ты́сяща лѣ́тъ, разрѣше́нъ бу́детъ сатана́ от­ темни́цы сво­ея́ и изы́детъ прельсти́ти язы́ки су́щыя на четы́рехъ у́глѣхъ земли́, Го́га и Маго́га, собра́ти и́хъ на бра́нь, и́хже число́ я́ко песо́къ морскі́й.
И взыдо́ша на широту́ земли́ и обыдо́ша святы́хъ ста́нъ и гра́дъ воз­лю́блен­ный.
И сни́де о́гнь от­ Бо́га съ небесе́ и пояде́ я́:
и дiа́волъ льстя́й и́хъ вве́рженъ бу́детъ въ е́зеро о́гнен­но и жу́пелно, идѣ́же звѣ́рь и лжи́вый проро́къ: и му́чени бу́дутъ де́нь и но́щь во вѣ́ки вѣко́въ.
И ви́дѣхъ престо́лъ вели́къ бѣ́лъ и Сѣдя́щаго на не́мъ, Его́же от­ лица́ бѣжа́ не́бо и земля́, и мѣ́сто не обрѣ́теся и́мъ.
И ви́дѣхъ мертвецы́ ма́лыя и вели́кiя стоя́щя предъ Бо́гомъ, и кни́ги разгну́шася: и и́на кни́га от­ве́рзеся, я́же е́сть живо́тная: и су́дъ прiя́ша мертвецы́ от­ напи́саныхъ въ кни́гахъ, по дѣло́мъ и́хъ.
И даде́ мо́ре мертвецы́ своя́, и сме́рть и а́дъ да́ста своя́ мертвецы́: и су́дъ прiя́ша по дѣло́мъ сво­и́мъ,
и сме́рть и а́дъ вве́ржена бы́ста въ е́зеро о́гнен­ное. И се́ е́сть втора́я сме́рть.
И и́же не обрѣ́теся въ кни́зѣ живо́тнѣй напи́санъ, вве́рженъ бу́детъ въ е́зеро о́гнен­ное.
Синодальный
1 Жена, облеченная в солнце; младенец; красный дракон. 7 Война на небе; хваление по причине низвержения сатаны. 13 Преследование жены драконом.
И явилось на небе великое знамение: жена, облеченная в солнце; под ногами ее луна, и на главе ее венец из двенадцати звезд.
Она имела во чреве, и кричала от болей и мук рождения.
И другое знамение явилось на небе: вот, большой красный дракон с семью головами и десятью рогами, и на головах его семь диадим.
Хвост его увлек с неба третью часть звезд и поверг их на землю. Дракон сей стал перед женою, которой надлежало родить, дабы, когда она родит, пожрать ее младенца.
И родила она младенца мужеского пола, которому надлежит пасти все народы жезлом железным; и восхищено было дитя ее к Богу и престолу Его.
А жена убежала в пустыню, где приготовлено было для нее место от Бога, чтобы питали ее там тысячу двести шестьдесят дней.
И произошла на небе война: Михаил и Ангелы его воевали против дракона, и дракон и ангелы его воевали против них,
но не устояли, и не нашлось уже для них места на небе.
И низвержен был великий дракон, древний змий, называемый диаволом и сатаною, обольщающий всю вселенную, низвержен на землю, и ангелы его низвержены с ним.
И услышал я громкий голос, говорящий на небе: ныне настало спасение и сила и царство Бога нашего и власть Христа Его, потому что низвержен клеветник братий наших, клеветавший на них пред Богом нашим день и ночь.
Они победили его кровию Агнца и словом свидетельства своего, и не возлюбили души своей даже до смерти.
Итак веселитесь, небеса и обитающие на них! Горе живущим на земле и на море! потому что к вам сошел диавол в сильной ярости, зная, что немного ему остается времени.
Когда же дракон увидел, что низвержен на землю, начал преследовать жену, которая родила младенца мужеского пола.
И даны были жене два крыла большого орла, чтобы она летела в пустыню в свое место от лица змия и там питалась в продолжение времени, времен и полвремени.
И пустил змий из пасти своей вслед жены воду как реку, дабы увлечь ее рекою.
Но земля помогла жене, и разверзла земля уста свои, и поглотила реку, которую пустил дракон из пасти своей.
И рассвирепел дракон на жену, и пошел, чтобы вступить в брань с прочими от семени ее, сохраняющими заповеди Божии и имеющими свидетельство Иисуса Христа.
1 Сатана скован, верные Христовы последователи царствуют тысячу лет. 7 Освобождение сатаны и ввержение его в озеро огненное. 11 Мертвые, малые и великие, пред белым престолом.
И увидел я Ангела, сходящего с неба, который имел ключ от бездны и большую цепь в руке своей.
Он взял дракона, змия древнего, который есть диавол и сатана, и сковал его на тысячу лет,
и низверг его в бездну, и заключил его, и положил над ним печать, дабы не прельщал уже народы, доколе не окончится тысяча лет; после же сего ему должно быть освобожденным на малое время.
И увидел я престолы и сидящих на них, которым дано было судить, и души обезглавленных за свидетельство Иисуса и за слово Божие, которые не поклонились зверю, ни образу его, и не приняли начертания на чело свое и на руку свою. Они ожили и царствовали со Христом тысячу лет.
Прочие же из умерших не ожили, доколе не окончится тысяча лет. Это – первое воскресение.
Блажен и свят имеющий участие в воскресении первом: над ними смерть вторая не имеет власти, но они будут священниками Бога и Христа и будут царствовать с Ним тысячу лет.
Когда же окончится тысяча лет, сатана будет освобожден из темницы своей и выйдет обольщать народы, находящиеся на четырех углах земли, Гога и Магога, и собирать их на брань; число их как песок морской.
И вышли на широту земли, и окружили стан святых и город возлюбленный.
И ниспал огонь с неба от Бога и пожрал их;
а диавол, прельщавший их, ввержен в озеро огненное и серное, где зверь и лжепророк, и будут мучиться день и ночь во веки веков.
И увидел я великий белый престол и Сидящего на нем, от лица Которого бежало небо и земля, и не нашлось им места.
И увидел я мертвых, малых и великих, стоящих пред Богом, и книги раскрыты были, и иная книга раскрыта, которая есть книга жизни; и судимы были мертвые по написанному в книгах, сообразно с делами своими.
Тогда отдало море мертвых, бывших в нем, и смерть и ад отдали мертвых, которые были в них; и судим был каждый по делам своим.
И смерть и ад повержены в озеро огненное. Это смерть вторая.
И кто не был записан в книге жизни, тот был брошен в озеро огненное.
Apareció en el cielo una gran señal: una mujer vestida del sol, con la luna debajo de sus pies y sobre su cabeza una corona de doce estrellas.
Estaba encinta y gritaba con dolores de parto, en la angustia del alumbramiento.
Otra señal también apareció en el cielo: un gran dragón escarlata que tenía siete cabezas y diez cuernos, y en sus cabezas tenía siete diademas.
Su cola arrastró la tercera parte de las estrellas del cielo y las arrojó sobre la tierra. Y el dragón se paró frente a la mujer que estaba para dar a luz, a fin de devorar a su hijo tan pronto como naciera.
Ella dio a luz un hijo varón, que va a regir a todas las naciones con vara de hierro; y su hijo fue arrebatado para Dios y para su trono.
La mujer huyó al desierto, donde tenía un lugar preparado por Dios para ser sustentada allí por mil doscientos sesenta días.
Entonces hubo una guerra en el cielo: Miguel y sus ángeles luchaban contra el dragón. Luchaban el dragón y sus ángeles,
pero no prevalecieron ni se halló ya lugar para ellos en el cielo.
Y fue lanzado fuera el gran dragón, la serpiente antigua, que se llama Diablo y Satanás, el cual engaña al mundo entero. Fue arrojado a la tierra y sus ángeles fueron arrojados con él.
Entonces oí una gran voz en el cielo, que decía:

«Ahora ha venido la salvación,
el poder y el reino de nuestro Dios
y la autoridad de su Cristo,
porque ha sido expulsado el acusador
de nuestros hermanos,
el que los acusaba
delante de nuestro Dios día y noche.

Ellos lo han vencido
por medio de la sangre del Cordero
y de la palabra del testimonio de ellos,
que menospreciaron sus vidas
hasta la muerte.
Por lo cual alegraos, cielos,
y los que moráis en ellos.
¡Ay de los moradores de la tierra y del mar!,
porque el diablo
ha descendido a vosotros con gran ira,
sabiendo que tiene poco tiempo.»
Cuando el dragón vio que había sido arrojado a la tierra, persiguió a la mujer que había dado a luz al hijo varón.
Pero se le dieron a la mujer las dos alas de la gran águila para que volara de delante de la serpiente al desierto, a su lugar, donde es sustentada por un tiempo, tiempos y la mitad de un tiempo.
Y la serpiente arrojó de su boca, tras la mujer, agua como un río, para que fuera arrastrada por el río.
Pero la tierra ayudó a la mujer, pues la tierra abrió su boca y se tragó el río que el dragón había echado de su boca.
Entonces el dragón se llenó de ira contra la mujer y se fue a hacer la guerra contra el resto de la descendencia de ella, contra los que guardan los mandamientos de Dios y tienen el testimonio de Jesucristo.
Vi un ángel que descendía del cielo con la llave del abismo y una gran cadena en la mano.
Prendió al dragón, la serpiente antigua, que es el Diablo y Satanás, y lo ató por mil años.
Lo arrojó al abismo, lo encerró y puso un sello sobre él, para que no engañara más a las naciones hasta que fueran cumplidos mil años. Después de esto debe ser desatado por un poco de tiempo.
Vi tronos, y se sentaron sobre ellos los que recibieron facultad de juzgar. Y vi las almas de los decapitados por causa del testimonio de Jesús y por la palabra de Dios, los que no habían adorado a la bestia ni a su imagen, ni recibieron la marca en sus frentes ni en sus manos; y vivieron y reinaron con Cristo mil años.
Pero los otros muertos no volvieron a vivir hasta que se cumplieron mil años. Ésta es la primera resurrección.
Bienaventurado y santo el que tiene parte en la primera resurrección; la segunda muerte no tiene poder sobre estos, sino que serán sacerdotes de Dios y de Cristo y reinarán con él mil años.
Cuando los mil años se cumplan, Satanás será suelto de su prisión
y saldrá a engañar a las naciones que están en los cuatro ángulos de la tierra, a Gog y a Magog, a fin de reunirlos para la batalla. Su número es como la arena del mar.
Subieron por la anchura de la tierra y rodearon el campamento de los santos y la ciudad amada; pero de Dios descendió fuego del cielo y los consumió.
Y el diablo, que los engañaba, fue lanzado en el lago de fuego y azufre donde estaban la bestia y el falso profeta; y serán atormentados día y noche por los siglos de los siglos.
Vi un gran trono blanco y al que estaba sentado en él, de delante del cual huyeron la tierra y el cielo y ningún lugar se halló ya para ellos.
Y vi los muertos, grandes y pequeños, de pie ante Dios. Los libros fueron abiertos, y otro libro fue abierto, el cual es el libro de la vida. Y fueron juzgados los muertos por las cosas que estaban escritas en los libros, según sus obras.
El mar entregó los muertos que había en él, y la muerte y el Hades entregaron los muertos que había en ellos, y fueron juzgados cada uno según sus obras.
La muerte y el Hades fueron lanzados al lago de fuego. Ésta es la muerte segunda.
El que no se halló inscrito en el libro de la vida, fue lanzado al lago de fuego.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible