Скрыть
14:3
14:6
14:9
14:12
14:16
14:17
Синодальный
1 Агнец стоит на горе Сионе со своими искупленными. 6 Три Ангела возвещают приближение суда Божия. 13 Блаженство «умирающих в Господе». 14 Сын Человеческий производит суд, подобно жатве и обрезанию винограда.
И взглянул я, и вот, Агнец стоит на горе Сионе, и с Ним сто сорок четыре тысячи, у которых имя Отца Его написано на челах.
И услышал я голос с неба, как шум от множества вод и как звук сильного грома; и услышал голос как бы гуслистов, играющих на гуслях своих.
Они поют как бы новую песнь пред престолом и пред четырьмя животными и старцами; и никто не мог научиться сей песни, кроме сих ста сорока четырех тысяч, искупленных от земли.
Это те, которые не осквернились с женами, ибо они девственники; это те, которые следуют за Агнцем, куда бы Он ни пошел. Они искуплены из людей, как первенцы Богу и Агнцу,
и в устах их нет лукавства; они непорочны пред престолом Божиим.
И увидел я другого Ангела, летящего по средине неба, который имел вечное Евангелие, чтобы благовествовать живущим на земле и всякому племени и колену, и языку и народу;
и говорил он громким голосом: убойтесь Бога и воздайте Ему славу, ибо наступил час суда Его, и поклонитесь Сотворившему небо и землю, и море и источники вод.
И другой Ангел следовал за ним, говоря: пал, пал Вавилон, город великий, потому что он яростным вином блуда своего напоил все народы.
И третий Ангел последовал за ними, говоря громким голосом: кто поклоняется зверю и образу его и принимает начертание на чело свое, или на руку свою,
тот будет пить вино ярости Божией, вино цельное, приготовленное в чаше гнева Его, и будет мучим в огне и сере пред святыми Ангелами и пред Агнцем;
и дым мучения их будет восходить во веки веков, и не будут иметь покоя ни днем, ни ночью поклоняющиеся зверю и образу его и принимающие начертание имени его.
Здесь терпение святых, соблюдающих заповеди Божии и веру в Иисуса.
И услышал я голос с неба, говорящий мне: напиши: отныне блаженны мертвые, умирающие в Господе; ей, говорит Дух, они успокоятся от трудов своих, и дела их идут вслед за ними.
И взглянул я, и вот светлое облако, и на облаке сидит подобный Сыну Человеческому; на голове его золотой венец, и в руке его острый серп.
И вышел другой Ангел из храма и воскликнул громким голосом к сидящему на облаке: пусти серп твой и пожни, потому что пришло время жатвы, ибо жатва на земле созрела.
И поверг сидящий на облаке серп свой на землю, и земля была пожата.
И другой Ангел вышел из храма, находящегося на небе, также с острым серпом.
И иной Ангел, имеющий власть над огнем, вышел от жертвенника и с великим криком воскликнул к имеющему острый серп, говоря: пусти острый серп твой и обрежь гроздья винограда на земле, потому что созрели на нем ягоды.
И поверг Ангел серп свой на землю, и обрезал виноград на земле, и бросил в великое точило гнева Божия.
И истоптаны ягоды в точиле за городом, и потекла кровь из точила даже до узд конских, на тысячу шестьсот стадий.
Церковнославянский (рус)
И ви́дѣхъ, и се́, А́гнецъ стоя́ше на горѣ́ Сiо́нстѣй, и съ Ни́мъ сто́ и четы́редесять и четы́ри ты́сящы, иму́ще и́мя Отца́ Его́ напи́сано на челѣ́хъ сво­и́хъ.
И слы́шахъ гла́съ съ небесе́, я́ко гла́съ во́дъ мно́гихъ и я́ко гла́съ гро́ма вели́ка: и гла́съ слы́шахъ гуде́цъ гуду́щихъ въ гу́сли своя́
и пою́щихъ я́ко пѣ́снь но́ву предъ престо́ломъ и предъ четы́ри живо́тными и ста́рцы: и никто́же можа́­ше навы́кнути пѣ́сни, то́кмо сі́и сто́ и четы́редесять и четы́ри ты́сящы иску́плени от­ земли́.
Сі́и су́ть, и́же съ жена́ми не оскверни́шася, зане́ дѣ́в­с­т­вен­ницы су́ть: сі́и послѣ́дуютъ А́гнцу, а́може а́ще по́йдетъ. Сі́и су́ть ку́плени от­ люді́й пе́рвенцы Бо́гу и А́гнцу,
и во устѣ́хъ и́хъ не обрѣ́теся ле́сть: безъ поро́ка бо су́ть предъ престо́ломъ Бо́жiимъ.
И ви́дѣхъ и́наго А́нгела паря́ща посредѣ́ небесе́, иму́щаго Ева́нгелiе вѣ́чно благовѣсти́ти живу́щымъ на земли́ и вся́кому пле́мени и язы́ку, и колѣ́ну и лю́демъ,
глаго́люща гла́сомъ вели́кимъ: убо́йтеся Бо́га и дади́те Ему́ сла́ву, я́ко прiи́де ча́съ суда́ Его́, и поклони́теся Сотво́ршему не́бо и зе́млю, и мо́ре и исто́чники водны́я.
И и́нъ А́нгелъ вслѣ́дъ и́де, глаго́ля: паде́, паде́ Вавило́нъ гра́дъ вели́кiй, зане́ от­ вина́ я́рости любо­дѣя́нiя сво­его́ напо­и́ вся́ язы́ки.
И тре́тiй А́нгелъ вслѣ́дъ его́ и́де, глаго́ля гла́сомъ вели́кимъ: и́же а́ще кто́ покланя́ет­ся звѣ́рю и ико́нѣ его́ и прiе́млетъ начерта́нiе на челѣ́ сво­е́мъ или́ на руцѣ́ сво­е́й,
и то́й и́мать пи́ти от­ вина́ я́рости Бо́жiя, вина́ нера­ст­воре́на {влiя́н­на нера­ст­воре́на} въ ча́ши гнѣ́ва Его́, и бу́детъ му́ченъ огне́мъ и жу́пеломъ предъ А́нгелы святы́ми и предъ А́гнцемъ:
и ды́мъ муче́нiя и́хъ во вѣ́ки вѣко́въ восхо́дитъ, и не и́мутъ поко́я де́нь и но́щь покланя́ющiися звѣ́рю и о́бразу его́ и прiе́млющiи начерта́нiе и́мене его́.
Здѣ́ е́сть терпѣ́нiе святы́хъ, и́же соблюда́ютъ за́повѣди Бо́жiя и вѣ́ру Иису́сову.
И слы́шахъ гла́съ съ небесе́, глаго́лющь ми́: напиши́: блаже́ни ме́ртвiи, умира́ющiи о Го́сподѣ от­ны́нѣ. Е́й, глаго́летъ Ду́хъ, да почі́ютъ от­ трудо́въ сво­и́хъ: дѣла́ бо и́хъ хо́дятъ вслѣ́дъ съ ни́ми.
И ви́дѣхъ, и се́, о́блакъ свѣ́телъ, и на о́блацѣ сѣдя́й подо́бенъ Сы́ну Человѣ́ческому, имѣ́я на главѣ́ сво­е́й вѣне́цъ зла́тъ, и въ руцѣ́ его́ се́рпъ о́стръ.
И и́нъ а́нгелъ изы́де изъ хра́ма, вопiя́ ве́лiимъ гла́сомъ сѣдя́щему на о́блацѣ: посли́ се́рпъ тво́й и жни́, я́ко прiи́де ча́съ пожа́ти, зане́ и́зсше трава́ {жа́тва} земна́я.
И положи́ {пове́рже} сѣдя́й на о́блацѣ се́рпъ сво́й на зе́млю, и пожа́та бы́сть земля́.
И и́нъ А́нгелъ изы́де изъ це́ркве су́щiя на небеси́, имы́й и то́й се́рпъ о́стръ.
И и́нъ А́нгелъ изы́де от­ олтаря́, имы́й о́бласть на огни́, и возопи́ кли́чемъ вели́кимъ ко иму́щему се́рпъ о́стрый, глаго́ля: посли́ се́рпъ тво́й о́стрый и объе́мли гро́зды виногра́да земна́го, я́ко созрѣ́ша уже́ гро́здiе ея́.
И положи́ {ве́рже} А́нгелъ се́рпъ сво́й на земли́ {на зе́млю}, и обере́ виногра́дъ зе́мскiй и вложи́ въ точи́ло вели́кiя я́рости Бо́жiя.
И испра́но бы́сть точи́ло внѣ́ гра́да, и изы́де кро́вь от­ точи́ла да́же до у́здъ ко́нскихъ, от­ ста́дiй ты́сяща и ше́сть со́тъ.
Then I looked, and behold, a Lamb standing on Mount Zion, and with Him one hundred and forty-four thousand, having His Fatheŕs name written on their foreheads.
And I heard a voice from heaven, like the voice of many waters, and like the voice of loud thunder. And I heard the sound of harpists playing their harps.
They sang as it were a new song before the throne, before the four living creatures, and the elders; and no one could learn that song except the hundred and forty-four thousand who were redeemed from the earth.
These are the ones who were not defiled with women, for they are virgins. These are the ones who follow the Lamb wherever He goes. These were redeemed from among men, being firstfruits to God and to the Lamb.
And in their mouth was found no deceit, for they are without fault before the throne of God.
Then I saw another angel flying in the midst of heaven, having the everlasting gospel to preach to those who dwell on the earth--to every nation, tribe, tongue, and people--
saying with a loud voice, «Fear God and give glory to Him, for the hour of His judgment has come; and worship Him who made heaven and earth, the sea and springs of water.»
And another angel followed, saying, «Babylon is fallen, is fallen, that great city, because she has made all nations drink of the wine of the wrath of her fornication.»
Then a third angel followed them, saying with a loud voice, «If anyone worships the beast and his image, and receives his mark on his forehead or on his hand,
he himself shall also drink of the wine of the wrath of God, which is poured out full strength into the cup of His indignation. He shall be tormented with fire and brimstone in the presence of the holy angels and in the presence of the Lamb.
And the smoke of their torment ascends forever and ever; and they have no rest day or night, who worship the beast and his image, and whoever receives the mark of his name.»
Here is the patience of the saints; here are those who keep the commandments of God and the faith of Jesus.
Then I heard a voice from heaven saying to me, «Write: «Blessed are the dead who die in the Lord from now on.»́ «Yes,» says the Spirit, «that they may rest from their labors, and their works follow them.»
Then I looked, and behold, a white cloud, and on the cloud sat One like the Son of Man, having on His head a golden crown, and in His hand a sharp sickle.
And another angel came out of the temple, crying with a loud voice to Him who sat on the cloud, «Thrust in Your sickle and reap, for the time has come for You to reap, for the harvest of the earth is ripe.»
So He who sat on the cloud thrust in His sickle on the earth, and the earth was reaped.
Then another angel came out of the temple which is in heaven, he also having a sharp sickle.
And another angel came out from the altar, who had power over fire, and he cried with a loud cry to him who had the sharp sickle, saying, «Thrust in your sharp sickle and gather the clusters of the vine of the earth, for her grapes are fully ripe.»
So the angel thrust his sickle into the earth and gathered the vine of the earth, and threw it into the great winepress of the wrath of God.
And the winepress was trampled outside the city, and blood came out of the winepress, up to the horseś bridles, for one thousand six hundred furlongs.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible