И и́де пе́рвый А́нгелъ и излiя́ фiа́лъ сво́й на зе́млю: и бы́сть гно́й зо́лъ и лю́тъ на человѣ́цѣхъ иму́щихъ начерта́нiе звѣри́но и кла́няющихся ико́нѣ его́.

И вторы́й А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й въ мо́ре: и бы́сть кро́вь я́ко мертвеца́, и вся́ка душа́ жива́ у́мре въ мо́ри.

И тре́тiй А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на рѣ́ки и на исто́чники водны́я: и бы́сть кро́вь.

И слы́шахъ А́нгела водна́го глаго́люща: пра́веденъ еси́, Го́споди, сы́й и И́же бѣ́, и преподо́бенъ, я́ко сiя́ суди́лъ еси́:

зане́ кро́вь святы́хъ и проро́къ излiя́ша, и кро́вь и́мъ да́лъ еси́ пи́ти: досто́йни бо су́ть.

И слы́шахъ друга́го от олтаря́ глаго́люща: е́й, Го́споди Бо́же Вседержи́телю, и́стинни и пра́ви суди́ Твои́.

И четве́ртый А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на со́лнце: и дано́ бы́сть ему́ опаля́ти человѣ́ки огне́мъ.

И опали́шася человѣ́цы зно́емъ вели́кимъ, и ху́лиша и́мя Бо́жiе, и́же и́мать о́бласть на я́звахъ си́хъ, и не пока́яшася да́ти Ему́ сла́вы.

И пя́тый А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на престо́лъ звѣри́нъ: и бы́сть ца́рство его́ омраче́но, и жва́ху язы́ки своя́ от болѣ́зни,

и ху́лиша Бо́га небе́снаго от болѣ́зни и от я́звъ свои́хъ, и не пока́яшася от дѣ́лъ свои́хъ.

И шесты́й А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на рѣку́ вели́ку Евфра́тъ: и изся́че вода́ ея́, да угото́вится пу́ть царе́мъ су́щымъ от восто́къ со́лнечныхъ.

И ви́дѣхъ изъ у́стъ змі́я и изъ у́стъ звѣ́ря и изъ у́стъ лжа́го проро́ка ду́хи три́ нечи́стыя, я́ко жа́бы исходя́щыя:

су́ть бо ду́си де́монстiи творя́ще зна́менiя, и́же исхо́дятъ къ царе́мъ всея́ вселе́нныя, собра́ти я́ на бра́нь въ де́нь то́й вели́кiй Бо́га Вседержи́теля.

Се́, гряду́ я́ко та́ть: блаже́нъ бдя́й и блюды́й ри́зы своя́, да не на́гъ хо́дитъ и у́зрятъ срамоту́ его́.

И собра́ и́хъ на мѣ́сто нарица́емое евре́йски Армагеддо́нъ.

И седмы́й А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на возду́хъ: и изы́де гла́съ ве́лiй от хра́ма небесе́ от престо́ла, глаго́ля: бы́сть.

И бы́ша блиста́нiя и гро́ми и гла́си, и бы́сть тру́съ вели́къ, яко́въ николи́же бы́сть, отне́лѣже бы́ша человѣ́цы на земли́, толи́къ тру́съ, та́ко ве́лiй.

И бы́сть гра́дъ вели́къ въ три́ ча́сти, и гра́ди язы́честiи падо́ша, и Вавило́нъ вели́кiй помянове́нъ бы́сть предъ Бо́гомъ, да́ти ему́ ча́шу вина́ я́рости гнѣ́ва Своего́.

И вся́къ о́стровъ бѣжа́, и го́ры не обрѣто́шася:

и гра́дъ вели́къ, я́ко тала́нтесъ, сни́де съ небесе́ на человѣ́ки: и ху́лиша человѣ́цы Бо́га от я́звы гра́дныя, я́ко ве́лiя е́сть я́зва его́ зѣло́.

Синодальный

Семь чаш гнева Божия вылиты на землю.

И услышал я из храма громкий голос, говорящий семи Ангелам: идите и вылейте семь чаш гнева Божия на землю.

Пошел первый Ангел и вылил чашу свою на землю: и сделались жестокие и отвратительные гнойные раны на людях, имеющих начертание зверя и поклоняющихся образу его.

Второй Ангел вылил чашу свою в море: и сделалась кровь, как бы мертвеца, и все одушевленное умерло в море.

Третий Ангел вылил чашу свою в реки и источники вод: и сделалась кровь.

И услышал я Ангела вод, который говорил: праведен Ты, Господи, Который еси и был, и свят, потому что так судил;

за то, что они пролили кровь святых и пророков, Ты дал им пить кровь: они достойны того.

И услышал я другого от жертвенника говорящего: ей, Господи Боже Вседержитель, истинны и праведны суды Твои.

Четвертый Ангел вылил чашу свою на солнце: и дано было ему жечь людей огнем.

И жег людей сильный зной, и они хулили имя Бога, имеющего власть над сими язвами, и не вразумились, чтобы воздать Ему славу.

Пятый Ангел вылил чашу свою на престол зверя: и сделалось царство его мрачно, и они кусали языки свои от страдания,

и хулили Бога небесного от страданий своих и язв своих; и не раскаялись в делах своих.

Шестой Ангел вылил чашу свою в великую реку Евфрат: и высохла в ней вода, чтобы готов был путь царям от восхода солнечного.

И видел я выходящих из уст дракона и из уст зверя и из уст лжепророка трех духов нечистых, подобных жабам:

это – бесовские духи, творящие знамения; они выходят к царям земли всей вселенной, чтобы собрать их на брань в оный великий день Бога Вседержителя.

Се, иду как тать: блажен бодрствующий и хранящий одежду свою, чтобы не ходить ему нагим и чтобы не увидели срамоты его.

И он собрал их на место, называемое по-еврейски Армагеддон.

Седьмой Ангел вылил чашу свою на воздух: и из храма небесного от престола раздался громкий голос, говорящий: совершилось!

И произошли молнии, громы и голоса, и сделалось великое землетрясение, какого не бывало с тех пор, как люди на земле. Такое землетрясение! Так великое!

И город великий распался на три части, и города языческие пали, и Вавилон великий воспомянут пред Богом, чтобы дать ему чашу вина ярости гнева Его.

И всякий остров убежал, и гор не стало;

и град, величиною в талант, пал с неба на людей; и хулили люди Бога за язвы от града, потому что язва от него была весьма тяжкая.

Грузинский

და მომესმა ტაძრიდან მგრგვინავი ხმა, შვიდ ანგელოზს რომ ეუბნებოდა: წადით და დასთხიეთ ქვეყნად შვიდი თასი ღვთის რისხვისა.

წავიდა პირველი და დასთხია თავისი თასი ქვეყნად; და მოიწყლა სასტიკი და საზარელი წყლულებით ხალხი, რომელსაც ჰქონდა მხეცის ნიშანი და თაყვანს სცემდა მის ხატს.

მეორე ანგელოზმა დასთხია თავისი თასი ზღვაზე, რომელიც იქცა თითქოს მკვდრის სისხლად, და ყოველი სულდგმული ამოწყდა ზღვაში.

მესამემ მდინარეებსა და წყალთა წყაროებზე დასთხია თავისი თასი, და წყალი სისხლად იქცა.

მაშინ მომესმა ხმა წყალთა ანგელოზისა, რომელმაც თქვა: მართალი ხარ, უფალო, რომელიც ხარ და იყავი: მართალი ხარ, წმიდაო, რადგანაც ასე განსაჯე.

რაკიღა წმიდათა და წინასწარმეტყველთა სისხლი დასთხიეს, შენც სასმელად სისხლი მიეც მათ, და ღირსნიც არიან.

და მომესმა ხმა საკურთხევლიდან, რომელმაც თქვა: დიახ, უფალო ღმერთო, ყოვლისმპყრობელო, მართალი და ჭეშმარიტია შენი მსჯავრი.

მეოთხე ანგელოზმა თავისი თასი დასთხია მზეზე, და მიეცა მზეს კაცთა დაბუგვა ცეცხლით.

დაიწვნენ კაცნი სიცხით და ჰგმეს სახელი ღვთისა, რომელსაც აქვს ხელმწიფება მათ წყლულებზე, მაგრამ არ მოინანიეს, რომ დიდება მიეგოთ მისთვის.

მეხუთემ თავისი თასი დასთხია მხეცის ტახტზე და დაბნელდა საუფლო მისი, და სიმწრისაგან იკვნეტდნენ თავიანთ ენებს.

და ჰგმობდნენ ცის ღმერთს თავიანთი სიმწრისა და წყლულების გამო, მაგრამ არ მოინანიეს თავიანთი საქმენი.

მეექვსემ დასთხია თავისი თასი დიდ მდინარეზე ევფრატისა, და დაშრა მისი წყალი, რათა გამზადებულ იქნეს მეფეთა გზა, რომელნიც მოდიან მზის აღმოსავლით.

და ვიხილე ურჩხულის პირით, მხეცის პირით და ცრუ წინასწარმეტყველთა პირით გამომავალი სამი უწმინდური სული, გომბეშოს მსგავსი.

ესენი არიან ეშმაკთა სულები, რომლებიც ახდენენ სასწაულებს და გადიან მთელი ქვეყნიერების მეფეებთან, რათა თავი მოუყარონ მათ საბრძოლველად ყოვლისმპყრობელი ღმერთის დიად დღეს.

აჰა, მოვალ, როგორც მპარავი: ნეტა მას, ვინც ფხიზლობს და იცავს თავის სამოსს, რათა შიშვლად არ იაროს და არ იხილონ მისი სირცხვილი.

და შეკრიბეს ისინი იმ ადგილას, რომელსაც ებრაულად ჰქვია ჰარმაგედონი.

მეშვიდე ანგელოზმა დასთხია თავისი თასი ჰაერში და მოისმა ციური ტაძრის ტახტიდან მგრგვინავი ხმა, რომელმაც თქვა: აღსრულდა.

და იქმნა ელვა და ქუხილი, გრგვინვა და დიდი მიწისძვრა, რომლის მსგავსიც არ ყოფილა მას შემდეგ, რაც კაცნი არიან ქვეყნად.

სამ ნაწილად გაიყო დიდი ქალაქი, დაემხნენ წარმართთა ქალაქები და მოხსენიებულ იქნა დიდი ბაბილონი ღვთის წინაშე რათა სასმისით მისცემოდა ღვინო მისი მძვინვარების რისხვისა.

ყველა კუნძული გაუჩინარდა და აღარსად ჩანდნენ მთები.

ტალანტის ოდენა სეტყვა თავს დაატყდა ზეციდან ხალხს, და ჰგმო სეტყვით მოწყლულმა ხალხმა სახელი ღვთისა, რადგანაც მძიმე იყო მისი წყლულება.

Итальянский

Языки

E udii dal tempio una voce potente che diceva ai sette angeli: "Andate e versate sulla terra le sette coppe dell'ira di Dio".

Partì il primo angelo e versò la sua coppa sopra la terra; e si formò una piaga cattiva e maligna sugli uomini che recavano il marchio della bestia e si prostravano davanti alla sua statua.

Il secondo angelo versò la sua coppa nel mare; e si formò del sangue come quello di un morto e morì ogni essere vivente che si trovava nel mare.

Il terzo angelo versò la sua coppa nei fiumi e nelle sorgenti delle acque, e diventarono sangue.

Allora udii l'angelo delle acque che diceva:
"Sei giusto, tu che sei e che eri,
tu, il Santo,
perché così hai giudicato.

Essi hanno versato il sangue di santi e di profeti;
tu hai dato loro sangue da bere:
ne sono degni!".

E dall'altare udii una voce che diceva:
"Sì, Signore Dio onnipotente,
veri e giusti sono i tuoi giudizi!".

Il quarto angelo versò la sua coppa sul sole e gli fu concesso di bruciare gli uomini con il fuoco.

E gli uomini bruciarono per il terribile calore e bestemmiarono il nome di Dio che ha in suo potere tali flagelli, invece di pentirsi per rendergli gloria.

Il quinto angelo versò la sua coppa sul trono della bestia; e il suo regno fu avvolto dalle tenebre. Gli uomini si mordevano la lingua per il dolore

e bestemmiarono il Dio del cielo a causa dei loro dolori e delle loro piaghe, invece di pentirsi delle loro azioni.

Il sesto angelo versò la sua coppa sopra il grande fiume Eufrate e le sue acque furono prosciugate per preparare il passaggio ai re dell'oriente.

Poi dalla bocca del drago e dalla bocca della bestia e dalla bocca del falso profeta vidi uscire tre spiriti impuri, simili a rane:

sono infatti spiriti di demòni che operano prodigi e vanno a radunare i re di tutta la terra per la guerra del grande giorno di Dio, l'Onnipotente.

Ecco, io vengo come un ladro. Beato chi è vigilante e custodisce le sue vesti per non andare nudo e lasciar vedere le sue vergogne.

E i tre spiriti radunarono i re nel luogo che in ebraico si chiama Armaghedòn.

Il settimo angelo versò la sua coppa nell'aria; e dal tempio, dalla parte del trono, uscì una voce potente che diceva: "È cosa fatta!".

Ne seguirono folgori, voci e tuoni e un grande terremoto, di cui non vi era mai stato l'uguale da quando gli uomini vivono sulla terra.

La grande città si squarciò in tre parti e crollarono le città delle nazioni. Dio si ricordò di Babilonia la grande, per darle da bere la coppa di vino della sua ira ardente.

Ogni isola scomparve e i monti si dileguarono.

Enormi chicchi di grandine, pesanti come talenti, caddero dal cielo sopra gli uomini, e gli uomini bestemmiarono Dio a causa del flagello della grandine, poiché davvero era un grande flagello.