Скрыть
16:1
16:3
16:4
16:7
16:8
16:9
16:10
16:11
16:16
16:17
16:20
16:21
Глава 17 
17:4
17:6
17:7
17:9
17:10
17:11
17:13
17:17
Церковнославянский (рус)
И слы́шахъ гла́съ ве́лiй от­ хра́ма глаго́лющь седми́мъ А́нгеломъ: иди́те и излі́йте се́дмь фiа́лъ я́рости Бо́жiя на зе́млю.
И и́де пе́рвый А́нгелъ и излiя́ фiа́лъ сво́й на зе́млю: и бы́сть гно́й зо́лъ и лю́тъ на человѣ́цѣхъ иму́щихъ начерта́нiе звѣри́но и кла́ня­ю­щихся ико́нѣ его́.
И вторы́й А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й въ мо́ре: и бы́сть кро́вь я́ко мертвеца́, и вся́ка душа́ жива́ у́мре въ мо́ри.
И тре́тiй А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на рѣ́ки и на исто́чники водны́я: и бы́сть кро́вь.
И слы́шахъ А́нгела водна́го глаго́люща: пра́веденъ еси́, Го́споди, сы́й и И́же бѣ́, и преподо́бенъ, я́ко сiя́ суди́лъ еси́:
зане́ кро́вь святы́хъ и проро́къ излiя́ша, и кро́вь и́мъ да́лъ еси́ пи́ти: досто́йни бо су́ть.
И слы́шахъ друга́го от­ олтаря́ глаго́люща: е́й, Го́споди Бо́же Вседержи́телю, и́стин­ни и пра́ви суди́ Тво­и́.
И четве́ртый А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на со́лнце: и дано́ бы́сть ему́ опаля́ти человѣ́ки огне́мъ.
И опали́шася человѣ́цы зно́­емъ вели́кимъ, и ху́лиша и́мя Бо́жiе, и́же и́мать о́бласть на я́звахъ си́хъ, и не пока́яшася да́ти Ему́ сла́вы.
И пя́тый А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на престо́лъ звѣри́нъ: и бы́сть ца́р­ст­во его́ омраче́но, и жва́ху язы́ки своя́ от­ болѣ́зни,
и ху́лиша Бо́га небе́снаго от­ болѣ́зни и от­ я́звъ сво­и́хъ, и не пока́яшася от­ дѣ́лъ сво­и́хъ.
И шесты́й А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на рѣку́ вели́ку Евфра́тъ: и изся́че вода́ ея́, да угото́вит­ся пу́ть царе́мъ су́щымъ от­ восто́къ со́лнечныхъ.
И ви́дѣхъ изъ у́стъ змі́я и изъ у́стъ звѣ́ря и изъ у́стъ лжа́го проро́ка ду́хи три́ нечи́стыя, я́ко жа́бы исходя́щыя:
су́ть бо ду́си де́монстiи творя́ще зна́менiя, и́же исхо́дятъ къ царе́мъ всея́ вселе́н­ныя, собра́ти я́ на бра́нь въ де́нь то́й вели́кiй Бо́га Вседержи́теля.
Се́, гряду́ я́ко та́ть: блаже́нъ бдя́й и блюды́й ри́зы своя́, да не на́гъ хо́дитъ и у́зрятъ срамоту́ его́.
И собра́ и́хъ на мѣ́сто нарица́емое евре́йски Армагеддо́нъ.
И седмы́й А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на воз­ду́хъ: и изы́де гла́съ ве́лiй от­ хра́ма небесе́ от­ престо́ла, глаго́ля: бы́сть.
И бы́ша блиста́нiя и гро́ми и гла́си, и бы́сть тру́съ вели́къ, яко́въ николи́же бы́сть, от­не́лѣже бы́ша человѣ́цы на земли́, толи́къ тру́съ, та́ко ве́лiй.
И бы́сть гра́дъ вели́къ въ три́ ча́сти, и гра́ди язы́честiи падо́ша, и Вавило́нъ вели́кiй помянове́нъ бы́сть предъ Бо́гомъ, да́ти ему́ ча́шу вина́ я́рости гнѣ́ва Сво­его́.
И вся́къ о́стровъ бѣжа́, и го́ры не обрѣто́шася:
и гра́дъ вели́къ, я́ко тала́нтесъ, сни́де съ небесе́ на человѣ́ки: и ху́лиша человѣ́цы Бо́га от­ я́звы гра́дныя, я́ко ве́лiя е́сть я́зва его́ зѣло́.
И прiи́де еди́нъ от­ седми́ А́нгелъ иму́щихъ се́дмь фiа́лъ, и глаго́ла со мно́ю, глаго́ля ми́: прiиди́, да покажу́ ти су́дъ любо­дѣ́йцы вели́кiя, сѣдя́щiя на вода́хъ мно́гихъ:
съ не́юже любо­дѣ́яша ца́рiе зе́мстiи, и упи́шася живу́щiи на земли́ от­ вина́ любо­дѣя́нiя ея́.
И веде́ мя въ пу́сто мѣ́сто ду́хомъ: и ви́дѣхъ жену́ сѣдя́щу на звѣ́ри червле́нѣ, испо́лненѣмъ име́нъ ху́лныхъ, и́же имѣ́яше гла́въ се́дмь и рого́въ де́сять.
И жена́ бѣ́ облечена́ въ порфи́ру и червлени́цу, и позлащена́ зла́томъ и ка́менiемъ драги́мъ и би́серомъ, иму́щи ча́шу зла́ту въ руцѣ́ сво­е́й по́лну ме́рзости и скве́рнъ любо­дѣя́нiя ея́:
и на челѣ́ ея́ напи́сано и́мя: та́йна, Вавило́нъ вели́кiй, ма́ти любо­дѣ́йцамъ и ме́рзостемъ зе́мскимъ.
И ви́дѣхъ жену́ пiя́ну кровьми́ святы́хъ и кровьми́ свидѣ́телей Иису́совыхъ, и диви́хся, ви́дѣвъ ю́, ди́вомъ вели́кимъ.
И рече́ ми А́нгелъ: что́ диви́шися? А́зъ ти́ реку́ та́йну жены́ [сея́] и звѣ́ря нося́щаго ю́, се́дмь гла́въ иму́ща и рого́въ де́сять.
Звѣ́рь, его́же ви́дѣлъ еси́, бѣ́, и нѣ́сть, и и́мать взы́ти от­ бе́здны, и въ па́губу по́йдетъ: и удивя́т­ся живу́щiи на земли́, и́мже имена́ не напи́сана су́ть въ кни́гу живо́тную от­ сложе́нiя мíра, ви́дяще, я́ко звѣ́рь бѣ́, и нѣ́сть, и преста́ {ви́дяще звѣ́ря, и́же бѣ́, и нѣ́сть, и предста́нетъ}.
Здѣ́ у́мъ, и́же и́мать му́дрость. Се́дмь гла́въ го́ры су́ть се́дмь, идѣ́же жена́ сѣди́тъ на ни́хъ,
и ца́рiе се́дмь су́ть: пя́ть и́хъ па́ло, и еди́нъ е́сть, [а] другі́й еще́ не прiи́де: и егда́ прiи́детъ, ма́ло ему́ е́сть пребы́ти {подоба́етъ бы́ти}.
И звѣ́рь, и́же бѣ́ и нѣ́сть, и то́й осмы́й е́сть, и от­ седми́хъ е́сть, и въ па́губу и́детъ.
И де́сять рого́въ, я́же ви́дѣлъ еси́, де́сять царе́й су́ть, и́же ца́р­ст­ва еще́ не прiя́ша, но о́бласть я́ко ца́рiе на еди́нъ ча́съ прiи́мутъ со звѣ́ремъ.
Сі́и еди́ну во́лю и́мутъ, и си́лу и о́бласть свою́ звѣ́рю даду́тъ:
сі́и со А́гнцемъ бра́нь сотворя́тъ, и А́гнецъ побѣди́тъ я́, я́ко Госпо́дь господе́мъ е́сть и Ца́рь царе́мъ: и су́щiи съ Ни́мъ зва́н­нiи и избра́н­нiи и вѣ́рни.
И глаго́ла ми́: во́ды, я́же еси́ ви́дѣлъ, идѣ́же любо­дѣ́йца сѣди́тъ, лю́дiе и наро́ди су́ть, и племена́ и язы́цы.
И де́сять рого́въ, я́же ви́дѣлъ еси́ на звѣ́ри, сі́и любо­дѣ́йцу воз­ненави́дятъ, и запустѣ́в­шу сотворя́тъ ю́ и на́гу, и пло́ть ея́ снѣдя́тъ, и сожгу́тъ ю́ огне́мъ:
Бо́гъ бо да́лъ е́сть въ сердца́ и́хъ, сотвори́ти во́лю Его́, и сотвори́ти еди́ну во́лю, и да́ти ца́р­ст­во свое́ звѣ́рю, до́ндеже сконча́ют­ся глаго́лы Бо́жiи.
И жена́, ю́же ви́дѣлъ еси́, гра́дъ е́сть вели́кiй, и́же и́мать ца́р­ст­во надъ цари́ земны́ми.
Латинский (Nova Vulgata)
Et audivi vocem magnam de templo dicentem septem an gelis: «Ite et effundite septem phialas irae Dei in terram».
Et abiit primus et effudit phialam suam in terram; et factum est vulnus saevum ac pessimum in homines, qui habebant characterem bestiae, et eos, qui adorabant imaginem eius.
Et secundus effudit phialam suam in mare; et factus est sanguis tamquam mortui, et omnis anima vivens mortua est, quae est in mari.
Et tertius effudit phialam suam in flumina et in fontes aquarum; et factus est sanguis.
Et audivi angelum aquarum dicentem: «Iustus es, qui es et qui eras, Sanctus, quia haec iudicasti;
quia sanguinem sanctorum et prophetarum fuderunt, et sanguinem eis dedisti bibere: digni sunt!».
Et audivi altare dicens: «Etiam, Domine, Deus omnipotens, vera et iusta iudicia tua!».
Et quartus effudit phialam suam in solem; et datum est illi aestu afficere homines in igne.
Et aestuaverunt homines aestu magno; et blasphemaverunt nomen Dei habentis potestatem super has plagas et non egerunt paenitentiam, ut darent illi gloriam.
Et quintus effudit phialam suam super thronum bestiae; et factum est regnum eius tenebrosum, et commanducaverunt linguas suas prae dolore
et blasphemaverunt Deum caeli prae doloribus suis et vulneribus suis et non egerunt paenitentiam ex operibus suis.
Et sextus effudit phialam suam super flumen illud magnum Euphraten; et exsiccata est aqua eius, ut praepararetur via regibus, qui sunt ab ortu solis.
Et vidi de ore draconis et de ore bestiae et de ore pseudoprophetae spiritus tres immundos velut ranas;
sunt enim spiritus daemoniorum facientes signa, qui procedunt ad reges universi orbis congregare illos in proelium diei magni Dei omnipotentis.
Ecce venio sicut fur. Beatus, qui vigilat et custodit vestimenta sua, ne nudus ambulet, et videant turpitudinem eius.
Et congregavit illos in locum, qui vocatur Hebraice Harmagedon.
Et septimus effudit phialam suam in aerem; et exivit vox magna de templo a throno dicens: «Factum est!».
Et facta sunt fulgura et voces et tonitrua, et terraemotus factus est magnus, qualis numquam fuit, ex quo homo fuit super terram, talis terraemotus sic magnus.
Et facta est civitas magna in tres partes, et civitates gentium ceciderunt. Et Babylon magna venit in memoriam ante Deum dare ei calicem vini indignationis irae eius.
Et omnis insula fugit, et montes non sunt inventi.
Et grando magna sicut talentum descendit de caelo in homines; et blasphemaverunt homines Deum propter plagam grandinis, quoniam magna est plaga eius nimis.
Et venit unus de septem angelis, qui habebant septem phialas, et locutus est mecum dicens: «Veni, ostendam tibi damnationem meretricis magnae, quae sedet super aquas multas,
cum qua fornicati sunt reges terrae, et inebriati sunt, qui inhabitant terram, de vino prostitutionis eius».
Et abstulit me in desertum in spiritu. Et vidi mulierem sedentem super bestiam coccineam, plenam nominibus blasphemiae, habentem capita septem et cornua decem.
Et mulier erat circumdata purpura et coccino, et inaurata auro et lapide pretioso et margaritis, habens poculum aureum in manu sua plenum abominationibus et immunditiis fornicationis eius;
et in fronte eius nomen scriptum, mysterium: «Babylon magna, mater fornicationum et abominationum terrae».
Et vidi mulierem ebriam de sanguine sanctorum et de sanguine martyrum Iesu. Et miratus sum, cum vidissem illam, admiratione magna.
Et dixit mihi angelus. «Quare miraris? Ego tibi dicam mysterium mulieris et bestiae, quae portat eam, quae habet capita septem et decem cornua:
bestia, quam vidisti, fuit et non est, et ascensura est de abysso et in interitum ibit. Et mirabuntur inhabitantes terram, quorum non sunt scripta nomina in libro vitae a constitutione mundi, videntes bestiam, quia erat et non est et aderit.
Hic est sensus, qui habet sapientiam. Septem capita, septem montes sunt, super quos mulier sedet. Et reges septem sunt:
quinque ceciderunt, unus est, alius nondum venit; et, cum venerit, oportet illum breve tempus manere.
Et bestia, quae erat et non est, et is octavus est et de septem est et in interitum vadit.
Et decem cornua, quae vidisti, decem reges sunt, qui regnum nondum acceperunt, sed potestatem tamquam reges una hora accipiunt cum bestia.
Hi unum consilium habent et virtutem et potestatem suam bestiae tradunt.
Hi cum Agno pugnabunt; et Agnus vincet illos, quoniam Dominus dominorum est et Rex regum, et qui cum illo sunt vocati et electi et fideles».
Et dicit mihi: «Aquae, quas vidisti, ubi meretrix sedet, populi et turbae sunt et gentes et linguae.
Et decem cornua, quae vidisti, et bestia, hi odient fornicariam et desolatam facient illam et nudam, et carnes eius manducabunt et ipsam igne concremabunt;
Deus enim dedit in corda eorum, ut faciant, quod illi placitum est, et faciant unum consilium et dent regnum suum bestiae, donec consummentur verba Dei.
Et mulier, quam vidisti, est civitas magna, quae habet regnum super reges terrae».
Семь чаш гнева Божия вылиты на землю.
И услышал я из храма громкий голос, говорящий семи Ангелам: идите и вылейте семь чаш гнева Божия на землю.
Пошел первый Ангел и вылил чашу свою на землю: и сделались жестокие и отвратительные гнойные раны на людях, имеющих начертание зверя и поклоняющихся образу его.
Второй Ангел вылил чашу свою в море: и сделалась кровь, как бы мертвеца, и все одушевленное умерло в море.
Третий Ангел вылил чашу свою в реки и источники вод: и сделалась кровь.
И услышал я Ангела вод, который говорил: праведен Ты, Господи, Который еси и был, и свят, потому что так судил;
за то, что они пролили кровь святых и пророков, Ты дал им пить кровь: они достойны того.
И услышал я другого от жертвенника говорящего: ей, Господи Боже Вседержитель, истинны и праведны суды Твои.
Четвертый Ангел вылил чашу свою на солнце: и дано было ему жечь людей огнем.
И жег людей сильный зной, и они хулили имя Бога, имеющего власть над сими язвами, и не вразумились, чтобы воздать Ему славу.
Пятый Ангел вылил чашу свою на престол зверя: и сделалось царство его мрачно, и они кусали языки свои от страдания,
и хулили Бога небесного от страданий своих и язв своих; и не раскаялись в делах своих.
Шестой Ангел вылил чашу свою в великую реку Евфрат: и высохла в ней вода, чтобы готов был путь царям от восхода солнечного.
И видел я выходящих из уст дракона и из уст зверя и из уст лжепророка трех духов нечистых, подобных жабам:
это – бесовские духи, творящие знамения; они выходят к царям земли всей вселенной, чтобы собрать их на брань в оный великий день Бога Вседержителя.
Се, иду как тать: блажен бодрствующий и хранящий одежду свою, чтобы не ходить ему нагим и чтобы не увидели срамоты его.
И он собрал их на место, называемое по-еврейски Армагеддон.
Седьмой Ангел вылил чашу свою на воздух: и из храма небесного от престола раздался громкий голос, говорящий: совершилось!
И произошли молнии, громы и голоса, и сделалось великое землетрясение, какого не бывало с тех пор, как люди на земле. Такое землетрясение! Так великое!
И город великий распался на три части, и города языческие пали, и Вавилон великий воспомянут пред Богом, чтобы дать ему чашу вина ярости гнева Его.
И всякий остров убежал, и гор не стало;
и град, величиною в талант, пал с неба на людей; и хулили люди Бога за язвы от града, потому что язва от него была весьма тяжкая.
1 Видение Вавилона; жены, сидящей на звере багряном. 7 Объяснение зверя с семью головами и десятью рогами.
И пришел один из семи Ангелов, имеющих семь чаш, и, говоря со мною, сказал мне: подойди, я покажу тебе суд над великою блудницею, сидящею на водах многих;
с нею блудодействовали цари земные, и вином ее блудодеяния упивались живущие на земле.
И повел меня в духе в пустыню; и я увидел жену, сидящую на звере багряном, преисполненном именами богохульными, с семью головами и десятью рогами.
И жена облечена была в порфиру и багряницу, украшена золотом, драгоценными камнями и жемчугом, и держала золотую чашу в руке своей, наполненную мерзостями и нечистотою блудодейства ее;
и на челе ее написано имя: тайна, Вавилон великий, мать блудницам и мерзостям земным.
Я видел, что жена упоена была кровью святых и кровью свидетелей Иисусовых, и видя ее, дивился удивлением великим.
И сказал мне Ангел: что ты дивишься? я скажу тебе тайну жены сей и зверя, носящего ее, имеющего семь голов и десять рогов.
Зверь, которого ты видел, был, и нет его, и выйдет из бездны, и пойдет в погибель; и удивятся те из живущих на земле, имена которых не вписаны в книгу жизни от начала мира, видя, что зверь был, и нет его, и явится.
Здесь ум, имеющий мудрость. Семь голов суть семь гор, на которых сидит жена,
и семь царей, из которых пять пали, один есть, а другой еще не пришел, и когда придет, не долго ему быть.
И зверь, который был и которого нет, есть восьмой, и из числа семи, и пойдет в погибель.
И десять рогов, которые ты видел, суть десять царей, которые еще не получили царства, но примут власть со зверем, как цари, на один час.
Они имеют одни мысли и передадут силу и власть свою зверю.
Они будут вести брань с Агнцем, и Агнец победит их; ибо Он есть Господь господствующих и Царь царей, и те, которые с Ним, суть званые и избранные и верные.
И говорит мне: во́ды, которые ты видел, где сидит блудница, суть люди и народы, и племена и языки.
И десять рогов, которые ты видел на звере, сии возненавидят блудницу, и разорят ее, и обнажат, и плоть ее съедят, и сожгут ее в огне;
потому что Бог положил им на сердце – исполнить волю Его, исполнить одну волю, и отдать царство их зверю, доколе не исполнятся слова Божии.
Жена же, которую ты видел, есть великий город, царствующий над земными царями.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible