Пошел первый Ангел и вылил чашу свою на землю: и сделались жестокие и отвратительные гнойные раны на людях, имеющих начертание зверя и поклоняющихся образу его.

Второй Ангел вылил чашу свою в море: и сделалась кровь, как бы мертвеца, и все одушевленное умерло в море.

Третий Ангел вылил чашу свою в реки и источники вод: и сделалась кровь.

И услышал я Ангела вод, который говорил: праведен Ты, Господи, Который еси и был, и свят, потому что так судил;

за то, что они пролили кровь святых и пророков, Ты дал им пить кровь: они достойны того.

И услышал я другого от жертвенника говорящего: ей, Господи Боже Вседержитель, истинны и праведны суды Твои.

Четвертый Ангел вылил чашу свою на солнце: и дано было ему жечь людей огнем.

И жег людей сильный зной, и они хулили имя Бога, имеющего власть над сими язвами, и не вразумились, чтобы воздать Ему славу.

Пятый Ангел вылил чашу свою на престол зверя: и сделалось царство его мрачно, и они кусали языки свои от страдания,

и хулили Бога небесного от страданий своих и язв своих; и не раскаялись в делах своих.

Шестой Ангел вылил чашу свою в великую реку Евфрат: и высохла в ней вода, чтобы готов был путь царям от восхода солнечного.

И видел я выходящих из уст дракона и из уст зверя и из уст лжепророка трех духов нечистых, подобных жабам:

это – бесовские духи, творящие знамения; они выходят к царям земли всей вселенной, чтобы собрать их на брань в оный великий день Бога Вседержителя.

Се, иду как тать: блажен бодрствующий и хранящий одежду свою, чтобы не ходить ему нагим и чтобы не увидели срамоты его.

И он собрал их на место, называемое по-еврейски Армагеддон.

Седьмой Ангел вылил чашу свою на воздух: и из храма небесного от престола раздался громкий голос, говорящий: совершилось!

И произошли молнии, громы и голоса, и сделалось великое землетрясение, какого не бывало с тех пор, как люди на земле. Такое землетрясение! Так великое!

И город великий распался на три части, и города языческие пали, и Вавилон великий воспомянут пред Богом, чтобы дать ему чашу вина ярости гнева Его.

И всякий остров убежал, и гор не стало;

и град, величиною в талант, пал с неба на людей; и хулили люди Бога за язвы от града, потому что язва от него была весьма тяжкая.

Церковнославянский (рус)

И слы́шахъ гла́съ ве́лiй от хра́ма глаго́лющь седми́мъ А́нгеломъ: иди́те и излі́йте се́дмь фiа́лъ я́рости Бо́жiя на зе́млю.

И и́де пе́рвый А́нгелъ и излiя́ фiа́лъ сво́й на зе́млю: и бы́сть гно́й зо́лъ и лю́тъ на человѣ́цѣхъ иму́щихъ начерта́нiе звѣри́но и кла́няющихся ико́нѣ его́.

И вторы́й А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й въ мо́ре: и бы́сть кро́вь я́ко мертвеца́, и вся́ка душа́ жива́ у́мре въ мо́ри.

И тре́тiй А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на рѣ́ки и на исто́чники водны́я: и бы́сть кро́вь.

И слы́шахъ А́нгела водна́го глаго́люща: пра́веденъ еси́, Го́споди, сы́й и И́же бѣ́, и преподо́бенъ, я́ко сiя́ суди́лъ еси́:

зане́ кро́вь святы́хъ и проро́къ излiя́ша, и кро́вь и́мъ да́лъ еси́ пи́ти: досто́йни бо су́ть.

И слы́шахъ друга́го от олтаря́ глаго́люща: е́й, Го́споди Бо́же Вседержи́телю, и́стинни и пра́ви суди́ Твои́.

И четве́ртый А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на со́лнце: и дано́ бы́сть ему́ опаля́ти человѣ́ки огне́мъ.

И опали́шася человѣ́цы зно́емъ вели́кимъ, и ху́лиша и́мя Бо́жiе, и́же и́мать о́бласть на я́звахъ си́хъ, и не пока́яшася да́ти Ему́ сла́вы.

И пя́тый А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на престо́лъ звѣри́нъ: и бы́сть ца́рство его́ омраче́но, и жва́ху язы́ки своя́ от болѣ́зни,

и ху́лиша Бо́га небе́снаго от болѣ́зни и от я́звъ свои́хъ, и не пока́яшася от дѣ́лъ свои́хъ.

И шесты́й А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на рѣку́ вели́ку Евфра́тъ: и изся́че вода́ ея́, да угото́вится пу́ть царе́мъ су́щымъ от восто́къ со́лнечныхъ.

И ви́дѣхъ изъ у́стъ змі́я и изъ у́стъ звѣ́ря и изъ у́стъ лжа́го проро́ка ду́хи три́ нечи́стыя, я́ко жа́бы исходя́щыя:

су́ть бо ду́си де́монстiи творя́ще зна́менiя, и́же исхо́дятъ къ царе́мъ всея́ вселе́нныя, собра́ти я́ на бра́нь въ де́нь то́й вели́кiй Бо́га Вседержи́теля.

Се́, гряду́ я́ко та́ть: блаже́нъ бдя́й и блюды́й ри́зы своя́, да не на́гъ хо́дитъ и у́зрятъ срамоту́ его́.

И собра́ и́хъ на мѣ́сто нарица́емое евре́йски Армагеддо́нъ.

И седмы́й А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на возду́хъ: и изы́де гла́съ ве́лiй от хра́ма небесе́ от престо́ла, глаго́ля: бы́сть.

И бы́ша блиста́нiя и гро́ми и гла́си, и бы́сть тру́съ вели́къ, яко́въ николи́же бы́сть, отне́лѣже бы́ша человѣ́цы на земли́, толи́къ тру́съ, та́ко ве́лiй.

И бы́сть гра́дъ вели́къ въ три́ ча́сти, и гра́ди язы́честiи падо́ша, и Вавило́нъ вели́кiй помянове́нъ бы́сть предъ Бо́гомъ, да́ти ему́ ча́шу вина́ я́рости гнѣ́ва Своего́.

И вся́къ о́стровъ бѣжа́, и го́ры не обрѣто́шася:

и гра́дъ вели́къ, я́ко тала́нтесъ, сни́де съ небесе́ на человѣ́ки: и ху́лиша человѣ́цы Бо́га от я́звы гра́дныя, я́ко ве́лiя е́сть я́зва его́ зѣло́.

Грузинский (древн.)

Языки

და მესმა ჴმაჲ დიდი, რომელი ეტყოდა შჳდთა მათ ანგელოზთა, ვითარმედ: წარვედით და დასთხიენით შჳდნი ეგე ლანკნანი გულისწყრომისა ღმრთისანი ქუეყანასა ზედა.

და ერთი იგი წარვიდა და დასთხია ლანკნაჲ თჳსი ქუეყანასა ზედა, და იქმნა შალალი ბოროტი კაცთა ზედა, რომელთაცა აქუნდა ბეჭედი იგი მჴეცისაჲ მათ ზედა; და თაყუანის-სცემდეს ხატსა მისსა.

და მეორემან ანგელოზმან დასთხია ზღუასა ზედა, და იქმნა სისხლი, ვითარცა მკუდრისაჲ; და ყოველი სული, რომელი იყო ზღუასა შინა, მოკუდა.

და მესამემან დასთხია მდინარეთა ზედა და წყაროთა ზედა წყალთასა, და გარდაიქცეს სისხლად.

და მესმა ანგელოზისა მისგან წყალთაჲსა, რომელი იტყოდა: მართალ ხარ, რომელი-ეგე ხარ და იყავ წმიდა, რამეთუ ესე საჯე.

რამეთუ სისხლი წმიდათაჲ და წინაწარმეტყუელთაჲ დასთხიეს, და სისხლი ასუ მათ, რამეთუ ღირს არიან.

და მესმა საკურთხეველისაჲ, რომელი იტყოდა: ჰე, უფალო ღმერთო, ყოვლისამპყრობელო, მართალ და ჭეშმარიტ არიან საშჯელნი შენნი.

და მეოთხემან ანგელოზმან დასთხია ლანკნაჲ თჳსი მზესა ზედა, და მიეცა მას ცეცხლითა დაწუვად კაცთა.

და დაიწუნეს კაცნი სიცხითა დიდითა; და ჰგმობდეს კაცნი სახელსა ღმრთისასა, რომელსა-იგი აქუს ჴელმწიფებაჲ წყლულებათა ზედა მათთა, და არა შეინანეს, რაჲთამცა მისცეს მას დიდებაჲ.

და მეხუთემან დასთხია საყდარსა მას ზედა მჴეცისა მის, და იქმნა მეუფებაჲ მისი დაბნელებულ, და იცოხნიდეს ენათა თჳსთა ტკივილისაგან

და ჰგმობდეს ღმერთსა ცათასა ტკივილთა მათთაგან და წყლულებათა, და არა შეინანეს საქმეთა მათთაგან.

და მეექუსემან დასთხია მდინარესა ზედა დიდსა ევფრატსა, და განჴმა წყალი მისი, რაჲთა განემზადოს გზაჲ მეფეთაჲ მათ, აღმოსავალით მზისაჲთ მომავალთაჲ.

და ვიხილენ პირისაგან ვეშაპისა და პირისაგან მჴეცისა და პირისაგან ცრუწინაჲსწარმეტყუელისა მის სულნი არაწმიდანი სამნი, ვითარცა მყუარნი.

რამეთუ არიან სულნიცა საეშმაკონი, მოქმედნი სასწაულთანი, რომელნი გამოვლენ მეფეთა ზედა ყოვლისა ქუეყანისათა შემოკრებად მათდა ბრძოლასა მას დიდისა მის დღისა ღმრთისა ყოვლისა მპყრობელისასა.

აჰა ესერა მოვალ, ვითარცა მპარავი. ნეტარ არს, რომელმან იღჳძოს და დაიმარხოს სამოსელი თჳსი, რაჲთა არა შიშულად ვიდოდის, და ჰხედვიდენ უშუერებასა მისსა.

და შემოკრიბნა იგინი ადგილსა მას, რომელსა ეწოდების ებრაელებრ მაგედონ.

და მეშჳდემან მან ანგელოზმან დასთხია ლანკნაჲ თჳსი ჰაერსა ზედა, და გამოჴდა ჴმაჲ დიდი ტაძრისაგან ზეცათაჲსა და საყდრისაგან, რომელი იტყოდა, ვითარმედ: იქმნა.

და იქმნეს ელვანი და ქუხილნი და ჴმანი და ძრვაჲ დიდი, რომელ არა ქმნულ არს, ვინაჲთგან კაცნი დაებადნეს ქუეყანასა ზედა, ესევითარი ძრვაჲ, ესრეთ დიდი.

და განიყო ქალაქი იგი დიდი სამად, და ქალაქნი წარმართთანი დაეცნეს, და ბაბილოვნი დიდი მოჴსენებულ იქმნა წინაშე ღმრთისა მიცემად მისა სასუმელი იგი ღჳნისაჲ გულისწყრომისა რისხვისა მისისაჲ.

და ყოველივე ჭალაკი ლტოლვილ იქმნა, და მთანი არა იპოვნეს.

და სეტყუაჲ დიდი მოვიდა ზეცით კაცთა ზედა და გმეს კაცთა სახელი ღმრთისაჲ წყლულებისა მისგან სეტყჳსა მის, რამეთუ დიდ არს წყლულებაჲ მისი ფრიად.