1 Сардийской Церкви: «будут ходить со Мною в белых одеждах». 7 Филадельфийской: «Я отворил пред тобою дверь». 14 Лаодикийской: «Се, стою у двери и стучу».

И Ангелу Сардийской церкви напиши: так говорит Имеющий семь духов Божиих и семь звезд: знаю твои дела; ты носишь имя, будто жив, но ты мертв.

Бодрствуй и утверждай прочее близкое к смерти; ибо Я не нахожу, чтобы дела твои были совершенны пред Богом Моим.

Вспомни, что ты принял и слышал, и храни и покайся. Если же не будешь бодрствовать, то Я найду на тебя, как тать, и ты не узнаешь, в который час найду на тебя.

Впрочем у тебя в Сардисе есть несколько человек, которые не осквернили одежд своих, и будут ходить со Мною в белых одеждах, ибо они достойны.

Побеждающий облечется в белые одежды; и не изглажу имени его из книги жизни, и исповедаю имя его пред Отцем Моим и пред Ангелами Его.

Имеющий ухо да слышит, что Дух говорит церквам.

И Ангелу Филадельфийской церкви напиши: так говорит Святый, Истинный, имеющий ключ Давидов, Который отворяет – и никто не затворит, затворяет – и никто не отворит:

знаю твои дела; вот, Я отворил перед тобою дверь, и никто не может затворить ее; ты не много имеешь силы, и сохранил слово Мое, и не отрекся имени Моего.

Вот, Я сделаю, что из сатанинского сборища, из тех, которые говорят о себе, что они Иудеи, но не суть таковы, а лгут, – вот, Я сделаю то, что они придут и поклонятся пред ногами твоими, и познают, что Я возлюбил тебя.

И как ты сохранил слово терпения Моего, то и Я сохраню тебя от годины искушения, которая придет на всю вселенную, чтобы испытать живущих на земле.

Се, гряду скоро; держи, что имеешь, дабы кто не восхитил венца твоего.

Побеждающего сделаю столпом в храме Бога Моего, и он уже не выйдет вон; и напишу на нем имя Бога Моего и имя града Бога Моего, нового Иерусалима, нисходящего с неба от Бога Моего, и имя Мое новое.

Имеющий ухо да слышит, что Дух говорит церквам.

И Ангелу Лаодикийской церкви напиши: так говорит Аминь, свидетель верный и истинный, начало создания Божия:

знаю твои дела; ты ни холоден, ни горяч; о, если бы ты был холоден, или горяч!

Но, как ты тепл, а не горяч и не холоден, то извергну тебя из уст Моих.

Ибо ты говоришь: «я богат, разбогател и ни в чем не имею нужды»; а не знаешь, что ты несчастен, и жалок, и нищ, и слеп, и наг.

Советую тебе купить у Меня золото, огнем очищенное, чтобы тебе обогатиться, и белую одежду, чтобы одеться и чтобы не видна была срамота наготы твоей, и глазною мазью помажь глаза твои, чтобы видеть.

Кого Я люблю, тех обличаю и наказываю. Итак будь ревностен и покайся.

Се, стою у двери и стучу: если кто услышит голос Мой и отворит дверь, войду к нему, и буду вечерять с ним, и он со Мною.

Побеждающему дам сесть со Мною на престоле Моем, как и Я победил и сел с Отцем Моим на престоле Его.

Имеющий ухо да слышит, что Дух говорит церквам.

1 Жена, облеченная в солнце; младенец; красный дракон. 7 Война на небе; хваление по причине низвержения сатаны. 13 Преследование жены драконом.

И явилось на небе великое знамение: жена, облеченная в солнце; под ногами ее луна, и на главе ее венец из двенадцати звезд.

Она имела во чреве, и кричала от болей и мук рождения.

И другое знамение явилось на небе: вот, большой красный дракон с семью головами и десятью рогами, и на головах его семь диадим.

Хвост его увлек с неба третью часть звезд и поверг их на землю. Дракон сей стал перед женою, которой надлежало родить, дабы, когда она родит, пожрать ее младенца.

И родила она младенца мужеского пола, которому надлежит пасти все народы жезлом железным; и восхищено было дитя ее к Богу и престолу Его.

А жена убежала в пустыню, где приготовлено было для нее место от Бога, чтобы питали ее там тысячу двести шестьдесят дней.

И произошла на небе война: Михаил и Ангелы его воевали против дракона, и дракон и ангелы его воевали против них,

но не устояли, и не нашлось уже для них места на небе.

И низвержен был великий дракон, древний змий, называемый диаволом и сатаною, обольщающий всю вселенную, низвержен на землю, и ангелы его низвержены с ним.

И услышал я громкий голос, говорящий на небе: ныне настало спасение и сила и царство Бога нашего и власть Христа Его, потому что низвержен клеветник братий наших, клеветавший на них пред Богом нашим день и ночь.

Они победили его кровию Агнца и словом свидетельства своего, и не возлюбили души своей даже до смерти.

Итак веселитесь, небеса и обитающие на них! Горе живущим на земле и на море! потому что к вам сошел диавол в сильной ярости, зная, что немного ему остается времени.

Когда же дракон увидел, что низвержен на землю, начал преследовать жену, которая родила младенца мужеского пола.

И даны были жене два крыла большого орла, чтобы она летела в пустыню в свое место от лица змия и там питалась в продолжение времени, времен и полвремени.

И пустил змий из пасти своей вслед жены воду как реку, дабы увлечь ее рекою.

Но земля помогла жене, и разверзла земля уста свои, и поглотила реку, которую пустил дракон из пасти своей.

И рассвирепел дракон на жену, и пошел, чтобы вступить в брань с прочими от семени ее, сохраняющими заповеди Божии и имеющими свидетельство Иисуса Христа.

Церковнославянский (рус)

И А́нгелу Сарді́йскiя це́ркве напиши́: та́ко глаго́летъ Имѣ́яй се́дмь духо́въ Бо́жiихъ и се́дмь звѣ́здъ: вѣ́мъ твоя́ дѣла́, я́ко и́мя и́маши я́ко жи́въ, а ме́ртвъ еси́.

Бу́ди бдя́ и утвержда́я про́чая, и́мже умре́ти: не обрѣто́хъ бо дѣ́лъ твои́хъ сконча́ныхъ предъ Бо́гомъ [твои́мъ] [Мои́мъ].

Помина́й у́бо, ка́ко прiя́лъ еси́ и слы́шалъ еси́, и соблюда́й и пока́йся. А́ще у́бо не бди́ши, прiиду́ на тя́ я́ко та́ть, и не и́маши почу́ти, въ кі́й ча́съ прiиду́ на тя́.

Но и́маши ма́ло име́нъ и въ Сарді́и, и́же не оскверни́ша ри́зъ свои́хъ, и ходи́ти и́мутъ со Мно́ю въ бѣ́лыхъ, я́ко досто́йни су́ть.

Побѣжда́яй, то́й облече́тся въ ри́зы бѣ́лыя, и не и́мамъ отмы́ти {изгла́дити} и́мене его́ от кни́гъ живо́тныхъ, и исповѣ́мъ и́мя его́ предъ Отце́мъ Мои́мъ и предъ А́нгелы Его́.

Имѣ́яй у́хо да слы́шитъ, что́ Ду́хъ глаго́летъ це́рквамъ.

И А́нгелу Филаделфі́йскiя це́ркве напиши́: та́ко глаго́летъ Святы́й И́стинный, имѣ́яй клю́чь Дави́довъ, отверза́яй, и никто́же затвори́тъ, затворя́яй, и никто́же отве́рзетъ:

вѣ́мъ твоя́ дѣла́: се́, да́хъ предъ тобо́ю две́ри отве́рсты, и никто́же мо́жетъ затвори́ти и́хъ: я́ко ма́лу и́маши си́лу, и соблю́лъ еси́ Мое́ сло́во, и не отве́рглся еси́ и́мене Моего́.

Се́, даю́ от со́нмища сатанина́ глаго́лющыяся бы́ти Иуде́и, и не су́ть, но лгу́тъ: се́, сотворю́ и́хъ, да прiи́дутъ и поклоня́тся предъ нога́ма твои́ма, и уразумѣ́ютъ, я́ко А́зъ возлюби́хъ тя́.

Я́ко соблю́лъ еси́ сло́во терпѣ́нiя Моего́, и А́зъ тя́ соблюду́ от годи́ны искуше́нiя, хотя́щiя прiити́ на всю́ вселе́нную искуси́ти живу́щыя на земли́.

Се́, гряду́ ско́ро: держи́, е́же и́маши, да никто́же прiи́метъ вѣнца́ твоего́.

Побѣжда́ющаго сотворю́ столпа́ въ це́ркви Бо́га Моего́, и бо́лѣ [во́нъ] не и́мать изы́ти ктому́: и напишу́ на не́мъ и́мя Бо́га Моего́ и и́мя гра́да Бо́га Моего́, но́ваго Иерусали́ма, сходя́щаго съ небе́съ от Бо́га Моего́, и и́мя Мое́ но́вое.

Имѣ́яй у́хо да слы́шитъ, что́ Ду́хъ глаго́летъ це́рквамъ.

И А́нгелу Лаодикі́йскiя це́ркве напиши́: та́ко глаго́летъ Ами́нь {и́же е́сть Ами́нь}, свидѣ́тель вѣ́рный и и́стинный, нача́токъ созда́нiя Бо́жiя:

вѣ́мъ твоя́ дѣла́, я́ко ни студе́нъ еси́ ни те́плъ: не да студе́нъ бы бы́лъ ни те́плъ {о, дабы́ студе́нъ бы́лъ еси́ или́ горя́щь}.

Та́ко, я́ко обуморе́нъ еси́, и ни те́плъ ни студе́нъ, изблева́ти тя́ от у́стъ Мои́хъ и́мамъ {та́ко, поне́же те́плъ еси́, и ни студе́нъ еси́ ниже́ горя́щь, и́мамъ тя́ изблева́ти изъ у́стъ Мои́хъ}.

Зане́ глаго́леши, я́ко бога́тъ е́смь и обогати́хся и ничто́же тре́бую: и не вѣ́си, я́ко ты́ еси́ окая́ненъ и бѣ́денъ, и ни́щь и слѣ́пъ и на́гъ.

Совѣща́ю тебѣ́ купи́ти от Мене́ зла́то разжже́но огне́мъ, да обогати́шися, и одѣя́нiе бѣ́ло, да облече́шися, и да не яви́тся срамота́ наготы́ твоея́: и коллу́рiемъ пома́жи о́чи твои́, да ви́диши.

А́зъ, и́хже а́ще люблю́, облича́ю и наказу́ю. Ревну́й у́бо и пока́йся.

Се́, стою́ при две́рехъ и толку́: а́ще кто́ услы́шитъ гла́съ Мо́й и отве́рзетъ две́ри, вни́ду къ нему́ и вечеря́ю съ ни́мъ, и то́й со Мно́ю.

Побѣжда́ющему да́мъ сѣ́сти со Мно́ю на престо́лѣ Мое́мъ, я́коже и А́зъ побѣди́хъ и сѣдо́хъ со Отце́мъ Мои́мъ на престо́лѣ Его́.

Имѣ́яй у́хо да слы́шитъ, что́ Ду́хъ глаго́летъ це́рквамъ.

И зна́менiе ве́лiе яви́ся на небеси́: жена́ облече́на въ со́лнце, и луна́ подъ нога́ма ея́, и на главѣ́ ея́ вѣне́цъ от звѣ́здъ двоюна́десяте:

и во чре́вѣ иму́щи, вопiе́тъ боля́щи и стра́ждущи роди́ти.

И яви́ся и́но зна́менiе на небеси́: и се́, змі́й вели́къ че́рменъ, имѣ́я гла́въ се́дмь и рого́въ де́сять, и на глава́хъ его́ се́дмь вѣне́цъ:

и хо́ботъ его́ отто́рже тре́тiю ча́сть звѣ́здъ небе́сныхъ и положи́ я́ въ зе́млю {пове́рже я́ на зе́млю}. И змі́й стоя́ше предъ жено́ю хотя́щею роди́ти, да, егда́ роди́тъ, снѣ́сть ча́до ея́.

И роди́ сы́на му́жеска, и́же и́мать упасти́ вся́ язы́ки жезло́мъ желѣ́знымъ: и восхище́но бы́сть ча́до ея́ къ Бо́гу и престо́лу Его́.

А жена́ бѣжа́ въ пусты́ню, идѣ́же имѣ́ мѣ́сто угото́вано от Бо́га, да та́мо пита́ется дні́й ты́сящу двѣ́стѣ шестьдеся́тъ.

И бы́сть бра́нь на небеси́: Михаи́лъ и А́нгели его́ бра́нь сотвори́ша со змі́емъ, и змі́й бра́ся и а́ггели его́,

и не возмого́ша, и мѣ́ста не обрѣ́теся и́мъ ктому́ на небеси́.

И вложе́нъ {пове́рженъ} бы́сть змі́й вели́кiй, змі́й дре́внiй, нарица́емый дiа́волъ и сатана́, льстя́й вселе́нную всю́, и вложе́нъ {пове́рженъ} бы́сть на зе́млю, и а́ггели его́ съ ни́мъ низве́ржени бы́ша.

И слы́шахъ гла́съ ве́лiй на небеси́, глаго́лющь: ны́нѣ бы́сть спасе́нiе и си́ла и ца́рство Бо́га на́шего и о́бласть Христа́ Его́, я́ко низложе́нъ бы́сть клеветни́къ бра́тiи на́шея, оклевеща́я и́хъ предъ Бо́гомъ на́шимъ де́нь и но́щь.

И ті́и побѣди́ша его́ кро́вiю А́гнчею и сло́вомъ свидѣ́телства своего́, и не возлюби́ша ду́шъ свои́хъ да́же до сме́рти.

Сего́ ра́ди весели́теся, небеса́ и живу́щiи на ни́хъ. Го́ре живу́щымъ на земли́ и мо́ри, я́ко сни́де дiа́волъ къ ва́мъ, имѣ́я я́рость вели́кую, вѣ́дый, я́ко вре́мя ма́ло и́мать.

И егда́ ви́дѣ змі́й, я́ко низложе́нъ бы́сть на зе́млю, гоня́ше жену́, я́же роди́ му́жеска.

И дана́ бы́ша женѣ́ два́ крила́ орла́ вели́каго, да пари́тъ въ пусты́ню въ мѣ́сто свое́, идѣ́же препита́на бя́ше ту́ вре́мя и време́нъ и по́лъ вре́мене, от лица́ змiи́на.

И испусти́ змі́й за жено́ю изъ у́стъ свои́хъ во́ду я́ко рѣку́, да ю́ въ рѣцѣ́ потопи́тъ.

И помо́же земля́ женѣ́, и отве́рзе земля́ уста́ своя́, и пожре́ рѣку́, ю́же изведе́ змі́й от у́стъ свои́хъ.

И разгнѣ́вася змі́й на жену́ и и́де сотвори́ти бра́нь со оста́вшимъ сѣ́менемъ ея́, и́же соблюда́ютъ за́повѣди Бо́жiя и имѣ́ютъ свидѣ́телство Иису́съ Христо́во.

Грузинский (древн.)

Языки

და ანგელოზსა სარდისა ეკლესიისასა მიუწერე, ვითარმედ: ამას იტყჳს, რომელსა ჰქონან შჳდნი იგი სულნი ღმრთისანი და შჳდნი იგი ვარსკულავნი: ვიცნი საქმენი შენნი, რამეთუ სახელი გაქუს და ცხოველ ხარ და მკუდარ ხარ.

იქმენ მღჳძარე და დაამტკიცენ სხუანი იგი, რომელთაჲ გეგულებოდა განგდებაჲ, რამეთუ არა მიპოვნიან საქმენი შენნი აღსრულებულად წინაშე ღმრთისა ჩემისა.

იჴსენებდ, უკუეთუ ვითარ მიიღე და შეინანე. ხოლო უკუეთუ არა მღჳძარე იყო, მოვიდე შენ ზედა, ვითარცა მპარავი, და ვერ სცნა, რომელსა ჟამსა მოვიდე შენ ზედა.

არამედ მცირედი სახელები გყავს სარდეს შინა, რომელთა არა შეუგინებიეს სამოსლები მათი, და ვიდოდიან იგინი ჩემ თანა სამოსლითა სპეტაკითა, რამეთუ ღირს არიან.

რომელმან სძლოს, ესრეთ შეიმოსოს სამოსელი სპეტაკი და არა აღვჴოცო სახელი მისი წიგნისაგან ცხოველთაჲსა და აღვიარო სახელი მისი წინაშე მამისა ჩემისა და წინაშე ანგელოზთა მისთა.

რომელსა ჰქონან ყურნი, ისმინენ, რასა ეტყჳს სული ეკლესიათა.

და ანგელოზსა ფილადელფიისა ეკლესიისასა მიუწერე: ამას იტყჳს წმიდაჲ იგი და ჭეშმარიტი, რომელსა აქუს კლიტე დავითისი, რომელი-იგი განაღებს, და არავინ დაჰჴშას, გარნა განმღებელმან მან, და არავინ განაღოს დაჴშული იგი.

ვიცნი საქმენი შენნი. აჰა ესერა მიმიცემია წინაშე შენსა კარი განღებული, რომლისა დაჴშვად ვერვინ შემძლებელ არს, რამეთუ მცირე ძალი გაქუს, და დაიმარხე სიტყუაჲ ჩემი და არა უარ-ჰყავ სახელი ჩემი.

აჰა ესერა მიგცემ კრებულისაგან ეშმაკისა, რომელნი იტყჳან თავსა თჳსსა ჰურიად, და არა არიან, არამედ ტყუვიან; აჰა ესერა ვყვნე იგინი, რაჲთა მოვიდენ და თაყუანის-გცენ წინაშე ფერჴთა შენთა და ცნან, რამეთუ შეგიყუარე შენ.

რამეთუ დაიმარხე შენ სიტყუაჲ მოთმინებისა ჩემისაჲ, და მეცა დაგიცვა შენ ჟამისა მისგან განსაცდელისა, რომელსა ეგულების მოსლვად ყოვლსა ზედა სოფელსა გამოცდად მკჳდრთა მათ ქუეყანისათა

აჰა მოვალ ადრე. იპყარ, რომელ-ეგე გაქუს, რაჲთა არავინ მიგიღოს გჳრგჳნი შენი.

რომელმან სძლოს, ვყო იგი სუეტად ტაძარსა შინა ღმრთისა ჩემისასა, და გარე არღარა განვიდეს და დავწერო მას ზედა სახელი ღმრთისა ჩემისაჲ და სახელი ქალაქისა ღმრთისა ჩემისაჲ ახლისა იერუსალჱმისაჲ, რომელი გარდამოვალს ზეცით ღმრთისაგან ჩემისა, და სახელი იგი ჩემი ახალი.

რომელსა ჰქონან ყურნი, ისმინენ, რასა ეტყჳს სული ეკლესიათა.

და ანგელოზსა ლავდიკიისა ეკლესიისასა მიუწერე, ვითარმედ: ამას იტყჳს ამინ, მოწამე იგი სარწმუნოჲ და ჭეშმარიტი, დასაბამი დაბადებულთა ღმრთისათაჲ:

ვიცნი საქმენი შენნი, რამეთუ არცა გრილი ხარ, არცა ტფილი. ჯერ-იყო, რაჲთამცა, ანუ გრილი იყავ, ანუ ტფილი.

არამედ ესრეთ ნელ-ტფილი ხარ და არცა გრილი, არცა ტფილი. მეგულების აღმოგდებაჲ შენი პირისაგან ჩემისა.

რამეთუ იტყჳ: მდიდარ ვარ და განვმდიდრდი და არარაჲ მეჴმარების. და არა უწყი, რამეთუ შენ ხარ უბადრუკ და საწყალობელ და გლახაკ და ბრმა და შიშუელ.

განგაზრახებ შენ, რაჲთა იყიდო ჩემგან ოქროჲ გამოჴურვებული ცეცხლითა, რაჲთა განჰმდიდრდე, და სამოსელი სპეტაკი, რაჲთა შეიმოსო, და არა გამოცხადნეს სირცხჳლი სიშიშულისა შენისაჲ და საოლავი, რაჲთა იოლნე თუალნი შენნი და ჰხედვიდე.

მე რომელნიცა მიყუარდენ, ვამხილებ და ვასწავებ. ეშურებოდე უკუე და შეინანე.

აჰა ესერა ვდგა კარსა ზედა და ვჰრეკ, უკუეთუ ვინ ისმინოს ჴმისა ჩემისაჲ და განაღოს კარი, და შევიდე მის თანა და ვჭამო მის თანა სერი, და მან - ჩემ თანა.

რომელმან სძლოს, მივსცე მას დაჯდომაჲ ჩემ თანა საყდარსა ჩემსა, ვითარცა-იგი მე ვსძლე და დავჯედ მამისა ჩემისა თანა საყდარსა მისსა,

რომელსა ჰქონან ყურნი, ისმინენ, რასა ეტყჳს სული ეკლესიათა.

და სასწაული დიდი გამოჩნდა ცათა შინა: დედაკაცი, რომელსა ემოსა მზე, და მთოვარე იყო ქუეშე ფერჴთა მისთა, და თავსა ზედა მისსა გჳრგჳნი ვარსკულავთა ათორმეტთაჲ,

და მუცლად-ეღო და ღაღადებდა, რამეთუ ელმოდა და იგუემებოდა შობად.

და იხილვა სხუაჲ სასწაული ცათა შინა: და აჰა ვეშაპი ცეცხლისაჲ დიდი, რომელსა ედგნეს თავნი შჳდნი და რქანი ათნი, და თავთა ზედა მისთა შჳდნი გჳრგჳნნი.

და კუდი მისი მიითრევდა მესამედსა ვარსკულავთა ცისათა, და გარდამოყარნა იგინი ქუეყანად. და ვეშაპი იგი დგა წინაშე დედაკაცისა მის, რომელსა ეგულებოდა შობაჲ, რაჲთა ოდეს შვეს, შთანთქას შვილი მისი.

და შვა მან ძე წული, რომელსა ეგულების მწყსაჲ ყოველთა წარმართთაჲ კუერთხითა რკინისაჲთა, და წარტაცებულ იქმნა შვილი მისი ღმრთისა მიმართ და საყდრისა მიმართ მისისა.

და დედაკაცი იგი ივლტოდა უდაბნოდ, სადა-იგი აქუს მუნ ადგილი განმზადებული ღმრთისა მიერ, რაჲთა მუნ გამოზარდონ იგი ათას ორას და სამეოც დღე.

და იქმნა ბრძოლაჲ ცათა შინა: მიქაელ და ანგელოზნი მისნი ჰბრძოდეს ვეშაპსა მას, და ვეშაპი და ანგელოზნი მისნი ებრძოდეს მათ.

და ვერ შეუძლო და არცაღა ეპოვა მას ადგილი ცათა შინა.

და გარდამოვარდა ვეშაპი იგი დიდი, გუელი დასაბამისაჲ, რომელსა ეწოდების ეშმაკი და სატანა, რომელი აცთუნებს ყოველსა სოფელსა; გარდამოვარდა ქუეყანად და ანგელოზნი მისნი მის თანა გარდამოცჳვეს.

და მესმა ჴმაჲ დიდი ცათა შინა, რომელი იტყოდა, ვითარმედ: აწ იქმნა მაცხოვარებაჲ და ძალი და სუფევაჲ ღმრთისა ჩუენისაჲ და ჴელმწიფებაჲ ქრისტეს მისისაჲ, რამეთუ გარდამოვარდა შემასმენელი ძმათა ჩუენთაჲ, რომელი შეასმენდა მათ წინაშე ღმრთისა ჩუენისა დღე და ღამე.

და მათ სძლეს მას სისხლითა მით კრავისაჲთა და სიტყჳთა წამებისა მისისაჲთა და არა შეიყუარნეს სულნი მათნი ვიდრე სიკუდილადმდე.

ამისათჳს იხარებდით ცანი და ყოველნი დამკჳდრებულნი მას შინა. ვაჲ არს ქუეყანისა და ზღჳსა, რამეთუ გარდამოჴდა ეშმაკი თქუენდა მომართ სავსე გულისწყრომითა დიდითა, რამეთუ უწყის, ვითარმედ მცირედი ჟამი უც მას.

და რაჟამს იხილა ვეშაპმან მან, ვითარმედ გარდამოვარდა ქუეყანად, დევნა-უყო დედაკცსა მას, რომელმან შვა ძჱ იგი წული.

და მიეცნეს დედაკაცსა მას ორნი ფრთენი არწივისა მის დიდისანი, რაჲთა ფრინვიდეს უდაბნოდ ადგილსა მისსა, რაჲთა გამოიზარდოს მუნ წელსა და წელთა და კერძოსა წელიწდისასა პირისაგან გუელისა მის.

და აღმოასხა გუელმან მან პირისაგან თჳსისა წყალი, ვითარცა მდინარე, შემდგომად დედაკაცისა მის, რაჲთამცა წარიღო დედაკაცი იგი მდინარემან მან.

და შეეწია ქუეყანაჲ დედაკაცსა მას. და აღაღო ქუეყანამან პირი თჳსი და შთანთქა მდინარე იგი, რომელი აღმოასხა ვეშაპმან მან პირით თჳსით.

და განრისხნა ვეშაპი იგი დედაკაცისა მისთჳს და წარვიდა ბრძოლის-ყოფად სხუათა მათ თანა თესლისა მისისათა, რომელნი იმარხვენ მცნებასა ღმრთისასა და აქუს წამებაჲ იესუჲსი.