И другі́й А́нгелъ прiи́де и ста́ предъ олтаре́мъ, имѣ́яй кади́лницу зла́ту: и даны́ бы́ша ему́ ѳимiа́ми мно́зи, да да́стъ моли́твамъ святы́хъ всѣ́хъ на олта́рь златы́й су́щiй предъ престо́ломъ.

И изы́де ды́мъ кади́лный моли́твами святы́хъ от руки́ А́нгела предъ Бо́га.

И взя́тъ А́нгелъ кади́лницу, и напо́лни ю́ от огня́ су́щаго на олтари́, и положи́ на земли́ {пове́рже на зе́млю}: и бы́ша гла́си и гро́ми и блиста́нiя и тру́съ.

И се́дмь А́нгелъ, и́же имѣ́яху се́дмь тру́бъ, угото́вашася, да востру́бятъ.

И пе́рвому А́нгелу воструби́вшу, бы́сть гра́дъ и о́гнь, смѣ́шены съ кро́вiю, и падо́ша на зе́млю: и тре́тiя ча́сть дре́ва погорѣ́, и вся́ка трава́ зла́чная погорѣ́.

И вторы́й А́нгелъ воструби́, и я́ко гора́ вели́ка огне́мъ жего́ма вве́ржена бы́сть въ мо́ре: и бы́сть тре́тiя ча́сть мо́ря кро́вь,

и у́мре тре́тiя ча́сть созда́нiй су́щихъ въ мо́ри, иму́щихъ ду́шы, и тре́тiя ча́сть корабле́й поги́бе.

И тре́тiй А́нгелъ воструби́, и паде́ съ небесе́ звѣзда́ вели́ка, горя́щи я́ко свѣща́, и паде́ на тре́тiю ча́сть рѣ́къ и на исто́чники водны́я:

и и́мя звѣздѣ́ глаго́лется а́псинѳосъ: и бы́сть тре́тiя ча́сть во́дъ я́ко пелы́нь, и мно́зи от человѣ́къ умро́ша от во́дъ, я́ко го́рьки бѣ́ша.

И четве́ртый А́нгелъ воструби́, и уя́звена бы́сть тре́тiя ча́сть со́лнца и тре́тiя ча́сть луны́ и тре́тiя ча́сть звѣ́здъ, да затми́тся тре́тiя ча́сть и́хъ, и дне́ тре́тiя ча́сть да не свѣ́титъ, и но́щь та́кожде.

И ви́дѣхъ и слы́шахъ еди́наго А́нгела паря́ща посредѣ́ небесе́, глаго́люща гла́сомъ вели́кимъ: го́ре, го́ре, го́ре живу́щымъ на земли́ от про́чихъ гласо́въ тру́бныхъ трiе́хъ А́нгелъ хотя́щихъ труби́ти.

И дана́ ми́ бы́сть тро́сть подо́бна жезлу́, глаго́ля: воста́ни и измѣ́ри це́рковь Бо́жiю и олта́рь, и кла́няющыяся въ не́й:

а дво́ръ су́щiй вну́трь {внѣ́} це́ркве изнеси́ {исключи́} внѣу́ду, ниже́ измѣ́ри его́, зане́ да́нъ бы́сть язы́комъ: и гра́дъ святы́й поперу́тъ четы́редесять и два́ ме́сяцы.

И да́мъ обѣ́ма свидѣ́телема Мои́ма, и прорица́ти бу́дутъ дні́й ты́сящу двѣ́стѣ и шестьдеся́тъ, оболче́на во вре́тище.

Сі́и су́ть двѣ́ ма́слицы и два́ свѣ́щника предъ Бо́гомъ земли́ стоя́ща.

И и́же и́мъ непра́вду сотвори́тъ, о́гнь исхо́дитъ изъ у́стъ и́хъ и поя́стъ враги́ и́хъ: и и́же восхо́щетъ оби́дѣти и́хъ, сему́ подоба́етъ убiе́ну бы́ти.

И сі́и и́мутъ о́бласть затвори́ти не́бо, да не сни́детъ до́ждь [на зе́млю] во дни́ прорица́нiя и́хъ, и о́бласть и́мутъ на вода́хъ, обраща́ти я́ въ кро́вь и порази́ти зе́млю вся́кою я́звою, ели́жды а́ще восхо́щутъ.

И егда́ сконча́ютъ свидѣ́телство свое́, звѣ́рь, и́же исхо́дитъ от бе́здны, сотвори́тъ съ ни́ми бра́нь и побѣди́тъ и́хъ и убiе́тъ я́,

и тру́пы и́хъ оста́витъ на сто́гнахъ гра́да вели́каго, и́же нарица́ется духо́внѣ Cодо́мъ и Еги́петъ, идѣ́же и Госпо́дь на́шъ ра́спятъ бы́сть.

И зрѣ́ти и́мутъ от люді́й и племе́нъ, и от язы́къ и колѣ́нъ, тѣлеса́ и́хъ дни́ три́ и по́лъ, и тру́пы и́хъ не оста́вятъ положи́ти во гробѣ́хъ.

И живу́щiи на земли́ возра́дуются и возвеселя́тся о ни́хъ, и да́ры по́слютъ дру́гъ ко дру́гу, я́ко о́ба сiя́ проро́ка му́чиста живу́щыя на земли́.

И по трiе́хъ дне́хъ и по́лъ, ду́хъ живо́тенъ вни́детъ въ ня́ от Бо́га, и ста́нутъ [о́ба] на нога́хъ свои́хъ: и стра́хъ ве́лiй нападе́тъ на зря́щихъ и́хъ.

И услы́шатъ гла́съ ве́лiй съ небесе́, глаго́лющь и́мъ: взы́дита сѣ́мо. И взыдо́ста на не́бо на о́блацѣхъ, и ви́дѣша я́ врази́ и́хъ.

И въ ча́съ то́й тру́съ бы́сть ве́лiй, и деся́тая ча́сть гра́да паде́, и поги́бе тру́сомъ име́нъ человѣ́ческихъ се́дмь ты́сящъ: и про́чiи пристра́шни бы́ша и да́ша сла́ву Бо́гу небе́сному.

Го́ре второ́е отъи́де: се́, го́ре тре́тiе гряде́тъ ско́ро.

И седмы́й А́нгелъ воструби́, и бы́ша гла́си вели́цы на небесѣ́хъ, глаго́люще: бы́сть ца́рство мíра Го́спода на́шего и Христа́ Его́, и воцари́тся во вѣ́ки вѣко́въ.

И два́десять и четы́ри ста́рцы, предъ Бо́гомъ сѣдя́щiи на престо́лѣхъ свои́хъ, падо́ша на ли́ца своя́ и поклони́шася Бо́гу,

глаго́люще: хва́лимъ Тя́, Го́споди Бо́же Вседержи́телю, И́же сы́й и бѣ́ и гряды́й, я́ко прiя́лъ еси́ си́лу Твою́ вели́кую и воцари́лся еси́:

и язы́цы прогнѣ́вашася: и прiи́де гнѣ́въ Тво́й, и вре́мя ме́ртвымъ су́дъ прiя́ти, и да́ти мзду́ рабо́мъ Твои́мъ проро́комъ и святы́мъ и боя́щымся и́мене Твоего́, ма́лымъ и вели́кимъ, и растли́ти посмра́ждшыя {растли́вшыя} зе́млю.

И отве́рзеся хра́мъ Бо́жiй на небеси́, и яви́ся киво́тъ завѣ́та Его́ въ хра́мѣ Его́: и бы́ша блиста́нiя и гла́си, и гро́ми и тру́съ, и гра́дъ вели́къ.

И ста́хъ на песцѣ́ морстѣ́мъ: и ви́дѣхъ изъ мо́ря звѣ́ря исходя́ща, иму́ща гла́въ се́дмь и рого́въ де́сять, и на ро́зѣхъ его́ вѣне́цъ де́сять, а на глава́хъ его́ имена́ ху́лна.

Звѣ́рь, его́же ви́дѣхъ, бѣ́ подо́бенъ ры́си, и но́зѣ ему́ я́ко медвѣ́ди, и уста́ его́ я́ко уста́ льво́ва: и даде́ ему́ змі́й си́лу свою́ и престо́лъ сво́й и о́бласть вели́кую.

И ви́дѣхъ еди́ну от гла́въ его́ я́ко заколе́ну въ сме́рть, и я́зва сме́рти его́ исцѣлѣ́. И чуди́ся вся́ земля́ вслѣ́дъ звѣ́ря, и поклони́шася змі́ю, и́же даде́ о́бласть звѣ́рю,

и поклони́шася звѣ́рю, глаго́люще: кто́ подо́бенъ звѣ́рю и кто́ мо́жетъ ра́товатися съ ни́мъ?

И дана́ бы́ша ему́ уста́ глаго́люща вели́ка и ху́лна, и дана́ бы́сть ему́ о́бласть твори́ти ме́сяцъ четы́редесять два́.

И отве́рзе уста́ своя́ въ хуле́нiе къ Бо́гу, ху́лити и́мя Его́ и селе́нiе Его́ и живу́щыя на небеси́.

И дано́ бы́сть ему́ бра́нь твори́ти со святы́ми и побѣди́ти я́: и дана́ бы́сть ему́ о́бласть на вся́цѣмъ колѣ́нѣ [люді́й] и на язы́цѣхъ и племенѣ́хъ.

И покло́нятся ему́ вси́ живу́щiи на земли́, и́мже не напи́сана су́ть имена́ въ кни́гахъ живо́тныхъ А́гнца заколе́наго от сложе́нiя мíра.

А́ще кто́ и́мать у́хо, да слы́шитъ.

И́же а́ще въ плѣне́нiе веде́тъ, въ плѣне́нiе по́йдетъ: а́ще кто́ ору́жiемъ убiе́тъ, подоба́етъ ему́ ору́жiемъ убiе́ну бы́ти. Здѣ́ е́сть терпѣ́нiе и вѣ́ра святы́хъ.

И ви́дѣхъ и́наго звѣ́ря восходя́щаго от земли́, и имѣ́яше ро́га два́, подо́бна а́гнчымъ, и глаго́лаше я́ко змі́й.

И вла́сть пе́рваго звѣ́ря всю́ творя́ше предъ ни́мъ: и творя́ше зе́млю и вся́ живу́щыя на не́й поклони́тися пе́рвому звѣ́рю, ему́же исцѣле́на бы́сть я́зва сме́ртная:

и сотвори́ чудеса́ вели́ка, да и о́гнь сотвори́тъ сходи́ти съ небесе́ на зе́млю предъ человѣ́ки.

И льсти́тъ живу́щыя на земли́, ра́ди зна́менiй, я́же дана́ бы́ша ему́ предъ звѣ́ремъ твори́ти, глаго́ля живу́щымъ на земли́, сотвори́ти о́бразъ звѣ́рю, и́же и́мать я́зву ору́жную и жи́въ бы́сть.

И дано́ бы́сть ему́ да́ти ду́хъ о́бразу звѣри́ну, да проглаго́летъ ико́на звѣри́на и сотвори́тъ, да и́же а́ще не покло́нятся о́бразу звѣри́ному, убiе́ни бу́дутъ.

И сотвори́тъ вся́ ма́лыя и вели́кiя, бога́тыя и убо́гiя, свобо́дныя и рабо́тныя, да да́стъ и́мъ начерта́нiе на деснѣ́й руцѣ́ и́хъ или́ на челѣ́хъ и́хъ,

да никто́же возмо́жетъ ни купи́ти, ни прода́ти, то́кмо кто́ и́мать начерта́нiе, или́ и́мя звѣ́ря, или́ число́ и́мене его́.

Здѣ́ му́дрость е́сть. И́же и́мать у́мъ, да почте́тъ число́ звѣри́но: число́ бо человѣ́ческо е́сть, и число́ его́ ше́сть со́тъ шестьдеся́тъ ше́сть.

И ви́дѣхъ, и се́, А́гнецъ стоя́ше на горѣ́ Сiо́нстѣй, и съ Ни́мъ сто́ и четы́редесять и четы́ри ты́сящы, иму́ще и́мя Отца́ Его́ напи́сано на челѣ́хъ свои́хъ.

И слы́шахъ гла́съ съ небесе́, я́ко гла́съ во́дъ мно́гихъ и я́ко гла́съ гро́ма вели́ка: и гла́съ слы́шахъ гуде́цъ гуду́щихъ въ гу́сли своя́

и пою́щихъ я́ко пѣ́снь но́ву предъ престо́ломъ и предъ четы́ри живо́тными и ста́рцы: и никто́же можа́ше навы́кнути пѣ́сни, то́кмо сі́и сто́ и четы́редесять и четы́ри ты́сящы иску́плени от земли́.

Сі́и су́ть, и́же съ жена́ми не оскверни́шася, зане́ дѣ́вственницы су́ть: сі́и послѣ́дуютъ А́гнцу, а́може а́ще по́йдетъ. Сі́и су́ть ку́плени от люді́й пе́рвенцы Бо́гу и А́гнцу,

и во устѣ́хъ и́хъ не обрѣ́теся ле́сть: безъ поро́ка бо су́ть предъ престо́ломъ Бо́жiимъ.

И ви́дѣхъ и́наго А́нгела паря́ща посредѣ́ небесе́, иму́щаго Ева́нгелiе вѣ́чно благовѣсти́ти живу́щымъ на земли́ и вся́кому пле́мени и язы́ку, и колѣ́ну и лю́демъ,

глаго́люща гла́сомъ вели́кимъ: убо́йтеся Бо́га и дади́те Ему́ сла́ву, я́ко прiи́де ча́съ суда́ Его́, и поклони́теся Сотво́ршему не́бо и зе́млю, и мо́ре и исто́чники водны́я.

И и́нъ А́нгелъ вслѣ́дъ и́де, глаго́ля: паде́, паде́ Вавило́нъ гра́дъ вели́кiй, зане́ от вина́ я́рости любодѣя́нiя своего́ напои́ вся́ язы́ки.

И тре́тiй А́нгелъ вслѣ́дъ его́ и́де, глаго́ля гла́сомъ вели́кимъ: и́же а́ще кто́ покланя́ется звѣ́рю и ико́нѣ его́ и прiе́млетъ начерта́нiе на челѣ́ свое́мъ или́ на руцѣ́ свое́й,

и то́й и́мать пи́ти от вина́ я́рости Бо́жiя, вина́ нерастворе́на {влiя́нна нерастворе́на} въ ча́ши гнѣ́ва Его́, и бу́детъ му́ченъ огне́мъ и жу́пеломъ предъ А́нгелы святы́ми и предъ А́гнцемъ:

и ды́мъ муче́нiя и́хъ во вѣ́ки вѣко́въ восхо́дитъ, и не и́мутъ поко́я де́нь и но́щь покланя́ющiися звѣ́рю и о́бразу его́ и прiе́млющiи начерта́нiе и́мене его́.

Здѣ́ е́сть терпѣ́нiе святы́хъ, и́же соблюда́ютъ за́повѣди Бо́жiя и вѣ́ру Иису́сову.

И слы́шахъ гла́съ съ небесе́, глаго́лющь ми́: напиши́: блаже́ни ме́ртвiи, умира́ющiи о Го́сподѣ отны́нѣ. Е́й, глаго́летъ Ду́хъ, да почі́ютъ от трудо́въ свои́хъ: дѣла́ бо и́хъ хо́дятъ вслѣ́дъ съ ни́ми.

И ви́дѣхъ, и се́, о́блакъ свѣ́телъ, и на о́блацѣ сѣдя́й подо́бенъ Сы́ну Человѣ́ческому, имѣ́я на главѣ́ свое́й вѣне́цъ зла́тъ, и въ руцѣ́ его́ се́рпъ о́стръ.

И и́нъ а́нгелъ изы́де изъ хра́ма, вопiя́ ве́лiимъ гла́сомъ сѣдя́щему на о́блацѣ: посли́ се́рпъ тво́й и жни́, я́ко прiи́де ча́съ пожа́ти, зане́ и́зсше трава́ {жа́тва} земна́я.

И положи́ {пове́рже} сѣдя́й на о́блацѣ се́рпъ сво́й на зе́млю, и пожа́та бы́сть земля́.

И и́нъ А́нгелъ изы́де изъ це́ркве су́щiя на небеси́, имы́й и то́й се́рпъ о́стръ.

И и́нъ А́нгелъ изы́де от олтаря́, имы́й о́бласть на огни́, и возопи́ кли́чемъ вели́кимъ ко иму́щему се́рпъ о́стрый, глаго́ля: посли́ се́рпъ тво́й о́стрый и объе́мли гро́зды виногра́да земна́го, я́ко созрѣ́ша уже́ гро́здiе ея́.

И положи́ {ве́рже} А́нгелъ се́рпъ сво́й на земли́ {на зе́млю}, и обере́ виногра́дъ зе́мскiй и вложи́ въ точи́ло вели́кiя я́рости Бо́жiя.

И испра́но бы́сть точи́ло внѣ́ гра́да, и изы́де кро́вь от точи́ла да́же до у́здъ ко́нскихъ, от ста́дiй ты́сяща и ше́сть со́тъ.

И слы́шахъ гла́съ ве́лiй от хра́ма глаго́лющь седми́мъ А́нгеломъ: иди́те и излі́йте се́дмь фiа́лъ я́рости Бо́жiя на зе́млю.

И и́де пе́рвый А́нгелъ и излiя́ фiа́лъ сво́й на зе́млю: и бы́сть гно́й зо́лъ и лю́тъ на человѣ́цѣхъ иму́щихъ начерта́нiе звѣри́но и кла́няющихся ико́нѣ его́.

И вторы́й А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й въ мо́ре: и бы́сть кро́вь я́ко мертвеца́, и вся́ка душа́ жива́ у́мре въ мо́ри.

И тре́тiй А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на рѣ́ки и на исто́чники водны́я: и бы́сть кро́вь.

И слы́шахъ А́нгела водна́го глаго́люща: пра́веденъ еси́, Го́споди, сы́й и И́же бѣ́, и преподо́бенъ, я́ко сiя́ суди́лъ еси́:

зане́ кро́вь святы́хъ и проро́къ излiя́ша, и кро́вь и́мъ да́лъ еси́ пи́ти: досто́йни бо су́ть.

И слы́шахъ друга́го от олтаря́ глаго́люща: е́й, Го́споди Бо́же Вседержи́телю, и́стинни и пра́ви суди́ Твои́.

И четве́ртый А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на со́лнце: и дано́ бы́сть ему́ опаля́ти человѣ́ки огне́мъ.

И опали́шася человѣ́цы зно́емъ вели́кимъ, и ху́лиша и́мя Бо́жiе, и́же и́мать о́бласть на я́звахъ си́хъ, и не пока́яшася да́ти Ему́ сла́вы.

И пя́тый А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на престо́лъ звѣри́нъ: и бы́сть ца́рство его́ омраче́но, и жва́ху язы́ки своя́ от болѣ́зни,

и ху́лиша Бо́га небе́снаго от болѣ́зни и от я́звъ свои́хъ, и не пока́яшася от дѣ́лъ свои́хъ.

И шесты́й А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на рѣку́ вели́ку Евфра́тъ: и изся́че вода́ ея́, да угото́вится пу́ть царе́мъ су́щымъ от восто́къ со́лнечныхъ.

И ви́дѣхъ изъ у́стъ змі́я и изъ у́стъ звѣ́ря и изъ у́стъ лжа́го проро́ка ду́хи три́ нечи́стыя, я́ко жа́бы исходя́щыя:

су́ть бо ду́си де́монстiи творя́ще зна́менiя, и́же исхо́дятъ къ царе́мъ всея́ вселе́нныя, собра́ти я́ на бра́нь въ де́нь то́й вели́кiй Бо́га Вседержи́теля.

Се́, гряду́ я́ко та́ть: блаже́нъ бдя́й и блюды́й ри́зы своя́, да не на́гъ хо́дитъ и у́зрятъ срамоту́ его́.

И собра́ и́хъ на мѣ́сто нарица́емое евре́йски Армагеддо́нъ.

И седмы́й А́нгелъ излiя́ фiа́лъ сво́й на возду́хъ: и изы́де гла́съ ве́лiй от хра́ма небесе́ от престо́ла, глаго́ля: бы́сть.

И бы́ша блиста́нiя и гро́ми и гла́си, и бы́сть тру́съ вели́къ, яко́въ николи́же бы́сть, отне́лѣже бы́ша человѣ́цы на земли́, толи́къ тру́съ, та́ко ве́лiй.

И бы́сть гра́дъ вели́къ въ три́ ча́сти, и гра́ди язы́честiи падо́ша, и Вавило́нъ вели́кiй помянове́нъ бы́сть предъ Бо́гомъ, да́ти ему́ ча́шу вина́ я́рости гнѣ́ва Своего́.

И вся́къ о́стровъ бѣжа́, и го́ры не обрѣто́шася:

и гра́дъ вели́къ, я́ко тала́нтесъ, сни́де съ небесе́ на человѣ́ки: и ху́лиша человѣ́цы Бо́га от я́звы гра́дныя, я́ко ве́лiя е́сть я́зва его́ зѣло́.

И по си́хъ ви́дѣхъ и́на А́нгела сходя́ща съ небесе́, иму́ща о́бласть ве́лiю: и земля́ просвѣти́ся от сла́вы его́.

И возопи́ въ крѣ́пости, гла́сомъ ве́лiимъ глаго́ля: паде́, паде́ Вавило́нъ вели́кiй, и бы́сть жили́ще бѣсо́мъ и храни́тель вся́кому ду́ху нечи́сту, и храни́лище всѣ́хъ пти́цъ нечи́стыхъ и ненави́димыхъ: я́ко от вина́ я́рости любодѣя́нiя своего́ напои́ вся́ язы́ки,

и ца́рiе зе́мстiи съ не́ю любы́ дѣ́яша, и купцы́ зе́мстiи от си́лы пи́щи ея́ {от бога́тства сласте́й его́} разбогатѣ́ша.

И слы́шахъ гла́съ и́нъ съ небесе́, глаго́лющь: изыди́те изъ нея́, лю́дiе Мои́, да не причастите́ся грѣхо́мъ ея́ и от я́звъ ея́ да не вреди́теся:

я́ко прилѣпи́шася {взыдо́ша} грѣси́ ея́ да́же до небесе́, и помяну́ Бо́гъ непра́вды ея́.

Воздади́те е́й, я́ко и та́ воздаде́ ва́мъ, и усугу́бите е́й сугу́бо по дѣло́мъ ея́: ча́шею, е́юже черпа́ [ва́мъ], черпли́те е́й сугу́бо.

Ели́ко просла́вися и разсвирѣ́пѣ {наслади́ся}, толи́ко дади́те е́й му́къ и рыда́нiй: я́ко въ се́рдцы свое́мъ глаго́летъ, [я́ко] сѣжу́ цари́цею, и вдова́ нѣ́смь, и рыда́нiя не и́мамъ ви́дѣти.

Сего́ ра́ди во еди́нъ де́нь прiи́дутъ я́звы е́й, сме́рть и пла́чь и гла́дъ, и огне́мъ сожжена́ бу́детъ, я́ко крѣ́покъ Госпо́дь Бо́гъ судя́й е́й.

И возрыда́ютъ и воспла́чутся ея́ ца́рiе зе́мстiи, любы́ дѣ́явшiи съ не́ю и разсвирѣ́пѣвшiи, егда́ у́зрятъ ды́мъ запале́нiя ея́,

издале́ча стоя́ще за стра́хъ му́къ ея́, глаго́люще: го́ре, го́ре, гра́дъ вели́кiй Вавило́нъ, гра́дъ крѣ́пкiй, я́ко во еди́нъ ча́съ прiи́де су́дъ тво́й.

И купцы́ зе́мстiи возрыда́ютъ и воспла́чутся о не́мъ, я́ко бреме́нъ и́хъ никто́же купу́етъ ктому́,

бреме́нъ зла́та и сребра́, и ка́менiя драга́го и би́сера, и ви́сса и порфи́ры, и ше́лка и черве́ни, и вся́каго дре́ва Ѳии́нна, и вся́каго сосу́да изъ ко́сти слоно́выя, и вся́каго сосу́да от дре́ва честна́го, и мѣ́дяна и желѣ́зна и мра́морна,

и кори́цы и ѳимiа́ма, и ми́ра и Лива́на, и вина́ и еле́а, и семида́ла и пшени́цы, и скота́ и ове́цъ, и ко́ней и колесни́цъ, и тѣле́съ и ду́шъ человѣ́ческихъ.

И ово́щи похоте́й души́ твоея́ отидо́ша от тебе́, и вся́ ту́чная и свѣ́тлая отидо́ша от тебе́, и ктому́ не и́маши обрѣсти́ и́хъ.

Купцы́ си́ми обога́щшеся от нея́, издале́ча ста́нутъ за стра́хъ муче́нiя ея́, рыда́юще и пла́чущеся,

и глаго́люще: го́ре, го́ре, гра́дъ вели́кiй, облече́нный ви́ссомъ и порфи́рою и червлени́цею, и позлаще́ный зла́томъ и ка́менiемъ драги́мъ и би́серомъ

я́ко во еди́нъ ча́съ поги́бе толи́ко бога́тство. И вся́къ ко́рмчiй, и вся́къ пла́ваяй въ корабле́хъ, и вся́къ ели́къ въ мо́ри дѣ́лаяй {и ве́сь въ корабле́хъ наро́дъ, и корабе́лницы, и ели́цы въ мо́ри дѣ́лаютъ}, издале́ча ста́ша,

и вопiя́ху, ви́дяще ды́мъ раждеже́нiя его́, глаго́люще: кі́й подо́бенъ гра́ду вели́кому?

И положи́ша пе́рсть на глава́хъ свои́хъ, и возопи́ша пла́чущеся и рыда́юще, глаго́люще: го́ре, го́ре, гра́дъ вели́кiй, въ не́мже обогати́шася вси́ иму́щiи корабли́ въ мо́ри, от че́сти {бога́тства} его́: я́ко еди́нѣмъ часо́мъ запустѣ́.

Весели́ся о се́мъ, небо, и святі́и апо́столи и проро́цы, я́ко суди́ Бо́гъ су́дъ ва́шъ от него́.

И взя́тъ еди́нъ А́нгелъ крѣ́покъ ка́мень вели́къ я́ко же́рновъ и ве́рже въ мо́ре, глаго́ля: та́ко стремле́нiемъ вве́рженъ бу́детъ Вавило́нъ гра́дъ вели́кiй, и не и́мать обрѣсти́ся ктому́:

и гла́съ гуде́цъ и мусикі́й, и писка́телей и тру́бъ не и́мать слы́шатися ктому́ въ тебѣ́: и вся́къ хитре́цъ вся́кiя хи́трости не обря́щется ктому́ въ тебѣ́, и шу́мъ же́рновный не бу́детъ слы́шанъ въ тебѣ́:

и свѣ́тъ свѣти́лника не и́мать свѣти́ти въ тебѣ́ ктому́, и гла́съ жениха́ и невѣ́сты не и́мать слы́шанъ бы́ти въ тебѣ́ ктому́: я́ко купцы́ твои́ бѣ́ша вельмо́жи зе́мстiи, я́ко волхвова́нiи твои́ми прельще́ни бы́ша вси́ язы́цы.

И въ не́мъ кро́вь проро́ческа и святы́хъ обрѣ́теся и всѣ́хъ избiе́нныхъ на земли́.

Синодальный

1 Снятие седьмой печати. 3 Ангел с кадильницей «с молитвами святых». 7 Семь Ангелов с трубами; суды после четырех труб.

И когда Он снял седьмую печать, сделалось безмолвие на небе, как бы на полчаса.

И я видел семь Ангелов, которые стояли пред Богом; и дано им семь труб.

И пришел иной Ангел, и стал перед жертвенником, держа золотую кадильницу; и дано было ему множество фимиама, чтобы он с молитвами всех святых возложил его на золотой жертвенник, который перед престолом.

И вознесся дым фимиама с молитвами святых от руки Ангела пред Бога.

И взял Ангел кадильницу, и наполнил ее огнем с жертвенника, и поверг на землю: и произошли голоса и громы, и молнии и землетрясение.

И семь Ангелов, имеющие семь труб, приготовились трубить.

Первый Ангел вострубил, и сделались град и огонь, смешанные с кровью, и пали на землю; и третья часть дерев сгорела, и вся трава зеленая сгорела.

Второй Ангел вострубил, и как бы большая гора, пылающая огнем, низверглась в море; и третья часть моря сделалась кровью,

и умерла третья часть одушевленных тварей, живущих в море, и третья часть судов погибла.

Третий Ангел вострубил, и упала с неба большая звезда, горящая подобно светильнику, и пала на третью часть рек и на источники вод.

Имя сей звезде «полынь»; и третья часть вод сделалась полынью, и многие из людей умерли от вод, потому что они стали горьки.

Четвертый Ангел вострубил, и поражена была третья часть солнца и третья часть луны и третья часть звезд, так что затмилась третья часть их, и третья часть дня не светла была – так, как и ночи.

И видел я и слышал одного Ангела, летящего посреди неба и говорящего громким голосом: горе, горе, горе живущим на земле от остальных трубных голосов трех Ангелов, которые будут трубить!

1 Два Божьих свидетеля, их свидетельство, смерть и восшествие на небо. 15 Седьмая труба: царство мира соделалось Царством нашего Господа.

И дана мне трость, подобная жезлу, и сказано: встань и измерь храм Божий и жертвенник, и поклоняющихся в нем.

А внешний двор храма исключи и не измеряй его, ибо он дан язычникам: они будут попирать святый город сорок два месяца.

И дам двум свидетелям Моим, и они будут пророчествовать тысячу двести шестьдесят дней, будучи облечены во вретище.

Это суть две маслины и два светильника, стоящие пред Богом земли.

И если кто захочет их обидеть, то огонь выйдет из уст их и пожрет врагов их; если кто захочет их обидеть, тому надлежит быть убиту.

Они имеют власть затворить небо, чтобы не шел дождь на землю во дни пророчествования их, и имеют власть над водами, превращать их в кровь, и поражать землю всякою язвою, когда только захотят.

И когда кончат они свидетельство свое, зверь, выходящий из бездны, сразится с ними, и победит их, и убьет их,

и трупы их оставит на улице великого города, который духовно называется Содом и Египет, где и Господь наш распят.

И многие из народов и колен, и языков и племен будут смотреть на трупы их три дня с половиною, и не позволят положить трупы их во гробы.

И живущие на земле будут радоваться сему и веселиться, и пошлют дары друг другу, потому что два пророка сии мучили живущих на земле.

Но после трех дней с половиною вошел в них дух жизни от Бога, и они оба стали на ноги свои; и великий страх напал на тех, которые смотрели на них.

И услышали они с неба громкий голос, говоривший им: взойдите сюда. И они взошли на небо на облаке; и смотрели на них враги их.

И в тот же час произошло великое землетрясение, и десятая часть города пала, и погибло при землетрясении семь тысяч имен человеческих; и прочие объяты были страхом и воздали славу Богу небесному.

Второе горе прошло; вот, идет скоро третье горе.

И седьмой Ангел вострубил, и раздались на небе громкие голоса, говорящие: царство мира соделалось царством Господа нашего и Христа Его, и будет царствовать во веки веков.

И двадцать четыре старца, сидящие пред Богом на престолах своих, пали на лица свои и поклонились Богу,

говоря: благодарим Тебя, Господи Боже Вседержитель, Который еси и был и грядешь, что ты приял силу Твою великую и воцарился.

И рассвирепели язычники; и пришел гнев Твой и время судить мертвых и дать возмездие рабам Твоим, пророкам и святым и боящимся имени Твоего, малым и великим, и погубить губивших землю.

И отверзся храм Божий на небе, и явился ковчег завета Его в храме Его; и произошли молнии и голоса, и громы и землетрясение и великий град.

1 Видение зверя с семью головами и десятью рогами. 11 Видение зверя с двумя рогами, число которого 666.

И стал я на песке морском, и увидел выходящего из моря зверя с семью головами и десятью рогами: на рогах его было десять диадим, а на головах его имена богохульные.

Зверь, которого я видел, был подобен барсу; ноги у него – как у медведя, а пасть у него – как пасть у льва; и дал ему дракон силу свою и престол свой и великую власть.

И видел я, что одна из голов его как бы смертельно была ранена, но эта смертельная рана исцелела. И дивилась вся земля, следя за зверем, и поклонились дракону, который дал власть зверю,

и поклонились зверю, говоря: кто подобен зверю сему? и кто может сразиться с ним?

И даны были ему уста, говорящие гордо и богохульно, и дана ему власть действовать сорок два месяца.

И отверз он уста свои для хулы на Бога, чтобы хулить имя Его, и жилище Его, и живущих на небе.

И дано было ему вести войну со святыми и победить их; и дана была ему власть над всяким коленом и народом, и языком и племенем.

И поклонятся ему все живущие на земле, которых имена не написаны в книге жизни у Агнца, закланного от создания мира.

Кто имеет ухо, да слышит.

Кто ведет в плен, тот сам пойдет в плен; кто мечом убивает, тому самому надлежит быть убиту мечом. Здесь терпение и вера святых.

И увидел я другого зверя, выходящего из земли; он имел два рога, подобные агнчим, и говорил как дракон.

Он действует перед ним со всею властью первого зверя и заставляет всю землю и живущих на ней поклоняться первому зверю, у которого смертельная рана исцелела;

и творит великие знамения, так что и огонь низводит с неба на землю перед людьми.

И чудесами, которые дано было ему творить перед зверем, он обольщает живущих на земле, говоря живущим на земле, чтобы они сделали образ зверя, который имеет рану от меча и жив.

И дано ему было вложить дух в образ зверя, чтобы образ зверя и говорил и действовал так, чтобы убиваем был всякий, кто не будет поклоняться образу зверя.

И он сделает то, что всем, малым и великим, богатым и нищим, свободным и рабам, положено будет начертание на правую руку их или на чело их,

и что никому нельзя будет ни покупать, ни продавать, кроме того, кто имеет это начертание, или имя зверя, или число имени его.

Здесь мудрость. Кто имеет ум, тот сочти число зверя, ибо это число человеческое; число его шестьсот шестьдесят шесть.

1 Агнец стоит на горе Сионе со своими искупленными. 6 Три Ангела возвещают приближение суда Божия. 13 Блаженство «умирающих в Господе». 14 Сын Человеческий производит суд, подобно жатве и обрезанию винограда.

И взглянул я, и вот, Агнец стоит на горе Сионе, и с Ним сто сорок четыре тысячи, у которых имя Отца Его написано на челах.

И услышал я голос с неба, как шум от множества вод и как звук сильного грома; и услышал голос как бы гуслистов, играющих на гуслях своих.

Они поют как бы новую песнь пред престолом и пред четырьмя животными и старцами; и никто не мог научиться сей песни, кроме сих ста сорока четырех тысяч, искупленных от земли.

Это те, которые не осквернились с женами, ибо они девственники; это те, которые следуют за Агнцем, куда бы Он ни пошел. Они искуплены из людей, как первенцы Богу и Агнцу,

и в устах их нет лукавства; они непорочны пред престолом Божиим.

И увидел я другого Ангела, летящего по средине неба, который имел вечное Евангелие, чтобы благовествовать живущим на земле и всякому племени и колену, и языку и народу;

и говорил он громким голосом: убойтесь Бога и воздайте Ему славу, ибо наступил час суда Его, и поклонитесь Сотворившему небо и землю, и море и источники вод.

И другой Ангел следовал за ним, говоря: пал, пал Вавилон, город великий, потому что он яростным вином блуда своего напоил все народы.

И третий Ангел последовал за ними, говоря громким голосом: кто поклоняется зверю и образу его и принимает начертание на чело свое, или на руку свою,

тот будет пить вино ярости Божией, вино цельное, приготовленное в чаше гнева Его, и будет мучим в огне и сере пред святыми Ангелами и пред Агнцем;

и дым мучения их будет восходить во веки веков, и не будут иметь покоя ни днем, ни ночью поклоняющиеся зверю и образу его и принимающие начертание имени его.

Здесь терпение святых, соблюдающих заповеди Божии и веру в Иисуса.

И услышал я голос с неба, говорящий мне: напиши: отныне блаженны мертвые, умирающие в Господе; ей, говорит Дух, они успокоятся от трудов своих, и дела их идут вслед за ними.

И взглянул я, и вот светлое облако, и на облаке сидит подобный Сыну Человеческому; на голове его золотой венец, и в руке его острый серп.

И вышел другой Ангел из храма и воскликнул громким голосом к сидящему на облаке: пусти серп твой и пожни, потому что пришло время жатвы, ибо жатва на земле созрела.

И поверг сидящий на облаке серп свой на землю, и земля была пожата.

И другой Ангел вышел из храма, находящегося на небе, также с острым серпом.

И иной Ангел, имеющий власть над огнем, вышел от жертвенника и с великим криком воскликнул к имеющему острый серп, говоря: пусти острый серп твой и обрежь гроздья винограда на земле, потому что созрели на нем ягоды.

И поверг Ангел серп свой на землю, и обрезал виноград на земле, и бросил в великое точило гнева Божия.

И истоптаны ягоды в точиле за городом, и потекла кровь из точила даже до узд конских, на тысячу шестьсот стадий.

Семь чаш гнева Божия вылиты на землю.

И услышал я из храма громкий голос, говорящий семи Ангелам: идите и вылейте семь чаш гнева Божия на землю.

Пошел первый Ангел и вылил чашу свою на землю: и сделались жестокие и отвратительные гнойные раны на людях, имеющих начертание зверя и поклоняющихся образу его.

Второй Ангел вылил чашу свою в море: и сделалась кровь, как бы мертвеца, и все одушевленное умерло в море.

Третий Ангел вылил чашу свою в реки и источники вод: и сделалась кровь.

И услышал я Ангела вод, который говорил: праведен Ты, Господи, Который еси и был, и свят, потому что так судил;

за то, что они пролили кровь святых и пророков, Ты дал им пить кровь: они достойны того.

И услышал я другого от жертвенника говорящего: ей, Господи Боже Вседержитель, истинны и праведны суды Твои.

Четвертый Ангел вылил чашу свою на солнце: и дано было ему жечь людей огнем.

И жег людей сильный зной, и они хулили имя Бога, имеющего власть над сими язвами, и не вразумились, чтобы воздать Ему славу.

Пятый Ангел вылил чашу свою на престол зверя: и сделалось царство его мрачно, и они кусали языки свои от страдания,

и хулили Бога небесного от страданий своих и язв своих; и не раскаялись в делах своих.

Шестой Ангел вылил чашу свою в великую реку Евфрат: и высохла в ней вода, чтобы готов был путь царям от восхода солнечного.

И видел я выходящих из уст дракона и из уст зверя и из уст лжепророка трех духов нечистых, подобных жабам:

это – бесовские духи, творящие знамения; они выходят к царям земли всей вселенной, чтобы собрать их на брань в оный великий день Бога Вседержителя.

Се, иду как тать: блажен бодрствующий и хранящий одежду свою, чтобы не ходить ему нагим и чтобы не увидели срамоты его.

И он собрал их на место, называемое по-еврейски Армагеддон.

Седьмой Ангел вылил чашу свою на воздух: и из храма небесного от престола раздался громкий голос, говорящий: совершилось!

И произошли молнии, громы и голоса, и сделалось великое землетрясение, какого не бывало с тех пор, как люди на земле. Такое землетрясение! Так великое!

И город великий распался на три части, и города языческие пали, и Вавилон великий воспомянут пред Богом, чтобы дать ему чашу вина ярости гнева Его.

И всякий остров убежал, и гор не стало;

и град, величиною в талант, пал с неба на людей; и хулили люди Бога за язвы от града, потому что язва от него была весьма тяжкая.

1 Ангел провозглашает падение Вавилона. 4 Повеление народу Божию выйти, чтобы избежать язв. 9 Рыдание нечестивцев; цари, купцы. 21 Опустошенный Вавилон.

После сего я увидел иного Ангела, сходящего с неба и имеющего власть великую; земля осветилась от славы его.

И воскликнул он сильно, громким голосом говоря: пал, пал Вавилон, великая блудница, сделался жилищем бесов и пристанищем всякому нечистому духу, пристанищем всякой нечистой и отвратительной птице; ибо яростным вином блудодеяния своего она напоила все народы,

и цари земные любодействовали с нею, и купцы земные разбогатели от великой роскоши ее.

И услышал я иной голос с неба, говорящий: выйди от нее, народ Мой, чтобы не участвовать вам в грехах ее и не подвергнуться язвам ее;

ибо грехи ее дошли до неба, и Бог воспомянул неправды ее.

Воздайте ей так, как и она воздала вам, и вдвое воздайте ей по делам ее; в чаше, в которой она приготовляла вам вино, приготовьте ей вдвое.

Сколько славилась она и роскошествовала, столько воздайте ей мучений и горестей. Ибо она говорит в сердце своем: «сижу царицею, я не вдова и не увижу горести!»

За то в один день придут на нее казни, смерть и плач и голод, и будет сожжена огнем, потому что силен Господь Бог, судящий ее.

И восплачут и возрыдают о ней цари земные, блудодействовавшие и роскошествовавшие с нею, когда увидят дым от пожара ее,

стоя издали от страха мучений ее и говоря: горе, горе тебе, великий город Вавилон, город крепкий! ибо в один час пришел суд твой.

И купцы земные восплачут и возрыдают о ней, потому что товаров их никто уже не покупает,

товаров золотых и серебряных, и камней драгоценных и жемчуга, и виссона и порфиры, и шелка и багряницы, и всякого благовонного дерева, и всяких изделий из слоновой кости, и всяких изделий из дорогих дерев, из меди и железа и мрамора,

корицы и фимиама, и мира и ладана, и вина и елея, и муки и пшеницы, и скота и овец, и коней и колесниц, и тел и душ человеческих.

И плодов, угодных для души твоей, не стало у тебя, и все тучное и блистательное удалилось от тебя; ты уже не найдешь его.

Торговавшие всем сим, обогатившиеся от нее, станут вдали от страха мучений ее, плача и рыдая

и говоря: горе, горе тебе, великий город, одетый в виссон и порфиру и багряницу, украшенный золотом и камнями драгоценными и жемчугом,

ибо в один час погибло такое богатство! И все кормчие, и все плывущие на кораблях, и все корабельщики, и все торгующие на море стали вдали

и, видя дым от пожара ее, возопили, говоря: какой город подобен городу великому!

И посы́пали пеплом головы свои, и вопили, плача и рыдая: горе, горе тебе, город великий, драгоценностями которого обогатились все, имеющие корабли на море, ибо опустел в один час!

Веселись о сем, небо и святые апостолы и пророки; ибо совершил Бог суд ваш над ним.

И один сильный Ангел взял камень, подобный большому жернову, и поверг в море, говоря: с таким стремлением повержен будет Вавилон, великий город, и уже не будет его.

И го́лоса играющих на гуслях, и поющих, и играющих на свирелях, и трубящих трубами в тебе уже не слышно будет; не будет уже в тебе никакого художника, никакого художества, и шума от жерновов не слышно уже будет в тебе;

и свет светильника уже не появится в тебе; и го́лоса жениха и невесты не будет уже слышно в тебе: ибо купцы твои были вельможи земли, и волшебством твоим введены в заблуждение все народы.

И в нем найдена кровь пророков и святых и всех убитых на земле.

Грузинский

Языки

და როცა ახსნა მეშვიდე ბეჭედი, ასე, ნახევარი საათით დუმილი ჩამოვარდა ზეცას.

და ვიხილე შვიდი ანგელოზი, რომლებიც იდგნენ ღმერთის წინაშე, და მიეცა მათ შვიდი საყვირი.

მაშინ მოვიდა სხვა ანგელოზი, რომელიც დადგა საკურთხეველთან, და ჰქონდა სასაკმევლე ოქროსი; და მიეცა დიდძალი საკმეველი, რათა ყველა წმიდის ლოცვასთან ერთად ტახტის წინ, საკურთხეველზე დაედო იგი.

და ავიდა საკმევლის კვამლი წმიდათა ლოცვებთან ერთად, ანგელოზის ხელით, ღმერთის წინაშე.

აიღო ანგელოზმა სასაკმევლე, აავსო იგი საკურთხევლის ცეცხლით და გადმოათხია მიწას; და იქმნა გრგვინვა და გრიალი, ელვა და მიწისძვრა.

და შვიდი ანგელოზი, რომელთაც ჰქონდათ შვიდი საყვირი, გაემზადა საყვირთა ჩასაბერად.

პირველმა ჩაჰბერა და იქმნა სეტყვა და ცეცხლი, სისხლში არეული, თავს დაატყდა მიწას და ხეთა მესამედი დაიწვა და მთელი მწვანე ბალახი გადაიბუგა.

მეორე ანგელოზმა ჩაჰბერა და თითქოს უზარმაზარი მთა, ცეცხლით მოლაპლაპე, ჩავარდა ზღვაში, და ზღვის მესამედი სისხლად იქცა.

და ამოწყდა სულდგმულთა მესამედი, ზღვაში მცხოვრები, და ხომალდთა მესამედი დაიღუპა.

მესამე ანგელოზმა ჩაჰბერა და ჩამოვარდა ზეცით ლამპარივით მოელვარე ვეება ვარსკვლავი და დაეცა მესამედს მდინარეთა და წყაროებს წყალთა.

ხოლო სახელად ვარსკვლავისა ითქმის აფსინთი, და წყლის მესამედი აფსინთად იქცა, და ურიცხვი ხალხი ამოწყდა წყალთაგან, რადგანაც მწარენი გახდნენ.

მეოთხე ანგელოზმა ჩაჰბერა და მოიწყლა მესამედი მზისა, მესამედი მთვარისა და მესამედი ვარსკვლავებისა და დაბნელდა მესამედი მათი; და აღარ ნათობდა მესამედი დღისა, ისევე, როგორც ღამის.

მაშინ თვალი ვკიდე შუა ცაში მფრინავ არწივს და ჩამესმა საზარელი ყაშყაში მისი: ვაი, ვაი, ვაი მიწის მკვიდრთ საყვირის ხმათაგან დანარჩენი სამი ანგელოზისა, რომელნიც აწი ჩაჰბერენ საყვირს.

მომეცა კვერთხის მსგავი ლერწამი და ითქვა ჩემს მიმართ: ადექი და გაზომე ღვთის ტაძარი და საკურთხეველი, აგრეთვე თაყვანისმცემელნი მასში.

ტაძრის გარე ეზო კი გამორიცხე და ნუ გაზომავ, ვინაიდან მიეცა იგი წარმართთ და ორმოცდაორი თვის მანძილზე გათელავენ წმიდა ქალაქს.

მივცემ ჩემს ორ მოწაფეს და ათას ორას სამოცი დღე იწინასწარმეტყველებენ ძაძით მოსილნი.

ესენია ორი ზეთისხილი და ორი სასანთლე, რომლებიც დგანან დედამიწის უფლის წინაშე.

თუ ვინმე მოინდომებს მათ ვნებას, ცეცხლი გამოვა მათი პირიდან და შეჭამს მათ მტრებს; თუ ვინმე მოინდომებს მათ ვნებას, მოკლულ უნდა იქნეს.

მათ აქვთ ხელმწიფება ზეცის დახშვისა, რათა არ იწვიმოს მათი წინასწარმეტყველების დღეებში, და აქვთ ხელმწიფება წყალთა მიმართ, რათა სისხლად აქციონ და ათასგვარი წყლულით მოწყლან ქვეყანა, როცა ინებებენ.

ხოლო როდესაც აღასრულებენ თავიანთ მოწმობას, უფსკრულიდან ამომავალი მხეცი შეებრძოლება, შემუსრავს და მოაკვდინებს მათ.

მათი გვამები ეყრება დიდი ქალაქის მოედანზე, რომელსაც სულიერად ჰქვია სიდომი და ეგვიპტე, სადაც ჯვარს აცვეს მათი უფალიც.

სხვადასხვა ტომისა და მოდგმის, ენისა და ერის ხალხი სამნახევარ დღეს უყურებს მათ გვამებს და არავის დართავ მათი დამარხვის ნებას.

დედამიწის მკვიდრნი იხარებენ და ილხენენ მათ გამო და ძღვენს უძღვნიან ერთმანეთს, რადგანაც ამ ორმა წინასწარმეტყველმა აწამა დედამიწის მკვიდრნი.

მაგრამ სამნახევარი დღის შემდეგ სიცოცხლის სული შევიდა მათში ღვთისაგან, და ფეხზე დადგნენ, რამაც თავზარი დასცა ყველას, ვინც კი ხედავდა მათ.

და მოესმათ მგრგვინავი ხმა ზეცით, რომელმაც უთხრა მათ, აქ ამოდითო, და ისინიც, თავიანთი მტრების თვალწინ, ღრუბლით ავიდნენ ზეცას.

იმავე საათს საშინელი მიწისძვრა მოხდა, ქალაქის მეათედი დაიქცა და მიწისძვრისას შვიდი ათასი კაცი ამოწყდა, სხვები კი შეძრწუნდნენ და დიდება მიაგეს ცის ღმერთს.

მეორე ვაებამ გადაიარა, და აჰა, მოგელავს მესამე ვაება.

მეშვიდე ანგელოზმა ჩაბერა საყვირს და გაისმა ცაში გრგვინვა, რომელიც ხმობდა: ქვეყნის სამეფო ჩვენი უფლისა და მისი ქრისტეს სამეფო გახდა, და იმეფებს უკუნითი უკუნისამდე.

ოცდაოთხი უხუცესი, თავიანთ ტახტებზე რომ სხედან ღვთის წინაშე, პირქვე დაემხო და თაყვანი სცა ღმერთს.

და თქვეს: მადლს გწირავთ, უფალო ღმერთო, ყოვლისმპყრობელო, რომელიც ხარ, რომელიც იყავი და რომელიც მოხვალ, რომ მოიღე შენი დიადი ძალი და დაამკვიდრე შენი სუფევა.

წარმართნი გაშმაგდნენ და მოვიდა ჟამი შენი რისხვისა, რათა სანაცვლო მიაგო შენს მონებს - წინასწარმეტყველთ, წმიდათა და შენი სახელის მოშიშთ, დიდსა თუ მცირეს, და დაღუპო ქვეყნის დამღუპველნი.

მაშინ გაიღო ტაძარი ცაში და გამოჩნდა კიდობანი მისი აღთქმისა მისსავ ტაძარში. და იქმნა ელვა და ქუხილი, გრგვინვა, მიწისძვრა და სასტიკი სეტყვა.

დავდექი ქვიშაზე ზღვისა და ვიხილე მხეცი, ზღვიდან ამომავალი, ათრქიანი და შვიდთავიანი: და მის რქებზე - ათი გვირგვინი, თავებზე კი - გმობის სახელნი.

მხეცი, რომელიც მე ვიხილე, ჯიქს მიაგავდა, მისი ფეხები - დათვის ტორებს, ხახა კი - ხახას ლომისას: და მისცა მას ურჩხულმა თავისი ძალა, თავისი ტახტი და უსაზღვრო ხელმწიფება.

ვიხილე მისი ერთ-ერთი თავი, თითქოს სასიკვდილოდ მოწყლული, მაგრამ განიკურნა სასიკვდილო წყლულება მისი, და განცვიფრდა მთელი ქვეყანა მხეცის კვალდაკვალ.

და თაყვანი სცეს ურჩხულს, რომელმაც მისცა მხეცს ხელმწიფება, თაყვანი სცეს მხეცს და ამბობდნენ: ვინ შეედრება ამ მხეცს? ვის შეუძლია შეებას მას?

მიეცა მას პირი მზვაობრად მეტყველი და ღვთისმგმობელი, და მიეცა მას ხელმწიფება, რათა მოქმედებდეს ორმოცდაორი თვის მანძილზე.

და ღვთის საგმობლად განახვნა ბაგენი თვისნი, რათა ეგმო მისი სახელი, მისი სამკვიდრო და ცის მკვიდრნი.

და მიეცა მას ძალა წმიდათა წინააღმდეგ ბრძოლისა და მათი ძლევისა, და მიეცა მას ხელმწიფება, რათა მბრძანებლობდეს ყველა ტომსა და ხალხს, ერსა და ენას.

და თაყვანი სცა მას დედამიწის ყოველმა მკვიდრმა, რომელთა სახელებიც, ქვეყნიერების დასაბამიდან, ჩაწერილი არ არის სიცოცხლის წიგნში კრავისა, რომელიც დაკლულ იქნა.

ვისაც ყური აქვს, ისმინოს.

ვისაც ტყვე მიჰყავს, არც თვითონ ასცდება ტყვეობა, ვინც მახვილით კლავს, თვითონაც მახვილით მოკვდება; ესაა წმიდათა მოთმინება და რწმენა.

მერე ვიხილე სხვა მხეცი, მიწიდან ამომავალი, რომელსაც ჰქონდა კრავის ორი რქა, მაგრამ ლაპარაკობდა, როგორც ურჩხული.

ის მოქმედებს მხეცის წინაშე მთელი მისი ხელმწიფებით, და აიძულებს დედამიწას და მიწის მკვიდრთ, თაყვანი სცენ პირველ მხეცს, ვისი სასიკვდილო წყლულებაც განიკურნა.

და ახდენს დიად სასწაულთ, ისე, რომ ზეციდან ქვეყნად ჩამოაქვს ცეცხლი კაცთა წინაშე.

და აცდუნებს მიწის მკვიდრთ სასწაულებით, რომელთა ქმნის ძალაც მიეცა მხეცის წინაშე, და აქეზებს მიწის მკვიდრთ, შექმნან ხატება მხეცისა, მახვილით რომ მოიწყლა და ცოცხალი დარჩა.

და მიეცა იმისი ნება, რომ სული ჩაედგა მხეცის ხატისთვის, რათა ხატს ემეტყველა და იმდენი ექნა, რომ მოეკლათ ყველა, ვინც თაყვანს არა სცემს მხეცის ხატებას.

და აიძულებს ყველას, დიდსა თუ მცირეს, მდიდარსა თუ ღარიბს, მონასა თუ თავისუფალს, ნიშანი დაისვან მარჯვენა ხელსა თუ შუბლზე.

ასე რომ, ვერავინ იყიდის ან გაყიდის რამეს, მათ გარდა, ვისაც აქვს ნიშანი - მხეცის სახელი, ან მისი სახელის რიცხვი.

აქაა სიბრძნე; ვისაც გაგების თავი აქვს, გამოითვალოს მხეცის რიცხვი, რადგანაც ესაა რიცხვი კაცისა, და მისი რიცხვი - ექვსას სამოცდაექვსი.

და ვიხილე: აჰა, კრავი იდგა სიონის მთაზე და მასთან ას ორმოცდაოთხი ათასი, რომლებსაც ჰქონდათ შუბლზე მისი სახელი და სახელი მისი მამისა.

და მომესმა ხმა ზეცით, როგორც მრავალი წყლის ზათქი და როგორც ქუნილის ხმა; ხოლო ხმა, მე რომ მომესმა, მექნარეთა ხმასა ჰგავდა, რომელნიც უკრავენ ქნარზე.

და გალობდნენ ახალ საგალობელს ტახტის წინაშე და ოთხი ცხოველისა და უხუცესთა წინაშე; და არავის შეეძლო ესწავლა ეს საგალობელი, ას ორმოცდაოთხი ათასის გარდა, რომელნიც გამოსყიდულ იქნენ ქვეყნით.

ესენი არიან, რომელთაც თავი არ შეუბილწავთ დიაცებთან, რადგანაც არიან ქალწულნი; ესენი არიან, რომელნიც მისდევენ კრავს, სადაც არ უნდა მიდიოდეს იგი; ესენი არიან კაცთა შორის გამოსყიდულნი, როგორც პირველნაყოფი ღვთისა და კრავისათვის.

მათი ბაგენი არ იცნობენ სიცრუეს, რადგანაც უბიწონი არიან.

და ვიხილე შუა ცაში მფრინავი სხვა ანგელოზი, რომელსაც ჰქონდა მარადიული სახარება მიწის მკვიდრთათვის, რათა ეხარებინა ყოველი ტომისა და ხალხის, ენისა და ერისათვის.

და ხმამაღლა ამბობდა: გეშინოდეთ ღვთისა და დიდება მიაგეთ მას, რადგანაც მოვიდა მისი სამსჯავროს ჟამი; თაყვანი ეცით მას, რომელმაც შექმნა ცა და მიწა, ზღვა და წყალთა წყარონი.

მას მოჰყვა მეორე ანგელოზი, რომელიც ამბობდა: დაემხო, დაემხო ბაბილონი, დიდი ქალაქი, რომელმაც ასვა ყველა ხალხს ღვინო თავისი სიძვის რისხვისა.

მათ მოჰყვა მესამე ანგელოზი, რომელიც ხმამაღლა ამბობდა: ვინც თაყვანს სცემს მხეცს ან მის ხატებას და შუბლსა თუ ხელს აღიბეჭდავს მისი ნიშნით,

ისიც შესვამს ღვთის რისხვის ღვინოს, შეუზავებლად ჩასხმულს მისი მრისხანების სასმისში, და ეწამება გოგირდითა და ცეცხლით წმიდა ანგელოზთა და კრავის წინაშე.

კვამლი მათი წამებისა ავა უკუნითი უკუნისამდე და არც დღისით და არც ღამით აღარ ექნებათ მოსვენება მხეცისა თუ მისი ხატების თაყვანისმცემელთ და მისი სახელის ნიშნით აღბეჭდილთ.

აქ არის წმიდათა მოთმინება, რომელნიც იმარხავენ ღვთის მცნებებს და იესოს რწმენას.

და მომესმა ხმა ზეცით, რომელმაც მითხრა: დაწერე: ნეტარ არიან მკვდარნი, უფალში რომ აღესრულებიან ამიერიდან. დიახ, - ამბობს სული, - რათა განისვენონ თავიანთ შრომათაგან და თან წაიტანონ თავიანთი საქმენი.

გავიხედე და, აჰა, თეთრი ღრუბელი, ღრუბელზე კი მჯდომარე, კაცის ძის მსგავსი: თავს ედგა ოქროს გვირგვინი და ხელთ ეპყრა მჭრელი ნამგალი.

გამოვიდა მეორე ანგელოზი ტაძრიდან და შეღაღადა ღრუბელზე მჯდომს: მიუშვი შენი ნამგალი და მომკე, რადგანაც მოვიდა მკის ჟამი და მოიწია სამკალი ქვეყნად.

ღრუბელზე მჯდომმა დაუშვა თავისი ნამგალი ქვეყნად და მომკა ქვეყანა.

სხვა ანგელოზი გამოვიდა ციური ტაძრიდან და ჰქონდა მასაც მჭრელი ნამგალი.

გამოვიდა საკურთხევლიდან სხვა ანგელოზი, რომელსაც ჰქონდა ხელმწიფება ცეცხლზე და ხმამაღლა შესძახა მჭრელი ნამგლის მქონეს: მიუშვი ეგ მჭრელი ნამგალი და მოისთვლე მტევნები, რადგანაც დამწიფდა ყურძენი ქვეყნად.

დაუშვა ანგელოზმა ნამგალი ქვეყნად და მოისთვლა მტევნები ქვეყნისა და ჩაყარა ისინი ღვთის რისხვის ვეება საწნახელში.

დაიწურა საწნახელი ქალაქგარეთ და წარმოსდინდა სისხლი საწნახელს, აღვირამდე რომ სწვდებოდა ცხენებს, ათას ექვსასი უტევანის მანძილზე.

და მომესმა ტაძრიდან მგრგვინავი ხმა, შვიდ ანგელოზს რომ ეუბნებოდა: წადით და დასთხიეთ ქვეყნად შვიდი თასი ღვთის რისხვისა.

წავიდა პირველი და დასთხია თავისი თასი ქვეყნად; და მოიწყლა სასტიკი და საზარელი წყლულებით ხალხი, რომელსაც ჰქონდა მხეცის ნიშანი და თაყვანს სცემდა მის ხატს.

მეორე ანგელოზმა დასთხია თავისი თასი ზღვაზე, რომელიც იქცა თითქოს მკვდრის სისხლად, და ყოველი სულდგმული ამოწყდა ზღვაში.

მესამემ მდინარეებსა და წყალთა წყაროებზე დასთხია თავისი თასი, და წყალი სისხლად იქცა.

მაშინ მომესმა ხმა წყალთა ანგელოზისა, რომელმაც თქვა: მართალი ხარ, უფალო, რომელიც ხარ და იყავი: მართალი ხარ, წმიდაო, რადგანაც ასე განსაჯე.

რაკიღა წმიდათა და წინასწარმეტყველთა სისხლი დასთხიეს, შენც სასმელად სისხლი მიეც მათ, და ღირსნიც არიან.

და მომესმა ხმა საკურთხევლიდან, რომელმაც თქვა: დიახ, უფალო ღმერთო, ყოვლისმპყრობელო, მართალი და ჭეშმარიტია შენი მსჯავრი.

მეოთხე ანგელოზმა თავისი თასი დასთხია მზეზე, და მიეცა მზეს კაცთა დაბუგვა ცეცხლით.

დაიწვნენ კაცნი სიცხით და ჰგმეს სახელი ღვთისა, რომელსაც აქვს ხელმწიფება მათ წყლულებზე, მაგრამ არ მოინანიეს, რომ დიდება მიეგოთ მისთვის.

მეხუთემ თავისი თასი დასთხია მხეცის ტახტზე და დაბნელდა საუფლო მისი, და სიმწრისაგან იკვნეტდნენ თავიანთ ენებს.

და ჰგმობდნენ ცის ღმერთს თავიანთი სიმწრისა და წყლულების გამო, მაგრამ არ მოინანიეს თავიანთი საქმენი.

მეექვსემ დასთხია თავისი თასი დიდ მდინარეზე ევფრატისა, და დაშრა მისი წყალი, რათა გამზადებულ იქნეს მეფეთა გზა, რომელნიც მოდიან მზის აღმოსავლით.

და ვიხილე ურჩხულის პირით, მხეცის პირით და ცრუ წინასწარმეტყველთა პირით გამომავალი სამი უწმინდური სული, გომბეშოს მსგავსი.

ესენი არიან ეშმაკთა სულები, რომლებიც ახდენენ სასწაულებს და გადიან მთელი ქვეყნიერების მეფეებთან, რათა თავი მოუყარონ მათ საბრძოლველად ყოვლისმპყრობელი ღმერთის დიად დღეს.

აჰა, მოვალ, როგორც მპარავი: ნეტა მას, ვინც ფხიზლობს და იცავს თავის სამოსს, რათა შიშვლად არ იაროს და არ იხილონ მისი სირცხვილი.

და შეკრიბეს ისინი იმ ადგილას, რომელსაც ებრაულად ჰქვია ჰარმაგედონი.

მეშვიდე ანგელოზმა დასთხია თავისი თასი ჰაერში და მოისმა ციური ტაძრის ტახტიდან მგრგვინავი ხმა, რომელმაც თქვა: აღსრულდა.

და იქმნა ელვა და ქუხილი, გრგვინვა და დიდი მიწისძვრა, რომლის მსგავსიც არ ყოფილა მას შემდეგ, რაც კაცნი არიან ქვეყნად.

სამ ნაწილად გაიყო დიდი ქალაქი, დაემხნენ წარმართთა ქალაქები და მოხსენიებულ იქნა დიდი ბაბილონი ღვთის წინაშე რათა სასმისით მისცემოდა ღვინო მისი მძვინვარების რისხვისა.

ყველა კუნძული გაუჩინარდა და აღარსად ჩანდნენ მთები.

ტალანტის ოდენა სეტყვა თავს დაატყდა ზეციდან ხალხს, და ჰგმო სეტყვით მოწყლულმა ხალხმა სახელი ღვთისა, რადგანაც მძიმე იყო მისი წყლულება.

შემდგომ ამისა, ვიხილე ზეცით ჩამომავალი სხვა ანგელოზი, რომელსაც ჰქონდა დიდი ხელმწიფება, და განათდა დედამიწა მისი დიდებით.

შეღაღადა და ხმამაღლა თქვა: დაემხო, დაემხო ბაბილონი, დიდი ქალაქი, და ეშმაკთა სამკვდროდ, ყოველი უწმინდური სულის სამყოფლად და ყოველი უწმინდური და ბილწი ფრინველის საბუდრად იქცა.

რადგანაც მისი სიძვის მძვინვარე ღვინით დაითრო ყველა ხალხი, ქვეყნის მეფეებმა ისიძვეს მასთან და ქვეყნის ვაჭარნი დამდიდრდნენ მისი ფუფუნების სიუხვით.

და მომესმა მეორე ხმა ზეცით, რომელმაც თქვა: გამოდი, მაგისგან, ჩემო ხალხო, რათა არ ეზიაროთ მის ცოდვებს და არ მოიწყლათ მისი წყლულებით.

რადგანაც უწიეს მისმა ცოდვებმა ზეცას, და გაიხსენა ღმერთმა უსამართლობა მისი.

მიაგეთ მას, როგორც მან მოგაგოთ და, მისი საქმისამებრ, ორმაგადაც მიაგეთ; სასმისით, რომლითაც გასმევდათ, ორმაგად ასვით მას.

რამდენადაც მოჰქონდა თავი დიდებით და ფუფუნებით, იმდენადვე მიაგეთ ტანჯვა-ვაება; რადგანაც გულში ამბობს: დედოფლად ვზივარ, ქვრივი როდი ვარ, და არ ვიხილავ გლოვას.

ამიტომაც მოვლენ ერთ დღეს მისი წყლულებანი, სიკვდილი, გლოვა და შიმშილი, და დაიწვის ცეცხლით, რადგანაც ძლიერია უფალი ღმერთი, რომელიც განიკითხავს მას.

იტირებენ და ივაგლახებენ მის გამო ქვეყნის მეფენი, რომელნიც სიძვით და ფუფუნებით ცხოვრობდნენ მასთან, როდესაც იხილავენ მისი ხანძრის კვამლს.

და მისი ტანჯვის შიშით შორს გამდგარნი ასე იტყვიან: ვაი, ვაი, დიდო ქალაქო ბაბილონო, მძლავრო ქალაქო, რადგანაც ერთ საათში მოვიდა შენი განკითხვა.

ქვეყნის ვაჭარნი იტირებენ და ივაგლახებენ მის გამო, რადგანაც აღარავინ იყიდის მათ საქონელს,

ოქროსა და ვერცხლის საქონელს, პატიოსან თვლებს და მარგალიტს, ბისონს და პორფირს, აბრეშუმსა და ძოწეულს, სურნელოვან ხეს და სპილოს ძვლის ნაირგვარ ნაკეთობას, ძვირფასი ხის, რვალის, რკინისა თუ მარმარილოს ათასგვარ ჭურჭელს,

დარიჩინსა და საკმეველს, გუნდრუკს და მირონს, ღვინოს და ზეთს, ფქვილსა და ხორბალს, ცხვარსა და ძროხას, ცხენებს და ეტლებს, კაცთა ხორცსა და სულს.

შენი სულის სასურველი ხილი გაგშორდა, ყოველივე ბრწყინვალე და პოხიერი ხელიდან გამოგეცალა, და ვეღარასდროს იპოვი მათ.

ყოველივე ამით მოვაჭრენი, რომელნიც დამდიდრდნენ მისგან, შორს დადგებიან მისი ტანჯვის შიშით, იტირებენ და ივაგლახებენ.

და იტყვიან: ვაი, ვაი, დიდო ქალაქო, პორფირითა და ძოწეულით მოსილო, ოქროთი, პატიოსანი თვლებითა და მარგალიტებით შემკულო.

რადგანაც ერთ საათში იავარ-იქნა ესოდენ დიდი სიმდიდრე. და ყოველი მესაჭე, მეხომალდე თუ მენავე შორს დადგა;

და მისი ხანძრის შემყურეთ შებღავლეს და თქვეს: რომელი ქალაქი შეედრებოდა ამ დიდ ქალაქს?

თავზე ნაცარი წაიყარეს და ტირილითა და გლოვით ამბობდნენ: ვაი, ვაი, დიდო ქალაქო, რომლის ძვირფასეულობითაც დამდიდრდა ყველა, ვისაც ხომალდი ჰქონდა ზღვაში: რადგანაც ერთ საათში აოხრდა.

ხარობდეთ მასზე, ცაო, წმიდაო მოციქულნო და წინასწარმეტყველნო, რადგანაც ღმერთმა თქვენი სამართალი მოჰკითხა მას.

ერთმა მძლეთა-მძლე ანგელოზმა აიღო ქვა, ვეება დოლაბის მსგავსი, ზღვაში ჩააგდო და თქვა: ასე სწრაფად შთაინთქმება ბაბილონი, დიდი ქალაქი, და აღარ იქნება.

მეჩანგეთა და მეწინწილეთა, მესტვირეთა და მესაყვირეთა ხმა აღარ იჟღერებს შენში, აღარ დარჩება არცერთი ხელოსანი, არც ხელოსნობა, და დოლაბის ხმა მიწყდება შენში.

აღარც სანთლის ნათელი ინათებს შენში და მეფე-დედოფლის ხმა ჩაკვდება შენში, რადგანაც შენი ვაჭრები დედამიწის მთავრები იყვნენ და შენი გრძნეულებით ცთუნებულ იქნა ყოველი ხალხი.

და პოვნილ იქნა შენში წინასწარმეტყველთა, წმიდათა და ამ ქვეყნად ყველა მოკლულის სისხლი.