И уста́ви Госпо́дь сло́во свое́, е́же глаго́ла на на́съ и на суді́й на́шихъ, суди́вшихъ во Изра́или, и на цари́ на́шя и на кня́зи на́шя, и на вся́каго человѣ́ка Изра́илева и Иу́дина,

навести́ на ны́ зло́ ве́лiе, е́же не сотвори́ся подъ всѣ́мъ небесе́мъ, я́коже сотвори́ся во Иерусали́мѣ, по пи́саннымъ въ зако́нѣ Моисе́овѣ,

е́же я́сти на́мъ пло́ть человѣ́ческу сы́на своего́ и пло́ть человѣ́ческу дще́ре своея́.

И даде́ я́ подру́чны всѣ́мъ ца́рствамъ, я́же о́крестъ на́съ, на укори́зну и въ непрохожде́нiе во всѣ́хъ лю́дехъ, и́же о́крестъ на́съ, а́може и́хъ разсѣ́я Госпо́дь.

И бы́хомъ во исподи́, а не въ верху́, я́ко согрѣши́хомъ Го́сподеви Бо́гу на́шему, не слу́шающе гла́са его́.

Го́сподеви Бо́гу на́шему пра́вда, на́мъ же и отце́мъ на́шымъ стыдѣ́нiе ли́цъ, я́коже де́нь се́й.

Я́же глаго́ла Госпо́дь на на́съ вся́ зла́я, сiя́ прiидо́ша на ны́,

зане́ не моли́хомся лицу́ Госпо́дню, е́же отврати́тися кому́ждо от мы́слей се́рдца своего́ зла́го.

И убуди́ся Госпо́дь о зло́бахъ и наведе́ на на́съ сiя́, [я́же постиго́ша ны́,] я́ко пра́веденъ Госпо́дь во всѣ́хъ дѣ́лѣхъ свои́хъ, я́же заповѣ́да на́мъ.

И не послу́шахомъ гла́са его́ ходи́ти въ повелѣ́нiихъ его́, я́же даде́ предъ лице́мъ на́шимъ.

И ны́нѣ, Го́споди Бо́же Изра́илевъ, и́же изве́лъ еси́ лю́ди твоя́ изъ земли́ Еги́петскiя руко́ю крѣ́пкою и мы́шцею высо́кою, зна́менiи и чудесы́ и си́лою вели́кою, и сотвори́лъ еси́ себѣ́ и́мя, я́коже де́нь се́й,

согрѣши́хомъ, нече́ствовахомъ, непра́вдовахомъ, Го́споди Бо́же на́шъ, во всѣ́хъ оправда́нiихъ твои́хъ.

Да отврати́тся у́бо от на́съ я́рость твоя́, я́ко оста́ся на́съ ма́ло во язы́цѣхъ, а́може разсѣ́ялъ ны́ еси́.

Услы́ши, Го́споди, моли́тву на́шу и проше́нiе на́ше, и изба́ви на́съ тебе́ ра́ди, и да́ждь на́мъ благода́ть предъ лице́мъ пресели́вшихъ на́съ:

да увѣ́сть вся́ земля́, я́ко ты́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ, и я́ко и́мя твое́ призва́ся на Изра́или и на пле́мени его́.

Го́споди, при́зри изъ до́му свята́го твоего́ на на́съ и вонми́ на́мъ, и приклони́ у́хо твое́ и услы́ши на́съ.

Отве́рзи, Го́споди, о́чи твои́ и ви́ждь, я́ко не уме́ршiи, и́же во а́дѣ, и́хже взя́ся ду́хъ и́хъ от утро́бъ и́хъ, воздадя́тъ тебѣ́ сла́ву и оправда́нiе Го́сподеви:

но душа́ сѣ́тующая о вели́чествѣ зла́, и́же хо́дитъ сля́ченъ и боля́й, и о́чи оскудѣва́ющiи, и душа́ а́лчущая воздадя́тъ тебѣ́ сла́ву и пра́вду, Го́споди!

Я́ко не по оправда́ниемъ оте́цъ на́шихъ, ни царе́й на́шихъ [излива́емъ моли́твы] мы́, и предлага́емъ моли́твы на́шя предъ лице́мъ твои́мъ, Го́споди Бо́же на́шъ!

Я́ко посла́лъ еси́ я́рость твою́ и гнѣ́въ тво́й на на́съ, я́коже глаго́лалъ еси́ руко́ю о́трокъ твои́хъ проро́къ, глаго́ля:

та́ко рече́ Госпо́дь: приклони́те ра́мена ва́ша и послужи́те царю́ Вавило́нскому, и сѣди́те на земли́, ю́же да́хъ отце́мъ ва́шымъ:

и а́ще не послу́шаете гла́са Госпо́дня, е́же рабо́тати царю́ Вавило́нску, оскудѣ́нiе сотворю́ изъ градо́въ Иу́диныхъ и внѣу́ду Иерусали́ма,

и отиму́ [от ва́съ] гла́съ весе́лiя и гла́съ ра́дованiя, гла́съ жениха́ и гла́съ невѣ́сты, и бу́детъ вся́ земля́ въ непрохожде́нiе от живу́щихъ.

И не послу́шахомъ гла́са твоего́ служи́ти царю́ Вавило́нску: и уста́вилъ еси́ словеса́ твоя́, я́же глаго́лалъ еси́ руко́ю о́трокъ твои́хъ проро́ковъ, е́же изнести́ ко́сти царе́й на́шихъ и ко́сти оте́цъ на́шихъ от мѣ́ста и́хъ.

И се́, су́ть изве́ржены зно́ю дневно́му и сту́дени нощнѣ́й, и изомро́ша болѣ́зньми злы́ми, гла́домъ и мече́мъ и затче́нiемъ.

И положи́лъ еси́ до́мъ тво́й, въ не́мже нарѣче́ся и́мя твое́, я́коже де́нь се́й, зло́бы ра́ди до́му Изра́илева и до́му Иу́дина.

И сотвори́лъ еси́ въ на́съ, Го́споди Бо́же на́шъ, по все́й ти́хости твое́й и по всѣ́мъ щедро́тамъ твои́мъ вели́кимъ,

я́коже глаго́лалъ еси́ руко́ю раба́ твоего́ Моисе́а въ де́нь, въ о́ньже заповѣ́далъ еси́ ему́ вписа́ти зако́нъ тво́й предъ сы́ны Изра́илевыми, глаго́ля:

а́ще не послу́шаете гла́са моего́, мно́жество сiе́ вели́кое и мно́гое обрати́тся въ ма́лъ язы́къ во язы́цѣхъ, а́може а́зъ разсѣ́ю я́:

разумѣ́хъ бо, я́ко не и́мутъ послу́шати мене́, я́ко лю́дiе жестоковы́йни су́ть, и обратя́тся къ се́рдцу своему́ на земли́ преселе́нiя своего́,

и увѣ́дятъ, я́ко а́зъ Госпо́дь Бо́гъ и́хъ: и да́мъ и́мъ се́рдце, [и уразумѣ́ютъ,] и у́шы, и услы́шатъ,

и похва́лятъ мя́ на земли́ преселе́нiя своего́, и помяну́тъ и́мя мое́,

и обратя́тся от хребта́ своего́ же́стокаго и от зло́бъ свои́хъ, я́ко помяну́тъ пу́ть оте́цъ свои́хъ согрѣши́вшихъ предъ Го́сподемъ:

и возвращу́ я́ на зе́млю, е́юже кля́хся отце́мъ и́хъ, Авраа́му и Исаа́ку и Иа́кову, и возоблада́ютъ е́ю: и умно́жу я́, и не ума́лятся:

и уста́влю и́мъ завѣ́тъ вѣ́ченъ, е́же бы́ти мнѣ́ и́мъ въ Бо́га, и ті́и бу́дутъ мнѣ́ лю́дiе: и не подви́гну ктому́ люді́й мои́хъ Изра́иля и земли́, ю́же да́хъ и́мъ.

Синодальный

И исполнил Господь слово Свое, которое Он изрек против нас и против судей наших, судивших Израиля, и против царей наших, и против князей наших, и против всякого Израильтянина и Иудея,

что Он наведет на нас великие бедствия, каких не бывало под всем небом, как сделал Он в Иерусалиме, по написанному в законе Моисеевом,

что мы будем есть – один плоть сына своего, а другой – плоть дочери своей.

И Он отдал их в подданство всем царствам, которые вокруг нас, на поругание и опустошение всем окрестным народам, между которыми рассеял их Господь.

И мы оказались внизу, а не наверху, потому что мы согрешили пред Господом Богом нашим, не слушая гласа Его.

У Господа Бога нашего – правда, а у нас и отцов наших – стыд на лицех, как сегодня.

Все те бедствия, какие Господь изрек на нас, постигли нас.

Мы не молились пред лицем Господа, чтобы Он отвратил каждого от помышлений злого сердца его.

И Господь наблюдал над сими бедствиями, и навел их Господь на нас, ибо Господь праведен во всем, что заповедал нам.

Но мы не слушали гласа Его, чтобы ходить в повелениях Господних, которые Он дал пред лицем нашим.

И ныне, Господи, Боже Израилев, Ты, Который вывел народ Твой из земли Египетской рукою крепкою, и знамениями, и чудесами, и силою великою, и мышцею высокою, и сотворил Себе имя, как сегодня:

согрешили мы, поступали нечестиво, неправедно против всех уставов Твоих, Господи Боже наш!

Да отвратится от нас ярость Твоя, ибо мало осталось нас среди народов, между которыми Ты рассеял нас.

Услышь, Господи, молитву нашу и прошение наше, и избавь нас ради Тебя, и дай нам милость пред лицем тех, которые переселили нас,

дабы вся земля познала, что Ты – Господь Бог наш, так как имя Твое наречено на Израиле и роде его.

Призри, Господи, от святаго дома Твоего и воспомяни о нас, и приклони, Господи, ухо Твое, и услышь.

Открой очи Твои, посмотри, потому что не мертвые в аде, которых дух взят из внутренностей их, воздадут славу и хвалу Господу;

но человек, скорбящий о великости бедствия, который ходит поникши и уныло, и глаза потусклые и душа алчущая воздадут славу и правду Тебе, Господи.

Не по правдам отцов наших и царей наших мы повергаем моление сие пред лицем Твоим, Господи Боже наш;

ибо на нас Ты послал ярость Твою и гнев Твой, как говорил Ты чрез рабов Твоих, пророков.

Так сказал Господь: «склони́те плечи ваши, чтобы работать царю Вавилонскому, и будете жить на земле, которую Я дал отцам вашим;

а если не послушаете гласа Господа, чтобы служить царю Вавилонскому,

Я сделаю то, что исчезнет в городах Иудейских и окрестностях Иерусалима голос веселья и голос радости, голос жениха и голос невесты, и не будет на всей этой земле следа обитающих».

Но мы не послушали гласа Твоего, чтобы служить царю Вавилонскому, и Ты исполнил слова Твои, которые говорил чрез рабов Твоих, пророков, что вынесены будут кости царей наших и кости отцов наших из места своего.

И вот, они выброшены на дневной зной и ночной холод, а умерли они от злых болезней, от голода, от меча и изгнания.

Ты оставил дом, на котором наречено имя Твое, как сегодня, за нечестие дома Израилева и дома Иудина.

И Ты, Господи Боже наш, поступил с нами по всему снисхождению Твоему и по всему великому милосердию Твоему,

как сказал Ты чрез раба Твоего Моисея в тот день, в который повелел ему написать закон Твой пред сынами Израиля, говоря:

«если вы не послушаете гласа Моего, то это великое и многое множество народа обратится в малое среди народов, между которыми Я рассею их.

Я знаю, что они не послушают Меня, ибо они – народ упрямый; но они обратятся к сердцу своему в земле переселения своего,

и познают, что Я – Господь Бог их. И Я дам им сердце – и уразумеют, и уши – и услышат.

И будут прославлять Меня на земле переселения своего и вспоминать имя Мое,

и отвратятся от упорства своего и от злых дел своих; ибо вспомнят путь отцов своих, согрешивших пред Господом.

И Я возвращу их в землю, которую с клятвою обещал отцам их, Аврааму и Исааку и Иакову, и они будут владеть ею; и умножу их, и не уменьшатся.

И поставлю с ними вечный завет в том, что Я буду их Богом, а они будут Моим народом, и более не изгоню народа Моего Израиля из земли, которую дал им».

Грузинский

Языки

დაამტკიცა უფალმა თავისი სიტყვა, რომელიც თქვა ჩვენზე და ჩვენს მსაჯულებზე, რომელნიც ისრაელს განაგებდნენ, ჩვენს მეფეებზე, ჩვენს მთავრებზე და ყველა ისრაელიანზე და იუდაელზე.

არ მომხდარა მთელს ცისქვეშეთში იმის მსგავსი, რა მახდინა მან იერუსალიმში მოსეს რჯულში დაწერილის მიხედვით;

რათა გვეჭამა ერთს ხორცი თავისი ძისა და მეორეს ხორცი თავისი ასულისა.

მისცა ისინი ქვეშევრდომებად ყველა სამეფოს, რომელნიც ჩვენს ირგვლივაა, და შესაგინებლად და მოსაოხრებლად ჩვენს გარშემო ყველა ერს, რომელთა შორისაც მიმოფანტა ისინი უფალმა.

აღმოვჩნდით ქვემოთ და არა ზემოთ, რადგან შევცოდეთ უფალს, ჩვენს ღმერთს, რომ არ ვისმინეთ მისი ხმა.

უფალთან, ჩვენს ღმერთთან, სიმართლეა, ჩვენ და ჩვენს მამა-პაპას კი სირცხვილი გვაქვს პირზე, როგორც დღეს.

ყველა უბედურებამ, რაც უფალმა ბრძანა ჩვენზე, გვიწია ჩვენ.

არ ვილოცეთ უფლის წინაშე, რომ მოვექციეთ თითოეული ჩვენგანი ავი გულის ზრახვებისგან.

ინახავდა უფალი ამ უბედურებებს და მოაწია ჩვენზე, რადგან უფალი სამართლიანია ყველაფერში, რაც გვაუწყა ჩვენ.

არ შევისმინეთ ხმა მისი, რომ გვეკლო უფლის მცნებებით, რომლებიც დააწესა ჩვენს წინაშე.

და ახლა, უფალო, ღმერთო ისრაელისა, რომელმაც გამოიყვანე შენი ერი ეგვიპტის ქვეყნიდან მაგარი ხელით, ნიშებითა და სასწაულებით, დიადი ძალითა და მაღალი მკლავით, და შეუქმენი შენს თავს სახელი, როგორც დღეს;

შევცოდეთ, წავიბილწეთ, უსამართლოდ მოვიქეცით ყველა შენი მცნების წინააღმდეგ, უფალო, ღმერთო ჩვენო.

აგვაცილე ჩვენ შენი გულისწყრომა, რადგან მცირენი დავრჩით წარმართთა შორის იქ, სადაც დაგვფანტე ჩვენ.

შეისმინე, უფალო, ჩვენი ლოცვა და ვედრება და გვიხსენი ჩვენ შენთვის, და მოგვეცი ჩვენ წყალობა მათ წინაშე, რომელთაც გადაგვასახლეს;

რათა გაიგოს მთელმა ქვეყანამ, რომ შენ ხარ უფალი, ჩვენი ღმერთი და რომ შენი სახელი ეწოდა ისრაელსა და მის მოდგმას.

უფალო, გარდამოიხილე შენი წმინდა სახლიდან და გაგვიხსენე ჩვენ; მოყავ, უფალო, ყური და ისმინე,

გაახილე, უფალო, თვალი და იხილე, რადგან ჯოჯოხეთში მყოფი მკვდრები, რომელთაც ამოერთვათ სული გვამიდან, ვერ მიაგებენ უფალს დიდებასა და სამართალს,

არამედ სული დამწუხრებული, რომელიც ქედმოდრეკით დააბიჯებს, უძლური და ჩამქრალი თვალები და დამშეული მოგაგებს შენ დიდებას და სიმართლეს, უფალო.

არა ჩვენს მამა-პაპათა და ჩვენს მეფეთა სიმართლით მოგიძღვნით ჩვენს ვედრებას შენს წინაშე, უფალო, ღმერთო ჩვენო,

რადგან მოავლინე შენი გულისწყრომა და შენი რისხვა ჩვენზე, როგორც გამოაცხადე შენს მორჩილთა, წინასწარმეტყველთა პირით, რომ

ასე თქვა უფალმა: ბეჭები მოიხარეთ, ემსახურეთ ბაბილონის მეფეს და დამკვიდრდებით მიწაზე, რომელიც მივეცი თქვენს მამა-პაპას;

ხოლო თუ არ შეისმენთ უფლის ხმას, რომ უნდა ემსახუროთ ბაბილონის მეფეს,

შევწყვეტ იუდას ქალაქებში და იერუსალიმის გარშემო ხმას ლხინისა და ხმას სიხარულისა, ხმას სიძისა და ხმას რძლისა, და მთელ ამ ქვეყანაში კაცის ჭაჭანება არ იქნება.

მაგრამ არ შევისმინეთ ხმა შენი, რომ გვემსახურა ბაბილონის მეფისთვის და აღასრულე შენი სიტყვები, რომელიც თქვი შენს მორჩილთა, წინასწარმეტყველთა პირით, რომ გამოიყრება ჩვენს მეფეთა და ჩვენს მამა-პაპათა ძვლები მათი სამარხებიდან.

და, აჰა, გაბნეულია ისინი დღის ხვატსა და ღამის სიცივეში; მწარე ტკივილებით, შიმშილით, მახვილითა და გაძევებით დაიხოცნენ ისინი.

დააგდე სახლი, რომელსაც ეწოდა შენი სახელი, როგორც დღეს, ისრაელის სახლისა და იუდას სახლის უკეთურების გამო,

და მოგვექეცი ჩვენ, უფალო, ღმერთო ჩვენო, მთელი შენი სიკეთით და მთელი შენი დიდი მოწყალებით,

როგორც თქვი შენი მორჩილის, მოსეს ხელით იმ დღეს, როცა მას უბრძანე, დაეწერა შენი რჯული ისრაელიანთა წინაშე, რომ

თუ არ შეისმენთ ჩემს ხმას, ეს დიდი სიმრავლე შემცირდება ხალხებში, რომელთა შორისაც გავფანტავ მათ.

ვიცი, რომ არ შეისმენს ჩემსას, რადგან ურჩი ერია, მაგრამ ჩაიხედავს გულში თავისი გადასახლების მიწაზე.

და მიხვდება, რომ მე ვარ უფალი, მისი ღმერთი, და მივცემ მათ გულს და სასმენელთ მოსასმენად.

განმადიდებენ მე მათი გადასახლების მიწაზე და გაიხსენებენ ჩემს სახელს.

და მოიქცევიან ურჩობისგან და თავიანთი ბოროტი საქმეებისგან, რადგან გაიხსენებენ თავიანთი მამა-პაპის გზას, რომელთაც შესცოდეს უფლის წინაშე,

და დავაბრუნებ მათ მიწაზე, რომელიც ფიცით მივეცი მათ მამა-პაპას - აბრაამს და ისაკს და იაკობს, და დაეპატრონებიან მას, გავამრავლებ მათ და აღარ შემცირდებიან;

დავუმტკიცებ მათ საუკუნო აღთქმას, რომ ვიქნები მათი ღმერთი და ისინი ჩემი ერი იქნებიან, და აღარ დავძრავ ჩემს ხალხს, ისრაელს, იმ ქვეყნიდან, რომელიც მივეცი მას.