Скрыть

Вару́ха, Глава 3

3:1
3:2
3:5
3:6
3:7
3:9
3:10
3:11
3:14
3:15
3:17
3:19
3:21
3:22
3:24
3:25
3:28
3:30
3:33
3:34
3:35
Церковнославянский (рус)
Го́споди Вседержи́телю, Бо́же Изра́илевъ, душа́ въ тѣснотѣ́ и ду́хъ въ стуже́нiи возопи́ къ тебѣ́:
услы́ши, Го́споди, и поми́луй, я́ко еси́ Бо́гъ милосе́рдъ, и поми́луй на́съ, я́ко согрѣши́хомъ предъ тобо́ю:
я́ко ты́ пребыва́яй во вѣ́къ, мы́ же погиба́ющiи во вѣ́къ.
Го́споди Вседержи́телю, Бо́же Изра́илевъ, услы́ши моли́тву уме́ршихъ Изра́илевыхъ и сыно́въ согрѣши́в­шихъ предъ тобо́ю, и́же не послу́шаша гла́са Го́спода Бо́га сво­его́, и при­­льпо́ша на́мъ зла́я.
Не помяни́ непра́вдъ оте́цъ на́шихъ, но помяни́ ру́ку твою́ и и́мя твое́ въ сiе́ вре́мя,
я́ко ты́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ, и похва́лимъ тя́, Го́споди:
я́ко того́ ра́ди да́лъ еси́ стра́хъ тво́й въ се́рдце на́­ше, е́же при­­зыва́ти и́мя твое́, и похва́лимъ тя́ во преселе́нiи на́­шемъ, я́ко от­врати́хомъ от­ се́рдца на́­шего всю́ непра́вду оте́цъ на́шихъ согрѣши́в­шихъ предъ тобо́ю.
Се́, мы́ дне́сь во преселе́нiи на́­шемъ, а́може ны́ разсы́палъ еси́ на укори́зну и на кля́тву и на удержа́нiе, по всѣ́мъ непра́вдамъ оте́цъ на́шихъ, и́же от­ступи́ша от­ тебе́, Го́споди Бо́же на́шъ.
Слы́ши, Изра́илю, за́повѣди живота́, внуши́ разумѣ́ти смышле́нiе.
Что́ е́сть, Изра́илю? что́ я́ко еси́ на земли́ вра́жiи? обетша́лъ еси́ на земли́ чужде́й, оскверни́л­ся еси́ съ ме́ртвыми,
вмѣни́л­ся еси́ съ су́щими во а́дѣ,
оста́вилъ еси́ исто́чника прему́дрости.
А́ще бы путе́мъ Бо́жiимъ ходи́лъ еси́, жи́лъ бы въ ми́рѣ во вре́мя вѣ́чное.
Научи́ся, гдѣ́ е́сть смышле́нiе, гдѣ́ е́сть крѣ́пость, гдѣ́ е́сть му́дрость? е́же разумѣ́ти ку́пно, гдѣ́ е́сть долгожи́тiе и жи́знь, гдѣ́ е́сть свѣ́тъ оче́съ и ми́ръ?
Кто́ обрѣ́те мѣ́сто ея́, и кто́ вни́де въ сокро́вища ея́?
Гдѣ́ су́ть кня́зи язы́честiи и владѣ́ющiи звѣрьми́ су́щими на земли́, игра́ющiи пти́цами небе́сными
и храня́щiи зла́то и сребро́, на не́же упова́ша человѣ́цы, и нѣ́сть конца́ стяжа́нiю и́хъ?
я́ко дѣ́ла­ю­щiи сребро́ и пеку́щiися, и нѣ́сть изобрѣ́тенiя дѣ́лъ и́хъ.
Погибо́ша и во а́дъ снидо́ша, и ині́и вмѣ́сто и́хъ воста́ша.
Юнѣ́йшiи ви́дѣша свѣ́тъ и всели́шася на земли́, пути́ же хи́трости не увѣ́дѣша,
ни разумѣ́ша сте́зь ея́, ниже́ прiя́ша ея́ сы́нове и́хъ, от­ пути́ сво­его́ дале́че бы́ша.
И не слы́шася въ Ханаа́нѣ, ниже́ яви́ся во Ѳема́нѣ:
сы́нове ага́рини взыску́ющiи ра́зума, и́же на земли́, купцы́ Мера́ни и Ѳема́ни, и басносло́вцы и взыска́телiе ра́зума, пути́ прему́дрости не увѣ́дѣша, ниже́ помяну́ша сте́зь ея́.
О, Изра́илю, ко́ль вели́къ до́мъ Бо́жiй и простра́н­но мѣ́сто селе́нiя его́!
Вели́ко и не и́мать конца́, высо́ко и безмѣ́рно.
Та́мо бы́ша исполи́ни имени́тiи, бы́в­шiи испе́рва зѣло́ вели́цы, умѣ́юще во­ева́ти.
Не си́хъ избра́ Бо́гъ, ни пути́ хи́тростнаго даде́ и́мъ,
и погибо́ша, зане́же не имѣ́ша му́дрости, погибо́ша за безсовѣ́тiе свое́.
Кто́ взы́де на не́бо, и взя́ ю́, и снесе́ ю́ от­ о́блакъ?
Кто́ пре́йде на о́ну страну́ мо́ря, и обрѣ́те ю́, и во́зметъ ю́ за зла́то избра́н­но?
Нѣ́сть вѣ́дущаго пу́ть ея́, ни помышля́ющаго сте́зь ея́:
но вѣ́дый вся́ вѣ́сть ю́, изобрѣ́те ю́ смы́сломъ сво­и́мъ: сотвори́вый зе́млю въ вѣ́чное вре́мя напо́лни ю́ ското́мъ двоно́жнымъ и четвероно́жнымъ.
Посыла́яй свѣ́тъ, и и́детъ: при­­зва́ его́, и послу́ша его́ со тре́петомъ.
Звѣ́зды же воз­сiя́ша во храни́лищихъ сво­и́хъ и воз­весели́шася.
Призва́ я́, и реко́ша: прiидо́хомъ: воз­сiя́ша съ весе́лiемъ сотво́ршему я́.
Се́й Бо́гъ на́шъ, не вмѣни́т­ся и́нъ къ нему́.
Изобрѣ́те вся́къ пу́ть хи́трости и даде́ ю́ Иа́кову о́троку сво­ему́ и Изра́илю воз­лю́блен­ному от­ него́.
Посе́мъ на земли́ яви́ся и съ человѣ́ки поживе́.
Синодальный
Господи Вседержителю, Боже Израиля! стесненная душа и унылый дух взывает к Тебе:
услышь, Господи, и помилуй, ибо Ты Бог милосердый; помилуй, ибо мы согрешили пред Тобою;
Ты – вечно пребывающий, а мы – вечно погибающие.
Господи Вседержителю, Боже Израиля! услышь молитву умерших Израиля и сынов их, согрешивших пред Тобою, которые не послушали гласа Господа Бога своего, за то и постигли нас бедствия.
Не вспоминай неправд отцов наших, но вспомни руку Твою и имя Твое в сие время,
ибо Ты – Господь Бог наш, и мы прославим Тебя, Господи.
Ты для того вселил страх Твой в сердце наше, чтобы мы призывали имя Твое; и мы будем прославлять Тебя в переселении нашем, ибо мы отринули от сердца нашего всякую неправду отцов наших, согрешивших пред Тобою.
Вот, мы теперь в переселении нашем, куда Ты рассеял нас в поношение и в клятву и в возмездие за все неправды отцов наших, которые отступили от Господа Бога нашего.
Слушай, Израиль, заповеди жизни, внимайте, чтобы уразуметь мудрость.
Что это значит, Израиль, что ты находишься в земле врагов? Состарился ты в чужой земле, осквернился вместе с мертвыми,
причислен к находящимся в аде,
оставил источник премудрости.
Если бы ты ходил путем Божиим, то жил бы в мире вовеки.
Познай, где находится мудрость, где сила, где знание, чтобы вместе с тем узнать, где находится долгоденствие и жизнь, где находится свет очей и мир.
Кто нашел место ее, и кто взошел в сокровищницы ее?
Где князья народов и владевшие зверями земными, забавлявшиеся птицами небесными,
и собиравшие серебро и золото, на которые надеются люди, и стяжаниям которых нет конца?
Где те, которые занимались серебряными изделиями, и которых изделиям нет числа?
Они исчезли и сошли в ад, и вместо них восстали другие.
Позднейшие видели свет и жили на земле, но пути мудрости не познали;
не уразумели стезей ее, и не достигли ее сыновья их: они были далеко от пути ее.
Не было слышно о ней в Ханаане, и не было видно ее в Фемане.
Сыновья Агари искали земного знания, равно и купцы Мерры и Фемана, и баснословы и исследователи знания; но пути премудрости не познали и не заметили стезей ее.
О, Израиль! как велик дом Божий, и как пространно место владычества его!
Велик он и не имеет конца, высок и неизмерим.
Там были изначала славные исполины, весьма великие, искусные в войне.
Но не их избрал Бог, и не им открыл пути премудрости;
и они погибли оттого, что не имели мудрости, погибли от неразумия своего.
Кто взошел на небо, и взял ее, и снес с облаков?
Кто перешел моря и нашел ее, и кто принесет ее, лучшую чистого золота?
Нет никого, знающего путь ее, ни помышляющего о стезе ее.
Но Знающий все знает ее; Он открыл ее Своим разумом, Тот, Который сотворил землю на вечные времена и наполнил ее четвероногими скотами,
Который посылает свет, и он идет, призвал его, и он послушался Его с трепетом;
и звезды воссияли на стражах своих, и возвеселились.
Он призвал их, и они сказали: «вот мы», и воссияли радостью пред Творцом своим.
Сей есть Бог наш, и никто другой не сравнится с Ним.
Он нашел все пути премудрости и даровал ее рабу Своему Иакову и возлюбленному Своему Израилю.
После того Он явился на земле и обращался между людьми.
Эстонский
Palve
Issand, kõigeväeline Iisraeli Jumal! Ahistatud hing ja murelik vaim hüüab sinu poole!
Kuule, Issand, ja halasta, sest meie oleme sinu vastu pattu teinud!
Sina ju istud igavesti aujärjel, meie aga peame igavesti hukkuma!
Issand, kõigeväeline Iisraeli Jumal! Kuule Iisraeli palvet, niihästi nende, kes on surnud, kui ka nende laste, kes sinu vastu on pattu teinud, kes ei ole võtnud kuulda sinu, oma Jumala häält, mispärast nüüd see õnnetus meie peal ongi!
Ära meenuta meie vanemate väärtegusid, vaid meenuta praegu oma käsivart ja oma nime!
Sest sina oled Issand, meie Jumal, ja me tahame kiita sind, Issand!
Sest sa oled pannud meie südamesse kartuse sinu ees, selleks et hüüaksime appi sinu nime ja kiidaksime sind oma vangipõlvemaal, kui oleme oma südamest kõrvaldanud kõik oma vanemate väärteod, kes tegid pattu sinu vastu.
Vaata, me oleme tänapäevalgi oma vangipõlvemaal, kuhu sa meid pillutasid teotamiseks ja needmiseks ning süüaluseks kõigi nende väärtegude pärast, mida tegid meie vanemad, taganedes Issandast, meie Jumalast.”
Laul elutarkusest
„Kuule, Iisrael, elu käske, pange tähele, et õpiksite mõistma!
Mispärast, Iisrael, mispärast sa oled vaenlaste maal? Vanaks oled saanud võõral maal!
Sa oled rüve koos surnutega, sind loetakse surmavallas olijate hulka.
Sa oled hüljanud tarkuse allika.
Kui oleksid käinud Jumala teel, siis oleksid rahus elanud igavesti.
Õpi nüüd, kus on mõistmine, kus on jõud, kus on tarkus, et sa ühtlasi teaksid, kus on pikk iga ja elu, kus on silmavalgus ja rahu!
Kes on leidnud tarkuse asupaiga ja kes on pääsenud selle varamusse?
Kus on rahvaste juhid ja need, kes valitsevad maa loomi,
need, kes mängisid taeva lindudega, kes kuhjasid hõbedat ja kulda, mille peale inimesed loodavad? Jah, ei olnud piiri nende rikkusel!
Ja need, kes hõbedat sepistasid niisuguse hoolega, et nende tööd on seletamatud?
Need on kadunud ja läinud alla surmavalda, teised on astunud nende asemele.
Nooremad nägid valgust ja asustasid maa, aga tarkuse teed nad ei tundnud
ega mõistnud selle radu; nende pojadki ei püsinud seal, vaid jäid kaugele selle teest.
Sellest ei kuuldud Kaananis ega nähtud seda Teemanis.
Haagari lapsed, kes otsisid arukust maa peal, Merrani ja Teemani kaupmehed, muinasjuttude jutustajad ja arukuse otsijad - tarkuse teed nad ei tundnud ega märganud selle radu.
Oh Iisrael, kui suur on Jumala koda ja kui avar tema omandi asupaik!
See on suur ja otsatu, kõrge ja mõõtmatu.
Seal sündisid hiiglased, kuulsad muistsest ajast, pikakasvulised sõjakangelased.
Neid aga Jumal ei valinud ega andnud neile tarkuse teed.
Nad hukkusid, sest neil ei olnud tarkust, hukkusid rumaluse pärast.
Kes on läinud taevasse ja võtnud tarkuse ning toonud selle alla pilvedest?
Kes on üle mere läinud ja selle leidnud, tuues seda puhta kulla eest?
Ei ole kedagi, kes tunneks tarkuse teed, mitte kedagi, kes südamesse võtaks selle teeraja.
Aga tema, kes kõike teab, tunneb seda, mõistusega on ta selle leidnud, tema, kes maa on teinud igaveseks ajaks, täitnud selle neljajalgsete loomadega,
tema, kes läkitab valguse ja see läheb, kes kutsub seda ja see kuulab teda värisedes.
Tähed säravad oma valvepostidel ja rõõmustavad.
Ta kutsub neid, ja nad ütlevad: „Siin me oleme!” Nad säravad rõõmsasti temale, kes nad on teinud.
Niisugune on meie Jumal, temaga sarnaseks ei saa pidada mitte ühtki teist.
Tema leidis iga tarkuse tee ja andis selle oma sulasele Jaakobile ning oma armastatud Iisraelile.
Seejärel nähti seda maa peal ja läbi käimas inimestega.
Herr, Gott Israels, du hast alle Macht! In unserer Not und Bedrängnis rufen wir zu dir um Hilfe.
Herr, höre unser Gebet! Wir brauchen dein Erbarmen, denn wir haben uns gegen dich vergangen.
Du thronst in ewiger Herrlichkeit, uns aber droht ewige Vernichtung.
Herr, du Gott Israels und Herr der ganzen Welt! Höre den Hilferuf deines todgeweihten Volkes! Wir rufen zu dir als die Söhne derer, die sich gegen dich vergangen haben. Unsere Väter haben deine Warnungen in den Wind geschlagen, darum ist all dies Unheil über uns gekommen.
Denk jetzt nicht mehr an die Vergehen unserer Vorfahren, denk an deine Macht und an die Ehre deines Namens!
Du bist doch der Herr, unser Gott; dich rühmen wir, Herr!
Du hast die Furcht vor dir in unsere Herzen gelegt, damit wir zu dir rufen. Wir preisen dich schon jetzt in der Fremde, wohin wir verbannt sind; denn wir haben uns mit ganzem Herzen abgewandt von all dem bösen Tun, mit dem unsere Vorfahren sich gegen dich vergangen haben.
Aber bis heute leben wir noch unter fremden Völkern, wir werden verhöhnt und geächtet und müssen büßen für die Vergehen unserer Väter, die dir, dem Herrn, unserem Gott, den Rücken gekehrt haben.
Ihr Israeliten, hört die Weisungen, die zum Leben führen! Achtet darauf, damit ihr zur Einsicht kommt!
Wie ist es so weit gekommen, dass ihr im Land eurer Feinde leben und in der Fremde dahinsiechen müsst?
Warum müsst ihr Spott und Schande erdulden? Warum rechnet man euch schon zu den Toten?
Weil ihr die Weisheit, die Quelle wahren Lebens, verlassen habt!
Hättet ihr die Weisungen eures Gottes befolgt, so hätte euch niemals ein Feind aus eurem Land vertreiben und ins Unglück stürzen können.
Lasst euch also sagen, wo Einsicht, Verstand und Klugheit zu finden sind, dann werdet ihr auch begreifen, was zu einem langen, erfüllten Leben führt und was euch Glück bringt und eure Augen vor Freude leuchten macht.
Wer hat je den Wohnsitz der Weisheit entdeckt? Wer ist zu ihren geheimen Schätzen vorgedrungen?
Etwa die Männer, die Völker beherrschten, oder die, die wilde Tiere unterwarfen und zähmten
und Vögel für ihre Spiele abrichteten? Oder etwa die Reichen, die unermessliche Schätze angehäuft haben, Silber und Gold, worauf die Menschen so gern ihr Vertrauen setzen?
Oder die großen Künstler, die aus Silber herrliche Werke schufen, über die man nur staunen kann?
Sie alle sind gestorben, in die Totenwelt mussten sie hinunter und andere haben ihren Platz eingenommen.
Aber auch ihre Nachfolger fanden nicht den Weg zur Weisheit,
sie kamen nicht zur Einsicht, sie begriffen nichts, und deren Nachfolger sind noch weiter vom Weg abgekommen.
Weder in Kanaan noch in Teman hat man von ihr gehört.
Auch die Nachkommen Hagars, die sich um Einsicht mühen, auch die Händler aus Merran und Tema, die Fabeldichter und Wahrheitssucher – sie alle fanden den Weg zur Weisheit nicht und begriffen nichts von ihr.
Ihr Israeliten, wie groß ist das Haus, in dem Gott wohnt? Wie weit erstreckt sich Gottes Besitz?
Noch höher als der Himmel ist seine Wohnung, noch weiter als die Erde sein Besitz!
Es gab zwar die berühmten Riesen der Urzeit, die hoch gewachsenen, mächtigen Helden.
Aber Gott erwählte sie nicht; er ließ sie den Weg zur Weisheit nicht finden.
Darum sind sie durch ihren Unverstand zugrunde gegangen.
Wer ist je durch die Wolken in den Himmel hinaufgestiegen und hat die Weisheit heruntergebracht?
Oder wer ist übers weite Meer gefahren und hat sie entdeckt und gegen reines Gold eingetauscht?
Niemand gibt es, der den Weg zu ihr kennt, kein Mensch kann zu ihr gelangen.
Gott aber, der alles weiß, kennt auch die Weisheit; er hat sie ausfindig gemacht durch seine große Einsicht. Denn er ist der Schöpfer von allem: Er hat die Erde auf sicheren Grund gestellt, dass sie für alle Zeiten besteht, und hat sie mit Tieren bevölkert.
Er schickt das Licht und es ist zur Stelle; er ruft es und es gehorcht ihm mit Zittern.
Die Sterne leuchten auf ihren Wachtposten und jubeln ihm zu;
er ruft sie und sie antworten: »Hier sind wir!« Sie leuchten voll Freude für den, der sie geschaffen hat.
Und dieser mächtige Schöpfer ist unser Gott! Keiner ist ihm gleich.
Er hat alle Wege erkundet, die zur Weisheit führen, und er hat die Fülle der Weisheit seinem Diener Jakob, seinem Liebling Israel, geschenkt.
Später erschien die Weisheit sogar selbst auf der Erde und weilte unter den Menschen.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible