Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
4:2
4:3
4:5
4:6
4:7
см.:Втор.32:17;
4:8
4:9
4:10
4:11
4:13
4:14
4:15
см.:Втор.28:49;
4:16
4:17
4:18
4:19
4:20
4:21
4:22
4:23
4:24
4:25
4:26
4:27
см.:Ис.49:14-15;
4:28
4:29
4:30
4:31
см.:Пс.136:7-8;
4:32
4:33
4:34
4:37
Сiя́ кни́га повелѣ́нiй Бо́жiихъ и зако́нъ сы́й во вѣ́къ: вси́ держа́щiися ея́ въ живо́тъ [вни́дутъ], оста́вившiи же ю́ у́мрутъ.
Обрати́ся, Иа́кове, и ими́ся ея́, ходи́ ко сiя́нiю пря́мо свѣ́та ея́.
Не да́ждь ино́му сла́вы твоея́, и поле́зныхъ тебѣ́ язы́ку чужде́му.
Блаже́ни есмы́, Изра́илю, я́ко уго́дная Бо́гу на́мъ разу́мна су́ть.
Дерза́йте, лю́дiе мои́, па́мять Изра́илева.
Про́дани бы́сте язы́комъ не на па́губу: поне́же разгнѣ́васте Бо́га, пре́дани бы́сте супоста́томъ,
преогорчи́сте бо сотво́ршаго ва́съ, [Бо́га вѣ́чнаго,] поже́рше бѣсо́мъ, а не Бо́гу:
забы́сте бо Го́спода пита́ющаго ва́съ, опеча́листе же и воспита́вшаго ва́съ Иерусали́ма.
Ви́дѣ бо наше́дшiй ва́мъ гнѣ́въ от Бо́га и рече́: слы́шите, присе́лницы Сiо́ни, наведе́ бо ми́ Госпо́дь сѣ́тованiе вели́ко,
ви́дѣхъ бо плѣне́нiе люді́й сыно́въ мои́хъ и дще́рей, е́же наведе́ и́мъ вѣ́чный.
Пита́хъ бо я́ съ весе́лiемъ, испусти́хъ же я́ съ пла́чемъ и рыда́нiемъ.
Никто́же да ра́дуется о мнѣ́ вдови́цѣ и оста́вленнѣй от мно́гихъ, опустѣ́хъ за грѣхи́ ча́дъ мои́хъ, поне́же уклони́шася от зако́на Бо́жiя,
и оправда́нiй его́ не позна́ша, и не ходи́ша въ путе́хъ за́повѣдiй Бо́жiихъ, ниже́ стезьми́ наказа́нiя въ пра́вдѣ его́ ступа́ша.
Да прiи́дутъ окре́стнiи Сiо́ни, и помяни́те плѣне́нiе сыно́въ мои́хъ и дще́рей, е́же наведе́ и́мъ вѣ́чный:
наведе́ бо на ня́ язы́къ издале́ча, язы́къ безсту́дный и иноязы́чный:
поне́же не усрами́шася ста́рца, ни поми́ловаша отроча́те, и отведо́ша любе́зныхъ вдови́чихъ, и от дще́рей еди́ну опустоши́ша.
А́зъ же ка́ко мо́щенъ помощи́ ва́мъ?
Наведы́й бо ва́мъ зла́я изба́витъ ва́съ от руки́ вра́гъ ва́шихъ.
Иди́те, ча́да, иди́те: а́зъ бо оста́хся пуста́,
совлеко́хся ри́зы ми́рныя, облеко́хся же во вре́тище моле́нiя моего́: возопiю́ къ вѣ́чному во дни́ моя́.
Дерза́йте, ча́да, возопі́йте къ Бо́гу, и изба́витъ ва́съ от наси́лiя руки́ вра́жiя.
А́зъ бо [испе́рва] надѣ́яхся на вѣ́чнаго о спасе́нiи ва́шемъ: и прiи́де ми́ ра́дость от свята́го въ поми́лованiи, е́же прiи́детъ ва́мъ вско́рѣ от вѣ́чнаго Спа́са на́шего.
Испусти́хъ бо ва́съ съ рыда́нiемъ и пла́чемъ, отда́стъ же ми́ Бо́гъ ва́съ съ ра́достiю и весе́лiемъ въ вѣ́къ.
Я́коже бо ны́нѣ ви́дѣша присе́лницы Сiо́ни ва́ше плѣне́нiе [от Бо́га], та́кожде у́зрятъ вско́рѣ спасе́нiе ва́ше от Бо́га, е́же прiи́детъ ва́мъ со сла́вою вели́кою и со освѣще́нiемъ вѣ́чнаго.
Ча́да, долготерпи́те и́же от Бо́га наше́дшiй ва́мъ гнѣ́въ, гони́лъ бо тя́ вра́гъ тво́й, и у́зриши па́губу его́ вско́рѣ и на вы́ю его́ насту́пиши.
Младі́и мои́ ходи́ша въ пути́ же́стоки, восхище́ни су́ть, я́коже ста́до похище́но врага́ми.
Дерза́йте, ча́да, и возопі́йте къ Бо́гу, бу́детъ бо ва́мъ от наве́дшаго па́мять.
Я́коже бо бы́сть у́мъ ва́шъ заблуди́ти ва́мъ от Бо́га, та́ко ны́нѣ десяти́жды усугуби́те обрати́вшеся взыска́ти его́:
наведы́й бо ва́мъ зла́я наведе́тъ ва́мъ вѣ́чное весе́лiе со спасе́нiемъ ва́шимъ.
Дерза́й, Иерусали́ме, утѣ́шитъ тя́ нарекі́й тебе́.
Окая́нни озло́бившiи тя́ и ра́довавшiися о паде́нiи твое́мъ, [мще́нiе бу́детъ надъ ни́ми].
Окая́нни гра́ди, и́мже порабо́таша ча́да твоя́, окая́нна прiи́мшая сы́ны твоя́.
Я́коже бо пора́довася о твое́мъ паде́нiи и возвесели́ся о разоре́нiи твое́мъ, та́кожде опеча́лится о свое́мъ запустѣ́нiи.
И отсѣку́ от нея́ весе́лiе многонаро́дства, и велича́нiе ея́ бу́детъ въ рыда́нiе.
О́гнь и на́йдетъ на ню́ от вѣ́чнаго во дни́ мно́ги, и насели́тся бѣ́сами на мно́жайшее вре́мя.
Воззри́ на восто́къ, Иерусали́ме, и ви́ждь весе́лiе гряду́щее тебѣ́ от Бо́га.
Се́, гряду́тъ сы́нове твои́, и́хже испусти́лъ еси́, гряду́тъ со́брани от восто́къ да́же до за́падъ сло́вомъ свята́го, ра́дующеся о сла́вѣ Бо́жiей.
Вот книга заповедей Божиих и закон, пребывающий вовек. Все, держащиеся ее, будут жить, а оставляющие ее умрут.
Обратись, Иаков, и возьми ее, ходи при сиянии света ее.
Не отдавай другому славы твоей, и полезного для тебя – чужому народу.
Счастливы мы, Израиль, что мы знаем, что благоугодно Богу.
Дерзай, народ мой, памятник Израиля!
Вы преданы язычникам не на погибель, но за то, что вы прогневали Бога, вы преданы врагам;
ибо раздражили Сотворившего вас, принося жертвы бесам, а не Богу.
Вы забыли питающего вас вечного Бога, а также огорчили и воспитавший вас Иерусалим,
ибо он видел пришедший на вас гнев от Бога и говорил: «слушайте, сожители Сиона, Бог навел на меня великую скорбь,
ибо я видел пленение сыновей моих и дочерей, которое навел на них Вечный.
Я питал их с радостью, а отпустил с плачем и горестью.
Никто не радуйся о мне, вдовствующем и оставленном многими; я опустел за грехи детей моих, ибо они уклонились от закона Божия;
не познали уставов Его, не ходили путями заповедей Бога, и не вступили на стези учения в правде Его.
Придите, сожители Сиона, и вспомните пленение сыновей моих и дочерей, которое навел на них Вечный.
Ибо Он навел на них народ издалека, народ наглый и иноязычный, ибо не устыдились старца, и не сжалились над младенцем,
и увели у вдовы сыновей возлюбленных, и лишили одинокую дочерей.
Я же чем могу помочь вам?
Кто навел на вас сии бедствия, Тот и избавит вас от руки врагов ваших.
Идите, дети, идите, ибо я остался пуст.
Я снял с себя одежду мира и оделся вретищем моления моего; буду взывать к Вечному во дни мои.
Дерзайте, дети, взывайте к Богу, и Он избавит вас от насилия, от руки врагов.
Ибо от Вечного я ожидал спасения вашего, и мне пришла от Святаго радость о милости, которая скоро придет к вам от Вечного, Спасителя нашего.
Я отпускал вас с печалью и горестью, но Бог возвратит мне вас с радостью и весельем навеки.
Ибо, как ныне сожители Сиона видели пленение ваше, так увидят скоро спасение ваше от Бога, которое придет к вам с великою славою и величием Вечного.
Дети! потерпите постигший вас от Бога гнев: преследовал тебя враг, но ты скоро увидишь погибель его, и наступишь ему на шею.
Воспитанные у меня в неге пошли жесткими путями, схвачены, как стадо, расхищенное врагами.
Дерзайте, дети, и взывайте к Богу, ибо о вас вспомнит Тот, Кто навел на вас это.
Какова была решимость ваша, чтобы удалиться от Бога, увеличьте ее в десять раз, чтобы обратиться и искать Его,
ибо Тот, Который навел на вас сии бедствия, наведет на вас вечное веселье со спасением».
Дерзай, Иерусалим! Даровавший тебе имя утешит тебя.
Несчастны те, которые оскорбляли тебя и радовались твоему падению.
Несчастны города, которым служили дети твои, несчастна земля, принявшая сыновей твоих,
ибо, как она радовалась о твоем падении и веселилась о твоем поражении, так будет скорбеть о своем опустошении.
Я отниму у нее радость о множестве ее народа, и хвастовство ее будет в печаль;
ибо придет на нее огонь от Вечного на долгие дни, и весьма долгое время она будет обитаема бесами.
Оглянись, Иерусалим, на восток, и посмотри на радость, грядущую к тебе от Бога.
Вот, идут сыновья твои, которых ты отпустил, идут собранные от востока до запада словом Святаго, радуясь о славе Божией.
ეს არის ღვთის ბრძანებათა წიგნი და რჯული, რომელიც საუკუნოდ იქნება. ყოველი მისი დამჭერი, იცხოვრებს, მისი მიმტოვებელი კი მოკვდება.
მოიქეც, იაკობ, და აიღე იგი და გაემართე მისი სინათლის ბრწყინვალებისკენ.
ნუ მისცემ სხვას დიდებას შენსას და ნურც შენს სარგებელს - უცხო ხალხს.
ნეტარნი ვართ, ისრაელ, რადგან ჩვენ ვიცით, რაც ესათნოება ღმერთს.
გამხნევდი, ერო ჩემო, ხსოვნავ ისრაელისა!
ხალხებს მიეყიდეთ არა დასაღუპად, არამედ ღვთის განრისხების გამო ჩაუვარდით ხელში მტრებს.
რადგან გააჯავრეთ თქვენი შემოქმედი, რადგან ეშმაკებს სწირავდით მსხვერპლს და არა ღმერთს.
დაივიწყეთ თქვენი გამომკვებავი უკვდავი ღმერთი და დაამწუხრეთ თქვენი აღმზრდელი იერუსალიმიც.
რადგან იხილა თქვენზე მოწეული რისხვა და თქვა: ისმინეთ, სიონის მკვიდრნო, მომივლინა მე ღმერთმა დიდი მწუხარება,
რადგან ვიხილე ჩემს ძეთა და ასულთა ტყვეობა, რომელიც მათზე მოაწია საუკუნომ;
რადგან სიხარულით აღვზარდე ისინი და გირილითა და მწუხარებით გავუშვი.
ნურვინ იხარებს ჩემზე, დაქვრივებულზე და მიტოვებულზე მრავალთა მიერ. მოვოხრდი მე ჩემი შვილების ცოდვათა გამო, რადგან ღვთის რჯულს გადაუხვიეს.
ხოლო მისი სამართალნთ უგულებელჰყვეს, არც ღვთის მცნებების გზით წარემართენ, არც სწავლის ბილიკებს დაადგნენ მისი სიმართლით.
მოდით, მკვიდრნო სიონისა, და გაიხსენეთ ჩემ ძეთა და ასულთა ტყვეობა, რომელიც მათზე მოაწია საუკუნომ.
რადგან შორიდან მოუვლინა მათ ხალხი, ხალხი ურიცხვი და უცხოენოვანი, რომელსაც არც მოხუცებულის რიდი აქვს და არც ყრმის სიბრალული;
წაჰგვარეს ქვრივს საყვარელი შვილები და ასულთაგანაც გაამარტოვეს.
მაგრამ რით შემიძლია შეგეწიოთ?
რადგან ისევ თქვენზე უბედურებათა მომწეველი დაგიხსნით მტრების ხელიდან.
იარეთ, შვილებო, იარეთ, რადგან მარტო დავრჩი.
განვიძარცვე მშვიდობის სამოსელი და შევიმოსე ძაძა ჩემი ვედრებისა, ვიღაღადებ საუკუნოს მიმართ დღენი ჩემნი.
გამხნევდით, შვილებო, მოუხმეთ ღმერთს და დაგიხსნით მძლავრობისგან, მტერთა ხელიდან;
რადგან საუკუნოსგან ველოდებოდი თქვენს ხსნას და გადმოვიდა ჩემზე წმიდისაგან შეწყალების სიხარული, რომელიც მალე თქვენთანაც მოვა თქვენი საუკუნო მხსნელისგან;
რადგან მე გოდებითა და ტირილით გაგიშვით, ღმერთი კი თქვენს თავს საუკუნოდ დამიბრუნებს სიხარულითა და შვებით;
რადგან როგორც ახლა იხილეს სიონის მკვიდრთა თქვენი ტყვეობა, ასევე მალე იხილონ ღვთისგან თქვენი ხსნა, რომელიც მოვა თქვენთან დიადი დიდებით და საუკუნოს ბრწყინვალებით.
შვილებო, დაითმინეთ თქვენზე მოწეული ღვთის რისხვა; გდევნა შენმა მტერმა, მაგრამ ჩქარა იხილავ მის დამხობას და ფეხით გათელავ მის ქედს.
ჩემი ნებიერნი ფიცხელ გზას დაადგნენ; შეიპყრეს მტრებმა, როგორც მოტაცებული ფარა.
გამხნევდით, შვილებო, და შეჰღაღადეთ ღმერთს, რადგან გაგიხსენებთ ის, ვინც ეს მოაწია თქვენზე.
რადგან ფიქრში გქონდეთ უფლისგან განდგომა, მოქცეულებმა ათმაგი შურით ეძიეთ იგი.
რადგან ვინც უბედურება მოაწია თქვენზე, საუკუნო სიხარულსაც მოგივლენთ თქვენთ ხსნით.
გწამდეს, იერუსალიმო, ნუგეშს გცემს სახელმდებელი შენი.
საწყალობელნი არიან შენი ბოროტისმყოფელნი და შენი დაცემის მოხარულნი.
საწყალობელნი არიან ქალაქები, რომელთაც დაემონენ შენი შვილები, საწყალობელია მიწა, რომელმაც შეიწყნარა შენი ძენი.
რადგან რამდგნადაც გაიხარა შენი დაცემით და მოილხინა შენი დამხობით, იმდენად დამწუხრდება თავისი მოოხრებით.
წავართმევ მას ხალხმრავლობის სიხარულს და ლხენა მისი გლოვად შეიცვლება.
რადგან გადმოვა მასზე ცეცხლი საუკუნოსგან, ხანგრძლივად და დიდხანს იმკვიდრებენ იქ ეშმაკნი.
გახედე აღმოსავლეთს, იერუსალიმო, და იხილე სიხარული, შენთვის ღვთისგან მომავალი.
აჰა, მოდიან შენი ვაჟები, რომლებიც გაუშვი; მოდიან წმიდის სიტყვით შეკრებილნი აღმოსავლეთიდან დასავლეთამდე, ღვთის დიდებით გახარებულნი.
Латинский (Nova Vulgata)
Языки
Ipsa est liber praeceptorum Dei et lex, quae permanet in aeter num. Omnes, qui tenent eam, ad vitam; qui autem relinquunt eam, morientur.
Convertere, Iacob, et apprehende eam; perambula ad splendorem in lumine eius.
Noli dare alteri gloriam tuam et dignitates tuas genti alienae.
Beati sumus, Israel, quia, quae placent Deo, nobis nota sunt.
Confide, popule meus, memoria Israel:
venumdati estis gentibus non in perditionem, sed, quia irritastis Deum, traditi estis adversariis.
Exacerbastis enim eum, qui fecit vos, sacrificantes daemonibus et non Deo.
Obliti autem estis Deum, qui vos pavit, Deum aeternum, et contristastis eam, quae vos enutrivit, Ierusalem.
Vidit enim supervenientem vobis iram a Deo et dixit: «Audite, vicinae Sion: Superinduxit mihi Deus luctum magnum.
Vidi enim captivitatem filiorum meorum et filiarum, quam superinduxit illis Aeternus.
Nutrivi enim illos cum iucunditate, dimisi autem illos cum fletu et luctu.
Nemo gaudeat super me, viduam et derelictam a multis; desolata sum propter peccata filiorum meorum, quia declinaverunt a lege Dei.
Iustificationes autem eius non cognoverunt neque ambulaverunt in viis mandatorum Dei neque semitas disciplinae in iustitia eius ingressi sunt.
Veniant vicinae Sion; et memores estote captivitatis filiorum meorum et filiarum, quam superinduxit illis Aeternus.
Superinduxit enim illis gentem de longinquo, gentem improbam et alterius linguae, qui non sunt reveriti senem neque parvulorum miserti sunt
et abduxerunt dilectos viduae et a filiabus unicam desolaverunt».
Ego autem, quid possum adiuvare vos?
Qui enim superinduxit in vos mala, eripiet vos de manu inimicorum vestrorum.
Abite, filii, abite; ego enim derelicta sum sola.
Exui me stola pacis, indui autem me cilicio obsecrationis meae, clamabo ad Aeternum in diebus meis.
Confidite, filii, clamate ad Deum, et eripiet vos de dominatione, de manu inimicorum.
Ego enim speravi ab Aeterno salutem vestram; et venit mihi gaudium a Sancto super misericordia, quae veniet vobis cito ab Aeterno, salutari vestro.
Emisi enim vos cum luctu et fletu; reddet autem mihi vos Deus cum gaudio et laetitia in aeternum.
Nam, sicut nunc viderunt vicinae Sion vestram captivitatem, sic videbunt cito a Deo vestram salutem, quae superveniet vobis cum magna gloria et splendore Aeterni.
Filii, patienter sustinete iram, quae vobis a Deo supervenit; persecutus est te inimicus tuus, sed cito videbis perditionem in cervicem eorum ascendentem.
Delicati mei ambulaverunt vias asperas, ducti sunt ut grex direptus ab inimicis.
Confidite, filii, et clamate ad Deum; erit enim vestra ab inductore memoria.
Nam sicut fuit mens vestra, ut erraretis a Deo, conversi decuplate studium quaerendi eum;
qui enim induxit in vos mala, inducet in vos aeternam iucunditatem cum salute vestra.
Confide, Ierusalem; consolabitur enim te, qui te nominavit.
Miseri, qui te nocuerunt et qui exsultati sunt in casu tuo!
Miserae civitates, quibus servierunt filii tui; misera, quae accepit filios tuos!
Sicut enim gavisa est in tua ruina et laetata est in tuo casu, ita contristabitur in sua solitudine.
Et amputabo exsultationem multitudinis, et laetitia eius erit in luctum.
Ignis enim superveniet illi ab Aeterno in dies longinquos, et inhabitabitur a daemoniis plurimum temporis.
Circumspice ad orientem, Ierusalem, et vide iucunditatem, quae a Deo tibi superventura est.
Ecce veniunt filii tui, quos emisisti, veniunt congregati ab ortu usque ad occasum verbo Sancti, gaudentes in Dei gloria.
