[Зач. 249Б.] благода́ть ва́мъ и ми́ръ от Бо́га Отца́ на́шего, и Го́спода Иису́са Христа́. Благодари́мъ Бо́га и Отца́ Го́спода на́шего Иису́са Христа́, всегда́ о ва́съ моля́щеся,

слы́шавше вѣ́ру ва́шу, я́же о Христѣ́ Иису́сѣ, и любо́вь, ю́же и́мате ко всѣ́мъ святы́мъ,

за упова́нiе отложе́нное ва́мъ на небесѣ́хъ, е́же пре́жде слы́шасте въ словеси́ и́стины благовѣствова́нiя,

су́щаго въ ва́съ, я́коже и во все́мъ мíрѣ: и е́сть плодоно́сно и расти́мо, я́коже и въ ва́съ, от него́же дне́ слы́шасте и разумѣ́сте благода́ть Бо́жiю во и́стинѣ:

я́коже и увѣ́дѣсте от Епафра́са, возлю́бленнаго сорабо́тника на́шего, и́же е́сть вѣ́ренъ о ва́съ служи́тель Христо́въ,

и́же и яви́ на́мъ ва́шу любо́вь въ ду́сѣ.

Сего́ ра́ди и мы́, от него́же дне́ слы́шахомъ, не престае́мъ о ва́съ моля́щеся и прося́ще, да испо́лнитеся въ ра́зумѣ во́ли Его́, во вся́цѣй прему́дрости и ра́зумѣ духо́внѣмъ,

я́ко ходи́ти ва́мъ досто́инѣ Бо́гу во вся́цѣмъ угожде́нiи [и] вся́цѣмъ дѣ́лѣ бла́зѣ, плодонося́ще и возраста́юще въ ра́зумѣ Бо́жiи,

вся́кою си́лою возмога́юще по держа́вѣ сла́вы Его́, во вся́цѣмъ терпѣ́нiи и долготерпѣ́нiи съ ра́достiю,

[Зач. 250.] благодаря́ще Бо́га и Отца́, призва́вшаго ва́съ въ прича́стiе наслѣ́дiя святы́хъ во свѣ́тѣ,

И́же изба́ви на́съ от вла́сти те́мныя и преста́ви въ Ца́рство Сы́на любве́ Своея́,

о Не́мже и́мамы избавле́нiе Кро́вiю Его́ и оставле́нiе грѣ́ховъ,

И́же е́сть о́бразъ Бо́га неви́димаго, перворожде́нъ всея́ тва́ри:

я́ко Тѣ́мъ создана́ бы́ша вся́ческая, я́же на небеси́ и я́же на земли́, ви́димая и неви́димая, а́ще престо́ли, а́ще госпо́дствiя, а́ще нача́ла, а́ще вла́сти: вся́ческая Тѣ́мъ и о Не́мъ созда́шася:

и То́й е́сть пре́жде всѣ́хъ, и вся́ческая въ Не́мъ состоя́тся.

[Зач. 251.] И То́й е́сть глава́ тѣ́лу Це́ркве, И́же е́сть нача́токъ, перворожде́нъ изъ ме́ртвыхъ, я́ко да бу́детъ во всѣ́хъ То́й пе́рвенствуя:

я́ко въ Не́мъ благоизво́ли всему́ исполне́нiю всели́тися,

и Тѣ́мъ примири́ти вся́ческая къ Себѣ́, умиротвори́въ Кро́вiю кре́ста́ Его́, чрезъ Него́, а́ще земна́я, а́ще ли небе́сная.

И ва́съ, иногда́ су́щихъ отчужде́нныхъ и враго́въ помышле́ньми въ дѣ́лѣхъ лука́выхъ,

ны́нѣ же примири́ въ тѣ́лѣ Пло́ти Его́ сме́ртiю Его́, предста́вити ва́съ святы́хъ и непоро́чныхъ и непови́нныхъ предъ Собо́ю,

а́ще у́бо пребыва́ете въ вѣ́рѣ основа́ни и тве́рди, и неподви́жими от упова́нiя благовѣствова́нiя, е́же слы́шасте, проповѣ́данное все́й тва́ри поднебе́снѣй, ему́же бы́хъ а́зъ Па́велъ служи́тель.

[Зач. 252.] Ны́нѣ ра́дуюся во страда́нiихъ мои́хъ о ва́съ, я́ко исполня́ю лише́нiе скорбе́й Христо́выхъ во пло́ти мое́й за Тѣ́ло Его́, е́же е́сть Це́рковь,

е́йже бы́хъ а́зъ служи́тель по смотре́нiю Бо́жiю, да́нному мнѣ́ въ ва́съ, испо́лнити сло́во Бо́жiе,

та́йну сокрове́нную от вѣ́къ и от родо́въ: ны́нѣ же яви́ся святы́мъ Его́,

И́мже восхотѣ́ Бо́гъ сказа́ти, ко́е бога́тство сла́вы та́йны сея́ во язы́цѣхъ, и́же е́сть Христо́съ въ ва́съ, упова́нiе сла́вы,

Его́же мы́ проповѣ́дуемъ, наказу́юще вся́каго человѣ́ка и уча́ще вся́цѣй прему́дрости, да предста́вимъ вся́каго человѣ́ка соверше́нна о Христѣ́ Иису́сѣ:

въ не́мже и тружда́юся и подвиза́юся по дѣ́йству Его́ дѣ́йствуемому во мнѣ́ си́лою.

[Зач. 253.] Хощу́ у́бо ва́съ вѣ́дѣти, коли́къ по́двигъ и́мамъ о ва́съ и о су́щихъ въ Лаодикі́и и во Иерапо́ли, и ели́цы не ви́дѣша лица́ моего́ во пло́ти,

да утѣ́шатся сердца́ и́хъ, сне́мшихся въ любви́ и во вся́цѣмъ бога́тствѣ извѣще́нiя разу́ма, въ позна́нiе та́йны Бо́га и Отца́ и Христа́,

въ Не́мже су́ть вся́ сокро́вища прему́дрости и разу́ма сокрове́нна.

Сiе́ же глаго́лю, да никто́же ва́съ прельсти́тъ въ словопрѣ́нiи:

а́ще бо и пло́тiю отстою́, но ду́хомъ съ ва́ми е́смь, ра́дуяся и ви́дя ва́шъ чи́нъ и утвержде́нiе ва́шея вѣ́ры, я́же во Христа́.

Я́коже у́бо прiя́сте Христа́ Иису́са Го́спода, [та́кожде] въ Не́мъ ходи́те,

укорене́ни и назда́ни въ Не́мъ и извѣ́ствовани вѣ́рою, я́коже научи́стеся, избы́точествующе въ не́й благодаре́нiемъ.

[Зач. 254.] [Бра́тiе,] блюди́теся, да никто́же ва́съ бу́детъ прельща́я филосо́фiею и тще́тною ле́стiю, по преда́нiю человѣ́ческому, по стихі́амъ мíра, а не по Христѣ́:

я́ко въ То́мъ живе́тъ вся́ко исполне́нiе Божества́ тѣле́снѣ:

и да бу́дете въ Не́мъ испо́лнени, И́же е́сть глава́ вся́кому нача́лу и вла́сти:

о Не́мже и обрѣ́зани бы́сте обрѣ́занiемъ нерукотворе́ннымъ, въ совлече́нiи тѣ́ла грѣхо́внаго пло́ти, во обрѣ́занiи Христо́вѣ,

спогре́бшеся Ему́ креще́нiемъ: о Не́мже и совоста́сте вѣ́рою дѣ́йствiя Бо́га, Воскреси́вшаго Его́ изъ ме́ртвыхъ:

[Зач. 255.] и ва́съ, ме́ртвыхъ су́щихъ въ прегрѣше́нiихъ и въ необрѣ́занiи пло́ти ва́шея, сооживи́лъ е́сть съ Ни́мъ, дарова́въ на́мъ вся́ прегрѣше́нiя,

истреби́въ е́же на на́съ рукописа́нiе уче́ньми, е́же бѣ́ сопроти́вно на́мъ, и то́ взя́тъ от среды́, пригвозди́въ е́ на кре́стѣ́:

совле́къ нача́ла и вла́сти, изведе́ въ позо́ръ дерзнове́нiемъ, изобличи́въ и́хъ въ Себѣ́ {побѣди́въ и́хъ на Не́мъ}.

Да никто́же у́бо ва́съ осужда́етъ о яде́нiи, или́ о питiи́, или́ о ча́сти пра́здника, или́ о новоме́сячiихъ, или́ о суббо́тахъ:

я́же су́ть стѣ́нь гряду́щихъ, тѣ́ло же Христо́во.

Никто́же ва́съ да прельща́етъ изволе́ннымъ ему́ смиреному́дрiемъ и слу́жбою А́нгеловъ, я́же не увѣ́дѣ учя́, [[въ тѣ́хъ] ходя́], безъ ума́ {всу́е} дмя́ся от ума́ пло́ти своея́,

а не держя́ главы́, изъ нея́же все́ тѣ́ло, соста́вы и соу́зы пода́емо и сне́млемо, расти́тъ возраще́нiе Бо́жiе.

[Зач. 256.] А́ще у́бо умро́сте со Христо́мъ от стихі́й мíра, почто́ а́ки живу́ще въ мíрѣ стяза́етеся?

Не косни́ся, ниже́ вкуси́, ниже́ осяжи́:

я́же су́ть вся́ во истлѣ́нiе употребле́нiемъ, по за́повѣдемъ и уче́ниемъ человѣ́ческимъ:

я́же су́ть сло́во у́бо иму́ща прему́дрости въ самово́льнѣй слу́жбѣ и смиреному́дрiи и непощадѣ́нiи тѣ́ла, не въ че́сти ко́ей къ сы́тости пло́ти.

Синодальный

1 Приветствие Павла колоссянам. 3 Благодарит Бога за их веру и любовь. 9 Молится, чтобы они поступали достойно Бога. 14 «Дабы иметь Ему во всем первенство». 21 Бог ныне примирил вас. 24 Павел радуется о страданиях в благовествовании Христа язычниками.

[Зач. 249А.] Павел, волею Божиею апостол Иисуса Христа, и Тимофей брат,

находящимся в Колоссах святым и верным братиям во Христе Иисусе:

[Зач. 249Б.] благодать вам и мир от Бога Отца нашего и Господа Иисуса Христа. Благодарим Бога и Отца Господа нашего Иисуса Христа, всегда молясь о вас,

услышав о вере вашей во Христа Иисуса и о любви ко всем святым,

в надежде на уготованное вам на небесах, о чем вы прежде слышали в истинном слове благовествования,

которое пребывает у вас, как и во всем мире, и приносит плод, и возрастает, как и между вами, с того дня, как вы услышали и познали благодать Божию в истине,

как и научились от Епафраса, возлюбленного сотрудника нашего, верного для вас служителя Христова,

который и известил нас о вашей любви в духе.

Посему и мы с того дня, как о сем услышали, не перестаем молиться о вас и просить, чтобы вы исполнялись познанием воли Его, во всякой премудрости и разумении духовном,

чтобы поступали достойно Бога, во всем угождая Ему, принося плод во всяком деле благом и возрастая в познании Бога,

укрепляясь всякою силою по могуществу славы Его, во всяком терпении и великодушии с радостью,

[Зач. 250.] благодаря Бога и Отца, призвавшего нас к участию в наследии святых во свете,

избавившего нас от власти тьмы и введшего в Царство возлюбленного Сына Своего,

в Котором мы имеем искупление Кровию Его и прощение грехов,

Который есть образ Бога невидимого, рожденный прежде всякой твари;

ибо Им создано всё, что на небесах и что на земле, видимое и невидимое: престолы ли, господства ли, начальства ли, власти ли, – все Им и для Него создано;

и Он есть прежде всего, и все Им стои́т.

[Зач. 251.] И Он есть глава тела Церкви; Он – начаток, первенец из мертвых, дабы иметь Ему во всем первенство,

ибо благоугодно было Отцу, чтобы в Нем обитала всякая полнота,

и чтобы посредством Его примирить с Собою все, умиротворив через Него, Кровию креста Его, и земное и небесное.

И вас, бывших некогда отчужденными и врагами, по расположению к злым делам,

ныне примирил в теле Плоти Его, смертью Его, чтобы представить вас святыми и непорочными и неповинными пред Собою,

если только пребываете тверды и непоколебимы в вере и не отпадаете от надежды благовествования, которое вы слышали, которое возвещено всей твари поднебесной, которого я, Павел, сделался служителем.

[Зач. 252.] Ныне радуюсь в страданиях моих за вас и восполняю недостаток в плоти моей скорбей Христовых за Тело Его, которое есть Церковь,

которой сделался я служителем по домостроительству Божию, вверенному мне для вас, чтобы исполнить слово Божие,

тайну, сокрытую от веков и родов, ныне же открытую святым Его,

Которым благоволил Бог показать, какое богатство славы в тайне сей для язычников, которая есть Христос в вас, упование славы,

Которого мы проповедуем, вразумляя всякого человека и научая всякой премудрости, чтобы представить всякого человека совершенным во Христе Иисусе;

для чего я и тружусь и подвизаюсь силою Его, действующею во мне могущественно.

1 Павел радуется стойкости веры колоссян. 8 «Чтобы кто не увлек вас»; вы имеете полноту во Христе. 16 Не держитесь постановлений.

[Зач. 253.] Желаю, чтобы вы знали, какой подвиг имею я ради вас и ради тех, которые в Лаодикии и Иераполе, и ради всех, кто не видел лица моего в плоти,

дабы утешились сердца их, соединенные в любви для всякого богатства совершенного разумения, для познания тайны Бога и Отца и Христа,

в Котором сокрыты все сокровища премудрости и ведения.

Это говорю я для того, чтобы кто-нибудь не прельстил вас вкрадчивыми словами;

ибо хотя я и отсутствую телом, но духом нахожусь с вами, радуясь и видя ваше благоустройство и твердость веры вашей во Христа.

Посему, как вы приняли Христа Иисуса Господа, так и ходи́те в Нем,

будучи укоренены и утверждены в Нем и укреплены в вере, как вы научены, преуспевая в ней с благодарением.

[Зач. 254.] Смотрите, братия, чтобы кто не увлек вас философиею и пустым обольщением, по преданию человеческому, по стихиям мира, а не по Христу;

ибо в Нем обитает вся полнота Божества телесно,

и вы имеете полноту в Нем, Который есть глава всякого начальства и власти.

В Нем вы и обрезаны обрезанием нерукотворенным, совлечением греховного тела плоти, обрезанием Христовым;

быв погребены с Ним в крещении, в Нем вы и совоскресли верою в силу Бога, Который воскресил Его из мертвых,

[Зач. 255.] и вас, которые были мертвы во грехах и в необрезании плоти вашей, оживил вместе с Ним, простив нам все грехи,

истребив учением бывшее о нас рукописание, которое было против нас, и Он взял его от среды и пригвоздил ко кресту;

отняв силы у начальств и властей, властно подверг их позору, восторжествовав над ними Собою.

Итак никто да не осуждает вас за пищу, или питие, или за какой-нибудь праздник, или новомесячие, или субботу:

это есть тень будущего, а тело – во Христе.

Никто да не обольщает вас самовольным смиренномудрием и служением Ангелов, вторгаясь в то, чего не видел, безрассудно надмеваясь плотским своим умом

и не держась главы, от которой все тело, составами и связями будучи соединяемо и скрепляемо, растет возрастом Божиим.

[Зач. 256.] Итак, если вы со Христом умерли для стихий мира, то для чего вы, как живущие в мире, держитесь постановлений:

«не прикасайся», «не вкушай», «не дотрагивайся»

(что все истлевает от употребления), по заповедям и учению человеческому?

Это имеет только вид мудрости в самовольном служении, смиренномудрии и изнурении тела, в некотором небрежении о насыщении плоти.

Грузинский (древн.)

Языки

პავლე, მოციქული იესუ ქრისტესი ნებითა ღმრთისაჲთა, და ტიმოთე ძმაჲ

კოლასეს შინა წმიდათა და მორწმუნეთა ძმათა ქრისტე იესუჲს მიერ:

მადლი თქუენდა და მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერ მამისა ჩუენისა და უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა. ვჰმადლობ ღმერთსა და მამასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა, მარადის თქუენთჳს ვილოცავთ.

გუესმა სარწმუნოებაჲ ეგე თქუენი ქრისტე იესუჲს მიმართ და სიყუარული ყოველთა მიმართ წმიდათა

სასოებისა მისთჳს, განმზადებულისა თქუენთჳს ცათა შინა, რომელი-იგი წინაწარ გესმა სიტყუასა მას შინა ჭეშმარიტებისა სახარებისასა,

რომელი-იგი მოიწია თქუენდა, ვითარცა ყოველსა შინა სოფელსა, და არს ნაყოფიერ და აღორძინებულ, ვითარცა-ეგე თქუენ შორის, ვინაჲ დღითგან გესმა და სცანთ მადლი იგი ღმრთისაჲ ჭეშმარიტებით,

ვითარცა-იგი ისწავეთ ეპაფრაჲსგან, საყუარელისა თანა-მონისა ჩუენისა, რომელ-იგი არს სარწმუნოჲ თქუენდა მიმართ მსახური ქრისტესი,

რომელმანცა მაუწყა ჩუენ თქუენი ეგე სიყუარული სულითა.

ამისთჳს ჩუენცა, ვინაჲთ დღითგან გუესმა, არა დავსცხრებით თქუენთჳს ლოცვითა და თხოვითა, რაჲთა აღივსნეთ მეცნიერებითა ნებისა მისისაჲთა, ყოვლითა სიბრძნითა და გულისხმის-ყოფითა სულიერითა,

რაჲთა ხჳდოდით თქუენ ღირსად ღმრთისა ყოველსავე სათნოებასა ყოვლითა საქმითა კეთილითა ნაყოფიერნი და აღორძინებულნი მეცნიერებასა ღმრთისასა,

ყოვლითა ძალითა განძლიერებულნი სიმტკიცისაებრ დიდებისა მისისა, ყოვლისა მიმართ მოთმინებისა და სულგრძელებისა, სიხარულით,

ჰმადლობდით მამასა, რომელმან ღირს გუყვნა ჩუენ ნაწილსა მას მკჳდრობისა წმიდათაჲსა ნათელსა შინა,

რომელმან მიჴსნნა ჩუენ ჴელმწიფებისა მისგან ბნელისა და მიმცვალნა ჩუენ სასუფეველსა ძისა მისისა საყუარელისასა,

რომლისაგან მაქუს ჩუენ გამოჴსნაჲ და მოტევებაჲ ცოდვათა ჩუენთაჲ,

რომელი-იგი არს ხატი ღმრთისა უხილავისაჲ, პირმშოჲ ყოველთა დაბადებულთაჲ.

რამეთუ მის მიერ დაებადა ყოველივე ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ხილულნი და არა-ხილულნი, ანუ თუ საყდარნი, ანუ თუ უფლებანი, გინა თუ მთავრობანი, გინა თუ ჴელმწიფებანი, - ყოველივე მის მიერ და მისა მიმართ დაებადა.

და იგი თავადი არს ყოველთა წინა, და ყოველივე მის მიერ დამტკიცნა.

და იგი არს თავი გუამისა მის ეკლესიისაჲ, რომელი არს დასაბამი, პირმშოჲ მკუდრეთით, რაჲთა იყოს იგი თავადი ყოველსა შინა მთავარ;

რამეთუ მას შინა სათნო-იყო ყოველივე სავსებაჲ დამკჳდრებად

და მის მიერ დაგებად ყოველი მისა მიმართ, მშჳდობა-ყო სისხლითა მით ჯუარისა მისისაჲთა მის მიერ, გინა თუ ქუეყანასა ზედა, გინა თუ ცათა შინა.

და თქუენ ოდესმე იყვენით უცხო-ქმნულ და მტერ გონებითა თქუენითა საქმეთა მათ შინა ბოროტთა,

ხოლო აწ დაგიგნა გუამითა მით ჴორცთა მისთაჲთა სიკუდილისა მიერ და წარგადგინნა თქუენ წმიდად და უბიწოდ და უბრალოდ წინაშე მისსა,

უკუეთუ ეგნეთ სარწმუნოებასა ზედა დაფუძნებულნი და დამტკიცებულნი და შეურყეველნი სასოებისა მისგან სახარებისა, რომლისაჲ გესმა, ქადაგებულისაჲ ყოვლისა შორის დაბადებულისა ცასა ქუეშე, რომლისა ვიქმენ მე, პავლე, მსახურ.

აწ მიხარის ვნებათა მათ შინა თქუენთჳს და აღვასრულებ დაკლებულთა მათ ჭირთა ქრისტესთა ჴორცითა ჩემითა გუამისათჳს მისისა, რომელ არს ეკლესიაჲ,

რომლისა ვიქმენ მე მსახურ მოღუაწებითა ღმრთისაჲთა, რომელი მომეცა მე თქუენდა მიმართ აღსრულებად სიტყჳსა ღმრთისა

საიდუმლოჲ იგი, დაფარული საუკუნითგან და ნათესავითგან, ხოლო აწ გამოეცხადა წმიდათა მისთა,

რომელთაჲ-იგი ინება ღმერთმან უწყებად, რაჲ-იგი არს სიმდიდრე დიდებისა საიდუმლოჲსაჲ მის წარმართთა შორის, რომელ არს ქრისტე თქუენ შორის, სასოებაჲ იგი დიდებისაჲ,

რომელსა-ესე ჩუენ ვქადაგებთ, ვასწავებთ ყოველსა კაცსა და ვჰმოძღურით ყოველსა კაცსა ყოვლითა სიბრძნითა, რაჲთა წარუდგინოთ ყოველი კაცი სრული ქრისტე იესუჲს მიერ.

რომლისათჳსცა ვშურები და ვიღუწი შეწევნისაებრ მისისა, შეწევნულისა ჩემ შორის ძალითა.

რამეთუ მნებავს უწყებად თქუენდა, რაბამი ღუაწლი მაქუს თქუენთჳს და ლავდიკელთა მათ და რაოდენთა არა უხილავს პირი ჩემი ჴორციელად,

რაჲთა ნუგეშინის-ცემულ იქმნენ გულნი მათნი, თანა-შეტყუებულნი სიყუარულით ყოვლისა მიმართ სიმდიდრისა გულ-სავსებისა, გულისჴმის-ყოფისა მეცნიერად საიდუმლოსა მას ღმრთისასა და მამისასა და ქრისტესსა,

რომელსა შინა არიან ყოველნი საუნჯენი სიბრძნისანი და მეცნიერებისანი დაფარულნი.

ხოლო ამას ვიტყჳ, რაჲთა ნუ ვინმე შეურაცხ-გყვნეს თქუენ სიტყჳთა მეტნობისაჲთა;

რამეთუ დაღათუ ჴორცითა შორს ვარ, არამედ სულითა თქუენ თანა ვარ; მიხარის და ვხედავ თქუენსა მაგას წესიერებასა და სიმტკიცესა მაგას ქრისტეს მიმართ სარწმუნოებისა თქუენისასა.

ვითარცა-ეგე გისწავიეს ქრისტე იესუ უფალი, მას შინა ვიდოდეთ,

დაფუძნებულნი და აღშენებულნი მას ზედა და დამტკიცებულნი სარწმუნოებითა, ვითარცა-იგი ისწავეთ, აღემატებოდეთ მას შინა მადლობითა.

ეკრძალენით, ნუ ვინმე იყოს წარმტყუენველ თქუენდა სიბრძნის მოყუარებითა და ცუდითა საცთურითა მოძღურებისა მისებრ კაცთაჲსა, წესთა მათებრ ამის სოფლისათა და არა ქრისტეს მიერ,

რამეთუ მას შინა დამკჳდრებულ არს ყოველივე სავსებაჲ ღმრთეებისაჲ ჴორციელად.

და ხართ თქუენ მას შინა აღსავსე, რომელი-იგი არს თავი ყოვლისა მთავრობისა და ჴელმწიფებისაჲ,

რომლითაცა წინადაიცჳთეთ წინადაცუეთითა მით ჴელით უქმნელითა, განძარცუვითა მით გუამისა მის ჴორცთა მათ ცოდვათაჲსა წინადაცუეთითა ქრისტესითა.

მის თანა დაეფლენით ნათლის-ღებითა მით, რომლისა თანაცა აღსდეგით სარწმუნოებითა მით შეწევნითა ღმრთისაჲთა, რომელმან-იგი აღადგინა მკუდრეთით.

და თქუენცა მკუდარ იყვენით შეცოდებათა შინა და წინადაუცუეთელებითა მით ჴორცთა თქუენთაჲთა, მის თანა განგაცხოველნა თქუენ, მოგჳტევნა ჩუენ ყოველნი შეცოდებანი.

და აჴოცა ჩუენთჳს ჴელით წერილი ბრძანებით, რომელი იყო ანტაკრად ჩუენდა, და იგი აღიღო შორის და შეჰმსჭუალა ჯუარსა,

განძარცუნა მთავრობანი იგი და ჴელმწიფებანი და საჩუენებელ ქმნნა იგინი კადნიერებით და განაქიქნა იგინი მას შინა.

ნუმცა ვინ უკუე განგიკითხავს თქუენ საჭმლითა და სასუმლითა, გინა კერძო დღესასწაულისაჲთა, გინა თჳს-თავითა, გინა შაბათობითა,

რომელი-იგი არს აჩრდილი მერმეთაჲ მათ, ხოლო ჴორცთა - ქრისტესთა.

ნუვინ თქუენ მძლე გექმნებინ, უნდეს თუ სიმდაბლითა და წესითა ანგელოზთაჲთა, რომელი-იგი არა იხილა, განიკითხვიდეს ამაოდ განლაღებული გონებითა მით ჴორცთა მისთაჲთა

და არა შეეკრძალოს თავი, რომლისაგან ყოველი გუამი, სხეულთაგან და ნაწევართა შექმნული და შეერთებული, ორძის სიორძილსა მას ღმრთისასა.

უკუეთუ მოჰკუედით ქრისტეს თანა ნივთთა მათგან ამის სოფლისათა, რაჲსაღა, ვითარცა ცხოველნი სოფელსა შინა ჰბრძანებთ:

„ნუ მიეახლები, ნუცა გემოსა იხილავ, ნუცა შეეხები“,

რომელი-იგი არს ყოველივე განსარყუნელად ჴუმევითა მით მცნებისა მისებრ და მოძღურებისა კაცთაჲსა?

რომელ-იგი არს, რეცა სიტყუაჲ რაჲმე აქუს სიბრძნისაჲ ნეფსითათა მით წესითა და სიმდაბლითა და ურიდებითა ჴორცთაჲთა, არა თუ პატივითა რაჲთმე განსაძღებელად ჴორცთა.