[Зач. 253.] Желаю, чтобы вы знали, какой подвиг имею я ради вас и ради тех, которые в Лаодикии и Иераполе, и ради всех, кто не видел лица моего в плоти,

дабы утешились сердца их, соединенные в любви для всякого богатства совершенного разумения, для познания тайны Бога и Отца и Христа,

в Котором сокрыты все сокровища премудрости и ведения.

Это говорю я для того, чтобы кто-нибудь не прельстил вас вкрадчивыми словами;

ибо хотя я и отсутствую телом, но духом нахожусь с вами, радуясь и видя ваше благоустройство и твердость веры вашей во Христа.

Посему, как вы приняли Христа Иисуса Господа, так и ходи́те в Нем,

будучи укоренены и утверждены в Нем и укреплены в вере, как вы научены, преуспевая в ней с благодарением.

[Зач. 254.] Смотрите, братия, чтобы кто не увлек вас философиею и пустым обольщением, по преданию человеческому, по стихиям мира, а не по Христу;

ибо в Нем обитает вся полнота Божества телесно,

и вы имеете полноту в Нем, Который есть глава всякого начальства и власти.

В Нем вы и обрезаны обрезанием нерукотворенным, совлечением греховного тела плоти, обрезанием Христовым;

быв погребены с Ним в крещении, в Нем вы и совоскресли верою в силу Бога, Который воскресил Его из мертвых,

[Зач. 255.] и вас, которые были мертвы во грехах и в необрезании плоти вашей, оживил вместе с Ним, простив нам все грехи,

истребив учением бывшее о нас рукописание, которое было против нас, и Он взял его от среды и пригвоздил ко кресту;

отняв силы у начальств и властей, властно подверг их позору, восторжествовав над ними Собою.

Итак никто да не осуждает вас за пищу, или питие, или за какой-нибудь праздник, или новомесячие, или субботу:

это есть тень будущего, а тело – во Христе.

Никто да не обольщает вас самовольным смиренномудрием и служением Ангелов, вторгаясь в то, чего не видел, безрассудно надмеваясь плотским своим умом

и не держась главы, от которой все тело, составами и связями будучи соединяемо и скрепляемо, растет возрастом Божиим.

[Зач. 256.] Итак, если вы со Христом умерли для стихий мира, то для чего вы, как живущие в мире, держитесь постановлений:

«не прикасайся», «не вкушай», «не дотрагивайся»

(что все истлевает от употребления), по заповедям и учению человеческому?

Это имеет только вид мудрости в самовольном служении, смиренномудрии и изнурении тела, в некотором небрежении о насыщении плоти.

Церковнославянский (рус)

[Зач. 253.] Хощу́ у́бо ва́съ вѣ́дѣти, коли́къ по́двигъ и́мамъ о ва́съ и о су́щихъ въ Лаодикі́и и во Иерапо́ли, и ели́цы не ви́дѣша лица́ моего́ во пло́ти,

да утѣ́шатся сердца́ и́хъ, сне́мшихся въ любви́ и во вся́цѣмъ бога́тствѣ извѣще́нiя разу́ма, въ позна́нiе та́йны Бо́га и Отца́ и Христа́,

въ Не́мже су́ть вся́ сокро́вища прему́дрости и разу́ма сокрове́нна.

Сiе́ же глаго́лю, да никто́же ва́съ прельсти́тъ въ словопрѣ́нiи:

а́ще бо и пло́тiю отстою́, но ду́хомъ съ ва́ми е́смь, ра́дуяся и ви́дя ва́шъ чи́нъ и утвержде́нiе ва́шея вѣ́ры, я́же во Христа́.

Я́коже у́бо прiя́сте Христа́ Иису́са Го́спода, [та́кожде] въ Не́мъ ходи́те,

укорене́ни и назда́ни въ Не́мъ и извѣ́ствовани вѣ́рою, я́коже научи́стеся, избы́точествующе въ не́й благодаре́нiемъ.

[Зач. 254.] [Бра́тiе,] блюди́теся, да никто́же ва́съ бу́детъ прельща́я филосо́фiею и тще́тною ле́стiю, по преда́нiю человѣ́ческому, по стихі́амъ мíра, а не по Христѣ́:

я́ко въ То́мъ живе́тъ вся́ко исполне́нiе Божества́ тѣле́снѣ:

и да бу́дете въ Не́мъ испо́лнени, И́же е́сть глава́ вся́кому нача́лу и вла́сти:

о Не́мже и обрѣ́зани бы́сте обрѣ́занiемъ нерукотворе́ннымъ, въ совлече́нiи тѣ́ла грѣхо́внаго пло́ти, во обрѣ́занiи Христо́вѣ,

спогре́бшеся Ему́ креще́нiемъ: о Не́мже и совоста́сте вѣ́рою дѣ́йствiя Бо́га, Воскреси́вшаго Его́ изъ ме́ртвыхъ:

[Зач. 255.] и ва́съ, ме́ртвыхъ су́щихъ въ прегрѣше́нiихъ и въ необрѣ́занiи пло́ти ва́шея, сооживи́лъ е́сть съ Ни́мъ, дарова́въ на́мъ вся́ прегрѣше́нiя,

истреби́въ е́же на на́съ рукописа́нiе уче́ньми, е́же бѣ́ сопроти́вно на́мъ, и то́ взя́тъ от среды́, пригвозди́въ е́ на кре́стѣ́:

совле́къ нача́ла и вла́сти, изведе́ въ позо́ръ дерзнове́нiемъ, изобличи́въ и́хъ въ Себѣ́ {побѣди́въ и́хъ на Не́мъ}.

Да никто́же у́бо ва́съ осужда́етъ о яде́нiи, или́ о питiи́, или́ о ча́сти пра́здника, или́ о новоме́сячiихъ, или́ о суббо́тахъ:

я́же су́ть стѣ́нь гряду́щихъ, тѣ́ло же Христо́во.

Никто́же ва́съ да прельща́етъ изволе́ннымъ ему́ смиреному́дрiемъ и слу́жбою А́нгеловъ, я́же не увѣ́дѣ учя́, [[въ тѣ́хъ] ходя́], безъ ума́ {всу́е} дмя́ся от ума́ пло́ти своея́,

а не держя́ главы́, изъ нея́же все́ тѣ́ло, соста́вы и соу́зы пода́емо и сне́млемо, расти́тъ возраще́нiе Бо́жiе.

[Зач. 256.] А́ще у́бо умро́сте со Христо́мъ от стихі́й мíра, почто́ а́ки живу́ще въ мíрѣ стяза́етеся?

Не косни́ся, ниже́ вкуси́, ниже́ осяжи́:

я́же су́ть вся́ во истлѣ́нiе употребле́нiемъ, по за́повѣдемъ и уче́ниемъ человѣ́ческимъ:

я́же су́ть сло́во у́бо иму́ща прему́дрости въ самово́льнѣй слу́жбѣ и смиреному́дрiи и непощадѣ́нiи тѣ́ла, не въ че́сти ко́ей къ сы́тости пло́ти.

Грузинский (древн.)

Языки

რამეთუ მნებავს უწყებად თქუენდა, რაბამი ღუაწლი მაქუს თქუენთჳს და ლავდიკელთა მათ და რაოდენთა არა უხილავს პირი ჩემი ჴორციელად,

რაჲთა ნუგეშინის-ცემულ იქმნენ გულნი მათნი, თანა-შეტყუებულნი სიყუარულით ყოვლისა მიმართ სიმდიდრისა გულ-სავსებისა, გულისჴმის-ყოფისა მეცნიერად საიდუმლოსა მას ღმრთისასა და მამისასა და ქრისტესსა,

რომელსა შინა არიან ყოველნი საუნჯენი სიბრძნისანი და მეცნიერებისანი დაფარულნი.

ხოლო ამას ვიტყჳ, რაჲთა ნუ ვინმე შეურაცხ-გყვნეს თქუენ სიტყჳთა მეტნობისაჲთა;

რამეთუ დაღათუ ჴორცითა შორს ვარ, არამედ სულითა თქუენ თანა ვარ; მიხარის და ვხედავ თქუენსა მაგას წესიერებასა და სიმტკიცესა მაგას ქრისტეს მიმართ სარწმუნოებისა თქუენისასა.

ვითარცა-ეგე გისწავიეს ქრისტე იესუ უფალი, მას შინა ვიდოდეთ,

დაფუძნებულნი და აღშენებულნი მას ზედა და დამტკიცებულნი სარწმუნოებითა, ვითარცა-იგი ისწავეთ, აღემატებოდეთ მას შინა მადლობითა.

ეკრძალენით, ნუ ვინმე იყოს წარმტყუენველ თქუენდა სიბრძნის მოყუარებითა და ცუდითა საცთურითა მოძღურებისა მისებრ კაცთაჲსა, წესთა მათებრ ამის სოფლისათა და არა ქრისტეს მიერ,

რამეთუ მას შინა დამკჳდრებულ არს ყოველივე სავსებაჲ ღმრთეებისაჲ ჴორციელად.

და ხართ თქუენ მას შინა აღსავსე, რომელი-იგი არს თავი ყოვლისა მთავრობისა და ჴელმწიფებისაჲ,

რომლითაცა წინადაიცჳთეთ წინადაცუეთითა მით ჴელით უქმნელითა, განძარცუვითა მით გუამისა მის ჴორცთა მათ ცოდვათაჲსა წინადაცუეთითა ქრისტესითა.

მის თანა დაეფლენით ნათლის-ღებითა მით, რომლისა თანაცა აღსდეგით სარწმუნოებითა მით შეწევნითა ღმრთისაჲთა, რომელმან-იგი აღადგინა მკუდრეთით.

და თქუენცა მკუდარ იყვენით შეცოდებათა შინა და წინადაუცუეთელებითა მით ჴორცთა თქუენთაჲთა, მის თანა განგაცხოველნა თქუენ, მოგჳტევნა ჩუენ ყოველნი შეცოდებანი.

და აჴოცა ჩუენთჳს ჴელით წერილი ბრძანებით, რომელი იყო ანტაკრად ჩუენდა, და იგი აღიღო შორის და შეჰმსჭუალა ჯუარსა,

განძარცუნა მთავრობანი იგი და ჴელმწიფებანი და საჩუენებელ ქმნნა იგინი კადნიერებით და განაქიქნა იგინი მას შინა.

ნუმცა ვინ უკუე განგიკითხავს თქუენ საჭმლითა და სასუმლითა, გინა კერძო დღესასწაულისაჲთა, გინა თჳს-თავითა, გინა შაბათობითა,

რომელი-იგი არს აჩრდილი მერმეთაჲ მათ, ხოლო ჴორცთა - ქრისტესთა.

ნუვინ თქუენ მძლე გექმნებინ, უნდეს თუ სიმდაბლითა და წესითა ანგელოზთაჲთა, რომელი-იგი არა იხილა, განიკითხვიდეს ამაოდ განლაღებული გონებითა მით ჴორცთა მისთაჲთა

და არა შეეკრძალოს თავი, რომლისაგან ყოველი გუამი, სხეულთაგან და ნაწევართა შექმნული და შეერთებული, ორძის სიორძილსა მას ღმრთისასა.

უკუეთუ მოჰკუედით ქრისტეს თანა ნივთთა მათგან ამის სოფლისათა, რაჲსაღა, ვითარცა ცხოველნი სოფელსა შინა ჰბრძანებთ:

„ნუ მიეახლები, ნუცა გემოსა იხილავ, ნუცა შეეხები“,

რომელი-იგი არს ყოველივე განსარყუნელად ჴუმევითა მით მცნებისა მისებრ და მოძღურებისა კაცთაჲსა?

რომელ-იგი არს, რეცა სიტყუაჲ რაჲმე აქუს სიბრძნისაჲ ნეფსითათა მით წესითა და სიმდაბლითა და ურიდებითა ჴორცთაჲთა, არა თუ პატივითა რაჲთმე განსაძღებელად ჴორცთა.