Скрыть
3:2
3:3
3:4
3:6
3:7
3:8
3:11
3:13
3:14
3:19
3:20
3:21
3:22
3:23
3:24
3:25
3:26
3:27
3:28
3:29
3:30
3:31
3:32
3:33
3:34
3:35
3:36
3:37
3:38
3:39
3:40
3:41
3:42
3:43
3:44
3:45
3:46
3:47
3:48
3:49
3:50
3:51
3:52
3:53
3:54
3:55
3:56
3:57
3:58
3:59
3:60
3:61
3:62
3:63
3:64
3:65
3:66
3:67
3:68
3:69
3:70
3:71
3:72
3:73
3:74
3:75
3:76
3:77
3:78
3:79
3:80
3:81
3:82
3:83
3:84
3:85
3:86
3:87
3:88
3:89
3:90
3:91
3:97
3:98
3:99
Синодальный
1 Навуходоносор сделал золотой истукан, чтобы все поклонились ему. 8 Халдеи донесли на троих Иудеев. 13 Угрожаемые разгневанным царем, три Иудея объявили о своем доверии к Богу. 19 Они брошены в «печь, раскаленную огнем». 24 Навуходоносор изумился при виде четырех мужей в печи. 28 Он благословляет Бога, 31 и возвещает знамения и чудеса, которые совершил «Всевышний Бог».
Царь Навуходоносор сделал золотой истукан, вышиною в шестьдесят локтей, шириною в шесть локтей, поставил его на поле Деире, в области Вавилонской.
И послал царь Навуходоносор собрать сатрапов, наместников, воевод, верховных судей, казнохранителей, законоведцев, блюстителей суда и всех областных правителей, чтобы они пришли на торжественное открытие истукана, которого поставил царь Навуходоносор.
И собрались сатрапы, наместники, военачальники, верховные судьи, казнохранители, законоведцы, блюстители суда и все областные правители на открытие истукана, которого Навуходоносор царь поставил, и стали перед истуканом, которого воздвиг Навуходоносор.
Тогда глашатай громко воскликнул: объявляется вам, народы, племена и языки:
в то время, как услышите звук трубы, свирели, цитры, цевницы, гуслей и симфонии и всяких музыкальных орудий, падите и поклонитесь золотому истукану, которого поставил царь Навуходоносор.
А кто не падет и не поклонится, тотчас брошен будет в печь, раскаленную огнем.
Посему, когда все народы услышали звук трубы, свирели, цитры, цевницы, гуслей и всякого рода музыкальных орудий, то пали все народы, племена и языки, и поклонились золотому истукану, которого поставил Навуходоносор царь.
В это самое время приступили некоторые из Халдеев и донесли на Иудеев.
Они сказали царю Навуходоносору: царь, вовеки живи!
Ты, царь, дал повеление, чтобы каждый человек, который услышит звук трубы, свирели, цитры, цевницы, гуслей и симфонии и всякого рода музыкальных орудий, пал и поклонился золотому истукану;
а кто не падет и не поклонится, тот должен быть брошен в печь, раскаленную огнем.
Есть мужи Иудейские, которых ты поставил над делами страны Вавилонской: Седрах, Мисах и Авденаго; эти мужи не повинуются повелению твоему, царь, богам твоим не служат и золотому истукану, которого ты поставил, не поклоняются.
Тогда Навуходоносор во гневе и ярости повелел привести Седраха, Мисаха и Авденаго; и приведены были эти мужи к царю.
Навуходоносор сказал им: с умыслом ли вы, Седрах, Мисах и Авденаго, богам моим не служите, и золотому истукану, которого я поставил, не поклоняетесь?
Отныне, если вы готовы, как скоро услышите звук трубы, свирели, цитры, цевницы, гуслей, симфонии и всякого рода музыкальных орудий, падите и поклонитесь истукану, которого я сделал; если же не поклонитесь, то в тот же час брошены будете в печь, раскаленную огнем, и тогда какой Бог избавит вас от руки моей?
И отвечали Седрах, Мисах и Авденаго, и сказали царю Навуходоносору: нет нужды нам отвечать тебе на это.
Бог наш, Которому мы служим, силен спасти нас от печи, раскаленной огнем, и от руки твоей, царь, избавит.
Если же и не будет того, то да будет известно тебе, царь, что мы богам твоим служить не будем и золотому истукану, которого ты поставил, не поклонимся.
Тогда Навуходоносор исполнился ярости, и вид лица его изменился на Седраха, Мисаха и Авденаго, и он повелел разжечь печь в семь раз сильнее, нежели как обыкновенно разжигали ее,
и самым сильным мужам из войска своего приказал связать Седраха, Мисаха и Авденаго и бросить их в печь, раскаленную огнем.
Тогда мужи сии связаны были в исподнем и верхнем платье своем, в головных повязках и в прочих одеждах своих, и брошены в печь, раскаленную огнем.
И как повеление царя было строго, и печь раскалена была чрезвычайно, то пламя огня убило тех людей, которые бросали Седраха, Мисаха и Авденаго.
А сии три мужа, Седрах, Мисах и Авденаго, упали в раскаленную огнем печь связанные.
//Стихи с 24-го по 91-й переведены с греческого, потому что в еврейском тексте их нет.// И ходили посреди пламени, воспевая Бога и благословляя Господа.
И став Азария молился и, открыв уста свои среди огня, возгласил:
«Благословен Ты, Господи Боже отцов наших, хвально и прославлено имя Твое вовеки.
Ибо праведен Ты во всем, что соделал с нами, и все дела Твои истинны и пути Твои правы, и все суды Твои истинны.
Ты совершил истинные суды во всем, что навел на нас и на святый град отцов наших Иерусалим, потому что по истине и по суду навел Ты все это на нас за грехи наши.
Ибо согрешили мы, и поступили беззаконно, отступив от Тебя, и во всем согрешили.
Заповедей Твоих не слушали и не соблюдали их, и не поступали, как Ты повелел нам, чтобы благо нам было.
И все, что Ты навел на нас, и все, что Ты соделал с нами, соделал по истинному суду.
И предал нас в руки врагов беззаконных, ненавистнейших отступников, и царю неправосудному и злейшему на всей земле.
И ныне мы не можем открыть уст наших; мы сделались стыдом и поношением для рабов Твоих и чтущих Тебя.
Но не предай нас навсегда ради имени Твоего, и не разруши завета Твоего.
Не отними от нас милости Твоей ради Авраама, возлюбленного Тобою, ради Исаака, раба Твоего, и Израиля, святаго Твоего,
которым Ты говорил, что умножишь семя их, как звезды небесные и как песок на берегу моря.
Мы умалены, Господи, паче всех народов, и унижены ныне на всей земле за грехи наши,
и нет у нас в настоящее время ни князя, ни пророка, ни вождя, ни всесожжения, ни жертвы, ни приношения, ни фимиама, ни места, чтобы нам принести жертву Тебе и обрести милость Твою.
Но с сокрушенным сердцем и смиренным духом да будем приняты.
Как при всесожжении овнов и тельцов и как при тысячах тучных агнцев, так да будет жертва наша пред Тобою ныне благоугодною Тебе; ибо нет стыда уповающим на Тебя.
И ныне мы следуем за Тобою всем сердцем и боимся Тебя и ищем лица Твоего.
Не посрами нас, но сотвори с нами по снисхождению Твоему и по множеству милости Твоей
и избави нас силою чудес Твоих, и дай славу имени Твоему, Господи,
и да постыдятся все, делающие рабам Твоим зло, и да постыдятся со всем могуществом, и сила их да сокрушится,
и да познают, что Ты Господь Бог един и славен по всей вселенной».
А между тем слуги царя, ввергшие их, не переставали разжигать печь нефтью, смолою, паклею и хворостом,
и поднимался пламень над печью на сорок девять локтей
и вырывался, и сожигал тех из Халдеев, которых достигал около печи.
Но Ангел Господень сошел в печь вместе с Азариею и бывшими с ним
и выбросил пламень огня из печи, и сделал, что в средине печи был как бы шумящий влажный ветер, и огонь нисколько не прикоснулся к ним, и не повредил им, и не смутил их.
Тогда сии трое, как бы одними устами, воспели в печи, и благословили и прославили Бога:
«Благословен Ты, Господи Боже отцов наших, и хвальный и превозносимый во веки, и благословенно имя славы Твоей, святое и прехвальное и превозносимое во веки.
Благословен Ты в храме святой славы Твоей, и прехвальный и преславный во веки.
Благословен Ты, видящий бездны, восседающий на Херувимах, и прехвальный и превозносимый во веки.
Благословен Ты на престоле славы царства Твоего, и прехвальный и превозносимый во веки.
Благословен Ты на тверди небесной, и прехвальный и превозносимый во веки.
Благословите, все дела Господни, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, Ангелы Господни, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, небеса, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите Господа, все воды, которые превыше небес, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, все силы Господни, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, солнце и луна, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, звезды небесные, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, всякий дождь и роса, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, все ветры, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, огонь и жар, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, холод и зной, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, росы и инеи, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, ночи и дни, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, свет и тьма, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, лед и мороз, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, иней и снег, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, молнии и облака, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Да благословит земля Господа, да поет и превозносит Его во веки.
Благословите, горы и холмы, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите Господа, все произрастания на земле, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, источники, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, моря и реки, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите Господа, киты и все, движущееся в водах, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, все птицы небесные, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите Господа, звери и весь скот, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, сыны человеческие, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благослови, Израиль, Господа, пой и превозноси Его во веки.
Благословите, священники Господни, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, рабы Господни, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, духи и души праведных, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, праведные и смиренные сердцем, Господа, пойте и превозносите Его во веки.
Благословите, Анания, Азария и Мисаил, Господа, пойте и превозносите Его во веки; ибо Он извлек нас из ада и спас нас от руки смерти, и избавил нас из среды печи горящего пламени, и из среды огня избавил нас.
Славьте Господа, ибо Он благ, ибо вовек милость Его.
Благословите, все чтущие Господа, Бога богов, пойте и славьте, ибо вовек милость Его».]
Навуходоносор царь, [услышав, что они поют,] изумился, и поспешно встал, и сказал вельможам своим: не троих ли мужей бросили мы в огонь связанными? Они в ответ сказали царю: истинно так, царь!
На это он сказал: вот, я вижу четырех мужей несвязанных, ходящих среди огня, и нет им вреда; и вид четвертого подобен сыну Божию.
Тогда подошел Навуходоносор к устью печи, раскаленной огнем, и сказал: Седрах, Мисах и Авденаго, рабы Бога Всевышнего! выйдите и подойдите! Тогда Седрах, Мисах и Авденаго вышли из среды огня.
И, собравшись, сатрапы, наместники, военачальники и советники царя усмотрели, что над телами мужей сих огонь не имел силы, и волосы на голове не опалены, и одежды их не изменились, и даже запаха огня не было от них.
Тогда Навуходоносор сказал: благословен Бог Седраха, Мисаха и Авденаго, Который послал Ангела Своего и избавил рабов Своих, которые надеялись на Него и не послушались царского повеления, и предали тела свои [огню], чтобы не служить и не поклоняться иному богу, кроме Бога своего!
И от меня дается повеление, чтобы из всякого народа, племени и языка кто произнесет хулу на Бога Седраха, Мисаха и Авденаго, был изрублен в куски, и дом его обращен в развалины, ибо нет иного бога, который мог бы так спасать.
Тогда царь возвысил Седраха, Мисаха и Авденаго в стране Вавилонской [и возвеличил их и удостоил их начальства над прочими Иудеями в его царстве].
Навуходоносор царь всем народам, племенам и языкам, живущим по всей земле: мир вам да умножится!
Знамения и чудеса, какие совершил надо мною Всевышний Бог, угодно мне возвестить вам.
Как велики знамения Его и как могущественны чудеса Его! Царство Его – царство вечное, и владычество Его – в роды и роды.
Церковнославянский (рус)
Въ лѣ́то осмонадеся́тое Навуходоно́соръ ца́рь сотвори́ тѣ́ло зла́то, высота́ его́ ла́ктiй шести́десяти и широта́ его́ ла́ктiй шести́, и поста́ви е́ на по́ли деи́рѣ во странѣ́ Вавило́нстѣй.
И посла́ [навуходоно́соръ ца́рь] собра́ти ипа́ты и во­ево́ды и мѣстонача́лники, вожди́ же и мучи́тели, и су́щыя на власте́хъ и вся́ кня́зи стра́нъ, прiити́ на обновле́нiе кумíра, его́же поста́ви Навуходоно́соръ ца́рь.
И собра́шася мѣстонача́лницы, ипа́тове, во­ево́ды, вожде́ве, мучи́телiе вели́цыи, и́же надъ властьми́, и вси́ нача́лницы стра́нъ на обновле́нiе тѣ́ла, е́же поста́ви Навуходоно́соръ ца́рь: и ста́ша предъ тѣ́ломъ, е́же поста́ви Навуходоно́соръ ца́рь.
И проповѣ́дникъ вопiя́ше со крѣ́постiю: ва́мъ глаго́лет­ся, наро́ди, лю́дiе, племена́, язы́цы:
въ о́ньже ча́съ а́ще услы́шите гла́съ трубы́, свирѣ́ли же и гу́сли, Самви́ки же и псалти́ри и согла́сiя, и вся́каго ро́да мусикі́йска, па́да­ю­ще покланя́йтеся тѣ́лу злато́му, е́же поста́ви Навуходонсо́ръ ца́рь:
и и́же а́ще не па́дъ покло́нит­ся, въ то́й ча́съ вве́рженъ бу́детъ въ пе́щь огне́мъ горя́щую.
И бы́сть егда́ услы́шаша лю́дiе гла́съ трубы́, свирѣ́ли же и гу́сли, Самви́ки же и псалти́ри и согла́сiя, и вся́каго ро́да мусикі́йска, па́да­ю­ще вси́ лю́дiе, племена́, язы́цы, покланя́хуся тѣ́лу злато́му, е́же поста́ви Навуходоно́соръ ца́рь.
Тогда́ при­­ступи́ша му́жiе Халде́йстiи и оболга́ша Иуде́евъ,
от­вѣща́в­ше рѣ́ша Навуходоно́сору царе́ви: царю́, во вѣ́ки живи́:
ты́, царю́, положи́лъ еси́ повелѣ́нiе, да вся́къ человѣ́къ, и́же а́ще услы́шитъ гла́съ трубы́, свирѣ́ли же и гу́сли, Самви́ки же и псалти́ри и согла́сiя, и вся́каго ро́да мусикі́йска,
и не па́дъ покло́нит­ся тѣ́лу злато́му, вве́рженъ бу́детъ въ пе́щь огне́мъ горя́щую.
Су́ть у́бо му́жiе Иуде́е, и́хже поста́вилъ еси́ надъ дѣ́лы страны́ вавилiо́нскiя, седра́хъ, Миса́хъ и Авденаго́, и́же не послу́шаша за́повѣди тво­ея́, царю́, и бого́мъ тво­и́мъ не слу́жатъ и тѣ́лу злато́му, е́же поста́вилъ еси́, не покланя́ют­ся.
Тогда́ Навуходоно́соръ въ я́рости и гнѣ́вѣ рече́ при­­вести́ седра́ха, Миса́ха и Авденаго́. И при­­веде́ни бы́ша предъ царя́.
И от­вѣща́ Навуходоно́соръ и рече́ и́мъ: а́ще во­и́стин­ну, седра́хъ, Миса́хъ и Авденаго́, бого́мъ мо­и́мъ не слу́жите и тѣ́лу злато́му, е́же поста́вихъ, не покланя́етеся?
ны́нѣ у́бо а́ще есте́ гото́ви, да егда́ услы́шите гла́съ трубы́, свирѣ́ли же и гу́сли, Самви́ки же и псалти́ри и согла́сiя, и вся́каго ро́да мусикі́йска, па́дше поклони́теся тѣ́лу злато́му, е́же сотвори́хъ: а́ще же не поклоните́ся, въ то́й ча́съ вве́ржени бу́дете въ пе́щь огне́мъ горя́щую: и кто́ е́сть Бо́гъ, и́же и́зметъ вы́ изъ руки́ мо­ея́?
И от­вѣща́ша седра́хъ, Миса́хъ и Авденаго́, глаго́люще царю́ Навуходоно́сору: не тре́бѣ на́мъ о глаго́лѣ се́мъ от­вѣща́ти тебѣ́:
е́сть бо Бо́гъ на́шъ на небе́ссѣ́хъ, ему́же мы́ слу́жимъ, си́ленъ изъя́ти на́съ от­ пе́щи огне́мъ горя́щiя и от­ руку́ твое́ю изба́вити на́съ, царю́:
а́ще ли ни́, вѣ́домо да бу́детъ тебѣ́, царю́, я́ко бого́мъ тво­и́мъ не слу́жимъ и тѣ́лу злато́му, е́же поста́вилъ еси́, не кла́ня­емся.
Тогда́ Навуходоно́соръ испо́лнися я́рости, и зра́къ лица́ его́ измѣни́ся на седра́ха, Миса́ха и Авденаго́, и рече́: разжжи́те пе́щь седмери́цею, до́ндеже до конца́ разгори́т­ся.
И муже́мъ си́льнымъ крѣ́постiю рече́: окова́в­ше седра́ха, Миса́ха и Авденаго́, вве́рзите въ пе́щь огне́мъ горя́щую.
Тогда́ му́жiе о́нiи око́вани бы́ша съ га́щами сво­и́ми и покрыва́лы, и сапогми́ и со оде́ждами сво­и́ми, и вве́ржени бы́ша посредѣ́ пе́щи огне́мъ горя́щiя.
Поне́же глаго́лъ царе́въ превоз­мо́же, и пе́щь разжже́на бы́сть преизли́шше: и муже́й о́ныхъ, и́же вверго́ша седра́ха, Миса́ха и Авденаго́, уби́ пла́мень о́гнен­ный.
И му́жiе ті́и трiе́, седра́хъ, Миса́хъ и Авденаго́, падо́ша посредѣ́ пе́щи огне́мъ горя́щiя око́вани,
и хожда́ху посредѣ́ пла́мене пою́ще Бо́га и благословя́ще Го́спода.
И ста́въ съ ни́ми аза́рiа помоли́ся си́це и от­ве́рзъ уста́ своя́ посредѣ́ огня́ рече́:
благослове́нъ еси́, Го́споди, Бо́же оте́цъ на́шихъ, хва́льно и просла́влено и́мя твое́ во вѣ́ки,
я́ко пра́веденъ еси́ о всѣ́хъ, я́же сотвори́лъ еси́ на́мъ, и вся́ дѣла́ твоя́ и́стин­на, и пра́ви путiе́ тво­и́, и вси́ суди́ тво­и́ и́стин­ни:
и судьбы́ и́стин­ны сотвори́лъ еси́ по всѣ́мъ, я́же наве́лъ еси́ на ны́ и на гра́дъ святы́й оте́цъ на́шихъ Иерусали́мъ: я́ко и́стиною и судо́мъ наве́лъ еси́ сiя́ вся́ на ны́ грѣ́хъ ра́ди на́шихъ.
Я́ко согрѣши́хомъ и беззако́н­новахомъ от­ступи́в­ше от­ тебе́, и прегрѣши́хомъ во всѣ́хъ,
и за́повѣдiй тво­и́хъ не послу́шахомъ, ниже́ соблюдо́хомъ, ниже́ сотвори́хомъ, я́коже заповѣ́далъ еси́ на́мъ, да бла́го на́мъ бу́детъ.
И вся́, ели́ка сотвори́лъ еси́ на́мъ, и вся́, ели́ка наве́лъ еси́ на ны́, и́стин­нымъ судо́мъ сотвори́лъ еси́,
и пре́далъ еси́ на́съ въ ру́ки враго́въ беззако́н­ныхъ, ме́рзкихъ от­сту́пниковъ, и царю́ непра́ведну и лука́внѣйшу па́че всея́ земли́.
И ны́нѣ нѣ́сть на́мъ от­ве́рзти у́стъ: сту́дъ и поноше́нiе бы́хомъ рабо́мъ тво­и́мъ и чту́щымъ тя́.
Не преда́ждь у́бо на́съ до конца́ и́мене тво­его́ ра́ди, и не разори́ завѣ́та тво­его́,
и не от­ста́ви ми́лости тво­ея́ от­, на́съ, Авраа́ма ра́ди воз­лю́блен­наго от­ тебе́, и за Исаа́ка раба́ тво­его́ и Изра́иля свята́го тво­его́,
и́мже глаго́лалъ еси́ умно́жити сѣ́мя и́хъ, я́ко звѣ́зды небе́сныя и я́ко песо́къ вскра́й мо́ря.
Я́ко, Влады́ко, ума́лихомся па́че всѣ́хъ язы́къ, и есмы́ смире́ни по все́й земли́ дне́сь грѣ́хъ ра́ди на́шихъ,
и нѣ́сть во вре́мя сiе́ кня́зя и проро́ка и вожда́, ниже́ всесожже́нiя, ниже́ же́ртвы, ниже́ при­­ноше́нiя, ниже́ кади́ла ни мѣ́ста, е́же пожре́ти предъ тобо́ю
и обрѣсти́ ми́лость: но душе́ю сокруше́н­ною и ду́хомъ смире́н­нымъ да прiя́ти бу́демъ.
Я́ко во всесожже́нiихъ о́внихъ и ю́нчихъ и я́ко во тма́хъ а́гнецъ ту́чныхъ, та́ко да бу́детъ же́ртва на́ша предъ тобо́ю дне́сь, и да соверши́т­ся по тебѣ́, я́ко нѣ́сть студа́ упова́ющымъ на тя́.
И ны́нѣ воз­слѣ́дуемъ всѣ́мъ се́рдцемъ и бо­и́мся тебе́ и и́щемъ лица́ тво­его́:
не посрами́ на́съ, но сотвори́ съ на́ми по кро́тости тво­е́й и по мно́же­ст­ву ми́лости тво­ея́,
и изми́ на́съ по чудесе́мъ тво­и́мъ, и да́ждь сла́ву и́мени тво­ему́, Го́споди.
И да посра́мят­ся вси́ явля́ющiи рабо́мъ тво­и́мъ зла́я, и да постыдя́т­ся от­ вся́кiя си́лы, и крѣ́пость и́хъ да сокруши́т­ся,
и да разумѣ́ютъ, я́ко ты́ еси́ Госпо́дь Бо́гъ еди́нъ и сла́венъ по все́й вселе́н­нѣй.
И не преста́ша вве́ргшiи и́хъ слуги́ царе́вы, жгу́ще пе́щь на́фѳою и смоло́ю, и изгре́бьими и хвра́стiемъ:
и разлива́щеся пла́мень надъ пе́щiю на ла́ктiй четы́редесять де́вять,
и обы́де и пожже́, и́хже обрѣ́те о́крестъ пе́щи Халде́йскiя.
А́нгелъ же Госпо́день сни́де ку́пно съ су́щими со аза́рiею въ пе́щь
и от­трясе́ пла́мень о́гнен­ный от­ пе́щи и сотвори́ сре́днее пе́щи я́ко ду́хъ росы́ шумя́щь: и не при­­косну́ся и́хъ от­ню́дъ о́гнь и не оскорби́, ниже́ сту́жи и́мъ.
Тогда́ ті́и трiе́ я́ко еди́ными усты́ поя́ху и благословля́ху и сла́вляху Бо́га въ пещи́, глаго́люще:
благослове́нъ еси́, Го́споди, Бо́же оте́цъ на́шихъ, и препѣ́тый и превоз­носи́мый во вѣ́ки, и благослове́но и́мя сла́вы тво­ея́ свято́е, и препѣ́тое и превоз­носи́мое во вѣ́ки.
Благослове́нъ еси́ во хра́мѣ святы́я сла́вы тво­ея́, и препѣ́тый и превоз­носи́мый во вѣ́ки.
Благослове́нъ еси́, ви́дяй бе́здны, сѣдя́й на херуви́мѣхъ, и препѣ́тый и превоз­носи́мый во вѣ́ки.
Благослове́нъ еси́ на престо́лѣ сла́вы ца́р­ст­вiя тво­его́, и препѣ́тый и превоз­носи́мый во вѣ́ки.
Благослове́нъ еси́ на тве́рди небе́снѣй, и препѣ́тый и превоз­носи́мый во вѣ́ки.
Благослови́те, вся́ дѣла́ Госпо́дня, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, а́нгели Госпо́дни, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, небеса́, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, во́ды вся́, я́же превы́ше небе́съ, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, вся́ си́лы Госпо́дни, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, со́лнце и луна́, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, звѣ́зды небе́сныя, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, вся́къ до́ждь и роса́, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, вси́ ду́си, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, о́гнь и ва́ръ, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, сту́дь и зно́й, Го́спода, по́йте и превоз­носите его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, ро́сы и и́ней, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, но́щи и дні́е, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, свѣ́тъ и тма́, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, ле́дъ и мра́зъ, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, сла́ны и снѣ́зи, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, мо́лнiя и о́блацы, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Да благослови́тъ земля́ Го́спода, да по­е́тъ и превоз­но́ситъ его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, го́ры и хо́лми, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, вся́ прозяба́ющая на земли́, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, исто́чницы, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, моря́ и рѣ́ки, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, ки́ти и вся́ дви́жущаяся въ вода́хъ, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, вся́ пти́цы небе́сныя, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, звѣ́рiе и вси́ ско́ти, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, сы́нове человѣ́честiи, Го́спода, по́йте и превозноси́те его́ во вѣ́ки.
Да благослови́тъ Изра́иль Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, иере́е Госпо́дни, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, раби́ Госпо́дни, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, ду́си и ду́ши пра́ведныхъ, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, преподо́бнiи и смире́н­нiи се́рдцемъ, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки.
Благослови́те, Ана́нiа, аза́рiа и Мисаи́лъ, Го́спода, по́йте и превоз­носи́те его́ во вѣ́ки: я́ко изъя́тъ ны́ от­ а́да и спасе́ ны́ от­ руки́ сме́рти, и изба́ви ны́ от­ среды́ пе́щи и горя́ща пла́мене, и от­ среды́ огня́ изба́ви ны́.
Исповѣ́дайтеся Го́сподеви, я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость его́.
Благослови́те, вси́ чту́щiи Го́спода, Бо́га бого́въ, по́йте и исповѣ́дайтеся, я́ко во вѣ́къ ми́лость его́.
Навуходоно́соръ же слы́ша пою́щихъ и́хъ, и почуди́ся, и воста́ со тща́нiемъ, и рече́ вельмо́жамъ сво­и́мъ: не трiе́хъ ли муже́й вверго́хомъ средѣ́ огня́ свя́заныхъ? И рѣ́ша царе́ви: во­и́стин­ну, царю́.
И рече́ ца́рь: се́, а́зъ ви́жду му́жы четы́ри разрѣше́ны и ходя́щя средѣ́ огня́, и истлѣ́нiя нѣ́сть въ ни́хъ, и зра́къ четве́ртаго подо́бенъ Сы́ну Бо́жiю.
Тогда́ прiи́де Навуходоно́соръ ко у́стiю пе́щи огне́мъ разжже́н­ныя и рече́: седра́хъ, Миса́хъ, Авденаго́, раби́ Бо́га вы́шняго, изыди́те и прiиди́те. И изыдо́ша седра́хъ, Миса́хъ, Авденаго́ от­ среды́ огня́.
И собра́шася кня́зи и во­ево́ды, и мѣстонача́лницы и вельмо́жи царе́вы, и ви́дяху муже́й, я́ко не одолѣ́ о́гнь тѣлесе́мъ и́хъ и вла́са главы́ и́хъ не опали́, и ри́зы и́хъ не измѣни́шася, и вони́ о́гнен­ны не бя́ше въ ни́хъ.
И поклони́ся предъ ни́ми ца́рь Бо́гу, и от­вѣща́ Навуходоно́соръ ца́рь и рече́: благослове́нъ Бо́гъ седра́ховъ, Миса́ховъ и Авденаго́, и́же посла́ а́нгела сво­его́ и изъя́ о́троки своя́, я́ко упова́ша на него́: и сло́во царе́во премѣни́ша, и преда́ша тѣлеса́ своя́ во о́гнь, я́ко да не послу́жатъ, ни покло́нят­ся вся́кому бо́гу ино́му, но то́чiю Бо́гу сво­ему́:
и а́зъ заповѣ́даю за́повѣдь: вси́ лю́дiе, пле́мя, язы́къ, а́ще рече́тъ хулу́ на Бо́га седра́хова и Миса́хова и Авденаго́, въ па́губу бу́дутъ, и до́мове и́хъ въ разграбле́нiе: поне́же нѣ́сть Бо́га друга́го, и́же воз­мо́жетъ изба́вити си́це.
Тогда́ ца́рь поста́ви седра́ха, Миса́ха и Авденаго́ во странѣ́ Вавило́нстѣй, и воз­вели́чи и́хъ, и сподо́би и́хъ старѣ́йшин­ства Иуде́евъ всѣ́хъ су́щихъ во ца́р­ст­вѣ его́.
Навуходоно́соръ ца́рь всѣ́мъ лю́демъ, племено́мъ и язы́комъ су́щымъ во все́й земли́, ми́ръ ва́мъ да умно́жит­ся.
Зна́менiя и чудеса́, я́же сотвори́ со мно́ю Бо́гъ вы́шнiй, уго́дно бы́сть предо мно́ю воз­вѣсти́ти ва́мъ,
ко́ль вели́кая и крѣ́пкая: ца́р­ст­во его́ ца́р­ст­во вѣ́чное, и вла́сть его́ въ ро́ды и ро́ды.
Nabuchodonosor rex fecit sta tuam auream altitudine cubito rum sexaginta, latitudine cubitorum sex; et statuit eam in campo Dura in provincia Babylonis.
Itaque Nabuchodonosor rex misit ad congregandos satrapas, magistratus et iudices, duces et tyrannos et praefectos omnesque principes provinciarum, ut convenirent ad dedicationem statuae, quam erexerat Nabuchodonosor rex.
Tunc congregati sunt satrapae, magistratus et iudices, duces et tyranni et optimates, qui erant in potestatibus constituti, et universi principes provinciarum ad dedicationem statuae, quam erexerat Nabuchodonosor rex. Stabant autem in conspectu statuae, quam posuerat Nabuchodonosor,
et praeco clamabat valenter: «Vobis dicitur, populi, tribus et linguae:
in hora, qua audieritis sonitum tubae et fistulae et citharae, sambucae et psalterii et symphoniae et universi generis musicorum, cadentes adorate statuam auream, quam constituit Nabuchodonosor rex.
Si quis autem non prostratus adoraverit, eadem hora mittetur in fornacem ignis ardentis».
Post haec igitur, statim ut audierunt omnes populi sonitum tubae, fistulae et citharae, sambucae et psalterii et symphoniae et omnis generis musicorum, cadentes omnes populi tribus et linguae adoraverunt statuam auream, quam constituerat Nabuchodonosor rex.
Statimque et in ipso tempore accedentes viri Chaldaei accusaverunt Iudaeos
dixeruntque Nabuchodonosor regi: «Rex, in aeternum vive!
Tu, rex, posuisti decretum, ut omnis homo, qui audierit sonitum tubae, fistulae et citharae, sambucae et psalterii et symphoniae et universi generis musicorum, prosternat se et adoret statuam auream;
si quis autem non procidens adoraverit, mittetur in fornacem ignis ardentis.
Sunt ergo viri Iudaei, quos constituisti super opera provinciae Babylonis, Sedrac, Misac et Abdenago; viri isti te, rex, non honorant: deos tuos non colunt et statuam auream, quam erexisti, non adorant».
Tunc Nabuchodonosor in furore et in ira praecepit, ut adducerentur Sedrac, Misac et Abdenago; tunc viri illi adducti sunt in conspectu regis.
Pronuntiansque Nabuchodonosor rex ait eis: «Verene, Sedrac, Misac et Abdenago, deos meos non colitis et statuam auream, quam constitui, non adoratis?
Numquid estis nunc parati, quacumque hora audieritis sonitum tubae, fistulae, citharae, sambucae, psalterii et symphoniae omnisque generis musicorum, prosternere vos et adorare statuam, quam feci? Quod si non adoraveritis, eadem hora mittemini in fornacem ignis ardentis; et quis est deus, qui eripiat vos de manu mea?».
Respondentes Sedrac, Misac et Abdenago dixerunt regi Nabuchodonosor: «Non oportet nos de hac re respondere tibi:
Si enim Deus noster, quem colimus, potest eripere nos de camino ignis ardentis, et de manu tua, rex, liberabit.
Quod si noluerit, notum sit tibi, rex, quia deos tuos non colimus et statuam auream, quam erexisti, non adoramus».
Tunc Nabuchodonosor repletus est furore, et aspectus faciei illius immutatus est super Sedrac, Misac et Abdenago; et respondens praecepit, ut succenderetur fornax septuplum quam succendi consueverat;
et viris fortissimis de exercitu suo iussit, ut ligarent Sedrac, Misac et Abdenago et mitterent eos in fornacem ignis ardentis;
et confestim viri illi vincti, cum bracis suis et tiaris et calceamentis et vestibus missi sunt in medium fornacis ignis ardentis;
itaque, quia iussio regis urgebat, et fornax succensa erat nimis, viros illos, qui miserant Sedrac, Misac et Abdenago, interfecit flamma ignis.
Viri autem tres, Sedrac, Misac et Abdenago, ceciderunt in medio camino ignis ardentis colligati.
(Quae sequuntur in Hebraeis voluminibus non repperi). Et ambulabant in medio flammae laudantes Deum et benedicentes Domino.
Stans autem Azarias oravit sic aperiensque os suum in medio ignis ait:
«Benedictus es, Domine, Deus patrum nostrorum, et laudabilis et gloriosum nomen tuum in saecula,
quia iustus es in omnibus, quae fecisti nobis, et universa opera tua vera, et viae tuae rectae, et omnia iudicia tua veritas.
Iudicia enim vera fecisti iuxta omnia, quae induxisti super nos et super civitatem sanctam patrum nostrorum Ierusalem, quia in veritate et in iudicio induxisti omnia haec propter peccata nostra.
Peccavimus enim et inique egimus recedentes a te et deliquimus in omnibus;
et praecepta tua non audivimus nec observavimus nec fecimus, sicut praeceperas nobis, ut bene nobis esset.
Omnia ergo, quae induxisti super nos, et universa, quae fecisti nobis, vero iudicio fecisti;
et tradidisti nos in manibus inimicorum nostrorum iniquorum et pessimorum praevaricatorumque et regi iniusto et pessimo ultra omnem terram.
Et nunc non possumus aperire os; confusio et opprobrium facta sunt servis tuis et his, qui colunt te.
Ne, quaesumus, tradas nos in perpetuum propter nomen tuum et ne dissipes testamentum tuum
neque auferas misericordiam tuam a nobis propter Abraham dilectum tuum et Isaac servum tuum et Israel sanctum tuum,
quibus dixisti quod multiplicares semen eorum sicut stellas caeli et sicut arenam, quae est in litore maris;
quia, Domine, imminuti sumus plus quam omnes gentes sumusque humiles in universa terra hodie propter peccata nostra;
et non est in tempore hoc princeps et propheta et dux neque holocaustum neque sacrificium neque oblatio neque incensum neque locus primitiarum coram te, ut possimus invenire misericordiam;
sed in anima contrita et spiritu humilitatis suscipiamur sicut in holocausto arietum et taurorum
et sicut in milibus agnorum pinguium; sic fiat sacrificium nostrum in conspectu tuo hodie, et perfice subsequentes te, quoniam non est confusio confidentibus in te.
Et nunc sequimur te in toto corde et timemus te et quaerimus faciem tuam;
ne confundas nos, sed fac nobiscum iuxta mansuetudinem tuam et secundum multitudinem misericordiae tuae
et erue nos in mirabilibus tuis et da gloriam nomini tuo, Domine.
Et confundantur omnes, qui ostendunt servis tuis mala; confundantur absque ulla potentia, et robur eorum conteratur.
Sciant quia tu es Dominus, Deus solus et gloriosus super orbem terrarum».
Et non cessabant, qui immiserant eos, ministri regis succendere fornacem naphta et stuppa et pice et malleolis,
et effundebatur flamma super fornacem cubitis quadraginta novem
et erupit et incendit, quos repperit iuxta fornacem de Chaldaeis.
Angelus autem Domini descendit cum Azaria et sociis eius in fornacem et excussit flammam ignis de fornace
et fecit medium fornacis quasi ventum roris flantem; et non tetigit eos omnino ignis neque contristavit nec quidquam molestiae intulit.
Tunc hi tres, quasi ex uno ore, laudabant et glorificabant et benedicebant Deo in fornace dicentes:
«Benedictus es, Domine, Deus patrum nostrorum, et laudabilis et superexaltatus in saecula; et benedictum nomen gloriae tuae sanctum et superlaudabile et superexaltatum in saecula.
Benedictus es in templo sanctae gloriae tuae et superlaudabilis et supergloriosus in saecula.
Benedictus es in throno regni tui et superlaudabilis et superexaltatus in saecula.
Benedictus es, qui intueris abyssos sedens super cherubim, et laudabilis et superexaltatus in saecula.
Benedictus es in firmamento caeli et laudabilis et gloriosus in saecula.
Benedicite, omnia opera Domini, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, caeli, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, angeli Domini, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, aquae omnes, quae super caelos sunt, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicat omnis virtus Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, sol et luna, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, stellae caeli, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, omnis imber et ros, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, omnes venti, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, ignis et aestus, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, frigus et aestus, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, rores et pruina, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, gelu et frigus, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, glacies et nives, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, noctes et dies, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, lux et tenebrae, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, fulgura et nubes, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicat terra Dominum, laudet et superexaltet eum in saecula.
Benedicite, montes et colles, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, universa germinantia in terra, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, maria et flumina, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, fontes, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, cete et omnia quae moventur in aquis, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, omnes volucres caeli, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, omnes bestiae et pecora, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, filii hominum, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedic, Israel, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, sacerdotes Domini, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, servi Domini, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, spiritus et animae iustorum, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, sancti et humiles corde, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula.
Benedicite, Anania, Azaria, Misael, Domino, laudate et superexaltate eum in saecula; quia eruit nos de inferno et salvos fecit de manu mortis et liberavit nos de medio fornacis ardentis flammae et de medio ignis eruit nos.
Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in saeculum misericordia eius.
Benedicite, omnes, qui timetis Dominum, Deo deorum; laudate et confitemini ei, quia in saecula misericordia eius». (Hucusque non habetur in Hebraeo et, quae posuimus, de Theodotionis editione translata sunt).
Tunc Nabuchodonosor rex obstupuit et surrexit propere; respondens ait optimatibus suis: «Nonne tres viros misimus in medium ignis compeditos?". Qui respondentes dixerunt regi: «Vere, rex».
Respondit et ait: «Ecce ego video viros quattuor solutos et ambulantes in medio ignis, et nihil corruptionis in eis est, et species quarti similis filio deorum».
Tunc accessit Nabuchodonosor ad ostium fornacis ignis ardentis et ait: «Sedrac, Misac et Abdenago, servi Dei excelsi, egredimini et venite». Statimque egressi sunt Sedrac, Misac et Abdenago de medio ignis.
Et congregati satrapae, magistratus et iudices et potentes regis contemplabantur viros illos, quoniam nihil potestatis habuisset ignis in corporibus eorum, et capillus capitis eorum non esset adustus, et sarabara eorum non fuissent immutata, et odor ignis non transisset per eos.
Et erumpens Nabuchodonosor ait: «Benedictus Deus eorum, Sedrac, Misac et Abdenago, qui misit angelum suum et eruit servos suos, qui crediderunt in eo, et verbum regis immutaverunt et tradiderunt corpora sua, ne servirent et ne adorarent omnem deum, excepto Deo suo.
A me ergo positum est decretum, ut omnis populus, tribus et lingua quaecumque locuta fuerit blasphemiam contra Deum Sedrac, Misac et Abdenago, in frusta concidatur, et domus eius in sterquilinium fiat, eo quod non est Deus alius, qui possit ita salvare».
Tunc rex promovit Sedrac, Misac et Abdenago in provincia Babylonis.
Nabuchodonosor rex omnibus populis, gentibus et linguis, quae habitant in universa terra: «Pax vobis multiplicetur.
Signa et mirabilia, quae fecit apud me Deus excelsus, placuit mihi praedicare:
Signa eius quam magna sunt, et mirabilia eius quam fortia! Et regnum eius regnum sempiternum, et potestas eius in generationem et generationem».
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible