Скрыть
6:1
6:2
6:6
6:7
6:9
6:11
6:12
6:13
6:14
6:15
6:16
6:18
6:19
6:21
6:25
И бы́сть уго́дно предъ царе́мъ, и поста́ви во ца́р­ст­вѣ князе́й сто́ и два́десять, е́же бы́ти и́мъ во все́мъ ца́р­ст­вѣ его́,
надъ ни́ми же три́ чино́вники, от­ ни́хже бѣ́ данiи́лъ еди́нъ, дабы́ от­дава́ли и́мъ кня́зи сло́во, я́ко да царю́ не стужа́ютъ.
И бѣ́ данiи́лъ надъ ни́ми, я́ко ду́хъ бя́ше преизоби́ленъ въ не́мъ, и ца́рь поста́ви его́ надъ всѣ́мъ ца́р­ст­вомъ сво­и́мъ.
Чино́вницы же и кня́зи иска́ху вины́ обрѣсти́ на данiи́ла: и вся́кiя вины́ и собла́зна и грѣха́ не обрѣто́ша на него́, я́ко вѣ́ренъ бя́ше.
И рѣ́ща чино́вницы не обря́щемъ на данiи́ла вины́, а́ще не въ зако́нѣхъ Бо́га его́.
Тогда́ чино́вницы и кня́зи предста́ша царю́ и рѣ́ша ему́: да́рiе царю́, во вѣ́ки живи́:
совѣща́ша вси́ и́же во ца́р­ст­вѣ тво­е́мъ во­ево́ды и кня́зи, ипа́ти и облада́ющiи страна́ми, е́же уста́вити уста́въ ца́рскiй и укрѣпи́ти предѣ́лъ, я́ко а́ще кто́ попро́ситъ проше́нiя от­ вся́каго бо́га и человѣ́ка до дні́й три́десяти, ра́звѣ то́чiю от­ тебе́, царю́, да вве́рженъ бу́детъ въ ро́въ ле́вскiй:
ны́нѣ у́бо, царю́, уста́ви предѣ́лъ и положи́ писа́нiе, я́ко да не измѣни́т­ся за́повѣдь ми́дска и пе́рсска, [да никто́же престу́питъ ея́].
Тогда́ ца́рь да́рiй повелѣ́ вписа́ти за́повѣдь.
Данiи́лъ же егда́ увѣ́дѣ, я́ко за́повѣдь вчини́ся, вни́де въ до́мъ сво́й: две́рцы же от­ве́рсты ему́ въ го́рницѣ его́ проти́ву Иерусали́ма, въ три́ же времена́ дне́ бя́ше прекланя́я колѣ́на своя́, моля́ся и исповѣ́даяся предъ Бо́гомъ сво­и́мъ, я́коже бѣ́ творя́ пре́жде.
Тогда́ му́жiе о́нiи наблюдо́ша и обрѣто́ша данiи́ла прося́ща и моля́щася Бо́гу сво­ему́,
и при­­ше́дше рѣ́ша предъ царе́мъ: царю́, не вчини́лъ ли еси́ ты́ предѣ́ла, я́ко да вся́къ человѣ́къ, и́же а́ще попро́ситъ у вся́каго бо́га и человѣ́ка проше́нiя до три́десяти дні́й, но то́чiю у тебе́, царю́, да вве́ржет­ся въ ро́въ ле́вскъ? И рече́ ца́рь: и́стин­но сло́во, и за́повѣдь ми́дска и пе́рсска не мимо­и́детъ.
Тогда́ от­вѣща́ша предъ царе́мъ и глаго́лаша: данiи́лъ, и́же от­ сыно́въ плѣ́на Иуде́йска, не покори́ся за́повѣди тво­е́й [и не радѣ́] о предѣ́лѣ, его́же вчини́лъ еси́: въ три́ бо времена́ дне́ про́ситъ у Бо́га сво­его́ проше́нiй сво­и́хъ.
Тогда́ ца́рь, я́ко слы́шавъ сло́во сiе́, зѣло́ опеча́лися о не́мъ, и о данiи́лѣ пря́шеся е́же изба́вити его́, и бѣ́ да́же до ве́чера пря́ся е́же изба́вити его́.
Тогда́ му́жiе о́нiи глаго́лаша царю́: вѣ́ждь, царю́ я́ко ми́домъ и пе́рсомъ не лѣ́ть е́сть премѣни́ти вся́каго предѣ́ла и уста́ва, его́же ца́рь уста́витъ.
Тогда́ ца́рь рече́, и при­­ведо́ша данiи́ла и вверго́ша его́ въ ро́въ ле́вскъ. И рече́ ца́рь данiи́лу: Бо́гъ тво́й, ему́же ты́ слу́жиши при́сно, то́й изба́витъ тя́.
И при­­несо́ша ка́мень еди́нъ и воз­ложи́ша на у́стiе рва́, и запеча́та ца́рь пе́рстнемъ сво­и́мъ и пе́рстнемъ вельмо́жъ сво­и́хъ, да не измѣни́т­ся дѣя́нiе о дании́лѣ.
И отъи́де ца́рь въ до́мъ сво́й и ля́же безъ ве́чери, и я́ди не внесо́ша къ нему́: и со́нъ от­ступи́ от­ него́. И заключи́ Бо́гъ уста́ льво́мъ, и не стужи́ша данiи́лу.
Тогда́ ца́рь воста́ зау́тра на свѣ́тѣ и со тща́нiемъ прiи́де ко рву́ ле́вску.
И егда́ при­­бли́жися ко рву́, возопи́ гла́сомъ крѣ́пкимъ: данiи́ле, ра́бе Бо́га жива́го! Бо́гъ тво́й, ему́же ты́ слу́жиши при́сно, воз­мо́же ли изба́вити тя́ изъ у́стъ льво́выхъ?
И рече́ данiи́лъ царе́ви: царю́, во вѣ́ки живи́:
Бо́гъ мо́й посла́ а́нгела сво­его́ и затвори́ уста́ льво́въ, и не вреди́ша мене́, я́ко обрѣ́теся предъ ни́мъ пра́вда моя́, и предъ тобо́ю, царю́, согрѣше́нiя не сотвори́хъ.
Тогда́ ца́рь вельми́ воз­весели́ся о не́мъ и рече́ данiи́ла извести́ изъ рва́. И изведе́нъ бы́сть данiи́лъ изъ рва́, и вся́каго тлѣ́нiя не обрѣ́теся на не́мъ я́ко вѣ́рова въ Бо́га сво­его́.
И рече́ ца́рь, и при­­ведо́ша му́жы оклевета́в­шыя данiи́ла и въ ро́въ ле́вскъ вверго́ша я́ и сы́ны и́хъ и жены́ и́хъ: и не до­идо́ша дна́ рва́, да́же соодолѣ́ша и́мъ львы́ и вся́ ко́сти и́хъ истончи́ша.
Тогда́ да́рiй ца́рь написа́ всѣ́мъ лю́демъ, племено́мъ, я́зы́комъ, живу́щымъ во все́й земли́: ми́ръ ва́мъ да умно́жит­ся:
от­ лица́ мо­его́ заповѣ́дася за́повѣдь сiя́ во все́й земли́ ца́р­ст­ва мо­его́, да бу́дутъ трепе́щуще и боя́щеся от­ лица́ Бо́га данiи́лова, я́ко то́й е́сть Бо́гъ живы́й и пребыва́яй во вѣ́ки, и ца́р­ст­во его́ не разсы́плет­ся, и вла́сть его́ до конца́:
подъе́млетъ и избавля́етъ, и твори́тъ зна́менiя и чудеса́ на небеси́ и на земли́, и́же изба́ви данiи́ла от­ у́стъ льво́выхъ.
Данiи́лъ же управля́ше во ца́р­ст­вѣ да́рiевѣ и во ца́р­ст­вѣ ки́ра пе́рсянина.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible