Сiя́ словеса́, я́же глаго́ла Моисе́й всему́ Изра́илю объ ону́ страну́ Иорда́на, въ пусты́ни на за́пады, бли́зъ Чермна́го мо́ря, между́ Фара́номъ и Тофо́ломъ, и Лово́номъ и Авло́номъ и златы́ми руда́ми:

единона́десяти дні́й от Хори́ва пу́ть чрезъ го́ру Сии́ръ да́же до Ка́дисъ-Варни́.

И бы́сть въ четыредеся́тое лѣ́то, въ первыйна́десять ме́сяцъ, въ пе́рвый де́нь ме́сяца глаго́ла Моисе́й ко всѣ́мъ сыно́мъ Изра́илевымъ, по всему́ ели́ко заповѣ́да ему́ Госпо́дь къ ни́мъ,

по убiе́нiи Сио́на царя́ Аморре́йска, жи́вшаго во Есево́нѣ, и О́га царя́ Васа́нска, жи́вшаго во Астаро́ѳѣ и во Едраи́нѣ,

объ ону́ страну́ Иорда́на въ земли́ Моа́вли, нача́ Моисе́й изъясня́ти зако́нъ се́й, глаго́ля:

Госпо́дь Бо́гъ на́шъ глаго́ла на́мъ въ Хори́вѣ, глаго́ля: да довлѣ́етъ ва́мъ жи́ти въ горѣ́ се́й:

обрати́теся и воздви́гнитеся вы́, и вни́дите въ го́ру Аморре́йску, и ко всѣ́мъ насе́лникомъ А́равы, въ го́ру и по́ле, и къ ю́гу и въ примо́рскую зе́млю Ханаа́ню, и во Антилива́нъ, да́же до рѣки́ вели́кiя, рѣки́ Евфра́та:

ви́дите, преда́хъ предъ ва́ми зе́млю, вше́дше наслѣ́дите зе́млю, е́юже кля́тся Госпо́дь отце́мъ ва́шымъ, Авраа́му и Исаа́ку и Иа́кову, да́ти ю́ и́мъ и сѣ́мени и́хъ по ни́хъ.

И реко́хъ къ ва́мъ во вре́мя о́но глаго́ля: не возмогу́ еди́нъ води́ти ва́съ:

Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ умно́жилъ вы́ е́сть, и се́, есте́ дне́сь я́ко звѣ́зды небе́сныя мно́жествомъ:

Госпо́дь Бо́гъ оте́цъ ва́шихъ да приложи́тъ ва́мъ, я́ко да бу́дете ты́сящами сугу́бо, и да благослови́тъ ва́съ, я́коже глаго́ла ва́мъ:

ка́ко возмогу́ еди́нъ носи́ти труды́ ва́шя и тя́жести ва́шя и прерѣка́нiя ва́ша?

избери́те себѣ́ му́жы му́дры и умѣ́телны и смы́сленны въ племене́хъ ва́шихъ, и поста́влю и́хъ надъ ва́ми старѣ́йшины ва́мъ.

И отвѣща́сте ми́ и реко́сте: добро́ сло́во, е́же глаго́лалъ еси́ сотвори́ти.

И взя́хъ от ва́съ му́жы му́дры и умѣ́телны и смы́сленны, и поста́вихъ и́хъ владѣ́ти надъ ва́ми тысященача́лники и стонача́лники, и пятьдесятонача́лники и десятонача́лники, и писмовводи́тели судiя́мъ ва́шымъ.

И заповѣ́дахъ судiя́мъ ва́шымъ во вре́мя о́но, глаго́ля: разслу́шайте посредѣ́ бра́тiй ва́шихъ, и суди́те пра́ведно посредѣ́ му́жа и посредѣ́ бра́та его́ и посредѣ́ прише́лца его́:

да не позна́ете лица́ въ судѣ́, ма́лому и вели́кому су́диши, и не устыди́шися лица́ человѣ́ча, я́ко су́дъ Бо́жiй е́сть: и рѣ́чь, я́же а́ще же́стока бу́детъ у ва́съ, донесете́ ю́ ко мнѣ́, и услы́шу ю́.

И заповѣ́дахъ ва́мъ во вре́мя о́но вся́ словеса́, я́же сотворите́.

И воздви́гшеся от Хори́ва, проидо́хомъ всю́ пусты́ню вели́кую и стра́шную о́ну, ю́же ви́дѣсте, пу́ть горы́ Аморре́йски, я́коже заповѣ́да на́мъ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ: и прiидо́хомъ до Ка́дисъ-Варни́.

И реко́хъ ва́мъ: прiидо́сте до горы́ Аморре́йски, ю́же Госпо́дь Бо́гъ на́шъ дае́тъ ва́мъ:

ви́дите, предаде́ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ предъ лице́мъ ва́шимъ зе́млю: вше́дше наслѣ́дите, я́коже глаго́ла Госпо́дь Бо́гъ оте́цъ ва́шихъ ва́мъ: не бо́йтеся, ни ужаса́йтеся.

И прiидо́сте ко мнѣ́ вси́ и реко́сте: да по́слемъ му́жы предъ на́ми, и да согля́даютъ на́мъ зе́млю, и да повѣ́дятъ на́мъ отвѣ́тъ, пу́ть, и́мже до́йдемъ ея́, и гра́ды, въ ня́же вни́демъ.

И уго́дно бы́сть сло́во предо мно́ю, и поя́хъ от ва́съ двана́десять муже́й, му́жа еди́наго от коего́ждо пле́мене.

И обрати́вшеся взыдо́ша на го́ру, и прiидо́ша до де́бри Грезно́вныя, и согля́даша ю́:

и взя́ша въ ру́цѣ свои́ от плода́ земли́ и принесо́ша къ на́мъ, и глаго́лаху: блага́ земля́, ю́же Госпо́дь Бо́гъ на́шъ дае́тъ на́мъ.

И не восхотѣ́сте взы́ти, но преслу́шасте глаго́лъ Го́спода Бо́га ва́шего:

и возропта́сте въ ку́щахъ свои́хъ и реко́сте: не́нависти ра́ди изведе́ ны́ Госпо́дь изъ земли́ Еги́петскiя преда́ти на́съ въ ру́ки Аморре́йскiя, потреби́ти на́съ:

ка́мо мы́ взы́демъ? Бра́тiя же ва́шя отврати́ша сердца́ ва́ша, глаго́люще: язы́къ вели́къ и мно́гъ и крѣпча́е на́съ, и гра́ды вели́цы и огражде́ни да́же до небесе́, но и сы́ны исполи́новъ ви́дѣхомъ та́мо.

И глаго́лахъ къ ва́мъ: не ужаса́йтеся, ниже́ убо́йтеся от ни́хъ:

Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ предходя́й предъ лице́мъ ва́шимъ, То́й повою́етъ и́хъ съ ва́ми, по всему́ ели́ко сотвори́ ва́мъ въ земли́ Еги́петстѣй предъ очи́ма ва́шима,

и въ пусты́ни се́й, ю́же ви́дѣсте: я́ко воспита́ тебе́ Госпо́дь Бо́гъ тво́й, я́коже нѣ́кiй человѣ́къ пита́етъ сы́на своего́, по всему́ пути́ въ о́ньже ходи́сте, до́ндеже прiидо́сте на мѣ́сто сiе́.

И въ словеси́ се́мъ не вѣ́ровасте Го́сподеви Бо́гу ва́шему,

и́же предхо́дитъ предъ ва́ми въ пу́ть избра́ти ва́мъ мѣ́сто, путеводя́ ва́съ огне́мъ но́щiю, показу́я ва́мъ пу́ть, и́мже ити́ по не́мъ, и о́блакомъ во дни́.

И услы́ша Госпо́дь [Бо́гъ] гла́съ слове́съ ва́шихъ, и разгнѣ́вався кля́тся, глаго́ля:

а́ще у́зритъ кто́ от муже́й си́хъ зе́млю благу́ю сiю́, е́юже А́зъ кля́хся отце́мъ и́хъ,

ра́звѣ Хале́въ сы́нъ Иефонні́инъ, се́й у́зритъ ю́, и сему́ да́мъ зе́млю, на ню́же взы́де, и сыно́мъ его́, поне́же прилѣжи́тъ Го́сподеви.

И на мя́ разгнѣ́вася Госпо́дь ва́съ ра́ди, глаго́ля: ниже́ ты́ вни́деши та́мо:

Иису́съ сы́нъ Нави́нъ, и́же стои́тъ предъ тобо́ю, се́й вни́детъ та́мо: сего́ укрѣпи́, я́ко се́й да́стъ ю́ въ наслѣ́дiе Изра́илю:

и отроча́та ва́ша, о ни́хже глаго́ласте, я́ко въ плѣне́нiи и́мутъ бы́ти, и вся́ко отроча́ мла́до, е́же не вѣ́сть дне́сь добра́ или́ зла́, сі́и вни́дутъ та́мо, и си́мъ да́мъ ю́, и сі́и наслѣ́дятъ ю́:

и вы́ обрати́вшеся ополчи́стеся въ пусты́ню, путе́мъ къ Чермно́му мо́рю.

И отвѣща́сте и реко́сте мнѣ́: согрѣши́хомъ предъ Го́сподемъ Бо́гомъ на́шимъ: мы́ ше́дше повою́емъ, по всему́ ели́ко заповѣ́да Госпо́дь Бо́гъ на́шъ на́мъ. И взе́мше кі́йждо ору́дiя ра́тная своя́ и собра́вшеся взыдо́сте на го́ру.

И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: рцы́ и́мъ: не восходи́те, ниже́ ра́туйте, нѣ́смь бо съ ва́ми, и да не бу́дете сотре́ни предъ враги́ ва́шими.

И глаго́лахъ къ ва́мъ, и не послу́шасте мене́: и преступи́сте сло́во Госпо́дне, и пону́дившеся взыдо́сте на го́ру.

И изы́де Аморре́й живу́щiй на горѣ́ то́й проти́ву ва́мъ, и прогна́ ва́съ, а́ки бы пче́лы твори́ли, и уязвля́ху ва́съ от Сии́ра да́же до Ермы́.

[И возврати́стеся,] и сѣ́дше пла́касте предъ Го́сподемъ, и не послу́ша Госпо́дь гла́са ва́шего, ниже́ вня́тъ ва́мъ:

и сѣдѣ́сте въ Ка́дисѣ дни́ мно́ги, ели́ки дни́ тогда́ сѣдѣ́сте.

Таджикский

Ин аст суханоне ки Мусо дар он тарафи Урдун, дар биёбон, дар саҳро, дар рӯ ба рӯи Суф, дар миёни Форон ва Тӯфал ва Лобон ва Ҳасирӯт ва Дӣ-Заҳаб ба тамоми Исроил гуфт.

Аз Ҳӯриб, бо роҳи кӯҳи Сеир, то Қодеш-Барнеа сафари ёздаҳрӯза буд.

Ва чунин воқеъ шуд, ки дар соли чилум, дар моҳи ёздаҳум, дар рӯзи якуми моҳ, Мусо ба банӣ Исроил мувофиқи ҳар он чи Парвардигор ба ӯ дар бораи онҳо фармуда буд, сухан ронд.

Баъд аз он ки ӯ Сиҳӯн, подшоҳи амӯриёнро, ки дар Ҳешбӯн сокин буд, ва Ӯҷ, подшоҳи Бошонро, ки дар Ашторӯт, дар Эдрей сокин буд, торумор кард,

дар он тарафи Урдун, дар замини Мӯоб, Мусо ба шарҳ додани ин шариат шурӯъ намуда, гуфт:

«Парвардигор Худои мо дар Ҳӯриб ба мо сухан ронда, гуфтааст: ́Назди ин кӯҳ истодани шумо бас аст;

рӯй ниҳода, кӯч кунед, ва ба кӯҳистони амӯриён ва ҳамаи ҳамсоягони онҳо, ки дар саҳро ва дар кӯҳсор ва дар пастӣ ва дар ҷануб ва дар соҳили баҳр, яъне дар Канъон ва Лубнон мебошанд, то дарёи бузург, ки дарёи Фурот аст, дохил шавед.

Инак, заминро ба шумо пешниҳод кардаам, пас дохил шуда, заминеро, ки Парвардигор ба падарони шумо, ба Иброҳим, Исҳоқ ва Яъқуб қасам хӯрдааст, ки ба онҳо ва ба наслашон баъд аз онҳо бидиҳад, соҳибӣ намоед́.

Ва ман дар он замон ба шумо сухан ронда, гуфтам: ́Бори шуморо наметавонам ба танҳоӣ бардорам.

Парвардигор Худои шумо шуморо афзун кардааст, ва шумо имрӯз мисли ситорагони осмон сершумор ҳастед.

Парвардигор Худои падарони шумо бигзор шуморо ҳазор чандони он ки ҳастед, афзун намояд, ва шуморо баракат диҳад, чунон ки ба шумо гуфтааст.

Пас, чӣ гуна ман ба танҳоӣ ташвиши шумо ва бори шумо ва низои шуморо бардорам?

Шумо барои худ, дар сибтҳои худ, мардони ҳаким ва хирадманд ва номдорро интихоб кунед, то ки онҳоро бар шумо сардор таъин намоям́.

Ва шумо ба ман ҷавоб гардонда, гуфтед: ́Хуб аст он чи ту гуфтӣ, ки бикунем́.

Ва ман сардорони сибтҳои шуморо, ки мардони ҳаким ва номдор буданд, гирифтам, ва онҳоро бар шумо таъин намудам, то ки мириҳазорҳо ва мирисадҳо ва мирипанҷоҳҳо ва миридаҳҳо ва нозирони сибтҳои шумо бошанд.

Ва ба доварони шумо дар он замон фармуда, гуфтам: ́Арзу доди бародарони худро бишнавед, ва дар миёни ҳар кас ва бародари вай ва ғарибе ки назди вай бошад, аз рӯи адлу инсоф доварӣ намоед;

дар доварӣ рӯбинӣ накунед, арзи хурдро мисли бузург бишнавед, аз ҳеҷ кас натарсед, зеро ки доварӣ аз они Худо аст; ва даъвое ки барои шумо мушкил бошад, назди ман биёред, то ки онро бишнавам́.

Ва дар он вақт ман дар бораи ҳамаи корҳое ки бояд ба ҷо оваред, ба шумо фармудам.

Ва мо аз Ҳӯриб кӯч карда, тамоми ин биёбони бузург ва даҳшатангезро, ки шумо дидед, ба самти кӯҳистони амӯриён тай намудем, чунон ки Парвардигор Худои мо ба мо фармуда буд, ва ба Қодеш-Барнеа расидем.

Ва ман ба шумо гуфтам: ́Шумо ба кӯҳистони амӯриён, ки Парвардигор Худои мо ба мо медиҳад, расидаед.

Инак, Парвардигор Худои падарони ту ин заминро пеши ту ниҳодааст; баромада, онро соҳибӣ намо, чунон ки Парвардигор Худои падаронат ба ту гуфтааст; натарс ва ҳаросон нашав́.

Валекин ҳамаи шумо назди ман омада, гуфтед: ́Мардонро пешопеши худ бифиристем, то ки заминро барои мо ҷосусӣ намоянд, ва моро аз роҳе ки бо он бояд биравем, ва аз шаҳрҳое ки ба онҳо дохил хоҳем шуд, хабардор кунанд́.

Ва ин сухан ба назари ман писанд омад, ва ман аз миёни шумо дувоздаҳ мардро, як нафар аз ҳар сибт, гирифтам.

Ва онҳо рӯй ниҳода, ба кӯҳсор баромаданд, ва ба водии Эшкӯл расида, онро ҷосусӣ карданд.

Ва аз меваҷоти он замин ба дасти худ гирифта, назди мо фуруд оварданд, ва ба мо хабар расонида, гуфтанд: ́Замине ки Парвардигор Худои мо ба мо медиҳад, замини хуб аст́.

Вале шумо нахостед биравед, ва ба фармони Парвардигор Худои худ муқобилат намудед.

Ва дар хаймаҳои худ шиква карда, гуфтед: ́Азбаски Парвардигор ба мо душманӣ дошт, моро аз замини Миср берун овард, то ки моро ба дасти амӯриён супурда, несту нобуд кунад.

Мо куҷо метавонем биравем, дар сурате ки бародарони мо дили моро хиҷил карда, гуфтанд: он қавм аз мо бузургтар ва қадбаландтаранд, шаҳрҳои онҳо бузург аст, ва ҳисорҳои онҳо сар ба фалак кашидааст; ва банӣ Аноқро низ дар он ҷо дидем́.

Ва ман ба шумо гуфтам: ́Аз онҳо натарсед ва ҳаросон нашавед;

Парвардигор Худои шумо, ки пешопеши шумо меравад, барои шумо ҷанг хоҳад кард, чунон ки бо шумо дар Миср пеши назари шумо амал кард;

Ва дар биёбон, чунон ки дидед, Парвардигор Худои шумо, мисли касе ки писари худро мебардорад, шуморо дар тамоми роҳе ки мерафтед, бардошта бурд, то даме ки ба ин ҷо расидед́.

Вале дар ин бобат шумо ба Парвардигор Худои худ имон надоштед,

Ки Ӯ дар роҳ пешопеши шумо мерафт, то ки маконе барои шумо аз баҳри ӯрду заданатон пайдо кунад, ба тавре ки шабона дар оташ мерафт, то роҳеро, ки бо он бояд биравед, ба шумо нишон диҳад, ва рӯзона дар абр мерафт.

Ва Парвардигор садои суханони шуморо шунида, дарғазаб шуд, ва қасам хӯрда, гуфт:

́Ҳеҷ кадоме аз ин одамон, аз ин насли бадкор он замини некӯро, ки Ман қасам хӯрдаам ба падаронатон бидиҳам, нахоҳанд дид;

Фақат Колеб ибни Ефунне онро хоҳад дид: заминеро, ки ӯ тай кардааст, ба ӯ ва писаронаш хоҳам дод, чунки ӯ Парвардигорро комилан пайравӣ намуд́.

Бар ман низ Парвардигор аз боиси шумо дарғазаб шуда, гуфт: ́Ту низ ба он ҷо дохил нахоҳӣ шуд;

Еҳушаъ ибни Нун, ки пеши ту истодааст, ба он ҷо дохил хоҳад шуд; ӯро пурқувват намо, зеро ки ӯ онро барои соҳибии Исроил тақсим хоҳад кард;

Ва кӯдакони шумо, ки дар бораи онҳо гуфтед: ́Ба асирӣ бурда хоҳанд шуд́, ва писарони шумо, ки имрӯз фарқи неку бадро намедонанд, – онҳо ба он ҷо дохил хоҳанд шуд; ва онро ба онҳо хоҳам дод, то ки онро соҳибӣ намоянд;

Вале шумо рӯй ниҳода, бо роҳи баҳри Қулзум сӯи биёбон кӯч кунед́.

Ва шумо ҷавоб гардонда, ба ман гуфтед: ́Мо ба ҳузури Парвардигор гуноҳ кардем; пас, мо баромада, ҷанг хоҳем кард, мувофиқи ҳар он чи Парвардигор Худои мо ба мо фармудааст́. Ва ҳар яке аслиҳаи ҷангии худро ба камар баста, азми кӯҳбароӣ намудед.

Ва Парвардигор ба ман гуфт: ́Ба онҳо бигӯ: набароед ва ҷанг накунед, зеро ки Ман дар миёни шумо нестам, мабодо пеши душманони худ ба мағлубият дучор шавед́.

Ва ман ба шумо сухан рондам, вале шумо гӯш надодед, ва ба фармони Парвардигор муқобилат кардед, ва густохӣ намуда, бар кӯҳ баромадед.

Ва амӯриёне ки дар он кӯҳ сокин буданд, ба муқобили шумо берун омада, шуморо таъқиб карданд, чунон ки занбӯрҳои асал мекунанд; ва ба шумо аз Сеир то Ҳормо шикаст расониданд.

Ва шумо баргашта, ба ҳузури Парвардигор гиря кардед, вале Парвардигор овози шуморо нашнид ва ба шумо гӯш надод.

Ва шумо дар Қодеш айёми зиёде истодед, мисли айёме ки пеш аз он истода будед».

Синодальный

1 Время и место последующих за этим речей Моисея; 6 обзор пути от Хорива до Кадеса.

Сии суть слова, которые говорил Моисей всем Израильтянам за Иорданом в пустыне на равнине против Суфа, между Фараном и Тофелом, и Лаваном, и Асирофом, и Дизагавом,

в расстоянии одиннадцати дней пути от Хорива, по дороге от горы Сеир к Кадес-Варни.

Сорокового года, одиннадцатого месяца, в первый [день] месяца говорил Моисей [всем] сынам Израилевым все, что заповедал ему Господь о них.

По убиении им Сигона, царя Аморрейского, который жил в Есевоне, и Ога, царя Васанского, который жил в Аштерофе в Едреи,

за Иорданом, в земле Моавитской, начал Моисей изъяснять закон сей и сказал:

Господь, Бог наш, говорил нам в Хориве и сказал: «полно вам жить на горе сей!

обратитесь, отправьтесь в путь и пойдите на гору Аморреев и ко всем соседям их, на равнину, на гору, на низкие места и на южный край и к берегам моря, в землю Ханаанскую и к Ливану, даже до реки великой, реки Евфрата;

вот, Я даю вам землю сию, пойдите, возьмите в наследие землю, которую Господь с клятвою обещал дать отцам вашим, Аврааму, Исааку и Иакову, им и потомству их».

И я сказал вам в то время: не могу один водить вас;

Господь, Бог ваш, размножил вас, и вот, вы ныне многочисленны, как звезды небесные;

Господь, Бог отцов ваших, да умножит вас в тысячу крат против того, сколько вас теперь, и да благословит вас, как Он говорил вам:

как же мне одному носить тягости ваши, бремена ваши и распри ваши?

изберите себе по коленам вашим мужей мудрых, разумных и испытанных, и я поставлю их начальниками вашими.

Вы отвечали мне и сказали: хорошее дело велишь ты сделать.

И взял я главных из колен ваших, мужей мудрых, [разумных] и испытанных, и сделал их начальниками над вами, тысяченачальниками, стоначальниками, пятидесятиначальниками, десятиначальниками и надзирателями по коленам вашим.

И дал я повеление судьям вашим в то время, говоря: выслушивайте братьев ваших и судите справедливо, как брата с братом, так и пришельца его;

не различайте лиц на суде, как малого, так и великого выслушивайте: не бойтесь лица человеческого, ибо суд – дело Божие; а дело, которое для вас трудно, доводите до меня, и я выслушаю его.

И дал я вам в то время повеления обо всем, что надлежит вам делать.

И отправились мы от Хорива, и шли по всей этой великой и страшной пустыне, которую вы видели, по пути к горе Аморрейской, как повелел Господь, Бог наш, и пришли в Кадес-Варни.

И сказал я вам: вы пришли к горе Аморрейской, которую Господь, Бог наш, дает нам;

вот, Господь, Бог твой, отдает тебе землю сию, иди, возьми ее во владение, как говорил тебе Господь, Бог отцов твоих, не бойся и не ужасайся.

Но вы все подошли ко мне и сказали: пошлем пред собою людей, чтоб они исследовали нам землю и принесли нам известие о дороге, по которой идти нам, и о городах, в которые идти нам.

Слово это мне понравилось, и я взял из вас двенадцать человек, по одному человеку от [каждого] колена.

Они пошли, взошли на гору и дошли до долины Есхол, и обозрели ее;

и взяли в руки свои плодов земли и доставили нам, и принесли нам известие и сказали: хороша земля, которую Господь, Бог наш, дает нам.

Но вы не захотели идти и воспротивились повелению Господа, Бога вашего,

и роптали в шатрах ваших и говорили: Господь, по ненависти к нам, вывел нас из земли Египетской, чтоб отдать нас в руки Аморреев и истребить нас;

куда мы пойдем? братья наши расслабили сердце наше, говоря: народ тот более, [многочисленнее] и выше нас, города там большие и с укреплениями до небес, да и сынов Енаковых видели мы там.

И я сказал вам: не страшитесь и не бойтесь их;

Господь, Бог ваш, идет перед вами; Он будет сражаться за вас, как Он сделал с вами в Египте, пред глазами вашими,

и в пустыне сей, где, как ты видел, Господь, Бог твой, носил тебя, как человек носит сына своего, на всем пути, которым вы проходили, до пришествия вашего на сие место.

Но и при этом вы не верили Господу, Богу вашему,

Который шел перед вами путем – искать вам места, где остановиться вам, ночью в огне, чтобы указывать вам дорогу, по которой идти, а днем в облаке.

И Господь [Бог] услышал слова ваши, и разгневался, и поклялся, говоря:

никто из людей сих, из сего злого рода, не увидит доброй земли, которую Я клялся дать отцам вашим;

только Халев, сын Иефонниин, увидит ее; ему дам Я землю, по которой он проходил, и сынам его, за то, что он повиновался Господу.

И на меня прогневался Господь за вас, говоря: и ты не войдешь туда;

Иисус, сын Навин, который при тебе, он войдет туда; его утверди, ибо он введет Израиля во владение ею;

дети ваши, о которых вы говорили, что они достанутся в добычу врагам, и сыновья ваши, которые не знают ныне ни добра ни зла, они войдут туда, им дам ее, и они овладеют ею;

а вы обратитесь и отправьтесь в пустыню по дороге к Чермному морю.

И вы отвечали тогда и сказали мне: согрешили мы пред Господом, [Богом нашим,] пойдем и сразимся, как повелел нам Господь, Бог наш. И препоясались вы, каждый ратным оружием своим, и безрассудно решились взойти на гору.

Но Господь сказал мне: скажи им: не всходите и не сражайтесь, потому что нет Меня среди вас, чтобы не поразили вас враги ваши.

И я говорил вам, но вы не послушали и воспротивились повелению Господню и по упорству своему взошли на гору.

И выступил против вас Аморрей, живший на горе той, и преследовали вас так, как делают пчелы, и поражали вас на Сеире до самой Хормы.

И возвратились вы и плакали пред Господом: но Господь не услышал вопля вашего и не внял вам.

И пробыли вы в Кадесе много времени, сколько времени вы там были.

Грузинский

Языки

აი, სიტყვები, რომლებიც გამოუცხადა მოსემ მთელს ისრაელს იორდანეს გაღმა უდაბნოში, ვაკეზე, სუფის გასწვრივ, ფარანს, თოფელს, ლაბანს, ხაცეროთსა და დი-ზაჰაბს შორის,

ხორებიდან თერთმეტი დღის სავალზე, სეყირის მთიდან კადეშ-ბარნეასკენ მიმავალ გზაზე.

მეორმოცე წელს, მეთერთმეტე თვის პირველ დღეს იყო, რომ გამოუცხადა მოსემ ისრაელიანებს ყველაფერი, რაც მათთვის სათქმელად უბრძანა უფალმა,

ხეშბონში მჯდარი სიხონ ამორეველთა მეფის და აშთაროთში, ედრეიში, მჯდარი ბაშანის მეფის, ყოგის, მოკვლის შემდეგ.

იორდანეს გაღმა მოაბის მხარეში დაიწყო მოსემ ამ რჯულის განმარტება და თქვა:

უფალი, ჩვენი ღმერთი გველაპარაკა ხორებში და გვითხრა: გეყოფათ, ამ მთაზე ცხოვრება!

გაბრუნდით და მოედეთ ამორეველთა მთას და მათი მეზობლების ქვეყნებს, მთასა და ბარს, დაბლობს, სამხრეთის ზღვის სანაპიროს, ქანაანელთა ქვეყანას და ლიბანს დიდ მდინარემდე, ევფრატის მდინარემდე.

აჰა, თქვენთვის მომიცია ეს ქვეყანა. წადით და დაიმკვიდრეთ ქვეყანა, რომლის მიცემაც აღუთქვა უფალმა თქვენს მამა-პაპას - აბრაამს, ისაკს და იაკობს, და მათ მოდგმას.

ასე გითხარით თქვენ იმჟამად: მე მარტოს არ შემიძლია თქვენი ტარება.

უფალი, თქვენი ღმერთი, გაგამრავლებთ-მეთქი და, აჰა, ცის ვარსკვლავებივით ურიცხვნი ხართ დღეს.

უფალმა, თქვენი მამა-პაპის ღმერთმა, კიდევ ათასჯერ გამრავლოთ, ვიდრე დღეს ხართ, და გაკურთხოთ, როგორც უთქვამს თქვენთვის.

მე მარტომ როგორ ვატარო თქვენი საზრუნავი, თქვენი ტვირთი და თქვენი უთანხმოებანი?

ამოირჩიეთ თითოეული შტოდან ბრძენი, გაგებული და გამოცდილი კაცები და თავკაცებად დაგიყენებთ-მეთქი.

პასუხად მომიგეთ: კარგ საქმეს გვეუბნები გასაკეთებლად.

ავიყვანე შტოთა თავკაცები - ბრძენი, გაგებული და გამოცდილი კაცები და დაგიდგინეთ თითოეულ შტოს მეთაურებად - ათასისთავებად, ასისთავებად, ორმოცდაათისთავებად, ათისთავებად და ზედამხედველებად, თქვენს შტოთა მიხედვით.

მაშინ ვუბრძანე თქვენს მსაჯულებს: მოუსმინეთ თქვენს მოძმეებს და საჯეთ სამართალი ერთმანეთს შორის მათსა და მათ მდგმურს შორის.

მიკერძოებული ნუ იქნები სასამართღაოზე, ერთნაირად მოუსმინეთ მცირეს და დიდს, ნუ შეგეშინდებათ კაცისა, რადგან საღვთო საქმეა სამართალი. თუ საქმე გეძნელათ, მე მომახსენეთ და მოვისმენ.

იმჟამადვე გამცნეთ ყველაფერი, რაც უნდა შეგესრულებინათ.

გავემგზავრვთ ხორებიდან და გავიარეთ მთელი ის დიდი და საშიში უდაბნო, რომელიც თქვენ ნახეთ ამორეველთა მთისკენ მიმავალ გზაზე, როგორც გვიბრძანა უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა, და კადეშ-ბარნეას მივადექით.

გითხარით: მოხვედით ამორეველთა მთასთან, რომელსაც გვაძლევს უფალი, ჩვენი ღმერთი.

იცოდე, უფალი, შენი ღმერთი, გაძლევს ამ ქვეყანას. წადი და დაიმკვიდრე, როგორც უთქვამს შენთვის უფალს, შენი მამა-პაპის ღმერთს. ნუ შეგეშინდება და ნუ შედრკები.

მოხვედით ჩემთან ყველანი და მითხარით: გაგვაგგზავნინე კაცები ჩვენს წინ, რომ დაგვიზვერონ ქვეყანა და მოგვიტანონ გზის ამბავი, რითაც უნდა ვიაროთ, და ქალაქებისა, რომლებშიც შესვლა მოგვიწევს.

მომეწონა ეს სიტყვა და გამოვარჩიე თქვენგან თორმეტი კაცი, თითო კაცი ყოველი შტოდან.

გაემართნენ, გადაიარეს მთა და მიადგენ ეშქოლის ხევს და დაზვერეს ქვეყანა.

ხელში დაიჭირეს იმ ქვეყნის ნაყოფები და ჩამოგვიტანეს; ამბავიც მოგვიტანეს, გვითხრეს: მადლიანია ეს ქვეყანა, რომელსაც გვაძლევს უფალი, ჩვენი ღმერთი.

თქვენ კი არ ისურვეთ წასვლა და არ დაემორჩილეთ უფლის, თქვენი ღმერთის ბრძანებას.

დრტვინავდით თქვენს კარვებში და ამბობდით: მტრობით გამოგვიყვანა უფალმა ეგვიპტის ქვეყნიდან, რათა ამორეველთა ხელში ჩავეგდეთ დასაღუპადო,

სად წავიდეთ? ჩვენიანებმა გული შეგვიშინეს. გვეუბნებოდნენ: ჩვენზე დიდი და მაღალი ხალხია, ქალაქები დიდი აქვთ ცადაწვდილი ციხე-კოშკებით და ყანაკის ნაშიერნიც დავინახეთო იქ.

მე გითხარით: ნუ ძრწიხართ, ნუ გეშინიათ მათი-მეთქი.

უფალი, თქვენი ღმერთი, წაგიძღვებათ წინ; იგი იბრძოლებს თქვენთვის, როგორც ეგვიპტეში მოიქცა თქვენს თვალწინ;

ან უდაბნოში, სადაც, როგორც შენ ხედავდი, გატარებდა უფალი, შენი ღმერთი, როგორც თავის შვილს ატარებს კაცი, მთელს თქვენს სავალ გზაზე, ვიდრე ამ ადგილამდე მოხვიდოდით.

მაგრამ არც ამაში ერწმუნებით უფალს, თქვენს ღმერთს,

რომელიც წინ მიგიძღვით გზაზე, რომ მოგიძებნოთ დასაბანაკებელი ადგილი, ღამით ცეცხლში თქვენი სავალი გზის გასანათებლად, და დღისით ღრუბელში.

გაიგონა უფალმა თქვენი სიტყვების ხმა, განრისხდა და ასე დაიფიცა:

ვერავინ იხილავს ამ უკეთური მოდგმიდან იმ მადლიან ქვეყანას, რომელიც მათ მამა-პაპას აღვუთქვი,

გარდა ქალებ იეფუნეს ძისა. ის იხილავს მას. მისთვის და მისი შვილებისთვის მიმიცია ქვეყანა, რომელიც მან მოიარა, რადგან უფლის ერთგული იყო.

მეც განმირისხდა უფალი თქვენს გამო: ვერც შენ შეხვალო იქ.

იესო ნავეს ძე, შენს წინაშე რომ დგას, შევა იქ. ის გაამხნევე, რადგან ის დაიმკვიდრებს მას ისრაელისთვის.

თქვენი ჩვილი ბავშვები, რომლებზეც ამბობთ, დატაცებული იქნებიანო, და თქვენი შვილები, რომელთაც არ უწყიან დღეს ავი და კარგი, შევლენ იქ. მათ ვაძლევ ქვეყანას და ისინი დაიმკვიდრებენ მას.

თქვენ კი გაბრუნდით და იარეთ უდაბნოში მეწამული ზღვის გზით.

პასუხად მიუგეთ: შევცოდეთ უფალს. წავალთ და შევებრძოლებით, როგორც ნაბრძანები აქვს ჩვენთვის უფალს, ჩვენს ღმერთს. აისხით თითოეულმა საბრძოლო საჭურველი და გაეჩქარეთ მთაზე ასასვლელად.

მითხრა უფალმა: უთხარი მათ: ნუ ახვალთ მთაზე და ნუ შეებრძოლებით, რადგან არა ვარ თქვენს შორის და დაგამარცხებთ-თქო მტერი.

გელაპარაკეთ და არ დამიჯერეთ, ეურჩეთ უფლის ბრძანებას, გათამამდით და ახვედით მთაზე.

გამოვიდნენ თქვენს წინააღმდეგ იმ მთაზე მცხოვრები ამორეველები და დაგესიენ, როგორც ფუტკარმა იცის, და გმუსრავდნენ სეყირიდან ხორმამდე.

დაბრუნდით და მორთეთ ტირილი უფლის წინაშე. უფალმა კი არ ისმინა თქვენი ხმა და ყური არ დაგიგდოთ.

დარჩით კადეშში მრავალი ხანი, რამდენ ხანსაც იყავით.