Скрыть
1:3
1:5
1:11
1:12
1:13
1:14
1:18
1:20
1:23
1:26
1:34
1:36
1:45
Глава 9 
9:4
9:6
9:16
9:19
9:24
Церковнославянский (рус)
Сiя́ словеса́, я́же глаго́ла Моисе́й всему́ Изра́илю объ ону́ страну́ Иорда́на, въ пусты́ни на за́пады, бли́зъ Чермна́го мо́ря, между́ Фара́номъ и Тофо́ломъ, и Лово́номъ и Авло́номъ и златы́ми руда́ми:
едино­на́­де­ся­ти дні́й от­ Хори́ва пу́ть чрезъ го́ру Сии́ръ да́же до Ка́дисъ-Варни́.
И бы́сть въ четыредеся́тое лѣ́то, въ первый­на́­де­сять ме́сяцъ, въ пе́рвый де́нь ме́сяца глаго́ла Моисе́й ко всѣ́мъ сыно́мъ Изра́илевымъ, по всему́ ели́ко заповѣ́да ему́ Госпо́дь къ ни́мъ,
по убiе́нiи Сио́на царя́ Аморре́йска, жи́в­шаго во Есево́нѣ, и О́га царя́ Васа́нска, жи́в­шаго во Астаро́ѳѣ и во Едраи́нѣ,
объ ону́ страну́ Иорда́на въ земли́ Моа́вли, нача́ Моисе́й изъясня́ти зако́нъ се́й, глаго́ля:
Госпо́дь Бо́гъ на́шъ глаго́ла на́мъ въ Хори́вѣ, глаго́ля: да довлѣ́етъ ва́мъ жи́ти въ горѣ́ се́й:
обрати́теся и воз­дви́гнитеся вы́, и вни́дите въ го́ру Аморре́йску, и ко всѣ́мъ насе́лникомъ А́равы, въ го́ру и по́ле, и къ ю́гу и въ при­­мо́рскую зе́млю Ханаа́ню, и во Антилива́нъ, да́же до рѣки́ вели́кiя, рѣки́ Евфра́та:
ви́дите, преда́хъ предъ ва́ми зе́млю, в­ше́дше наслѣ́дите зе́млю, е́юже кля́т­ся Госпо́дь отце́мъ ва́шымъ, Авраа́му и Исаа́ку и Иа́кову, да́ти ю́ и́мъ и сѣ́мени и́хъ по ни́хъ.
И реко́хъ къ ва́мъ во вре́мя о́но глаго́ля: не воз­могу́ еди́нъ води́ти ва́съ:
Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ умно́жилъ вы́ е́сть, и се́, есте́ дне́сь я́ко звѣ́зды небе́сныя мно́же­с­т­вомъ:
Госпо́дь Бо́гъ оте́цъ ва́шихъ да при­­ложи́тъ ва́мъ, я́ко да бу́дете ты́сящами сугу́бо, и да благослови́тъ ва́съ, я́коже глаго́ла ва́мъ:
ка́ко воз­могу́ еди́нъ носи́ти труды́ ва́шя и тя́жести ва́шя и прерѣка́нiя ва́ша?
избери́те себѣ́ му́жы му́дры и умѣ́телны и смы́слен­ны въ племене́хъ ва́шихъ, и поста́влю и́хъ надъ ва́ми старѣ́йшины ва́мъ.
И от­вѣща́сте ми́ и реко́сте: добро́ сло́во, е́же глаго́лалъ еси́ сотвори́ти.
И взя́хъ от­ ва́съ му́жы му́дры и умѣ́телны и смы́слен­ны, и поста́вихъ и́хъ владѣ́ти надъ ва́ми тысященача́лники и стонача́лники, и пятьдесятонача́лники и десятонача́лники, и писмовводи́тели судiя́мъ ва́шымъ.
И заповѣ́дахъ судiя́мъ ва́шымъ во вре́мя о́но, глаго́ля: разслу́шайте посредѣ́ бра́тiй ва́шихъ, и суди́те пра́ведно посредѣ́ му́жа и посредѣ́ бра́та его́ и посредѣ́ при­­ше́лца его́:
да не позна́ете лица́ въ судѣ́, ма́лому и вели́кому су́диши, и не устыди́шися лица́ человѣ́ча, я́ко су́дъ Бо́жiй е́сть: и рѣ́чь, я́же а́ще же́стока бу́детъ у ва́съ, донесете́ ю́ ко мнѣ́, и услы́шу ю́.
И заповѣ́дахъ ва́мъ во вре́мя о́но вся́ словеса́, я́же сотворите́.
И воз­дви́гшеся от­ Хори́ва, про­идо́хомъ всю́ пусты́ню вели́кую и стра́шную о́ну, ю́же ви́дѣсте, пу́ть горы́ Аморре́йски, я́коже заповѣ́да на́мъ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ: и прiидо́хомъ до Ка́дисъ-Варни́.
И реко́хъ ва́мъ: прiидо́сте до горы́ Аморре́йски, ю́же Госпо́дь Бо́гъ на́шъ дае́тъ ва́мъ:
ви́дите, предаде́ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ предъ лице́мъ ва́шимъ зе́млю: в­ше́дше наслѣ́дите, я́коже глаго́ла Госпо́дь Бо́гъ оте́цъ ва́шихъ ва́мъ: не бо́йтеся, ни ужаса́йтеся.
И прiидо́сте ко мнѣ́ вси́ и реко́сте: да по́слемъ му́жы предъ на́ми, и да согля́даютъ на́мъ зе́млю, и да повѣ́дятъ на́мъ от­вѣ́тъ, пу́ть, и́мже до́йдемъ ея́, и гра́ды, въ ня́же вни́демъ.
И уго́дно бы́сть сло́во предо мно́ю, и поя́хъ от­ ва́съ два­на́­де­сять муже́й, му́жа еди́наго от­ ко­его́ждо пле́мене.
И обрати́в­шеся взыдо́ша на го́ру, и прiидо́ша до де́бри Грезно́вныя, и согля́даша ю́:
и взя́ша въ ру́цѣ сво­и́ от­ плода́ земли́ и при­­несо́ша къ на́мъ, и глаго́лаху: блага́ земля́, ю́же Госпо́дь Бо́гъ на́шъ дае́тъ на́мъ.
И не восхотѣ́сте взы́ти, но преслу́шасте глаго́лъ Го́спода Бо́га ва́­шего:
и воз­ропта́сте въ ку́щахъ сво­и́хъ и реко́сте: не́нависти ра́ди изведе́ ны́ Госпо́дь изъ земли́ Еги́петскiя преда́ти на́съ въ ру́ки Аморре́йскiя, потреби́ти на́съ:
ка́мо мы́ взы́демъ? Бра́тiя же ва́шя от­врати́ша сердца́ ва́ша, глаго́люще: язы́къ вели́къ и мно́гъ и крѣпча́е на́съ, и гра́ды вели́цы и огражде́ни да́же до небесе́, но и сы́ны исполи́новъ ви́дѣхомъ та́мо.
И глаго́лахъ къ ва́мъ: не ужаса́йтеся, ниже́ убо́йтеся от­ ни́хъ:
Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ предходя́й предъ лице́мъ ва́шимъ, То́й повою́етъ и́хъ съ ва́ми, по всему́ ели́ко сотвори́ ва́мъ въ земли́ Еги́петстѣй предъ очи́ма ва́шима,
и въ пусты́ни се́й, ю́же ви́дѣсте: я́ко воспита́ тебе́ Госпо́дь Бо́гъ тво́й, я́коже нѣ́кiй человѣ́къ пита́етъ сы́на сво­его́, по всему́ пути́ въ о́ньже ходи́сте, до́ндеже прiидо́сте на мѣ́сто сiе́.
И въ словеси́ се́мъ не вѣ́ровасте Го́сподеви Бо́гу ва́­шему,
и́же предхо́дитъ предъ ва́ми въ пу́ть избра́ти ва́мъ мѣ́сто, путеводя́ ва́съ огне́мъ но́щiю, показу́я ва́мъ пу́ть, и́мже ити́ по не́мъ, и о́блакомъ во дни́.
И услы́ша Госпо́дь [Бо́гъ] гла́съ слове́съ ва́шихъ, и разгнѣ́вався кля́т­ся, глаго́ля:
а́ще у́зритъ кто́ от­ муже́й си́хъ зе́млю благу́ю сiю́, е́юже А́зъ кля́хся отце́мъ и́хъ,
ра́звѣ Хале́въ сы́нъ Иефон­ні́инъ, се́й у́зритъ ю́, и сему́ да́мъ зе́млю, на ню́же взы́де, и сыно́мъ его́, поне́же при­­лѣжи́тъ Го́сподеви.
И на мя́ разгнѣ́вася Госпо́дь ва́съ ра́ди, глаго́ля: ниже́ ты́ вни́деши та́мо:
Иису́съ сы́нъ Нави́нъ, и́же сто­и́тъ предъ тобо́ю, се́й вни́детъ та́мо: сего́ укрѣпи́, я́ко се́й да́стъ ю́ въ наслѣ́дiе Изра́илю:
и отроча́та ва́ша, о ни́хже глаго́ласте, я́ко въ плѣне́нiи и́мутъ бы́ти, и вся́ко отроча́ мла́до, е́же не вѣ́сть дне́сь добра́ или́ зла́, сі́и вни́дутъ та́мо, и си́мъ да́мъ ю́, и сі́и наслѣ́дятъ ю́:
и вы́ обрати́в­шеся ополчи́стеся въ пусты́ню, путе́мъ къ Чермно́му мо́рю.
И от­вѣща́сте и реко́сте мнѣ́: согрѣши́хомъ предъ Го́сподемъ Бо́гомъ на́шимъ: мы́ ше́дше повою́емъ, по всему́ ели́ко заповѣ́да Госпо́дь Бо́гъ на́шъ на́мъ. И взе́мше кі́йждо ору́дiя ра́тная своя́ и собра́в­шеся взыдо́сте на го́ру.
И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: рцы́ и́мъ: не восходи́те, ниже́ ра́туйте, нѣ́смь бо съ ва́ми, и да не бу́дете сотре́ни предъ враги́ ва́шими.
И глаго́лахъ къ ва́мъ, и не послу́шасте мене́: и преступи́сте сло́во Госпо́дне, и пону́див­шеся взыдо́сте на го́ру.
И изы́де Аморре́й живу́щiй на горѣ́ то́й проти́ву ва́мъ, и прогна́ ва́съ, а́ки бы пче́лы твори́ли, и уязвля́ху ва́съ от­ Сии́ра да́же до Ермы́.
[И воз­врати́стеся,] и сѣ́дше пла́касте предъ Го́сподемъ, и не послу́ша Госпо́дь гла́са ва́­шего, ниже́ вня́тъ ва́мъ:
и сѣдѣ́сте въ Ка́дисѣ дни́ мно́ги, ели́ки дни́ тогда́ сѣдѣ́сте.
Слы́ши, Изра́илю, ты́ прехо́диши Иорда́нъ дне́сь, вни́ти е́же наслѣ́дити язы́ки вели́кiя и крѣпча́йшы па́че ва́съ, гра́ды вели́ки и огражде́ны до небесе́,
лю́ди вели́ки и мно́ги и предо́лги, сы́ны Ена́ковы, я́же ты́ вѣ́си, и ты́ слы́шалъ еси́: кто́ проти́ву ста́нетъ сыно́мъ Ена́ковымъ?
И увѣ́си дне́сь, я́ко Госпо́дь Бо́гъ тво́й Се́й предъи́детъ предъ лице́мъ тво­и́мъ: о́гнь попаля́яй е́сть: Се́й потреби́тъ я́, и Се́й от­врати́тъ я́ от­ лица́ тво­его́, и потреби́тъ я́ вско́рѣ, я́коже рече́ тебѣ́ Госпо́дь.
Не рцы́ въ се́рдцы тво­е́мъ, егда́ потреби́тъ Госпо́дь Бо́гъ тво́й язы́ки сiя́ предъ лице́мъ тво­и́мъ, глаго́ля: пра́вдъ ра́ди мо­и́хъ введе́ мя Госпо́дь наслѣ́дити зе́млю благу́ю сiю́:
не ра́ди пра́вды тво­ея́, ниже́ преподо́бiя ра́ди се́рдца тво­его́ ты́ вхо́диши наслѣ́дити зе́млю и́хъ, но нече́стiя ра́ди и беззако́нiя язы́ковъ си́хъ Госпо́дь от­ лица́ тво­его́ потреби́тъ я́, и да уста́витъ завѣ́тъ, и́мже кля́т­ся Госпо́дь отце́мъ ва́шымъ, Авраа́му и Исаа́ку и Иа́кову:
и да увѣ́си дне́сь, я́ко не ра́ди пра́вды тво­ея́ Госпо́дь Бо́гъ тво́й дае́тъ тебѣ́ зе́млю благу́ю сiю́ наслѣ́дити: я́ко лю́дiе жестоковы́йнiи есте́.
По́мни, не забу́ди, коли́ко разгнѣ́васте Го́спода Бо́га сво­его́ въ пусты́ни: от­ него́же дне́ изыдо́сте изъ земли́ Еги́петскiя, да́же внидо́сте въ мѣ́сто сiе́, не покаря́ющеся соверша́сте я́же проти́ву Го́спода:
и въ Хори́вѣ разгнѣ́васте Го́спода, и разгнѣ́вася Госпо́дь на вы́, потреби́ти ва́съ,
восходя́щу мнѣ́ на го́ру, взя́ти скрижа́ли ка́мен­ныя, скрижа́ли завѣ́та, я́же завѣща́ Госпо́дь къ ва́мъ: и пребы́хъ въ горѣ́ четы́редесять дні́й и четы́редесять ноще́й: хлѣ́ба не ядо́хъ и воды́ не пи́хъ.
И даде́ ми Госпо́дь двѣ́ скрижа́ли ка́мен­ны, напи́саны пе́рстомъ Бо́жiимъ, и на ни́хъ бя́ху напи́сана вся́ словеса́, я́же глаго́ла Госпо́дь къ ва́мъ въ горѣ́ изъ среды́ огня́ въ де́нь собра́нiя:
и бы́сть по четы́редесяти дне́хъ и по четы́редесяти ноще́хъ, даде́ ми Госпо́дь двѣ́ скрижа́ли ка́мен­ны, скрижа́ли завѣ́та,
и рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: воста́ни и сни́ди ско́ро от­сю́ду, я́ко беззако́н­новаша лю́дiе тво­и́, я́же изве́лъ еси́ изъ земли́ Еги́петски: соступи́ша ско́ро съ пути́, его́же заповѣ́далъ еси́ и́мъ, и сотвори́ша себѣ́ слiя́нiе.
И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: глаго́лахъ тебѣ́ еди́ною и два́жды, глаго́ля: ви́дѣхъ лю́ди сiя́, и се́, лю́дiе жестоковы́йнiи су́ть:
оста́ви Мя́, да потреблю́ я́, и погублю́ и́мя и́хъ подъ небесе́мъ, и сотворю́ тя въ язы́къ вели́къ и крѣ́покъ и мно́гъ па́че си́хъ.
И воз­врати́вся снидо́хъ съ горы́, и гора́ горя́ше огне́мъ: и двѣ́ скрижа́ли свидѣ́нiй во обою́ руку́ мое́ю:
и ви́дѣвъ, я́ко согрѣши́сте предъ Го́сподемъ Бо́гомъ ва́шимъ, и сотвори́сте себѣ́ телца́ слiя́на, и соступи́сте съ пути́ ско́ро, его́же заповѣ́да Госпо́дь ва́мъ твори́ти,
и взе́мъ о́бѣ скрижа́ли, поверго́хъ я́ изъ руку́ мое́ю и сокруши́хъ и́хъ предъ ва́ми.
И моли́хся предъ Го́сподемъ второ́е, я́коже и пе́рвое, четы́редесять дні́й и четы́редесять ноще́й, хлѣ́ба не ядо́хъ и воды́ не пи́хъ, всѣ́хъ ра́ди грѣхо́въ ва́шихъ, и́миже согрѣши́сте, творя́ще зло́е предъ Го́сподемъ Бо́гомъ ва́шимъ, е́же разгнѣ́вати Его́:
и боя́зненъ бѣ́хъ гнѣ́ва ра́ди и я́рости, я́ко разгнѣ́вася Госпо́дь на вы́, да потреби́тъ ва́съ: и послу́ша мене́ Госпо́дь и въ то́ вре́мя.
И на Ааро́на разгнѣ́вася Госпо́дь зѣло́, е́же погуби́ти его́: и моли́хся и за Ааро́на во вре́мя о́но.
И грѣ́хъ ва́шъ, его́же сотвори́сте, телца́, взя́хъ его́ и сожго́хъ его́ на огни́, и изби́хъ его́ и сотро́хъ его́ зѣло́, да́же бы́сть дро́бенъ, и бы́сть я́ко пра́хъ, и изсы́пахъ пра́хъ въ водоте́чу сходя́щую съ горы́.
И въ Запале́нiи, и во Искуше́нiи, и во гробѣ́хъ Похотѣ́нiя разгнѣ́васте Го́спода Бо́га ва́­шего.
И егда́ посла́ ва́съ Госпо́дь от­ Ка́дисъ-Варни́, глаго́ля: взы́дите и наслѣ́дите зе́млю, ю́же А́зъ даю́ ва́мъ: и сопроти́вистеся глаго́лу Го́спода Бо́га ва́­шего, и не вѣ́ровасте Ему́, и не послу́шасте гла́са Его́:
и не покаря́ющеся бы́сте Го́споду от­ дне́, въ о́ньже позна́ся ва́мъ.
И моли́хся предъ Го́сподемъ четы́редесять дні́й и четы́редесять ноще́й, въ ня́же моли́хся: рече́ бо Госпо́дь погуби́ти ва́съ.
И моли́хся Бо́гу и реко́хъ: Го́споди, Го́споди Царю́ бого́въ, не погуби́ люді́й Тво­и́хъ и наслѣ́дiя Тво­его́, е́же изба́вилъ еси́ крѣ́постiю Тво­е́ю вели́кою, я́же изве́лъ еси́ изъ земли́ Еги́петскiя крѣ́постiю Тво­е́ю вели́кою и руко́ю си́льною и мы́шцею Тво­е́ю высо́кою:
помяни́ Авраа́ма и Исаа́ка и Иа́кова, рабы́ Твоя́, и́мже кля́л­ся еси́ Собо́ю: не при­­зира́й на же́стокость люді́й си́хъ, и на нече́стiе и́хъ и на грѣхи́ и́хъ:
да не когда́ реку́тъ живу́щiи на земли́, от­ню́дуже изве́лъ еси́ на́съ, глаго́люще: не могі́й Госпо́дь ввести́ и́хъ въ зе́млю, ю́же и́мъ обѣща́, и ненави́дя и́хъ Госпо́дь, изведе́ погуби́ти и́хъ въ пусты́ни:
и сі́и лю́дiе Тво­и́ и жре́бiй Тво́й, и́хже изве́лъ еси́ изъ земли́ Еги́петскiя крѣ́постiю Тво­е́ю вели́кою и мы́шцею Тво­е́ю высо́кою.
Синодальный
1 Время и место последующих за этим речей Моисея; 6 обзор пути от Хорива до Кадеса.
Сии суть слова, которые говорил Моисей всем Израильтянам за Иорданом в пустыне на равнине против Суфа, между Фараном и Тофелом, и Лаваном, и Асирофом, и Дизагавом,
в расстоянии одиннадцати дней пути от Хорива, по дороге от горы Сеир к Кадес-Варни.
Сорокового года, одиннадцатого месяца, в первый [день] месяца говорил Моисей [всем] сынам Израилевым все, что заповедал ему Господь о них.
По убиении им Сигона, царя Аморрейского, который жил в Есевоне, и Ога, царя Васанского, который жил в Аштерофе в Едреи,
за Иорданом, в земле Моавитской, начал Моисей изъяснять закон сей и сказал:
Господь, Бог наш, говорил нам в Хориве и сказал: «полно вам жить на горе сей!
обратитесь, отправьтесь в путь и пойдите на гору Аморреев и ко всем соседям их, на равнину, на гору, на низкие места и на южный край и к берегам моря, в землю Ханаанскую и к Ливану, даже до реки великой, реки Евфрата;
вот, Я даю вам землю сию, пойдите, возьмите в наследие землю, которую Господь с клятвою обещал дать отцам вашим, Аврааму, Исааку и Иакову, им и потомству их».
И я сказал вам в то время: не могу один водить вас;
Господь, Бог ваш, размножил вас, и вот, вы ныне многочисленны, как звезды небесные;
Господь, Бог отцов ваших, да умножит вас в тысячу крат против того, сколько вас теперь, и да благословит вас, как Он говорил вам:
как же мне одному носить тягости ваши, бремена ваши и распри ваши?
изберите себе по коленам вашим мужей мудрых, разумных и испытанных, и я поставлю их начальниками вашими.
Вы отвечали мне и сказали: хорошее дело велишь ты сделать.
И взял я главных из колен ваших, мужей мудрых, [разумных] и испытанных, и сделал их начальниками над вами, тысяченачальниками, стоначальниками, пятидесятиначальниками, десятиначальниками и надзирателями по коленам вашим.
И дал я повеление судьям вашим в то время, говоря: выслушивайте братьев ваших и судите справедливо, как брата с братом, так и пришельца его;
не различайте лиц на суде, как малого, так и великого выслушивайте: не бойтесь лица человеческого, ибо суд – дело Божие; а дело, которое для вас трудно, доводите до меня, и я выслушаю его.
И дал я вам в то время повеления обо всем, что надлежит вам делать.
И отправились мы от Хорива, и шли по всей этой великой и страшной пустыне, которую вы видели, по пути к горе Аморрейской, как повелел Господь, Бог наш, и пришли в Кадес-Варни.
И сказал я вам: вы пришли к горе Аморрейской, которую Господь, Бог наш, дает нам;
вот, Господь, Бог твой, отдает тебе землю сию, иди, возьми ее во владение, как говорил тебе Господь, Бог отцов твоих, не бойся и не ужасайся.
Но вы все подошли ко мне и сказали: пошлем пред собою людей, чтоб они исследовали нам землю и принесли нам известие о дороге, по которой идти нам, и о городах, в которые идти нам.
Слово это мне понравилось, и я взял из вас двенадцать человек, по одному человеку от [каждого] колена.
Они пошли, взошли на гору и дошли до долины Есхол, и обозрели ее;
и взяли в руки свои плодов земли и доставили нам, и принесли нам известие и сказали: хороша земля, которую Господь, Бог наш, дает нам.
Но вы не захотели идти и воспротивились повелению Господа, Бога вашего,
и роптали в шатрах ваших и говорили: Господь, по ненависти к нам, вывел нас из земли Египетской, чтоб отдать нас в руки Аморреев и истребить нас;
куда мы пойдем? братья наши расслабили сердце наше, говоря: народ тот более, [многочисленнее] и выше нас, города там большие и с укреплениями до небес, да и сынов Енаковых видели мы там.
И я сказал вам: не страшитесь и не бойтесь их;
Господь, Бог ваш, идет перед вами; Он будет сражаться за вас, как Он сделал с вами в Египте, пред глазами вашими,
и в пустыне сей, где, как ты видел, Господь, Бог твой, носил тебя, как человек носит сына своего, на всем пути, которым вы проходили, до пришествия вашего на сие место.
Но и при этом вы не верили Господу, Богу вашему,
Который шел перед вами путем – искать вам места, где остановиться вам, ночью в огне, чтобы указывать вам дорогу, по которой идти, а днем в облаке.
И Господь [Бог] услышал слова ваши, и разгневался, и поклялся, говоря:
никто из людей сих, из сего злого рода, не увидит доброй земли, которую Я клялся дать отцам вашим;
только Халев, сын Иефонниин, увидит ее; ему дам Я землю, по которой он проходил, и сынам его, за то, что он повиновался Господу.
И на меня прогневался Господь за вас, говоря: и ты не войдешь туда;
Иисус, сын Навин, который при тебе, он войдет туда; его утверди, ибо он введет Израиля во владение ею;
дети ваши, о которых вы говорили, что они достанутся в добычу врагам, и сыновья ваши, которые не знают ныне ни добра ни зла, они войдут туда, им дам ее, и они овладеют ею;
а вы обратитесь и отправьтесь в пустыню по дороге к Чермному морю.
И вы отвечали тогда и сказали мне: согрешили мы пред Господом, [Богом нашим,] пойдем и сразимся, как повелел нам Господь, Бог наш. И препоясались вы, каждый ратным оружием своим, и безрассудно решились взойти на гору.
Но Господь сказал мне: скажи им: не всходите и не сражайтесь, потому что нет Меня среди вас, чтобы не поразили вас враги ваши.
И я говорил вам, но вы не послушали и воспротивились повелению Господню и по упорству своему взошли на гору.
И выступил против вас Аморрей, живший на горе той, и преследовали вас так, как делают пчелы, и поражали вас на Сеире до самой Хормы.
И возвратились вы и плакали пред Господом: но Господь не услышал вопля вашего и не внял вам.
И пробыли вы в Кадесе много времени, сколько времени вы там были.
Моисей побуждает к смирению и напоминает об идолопоклонстве у Хорива и их упорстве в грехе.
Слушай, Израиль: ты теперь идешь за Иордан, чтобы пойти овладеть народами, которые больше и сильнее тебя, городами большими, с укреплениями до небес,
народом [великим,] многочисленным и великорослым, сынами Енаковыми, о которых ты знаешь и слышал: «кто устоит против сынов Енаковых?»
Знай же ныне, что Господь, Бог твой, идет пред тобою, как огнь поядающий; Он будет истреблять их и низлагать их пред тобою, и ты изгонишь их, и погубишь их скоро, как говорил тебе Господь.
Когда будет изгонять их Господь, Бог твой, от лица твоего, не говори в сердце твоем, что за праведность мою привел меня Господь овладеть сею [доброю] землею, и что за нечестие народов сих Господь изгоняет их от лица твоего;
не за праведность твою и не за правоту сердца твоего идешь ты наследовать землю их, но за нечестие [и беззакония] народов сих Господь, Бог твой, изгоняет их от лица твоего, и дабы исполнить слово, которым клялся Господь отцам твоим Аврааму, Исааку и Иакову;
посему знай [ныне], что не за праведность твою Господь, Бог твой, дает тебе овладеть сею доброю землею, ибо ты народ жестоковыйный.
Помни, не забудь, сколько ты раздражал Господа, Бога твоего, в пустыне: с самого того дня, как вышел ты из земли Египетской, и до самого прихода вашего на место сие вы противились Господу.
И при Хориве вы раздражали Господа, и прогневался на вас Господь, так что хотел истребить вас,
когда я взошел на гору, чтобы принять скрижали каменные, скрижали завета, который поставил Господь с вами, и пробыл на горе сорок дней и сорок ночей, хлеба не ел и воды не пил,
и дал мне Господь две скрижали каменные, написанные перстом Божиим, а на них [написаны были] все слова, которые изрек вам Господь на горе из среды огня в день собрания.
По окончании же сорока дней и сорока ночей дал мне Господь две скрижали каменные, скрижали завета,
и сказал мне Господь: встань, пойди скорее отсюда, ибо развратился народ твой, который ты вывел из Египта; скоро уклонились они от пути, который Я заповедал им; они сделали себе литой истукан.
И сказал мне Господь: [Я говорил тебе один и другой раз:] вижу Я народ сей, вот он народ жестоковыйный;
не удерживай Меня, и Я истреблю их, и изглажу имя их из поднебесной, а от тебя произведу народ, который будет [больше,] сильнее и многочисленнее их.
Я обратился и пошел с горы, гора же горела огнем; две скрижали завета были в обеих руках моих;
и видел я, что вы согрешили против Господа, Бога вашего, сделали себе литого тельца, скоро уклонились от пути, которого [держаться] заповедал вам Господь;
и взял я обе скрижали, и бросил их из обеих рук своих, и разбил их пред глазами вашими.
И [вторично] повергшись пред Господом, молился я, как прежде, сорок дней и сорок ночей, хлеба не ел и воды не пил, за все грехи ваши, которыми вы согрешили, сделав зло в очах Господа [Бога вашего] и раздражив Его;
ибо я страшился гнева и ярости, которыми Господь прогневался на вас и хотел погубить вас. И послушал меня Господь и на сей раз.
И на Аарона весьма прогневался Господь и хотел погубить его; но я молился и за Аарона в то время.
Грех же ваш, который вы сделали, – тельца я взял, сожег его в огне, разбил его и всего истер до того, что он стал мелок, как прах, и я бросил прах сей в поток, текущий с горы.
И в Тавере, в Массе и в Киброт-Гаттааве вы раздражили Господа [Бога вашего].
И когда посылал вас Господь из Кадес-Варни, говоря: пойдите, овладейте землею, которую Я даю вам, – то вы воспротивились повелению Господа Бога вашего, и не поверили Ему, и не послушали гласа Его.
Вы были непокорны Господу с того самого дня, как я стал знать вас.
И повергшись пред Господом, умолял я сорок дней и сорок ночей, в которые я молился, ибо Господь хотел погубить вас;
и молился я Господу и сказал: Владыка Господи, [Царь богов,] не погубляй народа Твоего и удела Твоего, который Ты избавил величием [крепости] Твоей, который вывел Ты из Египта рукою сильною [и мышцею Твоею высокою];
вспомни рабов Твоих, Авраама, Исаака и Иакова, [которым Ты клялся Собою]; не смотри на ожесточение народа сего и на нечестие его и на грехи его,
дабы [живущие] в той земле, откуда Ты вывел нас, не сказали: «Господь не мог ввести их в землю, которую обещал им, и, ненавидя их, вывел Он их, чтоб умертвить их в пустыне».
А они Твой народ и Твой удел, который Ты вывел [из земли Египетской] силою Твоею великою и мышцею Твоею высокою.
 Éstas son las palabras que habló Moisés a todo Israel a este lado del Jordán, en el desierto, en el Arabá, frente al Mar Rojo, entre Parán, Tofel, Labán, Hazerot y Dizahab.
Once jornadas hay desde Horeb, camino de los montes de Seir, hasta Cades-barnea.
Y aconteció que a los cuarenta años, el primer día del undécimo mes, Moisés habló a los hijos de Israel conforme a todas las cosas que Jehová le había mandado acerca de ellos,
después que derrotó a Sehón, rey de los amorreos, el cual habitaba en Hesbón, y a Og, rey de Basán, que habitaba en Astarot, en Edrei.
De este lado del Jordán, en tierra de Moab, resolvió Moisés proclamar esta ley, diciendo:
«Jehová, nuestro Dios, nos habló así en Horeb: “Habéis estado bastante tiempo en este monte.
Volveos e id al monte del amorreo y a todas sus comarcas, en el Arabá, en el monte, en los valles, en el Neguev y junto a la costa del mar, a la tierra del cananeo y al Líbano, hasta el gran río, el río Éufrates.
Mirad, yo os he entregado la tierra; entrad y poseed la tierra que Jehová juró dar a vuestros padres Abraham, Isaac y Jacob, y a su descendencia después de ellos.”
»En aquel tiempo yo os hablé y os dije: “Yo solo no puedo llevaros.
Jehová, vuestro Dios, os ha multiplicado tanto que hoy vosotros sois tan numerosos como las estrellas del cielo.
¡Jehová, Dios de vuestros padres, os haga mil veces más numerosos de lo que ahora sois y os bendiga, como os ha prometido!
¿Cómo llevaré yo solo vuestras molestias, vuestras cargas y vuestros pleitos?
Dadme de entre vosotros, de vuestras tribus, hombres sabios, entendidos y expertos, para que yo los ponga como vuestros jefes.”
»Me respondisteis y dijisteis: “Bueno es hacer lo que has dicho.”
»Entonces tomé a los principales de vuestras tribus, hombres sabios y expertos, y los puse como jefes sobre vosotros, jefes de mil, de cien, de cincuenta y de diez, y gobernadores de vuestras tribus.
Y di a vuestros jueces esta orden: “Oíd entre vuestros hermanos, y juzgad justamente entre el hombre y su hermano, o un extranjero.
No hagáis distinción de persona en el juicio: tanto al pequeño como al grande oiréis. No tendréis temor de ninguno, porque el juicio es de Dios. La causa que os sea difícil, la traeréis a mí, y yo la oiré.”
»Os mandé, pues, en aquel tiempo, todo lo que habíais de hacer.
»Cuando salimos de Horeb, anduvimos todo aquel grande y terrible desierto que habéis visto, por el camino del monte del amorreo, como Jehová, nuestro Dios, nos lo mandó, y llegamos hasta Cades-barnea.
Entonces os dije: “Habéis llegado al monte del amorreo, el cual Jehová, nuestro Dios, nos da.
Mira, Jehová, tu Dios, te ha entregado la tierra: sube y toma posesión de ella, como Jehová, el Dios de tus padres, te ha dicho. No temas ni desmayes.”
Pero os acercasteis todos a decirme: “Enviemos hombres delante de nosotros, que reconozcan la tierra y a su regreso nos traigan razón del camino por donde hemos de subir y de las ciudades adonde hemos de llegar.”
»La propuesta me pareció bien, y tomé doce hombres de entre vosotros, un hombre por cada tribu.
Ellos se encaminaron y subieron al monte; llegaron hasta el valle de Escol y reconocieron la tierra.
Tomaron en sus manos de los frutos del país, nos los trajeron y nos dieron este informe: “Es buena la tierra que Jehová nuestro Dios nos da.”
Sin embargo, no quisisteis subir, sino que fuisteis rebeldes al mandato de Jehová, vuestro Dios.
Os pusisteis a murmurar en vuestras tiendas, diciendo: “Porque Jehová nos aborrece, nos ha sacado de la tierra de Egipto, para entregarnos en manos del amorreo y destruirnos.
¿A dónde subiremos? Nuestros hermanos han atemorizado nuestro corazón, al decir: ‘Este pueblo es mayor y más alto que nosotros, las ciudades son grandes y están amuralladas hasta el cielo. Allí también vimos a los hijos de Anac.’”
»Entonces os dije: “No temáis ni tengáis miedo de ellos.
Jehová, vuestro Dios, el cual va delante de vosotros, peleará por vosotros, conforme a todas las cosas que hizo por vosotros en Egipto ante vuestros ojos.
En el desierto has visto que Jehová, tu Dios, te ha traído, como trae el hombre a su hijo, por todo el camino que habéis andado, hasta llegar a este lugar.”
Pero ni aun así creísteis a Jehová, vuestro Dios,
quien iba delante de vosotros por el camino para buscaros el lugar donde habíais de acampar, con el fuego de noche para mostraros el camino que debías seguir, y con la nube de día.
»Cuando Jehová oyó la voz de vuestras palabras, se enojó e hizo este juramento:
“Ni un solo hombre de esta mala generación verá la buena tierra que juré que había de dar a vuestros padres,
excepto Caleb hijo de Jefone; él la verá, y yo le daré a él y a sus hijos la tierra que pisó, porque ha seguido fielmente a Jehová.”
»También contra mí se enojó Jehová por vosotros, y me dijo: “Tampoco tú entrarás allá.
Josué hijo de Nun, el cual te sirve, él entrará allá; anímalo, porque él la entregará a Israel.
Y vuestros niños, de los cuales dijisteis que servirían de botín, y vuestros hijos, que no saben hoy lo bueno ni lo malo, ellos entrarán allá; a ellos la daré y ellos la heredarán.
Pero vosotros volveos e id al desierto, camino del Mar Rojo.”
»Entonces respondisteis y me dijisteis: “Hemos pecado contra Jehová. Nosotros subiremos y pelearemos, conforme a todo lo que Jehová, nuestro Dios, nos ha mandado.” Os armasteis cada uno con vuestras armas de guerra y os preparasteis para subir al monte.
Pero Jehová me dijo: “Diles: No subáis ni peleéis, pues no estoy entre vosotros; para que no seáis derrotados por vuestros enemigos.”
»Yo os hablé, pero no me escuchasteis; antes fuisteis rebeldes al mandato de Jehová, y persistiendo con altivez subisteis al monte.
Pero salió a vuestro encuentro el amorreo que habitaba en aquel monte, os persiguieron como hacen las avispas y os derrotaron en Seir hasta llegar a Horma.
Entonces volvisteis y llorasteis delante de Jehová, pero Jehová no escuchó vuestra voz ni os prestó atención.
Por eso os tuvisteis que quedar en Cades todo ese tiempo que habéis estado allí.

 »Oye, Israel: tú vas hoy a pasar el Jordán, para entrar a desposeer a naciones más numerosas y más poderosas que tú, ciudades grandes y amuralladas hasta el cielo,
un pueblo grande y alto, los hijos de los anaceos, de los cuales tienes tú conocimiento, y de quienes has oído decir: “¿Quién se sostendrá delante de los hijos de Anac?”
Entiende, pues, hoy, que es Jehová, tu Dios, el que pasa delante de ti como fuego consumidor, quien los destruirá y humillará en tu presencia. Tú los echarás y los destruirás en seguida, como Jehová te ha dicho.
»Cuando Jehová, tu Dios, los haya echado de delante de ti, no digas en tu corazón: “Por mi justicia me ha traído Jehová a poseer esta tierra”, pues por la impiedad de estas naciones Jehová las arroja de delante de ti.
No por tu justicia ni por la rectitud de tu corazón entras a poseer la tierra de ellos, sino por la impiedad de estas naciones Jehová, tu Dios, las arroja de delante de ti, y para confirmar la palabra que Jehová juró a tus padres Abraham, Isaac y Jacob.
Por tanto, has de saber que Jehová, tu Dios, no te da en posesión esta buena tierra por tu justicia, porque pueblo terco eres tú.
»Acuérdate, no olvides que has provocado la ira de Jehová, tu Dios, en el desierto; desde el día en que saliste de la tierra de Egipto, hasta que entrasteis en este lugar, habéis sido rebeldes a Jehová.
En Horeb provocasteis a ira a Jehová, y se enojó Jehová contra vosotros para destruiros.
Cuando yo subí al monte para recibir las tablas de piedra, las tablas del pacto que Jehová hizo con vosotros, estuve entonces en el monte cuarenta días y cuarenta noches, sin comer pan ni beber agua.
Jehová me dio las dos tablas de piedra escritas por el dedo de Dios, y en ellas estaban escritas todas las palabras que os habló Jehová en el monte, de en medio del fuego, el día de la asamblea.
Al cabo de los cuarenta días y cuarenta noches, Jehová me dio las dos tablas de piedra, las tablas del pacto,
y me dijo: “Levántate, desciende pronto de aquí, porque el pueblo que sacaste de Egipto se ha corrompido. Bien pronto se han apartado del camino que yo les mandé y se han hecho una imagen de fundición.”
»También me dijo Jehová: “He observado a este pueblo y he visto que es un pueblo terco.
Déjame que los destruya y borre su nombre de debajo del cielo, y yo te pondré sobre una nación fuerte y mucho más numerosa que ellos.”
»Yo me volví y descendí del monte, el cual ardía en llamas, con las tablas del pacto en mis dos manos.
Miré y vi que habíais pecado contra Jehová, vuestro Dios: os habíais hecho un becerro de fundición, apartándoos bien pronto del camino que Jehová os había señalado.
Entonces tomé las dos tablas, las arrojé de mis dos manos y las quebré delante de vuestros ojos.
Luego me postré delante de Jehová, y como antes hice, durante cuarenta días y cuarenta noches no comí pan ni bebí agua, a causa de todo el pecado que habíais cometido haciendo el mal ante los ojos de Jehová para enojarlo.
Porque temí a causa del furor y de la ira con que Jehová estaba enojado contra vosotros hasta querer destruiros. Pero Jehová me escuchó una vez más.
Contra Aarón también se enojó mucho Jehová hasta querer destruirlo. Yo también oré por Aarón en aquel entonces.
Luego tomé el objeto de vuestro pecado, el becerro que habíais hecho, lo quemé en el fuego y lo desmenucé, moliéndolo muy bien, hasta que quedó reducido a polvo, y eché aquel polvo en el arroyo que descendía del monte.
»También en Tabera, en Masah y en Kibrot-hataava provocasteis a ira a Jehová.
Y cuando desde Cades-barnea Jehová os mandó: “Subid y poseed la tierra que yo os he dado”, también fuisteis rebeldes al mandato de Jehová, vuestro Dios, y no le creísteis ni obedecisteis a su voz.
Rebeldes habéis sido a Jehová desde el día en que yo os conozco.
»Me postré, pues, delante de Jehová; cuarenta días y cuarenta noches estuve postrado, porque Jehová dijo que os había de destruir.
Y oré a Jehová diciendo: Señor Jehová, no destruyas a tu pueblo, a la heredad que has redimido con tu grandeza y que sacaste de Egipto con mano poderosa.
Acuérdate de tus siervos Abraham, Isaac y Jacob; no mires la dureza de este pueblo, su impiedad ni su pecado,
no sea que digan los de la tierra de donde nos sacaste: “Por cuanto no pudo Jehová introducirlos en la tierra que les había prometido, o porque los aborrecía, los sacó para matarlos en el desierto.”
Ellos son tu pueblo, la heredad que sacaste con tu gran poder y con tu brazo extendido.

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible