и лю́демъ заповѣ́ждь, глаго́ля: вы́ пройди́те сквозѣ́ предѣ́лы бра́тiи ва́шея, сыно́въ Иса́вовыхъ, живу́щихъ въ Сии́рѣ, и убоя́тся ва́съ и ужа́снутся зѣло́:

не сотвори́те съ ни́ми ра́ти: не да́хъ бо ва́мъ от земли́ и́хъ ниже́ стопы́ ноги́, я́ко во жре́бiй да́хъ сыно́мъ Иса́вовымъ го́ру Сии́ръ:

сребро́мъ пи́щу купи́те себѣ́ у ни́хъ и яди́те, и во́ду въ мѣ́ру возми́те от ни́хъ на цѣнѣ́ и пі́йте:

и́бо Госпо́дь Бо́гъ тво́й благослови́ тебе́ во вся́комъ дѣ́лѣ руку́ твое́ю: разумѣ́й, ка́ко проше́лъ еси́ пусты́ню вели́кую и стра́шную сiю́: се́, четы́редесять лѣ́тъ Госпо́дь Бо́гъ тво́й съ тобо́ю, и не востре́бовалъ еси́ словесе́.

И мину́хомъ бра́тiю свою́ сы́ны Иса́вли, живу́щыя въ Сии́рѣ, у пути́ Ара́вскаго от Ело́на и от Гесiо́нъ-Гаве́ра, и возврати́вшеся преидо́хомъ пу́ть въ пусты́ню Моа́влю.

И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: не совражду́йтеся Моави́томъ и не сотвори́те съ ни́ми ра́ти: не да́хъ бо ва́мъ от земли́ и́хъ во жре́бiй, сыно́мъ бо Ло́товымъ да́хъ Арои́ръ наслѣ́дити.

Омми́ны пре́жде сѣдя́ху на не́й, наро́дъ вели́къ и мно́гъ и крѣ́покъ я́коже Енаки́ми:

Рафаи́ны глаго́лются и сі́и, я́коже и Енаки́ми: и Моави́ти прозыва́ютъ я́ Омми́ны.

И въ Сии́рѣ сѣдя́ше Хорре́й пре́жде, но сы́нове Иса́вовы потреби́ша я́ и искорени́ша я́ от лица́ своего́: и всели́шася вмѣ́сто и́хъ, и́мже о́бразомъ сотвори́ Изра́иль земли́ наслѣ́дiя своего́, ю́же даде́ Госпо́дь и́мъ.

Ны́нѣ у́бо вы́ воста́ните и воздви́гнитеся, и пройди́те де́брь Заре́тову.

И дни́, въ ня́же отидо́хомъ от Ка́дисъ-Варни́ до́ндеже преидо́хомъ де́брь Заре́тову, три́десять и о́смь лѣ́тъ, до́ндеже паде́ ве́сь ро́дъ муже́й вои́нскихъ от полка́, я́коже кля́тся и́мъ Госпо́дь Бо́гъ.

И рука́ Бо́жiя бя́ше на ни́хъ, погуби́ти я́ от полка́, до́ндеже падо́ша.

И бы́сть внегда́ падо́ша вси́ му́жи во́инстiи умира́юще от среды́ люді́й,

и рече́ Госпо́дь ко мнѣ́, глаго́ля:

ты́ пре́йдеши дне́сь предѣ́лы Моа́влими Арои́ръ:

и прише́дше бли́зъ сыно́въ Амма́нихъ, не совражду́йтеся и́мъ и не сотвори́те съ ни́ми ра́ти: не да́мъ бо тебѣ́ от земли́ сыно́въ Амма́нихъ во жре́бiй, я́ко сыно́мъ Ло́товымъ да́хъ ю́ во жре́бiй.

Земля́ Рафаи́нска возъимену́ются: Рафаи́ни бо на не́й пре́жде живя́ху: Аммани́тяне же прозыва́ютъ и́хъ Зомми́нъ:

язы́къ вели́къ и мно́гъ и крѣ́покъ, я́коже и Енаки́ми: и погуби́ я́ Госпо́дь от лица́ и́хъ, и прiя́ша наслѣ́дiе и всели́шася вмѣ́сто и́хъ да́же до сего́ дне́:

я́коже сотвори́ша сыно́мъ Иса́вовымъ живу́щымъ въ Сии́рѣ, и́мже о́бразомъ потреби́ша Хорре́а от лица́ своего́ и наслѣ́диша и́хъ, и всели́шася вмѣ́сто и́хъ да́же до сего́ дне́:

и Еве́е живу́щiи во Асиро́ѳѣ да́же до Га́зы, и Каппадо́ки изше́дшiи изъ Каппадокі́и потреби́ша я́, и всели́шася вмѣ́сто и́хъ.

Ны́нѣ у́бо воста́ните и воздви́гнитеся, и прейди́те вы́ де́брь Арно́ню: се́, преда́хъ въ ру́цѣ твои́ Сио́на царя́ Есево́ня Аморре́йска и зе́млю его́: начни́ наслѣ́довати, сотвори́ съ ни́мъ ра́ть дне́шнiй де́нь:

начина́й дая́ти тре́петъ тво́й и стра́хъ тво́й предъ лице́мъ всѣ́хъ язы́ковъ су́щихъ подъ небесе́мъ, и́же слы́шавше и́мя твое́ возмяту́тся, и болѣ́знь прiи́мутъ от лица́ твоего́.

И посла́хъ послы́ от пусты́ни Кедамо́ѳъ къ Сио́ну царю́ Есево́ню словесы́ ми́рными, глаго́ля:

да пройду́ сквозѣ́ зе́млю твою́: по пути́ пройду́, не совращу́ся ни на де́сно, ни на лѣ́во:

пи́щу на цѣнѣ́ да́си ми́, и я́мъ: и во́ду на цѣнѣ́ да́си ми́, и пiю́: то́чiю нога́ма мои́ма да прейду́:

я́коже сотвори́ша ми́ сы́нове Иса́вли живу́щiи въ Сии́рѣ и Моави́ти живу́щiи во Арои́рѣ, до́ндеже прейду́ Иорда́нъ на зе́млю, ю́же Госпо́дь Бо́гъ на́шъ дае́тъ на́мъ.

И не восхотѣ́ Сио́нъ ца́рь Есево́нь, да про́йдемъ сквозѣ́ его́, я́ко ожесточи́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ ду́хъ его́ и укрѣпи́ се́рдце его́, да преда́стся въ ру́цѣ твои́ я́коже во дне́шнiй де́нь.

И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: се́, нача́хъ предая́ти предъ лице́мъ твои́мъ Сио́на царя́ Есево́ня Аморре́йска и зе́млю его́, и начина́й наслѣ́дити зе́млю его́.

И изы́де Сио́нъ ца́рь Есево́нь проти́ву на́мъ са́мъ и вси́ лю́дiе его́ на бра́нь во Иа́ссу:

и предаде́ его́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ предъ лице́мъ на́шимъ въ ру́цѣ на́ши: и уби́хомъ его́, и сы́ны его́ и вся́ лю́ди его́:

и одержа́хомъ вся́ гра́ды его́ во о́но вре́мя, и разори́хомъ вся́къ гра́дъ, ктому́ и жены́ и́хъ и дѣ́ти и́хъ не оста́вихомъ жи́вы:

то́кмо ско́тъ плѣни́хомъ себѣ́, и коры́сти градо́въ взя́хомъ.

Изъ Арои́ра, и́же е́сть при у́стiи водоте́чи Арно́ни, и гра́дъ и́же е́сть въ де́бри, и да́же до горы́ Галаа́довы, не бы́сть гра́дъ уцѣлѣ́вый от на́съ: вся́ предаде́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ въ ру́цѣ на́ши:

то́кмо въ земли́ сыно́въ Амма́нихъ не приступа́хомъ ко всѣ́мъ прилежа́щымъ къ водоте́чи Иаво́ковѣ и ко градо́мъ и́же въ гора́хъ, я́коже повелѣ́ на́мъ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ.

Синодальный

Обзор странствований Израиля от Кадеса до победы над Сигоном, царем Аморрейским.

И обратились мы и отправились в пустыню к Чермному морю, как говорил мне Господь, и много времени ходили вокруг горы Сеира.

И сказал мне Господь, говоря:

полно вам ходить вокруг этой горы, обратитесь к северу;

и народу дай повеление и скажи: вы будете проходить пределы братьев ваших, сынов Исавовых, живущих на Сеире, и они убоятся вас; но остерегайтесь

начинать с ними войну, ибо Я не дам вам земли их ни на стопу ноги, потому что гору Сеир Я дал во владение Исаву;

пищу покупайте у них за серебро и ешьте; и воду покупайте у них за серебро и пейте;

ибо Господь, Бог твой, благословил тебя во всяком деле рук твоих, покровительствовал тебе во время путешествия твоего по великой [и страшной] пустыне сей; вот, сорок лет Господь, Бог твой, с тобою; ты ни в чем не терпел недостатка.

И шли мы мимо братьев наших, сынов Исавовых, живущих на Сеире, путем равнины, от Елафа и Ецион-Гавера, и поворотили, и шли к пустыне Моава.

И сказал мне Господь: не вступай во вражду с Моавом и не начинай с ними войны; ибо Я не дам тебе ничего от земли его во владение, потому что Ар отдал Я во владение сынам Лотовым;

прежде жили там Эмимы, народ великий, многочисленный и высокий, как сыны Енаковы,

и они считались между Рефаимами, как сыны Енаковы; Моавитяне же называют их Эмимами;

а на Сеире жили прежде Хорреи; но сыны Исавовы прогнали их и истребили их от лица своего и поселились вместо их – так, как поступил Израиль с землею наследия своего, которую дал им Господь;

итак встаньте и пройдите долину Заред. И прошли мы долину Заред.

С тех пор, как мы пошли в Кадес-Варни и как прошли долину Заред, минуло тридцать восемь лет, и у нас перевелся из среды стана весь род ходящих на войну, как клялся им Господь [Бог];

да и рука Господня была на них, чтоб истреблять их из среды стана, пока не вымерли.

Когда же перевелись все ходящие на войну и вымерли из среды народа,

тогда сказал мне Господь, говоря:

ты проходишь ныне мимо пределов Моава, мимо Ара,

и приблизился к Аммонитянам; не вступай с ними во вражду, и не начинай с ними войны, ибо Я не дам тебе ничего от земли сынов Аммоновых во владение, потому что Я отдал ее во владение сынам Лотовым;

и она считалась землею Рефаимов; прежде жили на ней Рефаимы; Аммонитяне же называют их Замзумимами;

народ великий, многочисленный и высокий, как сыны Енаковы, и истребил их Господь пред лицем их, и изгнали они их и поселились на месте их,

как Он сделал для сынов Исавовых, живущих на Сеире, истребив пред лицем их Хорреев, и они изгнали их, и поселились на месте их, и живут до сего дня;

и Аввеев, живших в селениях до самой Газы, Кафторимы, исшедшие из Кафтора, истребили и поселились на месте их.

Встаньте, отправьтесь и перейдите поток Арнон; вот, Я предаю в руку твою Сигона, царя Есевонского, Аморреянина, и землю его; начинай овладевать ею, и веди с ним войну;

с сего дня Я начну распространять страх и ужас пред тобою на народы под всем небом; те, которые услышат о тебе, вострепещут и ужаснутся тебя.

И послал я послов из пустыни Кедемоф к Сигону, царю Есевонскому, с словами мирными, чтобы сказать:

позволь пройти мне землею твоею; я пойду дорогою, не сойду ни направо, ни налево;

пищу продавай мне за серебро, и я буду есть, и воду для питья давай мне за серебро, и я буду пить, только ногами моими пройду –

так, как сделали мне сыны Исава, живущие на Сеире, и Моавитяне, живущие в Аре, доколе не перейду чрез Иордан в землю, которую Господь, Бог наш, дает нам.

Но Сигон, царь Есевонский, не согласился позволить пройти нам через свою землю, потому что Господь, Бог твой, ожесточил дух его и сердце его сделал упорным, чтобы предать его в руку твою, как это видно ныне.

И сказал мне Господь: вот, Я начинаю предавать тебе Сигона [царя Есевонского, Аморреянина,] и землю его; начинай овладевать землею его.

И Сигон [царь Есевонский] со всем народом своим выступил против нас на сражение к Яаце;

и предал его Господь, Бог наш, [в руки наши,] и мы поразили его и сынов его и весь народ его,

и взяли в то время все города его, и предали заклятию все города, мужчин и женщин и детей, не оставили никого в живых;

только взяли мы себе в добычу скот их и захваченное во взятых нами городах.

От Ароера, который на берегу потока Арнона, и от города, который на долине, до [горы] Галаада не было города, который был бы неприступен для нас: всё предал Господь, Бог наш, [в руки наши].

Только к земле Аммонитян ты не подходил, ни к местам [лежащим] близ потока Иавока, ни к городам [которые] на горе, ни ко всему, к чему не повелел [нам] Господь, Бог наш.

Английский (NKJV)

«Then we turned and journeyed into the wilderness of the Way of the Red Sea, as the LORD spoke to me, and we skirted Mount Seir for many days.

«And the LORD spoke to me, saying:

«You have skirted this mountain long enough; turn northward.

And command the people, saying, «You are about to pass through the territory of your brethren, the descendants of Esau, who live in Seir; and they will be afraid of you. Therefore watch yourselves carefully.

Do not meddle with them, for I will not give you any of their land, no, not so much as one footstep, because I have given Mount Seir to Esau as a possession.

You shall buy food from them with money, that you may eat; and you shall also buy water from them with money, that you may drink.

«For the LORD your God has blessed you in all the work of your hand. He knows your trudging through this great wilderness. These forty years the LORD your God has been with you; you have lacked nothing.»́

«And when we passed beyond our brethren, the descendants of Esau who dwell in Seir, away from the road of the plain, away from Elath and Ezion Geber, we turned and passed by way of the Wilderness of Moab.

Then the LORD said to me, «Do not harass Moab, nor contend with them in battle, for I will not give you any of their land as a possession, because I have given Ar to the descendants of Lot as a possession.»́

(The Emim had dwelt there in times past, a people as great and numerous and tall as the Anakim.

They were also regarded as giants, like the Anakim, but the Moabites call them Emim.

The Horites formerly dwelt in Seir, but the descendants of Esau dispossessed them and destroyed them from before them, and dwelt in their place, just as Israel did to the land of their possession which the LORD gave them.)

«»Now rise and cross over the Valley of the Zered.́ So we crossed over the Valley of the Zered.

And the time we took to come from Kadesh Barnea until we crossed over the Valley of the Zered was thirty-eight years, until all the generation of the men of war was consumed from the midst of the camp, just as the LORD had sworn to them.

For indeed the hand of the LORD was against them, to destroy them from the midst of the camp until they were consumed.

«So it was, when all the men of war had finally perished from among the people,

that the LORD spoke to me, saying:

«This day you are to cross over at Ar, the boundary of Moab.

And when you come near the people of Ammon, do not harass them or meddle with them, for I will not give you any of the land of the people of Ammon as a possession, because I have given it to the descendants of Lot as a possession.»́

(That was also regarded as a land of giants; giants formerly dwelt there. But the Ammonites call them Zamzummim,

a people as great and numerous and tall as the Anakim. But the LORD destroyed them before them, and they dispossessed them and dwelt in their place,

just as He had done for the descendants of Esau, who dwelt in Seir, when He destroyed the Horites from before them. They dispossessed them and dwelt in their place, even to this day.

And the Avim, who dwelt in villages as far as Gaza--the Caphtorim, who came from Caphtor, destroyed them and dwelt in their place.)

«»Rise, take your journey, and cross over the River Arnon. Look, I have given into your hand Sihon the Amorite, king of Heshbon, and his land. Begin to possess it, and engage him in battle.

This day I will begin to put the dread and fear of you upon the nations under the whole heaven, who shall hear the report of you, and shall tremble and be in anguish because of you.́

«And I sent messengers from the Wilderness of Kedemoth to Sihon king of Heshbon, with words of peace, saying,

«Let me pass through your land; I will keep strictly to the road, and I will turn neither to the right nor to the left.

You shall sell me food for money, that I may eat, and give me water for money, that I may drink; only let me pass through on foot,

just as the descendants of Esau who dwell in Seir and the Moabites who dwell in Ar did for me, until I cross the Jordan to the land which the LORD our God is giving us.́

«But Sihon king of Heshbon would not let us pass through, for the LORD your God hardened his spirit and made his heart obstinate, that He might deliver him into your hand, as it is this day.

«And the LORD said to me, «See, I have begun to give Sihon and his land over to you. Begin to possess it, that you may inherit his land.́

Then Sihon and all his people came out against us to fight at Jahaz.

And the LORD our God delivered him over to us; so we defeated him, his sons, and all his people.

We took all his cities at that time, and we utterly destroyed the men, women, and little ones of every city; we left none remaining.

We took only the livestock as plunder for ourselves, with the spoil of the cities which we took.

From Aroer, which is on the bank of the River Arnon, and from the city that is in the ravine, as far as Gilead, there was not one city too strong for us; the LORD our God delivered all to us.

Only you did not go near the land of the people of Ammon--anywhere along the River Jabbok, or to the cities of the mountains, or wherever the LORD our God had forbidden us.

Грузинский

Языки

გავბრუნდით და გავწიეთ უდაბნოსკენ მეწამული ზღვის გზით, როგორც მითხრა უფალმა. დიდხანს ვუარეთ სეყირის მთას.

ასე მითხრა უფალმა:

გეყოფათ ამ მთის შემოვლა. ჩრდილოეთისკენ გაბრუნდით.

ასე დაარიგე ხალხი: ახლა თქვენი ნათესავების, ესავიანთა, სეყირის მკვიდრთა საზღვარზე მოგიწევთ გავლა. მათ შეეშინდებათ თქვენი, თქვენ კი ძალზე ფრთხილად იყავით.

ნუ წაეკიდებით მათ, რადგან ფეხის ერთ დაბიჯებასაც არ მოგცემთ მათი ქვეყნიდან, რადგან ესავს მივეცი სამკვიდროდ სეყირის მთა.

საჭმელი შეიძინეთ მათგან ვერცხლით და ჭამეთ, წყალიც იყიდეთ მათგან ვერცხლით და სვით.

რადგან უფალმა, შენმა ღმერთმა, გაკურთხა ყველა საქმეში, უწყოდა შენი გზა-სავალი ამ დიდ უდაბნოში. ეს ორმოცი წელიწადი შენთან არის უფალი და არაფერი მოგკლებია.

ჩავუარეთ ჩვენს ნათესავებს, ესავიანებს, სეყირის მკვიდრთ, ყორაბას გზით, ელათიდან და ელიონ-გაბერიდან. მერე გავბრუნდით და მოაბის უდაბნოს გზას დავადექით.

მითხრა უფალმა: ნუ გადაემტერები მოაბს და ნუ გამართავ ომს, რადგან არ მომიცია თქვენთვის სამკვიდრო მათი ქვეყნიდან, რადგან ყარი ლოტის შთამომავლებს მივეცი სამკვიდროდ.

ადრე იქ ემიელები ცხოვრობდნენ - დიდი, მრავალრიცხოვანი და ტანმაღალი ხალხი ყანაკელებთა მსგავსად.

რეფაიმებად ითვლებოდნენ ისინიც. ისევე როგორც ყანაკელები, მაგრამ მოაბელები ემიელებს უწოდებდნენ მათ.

წინათ სეყირში ხორიელები ცხოვრობდნენ, მაგრამ ესავიანებმა აჰყარეს ისინი და გადააშენეს და დამკვიდრდნენ მათ ნაცვლად, როგორც მოექცა ისრაელი თავის სამკვიდრებელ ქვეყანას, რომელიც მისცა მას უფალმა.

ახლა ადექით და გადადით ზარედის ხევს. ჩვენც გადავედით ზარედის ხევს.

ოცდათვრამეტი წელი მოეუნდით კადეშ-ბარნეადან ზარედის ხევამდე მისვლას და ამასობაში გაწყდა ბანაკში მებრძოლთა მთელი თაობა, როგორც დაფიცებული ჰქონდა მათთვის უფალს.

უფლის ხელიც იყო მათზე, რომ სრულებით გამწყდარიყვნენ ბანაკში, ვიდრე არ გაწყდნენ.

როცა მთლიანად გაწყდნენ მებრძოლები ერში,

ასე მელაპარაკა მე უფალი:

ახლა შენ გადიხარ მოაბის საზღვრებიდან, ქალაქ ყართან,

და უახლოედები ყამონელთა ადგილებს. ნუ უმტრობთ მათ და ნუ წაეკიდებით, რადგან არ გაძლევ ყამონელთა ქვეყნის ადგილებს სამკვიდროდ, რადგან ლოტიანთათვის მაქვს მიცემული სამკვიდროდ.

ისიც რეფაიმთა ქვეყნად ითვლება, წინათ რეფაიმები ცხოვრობდნენ იქ. ამონელნი კი ზამ-ზუმიელებს უწოდებენ მათ.

დიდი, მრავალრიცხოვანი და ტანმაღალი ხალხი იყო ყანაკელებივით. გაწყვიტა ისინი უფალმა მათ წინაშე. აჰყარეს ისინი და მათ ადგილას დასახლდნენ.

ასევე უყო ესავიანებს, სეყირის მკვიდრთ, რომელთ წინაშეც გაწყვიტა ხორიელები. აჰყარეს ისინი და დღემდე მათ ადგილას ცხოვრობენ.

გაწყვიტეს ყავიელები, რომლებიც ცხოვრობდნენ დაბებში დაზამდე, ქაფთორელები, რომლებიც ქაფთორიდან გამოვიდნენ, და დასახლდნენ მათ ადგილას.

ადექით, გასწიეთ და გადალახეთ არნონის ხევი. იცოდე, შენს ხელთ ჩამიგდია სიხონი, ეშბონის მეფე, ამორეველი და მისი ქვეყანა. დაიწყე დამკვიდრება. ბრძოლა გაუმართე მას.

დღეიდან შიშსა და ძრწოლას მოვგვრი თქვენით ხალხებს ცისქვეშეთში. ვინც კი გაიგებს შენს ამბავს, შიშის ზარი დაეცემა ყველას.

გავუგზავნე მოციქულები კედემოთის უდაბნოდან სიხონს, ხეშბონის მეფეს და დავაბარე სათქმელად სამშვიდობო სიტყვები.

გამატარე შენს ქვეყანაზე, მხოლოდ გზებზე ვივლი, არც მარჯვნივ გადავუხვევ, არც მარცხნივ-მეთქი.

საჭმელი მომყიდე ვერცხლზე და შევჭამ, წყალიც ვერცხლზე მომეცი და დავლევ. მხოლოდ ჩემი ფეხით გავივლი-მეთქი;

ისევე, როგორც მომექცნენ ესავიანები, სეყირის მკვიდრნი, და მოაბელები, ყარის მკვიდრნი, ვიდრე იორდანეს გაღმა გავიდოდე იმ ქვეყანაში, რომელსაც გვაძლევს უფალი, ჩვენი ღმერთი.

მაგრამ არ გაგვატარა სიხონმა, ხეშბონის მეფემ, რადგან გაუსასტიკა სული უფალმა, შენმა ღმერთმა, და გული გაუქვავა, რომ თქვენს ხელში ჩაეგდო იგი, როგორც დღეს ხედავ.

მითხრა უფალმა: იცოდე, უკვე დავიწყე სიხონისა და მისი ქვეყნის შენთვის მოცემა: შეუდექი მისი ქვეყნის დასაკუთრებას.

გამოვიდა სიხონი მთელი თავისი ხალხით იაჰცაში ჩვენს წინააღმდეგ საბრძოლველად.

ხელში ჩაგვაგდებინა იგი უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა, და ჩვენც დავამარცხეთ იგი, მისი შვილები და მთელი მისი ხალხი.

მაშინ დავიპყარით მისი ყველა ქალაქი, ავაოხრეთ ქალაქები და გავწყვიტეთ მცხოვრებნი დიდიან-პატარიანა. არავინ დაგვიტოვებია ცოცხალი.

ოღონდ საქონელი წამოვასხით და სხვა ნადავლიც წამოვიღეთ დაპყრობილი ქალაქებიდან.

ყაროყერიდან, რომელიც არნონის ხევზე მდებარერს, და ხეობის ქალაქიდან გალაადამდე არ შეგვხვედრია ქალაქი, მიუდგომელი რომ ყოფილიყო ჩვენთვის. ყველაფერი მოგვცა უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა.

ოღონდ არ მიდგომიხარ ყამონიანთა ქვეყანას, იაკობის ხევის ნაპირებს, მთის ქალაქებს და ყველა იმ ადგილს, რომლის აღებაც აგვიკრძალა უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა.