И ны́нѣ, Изра́илю, послу́шай оправда́нiй и судо́въ, ели́ка а́зъ учу́ ва́съ дне́сь дѣ́лати, да поживете́ и умно́житеся, и вше́дше наслѣ́дите зе́млю, ю́же Госпо́дь Бо́гъ оте́цъ ва́шихъ дае́тъ ва́мъ въ наслѣ́дiе:

да не приложите́ къ словеси́, е́же а́зъ заповѣ́даю ва́мъ, ниже́ да отъи́мете от него́: сохрани́те за́повѣди Го́спода Бо́га на́шего, ели́ка а́зъ заповѣ́даю ва́мъ дне́сь.

О́чи ва́ши ви́дѣша вся́, ели́ка сотвори́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ Веельфего́ру: я́ко вся́къ человѣ́къ и́же и́де вслѣ́дъ Веельфего́ра, потреби́ его́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ от ва́съ:

вы́ же, прилѣжа́щiи Го́сподеви Бо́гу ва́шему, живете́ вси́ до дне́сь:

ви́дите, показа́хъ ва́мъ оправда́нiя и суды́, я́коже заповѣ́да мнѣ́ Госпо́дь Бо́гъ мо́й сотвори́ти си́це на земли́, въ ню́же вы́ и́дете та́мо, наслѣ́дити ю́:

и сохрани́те, и сотвори́те, я́ко сiя́ прему́дрость ва́ша и смышле́нiе предъ всѣ́ми язы́ки, ели́цы а́ще услы́шатъ вся́ оправда́нiя сiя́ и реку́тъ: се́, лю́дiе прему́дрiи и умѣ́телны: язы́къ вели́кiй се́й.

Кі́й бо язы́къ та́ко ве́лiй, ему́же е́сть бо́гъ, приближа́яйся ему́, я́ко Госпо́дь Бо́гъ на́шъ во всѣ́хъ, въ ни́хже а́ще призове́мъ Его́?

И кі́й язы́къ вели́къ, ему́же су́ть оправда́нiя и суды́ пра́вы по всему́ зако́ну сему́, его́же а́зъ даю́ предъ ва́ми дне́сь?

Вонми́ себѣ́ и снабди́ ду́шу твою́ зѣло́, и не забу́ди всѣ́хъ слове́съ, я́же ви́дѣста о́чи твои́, и да не отсту́пятъ от се́рдца твоего́ вся́ дни́ живота́ твоего́: и да наста́виши сы́ны твоя́ и сы́ны сыно́въ твои́хъ,

въ де́нь въ о́ньже стоя́сте предъ Го́сподемъ Бо́гомъ ва́шимъ въ Хори́вѣ въ де́нь собра́нiя, егда́ рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: собери́ ко Мнѣ́ лю́ди, и да слы́шатъ словеса́ Моя́, да науча́тся боя́тися Мене́ вся́ дни́, въ ня́же сі́и живу́тъ на земли́, и сы́ны своя́ да науча́тъ.

И прiидо́сте, и ста́сте подъ горо́ю: и гора́ горя́ше огне́мъ да́же до небесе́, тма́, мра́къ, и ви́хръ.

И глаго́ла Госпо́дь къ ва́мъ на горѣ́ изъ среды́ огня́: гла́съ слове́съ Его́ вы́ слы́шасте, и о́браза не ви́дѣсте, то́кмо гла́съ:

и возвѣсти́ ва́мъ завѣ́тъ Сво́й, его́же заповѣ́да ва́мъ твори́ти, де́сять слове́съ, и написа́ я́ на двои́хъ скрижа́лехъ ка́менныхъ:

и мнѣ́ заповѣ́да Госпо́дь во вре́мя о́но, научи́ти ва́съ оправда́ниемъ и суда́мъ, твори́ти ва́мъ я́ на земли́, въ ню́же вы́ вхо́дите та́мо наслѣ́дити ю́.

И снабди́те ду́шы своя́ зѣло́, я́ко не ви́дѣсте вся́каго подо́бiя въ де́нь, въ о́ньже глаго́ла Госпо́дь къ ва́мъ въ горѣ́ Хори́вѣ изъ среды́ огня́:

не беззако́ннуйте, и не сотвори́те себѣ́ сами́мъ подо́бiя ва́янна, вся́каго о́браза подо́бiя му́жеска по́ла или́ же́нска:

и подо́бiя вся́каго скота́, и́же е́сть на земли́, подо́бiя вся́кiя пти́цы перна́тыя, подъ небесе́мъ паря́щiя:

подо́бiя вся́каго га́да, и́же плѣ́жетъ по земли́: подо́бiя вся́кiя ры́бы, ели́ки су́ть въ вода́хъ подъ земле́ю:

да не когда́ воззрѣ́въ на не́бо и ви́дѣвъ со́лнце и луну́ и звѣ́зды, и всю́ красоту́ небе́сную, прельсти́вся поклони́шися и́мъ и послу́жиши и́мъ, я́же раздѣли́ Госпо́дь Бо́гъ тво́й всѣ́мъ язы́комъ, и́же подъ небесе́мъ.

Ва́съ же взя́ Госпо́дь Бо́гъ и изведе́ ва́съ от пе́щи желѣ́зны изъ Еги́пта, да бу́дете Ему́ лю́дiе въ жре́бiй, я́коже въ дне́шнiй де́нь.

И Госпо́дь Бо́гъ разгнѣ́вася на мя́ о словесѣ́хъ ва́шихъ, и кля́тся, да не прейду́ Иорда́на сего́ и да не вни́ду въ зе́млю, ю́же Госпо́дь Бо́гъ тво́й дае́тъ тебѣ́ въ наслѣ́дiе:

а́зъ бо умру́ въ се́й земли́, и не прейду́ Иорда́на сего́, вы́ же пре́йдете и наслѣ́дите зе́млю благу́ю сiю́.

Вонми́те вы́, да не когда́ забу́дете завѣ́та Го́спода Бо́га ва́шего, его́же завѣща́ къ ва́мъ, и да не сотворите́ са́ми себѣ́ изва́янна подо́бiя всѣ́хъ, я́же заповѣ́да тебѣ́ Госпо́дь Бо́гъ тво́й,

я́ко Госпо́дь Бо́гъ тво́й о́гнь потребля́яй е́сть, Бо́гъ ревни́тель.

А́ще же роди́ши сы́ны и сы́ны сыно́въ твои́хъ, и уме́длите на земли́, и возбеззако́ннуете, и сотворите́ изва́янно подо́бiе вся́каго, и сотворите́ зло́е предъ Го́сподемъ Бо́гомъ ва́шимъ, е́же раздражи́ти Его́,

засвидѣ́телствую ва́мъ дне́сь небесе́мъ и земле́ю, я́ко па́губою поги́бнете от земли́, на ню́же вы́ прехо́дите чрезъ Иорда́нъ та́мо наслѣ́дити ю́: не пребу́дете мно́го дні́й на не́й, но потребле́нiемъ потребите́ся:

и разсы́плетъ вы́ Госпо́дь во всѣ́хъ язы́цѣхъ, и оста́нетеся ма́ли число́мъ во язы́цѣхъ, въ ня́же введе́тъ вы́ Госпо́дь та́мо,

и послу́жите та́мо бого́мъ ины́мъ, дѣло́мъ ру́къ человѣ́ческихъ, дре́ву и ка́менiю, и́же не у́зрятъ и не услы́шатъ, ни ядя́тъ, ни обоня́ютъ:

и взы́щете та́мо Го́спода Бо́га ва́шего, и обря́щете Его́, егда́ взы́щете Его́ от всего́ ва́шего се́рдца и от всея́ души́ ва́шея въ ско́рби ва́шей.

И пости́гнутъ тя́ вся́ сiя́ словеса́ въ послѣ́дняя дни́, и обрати́шися къ Го́сподеви Бо́гу твоему́, и услы́шиши гла́съ Его́,

я́ко Бо́гъ ще́дръ и милосе́рдъ Госпо́дь Бо́гъ тво́й, не оста́витъ тебе́, ниже́ потреби́тъ тебе́, не забу́детъ завѣ́та оте́цъ твои́хъ, и́мже кля́тся и́мъ.

Вопроси́те дні́й пе́рвыхъ, бы́вшихъ пре́жде ва́съ, от дне́ въ о́ньже сотвори́ Бо́гъ человѣ́ка на земли́, и от кра́я небесе́ да́же до кра́я небесе́, а́ще бы́сть по словеси́ вели́кому сему́, а́ще слы́шано бы́сть сицево́:

а́ще [кі́й] язы́къ слы́ша гла́съ Бо́га жива́го глаго́люща от среды́ огня́, и́мже о́бразомъ слы́шалъ еси́ ты́, и жи́въ бы́лъ еси́:

а́ще искуси́ бо́гъ вше́дъ взя́ти себѣ́ язы́къ от среды́ язы́ка искуше́нiемъ, и зна́менiи и чудесы́, и бра́нiю и руко́ю си́льною, и мы́шцею высо́кою и видѣ́нiи вели́кими, по всему́ ели́ко сотвори́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ во Еги́птѣ предъ тобо́ю зря́щимъ,

я́ко да разумѣ́еши ты́, я́ко Госпо́дь Бо́гъ тво́й се́й Бо́гъ е́сть, и нѣ́сть ра́звѣ Его́.

От небесе́ слы́шанъ сотвори́ тебѣ́ гла́съ Сво́й, е́же научи́ти тя́, и на земли́ показа́ тебѣ́ о́гнь Сво́й вели́кiй, и глаго́лы Его́ слы́шалъ еси́ изъ среды́ огня́:

зане́же возлюби́ отцы́ твоя́, избра́ сѣ́мя и́хъ по ни́хъ ва́съ, и изведе́ тя Са́мъ си́лою Свое́ю вели́кою изъ Еги́пта

потреби́ти язы́ки вели́кiя и крѣпча́йшыя тебе́ предъ лице́мъ твои́мъ, ввести́ тя, да́ти тебѣ́ зе́млю и́хъ въ наслѣ́дiе, я́коже и́маши дне́сь.

И увѣ́си дне́сь, и обрати́шися умо́мъ, я́ко Госпо́дь Бо́гъ тво́й Се́й Бо́гъ на небеси́ горѣ́ и на земли́ до́лу, и нѣ́сть ра́звѣ Его́,

и да сохрани́ши за́повѣди Его́ и оправда́нiя Его́, ели́ка а́зъ заповѣ́даю тебѣ́ дне́сь, да бла́го тебѣ́ бу́детъ и сыно́мъ твои́мъ по тебѣ́, я́ко да бу́дете долголѣ́тни на земли́, ю́же Госпо́дь Бо́гъ тво́й дае́тъ тебѣ́ вся́ дни́.

Тогда́ отдѣли́ Моисе́й три́ гра́ды объ ону́ страну́ Иорда́на на восто́къ со́лнца,

е́же убѣга́ти та́мо убі́йцѣ, и́же а́ще убiе́тъ бли́жняго не вѣ́дый, и се́й не ненави́дя его́ пре́жде вчера́ и тре́тiяго дне́, и да вбѣ́гнетъ во еди́нъ гра́дъ от си́хъ и жи́въ бу́детъ:

Восо́ръ въ пусты́ни въ земли́ се́лнѣй Руви́му, и Раммо́ѳъ въ Галаа́дѣ Га́дду, и Гавло́нъ въ Васа́нѣ Манассі́и.

Се́й зако́нъ, его́же предложи́ Моисе́й предъ сы́ны Изра́илтескими:

сiя́ свидѣ́нiя и оправда́нiя и суды́, ели́ка глаго́ла Моисе́й сыно́мъ Изра́илевымъ въ пусты́ни, изше́дшымъ и́мъ изъ земли́ Еги́петскiя,

объ о́нъ по́лъ Иорда́на, въ де́бри, бли́зъ до́му Фого́рова, въ земли́ Сио́на царя́ Аморре́йска, и́же живя́ше во Есево́нѣ, его́же изби́ Моисе́й и сы́нове Изра́илевы, изше́дшымъ и́мъ изъ земли́ Еги́петскiя.

И наслѣ́диша зе́млю его́ и зе́млю О́га царя́ Васа́нска, дву́ царе́й Аморре́йскихъ, и́же бя́ху объ о́нъ по́лъ Иорда́на на восто́къ со́лнца,

от Арои́ра, и́же е́сть во у́стiи водоте́чи Арно́ни и у горы́ Сiо́на, я́же е́сть Аермо́нъ,

всю́ а́раву объ ону́ страну́ Иорда́на, на восто́къ со́лнца подъ асидо́ѳомъ Те́санымъ.

Вонми́, небо, и возглаго́лю, и да слы́шитъ земля́ глаго́лы у́стъ мои́хъ,

да ча́ется я́ко до́ждь вѣща́нiе мое́, и да сни́дутъ я́ко роса́ глаго́ли мои́, я́ко ту́ча на тро́скотъ и я́ко и́ней на сѣ́но:

я́ко и́мя Госпо́дне призва́хъ, дади́те вели́чiе Бо́гу на́шему.

Бо́гъ, и́стинна дѣла́ Его́, и вси́ путiе́ Его́ су́дъ: Бо́гъ вѣ́ренъ, и нѣ́сть непра́вды въ Не́мъ: пра́веденъ и преподо́бенъ Госпо́дь.

Согрѣши́ша, не Того́ ча́да поро́чная: ро́де стропти́вый и развраще́нный,

сiя́ ли Го́сподеви воздаете́, сі́и лю́дiе бу́iи и не му́дри? Не Са́мъ ли се́й Оте́цъ тво́й стяжа́ тя, и сотвори́ тя, и созда́ тя?

Помяни́те дни́ вѣ́чныя, разумѣ́йте лѣ́та ро́да родо́въ: вопроси́ отца́ твоего́, и возвѣсти́тъ тебѣ́, ста́рцы твоя́, и реку́тъ тебѣ́.

Егда́ раздѣля́ше Вы́шнiй язы́ки, я́ко разсѣ́я сы́ны Ада́мовы, поста́ви предѣ́лы язы́ковъ по числу́ а́нгелъ Бо́жiихъ,

и бы́сть ча́сть Госпо́дня, лю́дiе Его́ Иа́ковъ, у́же наслѣ́дiя Его́ Изра́иль:

удовли́ его́ въ пусты́ни, въ жа́жди зно́я въ безво́днѣ: обы́де его́ и наказа́ его́, и сохрани́ его́ я́ко зѣ́ницу о́ка:

я́ко оре́лъ покры́ гнѣздо́ свое́, и на птенцы́ своя́ возжелѣ́: просте́ръ крилѣ́ свои́ и прiя́тъ и́хъ, и подъя́тъ и́хъ на ра́му свое́ю.

Госпо́дь еди́нъ вожда́ше и́хъ, и не бѣ́ съ ни́ми бо́гъ чу́ждь:

возведе́ я́ на си́лу земли́, насы́ти и́хъ жи́тъ се́лныхъ: сса́ша ме́дъ изъ ка́мене и еле́й от тве́рда ка́мене,

ма́сло кра́вiе и млеко́ о́вчее съ ту́комъ а́гнчимъ и о́внимъ сыно́въ ю́нчихъ и ко́злихъ, съ ту́комъ пшени́чнымъ, и кро́вь гро́здову пiя́ху вино́.

И яде́ Иа́ковъ и насы́тися, и отве́ржеся возлю́бленный: уты́, утолстѣ́, разширѣ́: и оста́ви Бо́га сотво́ршаго его́, и отступи́ от Бо́га Спа́са своего́.

Прогнѣ́ваша Мя́ о чужди́хъ, и въ ме́рзостехъ свои́хъ преогорчи́ша Мя́.

Пожро́ша бѣсово́мъ, а не Бо́гу, бого́мъ, и́хже не вѣ́дѣша: но́ви и секра́ти {неда́вни} прiидо́ша, и́хже не вѣ́дѣша отцы́ и́хъ.

Бо́га ро́ждшаго тя́ оста́вилъ еси́ и забы́лъ еси́ Бо́га пита́ющаго тя́.

И ви́дѣ Госпо́дь, и возревнова́, и раздражи́ся за гнѣ́въ сыно́въ и́хъ и дще́рей,

и рече́: отвращу́ лице́ Мое́ от ни́хъ и покажу́, что́ бу́детъ и́мъ напослѣ́докъ, я́ко ро́дъ развраще́нъ е́сть, сы́нове, и́мже нѣ́сть вѣ́ры въ ни́хъ:

ті́и раздражи́ша Мя́ не о бо́зѣ, прогнѣ́ваша Мя́ во и́долѣхъ свои́хъ: и А́зъ раздражу́ и́хъ не о язы́цѣ, о язы́цѣ же неразу́мливѣ прогнѣ́ваю и́хъ:

я́ко о́гнь возгори́тся от я́рости Моея́, разжже́тся до а́да преиспо́дняго, снѣ́стъ зе́млю и жи́та ея́, попали́тъ основа́нiя го́ръ:

соберу́ на ни́хъ зла́я, и стрѣ́лы Моя́ сконча́ю въ ни́хъ:

та́юще гла́домъ и снѣ́дiю пти́цъ, и го́рбъ неисцѣ́ленъ: зу́бы звѣрі́й послю́ въ ня́, съ я́ростiю пресмыка́ющихся по земли́:

отвнѣ́ обезча́дитъ и́хъ ме́чь, и от хра́мовъ и́хъ стра́хъ: ю́ноша съ дѣ́вою, ссу́щее съ соверше́ннымъ ста́рцемъ.

Рѣ́хъ: разсѣ́ю и́хъ, уста́влю же от человѣ́къ па́мять и́хъ:

то́кмо за гнѣ́въ враго́въ, да не долголѣ́тствуютъ, и да не наля́гутъ супоста́ти, да не реку́тъ: рука́ на́ша высока́, и не Госпо́дь сотвори́ сiя́ вся́:

я́ко язы́къ погуби́вый совѣ́тъ е́сть, и нѣ́сть въ ни́хъ худо́жества, не смы́слиша разумѣ́ти:

сiя́ вся́ да прiи́мутъ во гряду́щее лѣ́то.

Ка́ко пожене́тъ еди́нъ ты́сящы, и два́ дви́гнета тмы́, а́ще не Бо́гъ отдаде́ и́хъ, и Госпо́дь предаде́ и́хъ?

Не су́ть бо бо́зи и́хъ, я́ко Бо́гъ на́шъ: врази́ же на́ши неразу́мливи.

От виногра́довъ бо Cодо́мскихъ виногра́дъ и́хъ, и розга́ и́хъ от Гомо́рры: гро́здъ и́хъ гро́здъ же́лчи, гро́здъ го́рести и́хъ:

я́рость змие́въ вино́ и́хъ, и я́рость а́спидовъ неисцѣ́льна.

Не сiя́ ли вся́ собра́шася у Мене́ и запечатлѣ́шася въ сокро́вищахъ Мои́хъ?

Въ де́нь отмще́нiя возда́мъ, во вре́мя егда́ соблазни́тся нога́ и́хъ: я́ко бли́зъ де́нь поги́бели и́хъ, и предстоя́тъ гото́вая ва́мъ:

я́ко суди́ти и́мать Госпо́дь лю́демъ Свои́мъ, и о рабѣ́хъ Свои́хъ умоле́нъ бу́детъ: ви́дѣ бо и́хъ разсла́бленны и иста́явшя во вре́мя и изнемо́гшя.

И рече́ Госпо́дь: гдѣ́ су́ть бо́зи и́хъ, на ни́хже упова́ша,

и́хже ту́къ же́ртвъ и́хъ ядя́сте, и пiя́сте вино́ тре́бъ и́хъ? Да воскре́снутъ и помо́гутъ ва́мъ, и бу́дутъ ва́мъ покрови́тели.

Ви́дите, ви́дите, я́ко А́зъ е́смь, и нѣ́сть Бо́гъ ра́звѣ Мене́: А́зъ убiю́ и жи́ти сотворю́: поражу́ и А́зъ исцѣлю́, и нѣ́сть и́же и́зметъ от руку́ Мое́ю:

я́ко воздви́гну на небо ру́ку Мою́, и клену́ся десни́цею Мое́ю, и реку́: живу́ А́зъ во вѣ́ки:

я́ко поострю́ я́коже мо́лнiю ме́чь Мо́й, и прiи́метъ су́дъ рука́ Моя́, и возда́мъ ме́сть враго́мъ и ненави́дящымъ Мя́ возда́мъ:

упою́ стрѣ́лы Моя́ от кро́ве, и ме́чь Мо́й снѣ́стъ мяса́ от кро́ве я́звеныхъ и плѣне́нiя, от гла́въ князе́й язы́ческихъ.

Возвесели́теся, небеса́, ку́пно съ Ни́мъ, и да покло́нятся Ему́ вси́ А́нгели Бо́жiи: возвесели́теся, язы́цы, съ людьми́ Его́, и да укрѣпя́тся Ему́ вси́ сы́нове Бо́жiи: я́ко кро́вь сыно́въ Свои́хъ отмща́етъ и отмсти́тъ, и возда́стъ ме́сть враго́мъ и ненави́дящымъ Его́ возда́стъ: и очи́ститъ Госпо́дь зе́млю люді́й Свои́хъ.

И написа́ Моисе́й пѣ́снь сiю́ въ то́й де́нь, и научи́ е́й сы́ны Изра́илевы: и вни́де Моисе́й къ лю́демъ и глаго́ла вся́ словеса́ зако́на сего́ во у́шы лю́демъ, са́мъ и Иису́съ Нави́нъ.

И сконча́ Моисе́й глаго́ля словеса́ сiя́ вся́ всему́ Изра́илю,

и рече́ къ ни́мъ: внемли́те се́рдцемъ ва́шимъ вся́ словеса́ сiя́, я́же а́зъ засвидѣ́телствую ва́мъ дне́сь, я́же да заповѣ́сте сыно́мъ ва́шымъ, храни́ти и твори́ти вся́ словеса́ зако́на сего́,

я́ко не тще́тно сло́во сiе́ ва́мъ, зане́ сiя́ жи́знь ва́ша, и ра́ди сло́ва сего́ до́лги дни́ бу́дете на земли́, на ню́же вы́ прехо́дите Иорда́нъ та́мо наслѣ́дити ю́.

И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю въ де́нь се́й, глаго́ля:

взы́ди на го́ру Авари́мъ, сiя́ гора́ Нава́въ, я́же е́сть въ земли́ Моа́вли пря́мо Иерихо́ну, и ви́ждь зе́млю Ханаа́ню, ю́же а́зъ даю́ сыно́мъ Изра́илевымъ во обдержа́нiе:

и сконча́йся та́мо на горѣ́, на ню́же восхо́диши, и приложи́ся къ лю́демъ твои́мъ, я́коже у́мре Ааро́нъ бра́тъ тво́й на горѣ́ О́ръ и приложи́ся къ лю́демъ свои́мъ:

поне́же не покори́стеся словеси́ Моему́ въ сынѣ́хъ Изра́илевыхъ у воды́ пререка́нiя Ка́дисъ въ пусты́ни Си́нъ, поне́же не освяти́сте Мене́ въ сынѣ́хъ Изра́илевыхъ:

я́ко пря́мо у́зриши зе́млю, и та́мо не вни́деши, ю́же даю́ сыно́мъ Изра́илевымъ.

Синодальный

1 Моисей увещевает народ исполнять заповеди Божии и избегать идолопоклонства; 41 назначает три города убежища на восток от Иордана; 44 предисловие ко второй речи Моисея, следующей за этим.

Итак, Израиль, слушай постановления и законы, которые я [сегодня] научаю вас исполнять, дабы вы были живы [и размножились], и пошли и наследовали ту землю, которую Господь, Бог отцов ваших, дает вам [в наследие];

не прибавляйте к тому, что я заповедую вам, и не убавляйте от того; соблюдайте заповеди Господа, Бога вашего, которые я вам [сегодня] заповедую.

Глаза ваши видели [все], что сделал Господь [Бог наш] с Ваал-Фегором: всякого человека, последовавшего Ваал-Фегору, истребил Господь, Бог твой, из среды тебя;

а вы, прилепившиеся к Господу, Богу вашему, живы все доныне.

Вот, я научил вас постановлениям и законам, как повелел мне Господь, Бог мой, дабы вы так поступали в той земле, в которую вы вступаете, чтоб овладеть ею;

итак храните и исполняйте их, ибо в этом мудрость ваша и разум ваш пред глазами народов, которые, услышав о всех сих постановлениях, скажут: только этот великий народ есть народ мудрый и разумный.

Ибо есть ли какой великий народ, к которому боги его были бы столь близки, как близок к нам Господь, Бог наш, когда ни призовем Его?

и есть ли какой великий народ, у которого были бы такие справедливые постановления и законы, как весь закон сей, который я предлагаю вам сегодня?

Только берегись и тщательно храни душу твою, чтобы тебе не забыть тех дел, которые видели глаза твои, и чтобы они не выходили из сердца твоего во все дни жизни твоей; и поведай о них сынам твоим и сынам сынов твоих, –

о том дне, когда ты стоял пред Господом, Богом твоим, при Хориве, [в день собрания,] и когда сказал Господь мне: собери ко Мне народ, и Я возвещу им слова Мои, из которых они научатся бояться Меня во все дни жизни своей на земле и научат сыновей своих.

Вы приблизились и стали под горою, а гора горела огнем до самых небес, и была тьма, облако и мрак.

И говорил Господь к вам [на горе] из среды огня; глас слов [Его] вы слышали, но образа не видели, а только глас;

и объявил Он вам завет Свой, который повелел вам исполнять, десятословие, и написал его на двух каменных скрижалях;

и повелел мне Господь в то время научить вас постановлениям и законам, дабы вы исполняли их в той земле, в которую вы входите, чтоб овладеть ею.

Твердо держите в душах ваших, что вы не видели никакого образа в тот день, когда говорил к вам Господь на [горе] Хориве из среды огня,

дабы вы не развратились и не сделали себе изваяний, изображений какого-либо кумира, представляющих мужчину или женщину,

изображения какого-либо скота, который на земле, изображения какой-либо птицы крылатой, которая летает под небесами,

изображения какого-либо [гада,] ползающего по земле, изображения какой-либо рыбы, которая в водах ниже земли;

и дабы ты, взглянув на небо и увидев солнце, луну и звезды [и] все воинство небесное, не прельстился и не поклонился им и не служил им, так как Господь, Бог твой, уделил их всем народам под всем небом.

А вас взял Господь [Бог] и вывел вас из печи железной, из Египта, дабы вы были народом Его удела, как это ныне видно.

И Господь [Бог] прогневался на меня за вас, и клялся, что я не перейду за Иордан и не войду в ту добрую землю, которую Господь, Бог твой, дает тебе в удел;

я умру в сей земле, не перейдя за Иордан, а вы перейдете и овладеете тою доброю землею.

Берегитесь, чтобы не забыть вам завета Господа, Бога вашего, который Он поставил с вами, и чтобы не делать себе кумиров, изображающих что-либо, как повелел тебе Господь, Бог твой;

ибо Господь, Бог твой, есть огнь поядающий, Бог ревнитель.

Если же родятся у тебя сыны и сыны у сынов [твоих], и, долго жив на земле, вы развратитесь и сделаете изваяние, изображающее что-либо, и сделаете зло сие пред очами Господа, Бога вашего, и раздражите Его,

то свидетельствуюсь вам сегодня небом и землею, что скоро потеряете землю, для наследования которой вы переходите за Иордан; не пробудете много времени на ней, но погибнете;

и рассеет вас Господь по [всем] народам, и останетесь в малом числе между народами, к которым отведет вас Господь;

и будете там служить [другим] богам, сделанным руками человеческими из дерева и камня, которые не видят и не слышат, и не едят и не обоняют.

Но когда ты взыщешь там Господа, Бога твоего, то найдешь [Его], если будешь искать Его всем сердцем твоим и всею душею твоею.

Когда ты будешь в скорби, и когда все это постигнет тебя в последствие времени, то обратишься к Господу, Богу твоему, и послушаешь гласа Его.

Господь, Бог твой, есть Бог [благий и] милосердый; Он не оставит тебя и не погубит тебя, и не забудет завета с отцами твоими, который Он клятвою утвердил им.

Ибо спроси у времен прежних, бывших прежде тебя, с того дня, в который сотворил Бог человека на земле, и от края неба до края неба: бывало ли что-нибудь такое, как сие великое дело, или слыхано ли подобное сему?

слышал ли [какой] народ глас Бога [живаго], говорящего из среды огня, и остался жив, как слышал ты?

или покушался ли какой бог пойти, взять себе народ из среды другого народа казнями, знамениями и чудесами, и войною, и рукою крепкою, и мышцею высокою, и великими ужасами, как сделал для вас Господь, Бог ваш, в Египте пред глазами твоими?

Тебе дано видеть это, чтобы ты знал, что только Господь [Бог твой] есть Бог, [и] нет еще кроме Его;

с неба дал Он слышать тебе глас Свой, дабы научить тебя, и на земле показал тебе великий огнь Свой, и ты слышал слова Его из среды огня;

и так как Он возлюбил отцов твоих и избрал [вас,] потомство их после них, то и вывел тебя Сам великою силою Своею из Египта,

чтобы прогнать от лица твоего народы, которые больше и сильнее тебя, и ввести тебя и дать тебе землю их в удел, как это ныне видно.

Итак знай ныне и положи на сердце твое, что Господь [Бог твой] есть Бог на небе вверху и на земле внизу, [и] нет еще [кроме Его];

и храни постановления Его и заповеди Его, которые я заповедую тебе ныне, чтобы хорошо было тебе и сынам твоим после тебя, и чтобы ты много времени пробыл на той земле, которую Господь, Бог твой, дает тебе навсегда.

Тогда отделил Моисей три города по эту сторону Иордана на восток солнца,

чтоб убегал туда убийца, который убьет ближнего своего без намерения, не быв врагом ему ни вчера, ни третьего дня, и чтоб, убежав в один из этих городов, остался жив:

Бецер в пустыне, на равнине в колене Рувимовом, и Рамоф в Галааде в колене Гадовом, и Голан в Васане в колене Манассиином.

Вот закон, который предложил Моисей сынам Израилевым;

вот повеления, постановления и уставы, которые изрек Моисей сынам Израилевым [в пустыне], по исшествии их из Египта,

за Иорданом, на долине против Беф-Фегора, в земле Сигона, царя Аморрейского, жившего в Есевоне, которого поразил Моисей с сынами Израилевыми, по исшествии их из Египта.

И овладели они землею его и землею Ога, царя Васанского, двух царей Аморрейских, которая за Иорданом к востоку солнца,

начиная от Ароера, который лежит на берегу потока Арнона, до горы Сиона, она же Ермон,

и всею равниною по эту сторону Иордана к востоку, до самого моря равнины при подошве Фасги.

1 Песнь Моисея; 44 он увещевает Израиля; 48 Господь призывает Моисея на гору Нево.

Внимай, небо, я буду говорить; и слушай, земля, слова уст моих.

Польется как дождь учение мое, как роса речь моя, как мелкий дождь на зелень, как ливень на траву.

Имя Господа прославляю; воздайте славу Богу нашему.

Он твердыня; совершенны дела Его, и все пути Его праведны; Бог верен, и нет неправды [в Нем]; Он праведен и истинен;

но они развратились пред Ним, они не дети Его по своим порокам, род строптивый и развращенный.

Сие ли воздаете вы Господу, народ глупый и несмысленный? не Он ли Отец твой, Который усвоил тебя, создал тебя и устроил тебя?

Вспомни дни древние, помысли о летах прежних родов; спроси отца твоего, и он возвестит тебе, старцев твоих, и они скажут тебе.

Когда Всевышний давал уделы народам и расселял сынов человеческих, тогда поставил пределы народов по числу сынов Израилевых*; //*В греческом переводе: по числу Ангелов Божиих.

ибо часть Господа народ Его, Иаков наследственный удел Его.

Он нашел его в пустыне, в степи печальной и дикой, ограждал его, смотрел за ним, хранил его, как зеницу ока Своего;

как орел вызывает гнездо свое, носится над птенцами своими, распростирает крылья свои, берет их и носит их на перьях своих,

так Господь один водил его, и не было с Ним чужого бога.

Он вознес его на высоту земли и кормил произведениями полей, и питал его медом из камня и елеем из твердой скалы,

маслом коровьим и молоком овечьим, и туком агнцев и овнов Васанских и козлов, и тучною пшеницею, и ты пил вино, кровь виноградных ягод.

И [ел Иаков, и] утучнел Израиль, и стал упрям; утучнел, отолстел и разжирел; и оставил он Бога, создавшего его, и презрел твердыню спасения своего.

Богами чуждыми они раздражили Его и мерзостями [своими] разгневали Его:

приносили жертвы бесам, а не Богу, богам, которых они не знали, новым, которые пришли от соседей и о которых не помышляли отцы ваши.

А Заступника, родившего тебя, ты забыл, и не помнил Бога, создавшего тебя.

Господь увидел [и вознегодовал], и в негодовании пренебрег сынов Своих и дочерей Своих,

и сказал: сокрою лице Мое от них [и] увижу, какой будет конец их; ибо они род развращенный; дети, в которых нет верности;

они раздражили Меня не богом, суетными своими огорчили Меня: и Я раздражу их не народом, народом бессмысленным огорчу их;

ибо огонь возгорелся во гневе Моем, жжет до ада преисподнего, и поядает землю и произведения ее, и попаляет основания гор;

соберу на них бедствия и истощу на них стрелы Мои:

будут истощены голодом, истреблены горячкою и лютою заразою; и пошлю на них зубы зверей и яд ползающих по земле;

извне будет губить их меч, а в домах ужас – и юношу, и девицу, и грудного младенца, и покрытого сединою старца.

Я сказал бы: рассею их и изглажу из среды людей память о них;

но отложил это ради озлобления врагов, чтобы враги его не возомнили и не сказали: наша рука высока, и не Господь сделал все сие.

Ибо они народ, потерявший рассудок, и нет в них смысла.

О, если бы они рассудили, подумали о сем, уразумели, что с ними будет!

Как бы мог один преследовать тысячу и двое прогонять тьму, если бы Заступник их не предал их, и Господь не отдал их!

Ибо заступник их не таков, как наш Заступник; сами враги наши судьи в том.

Ибо виноград их от виноградной лозы Содомской и с полей Гоморрских; ягоды их ягоды ядовитые, грозды их горькие;

вино их яд драконов и гибельная отрава аспидов.

Не сокрыто ли это у Меня? не запечатано ли в хранилищах Моих?

У Меня отмщение и воздаяние, когда поколеблется нога их; ибо близок день погибели их, скоро наступит уготованное для них.

Но Господь будет судить народ Свой и над рабами Своими умилосердится, когда Он увидит, что рука их ослабела, и не стало ни заключенных, ни оставшихся вне.

Тогда скажет [Господь]: где боги их, твердыня, на которую они надеялись,

которые ели тук жертв их [и] пили вино возлияний их? пусть они восстанут и помогут вам, пусть будут для вас покровом!

Видите ныне, [видите,] что это Я, Я – и нет Бога, кроме Меня: Я умерщвляю и оживляю, Я поражаю и Я исцеляю, и никто не избавит от руки Моей.

Я подъемлю к небесам руку Мою и [клянусь десницею Моею и] говорю: живу Я вовек!

Когда изострю сверкающий меч Мой, и рука Моя приимет суд, то отмщу врагам Моим и ненавидящим Меня воздам;

упою стрелы Мои кровью, и меч Мой насытится плотью, кровью убитых и пленных, головами начальников врага.

[Веселитесь, небеса, вместе с Ним, и поклонитесь Ему, все Ангелы Божии.] Веселитесь, язычники, с народом Его [и да укрепятся все сыны Божии]! ибо Он отмстит за кровь рабов Своих, и воздаст мщение врагам Своим, [и ненавидящим Его воздаст,] и очистит [Господь] землю Свою и народ Свой!

[И написал Моисей песнь сию в тот день, и научил ей сынов Израилевых.] И пришел Моисей [к народу] и изрек все слова песни сей вслух народа, он и Иисус, сын Навин.

Когда Моисей изрек все слова сии всему Израилю,

тогда сказал им: положите на сердце ваше все слова, которые я объявил вам сегодня, и завещевайте их детям своим, чтобы они старались исполнять все слова закона сего;

ибо это не пустое для вас, но это жизнь ваша, и чрез это вы долгое время пробудете на той земле, в которую вы идете чрез Иордан, чтоб овладеть ею.

И говорил Господь Моисею в тот же самый день и сказал:

взойди на сию гору Аварим, на гору Нево, которая в земле Моавитской, против Иерихона, и посмотри на землю Ханаанскую, которую я даю во владение сынам Израилевым;

и умри на горе, на которую ты взойдешь, и приложись к народу твоему, как умер Аарон, брат твой, на горе Ор, и приложился к народу своему,

за то, что вы согрешили против Меня среди сынов Израилевых при водах Меривы в Кадесе, в пустыне Син, за то, что не явили святости Моей среди сынов Израилевых;

пред собою ты увидишь землю, а не войдешь туда, в землю, которую Я даю сынам Израилевым.

Грузинский

Языки

ახლა ისმინე, ისრაელო, წესი და სამართალი რომელსაც გასწავლი, რათა გადარჩეთ და წახვიდეთ და დაიმკვიდროთ ქვეყანა, რომელსაც უფალი, თქვენი ღმერთი, გაძლევთ.

ნურაფერს შემატებთ ჩემს ნაანდერძევს თქვენდამი და ნურც მოაკლებთ, არამედ დაიცავით უფლის, თქვენი ღმერთის მცნებები, რომელთაც გიცხადებთ მე.

თქვენი თვალით გაქვთ ნანახი, რა მოიმოქმედა უფალმა ბაალ-ფეღორის გამო, როცა გაწყვიტა შენი წიაღიდან ყოველი კაცი, ვინც აჰყვა ბაალ-ფეღორს.

თქვენ კი, რომლებიც მიეწებეთ უფალს, თქვენს ღმერთს, ყველანი ცოცხლები ხართ დღესდღეობით.

იცოდე, მე გასწავლეთ თქვენ წესი და სამართალი, როგორც მიბრძანა უფალმა, ჩემმა ღმერთმა, რომ სწორად მოიქცეთ იმ ქვეყანაში, რომლის დასამკვიდრებლადაც მიდიხართ.

დაიცავით და შეასრულეთ, რადგან ეს არის თქვენი სიბრძნე და გონიერება იმ ხალხების წინაშე, რომლებიც ყურს მოჰკრავენ ამ წესებს და იტყვიან: აჰა, ბრძენი და გონიერი ხალხია ეს დიდი ერი.

რადგან რომელი დიდი ერია, რომელთანაც ასე ახლოს იყვნენ ღმერთები, როგორც უფალი, ჩვენი ღმერთია, როცა კი ვუხმობთ მას?

რომელი დიდთ ერია, რომელსაც ჰქონდეს ასეთი წესები და სწორი სამართალი, როგორც მთელი ეს რჯულია, დღეს რომ გაძლევთ.

ოღონდ გაფრთხილდი და გულისყურით იყავი, რომ არ დაგავიწყდეს შენი თვალით ნანახი საქმეები, და ვიდრე ცოცხალი ხარ, გულიდან არ ამოგივარდეს. აცოდინე შენს შვილებს და შვილთაშვილებს

ის დღე, როდესაც უფლის, შენი ღმერთის წინაშე იდექი ხორებში და მე მეუბნებოდა უფალი: შემიკრიბე ხალხი და ჩავასმენ სიტყვებს, საიდანაც ისწავლიან ჩემდამი შიშს, ვიდრე ცოცხლობენ ამ მიწაზე, და თავიანთ შვილებსაც ასწავლიანო.

თქვენც მიუახლოვდით და მთის ძირას დადქით. მთას ცეცხლის ალი ასდიოდა ცის გულამდე. იდგა წყვდიადი, ღრუბელი და ნისლი.

გელაპარაკებოდათ უფალი ცეცხლიდან. ლაპარაკის ხმა კი გესმოდათ, მაგრამ სახეს ვერ ხედავდით, მხოლოდ ხმა ისმოდა.

გამოგიცხადათ თავისი აღთქმა, რომლის შესრულეს გიბრძანათ. ათი მცნება დაგიწერათ ორ ფიქალზე.

მე მიბრძანა მაშინ უფალმა მესწავლებინა თქვენთვის წესი და სამართალი, რათა შეასრულოთ ისინი იმ ქვეყანაში, რომლის დასამკვიდრებლადაც მიდიხართ.

ძალზე ფრთხილად იყავით, რაკი არ გინახავთ არავითარი სახე, როცა უფალი გელაპარაკებოდათ ხორებში ცეცხლის შუაგულიდან,

რომ არ გაირყვნათ და არ გაიკეთოთ ქანდაკი, რაიმე კერპის ხატი მამრის თუ მდედრის გამოსახულება,

რაიმე ცხოვვლის გამოსახულება, რაც დედამიწაზეა, რაიმე ფრინველის გამოსახულება, ცაში რაც დაფრინავს,

მიწაში ქვემძრომის გამოსახულება, რაიმე თევზის გამოსახულება, რაც წყალშია, მიწის ქვემოთ.

რომ ცისკენ ახედვისას და მზისა, მთვარისა და ვარსკვლავების, ცის მთელი მხედრობის დანახვისას არ შეცდე და თაყვანი არ სცე მათ, არ ემსახურო მათ, რომლებიც შეუქმნა უფალმა, შენმა ღმერთმა, ყველა ხალხს მთელს ცისქვეშეთში.

აგიყვანათ უფალმა და გამოგარიდათ რკინის ღუმელს - ეგვიპტეს, რომ ყოფილიყავით მისი სამკვიდრო ერი, როგორც დღესა ხართ.

უფალი გამირისხდა თქვენს გამო და დაიფიცა, რომ ვერ გადავალ იორდანეს გაღმა, ვერ შევალ მადლიან ქვეყანაში, რომელიც სამკვიდროდ მოგცა უფალმა, შენმა ღმერთმა.

რადგან ამ ქვეყანაში მოვკვდები მე, ვერ გადავალ იორდანეს. თქვენ კი გადახვალთ და დაიმკვიდრებთ იმ მადლიან ქვეყანას.

ფრთხილად იყავით, რომ არ დაგავიწყდეთ უფლის, თქვენი ღმერთის აღთქმა, რომელიც დაგიდოთ თქვენ, რომ არ გაიკეთოთ კერპი, რაიმე გამოსახულება, როგორც უფალმა, შენმა ღმერთმა გიბრძანა,

რადგან მშთანთქმელი ცეცხლია უფალი, თქვენი ღმერთი, შურისმგებელი ღმერთია.

თუ გეყოლა შვილები და შვილთაშვილები, შეაბერდი ამ ქვეყანას, გაირყვენი და გაიკეთე კერპი, რაიმე გამოსახულება, უკეთურად მოიქეცი უფლის შენი ღმერთის თვალში და გააჯავრე იგი,

ცასა და მიწას ვიმოწმებ თქვენს წინაშე, რომ მალე გადაშენდებით იმ ქვეყნიდან, რომლის დასამკვიდრებლადაც გადადიხართ იორდანეს. დიდხანს ვერ დაჰყოფთ იქ, უეჭველად განადგურდებით.

გაგფანტავთ უფალი ერებში და მცირენი-ღა დარჩებით ხალხთა შორის, სადაც მიგიყვანთ თქვენ უფალი.

დაუწყებთ იქ თაყვანისცემას ადამიანის ხელით ნაკეთებ ღმერთებს, ხესა და ქვას, რომლებიც ვერაფერს ხედავენ, არაფერი ესმით, არაფერს სჭამენ, ვერაფერს ყნოსავენ.

როცა დაუწყებ იქიდან ძებნას უფალს, შენს ღმერთს, იპოვნი მას, თუკი მთელი შენი გულითა და მთელი შენი სულით ეძიებ.

როცა გაგიჭირდება და ყოველივე ეს გეწევა მომავალში, მიიქცევი უფლისაკენ, შენი ღმერთისაკენ, და გაიგონებ მის ხმას,

რადგან მოწყალე ღმერთია უფალი, შენი ღმერთი, არ მიგატოვებს, არ დაგღუპავს და არ დაივიწყებს შენს მამა-პაპასთან ფიცით დადებულ აღთქმას.

აბა შეეკითხე გარდასულ დღეებს, შენამდე რომ იყო, იმ დღიდან, რაც შექმნა ღმერთმა კაცი ქვეყანაზე, ცის კიდიდან კიდემდე: თუ მომხდარა ასეთი დიადი საქმე ან მსგავსი რამ თუ სმენილა ოდესმე?

თუ უსმენია რომელიმე ხალხს ცეცხლის შუაგულიდან მოლაპარაკე ღვთის ხმა, როგორც შენ ისმინე და ცოცხალი დარჩი.

ან თუ გაბედავდა რომელიმე ღმერთი, წასულიყო და გამოეყვანა ხალხი სხვა ხალხის წიაღიდან განსაცდელებით, ნიშნებით, სასწაულებით, ბრძოლით, მაგარი ხელით და გაშლილი მკლავით, დიდი ზარისტეხით, როგორც მოიმოქმედა თქვენთვის უფალმა ეგვიპტეში თქვენს თვალწინ?

შენ გახილვინა ეს იმის საცოდნელად, რომ ღმერთია უფალი, რომ სხვა არავინ არის მის გარდა.

ციდან გასმინა თავისი ხმა, რომ განესწავლე და ქვეყანაზე გახილვინა თავისი დიადი ცეცხლი და შენც მოისმინე მისი სიტყვები ცეცხლის შუაგულიდან.

რაკი შეიყვარა შენი მამა-პაპა, კიდეც გამოარჩია მისი შთამომავლობა და თავად გამოგიყვანა დიადი ძალით ეგვიპტიდან,

რომ აეყარა შენს წინაშე შენზე დიდი და ძლიერი ხალხები, მოეყვანე და მოეცა შენთვის მათი ქვეყანა სამკვიდროდ, როგორც დღესა გაქვს.

ახლა შეიგნე და გულს ჩაიბეჭდე, რომ უფალი ღმერთია მაღლა ცაში და დაბლა მიწაზე. სხვა არ არის.

დაიცავი მისი წესები და ბრძანებები, რომელსაც დღეს გიცხადებ, რომ კარგად იყოთ შენ და შენი შვილები შენს შემდეგ, რომ დიდხანს გაძლო ამ მიწაზე, რომელსაც უფალი, შენი ღმერთი, გაძლევს სამარადისოდ.

მაშინ გამოჰყო მოსემ სამი ქალაქი იორდანეს გაღმა, მზის აღმოსავლეთით.

რომ შეეძლოს იქ გაქცევა მკვლელს, რომელსაც შემოაკვდება თავისი ახლობელი, ვისი სიძულვილიც არ ჰქონია არც გუშინ და არც გუშინწინ, გაიქცეს ერთ-ერთში ამ ქალაქთაგან და გადარჩეს:

ბეცერი უდაბნოში, ვაკეზე - რეუბენიანთათვის; რამოთი გალაადში - გადიანთათვის; გოლანი ბაშანში - მენაშეანთათვის.

ეს არის რჯული, რომელიც დაუდგინა მოსემ ისრაელიანებს.

ესენია მოწმობანი, წესები და სამართალი, რომლებიც გამოუცხადა მოსემ ისრაელიანებს ეგვიპტიდან გამოსვლისას,

იორდანეს გაღმა, ველზე ბეთ-ფეღორის გასწვრივ ხეშბონში მჯდარი სიხონ ამორეველთა მეფის ქვეყანიში. რომელიც დაამარცხეს მოსემ და ისრაელიანებძა ეგვიპტიდან გამოსვლისას.

დაიმკვიდრეს მისი ქვეყანა და ყოგის, ბაშანის მეფის ქვეყანა, ორი ამორეველი მეფისა, იორდანეს გაღმა რომ იყვნენ, მზის აღმოსავლეთით,

ყაროყერიდან, არნონის ხევზე რომ მდებარეობს, სიონის მთამდე ანუ ხერმონამდე,

მთელი ყარაბა იორდანეს გაღმა, აღმოსავლეთით, და ყარაბას ზღვამდე, ფისგას მთის ძირას.

გაიგონე, ცაო, სიტყვას ვამბობ! ისმინე, მიწავ, ჩემი სათქმელი!

წვიმასავით მოდის ჩემი დარიგება, ცვარივით ეპკურება ჩემი ნათქვამი, როგორც ისხარი მდელოზე, როგორც თქეში მწვანე ბალახზე.

რადგან ვახსენებ უფლის სახელს, დიდება მიაგეთ ჩვენს ღმერთს!

კლდეა იგი, სრულყოფილია მისი ქმნილება, რადგან სამართლიანია მისი ყოველი გზა. ჭეშმარიტებაა ღმერთი, არა სიცრუე; მართალი და წრფელია იგი.

გაერყვნენ მას, აღარ არიან მისი შვილები, რადგან შეიგინენ, ჯიუტი და გზასამცდარი მოდგმაა.

ამას მიუზღავთ უფალს, ბრიყვო და უგუნურო ხალხო? ის ხომ მამაა შენი, შენი გამჩენი! ხომ მან შეგქმნა და დაგამყარა!

გაიხსენე ძველი დღეები, იფიქრე გარდასულ თაობებზე. ჰკითხე მამაშენს, გაგაგებინებს! შენს უხუცესებს, ისინი გეტყვიან!

როცა უზენაესი სამკვიდროებს ურიგებდა ხალხებს, როცა ცალ-ცალკე ასახლებდა ადამის მოდგმას, დაუდგინა საზღვრები ერებს ისრაელიანთა რიცხვისამებრ.

რადგან უფლის წილი მისი ერია, იაკობია მისი სამკვიდრო.

იპოვნა იგი უკაცრიელ მხარეში, უდაბნოში, ხრიოკ ტრამალზე; უვლიდა, მოძღვრავდა, იფარავდა თვალისჩინივით.

როგორც არწივი ფხიზლობს თავის ბუდეზე, ზედ ეფოფრება თავის მართვეებს, ფრთებს შლის, აიტაცებს და მიჰყავს თავისი მხრებით,

ასე მარტო დაატარებდა მას უფალი, გვერდით არ ჰყოლია უცხო ღმერთი.

დასვა იგი მაღალ ადგილზე და კვებავდა ველური ნაყოფით, პიტალოებიდან თაფლს აწოვებდა და ზეთს - სალი კლდიდან,

ძროხის ნაღებს და ცხვრის რძეს, აჭმევდა ნასუქალ ბატკნებს, ბაშანურ ვერძებს და ვაცებს, ნოყიერ პურს. და ღვინოს სვამდი, ყურძნის სისხლს.

გასუქდა იეშურუნი და მოჰყვა ტლინკვას. გასუქდი, გათქვირდი, ჩამრგვალდი. დაივიწყა ღმერთი, თავისი შემოქმედი და არად ჩააგდო თავისი გადარჩენის ბურჯი.

გააჯავრეს უცხო ღმერთებით და სისაძაგლეებით გააღიზიანეს.

მსხვერპლს სწირავდნენ ეშმაკებს, არაღმერთს, ღმერთებს, რომელთაც არ იცნობდნენ, ახლებს, ახალმოსულთ, რომელთა შიში არ ჰქონია თქვენს მამა-პაპას.

კლდე კი, შენი გამჩენი აღარ გახსოვს, დავიწყებული გგყავს ღმერთი, შენი შემქმნელი.

დაინახა უფალმა და უარყო ბრაზისგან თავისი ვაჟები და ასულები.

თქვა: დავუმალავ ჩემს სახეს, ვნახავ, რა ბოლო ექნებათ, რადგან გადაგვარდა ეს მოდგმა, არ შერჩათ სიმტკიცე შვილებს.

გამაჯავრეს არაღმერთით, გამაღიზიანეს თავიანთი ამაოებით; მეც გავაჯავრებ მათ არაერით, უგვანი ხალხით გავაღიზიანებ.

რადგან დაინთო ცეცხლი ჩემი რისხვით და გიზგიზებს ჯოჯოხეთის ქვესკნელამდე, ჭამს მიწას და მის ნაყოფს, ბუგავს მთათა საძირკვლებს.

ზედიზედ დავატეხ უბედურებებს, მათზე დავხარჯავ ჩემს ისრებს.

ილაჯს გაუწყვეტს შიმშილი, შეჭამს სიცხე და შავი ჭირი. მხეცების კბილებს, ქვეწარმავალთა შხამით სავსეს, მივუშვებ მათზე.

გარეთ მახვილი გაანადგურებს, შიგნით- შიშისზარი, ჭაბუკსაც და ქალწულსაც, ძუძუთა ბავშვს ჭაღარა კაცთან ერთად.

ვიფიქრე: გავფანტავ მათ, წავშლი-მეთქი მათ სახსენებელს კაცთა მოდგმიდან,

რომ არ ვუფრთხოდე მტრების გაკადნიერებას - თავს არ წავიდნენ მისი მოწინააღმდეგენი, არ თქვან, მაღალია ჩვენი ხელი, უფალს არ გაუკეთებია ეს ყველაფერი.

რადგან ჭკუადაკარგული ხალხია ისინი, განსჯა აღარ არის მათში.

სიბრძნე რომ ჰქონოდათ, მიხვდებოდნენ ამას, განჭვრეტდნენ თავიანთ ბოლოს.

ერთი როგორ დაედევნება ათასს, ორნი როგორ გაყრიან ათიათასს? თუ მათმა მფარველმა არ გასწირა ისინი, თუ უფალმა არ ჩაუგდო ხელში?

რადგან არა ჰგავს ჩვენს მფარველს მათი მფარველი, ჩვენმა მტრებმა განსაჯონ თავად.

რადგან სოდომის ვენახიდან არის მათი ყურძენი, გომორის ზვრებიდან არის მათი ნაყოფი, შხამიანი ნაყოფი, მწარეა მისი მტევნები.

გველეშაპის შხამია მათი ღვინო და ასპიტის დამღუპველი გესლი.

ეს ხომ ჩემთან არის დამარხული, ჩემს საგანძურებშია დაბეჭდილი?

მე მივაგებ შურს, მე მივუზღავ, როცა წაიფორხილებენ, რადგან ახლოა მათი დაღუპვის დღე, ისწრაფვის მათი ბედისწერა.

როცა თავისი ერის განკითხვას დააპირებს უფალი, შეიწყალებს თავის მორჩილთ, რადგან დაინახავს, რომ მიხდილი აქვთ ღონე, რომ აღარ დარჩა არც ყმა, არც აზატი.

იტყვის: სად არიან მათი ღმერთები? კლდე, მათი საესავი?

რომლებიც ჭამდნენ მათი მსხვერპლის ლურთებს და სვამდნენ მათ ზედაშეს? აბა, ადგნენ და მოგეშველონ, საფარველად გაგიხდნენ!

ამიერიდან იცოდეთ, რომ ეს მე ვარ, მე! და არ არის ღმერთი ჩემს გარდა! მე ვკლავ და მე ვაცოცხლებ, მე ვგმირავ და მე ვკურნავ. ვერავინ დაიხსნის ჩემი ხელიდან.

რადგან მე აღვმართავ ხელს ცისკენ და ვამბობ: ცოცხალი ვარ უკუნისამდე!

თუ გავლესე ჩემი ელვარე მახვილი და ხელი მივყავი განკითხვას, შურს მივაგებ ჩემს მტრებს და ვუზღავ ჩემს მოძულეებს.

სისხლით დავათრობ ჩემს ისრებს, გაძღება ხორცით ჩემი მახვილი, დახოცილთა და ტყვეთა სისხლით, მტრის ქოჩორა თავებით.

ადიდეთ, ხალხებო, მისი ერი, რადგან აიღებს თავის მორჩილთა სისხლს; შურს მიაგებს თავის მტრებს და გასწმედს თავის მიწას და თავის ერს.

მივიდა მოსე და წარმოთქვა ამ სიმღერის ყოველი სიტყვა ხალხის გასაგონად, მასთან იყო იესო ნავეს ძეც.

დაასრულა მოსემ ამ სიტყვების წარმოთქმა მთელი ისრაელის მიმართ.

და უთხრა მათ: გული დაუდევით თითოეულ სიტყვას, რომელსაც ჩაგაგონებთ დღეს, უანდერძეთ თქვენს შვილებს, რომ დაიცვან და შეასრულონ ამ რჯულის თითოეული სიტყვა.

რადგან არ არის ეს უბრალო ამბავი, არამედ სიცოცხლეა იგი თქვენთვის, ამის წყალობით დღეგრძელი იქნებით იმ მიწაზე, რომლის დასამკვიდრებლადაც გადადიხართ იორდანეს.

ელაპარაკა უფალი მოსეს სწორედ იმ დღეს და უთხრა:

ადი ამ ყაბარიმის მთაზე, ნებოს მთაზე, მოაბის ქვეყანაში რომ არის, იერიხონის გასწვრივ, და გახედე ქანაანის ქვეყანას, რომელსაც საკუთრებად ვაძლევ ისრაელიანებს.

მოკვდი მთაზე, რომელზეც ახვალ, და შეერთე შენს ერს, როგორც მოკვდა შენი ძმა აარონი ჰორის მთაზე და შეერთო თავის ერს.

იმის გამო, რომ მიღალატეთ ისრაელიანთა შორის მერიბას წყლებთან, კადეშში, ცინის უდაბნოში, იმის გამო, რომ ჩემი სიწმიდისაებრ არ მომაგეთ პატივი ისრაელიანებში,

ამიტომაც შორიდან დაინახავ ქვეყანას, მაგრამ ვერ შეხვალ იქ, იმ ქვეყანაში, რომელსაც ისრაელიანებს ვაძლევ.