Скрыть
9:4
9:6
9:16
9:19
9:24
Церковнославянский (рус)
Слы́ши, Изра́илю, ты́ прехо́диши Иорда́нъ дне́сь, вни́ти е́же наслѣ́дити язы́ки вели́кiя и крѣпча́йшы па́че ва́съ, гра́ды вели́ки и огражде́ны до небесе́,
лю́ди вели́ки и мно́ги и предо́лги, сы́ны Ена́ковы, я́же ты́ вѣ́си, и ты́ слы́шалъ еси́: кто́ проти́ву ста́нетъ сыно́мъ Ена́ковымъ?
И увѣ́си дне́сь, я́ко Госпо́дь Бо́гъ тво́й Се́й предъи́детъ предъ лице́мъ тво­и́мъ: о́гнь попаля́яй е́сть: Се́й потреби́тъ я́, и Се́й от­врати́тъ я́ от­ лица́ тво­его́, и потреби́тъ я́ вско́рѣ, я́коже рече́ тебѣ́ Госпо́дь.
Не рцы́ въ се́рдцы тво­е́мъ, егда́ потреби́тъ Госпо́дь Бо́гъ тво́й язы́ки сiя́ предъ лице́мъ тво­и́мъ, глаго́ля: пра́вдъ ра́ди мо­и́хъ введе́ мя Госпо́дь наслѣ́дити зе́млю благу́ю сiю́:
не ра́ди пра́вды тво­ея́, ниже́ преподо́бiя ра́ди се́рдца тво­его́ ты́ вхо́диши наслѣ́дити зе́млю и́хъ, но нече́стiя ра́ди и беззако́нiя язы́ковъ си́хъ Госпо́дь от­ лица́ тво­его́ потреби́тъ я́, и да уста́витъ завѣ́тъ, и́мже кля́т­ся Госпо́дь отце́мъ ва́шымъ, Авраа́му и Исаа́ку и Иа́кову:
и да увѣ́си дне́сь, я́ко не ра́ди пра́вды тво­ея́ Госпо́дь Бо́гъ тво́й дае́тъ тебѣ́ зе́млю благу́ю сiю́ наслѣ́дити: я́ко лю́дiе жестоковы́йнiи есте́.
По́мни, не забу́ди, коли́ко разгнѣ́васте Го́спода Бо́га сво­его́ въ пусты́ни: от­ него́же дне́ изыдо́сте изъ земли́ Еги́петскiя, да́же внидо́сте въ мѣ́сто сiе́, не покаря́ющеся соверша́сте я́же проти́ву Го́спода:
и въ Хори́вѣ разгнѣ́васте Го́спода, и разгнѣ́вася Госпо́дь на вы́, потреби́ти ва́съ,
восходя́щу мнѣ́ на го́ру, взя́ти скрижа́ли ка́мен­ныя, скрижа́ли завѣ́та, я́же завѣща́ Госпо́дь къ ва́мъ: и пребы́хъ въ горѣ́ четы́редесять дні́й и четы́редесять ноще́й: хлѣ́ба не ядо́хъ и воды́ не пи́хъ.
И даде́ ми Госпо́дь двѣ́ скрижа́ли ка́мен­ны, напи́саны пе́рстомъ Бо́жiимъ, и на ни́хъ бя́ху напи́сана вся́ словеса́, я́же глаго́ла Госпо́дь къ ва́мъ въ горѣ́ изъ среды́ огня́ въ де́нь собра́нiя:
и бы́сть по четы́редесяти дне́хъ и по четы́редесяти ноще́хъ, даде́ ми Госпо́дь двѣ́ скрижа́ли ка́мен­ны, скрижа́ли завѣ́та,
и рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: воста́ни и сни́ди ско́ро от­сю́ду, я́ко беззако́н­новаша лю́дiе тво­и́, я́же изве́лъ еси́ изъ земли́ Еги́петски: соступи́ша ско́ро съ пути́, его́же заповѣ́далъ еси́ и́мъ, и сотвори́ша себѣ́ слiя́нiе.
И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: глаго́лахъ тебѣ́ еди́ною и два́жды, глаго́ля: ви́дѣхъ лю́ди сiя́, и се́, лю́дiе жестоковы́йнiи су́ть:
оста́ви Мя́, да потреблю́ я́, и погублю́ и́мя и́хъ подъ небесе́мъ, и сотворю́ тя въ язы́къ вели́къ и крѣ́покъ и мно́гъ па́че си́хъ.
И воз­врати́вся снидо́хъ съ горы́, и гора́ горя́ше огне́мъ: и двѣ́ скрижа́ли свидѣ́нiй во обою́ руку́ мое́ю:
и ви́дѣвъ, я́ко согрѣши́сте предъ Го́сподемъ Бо́гомъ ва́шимъ, и сотвори́сте себѣ́ телца́ слiя́на, и соступи́сте съ пути́ ско́ро, его́же заповѣ́да Госпо́дь ва́мъ твори́ти,
и взе́мъ о́бѣ скрижа́ли, поверго́хъ я́ изъ руку́ мое́ю и сокруши́хъ и́хъ предъ ва́ми.
И моли́хся предъ Го́сподемъ второ́е, я́коже и пе́рвое, четы́редесять дні́й и четы́редесять ноще́й, хлѣ́ба не ядо́хъ и воды́ не пи́хъ, всѣ́хъ ра́ди грѣхо́въ ва́шихъ, и́миже согрѣши́сте, творя́ще зло́е предъ Го́сподемъ Бо́гомъ ва́шимъ, е́же разгнѣ́вати Его́:
и боя́зненъ бѣ́хъ гнѣ́ва ра́ди и я́рости, я́ко разгнѣ́вася Госпо́дь на вы́, да потреби́тъ ва́съ: и послу́ша мене́ Госпо́дь и въ то́ вре́мя.
И на Ааро́на разгнѣ́вася Госпо́дь зѣло́, е́же погуби́ти его́: и моли́хся и за Ааро́на во вре́мя о́но.
И грѣ́хъ ва́шъ, его́же сотвори́сте, телца́, взя́хъ его́ и сожго́хъ его́ на огни́, и изби́хъ его́ и сотро́хъ его́ зѣло́, да́же бы́сть дро́бенъ, и бы́сть я́ко пра́хъ, и изсы́пахъ пра́хъ въ водоте́чу сходя́щую съ горы́.
И въ Запале́нiи, и во Искуше́нiи, и во гробѣ́хъ Похотѣ́нiя разгнѣ́васте Го́спода Бо́га ва́­шего.
И егда́ посла́ ва́съ Госпо́дь от­ Ка́дисъ-Варни́, глаго́ля: взы́дите и наслѣ́дите зе́млю, ю́же А́зъ даю́ ва́мъ: и сопроти́вистеся глаго́лу Го́спода Бо́га ва́­шего, и не вѣ́ровасте Ему́, и не послу́шасте гла́са Его́:
и не покаря́ющеся бы́сте Го́споду от­ дне́, въ о́ньже позна́ся ва́мъ.
И моли́хся предъ Го́сподемъ четы́редесять дні́й и четы́редесять ноще́й, въ ня́же моли́хся: рече́ бо Госпо́дь погуби́ти ва́съ.
И моли́хся Бо́гу и реко́хъ: Го́споди, Го́споди Царю́ бого́въ, не погуби́ люді́й Тво­и́хъ и наслѣ́дiя Тво­его́, е́же изба́вилъ еси́ крѣ́постiю Тво­е́ю вели́кою, я́же изве́лъ еси́ изъ земли́ Еги́петскiя крѣ́постiю Тво­е́ю вели́кою и руко́ю си́льною и мы́шцею Тво­е́ю высо́кою:
помяни́ Авраа́ма и Исаа́ка и Иа́кова, рабы́ Твоя́, и́мже кля́л­ся еси́ Собо́ю: не при­­зира́й на же́стокость люді́й си́хъ, и на нече́стiе и́хъ и на грѣхи́ и́хъ:
да не когда́ реку́тъ живу́щiи на земли́, от­ню́дуже изве́лъ еси́ на́съ, глаго́люще: не могі́й Госпо́дь ввести́ и́хъ въ зе́млю, ю́же и́мъ обѣща́, и ненави́дя и́хъ Госпо́дь, изведе́ погуби́ти и́хъ въ пусты́ни:
и сі́и лю́дiе Тво­и́ и жре́бiй Тво́й, и́хже изве́лъ еси́ изъ земли́ Еги́петскiя крѣ́постiю Тво­е́ю вели́кою и мы́шцею Тво­е́ю высо́кою.
Синодальный
Моисей побуждает к смирению и напоминает об идолопоклонстве у Хорива и их упорстве в грехе.
Слушай, Израиль: ты теперь идешь за Иордан, чтобы пойти овладеть народами, которые больше и сильнее тебя, городами большими, с укреплениями до небес,
народом [великим,] многочисленным и великорослым, сынами Енаковыми, о которых ты знаешь и слышал: «кто устоит против сынов Енаковых?»
Знай же ныне, что Господь, Бог твой, идет пред тобою, как огнь поядающий; Он будет истреблять их и низлагать их пред тобою, и ты изгонишь их, и погубишь их скоро, как говорил тебе Господь.
Когда будет изгонять их Господь, Бог твой, от лица твоего, не говори в сердце твоем, что за праведность мою привел меня Господь овладеть сею [доброю] землею, и что за нечестие народов сих Господь изгоняет их от лица твоего;
не за праведность твою и не за правоту сердца твоего идешь ты наследовать землю их, но за нечестие [и беззакония] народов сих Господь, Бог твой, изгоняет их от лица твоего, и дабы исполнить слово, которым клялся Господь отцам твоим Аврааму, Исааку и Иакову;
посему знай [ныне], что не за праведность твою Господь, Бог твой, дает тебе овладеть сею доброю землею, ибо ты народ жестоковыйный.
Помни, не забудь, сколько ты раздражал Господа, Бога твоего, в пустыне: с самого того дня, как вышел ты из земли Египетской, и до самого прихода вашего на место сие вы противились Господу.
И при Хориве вы раздражали Господа, и прогневался на вас Господь, так что хотел истребить вас,
когда я взошел на гору, чтобы принять скрижали каменные, скрижали завета, который поставил Господь с вами, и пробыл на горе сорок дней и сорок ночей, хлеба не ел и воды не пил,
и дал мне Господь две скрижали каменные, написанные перстом Божиим, а на них [написаны были] все слова, которые изрек вам Господь на горе из среды огня в день собрания.
По окончании же сорока дней и сорока ночей дал мне Господь две скрижали каменные, скрижали завета,
и сказал мне Господь: встань, пойди скорее отсюда, ибо развратился народ твой, который ты вывел из Египта; скоро уклонились они от пути, который Я заповедал им; они сделали себе литой истукан.
И сказал мне Господь: [Я говорил тебе один и другой раз:] вижу Я народ сей, вот он народ жестоковыйный;
не удерживай Меня, и Я истреблю их, и изглажу имя их из поднебесной, а от тебя произведу народ, который будет [больше,] сильнее и многочисленнее их.
Я обратился и пошел с горы, гора же горела огнем; две скрижали завета были в обеих руках моих;
и видел я, что вы согрешили против Господа, Бога вашего, сделали себе литого тельца, скоро уклонились от пути, которого [держаться] заповедал вам Господь;
и взял я обе скрижали, и бросил их из обеих рук своих, и разбил их пред глазами вашими.
И [вторично] повергшись пред Господом, молился я, как прежде, сорок дней и сорок ночей, хлеба не ел и воды не пил, за все грехи ваши, которыми вы согрешили, сделав зло в очах Господа [Бога вашего] и раздражив Его;
ибо я страшился гнева и ярости, которыми Господь прогневался на вас и хотел погубить вас. И послушал меня Господь и на сей раз.
И на Аарона весьма прогневался Господь и хотел погубить его; но я молился и за Аарона в то время.
Грех же ваш, который вы сделали, – тельца я взял, сожег его в огне, разбил его и всего истер до того, что он стал мелок, как прах, и я бросил прах сей в поток, текущий с горы.
И в Тавере, в Массе и в Киброт-Гаттааве вы раздражили Господа [Бога вашего].
И когда посылал вас Господь из Кадес-Варни, говоря: пойдите, овладейте землею, которую Я даю вам, – то вы воспротивились повелению Господа Бога вашего, и не поверили Ему, и не послушали гласа Его.
Вы были непокорны Господу с того самого дня, как я стал знать вас.
И повергшись пред Господом, умолял я сорок дней и сорок ночей, в которые я молился, ибо Господь хотел погубить вас;
и молился я Господу и сказал: Владыка Господи, [Царь богов,] не погубляй народа Твоего и удела Твоего, который Ты избавил величием [крепости] Твоей, который вывел Ты из Египта рукою сильною [и мышцею Твоею высокою];
вспомни рабов Твоих, Авраама, Исаака и Иакова, [которым Ты клялся Собою]; не смотри на ожесточение народа сего и на нечестие его и на грехи его,
дабы [живущие] в той земле, откуда Ты вывел нас, не сказали: «Господь не мог ввести их в землю, которую обещал им, и, ненавидя их, вывел Он их, чтоб умертвить их в пустыне».
А они Твой народ и Твой удел, который Ты вывел [из земли Египетской] силою Твоею великою и мышцею Твоею высокою.
Грузинский
ისმინე, ისრაელო! შენ დღეს გადადიხარ იორდანეს, რომ წახვიდე და დაეპატრონო შენზე დიდსა და ძლიერ ხალხებს, დიდ და ცათამდე გამაგრებულ ქალაქებს,
დიდსა და მაღალს ხალხს, ყანაკის მოდგმას, რომელიც იცი და რომელზეც გსმენია: ვინ დაუდგებათ წინ ყანაკის მოდგმას?
ახლა იცოდე: უფალი, შენი ღმერთი, მიგიძღვის წინ, მშთანთქმელი ცეცხლი. ის მოსპობს მათ, ის მოდრეკს მათ შენს წინაშე და შენც აჰყრი მათ და მალე გადააშენებ, როგორც უფალმა გითხრა.
არ თქვა შენს გულში, როცა დაიწყებს უფალი, შენი ღმერთი, მათ განდევნას: ჩემი სიმართლის გამო მომიყვანა უფალმა ამ ქვეყნის დასამკვიდრებლადო. რადგან მათი სიბოროტის გამო აყარა შენგან ეს ხალხები უფალმა.
შენი სიმართლისა და შენი გულწრფელობის გამო კი არ მიდიხარ მათი ქვეყნის დასამკვიდრებლად, არამედ მათი სიბოროტის გამო აყრის შენგან უფალი ამ ხალხებს, რომ შეასრულოს სიტყვა, რომელიც მისცა უფალმა შენს მამა-პაპას - აბრაამს, ისაკს და იაკობს.
იცოდე, რომ შენი სიმართლის გამო არ გაძლევს უფალი, შენი ღმერთი, ამ მადლიან მიწას დასამკვიდრებლად, რადგან ჯიუტი ხალხი ხართ.
გახსოვდეს, არ დაგავიწყდეს, რომ ბევრჯერ გაგირისხებია უფალი, შენი ღმერთი, უდაბნოში. ეგვიპტიდან გამოსვლის დღიდან ამ ადგილზე მოსვლამდე, სულ მუდამ ექიშპებოდი უფალს.
ხორებში განარისხეთ უფალი და გამწყრალმა თქვენი მოსპობა დააპირა.
როცა მთაზე ავედი, რომ ჩამომეტანა ფიქალები, ფიქალები აღთქმისა, უფალმა რომ დაგიდოთ თქვენ, ორმოცი დღე და ორმოცი ღამე ვიყავი იქ, არც პური მიჭამია და არც წყალი დამილევია.
მომცა უფალმა ორი ფიქალი, ღვთიური თითებით წარწერილი. ზედ იყო ყველა ის სიტყვა, რომელიც გამოგიცხადათ უფალმა მთაზე ცეცხლის შუაგულიდან თავშეყრის დღეს.
ორმოცი დღისა და ორმოცი ღამის გასვლის შემდეგ მომცა უფალმა ორი ფიქალი, ფიქალები აღთქმისა.
და მითხრა უფალმა: ადექი და სწრაფად წადი აქედან, რადგან გაირყვნა შენი ხალხი, რომელიც ეგვიპტიდან გამოიყვანე. მალევე გადაუხვიეს შენგან ნასწავლებ გზას - კერპი ჩამოისხეს.
ასე მითხრა უფალმა: დავინახე, რომ ჯიუტი ყოფილა ეს ხალხი.
დამანებე, მოვსპო ისინი და წარვხოცო მათი სახსენებელი ცისქვეშეთიდან. შენგან კი მასზე ძლიერ და მრავალრიცხოვან ხალხს შევქმნიო.
პირი ვიბრუნე და მთიდან ჩამოვედი, მთა კი ცეცხლში იწვოდა. მე აღთქმის ორი ფიქალი მეჭირა ორთავე ხელში.
დავინახე, რომ შესცოდეთ უფალს, თქვენს ღმერთს: ოქროს ხბო ჩამოისხით, მალევე გადაუხვიეთ გზას, რომელიც უფალმა გასწავლათ.
ავიღე და გავაგდე ხელიდან ორივე ფიქალი და თქვენს თვალწინ დავლეწე.
დავემხე უფლის წინაშე, როგორც უწინ, და ასე ვიყავი ორმოცი დღე და ორმოცი ღამე, უსმელ-უჭმელი, ყველა თქვენი ცოდვის გამო, რომლითაც სცოდავდით, ბოროტებას რომ სჩადიოდით უფლის თვალში და აჯავრებდით მას.
რადგან მეშინოდა რისხვისა და წყრომისა, რომელიც დაგატეხათ უფალმა თქვენს გასანადგურებლალ. ამჯერადაც მისმინა მე უფალმა.
ძლიერ გაუწყრა აარონს, დაღუპვა უნდოდა მისი, და მე შევევედრე მაშინ აარონის გამოც.
ავიღე თქვენი ნაცოდვარი - ხბო და ცეცხლში დავწვი. იმდენი ვნაყე, რომ მტვრად ვაქციე და მისი მტვერი მთიდან მომდინარე ღელეში ჩავყარე.
აჯავრებდით უფალს თაბერაში, მასაში და კიბროთ-ჰათაავაში.
როცა კადეშ-ბარნეადან გგზავნიდათ უფალი და გეუბნებოდათ: წადით, დაეპატრონეთ ქვეყანას, რომელიც მოგეცითო, თქვენ წინააღუდექით უფალს, თქვენს ღმერთს, არ ერწმუნეთ მას და არ ისმინეთ მისი სიტყვა.
იმ დღიდან, რაც გიცნობთ, უჯანყდებით უფალს.
დავემხე უფლის წინაშე და ასე ვიყავი ორმოცი დღე და ორმოცი ღამე, რადგან თქვენი განადგურება გადაწყვიტა უფალმა.
ვილოცე უფლის მიმართ და ვუთხარი: უფალო ღმერთო! ნუ დაღუპავ შენს ერს და შენს სამკვიდროს, რომელიც გამოისყიდე შენი ძლევამოსილებით, რომელიც გამოიყვანე ეგვიპტიდან მაგარი ხელით.
გაიხსენე შენი მორჩილნი - აბრაამი, ისაკი და იაკობი. ნუ უყურებ ამ ხალხის სიჯიუტეს, მის სიბოროტეს და მის ცოდვებს,
რომ არ თქვას ქვეყანამ, საიდანაც გამოგვიყვანე: ვერ შეიყვანა უფალმა ისინი იმ ქვეყანაში, რომელსაც ჰპირდებოდა მათ. მათდამი სიძულვილის გამო გაიყვანა, რომ უდაბნოში დაეხოცაო.
შენი ერია ისინი და შენი სამკვიდრო, რომელიც გამოიყვანე შენი დიდი ძალით და შენი შემართული მკლავით.
Audi, Israel: Tu transgredieris hodie Iordanem, ut possideas nationes maximas et fortiores te, civitates ingentes et ad caelum usque muratas,
populum magnum atque sublimem, filios Enacim, quos ipse nosti et audisti, quibus nullus potest ex adverso resistere.
Scies ergo hodie quod Dominus Deus tuus ipse transibit ante te ignis devorans, qui conteret eos atque subiciet ante faciem tuam, ut velociter expellas et deleas eos, sicut locutus est tibi.
Ne dicas in corde tuo, cum deleverit eos Dominus Deus tuus in conspectu tuo: "Propter iustitiam meam introduxit me Dominus, ut terram hanc possiderem", cum propter impietates nationum istarum expellat eas Dominus ante te.
Neque enim propter iustitiam tuam et aequitatem cordis tui ingredieris, ut possideas terras earum, sed quia illae egerunt impie, introeunte te, Dominus Deus tuus expellet eos ante te, et ut compleat verbum suum Dominus, quod sub iuramento pollicitus est patribus tuis, Abraham, Isaac et Iacob.
Scito igitur quod non propter iustitiam tuam Dominus Deus tuus dederit tibi terram hanc optimam in possessionem, cum durissimae cervicis sis populus.
Memento et ne obliviscaris quomodo ad iracundiam provocaveris Dominum Deum tuum in solitudine; ex eo die, quo egressus es ex Aegypto, usque ad locum istum adversum Dominum contendistis.
Nam et in Horeb provocastis eum, et iratus delere vos voluit,
quando ascendi in montem, ut acciperem tabulas lapideas, tabulas pacti, quod pepigit vobiscum Dominus, et perseveravi in monte quadraginta diebus ac noctibus panem non comedens et aquam non bibens.
Deditque mihi Dominus duas tabulas lapideas scriptas digito Dei et continentes omnia verba, quae vobis locutus est in monte de medio ignis, quando contio populi congregata est.
Cumque transissent quadraginta dies et totidem noctes, dedit mihi Dominus duas tabulas lapideas, tabulas foederis,
dixitque mihi: "Surge et descende hinc cito, quia peccavit populus tuus, quem eduxisti de Aegypto: deseruerunt velociter viam, quam praecepi eis, feceruntque sibi conflatile".
Rursumque ait Dominus ad me: "Cerno quod populus iste durae cervicis sit;
dimitte me, ut conteram eos et deleam nomen eorum sub caelo et faciam te in gentem, quae hac fortior et maior sit".
Cumque reversus de monte ardente descenderem et duas tabulas foederis utraque tenerem manu
vidissemque vos peccasse Domino Deo vestro et fecisse vobis vitulum conflatilem ac deseruisse velociter viam eius, quam Dominus vobis praeceperat,
arripui duas tabulas et proieci eas de manibus meis confregique eas in conspectu vestro;
et procidi ante Dominum, sicut prius quadraginta diebus et noctibus panem non comedens et aquam non bibens propter omnia peccata vestra, quae gessistis contra Dominum et eum ad iracundiam provocastis;
timui enim indignationem et iram illius, qua adversum vos concitatus delere vos voluit. Et exaudivit me Dominus etiam hac vice.
Adversum Aaron quoque vehementer iratus voluit eum conterere; et pro illo similiter tunc deprecatus sum.
Peccatum autem vestrum, quod feceratis, id est vitulum, arripiens igne combussi et in frusta comminuens omninoque in pulverem redigens proieci in torrentem, qui de monte descendit.
In Tabera quoque et in Massa et in Cibrottaava provocastis Dominum;
et quando misit Dominus vos de Cadesbarne dicens: "Ascendite et possidete terram, quam dedi vobis", contempsistis imperium Domini Dei vestri et non credidistis ei neque vocem eius audire voluistis;
semper fuistis rebelles contra Dominum a die, qua nosse vos coepi.
Et iacui coram Domino quadraginta diebus ac noctibus, quibus eum suppliciter deprecabar, ne deleret vos, ut fuerat comminatus.
Et orans dixi: Domine Deus, ne disperdas populum tuum et hereditatem tuam, quam redemisti in magnitudine tua, quos eduxisti de Aegypto in manu forti.
Recordare servorum tuorum Abraham, Isaac et Iacob; ne aspicias duritiam populi huius et impietatem atque peccatum,
ne forte dicant habitatores terrae, de qua eduxisti nos: "Non poterat Dominus introducere eos in terram, quam pollicitus est eis, et oderat illos; idcirco eduxit, ut interficeret eos in solitudine".
Attamen ipsi sunt populus tuus et hereditas tua, quos eduxisti in fortitudine tua magna et in brachio tuo extento.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible