Скрыть
9:4
9:6
9:16
9:19
9:24
Глава 34 
34:2
34:11
34:12
Церковнославянский (рус)
Слы́ши, Изра́илю, ты́ прехо́диши Иорда́нъ дне́сь, вни́ти е́же наслѣ́дити язы́ки вели́кiя и крѣпча́йшы па́че ва́съ, гра́ды вели́ки и огражде́ны до небесе́,
лю́ди вели́ки и мно́ги и предо́лги, сы́ны Ена́ковы, я́же ты́ вѣ́си, и ты́ слы́шалъ еси́: кто́ проти́ву ста́нетъ сыно́мъ Ена́ковымъ?
И увѣ́си дне́сь, я́ко Госпо́дь Бо́гъ тво́й Се́й предъи́детъ предъ лице́мъ тво­и́мъ: о́гнь попаля́яй е́сть: Се́й потреби́тъ я́, и Се́й от­врати́тъ я́ от­ лица́ тво­его́, и потреби́тъ я́ вско́рѣ, я́коже рече́ тебѣ́ Госпо́дь.
Не рцы́ въ се́рдцы тво­е́мъ, егда́ потреби́тъ Госпо́дь Бо́гъ тво́й язы́ки сiя́ предъ лице́мъ тво­и́мъ, глаго́ля: пра́вдъ ра́ди мо­и́хъ введе́ мя Госпо́дь наслѣ́дити зе́млю благу́ю сiю́:
не ра́ди пра́вды тво­ея́, ниже́ преподо́бiя ра́ди се́рдца тво­его́ ты́ вхо́диши наслѣ́дити зе́млю и́хъ, но нече́стiя ра́ди и беззако́нiя язы́ковъ си́хъ Госпо́дь от­ лица́ тво­его́ потреби́тъ я́, и да уста́витъ завѣ́тъ, и́мже кля́т­ся Госпо́дь отце́мъ ва́шымъ, Авраа́му и Исаа́ку и Иа́кову:
и да увѣ́си дне́сь, я́ко не ра́ди пра́вды тво­ея́ Госпо́дь Бо́гъ тво́й дае́тъ тебѣ́ зе́млю благу́ю сiю́ наслѣ́дити: я́ко лю́дiе жестоковы́йнiи есте́.
По́мни, не забу́ди, коли́ко разгнѣ́васте Го́спода Бо́га сво­его́ въ пусты́ни: от­ него́же дне́ изыдо́сте изъ земли́ Еги́петскiя, да́же внидо́сте въ мѣ́сто сiе́, не покаря́ющеся соверша́сте я́же проти́ву Го́спода:
и въ Хори́вѣ разгнѣ́васте Го́спода, и разгнѣ́вася Госпо́дь на вы́, потреби́ти ва́съ,
восходя́щу мнѣ́ на го́ру, взя́ти скрижа́ли ка́мен­ныя, скрижа́ли завѣ́та, я́же завѣща́ Госпо́дь къ ва́мъ: и пребы́хъ въ горѣ́ четы́редесять дні́й и четы́редесять ноще́й: хлѣ́ба не ядо́хъ и воды́ не пи́хъ.
И даде́ ми Госпо́дь двѣ́ скрижа́ли ка́мен­ны, напи́саны пе́рстомъ Бо́жiимъ, и на ни́хъ бя́ху напи́сана вся́ словеса́, я́же глаго́ла Госпо́дь къ ва́мъ въ горѣ́ изъ среды́ огня́ въ де́нь собра́нiя:
и бы́сть по четы́редесяти дне́хъ и по четы́редесяти ноще́хъ, даде́ ми Госпо́дь двѣ́ скрижа́ли ка́мен­ны, скрижа́ли завѣ́та,
и рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: воста́ни и сни́ди ско́ро от­сю́ду, я́ко беззако́н­новаша лю́дiе тво­и́, я́же изве́лъ еси́ изъ земли́ Еги́петски: соступи́ша ско́ро съ пути́, его́же заповѣ́далъ еси́ и́мъ, и сотвори́ша себѣ́ слiя́нiе.
И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: глаго́лахъ тебѣ́ еди́ною и два́жды, глаго́ля: ви́дѣхъ лю́ди сiя́, и се́, лю́дiе жестоковы́йнiи су́ть:
оста́ви Мя́, да потреблю́ я́, и погублю́ и́мя и́хъ подъ небесе́мъ, и сотворю́ тя въ язы́къ вели́къ и крѣ́покъ и мно́гъ па́че си́хъ.
И воз­врати́вся снидо́хъ съ горы́, и гора́ горя́ше огне́мъ: и двѣ́ скрижа́ли свидѣ́нiй во обою́ руку́ мое́ю:
и ви́дѣвъ, я́ко согрѣши́сте предъ Го́сподемъ Бо́гомъ ва́шимъ, и сотвори́сте себѣ́ телца́ слiя́на, и соступи́сте съ пути́ ско́ро, его́же заповѣ́да Госпо́дь ва́мъ твори́ти,
и взе́мъ о́бѣ скрижа́ли, поверго́хъ я́ изъ руку́ мое́ю и сокруши́хъ и́хъ предъ ва́ми.
И моли́хся предъ Го́сподемъ второ́е, я́коже и пе́рвое, четы́редесять дні́й и четы́редесять ноще́й, хлѣ́ба не ядо́хъ и воды́ не пи́хъ, всѣ́хъ ра́ди грѣхо́въ ва́шихъ, и́миже согрѣши́сте, творя́ще зло́е предъ Го́сподемъ Бо́гомъ ва́шимъ, е́же разгнѣ́вати Его́:
и боя́зненъ бѣ́хъ гнѣ́ва ра́ди и я́рости, я́ко разгнѣ́вася Госпо́дь на вы́, да потреби́тъ ва́съ: и послу́ша мене́ Госпо́дь и въ то́ вре́мя.
И на Ааро́на разгнѣ́вася Госпо́дь зѣло́, е́же погуби́ти его́: и моли́хся и за Ааро́на во вре́мя о́но.
И грѣ́хъ ва́шъ, его́же сотвори́сте, телца́, взя́хъ его́ и сожго́хъ его́ на огни́, и изби́хъ его́ и сотро́хъ его́ зѣло́, да́же бы́сть дро́бенъ, и бы́сть я́ко пра́хъ, и изсы́пахъ пра́хъ въ водоте́чу сходя́щую съ горы́.
И въ Запале́нiи, и во Искуше́нiи, и во гробѣ́хъ Похотѣ́нiя разгнѣ́васте Го́спода Бо́га ва́­шего.
И егда́ посла́ ва́съ Госпо́дь от­ Ка́дисъ-Варни́, глаго́ля: взы́дите и наслѣ́дите зе́млю, ю́же А́зъ даю́ ва́мъ: и сопроти́вистеся глаго́лу Го́спода Бо́га ва́­шего, и не вѣ́ровасте Ему́, и не послу́шасте гла́са Его́:
и не покаря́ющеся бы́сте Го́споду от­ дне́, въ о́ньже позна́ся ва́мъ.
И моли́хся предъ Го́сподемъ четы́редесять дні́й и четы́редесять ноще́й, въ ня́же моли́хся: рече́ бо Госпо́дь погуби́ти ва́съ.
И моли́хся Бо́гу и реко́хъ: Го́споди, Го́споди Царю́ бого́въ, не погуби́ люді́й Тво­и́хъ и наслѣ́дiя Тво­его́, е́же изба́вилъ еси́ крѣ́постiю Тво­е́ю вели́кою, я́же изве́лъ еси́ изъ земли́ Еги́петскiя крѣ́постiю Тво­е́ю вели́кою и руко́ю си́льною и мы́шцею Тво­е́ю высо́кою:
помяни́ Авраа́ма и Исаа́ка и Иа́кова, рабы́ Твоя́, и́мже кля́л­ся еси́ Собо́ю: не при­­зира́й на же́стокость люді́й си́хъ, и на нече́стiе и́хъ и на грѣхи́ и́хъ:
да не когда́ реку́тъ живу́щiи на земли́, от­ню́дуже изве́лъ еси́ на́съ, глаго́люще: не могі́й Госпо́дь ввести́ и́хъ въ зе́млю, ю́же и́мъ обѣща́, и ненави́дя и́хъ Госпо́дь, изведе́ погуби́ти и́хъ въ пусты́ни:
и сі́и лю́дiе Тво­и́ и жре́бiй Тво́й, и́хже изве́лъ еси́ изъ земли́ Еги́петскiя крѣ́постiю Тво­е́ю вели́кою и мы́шцею Тво­е́ю высо́кою.
И взы́де Моисе́й от­ араво́ѳа Моа́вля на го́ру Нава́въ, на ве́рхъ Фазга́, я́же е́сть пря́мо Иерихо́ну: и показа́ ему́ Госпо́дь всю́ зе́млю Галаа́дску да́же до Да́на,
и всю́ зе́млю Нефѳали́млю, и всю́ зе́млю Ефре́мову и Манассі́ину, и всю́ зе́млю Иу́дину да́же до мо́ря послѣ́дняго,
и пусты́ню и окре́стная [се́ла] Иерихо́на, гра́дъ Фи́никовъ да́же до Сиго́ра,
и рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: сiя́ земля́, е́юже кля́хся Авраа́му и Исаа́ку и Иа́кову, глаго́ля: сѣ́мени ва́­шему да́мъ ю́: и показа́хъ ю́ очесе́мъ тво­и́мъ, и та́мо не вни́деши.
И сконча́ся та́мо Моисе́й ра́бъ Госпо́день въ земли́ Моа́вли сло́вомъ Госпо́днимъ.
И погребо́ша его́ въ земли́ Моа́вли бли́зъ до́му Фого́рова. И не увѣ́да никто́же погребе́нiя его́ да́же до дне́ сего́.
Моисе́ю же бѣ́ сто́ и два́десять лѣ́тъ, егда́ сконча́ся: не отемнѣ́стѣ о́чи его́, ни истлѣ́ста устнѣ́ его́.
И пла́кашася сы́нове Изра́илевы Моисе́а во араво́ѳѣ Моа́вли у Иорда́на бли́зъ Иерихо́на три́десять дні́й. И сконча́шася дні́е пла́ча сѣ́тованiя о Моисе́и.
И Иису́съ сы́нъ Нави́нъ напо́лнися ду́ха ра́зума: воз­ложи́ бо Моисе́й ру́цѣ сво­и́ на него́. И послу́шаша его́ сы́нове Изра́илевы, и сотвори́ша я́коже заповѣ́да Госпо́дь Моисе́ю.
И не воста́ ктому́ проро́къ во Изра́или я́коже Моисе́й, его́же позна́ Госпо́дь лице́мъ къ лицу́,
во всѣ́хъ зна́менiихъ и чудесѣ́хъ, его́же посла́ Госпо́дь сотвори́ти я́ въ земли́ Еги́петстѣй фарао́ну и рабо́мъ его́ и все́й земли́ его́,
ди́вная вели́кая, и ру́ку крѣ́пкую [и мы́шцу высо́кую], я́же сотвори́ Моисе́й предъ всѣ́мъ Изра́илемъ.

Коне́цъ кни́зѣ пя́тѣй Моисе́овѣ: и́мать въ себѣ́ гла́въ 34.
Синодальный
Моисей побуждает к смирению и напоминает об идолопоклонстве у Хорива и их упорстве в грехе.
Слушай, Израиль: ты теперь идешь за Иордан, чтобы пойти овладеть народами, которые больше и сильнее тебя, городами большими, с укреплениями до небес,
народом [великим,] многочисленным и великорослым, сынами Енаковыми, о которых ты знаешь и слышал: «кто устоит против сынов Енаковых?»
Знай же ныне, что Господь, Бог твой, идет пред тобою, как огнь поядающий; Он будет истреблять их и низлагать их пред тобою, и ты изгонишь их, и погубишь их скоро, как говорил тебе Господь.
Когда будет изгонять их Господь, Бог твой, от лица твоего, не говори в сердце твоем, что за праведность мою привел меня Господь овладеть сею [доброю] землею, и что за нечестие народов сих Господь изгоняет их от лица твоего;
не за праведность твою и не за правоту сердца твоего идешь ты наследовать землю их, но за нечестие [и беззакония] народов сих Господь, Бог твой, изгоняет их от лица твоего, и дабы исполнить слово, которым клялся Господь отцам твоим Аврааму, Исааку и Иакову;
посему знай [ныне], что не за праведность твою Господь, Бог твой, дает тебе овладеть сею доброю землею, ибо ты народ жестоковыйный.
Помни, не забудь, сколько ты раздражал Господа, Бога твоего, в пустыне: с самого того дня, как вышел ты из земли Египетской, и до самого прихода вашего на место сие вы противились Господу.
И при Хориве вы раздражали Господа, и прогневался на вас Господь, так что хотел истребить вас,
когда я взошел на гору, чтобы принять скрижали каменные, скрижали завета, который поставил Господь с вами, и пробыл на горе сорок дней и сорок ночей, хлеба не ел и воды не пил,
и дал мне Господь две скрижали каменные, написанные перстом Божиим, а на них [написаны были] все слова, которые изрек вам Господь на горе из среды огня в день собрания.
По окончании же сорока дней и сорока ночей дал мне Господь две скрижали каменные, скрижали завета,
и сказал мне Господь: встань, пойди скорее отсюда, ибо развратился народ твой, который ты вывел из Египта; скоро уклонились они от пути, который Я заповедал им; они сделали себе литой истукан.
И сказал мне Господь: [Я говорил тебе один и другой раз:] вижу Я народ сей, вот он народ жестоковыйный;
не удерживай Меня, и Я истреблю их, и изглажу имя их из поднебесной, а от тебя произведу народ, который будет [больше,] сильнее и многочисленнее их.
Я обратился и пошел с горы, гора же горела огнем; две скрижали завета были в обеих руках моих;
и видел я, что вы согрешили против Господа, Бога вашего, сделали себе литого тельца, скоро уклонились от пути, которого [держаться] заповедал вам Господь;
и взял я обе скрижали, и бросил их из обеих рук своих, и разбил их пред глазами вашими.
И [вторично] повергшись пред Господом, молился я, как прежде, сорок дней и сорок ночей, хлеба не ел и воды не пил, за все грехи ваши, которыми вы согрешили, сделав зло в очах Господа [Бога вашего] и раздражив Его;
ибо я страшился гнева и ярости, которыми Господь прогневался на вас и хотел погубить вас. И послушал меня Господь и на сей раз.
И на Аарона весьма прогневался Господь и хотел погубить его; но я молился и за Аарона в то время.
Грех же ваш, который вы сделали, – тельца я взял, сожег его в огне, разбил его и всего истер до того, что он стал мелок, как прах, и я бросил прах сей в поток, текущий с горы.
И в Тавере, в Массе и в Киброт-Гаттааве вы раздражили Господа [Бога вашего].
И когда посылал вас Господь из Кадес-Варни, говоря: пойдите, овладейте землею, которую Я даю вам, – то вы воспротивились повелению Господа Бога вашего, и не поверили Ему, и не послушали гласа Его.
Вы были непокорны Господу с того самого дня, как я стал знать вас.
И повергшись пред Господом, умолял я сорок дней и сорок ночей, в которые я молился, ибо Господь хотел погубить вас;
и молился я Господу и сказал: Владыка Господи, [Царь богов,] не погубляй народа Твоего и удела Твоего, который Ты избавил величием [крепости] Твоей, который вывел Ты из Египта рукою сильною [и мышцею Твоею высокою];
вспомни рабов Твоих, Авраама, Исаака и Иакова, [которым Ты клялся Собою]; не смотри на ожесточение народа сего и на нечестие его и на грехи его,
дабы [живущие] в той земле, откуда Ты вывел нас, не сказали: «Господь не мог ввести их в землю, которую обещал им, и, ненавидя их, вывел Он их, чтоб умертвить их в пустыне».
А они Твой народ и Твой удел, который Ты вывел [из земли Египетской] силою Твоею великою и мышцею Твоею высокою.
1 Моисей увидел Ханаан с горы Нево и умер на ней; 7 плач Израиля о Моисее; Иисус Навин занял его место.
И взошел Моисей с равнин Моавитских на гору Нево, на вершину Фасги, что против Иерихона, и показал ему Господь всю землю Галаад до самого Дана,
и всю [землю] Неффалимову, и [всю] землю Ефремову и Манассиину, и всю землю Иудину, даже до самого западного моря,
и полуденную страну и равнину долины Иерихона, город Пальм, до Сигора.
И сказал ему Господь: вот земля, о которой Я клялся Аврааму, Исааку и Иакову, говоря: «семени твоему дам ее»; Я дал тебе увидеть ее глазами твоими, но в нее ты не войдешь.
И умер там Моисей, раб Господень, в земле Моавитской, по слову Господню;
и погребен на долине в земле Моавитской против Беф-Фегора, и никто не знает места погребения его даже до сего дня.
Моисею было сто двадцать лет, когда он умер; но зрение его не притупилось, и крепость в нем не истощилась.
И оплакивали Моисея сыны Израилевы на равнинах Моавитских [у Иордана близ Иерихона] тридцать дней. И прошли дни плача и сетования о Моисее.
И Иисус, сын Навин, исполнился духа премудрости, потому что Моисей возложил на него руки свои, и повиновались ему сыны Израилевы и делали так, как повелел Господь Моисею.
И не было более у Израиля пророка такого, как Моисей, которого Господь знал лицем к лицу,
по всем знамениям и чудесам, которые послал его Господь сделать в земле Египетской над фараоном и над всеми рабами его и над всею землею его,
и по руке сильной и по великим чудесам, которые Моисей совершил пред глазами всего Израиля.
Грузинский
ისმინე, ისრაელო! შენ დღეს გადადიხარ იორდანეს, რომ წახვიდე და დაეპატრონო შენზე დიდსა და ძლიერ ხალხებს, დიდ და ცათამდე გამაგრებულ ქალაქებს,
დიდსა და მაღალს ხალხს, ყანაკის მოდგმას, რომელიც იცი და რომელზეც გსმენია: ვინ დაუდგებათ წინ ყანაკის მოდგმას?
ახლა იცოდე: უფალი, შენი ღმერთი, მიგიძღვის წინ, მშთანთქმელი ცეცხლი. ის მოსპობს მათ, ის მოდრეკს მათ შენს წინაშე და შენც აჰყრი მათ და მალე გადააშენებ, როგორც უფალმა გითხრა.
არ თქვა შენს გულში, როცა დაიწყებს უფალი, შენი ღმერთი, მათ განდევნას: ჩემი სიმართლის გამო მომიყვანა უფალმა ამ ქვეყნის დასამკვიდრებლადო. რადგან მათი სიბოროტის გამო აყარა შენგან ეს ხალხები უფალმა.
შენი სიმართლისა და შენი გულწრფელობის გამო კი არ მიდიხარ მათი ქვეყნის დასამკვიდრებლად, არამედ მათი სიბოროტის გამო აყრის შენგან უფალი ამ ხალხებს, რომ შეასრულოს სიტყვა, რომელიც მისცა უფალმა შენს მამა-პაპას - აბრაამს, ისაკს და იაკობს.
იცოდე, რომ შენი სიმართლის გამო არ გაძლევს უფალი, შენი ღმერთი, ამ მადლიან მიწას დასამკვიდრებლად, რადგან ჯიუტი ხალხი ხართ.
გახსოვდეს, არ დაგავიწყდეს, რომ ბევრჯერ გაგირისხებია უფალი, შენი ღმერთი, უდაბნოში. ეგვიპტიდან გამოსვლის დღიდან ამ ადგილზე მოსვლამდე, სულ მუდამ ექიშპებოდი უფალს.
ხორებში განარისხეთ უფალი და გამწყრალმა თქვენი მოსპობა დააპირა.
როცა მთაზე ავედი, რომ ჩამომეტანა ფიქალები, ფიქალები აღთქმისა, უფალმა რომ დაგიდოთ თქვენ, ორმოცი დღე და ორმოცი ღამე ვიყავი იქ, არც პური მიჭამია და არც წყალი დამილევია.
მომცა უფალმა ორი ფიქალი, ღვთიური თითებით წარწერილი. ზედ იყო ყველა ის სიტყვა, რომელიც გამოგიცხადათ უფალმა მთაზე ცეცხლის შუაგულიდან თავშეყრის დღეს.
ორმოცი დღისა და ორმოცი ღამის გასვლის შემდეგ მომცა უფალმა ორი ფიქალი, ფიქალები აღთქმისა.
და მითხრა უფალმა: ადექი და სწრაფად წადი აქედან, რადგან გაირყვნა შენი ხალხი, რომელიც ეგვიპტიდან გამოიყვანე. მალევე გადაუხვიეს შენგან ნასწავლებ გზას - კერპი ჩამოისხეს.
ასე მითხრა უფალმა: დავინახე, რომ ჯიუტი ყოფილა ეს ხალხი.
დამანებე, მოვსპო ისინი და წარვხოცო მათი სახსენებელი ცისქვეშეთიდან. შენგან კი მასზე ძლიერ და მრავალრიცხოვან ხალხს შევქმნიო.
პირი ვიბრუნე და მთიდან ჩამოვედი, მთა კი ცეცხლში იწვოდა. მე აღთქმის ორი ფიქალი მეჭირა ორთავე ხელში.
დავინახე, რომ შესცოდეთ უფალს, თქვენს ღმერთს: ოქროს ხბო ჩამოისხით, მალევე გადაუხვიეთ გზას, რომელიც უფალმა გასწავლათ.
ავიღე და გავაგდე ხელიდან ორივე ფიქალი და თქვენს თვალწინ დავლეწე.
დავემხე უფლის წინაშე, როგორც უწინ, და ასე ვიყავი ორმოცი დღე და ორმოცი ღამე, უსმელ-უჭმელი, ყველა თქვენი ცოდვის გამო, რომლითაც სცოდავდით, ბოროტებას რომ სჩადიოდით უფლის თვალში და აჯავრებდით მას.
რადგან მეშინოდა რისხვისა და წყრომისა, რომელიც დაგატეხათ უფალმა თქვენს გასანადგურებლალ. ამჯერადაც მისმინა მე უფალმა.
ძლიერ გაუწყრა აარონს, დაღუპვა უნდოდა მისი, და მე შევევედრე მაშინ აარონის გამოც.
ავიღე თქვენი ნაცოდვარი - ხბო და ცეცხლში დავწვი. იმდენი ვნაყე, რომ მტვრად ვაქციე და მისი მტვერი მთიდან მომდინარე ღელეში ჩავყარე.
აჯავრებდით უფალს თაბერაში, მასაში და კიბროთ-ჰათაავაში.
როცა კადეშ-ბარნეადან გგზავნიდათ უფალი და გეუბნებოდათ: წადით, დაეპატრონეთ ქვეყანას, რომელიც მოგეცითო, თქვენ წინააღუდექით უფალს, თქვენს ღმერთს, არ ერწმუნეთ მას და არ ისმინეთ მისი სიტყვა.
იმ დღიდან, რაც გიცნობთ, უჯანყდებით უფალს.
დავემხე უფლის წინაშე და ასე ვიყავი ორმოცი დღე და ორმოცი ღამე, რადგან თქვენი განადგურება გადაწყვიტა უფალმა.
ვილოცე უფლის მიმართ და ვუთხარი: უფალო ღმერთო! ნუ დაღუპავ შენს ერს და შენს სამკვიდროს, რომელიც გამოისყიდე შენი ძლევამოსილებით, რომელიც გამოიყვანე ეგვიპტიდან მაგარი ხელით.
გაიხსენე შენი მორჩილნი - აბრაამი, ისაკი და იაკობი. ნუ უყურებ ამ ხალხის სიჯიუტეს, მის სიბოროტეს და მის ცოდვებს,
რომ არ თქვას ქვეყანამ, საიდანაც გამოგვიყვანე: ვერ შეიყვანა უფალმა ისინი იმ ქვეყანაში, რომელსაც ჰპირდებოდა მათ. მათდამი სიძულვილის გამო გაიყვანა, რომ უდაბნოში დაეხოცაო.
შენი ერია ისინი და შენი სამკვიდრო, რომელიც გამოიყვანე შენი დიდი ძალით და შენი შემართული მკლავით.
ავიდა მოსე მოაბის ველიდან ნებოს მთაზე, ფისგას წვერზე, იერიხონის გასწვრივ რომ არის, და დაანახა მას უფალმა მთელი გალაადის ქვეყანა დანამდე,
მთელი ნაფთალი, ეფრემის ქვეყანა, მენაშე და იუდას მთელი ქვეყანა უკანა ზღვამდე,
ნეგები და იერიხონის ხეობის მიდამოები, ფინიკთა ქალაქი, ცოღარამდე.
უთხრა უფალმა: ეს არის ის ქვეყანა, რისთვისაც დავუფიცე აბრაამს, ისაკს და იაკობს, შენს შთამომავლობას მივცემ-მეთქი. საკუთარი თვალებით გახილვინე იგი, მაგრამ ვერ შეხვალ იქ.
მოკვდა მოსე, უფლის მორჩილი, მოაბის ქვეყანაში, უფლის სიტყვისაებრ.
დამარხეს იგი ველზე მოაბის ქვეყანაში ბეთ-ფეღორის წინ და არავინ იცის მისი საფლავი დღევანდლამდე.
ასოცი წლისა იყო მოსე, როცა მოკვდა და არც თვალს აკლდა და არც სახე ჰქონია დანაოჭებული.
იტირეს მოსე მოაბის ველზე ოცდაათ დღეს და მიიწურა მოსეს ტირილისა და გლოვის დღეები.
იესო ნავეს ძე ავსილი იყო სიბრძნის სულით, რადგან ხელი დაასხა მას მოსემ, და ემორჩილებოდნენ ისრაელიანები, როგორც უბრძანა მოსემ.
აღარ გამოჩენილა ისრაელში, წინასწარმეტყველი, მსგავსი მოსესი, რომელსაც პირისპირ იცნობდა უფალი,
ყველა იმ ნიშით და სასწაულით, რომელთა მოსახდენად მოავლინა უფალმა ეგვიპტის ქვეყანაში ფარაონისთვის, მის მორჩილთათვის და მთელი ქვეყნისათვის,
იმ მაგარი ხელით და დიადი სასწაულებით, რომელნიც მოიმოქმედა მოსემ მთელი ისრაელის თვალწინ.
 Écoute, Israël! Tu vas aujourd'hui passer le Jourdain, pour te rendre maître de nations plus grandes et plus puissantes que toi, de villes grandes et fortifiées jusqu'au ciel,
 d'un peuple grand et de haute taille, les enfants d'Anak, que tu connais, et dont tu as entendu dire: Qui pourra tenir contre les enfants d'Anak?
 Sache aujourd'hui que l'Éternel, ton Dieu, marchera lui-même devant toi comme un feu dévorant, c'est lui qui les détruira, qui les humiliera devant toi; et tu les chasseras, tu les feras périr promptement, comme l'Éternel te l'a dit.
 Lorsque l'Éternel, ton Dieu, les chassera devant toi, ne dis pas en ton coeur: C'est à cause de ma justice que l'Éternel me fait entrer en possession de ce pays. Car c'est à cause de la méchanceté de ces nations que l'Éternel les chasse devant toi.
 Non, ce n'est point à cause de ta justice et de la droiture de ton coeur que tu entres en possession de leur pays; mais c'est à cause de la méchanceté de ces nations que l'Éternel, ton Dieu, les chasse devant toi, et c'est pour confirmer la parole que l'Éternel a jurée à tes pères, à Abraham, à Isaac et à Jacob.
 Sache donc que ce n'est point à cause de ta justice que l'Éternel, ton Dieu, te donne ce bon pays pour que tu le possèdes; car tu es un peuple au cou roide.
 Souviens-toi, n'oublie pas de quelle manière tu as excité la colère de l'Éternel, ton Dieu, dans le désert. Depuis le jour où tu es sorti du pays d'Égypte jusqu'à votre arrivée dans ce lieu, vous avez été rebelles contre l'Éternel.
 A Horeb, vous excitâtes la colère de l'Éternel; et l'Éternel s'irrita contre vous, et eut la pensée de vous détruire.
 Lorsque je fus monté sur la montagne, pour prendre les tables de pierre, les tables de l'alliance que l'Éternel a traitée avec vous, je demeurai sur la montagne quarante jours et quarante nuits, sans manger de pain et sans boire d'eau;
 et l'Éternel me donna les deux tables de pierre écrites du doigt de Dieu, et contenant toutes les paroles que l'Éternel vous avait dites sur la montagne, du milieu du feu, le jour de l'assemblée.
 Ce fut au bout des quarante jours et des quarante nuits que l'Éternel me donna les deux tables de pierre, les tables de l'alliance.
 L'Éternel me dit alors: Lève-toi, descends en hâte d'ici; car ton peuple, que tu as fait sortir d'Égypte, s'est corrompu. Ils se sont promptement écartés de la voie que je leur avais prescrite; ils se sont fait une image de fonte.
 L'Éternel me dit: Je vois que ce peuple est un peuple au cou roide.
 Laisse-moi les détruire et effacer leur nom de dessous les cieux; et je ferai de toi une nation plus puissante et plus nombreuse que ce peuple.
 Je retournai et je descendis de la montagne tout en feu, les deux tables de l'alliance dans mes deux mains.
 Je regardai, et voici, vous aviez péché contre l'Éternel, votre Dieu, vous vous étiez fait un veau de fonte, vous vous étiez promptement écartés de la voie que vous avait prescrite l'Éternel.
 Je saisis les deux tables, je les jetai de mes mains, et je les brisai sous vos yeux.
 Je me prosternai devant l'Éternel, comme auparavant, quarante jours et quarante nuits, sans manger de pain et sans boire d'eau, à cause de tous les péchés que vous aviez commis en faisant ce qui est mal aux yeux de l'Éternel, pour l'irriter.
 Car j'étais effrayé à la vue de la colère et de la fureur dont l'Éternel était animé contre vous jusqu'à vouloir vous détruire. Mais l'Éternel m'exauça encore cette fois.
 L'Éternel était aussi très irrité contre Aaron, qu'il voulait faire périr, et pour qui j'intercédai encore dans ce temps-là.
 Je pris le veau que vous aviez fait, ce produit de votre péché, je le brûlai au feu, je le broyai jusqu'à ce qu'il fût réduit en poudre, et je jetai cette poudre dans le torrent qui descend de la montagne.
 A Tabeéra, à Massa, et à Kibroth Hattaava, vous excitâtes la colère de l'Éternel.
 Et lorsque l'Éternel vous envoya à Kadès Barnéa, en disant: Montez, et prenez possession du pays que je vous donne! vous fûtes rebelles à l'ordre de l'Éternel, votre Dieu, vous n'eûtes point foi en lui, et vous n'obéîtes point à sa voix.
 Vous avez été rebelles contre l'Éternel depuis que je vous connais.
 Je me prosternai devant l'Éternel, je me prosternai quarante jours et quarante nuits, parce que l'Éternel avait dit qu'il voulait vous détruire.
 Je priai l'Éternel, et je dis: Seigneur Éternel, ne détruis pas ton peuple, ton héritage, que tu as racheté dans ta grandeur, que tu as fait sortir d'Égypte par ta main puissante.
 Souviens-toi de tes serviteurs, Abraham, Isaac et Jacob. Ne regarde point à l'opiniâtreté de ce peuple, à sa méchanceté et à son péché,
 de peur que le pays d'où tu nous as fait sortir ne dise: C'est parce que l'Éternel n'avait pas le pouvoir de les mener dans le pays qu'il leur avait promis, et c'est parce qu'il les haïssait, qu'il les a fait sortir pour les faire mourir dans le désert.
 Ils sont pourtant ton peuple et ton héritage, que tu as fait sortir d'Égypte par ta grande puissance et par ton bras étendu.
 Moïse monta des plaines de Moab sur le mont Nebo, au sommet du Pisga, vis-à-vis de Jéricho. Et l'Éternel lui fit voir tout le pays:
 Galaad jusqu'à Dan, tout Nephthali, le pays d'Éphraïm et de Manassé, tout le pays de Juda jusqu'à la mer occidentale,
 le midi, les environs du Jourdain, la vallée de Jéricho, la ville des palmiers, jusqu'à Tsoar.
 L'Éternel lui dit: C'est là le pays que j'ai juré de donner à Abraham, à Isaac et à Jacob, en disant: Je le donnerai à ta postérité. Je te l'ai fait voir de tes yeux; mais tu n'y entreras point.
 Moïse, serviteur de l'Éternel, mourut là, dans le pays de Moab, selon l'ordre de l'Éternel.
 Et l'Éternel l'enterra dans la vallée, au pays de Moab, vis-à-vis de Beth Peor. Personne n'a connu son sépulcre jusqu'à ce jour.
 Moïse était âgé de cent vingt ans lorsqu'il mourut; sa vue n'était point affaiblie, et sa vigueur n'était point passée.
 Les enfants d'Israël pleurèrent Moïse pendant trente jours, dans les plaines de Moab; et ces jours de pleurs et de deuil sur Moïse arrivèrent à leur terme.
 Josué, fils de Nun, était rempli de l'esprit de sagesse, car Moïse avait posé ses mains sur lui. Les enfants d'Israël lui obéirent, et se conformèrent aux ordres que l'Éternel avait donnés à Moïse.
 Il n'a plus paru en Israël de prophète semblable à Moïse, que l'Éternel connaissait face à face.
 Nul ne peut lui être comparé pour tous les signes et les miracles que Dieu l'envoya faire au pays d'Égypte contre Pharaon, contre ses serviteurs et contre tout son pays,
 et pour tous les prodiges de terreur que Moïse accomplit à main forte sous les yeux de tout Israël.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible