Скрыть
1:2
1:5
1:8
1:12
1:15
1:19
1:23
Chapter 2 
2:3
2:6
2:11
2:16
2:19
Chapter 3 
3:4
3:11
3:14
3:18
3:21
Chapter 4 
4:2
4:3
4:5
4:9
4:10
4:12
4:14
4:16
4:17
4:18
4:20
4:21
4:28
4:31
Chapter 5 
5:7
5:10
5:12
5:16
5:21
5:24
5:28
5:29
5:30
5:32
5:33
Chapter 6 
6:2
6:6
6:7
6:10
6:13
6:15
6:16
6:22
6:23
6:24
Английский (NKJV)
Paul, an apostle of Jesus Christ by the will of God, To the saints who are in Ephesus, and faithful in Christ Jesus:
Grace to you and peace from God our Father and the Lord Jesus Christ.
Blessed be the God and Father of our Lord Jesus Christ, who has blessed us with every spiritual blessing in the heavenly places in Christ,
just as He chose us in Him before the foundation of the world, that we should be holy and without blame before Him in love,
having predestined us to adoption as sons by Jesus Christ to Himself, according to the good pleasure of His will,
to the praise of the glory of His grace, by which He made us accepted in the Beloved.
In Him we have redemption through His blood, the forgiveness of sins, according to the riches of His grace
which He made to abound toward us in all wisdom and prudence,
having made known to us the mystery of His will, according to His good pleasure which He purposed in Himself,
that in the dispensation of the fullness of the times He might gather together in one all things in Christ, both which are in heaven and which are on earth--in Him.
In Him also we have obtained an inheritance, being predestined according to the purpose of Him who works all things according to the counsel of His will,
that we who first trusted in Christ should be to the praise of His glory.
In Him you also trusted, after you heard the word of truth, the gospel of your salvation; in whom also, having believed, you were sealed with the Holy Spirit of promise,
who is the guarantee of our inheritance until the redemption of the purchased possession, to the praise of His glory.
Therefore I also, after I heard of your faith in the Lord Jesus and your love for all the saints,
do not cease to give thanks for you, making mention of you in my prayers:
that the God of our Lord Jesus Christ, the Father of glory, may give to you the spirit of wisdom and revelation in the knowledge of Him,
the eyes of your understanding being enlightened; that you may know what is the hope of His calling, what are the riches of the glory of His inheritance in the saints,
and what is the exceeding greatness of His power toward us who believe, according to the working of His mighty power
which He worked in Christ when He raised Him from the dead and seated Him at His right hand in the heavenly places,
far above all principality and power and might and dominion, and every name that is named, not only in this age but also in that which is to come.
And He put all things under His feet, and gave Him to be head over all things to the church,
which is His body, the fullness of Him who fills all in all.
And you He made alive, who were dead in trespasses and sins,
in which you once walked according to the course of this world, according to the prince of the power of the air, the spirit who now works in the sons of disobedience,
among whom also we all once conducted ourselves in the lusts of our flesh, fulfilling the desires of the flesh and of the mind, and were by nature children of wrath, just as the others.
But God, who is rich in mercy, because of His great love with which He loved us,
even when we were dead in trespasses, made us alive together with Christ (by grace you have been saved),
and raised us up together, and made us sit together in the heavenly places in Christ Jesus,
that in the ages to come He might show the exceeding riches of His grace in His kindness toward us in Christ Jesus.
For by grace you have been saved through faith, and that not of yourselves; it is the gift of God,
not of works, lest anyone should boast.
For we are His workmanship, created in Christ Jesus for good works, which God prepared beforehand that we should walk in them.
Therefore remember that you, once Gentiles in the flesh--who are called Uncircumcision by what is called the Circumcision made in the flesh by hands--
that at that time you were without Christ, being aliens from the commonwealth of Israel and strangers from the covenants of promise, having no hope and without God in the world.
But now in Christ Jesus you who once were far off have been brought near by the blood of Christ.
For He Himself is our peace, who has made both one, and has broken down the middle wall of separation,
having abolished in His flesh the enmity, that is, the law of commandments contained in ordinances, so as to create in Himself one new man from the two, thus making peace,
and that He might reconcile them both to God in one body through the cross, thereby putting to death the enmity.
And He came and preached peace to you who were afar off and to those who were near.
For through Him we both have access by one Spirit to the Father.
Now, therefore, you are no longer strangers and foreigners, but fellow citizens with the saints and members of the household of God,
having been built on the foundation of the apostles and prophets, Jesus Christ Himself being the chief cornerstone,
in whom the whole building, being fitted together, grows into a holy temple in the Lord,
in whom you also are being built together for a dwelling place of God in the Spirit.
For this reason I, Paul, the prisoner of Christ Jesus for you Gentiles--
if indeed you have heard of the dispensation of the grace of God which was given to me for you,
how that by revelation He made known to me the mystery (as I have briefly written already,
by which, when you read, you may understand my knowledge in the mystery of Christ),
which in other ages was not made known to the sons of men, as it has now been revealed by the Spirit to His holy apostles and prophets:
that the Gentiles should be fellow heirs, of the same body, and partakers of His promise in Christ through the gospel,
of which I became a minister according to the gift of the grace of God given to me by the effective working of His power.
To me, who am less than the least of all the saints, this grace was given, that I should preach among the Gentiles the unsearchable riches of Christ,
and to make all see what is the fellowship of the mystery, which from the beginning of the ages has been hidden in God who created all things through Jesus Christ;
to the intent that now the manifold wisdom of God might be made known by the church to the principalities and powers in the heavenly places,
according to the eternal purpose which He accomplished in Christ Jesus our Lord,
in whom we have boldness and access with confidence through faith in Him.
Therefore I ask that you do not lose heart at my tribulations for you, which is your glory.
For this reason I bow my knees to the Father of our Lord Jesus Christ,
from whom the whole family in heaven and earth is named,
that He would grant you, according to the riches of His glory, to be strengthened with might through His Spirit in the inner man,
that Christ may dwell in your hearts through faith; that you, being rooted and grounded in love,
may be able to comprehend with all the saints what is the width and length and depth and height--
to know the love of Christ which passes knowledge; that you may be filled with all the fullness of God.
Now to Him who is able to do exceedingly abundantly above all that we ask or think, according to the power that works in us,
to Him be glory in the church by Christ Jesus to all generations, forever and ever. Amen.
I, therefore, the prisoner of the Lord, beseech you to walk worthy of the calling with which you were called,
with all lowliness and gentleness, with longsuffering, bearing with one another in love,
endeavoring to keep the unity of the Spirit in the bond of peace.
There is one body and one Spirit, just as you were called in one hope of your calling;
one Lord, one faith, one baptism;
one God and Father of all, who is above all, and through all, and in you all.
But to each one of us grace was given according to the measure of Christ́s gift.
Therefore He says: «When He ascended on high, He led captivity captive, And gave gifts to men.»
(Now this, «He ascended»--what does it mean but that He also first descended into the lower parts of the earth?
He who descended is also the One who ascended far above all the heavens, that He might fill all things.)
And He Himself gave some to be apostles, some prophets, some evangelists, and some pastors and teachers,
for the equipping of the saints for the work of ministry, for the edifying of the body of Christ,
till we all come to the unity of the faith and of the knowledge of the Son of God, to a perfect man, to the measure of the stature of the fullness of Christ;
that we should no longer be children, tossed to and fro and carried about with every wind of doctrine, by the trickery of men, in the cunning craftiness of deceitful plotting,
but, speaking the truth in love, may grow up in all things into Him who is the head--Christ--
from whom the whole body, joined and knit together by what every joint supplies, according to the effective working by which every part does its share, causes growth of the body for the edifying of itself in love.
This I say, therefore, and testify in the Lord, that you should no longer walk as the rest of the Gentiles walk, in the futility of their mind,
having their understanding darkened, being alienated from the life of God, because of the ignorance that is in them, because of the blindness of their heart;
who, being past feeling, have given themselves over to lewdness, to work all uncleanness with greediness.
But you have not so learned Christ,
if indeed you have heard Him and have been taught by Him, as the truth is in Jesus:
that you put off, concerning your former conduct, the old man which grows corrupt according to the deceitful lusts,
and be renewed in the spirit of your mind,
and that you put on the new man which was created according to God, in true righteousness and holiness.
Therefore, putting away lying, «Let each one of you speak truth with his neighbor,» for we are members of one another.
«Be angry, and do not sin»: do not let the sun go down on your wrath,
nor give place to the devil.
Let him who stole steal no longer, but rather let him labor, working with his hands what is good, that he may have something to give him who has need.
Let no corrupt word proceed out of your mouth, but what is good for necessary edification, that it may impart grace to the hearers.
And do not grieve the Holy Spirit of God, by whom you were sealed for the day of redemption.
Let all bitterness, wrath, anger, clamor, and evil speaking be put away from you, with all malice.
And be kind to one another, tenderhearted, forgiving one another, even as God in Christ forgave you.
Therefore be imitators of God as dear children.
And walk in love, as Christ also has loved us and given Himself for us, an offering and a sacrifice to God for a sweet-smelling aroma.
But fornication and all uncleanness or covetousness, let it not even be named among you, as is fitting for saints;
neither filthiness, nor foolish talking, nor coarse jesting, which are not fitting, but rather giving of thanks.
For this you know, that no fornicator, unclean person, nor covetous man, who is an idolater, has any inheritance in the kingdom of Christ and God.
Let no one deceive you with empty words, for because of these things the wrath of God comes upon the sons of disobedience.
Therefore do not be partakers with them.
For you were once darkness, but now you are light in the Lord. Walk as children of light
(for the fruit of the Spirit is in all goodness, righteousness, and truth),
finding out what is acceptable to the Lord.
And have no fellowship with the unfruitful works of darkness, but rather expose them.
For it is shameful even to speak of those things which are done by them in secret.
But all things that are exposed are made manifest by the light, for whatever makes manifest is light.
Therefore He says: «Awake, you who sleep, Arise from the dead, And Christ will give you light.»
See then that you walk circumspectly, not as fools but as wise,
redeeming the time, because the days are evil.
Therefore do not be unwise, but understand what the will of the Lord is.
And do not be drunk with wine, in which is dissipation; but be filled with the Spirit,
speaking to one another in psalms and hymns and spiritual songs, singing and making melody in your heart to the Lord,
giving thanks always for all things to God the Father in the name of our Lord Jesus Christ,
submitting to one another in the fear of God.
Wives, submit to your own husbands, as to the Lord.
For the husband is head of the wife, as also Christ is head of the church; and He is the Savior of the body.
Therefore, just as the church is subject to Christ, so let the wives be to their own husbands in everything.
Husbands, love your wives, just as Christ also loved the church and gave Himself for her,
that He might sanctify and cleanse her with the washing of water by the word,
that He might present her to Himself a glorious church, not having spot or wrinkle or any such thing, but that she should be holy and without blemish.
So husbands ought to love their own wives as their own bodies; he who loves his wife loves himself.
For no one ever hated his own flesh, but nourishes and cherishes it, just as the Lord does the church.
For we are members of His body, of His flesh and of His bones.
«For this reason a man shall leave his father and mother and be joined to his wife, and the two shall become one flesh.»
This is a great mystery, but I speak concerning Christ and the church.
Nevertheless let each one of you in particular so love his own wife as himself, and let the wife see that she respects her husband.
Children, obey your parents in the Lord, for this is right.
«Honor your father and mother,» which is the first commandment with promise:
«that it may be well with you and you may live long on the earth.»
And you, fathers, do not provoke your children to wrath, but bring them up in the training and admonition of the Lord.
Bondservants, be obedient to those who are your masters according to the flesh, with fear and trembling, in sincerity of heart, as to Christ;
not with eyeservice, as men-pleasers, but as bondservants of Christ, doing the will of God from the heart,
with goodwill doing service, as to the Lord, and not to men,
knowing that whatever good anyone does, he will receive the same from the Lord, whether he is a slave or free.
And you, masters, do the same things to them, giving up threatening, knowing that your own Master also is in heaven, and there is no partiality with Him.
Finally, my brethren, be strong in the Lord and in the power of His might.
Put on the whole armor of God, that you may be able to stand against the wiles of the devil.
For we do not wrestle against flesh and blood, but against principalities, against powers, against the rulers of the darkness of this age, against spiritual hosts of wickedness in the heavenly places.
Therefore take up the whole armor of God, that you may be able to withstand in the evil day, and having done all, to stand.
Stand therefore, having girded your waist with truth, having put on the breastplate of righteousness,
and having shod your feet with the preparation of the gospel of peace;
above all, taking the shield of faith with which you will be able to quench all the fiery darts of the wicked one.
And take the helmet of salvation, and the sword of the Spirit, which is the word of God;
praying always with all prayer and supplication in the Spirit, being watchful to this end with all perseverance and supplication for all the saints--
and for me, that utterance may be given to me, that I may open my mouth boldly to make known the mystery of the gospel,
for which I am an ambassador in chains; that in it I may speak boldly, as I ought to speak.
But that you also may know my affairs and how I am doing, Tychicus, a beloved brother and faithful minister in the Lord, will make all things known to you;
whom I have sent to you for this very purpose, that you may know our affairs, and that he may comfort your hearts.
Peace to the brethren, and love with faith, from God the Father and the Lord Jesus Christ.
Grace be with all those who love our Lord Jesus Christ in sincerity. Amen.
Церковнославянский (рус)
[Зач. 216.] Па́велъ, посла́н­никъ Иису́съ Христо́въ во́лею Бо́жiею, святы́мъ су́щымъ во Ефе́сѣ и вѣ́рнымъ о Христѣ́ Иису́сѣ:
благода́ть ва́мъ и ми́ръ от­ Бо́га Отца́ на́­шего и Го́спода Иису́са Христа́.
Благослове́нъ Бо́гъ и Оте́цъ Го́спода на́­шего Иису́са Христа́, благослови́вый на́съ вся́цѣмъ благослове́нiемъ духо́внымъ въ небе́сныхъ о Христѣ́,
я́коже избра́ на́съ въ Не́мъ пре́жде сложе́нiя мíра, бы́ти на́мъ святы́мъ и непоро́чнымъ предъ Ни́мъ въ любви́,
пре́жде наре́къ на́съ во усыновле́нiе Иису́съ Христо́мъ въ Него́, по благоволе́нiю хотѣ́нiя Сво­его́,
въ похвалу́ сла́вы благода́ти Сво­ея́, е́юже облагода́ти на́съ о Воз­лю́блен­нѣмъ:
[Зач. 217.] о Не́мже и́мамы избавле́нiе Кро́вiю Его́, и оставле́нiе прегрѣше́нiи, по бога́т­ст­ву благода́ти Его́,
ю́же пре­умно́жилъ е́сть въ на́съ во вся́цѣй прему́дрости и ра́зумѣ,
сказа́въ на́мъ та́йну во́ли Сво­ея́ по благоволе́нiю Сво­ему́, е́же пре́жде положи́ въ Не́мъ,
въ смотре́нiе исполне́нiя време́нъ, воз­глави́ти вся́ческая о Христѣ́, я́же на небесѣ́хъ и я́же на земли́ въ не́мъ:
въ Не́мже и наслѣ́дницы сотвори́хомся, пре́жде нарече́ни бы́в­ше по прозрѣ́нiю Бо́жiю вся́ Дѣ́й­ст­ву­ю­щаго по совѣ́ту во́ли Сво­ея́,
я́ко бы́ти на́мъ въ похвале́нiе сла́вы Его́, пре́жде упова́в­шымъ во Христа́:
въ Не́мже и вы́, слы́шав­ше сло́во и́стины, благовѣ­ст­вова́нiе спасе́нiя на́­шего, въ Не́мже и вѣ́ровав­ше зна́менастеся Ду́хомъ обѣтова́нiя Святы́мъ,
И́же е́сть обруче́нiе наслѣ́дiя на́­шего, во избавле́нiе снабдѣ́нiя, въ похвалу́ сла́вы Его́.
Сего́ ра́ди и а́зъ слы́шавъ ва́шу вѣ́ру о Христѣ́ Иису́сѣ и любо­́вь, я́же ко всѣ́мъ святы́мъ,
[Зач. 218.] не престаю́ благодаря́ о ва́съ, помина́нiе о ва́съ творя́ въ моли́твахъ мо­и́хъ,
да Бо́гъ Го́спода на́­шего Иису́са Христа́, Оте́цъ сла́вы, да́стъ ва́мъ Ду́ха прему́дрости и от­крове́нiя, въ позна́нiе Его́,
просвѣще́н­на очеса́ се́рдца ва́­шего, я́ко увѣ́дѣти ва́мъ, ко́е е́сть упова́нiе зва́нiя Его́, и ко́е бога́т­ст­во сла́вы достоя́нiя Его́ во святы́хъ,
и ко́е преспѣ́ющее вели́че­с­т­во си́лы Его́ въ на́съ вѣ́ру­ю­щихъ по дѣ́й­ст­ву держа́вы крѣ́пости Его́,
ю́же содѣ́я о Христѣ́, воскреси́въ Его́ от­ ме́ртвыхъ и посади́въ одесну́ю Себе́ на небе́сныхъ,
превы́ше вся́каго Нача́л­ст­ва и Вла́сти и Си́лы и Госпо́д­ст­ва, и вся́каго и́мене имену́емаго не то́чiю въ вѣ́цѣ се́мъ, но и во гряду́щемъ:
[Зач. 219.] и вся́ покори́ подъ но́зѣ Его́, и Того́ даде́ главу́ вы́ше всѣ́хъ Це́ркви,
я́же е́сть Тѣ́ло Его́, исполне́нiе Исполня́ющаго вся́ческая во всѣ́хъ.
И ва́съ су́щихъ прегрѣше́ньми ме́ртвыхъ и грѣхи́ ва́шими,
въ ни́хже иногда́ ходи́сте по вѣ́ку мíра сего́, по кня́зю вла́сти воз­ду́шныя, ду́ха, и́же ны́нѣ дѣ́й­ст­вуетъ въ сынѣ́хъ противле́нiя,
въ ни́хже и мы́ вси́ жи́хомъ иногда́ въ по́хотехъ пло́ти на́­шея, творя́ще во́лю пло́ти и помышле́нiй, и бѣ́хомъ есте­с­т­во́мъ ча́да гнѣ́ва, я́коже и про́чiи:
[Зач. 220А.] Бо́гъ же, бога́тъ сы́й въ ми́лости, за премно́гую любо­́вь Свою́, е́юже воз­люби́ на́съ,
и су́щихъ на́съ ме́ртвыхъ прегрѣше́ньми, сооживи́ Христо́мъ: благода́тiю есте́ спасе́ни:
и съ Ни́мъ воскреси́, и спосади́ на небе́сныхъ во Христѣ́ Иису́сѣ,
да яви́тъ въ вѣ́цѣхъ гряду́щихъ презѣ́лное бога́т­ст­во благода́ти Сво­ея́ благосты́нею на на́съ о Христѣ́ Иису́сѣ.
Благодатiю бо есте́ спасе́ни чрезъ вѣ́ру: и сiе́ не от­ ва́съ, Бо́жiй да́ръ:
не от­ дѣ́лъ, да никто́же похва́лит­ся.
Того́ бо есмы́ творе́нiе, созда́ни во Христѣ́ Иису́сѣ на дѣла́ блага́я, я́же пре́жде угото́ва Бо́гъ, да въ ни́хъ хо́димъ.
[Зач. 220Б.] Тѣ́мже помина́йте, я́ко вы́, и́же иногда́ язы́цы во пло́ти, глаго́лемiи необрѣ́занiе от­ реко́маго обрѣ́занiя во пло́ти, рукотворе́н­наго,
я́ко бѣ́сте во вре́мя о́но безъ Христа́, от­чужде́ни житiя́ Изра́илева и чу́жди от­ завѣ́тъ обѣтова́нiя, упова́нiя не иму́ще и безбо́жни въ мíрѣ:
ны́нѣ же о Христѣ́ Иису́сѣ вы́, бы́в­шiи иногда́ дале́че, бли́зъ бы́сте Кро́вiю Христо́вою.
[Зач. 221.] То́й бо е́сть ми́ръ на́шъ, сотвори́вый обоя́ еди́но, и средостѣ́нiе огра́ды разори́вый,
вражду́ Пло́тiю Сво­е́ю, зако́нъ за́повѣдiй уче́ньми упраздни́въ, да о́ба сози́ждетъ Собо́ю во еди́наго но́ваго человѣ́ка, творя́ ми́ръ,
и при­­мири́тъ обо­и́хъ во еди́нѣмъ тѣ́лѣ Богови кресто́мъ, уби́въ вражду́ на не́мъ:
и при­­ше́дъ благовѣсти́ ми́ръ ва́мъ, да́льнимъ и бли́жнимъ,
зане́ Тѣ́мъ и́мамы при­­веде́нiе о́бои во еди́нѣмъ Ду́сѣ ко Отцу́.
[Зач. 222.] Тѣ́мже у́бо ктому́ нѣ́сте стра́н­ни и при­­ше́лцы, но сожи́теле святы́мъ и при́снiи Бо́гу,
назда́ни бы́в­ше на основа́нiи апо́столъ и проро́къ, су́щу крае­уго́лну Самому́ Иису́су Христу́,
о не́мже вся́ко созда́нiе составля́емо расте́тъ въ це́рковь святу́ю о Го́сподѣ:
о не́мже и вы́ созида́етеся въ жили́ще Бо́жiе Ду́хомъ.
Сего́ ра́ди а́зъ Па́велъ ю́зникъ Иису́съ Христо́въ о ва́съ язы́цѣхъ.
А́ще у́бо {поне́же} слы́шасте смотре́нiе благода́ти Бо́жiя да́н­ныя мнѣ́ въ ва́съ,
я́ко по от­крове́нiю сказа́ся мнѣ́ та́йна, я́коже преднаписа́хъ вма́лѣ:
о не́мже {по­ели́ку} мо́жете чту́ще разумѣ́ти ра́зумъ мо́й въ та́йнѣ Христо́вѣ,
я́же во инѣ́хъ ро́дѣхъ не сказа́ся сыно́мъ человѣ́ческимъ, я́коже ны́нѣ от­кры́ся святы́мъ Его́ апо́столомъ и проро́комъ Ду́хомъ Святы́мъ:
[я́ко] бы́ти язы́комъ снаслѣ́дникомъ и стѣле́сникомъ и сприча́ст­никомъ обѣтова́нiя Его́ о Христѣ́ Иису́сѣ, благовѣ­ст­вова́нiемъ,
ему́же бы́хъ служи́тель по да́ру благода́ти Бо́жiя, да́н­ныя мнѣ́ по дѣ́й­ст­ву си́лы Его́.
[Зач. 223.] Мнѣ́ ме́ншему всѣ́хъ святы́хъ дана́ бы́сть благода́ть сiя́, во язы́цѣхъ благовѣсти́ти неизслѣ́дован­ное бога́т­ст­во Христо́во
и просвѣти́ти всѣ́хъ, что́ е́сть смотре́нiе та́йны сокрове́н­ныя от­ вѣко́въ въ Бо́зѣ, созда́в­шемъ вся́ческая Иису́съ Христо́мъ,
да ска́жет­ся ны́нѣ нача́ломъ и власте́мъ на небе́сныхъ Це́рковiю многоразли́чная прему́дрость Бо́жiя,
по предложе́нiю вѣ́къ, е́же сотвори́ о Христѣ́ Иису́сѣ Го́сподѣ на́­шемъ,
о Не́мже и́мамы дерзнове́нiе и при­­веде́нiе въ надѣ́янiи вѣ́рою Его́.
Тѣ́мже молю́ [вы́] не стужа́ти си́ въ ско́рбехъ мо­и́хъ о ва́съ, я́же е́сть сла́ва ва́ша.
Сего́ ра́ди преклоня́ю колѣ́на моя́ ко Отцу́ Го́спода на́­шего Иису́са Христа́,
изъ Него́же вся́ко оте́че­с­т­во на небесѣ́хъ и на земли́ имену́ет­ся:
да да́стъ ва́мъ по бога́т­ст­ву сла́вы Сво­ея́, си́лою утверди́тися Ду́хомъ Его́ во вну́трен­немъ человѣ́цѣ,
всели́тися Христу́ вѣ́рою въ сердца́ ва́ша: въ любви́ вкорене́ни и основа́ни,
да воз­мо́жете разумѣ́ти со всѣ́ми святы́ми, что́ широта́ и долгота́ и глубина́ и высота́,
разумѣ́ти же преспѣ́ющую ра́зумъ любо­́вь Христо́ву, да испо́лнитеся во вся́ко исполне́нiе Бо́жiе.
Могу́щему же па́че вся́ твори́ти по преизбы́точе­ст­вiю, и́хже про́симъ или́ разумѣ́емъ, по си́лѣ дѣ́й­ст­вуемѣй въ на́съ,
Тому́ сла́ва въ Це́ркви о Христѣ́ Иису́сѣ во вся́ ро́ды вѣ́ка вѣко́въ. Ами́нь.
[Зач. 224А.] Молю́ у́бо ва́съ а́зъ ю́зникъ о Го́сподѣ, досто́йно ходи́ти зва́нiя, въ не́же зва́ни бы́сте,
со вся́кимъ смиреному́дрiемъ и кро́тостiю, съ долготерпѣ́нiемъ, терпя́ще дру́гъ дру́гу любо­́вiю,
тща́щеся блюсти́ едине́нiе ду́ха въ сою́зѣ ми́ра.
Еди́но тѣ́ло, еди́нъ ду́хъ, я́коже и зва́ни бы́сте во еди́нѣмъ упова́нiи зва́нiя ва́­шего:
еди́нъ Госпо́дь, еди́на вѣ́ра, еди́но креще́нiе,
еди́нъ Бо́гъ и Оте́цъ всѣ́хъ, И́же надъ всѣ́ми и чрезъ всѣ́хъ и во всѣ́хъ на́съ.
[Зач. 224Б.] Еди́ному же кому́ждо на́съ даде́ся благода́ть по мѣ́рѣ дарова́нiя Христо́ва.
Тѣ́мже глаго́летъ: воз­ше́дъ на высоту́, плѣни́лъ еси́ плѣ́нъ, и даде́ дая́нiя человѣ́комъ.
А е́же, взы́де, что́ е́сть, то́чiю я́ко и сни́де пре́жде въ до́лнѣйшыя страны́ земли́?
Сше́дый, То́й е́сть и воз­ше́дый превы́ше всѣ́хъ небе́съ, да испо́лнитъ вся́ческая.
И То́й да́лъ е́сть о́вы у́бо апо́столы, о́вы же проро́ки, о́вы же благовѣ́ст­ники, о́вы же па́стыри и учи́тели,
къ соверше́нiю святы́хъ, въ дѣ́ло служе́нiя, въ созида́нiе Тѣ́ла Христо́ва,
до́ндеже дости́гнемъ вси́ въ со­едине́нiе вѣ́ры и позна́нiя Сы́на Бо́жiя, въ му́жа соверше́н­на, въ мѣ́ру во́зраста исполне́нiя Христо́ва:
[Зач. 225.] да не быва́емъ ктому́ младе́нцы, вла́ющеся и скита́ющеся вся́кимъ вѣ́тромъ уче́нiя, во лжи́ человѣ́честѣй, въ кова́р­ст­вѣ ко́зней льще́нiя:
и́стин­ству­ю­ще же въ любви́, да воз­расти́мъ въ Него́ вся́ческая, И́же е́сть глава́ Христо́съ,
изъ Него́же все́ тѣ́ло, составля́емо и счинѣва́емо при­­ли́чнѣ вся́цѣмъ осяза́нiемъ подая́нiя, по дѣ́й­ст­ву въ мѣ́рѣ еди́ныя ко­ея́ждо ча́сти, воз­раще́нiе тѣ́ла твори́тъ въ созда́нiе самаго́ себе́ любо­́вiю.
[Зач. 226.] Сiе́ у́бо глаго́лю и послу́ше­ст­вую о Го́сподѣ, ктому́ не ходи́ти ва́мъ, я́коже и про́чiи язы́цы хо́дятъ въ суетѣ́ ума́ и́хъ,
помраче́ни смы́сломъ, су́ще от­чужде́ни от­ жи́зни Бо́жiя, за невѣ́же­с­т­во су́щее въ ни́хъ, за окамене́нiе серде́цъ и́хъ:
и́же въ неча́янiе вло́жшеся, преда́ша себе́ студодѣя́нiю, въ дѣ́ланiе вся́кiя нечистоты́ въ лихо­има́нiи.
Вы́ же не та́ко позна́сте Христа́:
а́ще у́бо {поне́же} слы́шасте Его́ и о Не́мъ научи́стеся, я́коже е́сть и́стина о Иису́сѣ:
от­ложи́ти ва́мъ, по пе́рвому житiю́, ве́тхаго человѣ́ка, тлѣ́ющаго въ по́хотехъ преле́стныхъ,
обновля́тися же ду́хомъ ума́ ва́­шего,
и облещи́ся въ но́ваго человѣ́ка, со́здан­наго по Бо́гу въ пра́вдѣ и въ преподо́бiи и́стины.
[Зач. 227.] Тѣ́мже от­ло́жше лжу́, глаго́лите и́стину кі́йждо ко и́скрен­нему сво­ему́, зане́ есмы́ дру́гъ дру́гу у́дове.
Гнѣ́вайтеся и не согрѣша́йте: со́лнце да не за́йдетъ въ гнѣ́вѣ ва́­шемъ:
ниже́ дади́те мѣ́ста дiа́волу.
Крады́й ктому́ да не кра́детъ, но па́че да тружда́ет­ся, дѣ́лая сво­и́ма рука́ма благо́е, да и́мать пода́яти тре́бу­ю­щему.
Вся́ко сло́во гни́ло да не исхо́дитъ изъ у́стъ ва́шихъ, но то́чiю е́же е́сть благо къ созда́нiю вѣ́ры, да да́стъ благода́ть слы́шащымъ.
И не оскорбля́йте Ду́ха Свята́го Бо́жiя, И́мже зна́менастеся въ де́нь избавле́нiя.
Вся́ка го́ресть, и гнѣ́въ, и я́рость, и кли́чь, и хула́ да во́змет­ся от­ ва́съ, со вся́кою зло́бою:
быва́йте же дру́гъ ко дру́гу бла́зи, милосе́рди, проща́юще дру́гъ дру́гу, я́коже и Бо́гъ во Христѣ́ прости́лъ е́сть ва́мъ.
[Зач. 228.] Быва́йте у́бо подража́тели Бо́гу, я́коже ча́да воз­лю́блен­ная,
и ходи́те въ любви́, я́коже и Христо́съ воз­люби́лъ е́сть на́съ, и предаде́ Себе́ за ны́ при­­ноше́нiе и же́ртву Бо́гу въ воню́ благо­уха́нiя.
Блу́дъ же и вся́ка нечистота́ и лихо­и́м­ст­во ниже́ да имену́ет­ся въ ва́съ, я́коже подоба́етъ святы́мъ:
и скверносло́вiе, и буесло́вiе, или́ кощу́ны, я́же неподо́бная, но па́че благодаре́нiе:
сiе́ бо да вѣ́сте, я́ко вся́къ блудни́къ, или́ нечи́стъ, или́ лихо­и́мецъ, и́же е́сть идолослужи́тель, не и́мать достоя́нiя въ Ца́р­ст­вiи Христа́ и Бо́га.
Никто́же ва́съ да льсти́тъ су́етными словесы́, си́хъ бо ра́ди гряде́тъ гнѣ́въ Бо́жiй на сы́ны непокори́выя.
Не быва́йте у́бо соприча́стницы си́мъ.
Бѣ́сте бо иногда́ тма́, ны́нѣ же свѣ́тъ о Го́сподѣ: [Зач. 229.] я́коже ча́да свѣ́та ходи́те:
пло́дъ бо духо́вный е́сть во вся́цѣй благосты́ни и пра́вдѣ и и́стинѣ:
искуша́юще, что́ е́сть благо­уго́дно Богови:
и не при­­обща́йтеся къ дѣло́мъ непло́днымъ тмы́, па́че же и облича́йте.
Быва́емая бо о́тай от­ ни́хъ, сра́мно е́сть и глаго́лати.
Вся́ же облича́емая от­ свѣ́та явля́ют­ся, все́ бо явля́емое свѣ́тъ е́сть:
сего́ ра́ди глаго́летъ: воста́ни, спя́й, и воскресни́ от­ ме́ртвыхъ, и освѣти́тъ тя́ Христо́съ.
Блюди́те у́бо, ка́ко опа́сно хо́дите, не я́коже нему́дри, но я́коже прему́дри,
иску́пу­ю­ще вре́мя, я́ко дні́е лука́ви су́ть.
Сего́ ра́ди не быва́йте несмы́слен­ни, но разумѣва́йте, что́ е́сть во́ля Бо́жiя.
И не упива́йтеся вино́мъ, въ не́мже е́сть блу́дъ: но па́че исполня́йтеся Ду́хомъ,
глаго́люще себѣ́ во псалмѣ́хъ и пѣ́нiихъ и пѣ́снехъ духо́вныхъ, воспѣва́юще и пою́ще въ сердца́хъ ва́шихъ Го́сподеви,
[Зач. 230.] благодаря́ще всегда́ о всѣ́хъ о и́мени Го́спода на́­шего Иису́са Христа́ Бо́гу и Отцу́,
повину́ющеся дру́гъ дру́гу въ стра́сѣ Бо́жiи.
Жены́, сво­и́мъ муже́мъ повину́йтеся, я́коже Го́споду,
зане́ му́жъ глава́ е́сть жены́, я́коже и Христо́съ глава́ Це́ркве, и То́й е́сть Спаси́тель тѣ́ла:
но я́коже Це́рковь повину́ет­ся Христу́, та́кожде и жены́ сво­и́мъ муже́мъ во все́мъ.
[Зач. 231.] Му́жiе, люби́те своя́ жены́, я́коже и Христо́съ воз­люби́ Це́рковь, и Себе́ предаде́ за ню́,
да освяти́тъ ю́, очи́стивъ ба́нею во́дною въ глаго́лѣ:
да предста́витъ ю́ Себѣ́ сла́вну Це́рковь, не иму́щу скве́рны, или́ поро́ка, или́ нѣ́что от­ таковы́хъ, но да бу́детъ свя́та и непоро́чна.
Та́ко до́лжни су́ть му́жiе люби́ти своя́ жены́, я́ко своя́ тѣлеса́: любя́й [бо] свою́ жену́, себе́ сама́го лю́битъ.
Никто́же бо когда́ свою́ пло́ть воз­ненави́дѣ, но пита́етъ и грѣ́етъ ю́, я́коже и Госпо́дь Це́рковь:
зане́ у́ди есмы́ Тѣ́ла Его́, от­ пло́ти Его́ и от­ косте́й Его́.
Сего́ ра́ди оста́витъ человѣ́къ отца́ сво­его́ и ма́терь, и при­­лѣ́пит­ся къ женѣ́ сво­е́й, и бу́дета два́ въ пло́ть еди́ну.
Та́йна сiя́ велика́ е́сть: а́зъ же глаго́лю во Христа́ и во Це́рковь.
[Зач. 232.] Оба́че и вы́, по еди́ному кі́йждо свою́ жену́ си́це да лю́битъ, я́коже [и] себе́: а жена́ да бо­и́т­ся [сво­его́] му́жа.
Ча́да, послу́шайте сво́ихъ роди́телей о Го́сподѣ: сiе́ бо е́сть пра́ведно.
Чти́ отца́ тво­его́ и ма́терь: я́же е́сть за́повѣдь пе́рвая во обѣтова́нiи:
да бла́го ти́ бу́детъ, и бу́деши долголѣ́тенъ на земли́.
И отцы́, не раздража́йте ча́дъ сво­и́хъ, но воспитова́йте и́хъ въ наказа́нiи и уче́нiи Госпо́дни.
Раби́, послу́шайте госпо́дiй [сво­и́хъ] по пло́ти со стра́хомъ и тре́петомъ, въ простотѣ́ се́рдца ва́­шего, я́коже [и] Христа́,
не предъ очи́ма то́чiю рабо́та­ю­ще я́ко человѣко­уго́дницы, но я́коже раби́ Христо́вы, творя́ще во́лю Бо́жiю от­ души́,
со благоразу́мiемъ служа́ще я́коже Го́споду, а не [я́ко] человѣ́комъ,
вѣ́дяще, я́ко кі́йждо, е́же а́ще сотвори́тъ благо́е, сiе́ прiи́метъ от­ Го́спода, а́ще ра́бъ, а́ще свобо́дь.
И госпо́дiе, та́яжде твори́те къ ни́мъ, послабля́юще [и́мъ] преще́нiя, вѣ́дуще, я́ко и ва́мъ самѣ́мъ и тѣ́мъ Госпо́дь е́сть на небесѣ́хъ, и обинове́нiя лица́ нѣ́сть у Него́.
[Зач. 233.] Про́чее же, бра́тiе моя́, воз­мога́йте во Го́сподѣ и въ держа́вѣ крѣ́пости Его́:
облецы́теся во вся́ ору́жiя Бо́жiя, я́ко воз­мощи́ ва́мъ ста́ти проти́ву ко́знемъ дiа́волскимъ,
я́ко нѣ́сть на́ша бра́нь къ {проти́ву} кро́ви и пло́ти, но къ нача́ломъ, и ко власте́мъ [и] къ мiродержи́телемъ тмы́ вѣ́ка сего́, къ духово́мъ зло́бы поднебе́снымъ.
Сего́ ра́ди прiими́те вся́ ору́жiя Бо́жiя, да воз­мо́жете проти́витися въ де́нь лю́тъ и вся́ содѣ́яв­ше ста́ти.
Ста́ните у́бо препоя́сани чресла́ ва́ша и́стиною, и обо́лкшеся въ броня́ пра́вды,
и обу́в­ше но́зѣ во угото́ванiе благовѣ­ст­вова́нiя ми́ра:
надъ всѣ́ми же воспрiи́мше щи́тъ вѣ́ры, въ не́мже воз­мо́жете вся́ стрѣ́лы лука́ваго разжже́н­ныя угаси́ти:
и шле́мъ спасе́нiя воспрiими́те, и ме́чь духо́вный, и́же е́сть Глаго́лъ Бо́жiй:
[Зач. 234.] вся́кою моли́твою и моле́нiемъ моля́щеся на вся́ко вре́мя ду́хомъ, и въ сiе́ и́стое бдя́ще во вся́комъ терпѣ́нiи и моли́твѣ о всѣ́хъ святы́хъ
и о мнѣ́, да да́ст­ся ми́ сло́во во от­верзе́нiе у́стъ мо­и́хъ, съ дерзнове́нiемъ сказа́ти та́йну благовѣ­ст­вова́нiя,
о не́мже посо́л­ст­вую во у́захъ, да въ не́мъ дерза́ю, я́коже подоба́етъ ми́ глаго́лати.
Да увѣ́сте же и вы́, я́же о мнѣ́, что́ дѣ́лаю, вся́ ска́жетъ ва́мъ Тихи́къ, воз­лю́блен­ный бра́тъ и вѣ́ренъ служи́тель о Го́сподѣ,
его́же посла́хъ къ ва́мъ на сiе́ и́стое, да увѣ́сте, я́же о на́съ, и да утѣ́шитъ сердца́ ва́ша.
Ми́ръ бра́тiи и любо­́вь съ вѣ́рою от­ Бо́га Отца́ и Го́спода Иису́са Христа́.
Благода́ть со всѣ́ми лю́бящими Го́спода на́­шего Иису́са Христа́ въ неистлѣ́нiи. Ами́нь.

Коне́цъ посла́нiю е́же ко Ефесе́емъ: и́мать въ себѣ́ гла́въ 6, зача́лъ же церко́вныхъ 19.
1 Обращение Павла к святым в Ефесе. 3 Прославляет Бога за излитые благословения. 15 Молится, чтобы ефесяне познали славу Евангелия.
[Зач. 216.] Павел, волею Божиею апостол Иисуса Христа, находящимся в Ефесе святым и верным во Христе Иисусе:
благодать вам и мир от Бога Отца нашего и Господа Иисуса Христа.
Благословен Бог и Отец Господа нашего Иисуса Христа, благословивший нас во Христе всяким духовным благословением в небесах,
так как Он избрал нас в Нем прежде создания мира, чтобы мы были святы и непорочны пред Ним в любви,
предопределив усыновить нас Себе чрез Иисуса Христа, по благоволению воли Своей,
в похвалу славы благодати Своей, которою Он облагодатствовал нас в Возлюбленном,
[Зач. 217.] в Котором мы имеем искупление Кровию Его, прощение грехов, по богатству благодати Его,
каковую Он в преизбытке даровал нам во всякой премудрости и разумении,
открыв нам тайну Своей воли по Своему благоволению, которое Он прежде положил в Нем,
в устроении полноты времен, дабы все небесное и земное соединить под главою Христом.
В Нем мы и сделались наследниками, быв предназначены к тому по определению Совершающего все по изволению воли Своей,
дабы послужить к похвале славы Его нам, которые ранее уповали на Христа.
В Нем и вы, услышав слово истины, благовествование вашего спасения, и уверовав в Него, запечатлены обетованным Святым Духом,
Который есть залог наследия нашего, для искупления удела Его, в похвалу славы Его.
Посему и я, услышав о вашей вере во Христа Иисуса и о любви ко всем святым,
[Зач. 218.] непрестанно благодарю за вас Бога, вспоминая о вас в молитвах моих,
чтобы Бог Господа нашего Иисуса Христа, Отец славы, дал вам Духа премудрости и откровения к познанию Его,
и просветил очи сердца вашего, дабы вы познали, в чем состоит надежда призвания Его, и какое богатство славного наследия Его для святых,
и как безмерно величие могущества Его в нас, верующих по действию державной силы Его,
которою Он воздействовал во Христе, воскресив Его из мертвых и посадив одесную Себя на небесах,
превыше всякого Начальства, и Власти, и Силы, и Господства, и всякого имени, именуемого не только в сем веке, но и в будущем,
[Зач. 219.] и все покорил под ноги Его, и поставил Его выше всего, главою Церкви,
которая есть Тело Его, полнота Наполняющего все во всем.
1 Нас, мертвых по преступлениям, Бог оживотворил благодатью. 11 Христос разрушил преграду между иудеем и язычником. 19 «Вы уже не чужие и не пришельцы».
И вас, мертвых по преступлениям и грехам вашим,
в которых вы некогда жили, по обычаю мира сего, по воле князя, господствующего в воздухе, духа, действующего ныне в сынах противления,
между которыми и мы все жили некогда по нашим плотским похотям, исполняя желания плоти и помыслов, и были по природе чадами гнева, как и прочие,
[Зач. 220А.] Бог, богатый милостью, по Своей великой любви, которою возлюбил нас,
и нас, мертвых по преступлениям, оживотворил со Христом, – благодатью вы спасены, –
и воскресил с Ним, и посадил на небесах во Христе Иисусе,
дабы явить в грядущих веках преизобильное богатство благодати Своей в благости к нам во Христе Иисусе.
Ибо благодатью вы спасены через веру, и сие не от вас, Божий дар:
не от дел, чтобы никто не хвалился.
Ибо мы – Его творение, созданы во Христе Иисусе на добрые дела, которые Бог предназначил нам исполнять.
[Зач. 220Б.] Итак помните, что вы, некогда язычники по плоти, которых называли необрезанными так называемые обрезанные плотским обрезанием, совершаемым руками,
что вы были в то время без Христа, отчуждены от общества Израильского, чужды заветов обетования, не имели надежды и были безбожники в мире.
А теперь во Христе Иисусе вы, бывшие некогда далеко, стали близки Кровию Христовою.
[Зач. 221.] Ибо Он есть мир наш, соделавший из обоих одно и разрушивший стоявшую посреди преграду,
упразднив вражду Плотию Своею, а закон заповедей учением, дабы из двух создать в Себе Самом одного нового человека, устрояя мир,
и в одном теле примирить обоих с Богом посредством креста, убив вражду на нем.
И, придя, благовествовал мир вам, дальним и близким,
потому что через Него и те и другие имеем доступ к Отцу, в одном Духе.
[Зач. 222.] Итак вы уже не чужие и не пришельцы, но сограждане святым и свои Богу,
быв утверждены на основании апостолов и пророков, имея Самого Иисуса Христа краеугольным камнем,
на котором все здание, слагаясь стройно, возрастает в святый храм в Господе,
на котором и вы устрояетесь в жилище Божие Духом.
1 Слава Павла – открыть наследство язычников в Евангелии. 14 Его молитва к Отцу, чтобы «верою вселиться Христу в сердца ваши»; чтобы вам «уразуметь превосходящую разумение любовь Христову». 20 Слава Тому, Кто может сделать несравненно больше.
Для сего-то я, Павел, сделался узником Иисуса Христа за вас язычников.
Как вы слышали о домостроительстве благодати Божией, данной мне для вас,
потому что мне через откровение возвещена тайна (о чем я и выше писал кратко),
то вы, читая, можете усмотреть мое разумение тайны Христовой,
которая не была возвещена прежним поколениям сынов человеческих, как ныне открыта святым апостолам Его и пророкам Духом Святым,
чтобы и язычникам быть сонаследниками, составляющими одно тело, и сопричастниками обетования Его во Христе Иисусе посредством благовествования,
которого служителем сделался я по дару благодати Божией, данной мне действием силы Его.
[Зач. 223.] Мне, наименьшему из всех святых, дана благодать сия – благовествовать язычникам неисследимое богатство Христово
и открыть всем, в чем состоит домостроительство тайны, сокрывавшейся от вечности в Боге, создавшем все Иисусом Христом,
дабы ныне соделалась известною через Церковь начальствам и властям на небесах многоразличная премудрость Божия,
по предвечному определению, которое Он исполнил во Христе Иисусе, Господе нашем,
в Котором мы имеем дерзновение и надежный доступ через веру в Него.
Посему прошу вас не унывать при моих ради вас скорбях, которые суть ваша слава.
Для сего преклоняю колени мои пред Отцем Господа нашего Иисуса Христа,
от Которого именуется всякое отечество на небесах и на земле,
да даст вам, по богатству славы Своей, крепко утвердиться Духом Его во внутреннем человеке,
верою вселиться Христу в сердца ваши,
чтобы вы, укорененные и утвержденные в любви, могли постигнуть со всеми святыми, что́ широта и долгота, и глубина и высота,
и уразуметь превосходящую разумение любовь Христову, дабы вам исполниться всею полнотою Божиею.
А Тому, Кто действующею в нас силою может сделать несравненно больше всего, чего мы просим, или о чем помышляем,
Тому слава в Церкви во Христе Иисусе во все роды, от века до века. Аминь.
1 Храните единство духа в союзе мира; тело одно, дары различны: 17 «отложите ветхого человека… облекитесь в нового». 25 Приличное поведение.
[Зач. 224А.] Итак я, узник в Господе, умоляю вас поступать достойно звания, в которое вы призваны,
со всяким смиренномудрием и кротостью и долготерпением, снисходя друг ко другу любовью,
стараясь сохранять единство духа в союзе мира.
Одно тело и один дух, как вы и призваны к одной надежде вашего звания;
один Господь, одна вера, одно крещение,
один Бог и Отец всех, Который над всеми, и через всех, и во всех нас.
Каждому же из нас дана благодать по мере дара Христова.
Посему и сказано: восшед на высоту, пленил плен и дал дары человекам.
А «восшел» что́ означает, как не то, что Он и нисходил прежде в преисподние места земли?
Нисшедший, Он же есть и восшедший превыше всех небес, дабы наполнить все.
И Он поставил одних апостолами, других пророками, иных Евангелистами, иных пастырями и учителями,
к совершению святых, на дело служения, для созидания Тела Христова,
доколе все придем в единство веры и познания Сына Божия, в мужа совершенного, в меру полного возраста Христова;
[Зач. 225.] дабы мы не были более младенцами, колеблющимися и увлекающимися всяким ветром учения, по лукавству человеков, по хитрому искусству обольщения,
но истинною любовью все возращали в Того, Который есть глава Христос,
из Которого все тело, составляемое и совокупляемое посредством всяких взаимно скрепляющих связей, при действии в свою меру каждого члена, получает приращение для созидания самого себя в любви.
[Зач. 226.] Посему я говорю и заклинаю Господом, чтобы вы более не поступали, как поступают прочие народы, по суетности ума своего,
будучи помрачены в разуме, отчуждены от жизни Божией, по причине их невежества и ожесточения сердца их.
Они, дойдя до бесчувствия, предались распутству так, что делают всякую нечистоту с ненасытимостью.
Но вы не так познали Христа;
потому что вы слышали о Нем и в Нем научились, – так как истина во Иисусе, –
отложить прежний образ жизни ветхого человека, истлевающего в обольстительных похотях,
а обновиться духом ума вашего
и облечься в нового человека, созданного по Богу, в праведности и святости истины.
[Зач. 227.] Посему, отвергнув ложь, говорите истину каждый ближнему своему, потому что мы члены друг другу.
Гневаясь, не согрешайте: солнце да не зайдет во гневе вашем;
и не давайте места диаволу.
Кто крал, вперед не кради, а лучше трудись, делая своими руками полезное, чтобы было из чего уделять нуждающемуся.
Никакое гнилое слово да не исходит из уст ваших, а только доброе для назидания в вере, дабы оно доставляло благодать слушающим.
И не оскорбляйте Святаго Духа Божия, Которым вы запечатлены в день искупления.
Всякое раздражение и ярость, и гнев, и крик, и злоречие со всякою злобою да будут удалены от вас;
но будьте друг ко другу добры, сострадательны, прощайте друг друга, как и Бог во Христе простил вас.
1 «Живите в любви, как и Христос возлюбил вас». 3 Не участвуйте в делах тьмы. 15 Поступайте осторожно. 22 Христос и Церковь – пример для мужей и жен.
[Зач. 228.] Итак, подражайте Богу, как чада возлюбленные,
и живите в любви, как и Христос возлюбил нас и предал Себя за нас в приношение и жертву Богу, в благоухание приятное.
А блуд и всякая нечистота и любостяжание не должны даже именоваться у вас, как прилично святым.
Также сквернословие и пустословие и смехотворство не приличны вам, а, напротив, благодарение;
ибо знайте, что никакой блудник, или нечистый, или любостяжатель, который есть идолослужитель, не имеет наследия в Царстве Христа и Бога.
Никто да не обольщает вас пустыми словами, ибо за это приходит гнев Божий на сынов противления;
итак, не будьте сообщниками их.
Вы были некогда тьма, а теперь – свет в Господе: [Зач. 229.] поступайте, как чада света,
потому что плод Духа состоит во всякой благости, праведности и истине.
Испытывайте, что́ благоугодно Богу,
и не участвуйте в бесплодных делах тьмы, но и обличайте.
Ибо о том, что́ они делают тайно, стыдно и говорить.
Все же обнаруживаемое делается явным от света, ибо все, делающееся явным, свет есть.
Посему сказано: «встань, спящий, и воскресни из мертвых, и осветит тебя Христос».
Итак, смотри́те, поступайте осторожно, не как неразумные, но как мудрые,
дорожа временем, потому что дни лукавы.
Итак, не будьте нерассудительны, но познавайте, что́ есть воля Божия.
И не упивайтесь вином, от которого бывает распутство; но исполняйтесь Духом,
назидая самих себя псалмами и славословиями и песнопениями духовными, поя и воспевая в сердцах ваших Господу,
[Зач. 230.] благодаря всегда за все Бога и Отца, во имя Господа нашего Иисуса Христа,
повинуясь друг другу в страхе Божием.
Жены, повинуйтесь своим мужьям, как Господу,
потому что муж есть глава жены, как и Христос глава Церкви, и Он же Спаситель тела.
Но как Церковь повинуется Христу, так и жены своим мужьям во всем.
[Зач. 231.] Мужья, любите своих жен, как и Христос возлюбил Церковь и предал Себя за нее,
чтобы освятить ее, очистив банею водною посредством слова;
чтобы представить ее Себе славною Церковью, не имеющею пятна, или порока, или чего-либо подобного, но дабы она была свята и непорочна.
Так должны мужья любить своих жен, как свои тела: любящий свою жену любит самого себя.
Ибо никто никогда не имел ненависти к своей плоти, но питает и греет ее, как и Господь Церковь,
потому что мы члены тела Его, от плоти Его и от костей Его.
Посему оставит человек отца своего и мать и прилепится к жене своей, и будут двое одна плоть.
Тайна сия велика; я говорю по отношению ко Христу и к Церкви.
[Зач. 232.] Так каждый из вас да любит свою жену, как самого себя; а жена да боится своего мужа.
1 О детях, отцах, матерях, рабах, господах. 10 «Облекитесь во всеоружие Божие». 21 Последнее слово и благословение.
Дети, повинуйтесь своим родителям в Господе, ибо сего требует справедливость.
Почитай отца твоего и мать, это первая заповедь с обетованием:
да будет тебе благо, и будешь долголетен на земле.
И вы, отцы, не раздражайте детей ваших, но воспитывайте их в учении и наставлении Господнем.
Рабы, повинуйтесь господам своим по плоти со страхом и трепетом, в простоте сердца вашего, как Христу,
не с видимою только услужливостью, как человекоугодники, но как рабы Христовы, исполняя волю Божию от души,
служа с усердием, как Господу, а не как человекам,
зная, что каждый получит от Господа по мере добра, которое он сделал, раб ли, или свободный.
И вы, господа, поступайте с ними так же, умеряя строгость, зная, что и над вами самими и над ними есть на небесах Господь, у Которого нет лицеприятия.
[Зач. 233.] Наконец, братия мои, укрепляйтесь Господом и могуществом силы Его.
Облекитесь во всеоружие Божие, чтобы вам можно было стать против козней диавольских,
потому что наша брань не против крови и плоти, но против начальств, против властей, против мироправителей тьмы века сего, против духов злобы поднебесных.
Для сего приимите всеоружие Божие, дабы вы могли противостать в день злой и, все преодолев, устоять.
Итак станьте, препоясав чресла ваши истиною и облекшись в броню праведности,
и обув ноги в готовность благовествовать мир;
а паче всего возьмите щит веры, которым возможете угасить все раскаленные стрелы лукавого;
и шлем спасения возьмите, и меч духовный, который есть Слово Божие.
[Зач. 234.] Всякою молитвою и прошением молитесь во всякое время духом, и старайтесь о сем самом со всяким постоянством и молением о всех святых
и о мне, дабы мне дано было слово – устами моими открыто с дерзновением возвещать тайну благовествования,
для которого я исполняю посольство в узах, дабы я смело проповедовал, ка́к мне должно.
А дабы и вы знали о моих обстоятельствах и делах, обо всем известит вас Тихик, возлюбленный брат и верный в Господе служитель,
которого я и послал к вам для того самого, чтобы вы узнали о нас и чтобы он утешил сердца ваши.
Мир братиям и любовь с верою от Бога Отца и Господа Иисуса Христа.
Благодать со всеми, неизменно любящими Господа нашего Иисуса Христа. Аминь.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible