1 Нас, мертвых по преступлениям, Бог оживотворил благодатью. 11 Христос разрушил преграду между иудеем и язычником. 19 «Вы уже не чужие и не пришельцы».

И вас, мертвых по преступлениям и грехам вашим,

в которых вы некогда жили, по обычаю мира сего, по воле князя, господствующего в воздухе, духа, действующего ныне в сынах противления,

между которыми и мы все жили некогда по нашим плотским похотям, исполняя желания плоти и помыслов, и были по природе чадами гнева, как и прочие,

[Зач. 220А.] Бог, богатый милостью, по Своей великой любви, которою возлюбил нас,

и нас, мертвых по преступлениям, оживотворил со Христом, – благодатью вы спасены, –

и воскресил с Ним, и посадил на небесах во Христе Иисусе,

дабы явить в грядущих веках преизобильное богатство благодати Своей в благости к нам во Христе Иисусе.

Ибо благодатью вы спасены через веру, и сие не от вас, Божий дар:

не от дел, чтобы никто не хвалился.

Ибо мы – Его творение, созданы во Христе Иисусе на добрые дела, которые Бог предназначил нам исполнять.

[Зач. 220Б.] Итак помните, что вы, некогда язычники по плоти, которых называли необрезанными так называемые обрезанные плотским обрезанием, совершаемым руками,

что вы были в то время без Христа, отчуждены от общества Израильского, чужды заветов обетования, не имели надежды и были безбожники в мире.

А теперь во Христе Иисусе вы, бывшие некогда далеко, стали близки Кровию Христовою.

[Зач. 221.] Ибо Он есть мир наш, соделавший из обоих одно и разрушивший стоявшую посреди преграду,

упразднив вражду Плотию Своею, а закон заповедей учением, дабы из двух создать в Себе Самом одного нового человека, устрояя мир,

и в одном теле примирить обоих с Богом посредством креста, убив вражду на нем.

И, придя, благовествовал мир вам, дальним и близким,

потому что через Него и те и другие имеем доступ к Отцу, в одном Духе.

[Зач. 222.] Итак вы уже не чужие и не пришельцы, но сограждане святым и свои Богу,

быв утверждены на основании апостолов и пророков, имея Самого Иисуса Христа краеугольным камнем,

на котором все здание, слагаясь стройно, возрастает в святый храм в Господе,

на котором и вы устрояетесь в жилище Божие Духом.

1 «Живите в любви, как и Христос возлюбил вас». 3 Не участвуйте в делах тьмы. 15 Поступайте осторожно. 22 Христос и Церковь – пример для мужей и жен.

[Зач. 228.] Итак, подражайте Богу, как чада возлюбленные,

и живите в любви, как и Христос возлюбил нас и предал Себя за нас в приношение и жертву Богу, в благоухание приятное.

А блуд и всякая нечистота и любостяжание не должны даже именоваться у вас, как прилично святым.

Также сквернословие и пустословие и смехотворство не приличны вам, а, напротив, благодарение;

ибо знайте, что никакой блудник, или нечистый, или любостяжатель, который есть идолослужитель, не имеет наследия в Царстве Христа и Бога.

Никто да не обольщает вас пустыми словами, ибо за это приходит гнев Божий на сынов противления;

итак, не будьте сообщниками их.

Вы были некогда тьма, а теперь – свет в Господе: [Зач. 229.] поступайте, как чада света,

потому что плод Духа состоит во всякой благости, праведности и истине.

Испытывайте, что́ благоугодно Богу,

и не участвуйте в бесплодных делах тьмы, но и обличайте.

Ибо о том, что́ они делают тайно, стыдно и говорить.

Все же обнаруживаемое делается явным от света, ибо все, делающееся явным, свет есть.

Посему сказано: «встань, спящий, и воскресни из мертвых, и осветит тебя Христос».

Итак, смотри́те, поступайте осторожно, не как неразумные, но как мудрые,

дорожа временем, потому что дни лукавы.

Итак, не будьте нерассудительны, но познавайте, что́ есть воля Божия.

И не упивайтесь вином, от которого бывает распутство; но исполняйтесь Духом,

назидая самих себя псалмами и славословиями и песнопениями духовными, поя и воспевая в сердцах ваших Господу,

[Зач. 230.] благодаря всегда за все Бога и Отца, во имя Господа нашего Иисуса Христа,

повинуясь друг другу в страхе Божием.

Жены, повинуйтесь своим мужьям, как Господу,

потому что муж есть глава жены, как и Христос глава Церкви, и Он же Спаситель тела.

Но как Церковь повинуется Христу, так и жены своим мужьям во всем.

[Зач. 231.] Мужья, любите своих жен, как и Христос возлюбил Церковь и предал Себя за нее,

чтобы освятить ее, очистив банею водною посредством слова;

чтобы представить ее Себе славною Церковью, не имеющею пятна, или порока, или чего-либо подобного, но дабы она была свята и непорочна.

Так должны мужья любить своих жен, как свои тела: любящий свою жену любит самого себя.

Ибо никто никогда не имел ненависти к своей плоти, но питает и греет ее, как и Господь Церковь,

потому что мы члены тела Его, от плоти Его и от костей Его.

Посему оставит человек отца своего и мать и прилепится к жене своей, и будут двое одна плоть.

Тайна сия велика; я говорю по отношению ко Христу и к Церкви.

[Зач. 232.] Так каждый из вас да любит свою жену, как самого себя; а жена да боится своего мужа.

Церковнославянский (рус)

И ва́съ су́щихъ прегрѣше́ньми ме́ртвыхъ и грѣхи́ ва́шими,

въ ни́хже иногда́ ходи́сте по вѣ́ку мíра сего́, по кня́зю вла́сти возду́шныя, ду́ха, и́же ны́нѣ дѣ́йствуетъ въ сынѣ́хъ противле́нiя,

въ ни́хже и мы́ вси́ жи́хомъ иногда́ въ по́хотехъ пло́ти на́шея, творя́ще во́лю пло́ти и помышле́нiй, и бѣ́хомъ естество́мъ ча́да гнѣ́ва, я́коже и про́чiи:

[Зач. 220А.] Бо́гъ же, бога́тъ сы́й въ ми́лости, за премно́гую любо́вь Свою́, е́юже возлюби́ на́съ,

и су́щихъ на́съ ме́ртвыхъ прегрѣше́ньми, сооживи́ Христо́мъ: благода́тiю есте́ спасе́ни:

и съ Ни́мъ воскреси́, и спосади́ на небе́сныхъ во Христѣ́ Иису́сѣ,

да яви́тъ въ вѣ́цѣхъ гряду́щихъ презѣ́лное бога́тство благода́ти Своея́ благосты́нею на на́съ о Христѣ́ Иису́сѣ.

Благодатiю бо есте́ спасе́ни чрезъ вѣ́ру: и сiе́ не от ва́съ, Бо́жiй да́ръ:

не от дѣ́лъ, да никто́же похва́лится.

Того́ бо есмы́ творе́нiе, созда́ни во Христѣ́ Иису́сѣ на дѣла́ блага́я, я́же пре́жде угото́ва Бо́гъ, да въ ни́хъ хо́димъ.

[Зач. 220Б.] Тѣ́мже помина́йте, я́ко вы́, и́же иногда́ язы́цы во пло́ти, глаго́лемiи необрѣ́занiе от реко́маго обрѣ́занiя во пло́ти, рукотворе́ннаго,

я́ко бѣ́сте во вре́мя о́но безъ Христа́, отчужде́ни житiя́ Изра́илева и чу́жди от завѣ́тъ обѣтова́нiя, упова́нiя не иму́ще и безбо́жни въ мíрѣ:

ны́нѣ же о Христѣ́ Иису́сѣ вы́, бы́вшiи иногда́ дале́че, бли́зъ бы́сте Кро́вiю Христо́вою.

[Зач. 221.] То́й бо е́сть ми́ръ на́шъ, сотвори́вый обоя́ еди́но, и средостѣ́нiе огра́ды разори́вый,

вражду́ Пло́тiю Свое́ю, зако́нъ за́повѣдiй уче́ньми упраздни́въ, да о́ба сози́ждетъ Собо́ю во еди́наго но́ваго человѣ́ка, творя́ ми́ръ,

и примири́тъ обои́хъ во еди́нѣмъ тѣ́лѣ Богови кресто́мъ, уби́въ вражду́ на не́мъ:

и прише́дъ благовѣсти́ ми́ръ ва́мъ, да́льнимъ и бли́жнимъ,

зане́ Тѣ́мъ и́мамы приведе́нiе о́бои во еди́нѣмъ Ду́сѣ ко Отцу́.

[Зач. 222.] Тѣ́мже у́бо ктому́ нѣ́сте стра́нни и прише́лцы, но сожи́теле святы́мъ и при́снiи Бо́гу,

назда́ни бы́вше на основа́нiи апо́столъ и проро́къ, су́щу краеуго́лну Самому́ Иису́су Христу́,

о не́мже вся́ко созда́нiе составля́емо расте́тъ въ це́рковь святу́ю о Го́сподѣ:

о не́мже и вы́ созида́етеся въ жили́ще Бо́жiе Ду́хомъ.

[Зач. 228.] Быва́йте у́бо подража́тели Бо́гу, я́коже ча́да возлю́бленная,

и ходи́те въ любви́, я́коже и Христо́съ возлюби́лъ е́сть на́съ, и предаде́ Себе́ за ны́ приноше́нiе и же́ртву Бо́гу въ воню́ благоуха́нiя.

Блу́дъ же и вся́ка нечистота́ и лихои́мство ниже́ да имену́ется въ ва́съ, я́коже подоба́етъ святы́мъ:

и скверносло́вiе, и буесло́вiе, или́ кощу́ны, я́же неподо́бная, но па́че благодаре́нiе:

сiе́ бо да вѣ́сте, я́ко вся́къ блудни́къ, или́ нечи́стъ, или́ лихои́мецъ, и́же е́сть идолослужи́тель, не и́мать достоя́нiя въ Ца́рствiи Христа́ и Бо́га.

Никто́же ва́съ да льсти́тъ су́етными словесы́, си́хъ бо ра́ди гряде́тъ гнѣ́въ Бо́жiй на сы́ны непокори́выя.

Не быва́йте у́бо соприча́стницы си́мъ.

Бѣ́сте бо иногда́ тма́, ны́нѣ же свѣ́тъ о Го́сподѣ: [Зач. 229.] я́коже ча́да свѣ́та ходи́те:

пло́дъ бо духо́вный е́сть во вся́цѣй благосты́ни и пра́вдѣ и и́стинѣ:

искуша́юще, что́ е́сть благоуго́дно Богови:

и не приобща́йтеся къ дѣло́мъ непло́днымъ тмы́, па́че же и облича́йте.

Быва́емая бо о́тай от ни́хъ, сра́мно е́сть и глаго́лати.

Вся́ же облича́емая от свѣ́та явля́ются, все́ бо явля́емое свѣ́тъ е́сть:

сего́ ра́ди глаго́летъ: воста́ни, спя́й, и воскресни́ от ме́ртвыхъ, и освѣти́тъ тя́ Христо́съ.

Блюди́те у́бо, ка́ко опа́сно хо́дите, не я́коже нему́дри, но я́коже прему́дри,

иску́пующе вре́мя, я́ко дні́е лука́ви су́ть.

Сего́ ра́ди не быва́йте несмы́сленни, но разумѣва́йте, что́ е́сть во́ля Бо́жiя.

И не упива́йтеся вино́мъ, въ не́мже е́сть блу́дъ: но па́че исполня́йтеся Ду́хомъ,

глаго́люще себѣ́ во псалмѣ́хъ и пѣ́нiихъ и пѣ́снехъ духо́вныхъ, воспѣва́юще и пою́ще въ сердца́хъ ва́шихъ Го́сподеви,

[Зач. 230.] благодаря́ще всегда́ о всѣ́хъ о и́мени Го́спода на́шего Иису́са Христа́ Бо́гу и Отцу́,

повину́ющеся дру́гъ дру́гу въ стра́сѣ Бо́жiи.

Жены́, свои́мъ муже́мъ повину́йтеся, я́коже Го́споду,

зане́ му́жъ глава́ е́сть жены́, я́коже и Христо́съ глава́ Це́ркве, и То́й е́сть Спаси́тель тѣ́ла:

но я́коже Це́рковь повину́ется Христу́, та́кожде и жены́ свои́мъ муже́мъ во все́мъ.

[Зач. 231.] Му́жiе, люби́те своя́ жены́, я́коже и Христо́съ возлюби́ Це́рковь, и Себе́ предаде́ за ню́,

да освяти́тъ ю́, очи́стивъ ба́нею во́дною въ глаго́лѣ:

да предста́витъ ю́ Себѣ́ сла́вну Це́рковь, не иму́щу скве́рны, или́ поро́ка, или́ нѣ́что от таковы́хъ, но да бу́детъ свя́та и непоро́чна.

Та́ко до́лжни су́ть му́жiе люби́ти своя́ жены́, я́ко своя́ тѣлеса́: любя́й [бо] свою́ жену́, себе́ сама́го лю́битъ.

Никто́же бо когда́ свою́ пло́ть возненави́дѣ, но пита́етъ и грѣ́етъ ю́, я́коже и Госпо́дь Це́рковь:

зане́ у́ди есмы́ Тѣ́ла Его́, от пло́ти Его́ и от косте́й Его́.

Сего́ ра́ди оста́витъ человѣ́къ отца́ своего́ и ма́терь, и прилѣ́пится къ женѣ́ свое́й, и бу́дета два́ въ пло́ть еди́ну.

Та́йна сiя́ велика́ е́сть: а́зъ же глаго́лю во Христа́ и во Це́рковь.

[Зач. 232.] Оба́че и вы́, по еди́ному кі́йждо свою́ жену́ си́це да лю́битъ, я́коже [и] себе́: а жена́ да бои́тся [своего́] му́жа.

Грузинский

Языки

და თქვენც, მკვდრები რომ იყავით თქვენი დანაშაულით და ცოდვებით,

რომლებითაც ოდესღაც იარებოდით ამ სოფლის უამისამებრ, ჰაერის ძალთა მთავრის, იმ სულის ნებით, ამუამად ურჩ შვილებში რომ მოქმედებს.

ჩვენც ყველანი მათ შორის ვცხოვრობდით ოდესღაც ჩვენი ხორციელი გულისთქმებით და ვასრულებდით ხორცისა და გონების ნებას, და ბუნებით რისხვის შვილები ვიყავით სხვების მსგავსად.

მაგრამ წყალობით მდიდარმა ღმერთმა თავისი დიდი სიყვარულით, რომლითაც ჩვენ შეგვიყვარა,

ჩვენ, დანაშაულთა გამო მკვდრები, გაგვაცოცხლა ქრისტესთან ერთად (მადლითა ხართ დახსნილნი),

და თანააღგვადგინა და ცათა შინა თანადაგვსხა ქრისტე იესოში,

რათა მომავალ საუკუნეებში აჩვენოს თავისი მადლის გარდამეტებული სიმდიდრე ჩვენდამი მოწყალებით ქრისტე იესოში.

ვინაიდან მადლით ხართ გადარჩენილები, რწმენის მეშვეობით, და ეს თქვენგნით კი არ არის, არამედ ღვთის ნიჭია,

არა საქმეთაგან, რათა არავინ დაიკვეხოს,

ვინაიდან მისი ქმნილებანი ვართ, ქრისტე იესოში შექმნილნი კეთილი საქმეებისათვის, რომლებიც წინასწარ გაგვიმზადა ღმერთმა, რათა ამ საქმეებით ვიაროთ.

ამიტომ გახსოვდეთ, რომ თქვენ, ოდესღაც ხორცით წარმართები, რომელთაც წინადაუცვეთლებს გიწოდებდნენ ისინი, ვისაც ერქვათ წინადაცვეთილები ხორცის წინდაცვეთით, რაც ხელით სრულდებოდა,

რომ იმ დროს თქვენ ქრისტეს გარეშე იყავით, ისრაელის კრებულისგან გაუცხოებულნი, აღთქმის მცნებათაგან უცხონი, არ გაგაჩნდათ სასო და უღვთონი იყავით სოფელში.

ახლა კი იესო ქრისტეში, ოდესღაც შორს მყოფნი, ახლობლები გახდით ქრისტეს სისხლით.

ვინაიდან ის არის ჩვენი მშვიდობა, რომელმაც ორი ერთად აქცია და დაანგრია მათ შუა მდგარი ზღუდე.

გააუქმა მტრობა თავისი ხორცით, მცნებათა რჯული — მცნებებით, რათა ორისაგან თავის თავში შეექმნა ერთი ახალი კაცი, მშვიდობისმყოფელი.

და ერთ სხეულში ორივე შეერიგებინა ღმერთთან ჯვრის მეშვეობით მტრობის მოკვდინებით მასში.

მოვიდა და გახარათ მშვიდობა თქვენ — შორებელთ და ახლობელთ,

ვინაიდან მისი მეშვეობით ორივეს გვაქვს ერთი სულით მისადგომი მამასთან.

ამიტომ თქვენ უკვე აღარა ხართ უცხოები და მდგმურები, არამედ წმიდათა თანამოქალაქენი და ღვთის სახლეულნი,

დაშენებულნი მოციქულთა და წინასწარმეტყველთა საძირკველზე, სადაც თვითონ ქრისტე იესოა ქვაკუთხედი,

რაზედაც მთელი შენაწევრებული შენობა იზრდება უფალში წმიდა ტაძრად,

რომელზეც შენდებით თქვენც ღვთის დასამკვიდრებლად სულში.

მაშ, მიბაძეთ ღმერთს, როგორც საყვარელმა შვილებმა.

იარეთ სიყვარულში, ისევე, როგორც ქრისტემ შეგვიყვარა ჩვენ და თავისი თავი მისცა ჩვენთვის ღმერთს შესაწირავად და მსხვერპლად, საამო კეთილსურნელებად.

ოღონდ სიძვა, ყოველგვარი უწმიდურება და ანგარება აღარ იხსენებოდეს თქვენს შორის, როგორც წმიდებს შეშვენით.

ასევე ბილწსიტყვაობა, ლაქლაქი და დაცინვა არ შეგფერით, არამედ — უფრო სამადლობელი,

რადგან იცოდეთ, რომ არც ერთ მეძავს, ან უწმიდურს, ან ანგარს, რომელიც კერპთმსახურია, არა აქვს მემკვიდრეობა ქრისტეში და ღვთის სასუფეველში.

არავინ გაცდუნოთ ფუჭი სიტყვებით, ვინაიდან ამისათვის ღვთის რისხვა ეწევა ურჩ შვილებს.

ამიტომ ნუ იქნებით მათი თანაზიარნი.

ვინაიდან ოდესღაც ბნელი იყავით, ახლა კი ნათელი ხართ უფალში. იარეთ, როგორც ნათლის შვილებს შეშვენით.

რადგან ნათლის ნაყოფი არის ყოველივე სიკეთეში, სიმართლესა და ჭეშმარიტებაში.

გამოსცადეთ, რა არის უფლის მოსაწონი.

ნუ შეეზიარებით ბნელის უნაყოფო საქმეებს, არამედ ამხილეთ.

ვინაიდან, რასაც ისინი ფარულად აკეთებენ, სალაპარაკოდაც კი სამარცხვინოა.

და მაინც, მხილებული ნათლით მუღავნდება,

ვინაიდან ყოველივე, რაც გამომუღავნდება, ნათელია, ამიტომ ამბობს: „გაიღვიძე, მძინარევ, და აღსდექ მკვდრეთით, და გაგინათებს შენ ქრისტე.“

მაშ, ფრთხლად მოიქეცით — არა როგორც უგუნურნი, არამედ როგორც ბრძენნი.

მოივაჭრეთ უამი, ვინაიდან დღეები მუხთალია.

მაშ, ნუ იქნებით უგუნურები, არამედ შეიცანით, რა არის ღვთის ნება.

ნუ დათვრებით ღვინით, რომელშიც აღვირახსნილობაა, არამედ აღივსენით სულით.

ელაპარაკეთ ერთმანეთს ფსალმუნით, გალობითა და სულიერი საგალობლებით, უმღერეთ და ეფსალმუნეთ უფალს გულებში.

მადლობდეთ ყოველთვის ყველაფრისათვის ღმერთს და მამას ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს სახელით.

დაემორჩილეთ ერთმანეთს ღვთის მოშიშებით.

ცოლებო, დაემორჩილეთ თქვენს ქმრებს, როგორც უფალს.

ვინაიდან ქმარი არის ცოლის თავი, ისევე როგორც ქრისტე არის ეკლესიის თავი და ის არის სხეულის მაცხოვარი.

მაგრამ, როგორც ეკლესია ემორჩილება ქრისტეს, ასევე ცოლებიც — თავიანთ ქმრებს ყველაფერში.

მამაკაცებო, გიყვარდეთ თქვენი ცოლები, ისევე როგორც ქრისტემ შეიყვარა ეკლესია და თავი გასწირა მისთვის,

რათა წმიდაეყო იგი და განეწმიდა წყალში განბანით სიტყვის მეშვეობით.

რათა განემზადებინა იგი თავისთვის დიდებულ ეკლესიად, არ ჰქონოდა მწიკვლი ან მანკი, ან რაიმე მისი მსგავსი, არამედ, პირიქით, რათა წმიდა და უბიწო ყოფილიყო.

ისე უნდა უყვარდეთ მამაკაცებს თავიანთი ცოლები, როგორც საკუთარი სხეულები. ვისაც თავისი ცოლი უყვარს, მას საკუთარი თავი უყვარს.

ვინაიდან არავის არასოდეს მოსძულებია თავისი ხორცი, არამედ კვებავს და უვლის მას, ისევე როგორც უფალი ეკლესიას.

იმიტომ, რომ მისი სხეულის ასოები ვართ, მისი ხორცთაგანნი და მისი ძვალთაგანნი.

ამიტომ მიატოვებს კაცი თავის მამას და თავის დედას და მიეკრობა თავის ცოლს, და ორივენი ერთ ხორცად იქნებიან.

დიდია ეს საიდუმლო, მე ვამბობ ქრისტეზე და ეკლესიაზე.

ასევე ყოველ თქვენთაგანს უყვარდეს თავისი ცოლი, როგორც საკუთარი თავი. ცოლსაც ეშინოდეს ქმრისა.